De Origenis cosmologia ...

21쪽

toris et creaturarum quodamnio do mollium tetiere locum 's . adducitur quoque ut filii existentis principium in Dei voluit lato condato ). Nam et Si e Dei ab Stracta notione, quam Origenes habet, Volunta proprio Sen Si patri tribui non possit tamen in De internam illam necessitatem essentino

Τalibus de uni in te se immutabilitate Dei praemissis Et suppositis ad ea perducitur, quae ab una iniritim nite considerata et abstracte di Stitio in Sese invicem militi a X- eludant. Quod nec ipsum Origenem in tui SSe videt iii , qui doctrinam Suam de S Sotitiae unitate et de filii sub ordinatione personae Otione adhibita ora Sociare Studebat. Itaque o 'o notione usui liniada de Sapientia divitia mitius gaudet, quam ita filii Dei --ὶ, quod in priori Signi sicuti me, verbi pronunciati Compnrntione, ei Son negli 0 i possit.

desondit οβ , quae distinctio ab altora parte mere Spiritualem patris et filii unitatem contra numericam tuetur, ab altera autem parte, quatenu siliu ,. PerSOD di Vina ' Erit, cave ne nil creatura deprimatur. Quae quum in sint filius Origoni nihil aliud videt tir ni, Deu ipse in mundo revelatus que ni admodum S Sentia divina Suam Vim creatricem et sapientiam in mi indum denti sit, filius intercessor habendus Dei incorruptibilis ut creaturarum, quIS uti ili Sti Per- eminet ut meti CreatriXηβὶ . Necessitatem ni aeterna ui pSiu revelatione ad crentionem hi se multiplicem progrediendi Origenes, ut vidimu S, in pueri ni is cnusarum et e Xit, Certe in negativa. Causam ut in multitudinis, docet, ii Sam causarii in militi tu-

22쪽

linem intuetida in esse, qualent in Deo iminutabili nullo

modo Supponere potuit, etiamSi Deu cauSn pSa nauium creatularum X istentium, ideoque universi Creator et cogitetur et habentur; quae autem intima communi Cronturne et CreatoriS, quam ri r.ene ubique cum vi defendit, alia via Servari nequit, quam ut creator et dominu inultitudi nem in Se continen cogitetur, qui in nitidi mutatione prOcessit et transiit. Quomodo ratio indicata est, quae inter divinum λογον et creatura intercedit, quem λογον rigenes, cum sit Dei revelati ab aeterno, Substantiam esse credit, quae totum mundum penetrat, ut Vi Omnia complectens, quae mundum modo animae rationali animat, Se per omnes singula creatura ut dominatri ratio γηγε/ιονικον)extendit, sua reconciliatrice Vi Omnia in unum redigit concluditque τ). Dei filius solummodo inter Deum et inter Omnes creatura intercessoris munere sungi potest, qui in omnibus patri aequiparanduS St68 . Quae quum ita sint, fili uin , qui principalis Dei revolatio est ipsum Simul instrumentum, quo Deus in Sua ulteriori revelatione utitur habendum esse Origenes Statuit Est ille omnium rerum ρχὴ, nihilominu Deus Semper rimulii movens illorum, quae filius efficit, coii Siderandus. Universu igitur mundus per eum δια), Sed e altiori principio patre Uno creatu est '), ideo non injuste quidem filius

creator appellarii OSSit, cum pSe nullo interveniente creet, sed creandi imperium quodammodo a patre accepit 70). Eodem jure gubernator Vocetur λ λ), qui singula creaturas ad sinem persectioni traducit, et , omnium quae Sunt ita, Verita et reSurrectio SD 2), quaecunque bona hominibus continguiit, haec ab e essecta Sunt r.).

23쪽

Origenes si docet, filii actionem non eo usqile ni creatura pertinere, quam illam atris, qui omnibus naturis QSSeiatiam et bonitatem communicat, dum silii es licentia ad Sola creatura rationale Specta ψ), illa quidem non pronuntiat, quae X hac argumentatione a filii epicientia excipienda Sunt, tamen per Se putet, ilium, mediatorem in creaturis rationalibus conscientiam unitatis Suae cum Deo in unaquaque germinantem XC itare et promoVere, quo demum sit, ut Dei cognitione divinae essentiae Se Ocio et participe Sentiant et X periantur. In quibu ejusmodi ο-gnitio comparari nequit, id St, quibu ratio deest, nec ita exstat sui ODScia, cuius principium filius est. Cui sortasse Congruit et e hoc ipSO cauSa repeti poteSt, curnu Squam, ubi de materiae creatione disseritur, silii ulla montio acta sit. Filius, semper unitati atri oppositus, sub notione militudinis cogitatur, ut in muli is diverso modo agens rβ). Deus est boni unitas, fidius contra boni multitudo τ'), in quo divina SSentia, et, quod idem est, divitia bonitas, in mulii tudine relationum et notionum X plicita Onthietur, quod minime hoc modo intolligendum ac Si ex di

Versis partibus OnStet. Omne Onialium Crenturiarum nu-

Sas uniuscujuSque boni, quod illis test, in Se habet, est,

ut divina Sapientia, summa et compleXi Omnium divitiarum dearum et quatenus hae SsetitialeS, comprehendi P0 te St notione , hypostasi viva divitiarum cogitationum ιδία δεωυ)ῖ τ), ut Omnium theoriarum SyStema λη ille Omneri virtute o omnes rationales cogitatione λογοι comple-Ctens, Secundum SubStantiam S unitaS, multitudo tantum Calenu, 'luntCnuri in Q cogitatiolium intilii tudo et eirectu uni,

24쪽

patre diversus est, quod nec naultitudo, patri nullo modo attribuenda ad filii pertinent essentia in Ideae nutem Creatrices, illius essentiam constituentos, in se contin Uni β')o univerSne creaturne Vel initia, vel sormas vel species ,

aptissime igitur comparatur cum mundo intelligibili, cujus quasi comprehensio haberi potest 'ini. Ex tota Origenis doctrina domo silio necessarie haec

Sequuntur, huju notionem esse talem, quae ad diverSIS parte conVerti possit et cum notio Dei inmutabilis tamdiu, ut VidimuS, mera abstracti esset, quamdiu en non nil mundum ut Omnis XiStentiae causa principalis referretur et hanc ob rem necessarie se revelans Omprehenderetur, Simile quid in λόγ6, conspicitur. Quamdiu hic solii Sad patrem relatus, ut ille a patre ab aeterno generatuSconsideratur, qui hac de causa neque patri par St, e- Spectu SSentiae ac huic Subordinatur, nullus altu processu notioni inesse visus est, nisi ille sempiterni ex Deo egreSSu et empiternae cum De unitatis, tum demum

quum notione hypostasis vividae et ut principium ulterioris revelationis cogitatur argumentum nocipit, quod sormari potest. Iam inde claruit fit, Origonon nullo modo deit: tem per Se Spectatam patrem intellexisse deitatem autem actu Xistentem filium notasse, sed eum potius acultate earuisse hujus distinctionis subtiliter ab omnibus partibus eXaminandae et exponendae. Per filium cum mens finita,

quae ad mentem absolutam se attollere Studet, ne CSSarie perducatur neceSSe Sit, e rei natura tactum St, ut Pater et filius in humana contemplatione mirum in modum ocum commis Cerentur. O modo λογος si ad Deum refertur, Sola imago, ceteri autem creaturis rationabilibus ut Xemplar praeest 'gy, recte igitur Urociλθεια et αυτ τ αγα δυVOCetur, quatenus creaturae Solae illius communione bonae

ἀγα taὶ existant; sed odem juro ne attributa illi ab-80 de Princ. 1, 2, 2. I in Joh. XIX, 5. p. 304 sq.

25쪽

negantur δ), cum uiden ad patre in relatu cl 'ta bu, sed non ut hic absolute bonuS κυοειος αγα 'δέ i, Sed imago divina bonitati Sit εiκω τι ς γω ozilrocit του του εου)β-jFilius poli patrem non prorSus intelligit β), quia illi aseitatis noti Proprie non competit, Sed creaturis sit ipsunt cognoScendi i incipium βο). Quemadmodum unus tantum Deu est, qui deitate in

Suam Crenti irarum orditi commuincat, quae hanc ob rem so appellari OSSint, Sic una tantu in ratio est, filius 47), hac de nuS NOV. Vel vox ικου VocatuS, qui unturne Sune comi minione renturo rationale reddit, ut λογοι sint. Ab SOhit ratio, reSpectu SSentiae, una eademque cum sinita

est o hujus son et causa filius St, qui Creaturarum ni ultitudinis principium habendus, OmniSque earum commutatio itis ββ), Dam in sua actione diversis sit diversus et quamquam per Se Spectatus ibi Semper OnStan eSt, quatentis semper divinae SSentiae et boni tutis partice pri sit, Omnes Simul creatura mundi rationales transit, modo mutabis in iis efficaX, quae Omnem vim Suam ab eo ut riticipali victa Vrodi et ci uic acceperunt '). ae filii relatio, qua creatura principium est hoc Od notatur, ut Siluul ὁ γ νγ τοιοῦ

mundo Commune St, ut Deo Subjectu Sit, quod generationis dogmate satis indicatur. Nihilo milius filius a mundo hoc divo i Sus, quod quasi huju Centrum recte VOCetur. Iam licet Origenes de in disserent in certa sormula non lii Ops: Stre rit vin), tamen diK i iiiviri e hoc intelligitur, quod λo ' o nitributa vindicatitur, quae de niundo unquam Sur-83 iti irin c. l. 2. Ia si in. l. I, ).84 deraminc. I, 2 6 Hieron.).Ν5 do Princ. IV. 3.3 si riti. l. IV, ).

26쪽

patitur, ut illa divinae essentiae immediata communicatio, quae Verbo γέννητος XPrimitur. Origenes Saepius ea, quae de creaturae initio tradantur arcana Significat, et id tantum roseri se quodcunque

illud initium creantis Dei mens potuerit intueri 'a) . Id

igitur, quod Deu primum creavit Certu erat numerus substantiarum rationabilium β scius tio et oερ A Usu v et quidem , tantum numerum rationabilium creaturarum secit, quantum Sufficere posse prOSpexit. Deum Certum numerum ejusmodi mentium Spiritualium et rationalium creare OportuiSSe X coercita ejus cognitione luit, cum infinita series ab eo comprehendi nequeat. Creatio harum purarum mentium, cum in Dei natura ab aeterno necessitas SeSe creatorem manifeStandi inSit, empiterna cogitetur neceSSe St. Regnum igitur harum creaturarum, quae ab

aetern e De processae Sunt, aut ab eo Creatae Sunt,

ille mundus est, qui intelligibilis dicitur 93). Quemadmodum

λογος, ut uniVerSa Dei revelatio ab aeterno e Deo procedit, ut radius EX Ole, ita Xistentia quoque mentium ab aeterno in Deo landata fuisse dicitur et cum eo, qui illas ope o 'ot produXit, aeque ne hic ipS λογος 9β), COOSSentialis cogitatur universa igitur creaturae rationali essentinet vita est divina 'si). Initio, docet Origenes, omnes mente inter Se are Ssuerunt, nam quum omne neque perseetae essent diversitas in iis cogitari non potuit D. Quae aequalitas pari modo 92 de Princ. II, 9, 1. 93 do Princ, ragm. lib. II i. 94 in Joh. I, 17, de rinc. III 5, 4. 95 in Joh. XXXII, 18. 96 do Prine. III, 3. ib. IV, 36 Hieron.).97 de Princ. I. 6, 2. II, , I. . . . .

27쪽

causam Suam in natura more simplicis Dei habet, qui immediate cujusdam diversitatis auctor cogitari nequit. Quiani quidem mentium origo opera γου facta cogitanda Sit, in-rum autem indisserentia disertis verbis defendatur '' - ex Origenis doctrina sequitur, mente cum De Conjuncta SVeram Vitam egiSSP, easque ullo modo in Sola cogitatione eXistentos inbendas esse . sed eram personalitatem idio ri tu iis attribui. De duratione iujus primariae beatitudinis, ut liquet, proprio en Si Sermo Sse non Ot St, Cum Origene eam ponat in principio illo temporis termino libero. In hoc primo munito vere divina justitia se mani-sestavit ''), nam quum creaturarum nec merito ne culpae hic locus sit, earum aequalitas ipsa Dei justitia facta est, quae cum bonitate Semper sibi constante una eademque si dum in varia torrestri vita libertas creaturarum id of sicit, ut diversitas conditionis X aequali ratione, qua Deus in singiuis omnibus Si sequntur. Hanc ob rem lino naturae ei sectae fuerunt, quod ea- dona omnes ratione divinae Ssentiae articipe eSSent, quarum mentium natura quum creat Sit, verum bonum non labent, quod non inplius amitti possit, sed a cultatem tantum itini boni , facultatem virtutis sibi comparandae ''). Causam, qua Deus iis, quae e primario sonte, e ipso Ono progressae, bonae appel-lsentur id quod perdi nequit bonum non conceSSurit Origene e eis, quas de divina omnipotentia dedit definitionibus repetit. Deus enim, docet, id efficere nequit, quod SSentiae Sunt ad vel Setur, neque Virtutem Ollere iotest, Virtu nutem quae in libero arbitrio consistiteXStinguitur et desinit Ni hoc sit blatur 'λ), itaque quum liberum arbitrium, ta Urs ot olori, te his praemi,Sis, menti-98 de Princ. II. I. ista uni l. I, I) ll. . i. I, 3 99 de Princ. II. Η, .um do Princ. I, 2. l. 3. Ν. 3.I0l c. eis. IV 4.

28쪽

lbus vere inhaereat, et ad naturana pertinent, malunt Simuli 'ssibile redditur.

Ut Ο OU, Secundum Origenem, otio ab itera parte ro essentinua Dei in se habet, ab altera parte subordinationem, ita res se habet in ipsa de creaturis rationalibus doctrina. Quae uni simili ratione ex Deo late templi pro CeSSerint, divinae essentiae participes sunt et e lino determitantione communi non Olum potentialis est, Sed realiS quoque X- Sint qua de causa rigenes contendit, illas ab initio in Deo quievisse, quo earum indisserenti et perfectio tuetur. Ab altera parte ex harum depondent in me Sequitur OS-

Sibilitas, qua liberum arbitrium malo et impietati se addicere potest. Hanc partem doctrinae Origenes accuratiuSquam alteram illam Xcoluit, utriusque demum concordiam efficit interior eos mologiae ni gumentntio. Malum igitur e creata natura mentium rationallima fit Neque una Creatura creatoris persecti ovem in Se Omplecti potestis g), uiti cuique enim inlineret mensura, materiale quid Verne SSentine oppositum, qui materi Solus Deus solutus est 10δ). nec nutem circumscriptio sive principalis materin per Se Ut tala non cogitanda Ost, malum OtiuS, montium libertate adductum retile sit e quo tempore Creatura e communione Dei et ejus λογου egressa S 106). Quae divinae esSentiae particeps sit, ea creatur bona St, λογου enim participatione redditur rationalis, boni et mali CapuX, X Suo nutem pSiu Creaturae acto malum reale fit. Qua X re OnStat Deum nullo modo auctorem mali

cogitari poSSe cur peccari permittat dogma de ejus omnipotentia monStrat, quae libertatem mentium rationalium tollere non valeat. Neque iungis haec providentia divina, quae potius a libero arbitrio illarum dependere videtur, determinatur 'q) nnm, ut Origene eXponit, inane reS

29쪽

Deus ordinavit ex praescientia sua malae aut bonae mentium voluntati S 'δ). x Primarium rigenis placitum St, mente creata revera a Deo desecisse et ad malum. Se determinasse diVer-

Sita creaturarum et rerum mundanarum Vitin, quorum Cau-Sam Deo adscribere mequit, Origenensi in hanc Sententiam duxerunt δ' ) Primus, ex Origenis doctrina diabolus a Deo defecit, qui hoc facto corpori materiali in clii Sus est, inde

Onino Cron turae in Deo creatae . persectione Sua priVatae Et naturae Corpore ne Subjectae munt, quae 4pSo peccato

necessarie adducta est 103) Ee doctrina Origenis casu sane tactum est, ut ipsu diabolus primus Se ad pravitatem deterni in a Verit, qui, Si auctor inli nominatur, nihil aliud, igni sicari Iuli, quam praeco ejia desecti et a Deo ab alienati O, quae inanien Aa describitur, quum in eo mali in-

teti Si in maXima Supponatur L peccatum ille non produXit, sol hoc per eum civ mentibus rationalibus reale suo tuniest Caussa desectionis universarum On quaerenda e St X ipsa neceSSitnte mentibu rationalibu in Sita qua nece, Sitate tolleretur libertas, in cujus natura potius saculta CX- stat boni seni per eligendi ipsum quod omne mente Complectitur inculum militati ve in causa ist Pari enim Omnes modo divinae Sesentiae participe Sunt, Persectaque uniuscujusque matura clii aequale excludit; quam quum ita

Sint, X quo tempore creaturni una, qtine dam e hac Cum C teri unitate egressa est, ipso hoc facto sublata Stinuitum aequalitas. . Etiamsi non contondendum, inane Crenturn F, Pro Se Singula Peccavi SS , innien uian quaeque nrum Sorte

30쪽

, initi lac igitur desectio a Deo possibilis ad actum transiit ex teinplo omnes meiates rationale hiijus articipes sunt o vanitatis et conditionum, quibu mundia visibilis subjectus est. Sequitur inde ut Origenes illarum ossicium lio esse velit, acto suo ad bonitntem demum perVeniendi, quam ob rem illarum reconciliatio cum Deo sinis universi mundi est. Reditus autem ad persectionem

certamine tantum continuo contra circumscriptam illam naturam perfici potest, qua mentes post factam desectionem nisectae sunt 09). I alis circumscriptio in Conjunctione OtiSSimum conspicitur, quam mens Spiritalis Cum natura Corporea liabet, quae per peccatum adducta conjunctaque

mal , quod ipsum boni desectus est, in creaturis ad malum et impurum referri et tale quid taberi potest λψ),

quatenu creatura impedit, quominus persectam creatoriSOmnino incorpore naturam in se Omprehendant. Per libertatem suam omnes creatura rntionaleS, SQ-cundum Origenem, ad unitatem cum Deo reverti OSSunt,

quae libertas, quum in ratione, id est in o 'ci recondita et undata sit, opo in iis, ut illa pars considerandus in qua boni facultas est, omnia efficiens, quibuScunque et Singuli et universi ad omnis vitae sinsem perducantur m).

Hoc modo λογος est Summa Singulorum, ipSorumque Reternorum o 'coet , Omnibus creaturis et fons et principium fit

rationis, ipsius mundi intelligibilis centrum λλῖ). Quatenus simul renturarum rationabilium unitas est, mundi anima et divina vis creatrix, qua in multitudinesin et in id quod nascitur intrat, δι σωυ πολλω - πολλα laet)εται quo dammodo ab intelligibili mundo non diversus St, quae ut Duillitudo, quum interna unitate OBrens cogitari nequeat,