장음표시 사용
281쪽
Ubi observa vers. Hi sitam scribens hominum c. Quibus verbis indicantur libri Dialogorum, quos quidem Guil CAVE, ΑRΤRONUS cum aliis, leVibus argum elatis ad GREGOR 1 uri I. referendos putant qui quidem etiam per errorem a CEDREN in inscriptione epistolarum duarum ad ΕΟ-NEM IIuurum pro cultu magi mina apud BARON iues ad an DCCXXVI n. 27. GREGORI Us dialog us dicitur. Cum tamen ipse S. GREGORIUS M. aliis suis in operibus dialogos istos veluti proprium foetum agnoscat. Et ubi de vita S. BENEDICTI agit profitetur dissertis verbis, se quidquid de eo narrat , a quatuor ipsius S BENEDICTI discipulis accepisse, quorum duo iam fatis functi, alii vero duo adhuc superstites in vivis essent. Quae GREGORII M. non secundi aetati conveniunt nisi dicant discipulos illos annis vixisse
circiter ducentis. GREGORI Uscii ad Pontificatum evectus est an DCCXV. cum iam antea vel scriptum , vel compositum videatur carmen illud , prout ex antiquissimo codice descriptum dedi. ECCARDUS Versu illo GTw0- est. Amudirius Prasul Sc. ad GREGORIUM Secundum , qui etiam erat Roma ius, spe Z XXV. clare vult. Id ut confirmet, ait, CAROLUM Regem Romanum cantum ceu t 7 rem novam demiratum esse , THEODORUM atque ΕΝΕD1CTUM Romanos cantores , quos ADRIANUS ponti se ad CAROLUM miserat, iuXta monachi
L Polismensi narrationem, dixisse se doctos esse a S GREGORIO. Sed hoc de magisterio, a disciplina cantus, a S GREGORIO M. profecta interpretari licet, nec si etiam de GREGORIO II accipiatur, rem conficit; cum aliunde constet, dudum ante GREGORIUM II. cantum R0manum celebrem fuisse. Taceo tessem IOANNEM Diaconum sub GREGORIO M. a S AUGUsi1 No sociis, postea sub VITAI 1ΑΝΟ, certe BED habet, sub AG ΑΤΗONE . ut moX patebit, in si1 liam translatum in Gallium vero dum venit subΡ1PINO CAROLI M. patre CAROLO M. no Vu adeo esse haud potuit. Porro obiicit EC CARD Us etiam silentium scriptorum qui de gestis GREGORII M. aliquid memoriae prodiderunt ante IO NEMDiacorium, qui trecenti post GREGOR 1UM M. annis cum vixerit, testis idoneus esse haud potuerit. At ver testimonia de GREGORIO II. proferre debuisset EC CARD Us ante vel etiam Os Io ANNIS Diaconi tempora,
post quem Omnes veteres Scriptore ac recentiore plerique, monumenta etiam liturgica pro GREGORIO M. stant a). In MS. a m Gulgenti mille circiter a
am Ostiuiisse hic appono verba FLACCI A tas Veteres cantilenas tollapsas neglectasque biviis coryphaer centuriatorum uigilebum e prae fuisse Qitare GRRGORIUM quasi des integro sat seu dedicatione celebris isset latinae ad HEN omnem formam missae, aliorumque ecclesiae ri-RICUM Palatinum, a me Xscripta e rarissimo tuum composuit sicut ante eum iotissimum exempl. Bibl. Vindob. p. 78. M GREGORIUS DAMASUS, GELASIUS COELEsΥINUS Dee- in egesto suo fatetur , se partim veteres con rant. Et postea p. 94 Quis vero auctor cansuetudines a cantilena: instauralse partim o tui sit, certatur lis est adhuc sub ivlice :vas 40mposui sise Unde liquido apparet, mul plerique tamen tribuunt GREGORIO, quod
282쪽
2S2 i. II. P. I. CANTUS, PRAESERTIM ROMANU s
annorum, quod iam superius adduXimus de antiquioribus . GREGOR1o pontificibus cantus Romae instauratoribus, imprimi S. GREGORIUS laudatur, quod cantum anni circuli nobilem ediderit, ac lubditur: si post hunc ΑR11Nuslata si papa similiter ipse anni circoli cantum dedit. Post istos quoque CAΤΟΙΕ- , Nus Abba ibi deserviens ad sepulchrum sancti ΡΕΤ Ri, ipse quidem annum si circoli cantum diligentissime dedit. Ost hunc quoque MAUR1ANU Abbasi ipsius sancti ΡΕΤΗ Apostoli serviens annalem suum cantum .ipse nobile orsi dinavit. Post hunc vero Dori Νυ Vir bonus Abba inanem cantum anni cir- si coli magnifice ordinavit. Si quis, postquam ista cognoverit custodire vel ce- silebrare, in quantum Eo iubente aluerit, neglexerit, aut 1 melius a- si liunde scire vel accepisse Xemplum fortasse iactaverit, dubium non est, si quod ipse sibi fallit Min caligine erroris semetipsum infeliciter demergit c. De Abbatibus apud S. PETRUM conferri possunt, quae circa finem superioris libri scripssimus de Cursu canonico, a monachis apud Vaticamim olim decantari solito S. GREGORIO M. plura dicemus infra non uno loco. cantu AM V. Celebris semper a Romano distinctus fuit per haec etiam medii
BRO I)ΝVβ sevi tempora cantus Ambro amis. Inter alios . EUST ACH ius a S. cibali Disquisit. I. de Cantu a D. AMBRO si tu Iediolanensem celsam inducto assertum it, ' S SQ cantum Rumanum ab Ambro an informatum obtinuisse, donec Gre orianus adoptaretur. De cantu Ambro an si Sancti quoque pergit laudatus paulo ante auctor post ea , quae e illo in Commendationem cantus Greg oriani re- si tulimus AMBROSI prudentissimi in hac arte Tmphonia nequaquam ab hac si discordat regula, nisi in quibus eam nimium delicatarum vocum pervertit
se lascivia. Experimento namque didicimus, quod plurimi dis luti mente
si huiusmodi voces habentes, nullum pene cantum secundum Veritati re- si gulam, sed magis secundum propriam voluntatem pronuntiant, maXime si inanis gloriae cupidi. De qualibus dicitur , quia ignorata musica de canis ore ioculatorem facit. Pro quo sanctus Is IDORUS ponit, quia talibus vo- si cibus famulatur EO. Pro quo etiam nos alia musicorum genera trAcLasi re contempsimus, 'Oc solum, quod ipsis philosophi primum maturale
si affirmant, recepimus. Intelligenda sunt haec de 1mplici diatonico genere, quod semper in cantu chorali hactenus servatur convenitque in hoc Ambrosanum cum Gre oriunm; at in quonam differant, non adeo pronum est decidere. Quodsi rem a sua origine repetamus, in quo S. AMBROSI Us ipse elaborarit, consideremus, nimirum in metricis concinnandis hymnis, quorum ipsa pedum
mihi est verisimilius, quamquam quidam LUIT ita sentiam, etiam eo argumento confirmor, quod PRANDO Regi Longobardori m quorum profecto in admodum vetus Graduali hosce versus au- institui' CAROLUS, oppressa ea gente. non pas reis litteris adscriptos inveni. Gregorias μα-
sus fuisset in suo imperio invalescere : at vero fui c.
283쪽
dimensio musicae quoddam genus in illa priorum temporum aetate Constituit, in hoc iam aliquod cantus Ambro aui a Romano discrimen deprehendere licet.
Observat nimirum e THOMA si antiphonalibus p. 2. AB ILLO Ni Us in suo Musaeo Italico, commentario nimirum in Ordinem Γ0ma Ium, CCtestam Γ0- .n p. inmanam antiquitus non admisisse hymnos in divinis officiis Ipsa rothmi a
metriqΠ ratio, quatenus cum Cantu melodic coniuncta est, propria dici pota est cantu Ambrosano itide in alia cantionum ecclesiasticarum genera traducta , uti e IOANNI musica discimus. Sunt inquit is Waliae quam si plurimae modulandi species egregiae, quas Omnes, ne 32 dium potiu8, quam si doctrinam ecforibus ingeramus, enarrare non oportet. Cantu tamen huiussi modi musici accuratos vocant. Hos etiam metricos per similitudinem apis pellant, quod more metrorum certis legibus dimetiantur, quemadmodum
sidunt Ambrofani. pertinent ea ad ipsam modulationis rationem, prout etiam Helimus medio hoc sevo appellare solent, praesertim, si uni syllab0 duae aut plures applicantur not3e, ac continuatior cantilatio de quibus Ut D in suo micrologo quoad comparationem imitationemque soni, ut ita dicam ba se Idque inquit manifestum est, tum X AMA
LARII supplemento, tum ex libris BENEDICTI Cendii camerarii hic editis quibus apparet, hunc morem ad saeculum XII perseverasse. undem ferme retinuerunt ecclesiae Ligdunenisue Viennen iis, in quibus nulli hactenus hymni ad vigilias nocturna laudes matutinas, imo nec ad vesperas , ceterasque horas praeter complet0rium: in qu etiam Romana ecclesia primum ab aliquot eculis hymnos admisit, deinde alios in singulis officiis Lege RADULPHUM Decanum Tungrensem propositione XIII. THOMAsius sibi obiicit hoc loco D AI RICUM in consuetudinum Clunia enisum lib. II. c. et ubi fit menti hymnorum ecclesiae Romaine. Verum id de particularibus quibusdam urbis ecclesiis vir doctus interpretatur. h Variebantur inquit . Is hae vel omne Mimmae cum alias ab eadem voce incipiant, alias de dissimilibus secundum laxacionis, acuminis varias qualitates. Item ut ad principalem Vocem , id est, finalem , ve si quam amnem eius pro ipsa elegerint, pene omnes distinctiones currant: eadem aliquando quae terminat VOX neumas Omnes Vel plures distinctiones fiant, aliquando cincipiat, sicut apud AMBROSIUM ei riosus invenire poterit. Sunt ver quasi prosaici cantu , qui hae minus observant in ilibus nun est curae, si aliae maiores aliae minores par
tes, distinctione per loca sine discreti0ne in
veniantur more prosarum Metricos autem can
tus dico : quia Lepe ita canimus, ut quasi versus pedibus scandere videamur , sicut fit, cum ipsamet animus. In quibus cavendum est, ne superfluae continuenter eum dissyllabae , sine admixtione trisyllabarum ac tetrasyllabarum. Sicut brio poetae nunc hos nunc illos adiunXere pedes. Ita qui cantum faciunt, rationabiliter discretas , id est , diversas componunt neumas. Rationabilis enim discretio est , si ita fit eti- martim .distincti0num moderata varietas ut tamen neuma neumis distinctiones distinctionibus quadam semper imilitudine sibi consonanter respondeant, id est , sit similitudo dissimi alis more perdulcis AMBROSII. Non alitem parva similitudo est metri cantibus eum neumae loco sint pedum distinctiones loco Versuum , utpote ista neuma rectilico , illa verolpomlacio, illa iambico metro decurret, .di
stincti0nem tetrametram nunc pentametram alias quasi hexametram cernes, multa alia ut eie-
vati positi tum ipsa sibi , iam altera alteri similis vel dissimilis praeponathir, supponatur , apponatur , interponatur alias coniunctim alias disiunctim alias c0mmiXtim ad hiriagm0dum. Item ut in tinum terminentur partes distincti0nes neumarum atque Verborum, nec
tenor longus in quibusdam brevibus syllabis aut brevis in longi uri obscenitatem parat.
284쪽
as i. II. P. I CANTUS, RiESERTIM ROMANUS
1 Hremio cum melodia cantus, in Ambro an cantu, hymnis metridis abundante, magis conspicui. Atque hinc musicae figuratae originem esse repetendam postea declarabitur. De cantu antiphoni quem a S AMBRO- si in Occidentem invectum supra memoravimus mutationibus ac usu in divinis officiis sparsim disseremus suis locis. De psalmis, antiphonis psaltimodiae quotidianae quale fuerit cantus Ambrosiani a Greg oriano seu Romano discrimen RADU L pu Us Tun reiis declarat a . Mediationes, de quibus inter alia mentionem facit, sunt, dum in medio psalmorum toni mutantur, quod in cantu omnΠ0, non vero Ambro an fit, in fine tamen utrinque. Atque hoc quoad psalmodiam quoad liturgiam vero .caeteras Cantus ecclesiastici partes idem agnoscit Γ0manum ab Ambro an non pauca mutuasse, qu32- se produnt proprietate cantus Ambro ani. Et qui videt inquit Ambro, ni v se sanum aperte CognosCit, quod cantu Missae , epistol9r, Mevangelia, si plures rationeS, responsoria, antiphonae, .caetera officia recepta sunt si ab illo. Et huius signum est, quia cantu Concurrentes utrobique sunt, eiusdem toni, ut Introitus Gaudeamus utrobique est primi toni, sed nota, Ambro una est fortior, durior, magis Xtensa. Omnia vero hactenus dicta idem iam antea est compleXus, quoad universum cantandi in sacris Ofscium ac modum, prout Ambrosianum est a Romano distinctum, longe post
ipsum S AMBROsIUM medio nimirum decurrente aevo b . Videntur ea non satis convenire cum illis, quae e S AUGUST1No retulimus, quam dulcedine
cantus ecclesiastici ecclesiae Medi0lauens afficeretur modo vidimus per- dulcem a GU1DON laudari S AMBRos iura sed hoc vel de melliflui Sancti
Doctoris hymnis intelligi potest . vel dici, adhuc suavitate victum fuisse
a se Antiphonte enim Oinquit de canonum observ. Prop. X. pertinent ad psalmos decantandos. Et ita Reatus,ppGORIUS ad singul0 psalmos dictarum horarum antiphonas ordinavit. Sed aliqui aliquando in laudibus aliquando in vesperis hunc decorem pervertiliat, de quo posterius dicetur. Dictae vero quinque horae minores servari debent sub una psalmorum antiphona. Imo in Ambro-imio officio non ahent antiphonas. Et BENEDICTUS in minoribus congregationibus concedit in illis psalmos diei directanee sine antiphona. Et debent antiphonae imponi ante inchoationem psalmorum. Et hoc observetur , etiam si quis privatim dicat hora , ut servant Romuni & Ambro, ni Cantantur autem psalmi Ambro sano Romun m0re in fine versuum per tonos. In medio vero Amor umina psalmos in omni tonopsallit plane Romamιm autem officium habet diversa mediationes. In quibus sunt diversianores secundum diversas ecclesias nationes: tamen Eontio in antiquis libris vidi mediati0nes satis nostro usui concordantes
se Tempore Cinquito successivo apud Latinos
ad Missam ad alias h0ras divinas cantus publicus cum hymnis metricis est introdustus. Umie in chr0nicis legitur , quod AMBROSIUS
ritum antiphonarum in ecclesia eanendarum primus a Crie is transtulit ad Latinos. Hic etiam post HILARIUM hymnos canendos primu composuit. Officium enim Ambro anum ad nocstiria nos , matutivas , atque V perus , lurides, nec non admissam habet solemnem fortem Cantum , Omnino alium a Romano, quem hodierna
die, sonora forti voce servant clerici civitatis, milioecesis Mediolimensis: Et eXinde apud
Romanos B. GREGORI Us VITALIANUS apae cantum Romanum receperunt, qui per eos seu per alios sub tenore tono qui hodie cantatur, ubique Xtitit magis plane dulcoratus, ordinatus.
285쪽
ambrosianum cantum a Romano, prout a S GREGORI CV1ΤΑLIAN suit ordinatus, licet etiam Auctor, qui in S. San-Γl . adiectus est dialogo OD DONI de musica, dulcedinis laudem pr3ecipuam tribuat S. AMBRO si O. Sanctus vero Aris Rosius inquit in sola dulcedine mirabiliter laboravit:
si aliique quam plurimi, prout Domino acceperunt divisa munera eius ga- se Zophilacio contulerunt Ille autem maxime auctoritati ecclesiae contradisi cit, qui propter aliorum cantus divinum Beati GREGORII donum penitus
praetermittit. Nam cum alia sint accipienda, tanti tamen atris auctoritas, summopere est veneranda. Sparsim quaedam de cantu Ambroseiano colligi possunt X BEROLD Mediolanensis ordines caeremoniis ecclesiae Ambrosanae Mediolauetos saec. XI. e. g. a primo die dominico Kalendarum Octi brium si usque ad Ramo Palmarum cum canticis cantatur Domine audivi, 4
, nedictus es Domine DEUS patrum utrorum in tono maiori, in Na- si tale Domini usque ad octavam in Epiphania similiter Reliquo spatio, Clamavi ad Dominum DEUM, Benedicitus es in aestivali Ono. Et M. Mi orari postea de Vespertinis horis Puer Magistri scholarum in Sabbatis, do T-W- tis. si inicis diebus, in praecipui solemnitatibus vestitus amisiolo , ascen si di pulpitum, cantat Confitemini leni voce caput, versum iterum si caput. Et magister scholarum similiter cum pueris suis leni voce in Sab-
hiatis c. Et paulo post Tunc Terminarius lector ebdomadarius canit si lucernarium in Sabbato tantum caput versum leni voce, in magister scho, larum simili modo leni voce cum pueris suis Deinde lector , qui incisi pit, in chorus, qui sumit, omnes Xcelsa voce. In dominicis autem die bus Terminarius lector, qui habiturus est hebdomadam eodem modo ca- si nit, eXcepto in Sabbato Sancto usque ad octavam Resurrectionis: In qui- si bus canitur tantum deluia cum suo versu Dominis illuminatio mea. In quotidiani vero diebus puer magistri scholarum semper canit, Dominis si illuminali mea maiori tono c. VI De cantu inprulano e medio tollendo, ac cum Greg 0riaΠ0 Om Eius eum Lmutando subinde actum hoc medio aevo legimus MARs1cΑΝus de S 18- ς' N', ' pu ΑΝΟ non scribit Ambro anum cantum in eccles fama Hens cuntur iis, .sei
penitus interdixit. Huc pertinet, quod in annal BENED ad OST. memiam nia.
ni MABILLONIUS , Cantu Ambro an , qui sonorus X fortis es, substitu
tum Gregorianum dulcem magis, ordinatum Antea factum reor, ut in .m. h. 1. Capuanu ecclesia cantus Ambro anu susciperetur Qua de re documenta collecta a Card. 1RLΕΤ hodie servari in Archivio Archiepisc. Mediolun mihi contestatus est Io sopi CASTI GLIONE AEan ad S. STEPH ΑΝUM , qui parat monumenta eccl. Ambrά. edenda. Mirabile vero est, quod X LANDULPHO
286쪽
2 6 i. II. P.M. CANTUS, PRAESERTI ROMANUS
t. r. l. seniore in historia Episcoporum Mediolanensum refert ΑΗ1LLON10s, dicit
Bal. p. o6. que apud O MARITIUM, I in veteri breviario Mediolanen se haberi item L. V. e. u. U DURANDUS narrat e Vita S. EUGENI Episcopi de numeros Conci lio temporibus CAROL1 HADRIANI . Romae celebrato. ViX vero vel ea, quae de Violentia a CAROL M. adhibita traduntur, fidem invenient: i Bolla,id de quo vitae eius scriptor Perimire Titaesua tempus ita cum summo omnium*8 'μ- amore atque fersore S domi, X foris sndersutus es, ut nunquam ei vel
minima inius seseritatis nota a quoquam fuisset obiecta. Sed id instigat tibus Episcopis, qui id in synodo decrevisse dicuntur, fecisse memoratur, ut quidquid in cantu X miniserio divino inveniret a Roman diversum, t0- tum deleret, O ad imitatem diserti sis inani redigeret. Quamobrem Mediolanum profectus, omnes libros Ambrinan titulis illatos, quosve dono,
pel pretio , vel Di habere potitit, ali0s combustis alis trans moni PS, quos in exilium mist. Narratur deinceps, qua ratione S. EUGENIUS, ut Ambr0 Ianus ordo Mediolani saltem servaretur, obtinuerit, non me divina attestatione, similiter ac apud DURANDUM legitur qui tamen alteram addit relationem a post priorem, quae congruit illis, quae XLANDULPHO scriptore plus septingentorum annorum narrat AB ILLONI Us. Additque, o EUGENIUM Oti sui compotem Mediolanum properasse , ut Ambrostani ritus libros recolligeret; sed nihil praeter missate recuperare potuisse, quod pius quidam Sacerdos furtim subduXerat. Manuale autem postea Curante EUGENIO nonnullos Sacerdotum Clericorum, qui multa memoriter retinebant, convenientes in unum, DEO opitulante, restituisse , Qua in narratione si licet u sedam sublestae fidei inquit ΑΒ1LLONI Us videantur, tamen ressi ipsa vera esse potest. Certe ab eo tempore ritus Ambro anus semper se mansit uniformis, ut e relictis antiquis libris deprehendimus nisi quod si subinde facta est novorum festorum , ut moris est, accessio. Rei summam a se Ubi statiatum est ut habetur apii, DURANDUM qu0d Gregorianum deberet universaliter
observari, ad quod CAROLUS Imperator Omnes clericos minis, suppliciis per diversas provincias cogebat. libro. Ambro lani officii comburens Beatus vero EUGENIUM ad Concilium quoddam propter laoc convocatum veniens, invenit ipsum Concilium ter triduum ciam solutum inducens Dominum Papain quod Omnes Praelatos qui Concilio interfuerant, iam per tres dies recesserant, revocaret Concilies igitur citerum congregato, omnium Satrum Fuit una sententia quod mis ales Amor unum Gregorianum super altare S PETA Apostoli onerentur, quam plurimoruin piscoporum sigillis munita lares ecclesiae clauderentur, ipsi tota nocte rationi insisterent, ut Dominus per aliqu0d signum indicaret quod horum magis ab ecclesia servari vellet, sicque per omnia factilia est. Mane igitur ecclesiam intrantes, utrumque hi sale super altare apertum invenerunt vel ut alii asserunt inissate Gregoriunum penitus disi lutum huc illulque dispersum invenerunt. Ambro sanum vero soluin modo apem tum super altare in eodem loco , ubi positum fuerat, invenerunt. Quo signo docti quia divinitiis Grexortunum Tenim per totum mundiam
dispergi : Ambro f. num vero tantum in sua ecclesia observari debae, sic usque hodie ser-
287쪽
mam etiam enarrat GUA GUINU apud DEMOCHAREM in Vita CAROLI M. L. m. c.
Cisin vero, ait, de rebus disinis X vario cauendi genere Sacerdotes disceptare studi et propterea, quod Ambro anum illo tempore atque Greg orianum morem promiscue clerus observabat, obtinuit, ut Gr*0riair reliquus orbis, Ambrosian Mediolanensis eccisa uteretur si ipsis vero relatis ibi a Α-B1LLONI epistolis ΑUL Sacerdotis, EBE HARDI religiosorum virorum sanctae ecclesiae atlybonens , missis ad resbyterum ΑRΤ1NUM thesauro-p 9s rum Sancti AMAROsri custodem, ANfELMUM, pro ossicio Ambro an0, constat, succedentibus adhuc temporibus, CONRADI nimirum Salici, alias ecclesias studios is fuisse copulandi utrumque Ambrosam in nimirum cum RomaΠ0ritu ac cantu a . Neque vero haec aliena existimes a praesenti argumento; in sequenti enim epistola ad quaestionem MARTINI , utrum antiphonarium cum notulis , vel sine notulis habere velint , nihil Ambro an integritatis deesse sibi velle respondent: Visoniam, aiunt, ipsa speetes operum eius θ' p 97 Issum e0rum nescientes oblectat. Mitte antiphonarium cum notulis, O sacramentarimn cum solis orationibus θ' praefationibus Ambrofanis. Solumque gesta Sanctorum X cepta Volunt. Num , aiunt, est Sanctorum, quae Missarum celabrationibus apud os interponi sulent, 6n indiemus, quoniam hi abundamus. Sunt haec molimina ad ossicium cantumque Ambro anum etiam in Germania instaurandum, diviso iam Francic regno, postquam sub Carolin ica stirpe, ecclesiae Mediolanens remist ossicio, cantu suo, re- 0rianum undique fuit receptum ossicium cum cantu. Apud URI CELLUM in monumentis Basilicae Ambro atra perhibentur saec. XII. canonici mediolanense melodias rauci enas cantu Ambrosectu miscuisse. In antiphonario Ambro an s92c. XIII. circ. occurrit Halleluia lilium convallium, inscriptum Frau lena, cum notis mussicis a cantu Ambro sau diversis. Franci- genus Italiam cantando peragrasse discimus e decreto Bononiensi anni a 88. apud Guill ARDAcci in histor. 0770n Cantores ranclenorum in plateis communibus ad cantandum mnin γ rari non pisent.
a se Quoniam acribuni p. 96 princeps in divinis laudationibus apud Latinos praefulsisse cognoscitur inellifuriis Doctor AMBROS 1 IIS, idcirco, ne ingrati simus tam sanctis primordiis, habere delectamur notitiam tantae auctoritatis. Hoc di
cimus, quoniam probitatem tuam admirari comperimus, cur nos, qui habemus ordinem Roma
num, simul habere gestiamus Ambro manum. Fuit olim tanta Medioluuenesis ecclesii gratia & X-cellentia, ut AURELIM AUGUSTINO, caeterisque Africanis praesulibus non sufficeret in dubiis rebus Romanum consulere Pontificem , nissipariter consulerent D Mediolanensem. Desinae ergo admirari imitatrices sanctoriun Patrum inquisitiones nostras, adhibe oportuna opitulationes tuas ut ordo AMBROSII , dulcissimi Sancti Spiritus organi, quem discipulus eius Oct0 eximius AUGUSTINUS traduXit a ricam, nobis transferatur in Germaniam, ad Xcitandam dilatandam 40ni id cris fragrantiain.
288쪽
2 8 i. II. P. I. CANTUS, R ESERTIM ROMANUS
VII. Simile aliquid, quod nunc de ossicii mutatione narravimus, accidi se in ecclesia Hispanii a sub ALPA ONSO V. GREGORIO VII. memoria prOditum est, de inducendo novo ossicio, quod Ambro anum Vocat CugvREA Ulib. V.C. i. apud auctorem Galbim hist musicῖ T. l. p. 2 3. Gallieanum vero dicitur in narrat. RODERICI Tolet quam legere est apud LABAgun. Id veroque accidere potuerit, non video, i de veteri Ga an officio res sit, quod constat apud omnes non ultra obtinuisse, quam usque ad Pi Ρ1N1 CAROLI M. Tubid. Oh, ou. tempora, Ut post alio scribit LANGLE donec nimirum cantus Gallicanus P II p XO7 cuir β0muri est commutatus Qua de re paulo post, nimirum de cantu
Gallican , qui plurimum conveniebat cum Ambrosano s. Hi L R1us ante S. AMBROSIUM hymnis componendis studuit, quales officio divino intulisse potissimum id linus S AMBRosi UM , idque singulares praecipuum fuit habitum in officio .cantu Ambro uno, forte etiam in Gallieari , ut in Hiber-1iDo. Fuisse quidem in Hispania, qui hoc genus laudis divinae studio hu-Cuis. 1i man Compositum refugerent , e Concilio Toleta;10 V. discimus , ubi illa tergiversatio fuit reiecta sub anathematis poena se Sicut ergo rationes, ita si hymnos in laudem DF compositos nullus nostrum ulterius improbet sed si pari modo in Gallia, Hispania a celebret, eXcommunicatione plectendi, si qui hymnos reiicere fuerint ausi Qui praesedisse huic Concilio dicitur S. Is 1 Do Rus Hispalens; cantus ecclesiastici ac musicae, de qua quaedam etiam scripsit, passimi se studiosum declarat ran autem singulare aliquid in Cantu ordinando praestiterit in officio Hispaniae peculiari , quod Udorianum dicitur postea discutietur Id vero dubium esse nequit cantum melodiam suam esse debuisse peculiari illi ritu constitutum in nivers Hispaniae ecclesis preces privata, sarum oblationes, se omnes publicae fa modia unio meodem exempla a Saperdotibus celebrarentur, ut loquitur D.
L. II. Deci e-GO MECIUS, Ortum fata illius prosecutus a Dum postea Mauris ra-h in si bibusque rerum potientibus christiani, iis permiXti, eo ossici uterentur, M0-
arabicum a Christianis cum Arabibus mixtis fuit dichi quo Ona servando tam studiosa semper fuit ecclesia Hispani a licet pervincere haud
potuerit sub dicto ALPHONso, ne Galli auum officium tam in psalterio, quam in aliis, nunquam ante susceptum, induceretur, si narrationi illi fides, quam hic e libro I. cap. a. s. o DΕR1c Tolet inserimus, uti in Conciliorum
a se Cura inquit hunci ordinem instituendi Is I nuncupatum Perseveravit in Hispaniis ecclesiis DOR P0ntifici impale usi, summa tunc sanesti haec sacrorum religi, quamdiu res Gothorum in monia raothrina claro, demandata fuit. Mi iam ea floruerunt: hoc est centum Viginti circiter an- quam in l00 auctores variant: nonnulli enim nos usque ad miserandam illam calamitatem, cum LEANDRUM Hi palenuas ecclesiae antiquiorem an per Mauros Arabesque Universa pene regio Tite, tistitem, ei muneri praefectum, asserunt, cui Is r incendiisque vastata, fusis, fugatisque Hissipauo-DORUS comes Matus fuerit Sed illud constat, rum c0piis in Barbarortim ditionem venit. ab IS ID OB eum ritum I dorianum officium fuisse
289쪽
collectione legitur a , agente maXime RICHARD legato pontificio, ni revocationem ab URBANo factam Equidem iam sub GREGOR 1 VII. 1 CHARDUS Hispuuia fuit, haecque gesta sunt, uti observat Christ. Lupus. Hic vero notatum velim teste M URΑΤ o Rio, psalterium Ambr0ianu in non paucis a Romano discrepare quod est vetus Gusticanum, ut paulo
poti probabitur tum verbis tum sensibus, tum versiculorum ordine neque tamen Omnino Concordare cum ea versione, quae Sancto AMBROSIO in usu fuit. Forte haec versio cum antiquitus in Romana ecclesia usitata convenit. Quo Vero tempore medio inter D. AMBRO si nostram aetatem peculiarem illam versionem adoptarit, non liquet. Cum ver saeculo XI. ut mox ostendemus, ecclesia βυmaria veteri sua versione adhuc usa sit, mirum sit, Rumauum pontificem, praesertini GREGE GORIUM VII haud fuisse operam daturum ut Confirme ecclesiae Romana salterium, perinde ac Ticium
reliquum susciperetur in Hispania. Certe GoMEc1 Us de rebus gestis r. XI p IENI lib. I. de ritu Gre oriano in locum Tolatani substituendo, decertatum constanter afl everat. Etiam ID MARI AN Romauum nominat. Ubi eam immutationem aliquoties iam antea tentatam, non tamen successiste, testatur. X sententia autem Chris. LUPI, Roma mim officiuna, ut ipsi invidiam faciat Hispumis Episcopus vocat Gallicumim. Hunc ipse adduci LABAEUS, ubi nominatim translationis psalterii pr3eter officium is e meminit. Unde
RODERICUM e X RODERIco interpretari licet, officium Rumaritim cum versione
L. IX. de re bus My . c. I 8. P. VI p. 28. Eod Tolet. lib. VI de reb. Hii p. c. 26.
a se Verum ante rev0cationem Tom. X. Cone. pag. 48 I. edit Labb. clerus D populus totius Hispaniae turbatur, e0 quod Gallicanum Scium suscipere a Legato D Principe cogebantur, D statuto die, Rege, Prima te, Legato, cleri p0pulique maXima ni ultitudine congregatis, fuit diutius altercatum , clero , militia, populo firmiter resistentibus, ne officiuna mutaret rege a regina suas , contrarium minis, terroribus intonante. Ad hoc ultimo res perVenit, militari pertinacia decernente , ut hae dissensio duelli certamine sedaretur. Cumque duo milites essent electi, unus a rege, qui pro ossicio Gustio tuo, alter a militia, populis, qui pro Toletano pariter deeertarent, miles regis illico victus fuit populis Xultantibus , quod victor erat miles meti Toletani. Sed rex adeo fuita regina CONSTANTI A stimulatus, quod a pr0- possit non discessit, duellum iudicans ius non esse Miles autem, qui pugnaverat pro ossicio Toletano , fuit de sino utuntii prope moricum, cuius hodie genus extat. Cumque ab hoc magna sediti in militia, populo oriretur, demum placuit, ut liber Teii Toletani, Hi herofficii Galli uni in magna ignis congerie ponerentur. Et indicto milibus ieiuni a Primate, Legato D Ciero ratione ab orianibus de-Vote peracta, igne consumitur liber Teii GaIio in prosiliit super omnes flammas incendii, costis videntibus D 0minum laudantibus, liher Teii Toletarii, illaesus omnino a combustione indendii alienus. Sed cum re m gnanimus, duae voluntatis pertina X Xecutor, nec miraculo territus , nec supplicatione suasus voluit inclinari, sed mortis supplicia D direpti0nem minitans resistentibu , yrtecepit ut iacanum Teium in omnibus regni sui finibus servaretur. Et tune cunctis flentibus D dolentibus inolevit proverbium: Θω volunt reges, et adunt leges. Et tunc adiectutini fficium tam in psalterio, quam in aliis nunquam antea fuseeptum , fuit in Hispaniis observatum, licet in aliquibus monasteriis fuerit aliquanto tempore custoditum, metiam translatio psalterii in plurimis ecclesiis cathedralibus D suasteriis adhuc h0die recitatur.
290쪽
26O i. II. P. I CANTUS, PRPESERTIM ROMANUs
psalterii Galli an ab eo ossicium GPDanum Vocari, qua ratione nempe in Galliis tunc officium Romamim agebatur, idque Re immutari permiserat ad
instantiam Yoris CONSTANTIAE , quae erat de partibus Gadiarum. cantu Gre VIII. Sed adio propiUS, Cantumque Γ0manum redeamus, ut a S. GRE-g0ri diu in GoR1 ordinatus, brevique per occidentem fertur sparsus in nklium qui-
ά άόy ' dem , IOANN Diacon fides, adhuc ipsius sancti illius Pontificis tempore,
iterum sub VITAI 1ΑΝo se Huius GREGORII tempore inquit in Vita S GRE-L. II. . . si GORII cum AUGUSTINO Britannia adeunte, per occidentem quoque Γ0simana institutionis cantores dispersi, Barbaros insigniter docuerunt. Qui si bus defunctis, occidentales ecclesiae ita susceptum modulationis organum
se vitiarunt, ut o ΑΝΝΕ quidem Romanus cantor Cun1 THEODORO, aeque i
sive si0man , sed Eburaci Archiepiscopo , per Gallias in Britannias a V1-A ALLIΑΝ sit praesule destinatus qui circum quaque positarum ecclesiarum si filios ad pristinam cantilenae ut edinem revocans, tam per se, quam persi suos discipulos multis annis Romae doctri labe regulam Conservavit. Haec iisdem verbis referuntur in vita B. ΝΟΤRER Lalptili apud GoLDAsΤUM , BOLLANDUM ad die in seXtam prilis. V. BED uero , quae hic VITALIANO adscribuntur , AG ΑΤ ΗΟΝ in acceptis refert, qui non ita multo post eandem L. V. det insedit RomaNam cathedram accepisse nimirum Benedictu Bisco P , absit 'gi ς-ι batem S. Petri in fritannia iuYta Ostimbriam Roma fritanHiam remeantem, Japa AGATHONE IOANNEM archicantorem S. Petri Abbatem S. Martini, infritanniam perducendum, si quatenus in monasteri cursum ca- mendi annuum , sicut ad S. Petrum Γ0ma agebant, edoceret. Egisseque studiose Abbatem IOANNEM , ut iussionem acceperat Pontificis, ordinem videlicet, ritumque canendi, ac legendi, viva voce praefati monasterii cantore edocendo, Ocea, quae totius anni circulis in celebratione dierum se-storum Oscebat, etiam litteris mandando, quae eatenus in eodem monasterio servata, a multis iam tunc fuerint circum quaque scripta. Haec BEDA. Qui subdit, non solum autem eundem IOANNE ipsius monasterii fratres docuiste, Verum de omnibus pene eiusdem provinciae monasteriis ad audiendum eum, qui cantandi erant periti, confluxisse sed, ipsum per loca, L. V. . dii. in Uibu do Ceret multOS in Vitare curasse. Idem postea BED de AccΑ
Episcopo aqui aden si labente saec. JI narrat in eadem stularum historia, Cantorem quoque egregium , nomine ABA , qui a successoribus discipulorum Beati apae GREGOR 11 in Cantia fuerat cantandi sonos edoctus, ad se suosque instituendos accerssisse, ut nec Episcopus quidem Acc refugerit ossicium cantoris erat enim cuntor peritissimus, eius etiam causa βυ-