장음표시 사용
291쪽
sipisse Aboraeens id curarunt. Et quidem S. ILFRIDUS opera usus EDDII, Vitae suae scriptoris, quae apud MABILLONIUM legitur Ubi Cap. emo Sine IV. P.L.ratur WILFRID Us sub annum CLXV Cum episcopalia ossicia per plura η' ', Ris paci Cantuariae egisset, cum cantatoribus FDDE o 4 coementariis, Omnisque pene artis ministerio in regionem suam reversum, Cum regula BE- , NEDICTI instituta ecclesiῖ bene meliorasse. DDE esse ipsum eius vitae scriptorem EDDIUM seu HEDDi UMMABILLONI Us adnotat. quo e PITssio testimonium affert Heddius S ΤΕΡΠΑΝus cognominatus natione and lim, Orsi dini S. BENEDICTI, monachus Cantuarie; bis, congregationi Gribennae, si teneris annis ita in bonarum litterarum studiis enutritus, ut iam vir fa- tu S, Omnium scientiarum genere evaserit instructissimus Multa quidem, si quantum invenire potui, non scripsit; sed illa tamen pauca puro terso si elegante stilo exarata. Musicus insignis irimus, testes EDA, pr32ter unum IACOBUM, Cantandi magister in Nordhunhumbrorum ecclesiis. Illuc enim se e Cantia vocatus a W1LPRi Do venit, psalmodiam docuit Is postea c. - . . ILFRIDUM ita loquentem inducit si Nec non .ego primus postis bitum primorum procerum a Sancto GREGORIO directorum curavi quO- si modo iuXta ritum primitivae ecclesiae consono vocis modulamine binis ad- se stantibus horis persultare responsoriis, antiphonisque reciprocis instrue- si rem V. BEDA, qui ipse 1 33ter quotidianam curam in ecclesia can minus iutandi, semper aut scribere, aut discere, aut docere dulce habuit, haec felicissima, h
ecclesiae Ang licanae Cum inter alia inuicunque lectionibus sacri cu Hist gent se perent erudiri, haberent in promtu magistros, qui docerent. Et sonos can si tandi in ecclesia, quos eatenus in Cantia tantum noverant, ab hoc tem si pore per omnes siet larum ecclesias discere coeperunt Primusque Xcepto, ΙΑcoso de quo supra diximus cantandi magister Nordan humbrorum si ecclesiis EDD cognomento ΤΕΡ ΗΑNus fuit invitatus de Cautia a Reverensi dissimo viro 11 pR1Do. De Acoso diacono S. PAULINI episcopi primum Eb0racen si , postea o meis; circa medium saec. VII. iam ad finem lib. II. eiusdem hist gentis sn lorum perhibuerat BEDA, eum iu Xta morem Romauum seu Cantuari0rum magistrum ecclesiasticae cantionis multis eYtitisse a). Unde palam est, quanta cura in ivlia sit conservata propagataque disciplina cantus Romani. Ecclesiasticis decretis firmatum id fuit n. 747. in
a . Reliquerat autem in ecclesia sua Eboraci ΙΑ- faractam usque hodie cognominatur ui quo-COBUM Diaconum , Virum utique ecclesiasticum nia in cantandi in ecclesia peritissimus , recupe- sanctum qui multo ex hine temp0re in ec rata pol fmodum pace in provineia, crescente, nuclesia manens, magnas antiquo Osti praedas do mero fidelium, etiam magister ecclesiasticae can-cendo baptizando eripuit Cuius nomine vi tionis iuxta morem Romanorum seu Cantuariocus, in quo maxime solebat habitares iuxta a rum multis coepit existere. -
292쪽
262 ' ΙΙ. P. I CANTUS, PRT SERTIM MOMANUS
a Clazeshodiens apud An los Concilio a), quod iam antea in usu fuerat, sed
I XXIII ad cum aliqua forte diversitate iuYta eundem AB ILLONIUM in annalibus , ut Missarum celebrationem cantilenarum modo ritus Romani servarentur. 1. LXID. Idem alibi memorat motu S, Ob Cantu mutationem, a TVRsΤ1N Monachoon toro. T. Cui mens excitatos, quem Re Gla lovien si monasterio pr9eposuerat. Hic 1 ut Proser Vu erat referente ORDERICO suos Musonios cantum, quern a Beati GREGORci apae discipuli acceperant, relinquere, simique igno, tum , nec auditum antea cantum a Flandren ibus in anni ediscere si coegit. Hinc orta lis est acerrima, quam o sacri ordinis contumelia, subsecuta est Cum enim nova instituta recipere detrectarent monachi si nihilominus contumacis pertinacia magistri persisteret: laici, abbati sus se fragati, monachis Vim intulere quorum alii crudeliter percussi, alii le- si haliter sauciati sunt Henricti de NYGΤΗo canonicus e ce fronsis libro secundo de eventibus Πρliae, mi LAELM cuiusdam seu V 111 F cuneus is cantum fuisse dicit, quem TURsT1NUs, inter caeteras stultitiae suae ineptias, si e orianum cantum in Officio aspernatus, Xercere, monachos suo Scompellere coeperit; sed qualis iste cantus fuerit, in quo ire orian0
a se Ut uno eodemque modi dominicae dispensa communis usus non admittit, Troesumant cantionis in carne sacrosanctae festivitates. in omni tare aut legere. Dil tantum quod e sacrarumhum ad eas altae competenti hiis rebus, siti est scripturarum auctoritate descen lit, quod si in haptismi Tei , in is parum celebratione, moeno ecclesiae consuetud permittit, cantent vel le in cantilente modo celebrentur. iii ta Xemplum gant, quatemis unanimes uno ore laudent Deum. videlicet quod scriptum de Romanu habemus ec b se Cum supernae dulcedinis me lare artificialis et-cleso Itemque ut per gorum totius anni nata iam musica perdoctus ae eomptus dogmate, quid-litia sanctorum uno eodem die, iuxta marty quid in psallendo choris suorum psallebatur dierologium eiusdem Coniun. ecclesiae, cum sua ac nocte tam in antiphonis quanti in respon- sibi convenienti psalm0dia seu cantilena veneren sorti vel hymnis corrigenii memendando ad tur Et can. 1ς. Ut septem canonicae ra tantam direxerit rectitudinem , it nullis deeentionum diei noctis in irae diligenti cura cum ius ac rectius psallere contingat in tota ecclesia psalmodia D cantilena tibimet is invenienti Oh Romona Psalmorum nihilominus concentum serventur ut tandem monasterialis psalmo dulcissimo ultra omnes distinguens decoravit mediae patilitatem tibique sectentur, nihilque, quod odimate.
293쪽
IX. Habuit siluia1 sub prima Regum stirpe Gallia cantum, quando non Cantus sauraro Reges ipsi musices studiosos uiis legimus, veluti de ui 1 ΡΕstico . ex ' ς 'φVφ GREGORI Turon. FAUCRET suis antiquit Gallicanis L. ff. c. 2I narrat aeum ad imitationem SEDULII poetae christiani versus cona posuisse, musica1nque sub eo floruisse. ad baptismum filii eius, levante GUNT RAMNO V Unculo, ut frequentes concurrentes Episcopi Cantores suo adducerent, Curavit, qui solemnitatem ornarent, atque in conviviis etiam certatim cantum instituerent, compositisque choris psallerent ut adeo tunc Cantum Onatum fuisse oporteat, delectabilem Idem de A GOBERTO testatur, Cum Vesperarum cantu asiusteret apud sanctimoniales, suavitate vocis ΝΑNTII DI sabreptum, eam sibi sponsam expetiisse. Quodsi tamen exemplis standum est, quae e reliquiis antiqui cantus Gallicani LΕ Ευ in tractatu historico de Cantu eccles assert, simple magis fuit , quam cantus Γ0manus, ad instar cantus Ambro sunt, ut psalmorum aliqua eXempla habet, NUT demon cup. III. strant facile tunc fuisse, sine lineis, notarum ac cantus discrimina observare. Exempli causa esse possunt praefationes, oratio dominica in Missia, in quibus similem cantum inde ab antiquis imis temporibus in libris liturgicis inveni. Provocat vel OLEBEU ad Sancitus feriale , quale etiamnum passim canitur , paucorum quidem tonorum intercapedine, ac Xigua vocis eXione, quin aliquid de suavitate cantus deperiret Erat inquit cantus Γ0maΠressi magi Variegatu8, quam antiquus cantus Gallicauisue quod illum can- si tum magis delectabilem macceptum faciebat Tam sedula huic rei da- si batur opera. ut dici possit, eos, qui in Francia componendis cantibus in- se cumbebant, locupletasse melodiis, quae aequabant, rac etiam superabantis cantus antiphonarii Romani erantque tam magno numero , ut libri raη- si cici in loc genere successu temporis magis studiosorum consideratione di-- gni haberentur, quam Romani. Idem singulariter modulationem psalmi In exitu Israel in Dominica notat, qui cantoribus Romanis saeculo octavo 37 nono in Franciam venientibus, ita arriserit, utinum in usum vocarent. Cantus illius psalmi hodieque apud nos singularis si egregius, quidquid contra postea acceptum sit ab ipso S. BERNARDo , si est auctor tractatus eius nomine editi de mulsou, quod postea disquiremus offensus autem solum, quod singularis esset , quo non obstante , simplicitate cingeniosa compositione delectat, ut quod in commendationem antiqui cantus Gallicani di-Ximus, Confirmet, in quo tantum opera non frustra Galli olim posuerunt qualem Xempli causa clericum suum ARMENTARIUM GREGORIU. Tur ΠPII L. I demi-jis laudat, cui tam facile erat sonorum modulationes appendere , ut eum non
putares hoc medituri, sed scribere in se; sitio valde frenuum, S in commis
294쪽
so delem. Quodque diximus de Romanis , etiam a Galli: hic aliquid muta
De rebus eo-ibrantibu S, XWALAFRIDO Strabone confirmatur: si Et quia inquit Galli-NU si caua ecclesia suis non minus peritissimis instructa sacrorum fliciorum in-
si strumenta habebat non minima eis aliqua Roman0rum ossiciis immixta si dicuntur, quae plerique Verbi .s Ono se a caeteris cantibus discernere si posse fateantur. Sed privilegio Rumana edis observato congruentia si rationabili dispositionum apud eam factarum persuadente , factuna est, ut si in omnibus pene Latiuorum ecclesiis consuetudo magisterium eiusdem si Sedis praevaleret quia non est alia traditio aeque sequenda, vel in fidei re, gula, vel in Observationum doctrina. Paulo ante mentionem fecimus Calaborum Franci enarum saec. XIII. Italiam obeuntium , atque ritu etiam Ambro iano adoptatarum melodiarum Franci enarum. Si e hodierno more iudicandum foret, dici pollet, Gallos in cantionibus vernaculis sequior etiam aevo ingenio indulsisse suo. Abbas te BRUF1us eiusmodi cantiones thaim
Uo qui proprie huius loci non sunt quamvis summa cura indagarit, Xaminaritque inde a saec. l. XII. XIII. nihil vero reperit si que des irypeu me- si odieii , des ir dans es uel on lais it bientes agremens a suppler auxis Chanire des airs, qui 'etoient utre hoste, que dii chant Gr*0rien, si me metu septiem mode, 'est a dire u plus ingrat, u plus, tau molns, melodi euc; mais es reilles de e temps lay tolen apparamment accou-
ςVm Uς,' vrmum pertinentibus, modus canendi Romanus successit tempori ad Optare-susas uis tur Observat AB ILLONIUS in libro primo de Liturgia Galli ana, prae-
paucis exce-fatione in Sacramentarium Gadicum , parte secunda T. I. Mus agi Italici, GLPI y los primum accepisse ab ecclesia Romana Canonem is Valde autem h33- reo, an non secundum antiquissimum Cassicanum cantum compossita sit modulatio Praefationis ad canonem, quam in antiquissimis Sacramentariis eodem, ut hodie fit, modo cantatam , notisque X pressam deprehendimus in Sacramentariis Gallicanis, dabimusque ectypon eiusdem e bibliothecae nostrae Sacramentario saeculi IX. vel . nec non orationis dominicae post canonem cantari solitae ex antiquistimo Sacramentario S. Dion , prope urisios uae saltem vitam simplicitatem magis sapiunt, integritatemque religiosius unacum ipso canone custoditam. Quoad psalterium, quod praecipuum est in reliquis divini ossicii partibus , singularem eius versionem cantandam in Galliae a quibusdam Germaniae ecclesiis fui ae traditam, testantur
295쪽
WALAFRi Dus Strabo, IBERN, Dido s. Hic in epistola apud MABILLONIUM ad ME G1ΝYRIDUM BENNΟΝΕΜ quam nos e codice Salamitantis ter scriptO- res de re musica integram damus ubi de S. Hi ERONYMo agen S, U32dam habet a , quibus tu affunditur iis , quae paulo ante di Xi de mutatione ossici Tolestim in Galli anum, ubi psalterii bis fit mentio, atque intelligi potest de hac peculiari versione , qua deinceps constanter usa est ecclesia Gallia cana , licet cantum Γ0manum dudum antea sub ip1Ν alsum serit. Quod probe discernendum est in ALAFR1Do Strabone, qui idem de psalterio Guiali an e versione 1 ERONYMI commemorat, sed GREGORII tiro UPH D Opera in Gallica ram ecclesiam inductum, asserit. Quod nec ipsum citato Α-BILLONIO probatur, qui e ipso GREGOR1o tironen antiquisti his SS. Psalteriis San-Germanen bu , Io RΤυNΑΤ hymno De cruce ostendit, falterium , ab HIERONYMO emendatum, quod Gallicantim Vocatur, nondum
receptum tum in Gallia suisse itaque GREGOR 1 Uri inter . ALAFRIDUM intervallo admissum , Ortalle opera S. Bo 1gΑci 1 Moguntini Pontificis, qui illud alii anis, Germanj isque ecclesii is tradiderit si illis ero , qu e demutatione officii Trilatani attulimus , firmatur altera MAA1LLONII observatio in BERNONI Verbis nempe, Romanos eius tempore , id est, medio saeculo undecimo, suae versioni adhaesisse , qua e versione antiphon δῖ, upe in Cantu Roman adhibentur , X cerpta sint. Patet hinc Romanos Pontifices, ipsum
que GREGORIUM VII sedis suae studiosis imum, non solum indulsisse Gallis peculiarem psalterii versionem, sed per legatum ultro id egisse, ut etiam in ecclesia Hispanica adoptaretur. Quin postrema demum petate, H V. iussu,
ubique recepta est Vulgata , seu Gallicana haec editio , praeterquam in una Romae Vatieana ecclesia extra urbem in Mediolanensi qu e utr3eque antiquum psalterium retinent, ut etiam ecclesia S. MARC apud Venetius. EX veteri versione, quam Italam vocant, Xcerptae sunt antiphonῖ nataliae Tractus insuper Maliae partes ossici ecclesiastici , ut etiamnusta in ecclesia canuntur, atque iam MONI FAUCONI Us observavit. Affertque Xemplum eccantico MOYSIS LX0di V. s. quod secundum veterem versionem sic habet ExhortatuS
a se Inter caetera an licito ex emendata LXX interpretum translatione psalterium e Gr.ec inlutinam vertit , illudque cantandum omnibus Galliae ac quibusdam Germaniae ecclesiis tradidit. Et ob hoc Gasit anum psalterium appellavit, Romanis adhuc e corrupta vulgata editione psalterium canentibus : e qua Romani eantum composuerunt, nobisque usum cantandi contradiderunt Unde accidit, qil0d Verba, quae in diurnis vel in nocturnis ossiciis canendi 0re modulantur, intermisceantur confuse nostris psalmis inserantur , ut a minus peritis haud facile possit discerni, quid nostrae , vel Romanae conveniat editioni. 110d pius pater ac peritus magister intuens, tres editiones iti uno Volumine composuit; mollieanum psalterium, quod nos animii , 0rdinavit in una columna, in altera Romanam , in tertia Hebraeum.
296쪽
266 i. II. P. I CANTUS, PRAESERTII, ROMANUS
hortatus es in Dirtute tua, in requie sancta tua. Et feria V. in Coena Do mini canitur pro antiphona adhuc MOYSIS Canticum, mutato tamen illo inrequie, nam ibi legitur tu refecti0He. Haec porro antiphona excipi cantiaco pro more sistito desumta, secundum Veterem Italum versionem legitur
quia secundunt eandem versionem, tun m CClesia usu receptam , totum Canticum in ossicio legebatur. Post inventam autem S. HIERONYMI versionem canticum quidem , ut in eadem HIERONYMI Versione erat, in officium inductum est; sed prisca antiphona secundum Veterem Italum, ibidem relicta, hactenus canitur seria quinta in Coena Domini. Sub Papi XI. Sic ergo Ecclesia Concessit in usum Gallicanum quoad psalterii ver- ' sionem . cum contra si una serit iam sub PIPI No ecclesia Galli an usum antiphonarum Γ0manarum, ut e X BERNO ΝΕ discimus atque ipsum cantum, De Vobus e quod inter aeter I S, ALAFRIDUS docet. Psalmo autem inquit cum se--ἰ - - S cundum LXX interpretes Romani adhuc habeant, Galli, Germanorum si aliqui, secundum emendationem quam HIERONYMUs ater de LXX., editione composuit , psalterium cantant. Quam GHEGORI L. Turonensis si episcopus a partibus Γ0manis mutuatam, in Galliarum, dicitur, ecclesias transis tulisse. Cantilenae vero perfectiorem scientiam, quam pene iam tota Frau- , cia diligit, STEPHANUS P. Cum ad I PINUM patrem CAROLI M. impri- si is in Franciam pro iustitia . ET RI, a L0n obardis Xpetenda, venisset, si per suos Clericos, petente eodem I PINO, inveXit, indeque usus eius lon- si ge lateque convaluit. IGEBERTUS ad postremum ZACHARIAE P. annum, nimirum Christi si hoc revocat PIΡΙΝ Us e Galliarum ecclesias cantibus, Romanae auctoritatis suo studio, melioravit. Ubi vides, non Pontificis, quisquis tunc Romanam ecclesiam reXerit qua de re BARONII annales ad uia. sa consuli possunt sed regis studio, rem tribui. Idem facit auctor ope-L. I. e. ri Caroliri contra synodum Gracorum de imaginibus, ecclesiam Galli anam laudans, quod suscepto ordine psallendi ac modulationis, ecclesiae Romana ac
cesserit u) Ordo psallendi, cum psalterium esset diversum, cantus ipse est, uti ex Capitularis CAROL M. Aquis rani editi, capitulo Octogesimo constat,
ubi praecipitur Ut monachi cantum Γ0manum per nocturnale ac graduale si ossicium servent, ut ipsius CAROL genitor PIΡINUS praeceperat, quando
a uae cum a primis fidei temporibus cum ea lata , ut non esset dispar ordo psallendi qui- perstaret in religionis sacrae unione, in ea pati bus erat compar ardor credendi, quae utiliaelo distaret, quod tamen contra sidem non est, in erant unius sanctae legi. sacra destione , essent
ossiliorum celebratione, venerandae memoriae e etiam unitae unius modulationis veneranda tra-
nitoris nostri it histrissimi PipINU regis cura ditione . nec Diungeret liuetorum varix cele- industria sive adventu in Gallias reverentissi bratio . quas coniunxerat unicae fidei pia lae-mi sanctissimi Viri ΤΕΡΠANI Komuua urbis votio. Antistitis, est ei etiam in psallendi rdine copu-
297쪽
si Galli num cantum abstulit ob unanimitatem concordiam apostolicae se- si dis cum sancta DEI ecclesia. Seu ut habetur apud MABILLONIUM Ob T. II. unu si humanitatem apostolicae sedis, Manc se E ecclesiae pacificam concor β si iam. curavit inquit GUA GU1Nus de Ρ1ΡINO pr9eterea religiosi prin- q. . 'si ceps auctores REMIG1 Γ0thuma olim antistite emendatiora facere, quae L. III. s. si antea rudi inculta in ecclesiasticis ossiciis cantabantur. Fuerat tunc ex urbe missus ad REMED1UM seu REMIGIUM , episcopum Γ0t0m ad Pi em, PIPIN I fratrem, SIMEON fecundioerius cantorum, qui monachos eius dioecesis Γ0manum cantum edoceret mortuo vero GEORGIO primi Pr 9 Cantorum, Cum Romam esset revocatus a AUL P. REMIGI Us quosdam e suis monachis Γ0mam misit, ut a Romanis cantoribus Cantum edocti, pleniuSapud suos Γ0mana in modulationem traderent. Discimus hoc e epistola PAULI P. ad ipINUM, quae est quadragesima tertia codicis Carolitii, X cu satoria, quod SIMEONEM revocare coactus sit, de quo in epistola monachis, qui Romam ob id missi sunt, tradita ipse 1p1Nus apud pontificem conquestus est a Misit pontifex una cum epistola atque libris Dio Nigri reopa ita , dialectica ARISTOTELis, aliisque libris graece scriptis, antiphonale, responsale , ut Cantus Romani consuetudo in ecclesia Gallicanas induceretur At vero nihil sibi an proprium servasse, nullamque amplius ipsis In hoc studio operam posuisse, asseverari nequit malarii sFORT UNA rus Meten si diaco ruis in libro de Ordine antiphonarii, de antiphonis, quae sunt e evangeliis quotidianis, dubitati hana se In eis quidem rescribit Pontifex comperi-mUS Xaratum, quod praesentes Eo amabilis REMEDI germani vestri monachos SIMEONI scholae cantorum priori contradere deberemus, ad instritendum eos iii psalmodiae inochitatione, quam ab eo apprehendere tempore, quo illic in vestris regi0nibus Xtitit, nequi' erant. Pro quo valde ipsum vestrum asseritis germanum tristem effectum , in eo qu0d non eius perfecte instruxisset monachos. Et quidem benignissime rex satisfacimus christianitati tuae , quod nisi GEORGIUS , qui eidem scholae praefuit, de hac migrasset luee, nequaquam uia seni SIMEONEM a vestri germani servitio abstrahere niteremur. Sed defuncto praefato Eo pG1o, in eius idem SIMgO , utpote seqUens illius, accedens locum , ideo pro doctrina scholae eum ad 0s accersivimus. Nam absit a nobis , ut quippiam, quod vobis , vestrisque fidelibus onerosum X- sistit, peragamus Uoquo modo : potius autem, ut praefatum est, in vestrae charitatis dilecti0ne firmi permanentes, libentissime, in quantum Virtus suppetit, voluntati vestrae obtemperandum decertamus Propter quod praedictos vestri germani monachos saepe diecto contradidimus SIMEON ; eosque optime collocantes , s terti industria eandem psalmodior modulationem instrui praecepimus, crebro in eadem, donec perfecte eruiliti efficiantur, pro amplissima vestrae Xeel lentiae atque n0bilissimi germani vestri dilectione, ecclesiasticae doctrinae cantilena disposuimus effi
b se Post Ecium inquit de ord antiph. e. 68.
qu dedicatur ecclesia , scripsi antiphonas de evangeliis, de quihus interrogavi magistros Romanae ecclesiae, si illas canerent. Responderunt, nequaquam : Nostri tamen magistri licunt, se eas ab eis percepisse per primos magistr0s, Ilo melo diam cantus Romani docuerunt infra terminos Francortini: DEUS scit, si isti fallantur, aut si fefellissent, qui gloriati sunt, se ea percepisse a magistris Romam ecclesiae, aut o muni propter incuriam negligentiam eas amisissent,
aut si unquam cantassent eas , armen O CZn
tamus illas propter verba saluberrima , .auctoritatem nostrorum cantorum , qui scrianuir, magisterio se uti cantilentae Xercitationis.
298쪽
268 L. II. . I. CANTUS, PRAESERTIM ROMANUS
an vero hoc iam tempore in lingua vulgari cantus ecclesiastici peculiares in Galliis fuerint me latet. LEBEU Certe eiusmodi notavit lingua rustica Roma la noni ii iter zeculi, a CAROLI Ma Hi temporibus suntque paraphrases actuam sanctorum, qui canebantur, ad Xplicandas populo historiasSS. Martyrum , ut nihil dicata de cantilena Cassica in musica quadrata seu mensurata inter BEDR opera sed ultra saeculuna XII. Certo non assurgit. Id ex verbis A MALA Ri eruitur, non sibi religioni duXisse Gallas in suo cantu, postquam etiam Romanus obtinuit, ea sibi servare, has sua se auctoritate commendabant, etsi sorte X usu P0ma n non essent moXque palam fiet, non adeo Xpedite cantum etiam & Olodiam Eumanam sub 1pi No esse susceptam, quin successi, ribu eius adhuc fuerit in hac re elaborandum. CAROL Μ. XII. CAROLU M. patris sui Xemplo ad hoc excitatus, in hac re sedulam posuit operam socen, praterea sunt ipsius CAROLI verba apud BA
c l. Qῖ- emplis, qui tuta Galliarim ecclesias suo sudio R0inaliae traditionis antibus decoravit. Suo loco X AURELIANO, aliunde notabimus Quod etiam
',' suo dumtaxat tropi seu modi, Phlog ius, Dorius, stilius, Mix0 ydius, quos
parte Graecis cederent, dis em a coinit divisit , quatuor subdititios modosa quatuor primariis distin Xit, octo tropos fecit illos cantores la i0s , id est, obliquus nuncupant Ne alio consilio hoc fecit, quam ut ecclesia omnem scripturae δεινοτητα ac maiestatem Congruentibus sonis Xprimere posset ut scripturae concentuum suavitate conspectiores in coetu christianorum redderentur. Etiam cum Graeci legati quis rani patriis eremoniis rem divinam facerent, fallerent, CAROLU Mal m. qui occulte subauscultabat, captus dulcedine cantus, iussit eos numeros excipi. Alias S. AMBROSIO quatuor authentorum constitutio, GREGORIO additio M. In alium tribuitur, quod hic etiam a Graecis Cpoli locri farius discere potuit Id ve-Z IZ - Q ro , quod mox memoravimus an Gallan sis monachus his verbis narrat.
bis ' Hi replicandum Videtur, quam sapientissimos homines pr5eclarissimus Α-- ROLU habuerit in omnibus. Cum igitur Graei post matutinas laudes, imperatori celebratas in octava die Theophanis secreto in sua lingua psalsi terent, in ille occultatus in pro Yimo carminum dulcedine delectaretur, ii pecepit clericis suis, ut nihil ante gustarent, quam easdem antiphonassi in latinum convertas ipsi praesentarent. Inde est, quod Omnes eiusdem, sunt toni, 'uod in una ipsarum pro contrivit, conteruit positum inveniatur.
299쪽
Quod subdit de omni genere organorum, e Oriente allatorum, notabimus postea. Ad Romani vero cantus instaurationem, factam a CAROLOM. anno 774 79o. IGEBERI Us in chronico designat cui consentit EM1L1us lib. I. Chronicon vero Moisiacens ad an . Oa refert Fertur usus aopera Pauli AR NEFR1D diaconi, qui ei a sacris erat. Utroque tempore adventus imperatoris in Italiam collocatus Unde etiam a IOANNE Diacono, auctore vi S. GREGOR 11 rerum gestarum CAROL M. scriptoribus, res, CAROLO R0mae praesente, accidisse narratur Remque iisdem verbis enar brat ΕΚΚΕΗARDU singulares vero quasdam circumstantias affert monachus ζ
ROLUS re offensus dissonantia ecclesiastici cantus inter omanos udos, iudicans, iustius esis de puro fonte, quam de turbato rivo bibere, duos clericos Romam misit, ut authenticum cantum a Romanis discerent , Ω stilos docerenti Et ad annum 79o. KAROLUS reX, 0nestati ecclesiastica omnino intentus, legendi psallendi disciplinam diligenter c0rre-Xit. Perpendens enim, iterum Gallos a Romanis in cantando discrepare , Metenses vero sola naturae levitate paululum quid disi nare, per cantores, rursum sibi ab ADRIAN Papa a Koma directos dissonantiam cantus correXit
ba Io ANNI Diaconi lib. II. c. IO. reX autem raucorum, dissonantia Romani justicani cantus Romae offensus, cum Gallorum procacitas cantum a nostratibus quibusdam naualis argumentaretur esse c0rruptum , nostrique e diverso authenticum antiphonarium pr0babiliter ostentarent, interrogasse fertur , quis inter rivum n lantem limpidiorem aquam conferVare solere 3 Respondentibus fontem, prudenter adiecit' ergo is nos qui de rivo corruptam lympham usque hactenus bibimus, ad perennis fontis necesse est fluenta principalia recurramus. Μo itaque duos fu0rum industrios clericos ADRIAM tunc episcopo dereliquit quibus tandem satis eleganter instructis, Metensem metropolim ad suavitatem modulationis pristinae revocavit, D per illam totam Galliam suam correxit. Sed cum multa post tempora defunctis his, qui oviis fuerant educati, cantum Gallicanarum ecclesiarum a Meten, discrepare prudentissimus regum Vidi et, ae unumquemque ab alterutro vitiatum cantum iactantem adverteret: Iterum, inquit, redeamus ad fontem. Tunc
regis precibus, sicut 0die quidam veridie ad-
stipulantur, ADRIANUS Papa perm0tus, du0 in Galliam cantores misit quorum iudicio reX omnes quidem corrupisse dulcedinem omani cantus levitate quadam cognovit : Metenses vero sola naturali feritate paululum quid dissonare praevidit. Vc se Et reversus est piissimus CAROLUS celebravit Romae pascha cum D0mino apostolico ecce orta est contenti per dies festos paschae inter cantores Romanorum, Gallo, Am. Dicebant Galli, melius se cantares pulchrius, quam Romani. Dicebant se Romani doctis,ne cantilenas ecclesiasticas proferre , sicut 0cti fuerant a Sanct GREGORIO Papa, Gallas corrupte cantare cantilenam salvam destruendo, dilacerare. Quae contenti ante Dominum regem CAROLUM pervenit. Galli vero propter securitatem D0mini regis CAROLI valde expr0brabant cantoribus Romanis Romani vero propter auctoritatem magnae doctrinae, 0 stultos, rusticos, cindoctos velut ruta animalia Trimabant, doctrinam Sancti GREGOR 1 praeferebant rusticitati eorum. Et cum altercati de neutra parte finiret, ait piissimus e CAROLUs ad su0s cantores : Dicite pulum quis purior, quis melior , aut ous UiSus, aut rivuli eius longe de Arrentes Responderunt omnes una Voce fontem Velut caput originem puri 0rem esse , rivulos autem eiuS, quanto longius a sente recesserint, tanto tu bulentos sordibus ae immunditiis corruptos. Et ait Dominus e CAROLUM: Revertimini et os ad fontem functi GREGORII , cita manifeste corrupistis cautilenam eccisi Uicam. Mo petiit Dominus reX CAROLUS bHADRIANO Papa cantores, qui Franciam corrigerent de cantu At ille dedit ei AEODORUM AEENEDICTUM, J o; et suae ecclesiae d0ctissimos cantores, qui a Sancto GREGORIO eruditi fuerant; tribuit antiphonarios Sancti GREGORII, qu0 ipse n0taverat nota Romana.
300쪽
. s. Vita CAROLI M. ad eundem annum hoc idem repetit. G1NARDus vero
in vita CAROL 1, eiusdem non solum in hac re studi una cindustriam e neratim collaudat, sed etiam imperatoris peritiam. Leg endi atque figendi disciplinam diligenti sim emendavit. Erat enim utriusque admodum peritus, quamquam ne publice geret, nec ni, submissum, Min commune cantaret.
L. IV. mpit. Ipse vero CAROLU sancitum voluit de cantu, ut secundum ordinem minorem Romanae ecclesiae fiat cantus, eius nomine auctor operis Carolini Lib. I. contra synodum Graecorum de imaginibus, postquam depraedicasset 1 Pi Nipatris in hac re operam: Quod quidem pergit is nos, collato nobis asi CEO Italiae regno fecimus, an '9 Romanae ecclesiae fastigium sublimare si cupientes, reverentissimi apae ADRIANI salutaribus exhortationibus parere si nitentes scilicet ut plures illius partis ecclesiae, quae quondam apostolicaesi sedis traditionem in psallendo suscipere recusabant, nunc eam cum omni si diligentia amplectantur cui adhaeserant fidei munere, adli pereant quO- si que psallendi ordine. Quod non solum omnium Gadiurum provinciae si Germania, sive Italia, sed etiam Saxones quaedam aquilonalis plagae se gente per nos, Eo annuente, ad verae fidei rudimenta conversae facere si noscuntur. Ubi haud obscure respicit ad eam contentionem, quae primum sterbuit Romanos inter Gallas, recusantibus hisce, Roman sese ac a Commodare Cantui, suum praeserentibus modum a). Edidit MURATOR 1us T. V. rer L, DT LPM 1 seni0ris Mediolauens historiam, in qua habetur, sub fHADRIANO I. Pontifice in Homano Concilio constitutum fuisse, ut CAROLUs per totam inguam pro scisceretur latinam, e quidquid diversum in cantu e diseri id vino inveniret a Romano, totum deleret, θ' ad unitatem Romani diserti unia
In urbe e XIII. Prima praecipua Romani cantus informatio in ecclesIa, schola- iiij iij que Meteiis fuit facta Id ain laudis tribuit Aurus Diaconus CARO DE GANGo,
Lib. st phil θη- qui Ub IPINO floruit. Clerum adunavit, ad instar coenobii intra claum Metens , strorum septa conversari fecit normamque eis instituit , qualiter in ec- si clesia militare deberent quibus annonas vitaeque subsidia sufficienter lar-- gitu est, ut perituris vacare negotiis non indigentes, divinis solummodo si ossiciis excubarent, ipsumque clerum abundanter lege divina, R0manaque si imbutum cantilena, morem atque ordinem Λ0manae ecclesiae servare prae-
si cepit. Quod usque ad id tempus in Metens ecclesia factum minime fuit.
SIGEBERTUS ad an. 77ψ refert, CAROLUM duos clericos Romam misisse, ut
a Vicie etiam viae auctor Gollictis historiae de ii Nis III inter cantores Romanos Gallicauos sida . eius rastrictibus . . . p. 187 c. refert fuerit. de contentione, rime Romae sub pontifidatu LEO-