De cantv et mvsica sacra a prima ecclesiae aetate vsqve ad praesens tempus

361쪽

EIUSQUE GENERIBUS MED AEVO C. III. I Ι

currunt in libro responsali T. III opp. S. GREGORI P. editione a P. Sun- Maureis fibus curata, cum inscriptione In Caietelio, nimirum in duo cantica evangelii Ma nseat .senedictus. Servatur hodie aliquid veteris huius cantus in altero cantico evang. uino dimittis, in festo Purifcationis. Nec penitus Obsolevit antiphonias cantus in aliis duobus iuXtaritum triumphanis, uter saltem repetendi antiphonam. Unde, inquit DURANDUS, mos in0levit, quod in praecipuis Uiditatibus utiph ad Mag. X Bened ter dicitur, si ei itisu M. V.

t0ties Canendo protelatur Qua de re postea. Quoad cantus antiphoni in 3 Missa usum memorabilis est locus expositoris ordinis Romani apud AssΑNDRUM , quem is in liturgicis p. 8ψ BEROLDUM seu BERTHOL DUM ConfantienseAn esse putat, ita vero habet: Introitus, responsoria, delata, at- , que offertoria, antiphonae, qu3 ad communioneni dicuntur, omnia sese re haec ossicia de sal composita es e probantur antiphonatim salsi luntur, si rite .secundum ordinem celebrantur. Quodsi videtur aliqui- si bus grave' laboriosum, haec si1ngula repetendo continuare, ipsi noverint, prῖescripta ossicia non alio tempore, nisi in solemnitatibus atque statutis die ius celebranda esse, quando debet populu ad ecclesiam solemniter convenire,, sacrificare, .communicare, propter quod, ipsa officia sunt consti, tuta. Laudatus RAYNALDUs in aliis antiphonis haeret, praesertim dum initio antiphona non cantatur integra, ut Xtra Ossicium dupleX, quando uni dumta Xat eius inchoandae cura demandatur in fine antiphonam Oniunctim ab Omnibus concini e usu sit. Quare inquit loco citato cum, nulla in eiusmodi sententia aut versiculi decantatione cernatur alternatio, si non apparet cur dicta sit antiphona, quae ut o ipsa docet, reciprocum, cantum, alternam Vocem designat. Non habeo pergit nodum secan- , do potius quam solvendo, unde hanc dissicultatem commodius Xtricem, Uam dicendo certamen esse etiam praeludia certaminis, mysteria esse, etiam quae pr3ecedunt mysteria, ut ait CLEMΕΝ Alex. lib. I. I 0m pag. 33O. si Itaque cum antiphonae vulgatae sint praelusiones praeludi psalmorum, decantandorum, Onus, quo decantantur, sive metrum toni quo psal- , mu alternatim decantandus est, haud incongrue nomen alterni cantus sive, antiphonae ad huius modi metrum Xtendi potuit. Ex quo autem, mollito voci rigore, QuXata eius notione, huiusmodi psalmorum prooemia

362쪽

332 L. II. i. I. ME IPSO CANTU

nomine antiphonae donata sunt, ulterius eiusdem vocis eX tenso facta est ad simiales verssiculos, etsi non canantur ante Vel post psalmos. Non loquimur de antiphonis eiusmodi seu versiculis, quando plure saepe magno numero Coacervantur: quales e. g. in supplemento Thomst an apud Ios ΕΡΗ ues Blanchinium habentur antiphonae ad processionem, quae videntur alternatim fuisse cantatae. Alias antiphonis ex veteri more aliqui saltem versus fuerunt coniuncti quales ritu rus arabit o frequentius Occurrunt, ad quos singulos repetitiones antiphonae notantur, passim in breviario Μ0zarabi c0, atque inde etiam exempluria Videre est apud AoMA si V praefat. in respons antiph. p. XXIV. ritus in roseano autem non solum in iis antiphonis, quas fulgendas appellant, sed expressius in iis quae quinquies vel septies aliquando dicuntur, interposito singulis repetitionibus arie Dison , vel GI0ria Patri. Repetendani

autem esse antiphonam, e parte saliena ad singulos ei oppositos versus, satis apparet ex ecclesiasticis libris rarfatorum rituum, ut iam notavit laudatus THOMASIUS, aliaue etiam Xempla attulit p. XXX e breviario si0mans, antiphonari, eg 0riano, non solum in introitu istae, sed etiam ad offertorium, 0mmunionem. Unde totum opus in antiquis codicibuS, ut testatur ΑMEL1 Us in praeludiis ad a. Tomum liturg latin .apud plerosque rituum ecclesiasticorum tractatores inscribitur antiphonarium. Solus Microlaeus e antiquioribus nominat gradualem, ive quod pleraeque Mi Faecon inerentur in loc eminenti0ri, ad quem adibatur per rudus sve ut antiphonae missarum secernerentur ab iis antiphonis, quae sunt psalmis pracianendae. Et ita quidem hactenus antiphonarium a graduali distinguitur, antiphonarii nomine reservato reliquis praeter liturgiam iisse ossici divini partibus, ubi antiphoni cantus 1 non antiquus usus in antiphonis ipsis, in psalmis saltem obtinet qui olim etiam , ut suo loco diximus, integri ante Missam Canebantur. Deinceps vero versus saltem cum laria antiphonως decantabantur. Primo omnium, inquit auctor de divinis ossiciis sub nomine ALB1Ν , dicitur aritiphona ad introitum Antiphona ex rac interpretatur Dux reciproca in latinum duobus alternatim fallentibus ordit; commutat, De de uno ad unum. In Missa e codice RΑΤoLDI, edita a MENARDoin appendice ad sacramentarium S. GREGORI 1 rubrica sic sonat Annuente episcopo incipiatur psalmus a cantore cum Introitu recipr0CaHte. Apparet in antiphonario sismauo CAR seu THOMAs1o edito, antiphonam ad Introitum fuisse repetitam post versum psalmi post Gloria Patri, Dei su que ad repetiti0nem, ut habet inscriptio. Olfertorium habuit olim plures versus a choro Cantatos alternatim, atque etiam communio. Ubi id expreste innuit ordo Romanus Mox ut pontifex coeperit in senatori communicare,

363쪽

satim schola incipit antiphonam ad communionem per vices cum subdiaconiabus illunt usque dum cummunicat omni populi annuat pontifex ut dicant Gloria patri se tuo repetito versu requiescunt Servatus diu is it mos antiquus deinceps cessante vero publica in solemni ista communione , id etiam cessavit, ita ut unus saltem relictus sit versiculus. Est mihi prae manibus codex S. saec. XlII. qui versus offertoriorum per festa integri circuli

anni colia plectitur uoad canonicas horas non una eademque obtinuit Cantus antiphoni ratio, ut in ira peculiariter disquiremus, quantum nobis X hac secunda aetate . seu medio raevo monumenti suppetunt atque paUlatim psallendi ordo alternus exemplo caetuum monasticorum ubique in eclesia obtinuit Apud AsiLLON10 S. 1LFRID Us episc. Eborac de se te AA. , d. x statur, primum se M obitum primorum procerum a S GREGORIO direct0-βς' Trum . . . Axta ritum primitiva eccles consono socis modulamine binis ad-santibus choris persultare respon libriis antiphoniueque reciprocis in struxisse Apud

eundem de S. AGR1 coro ex Lirinen si monasterio ad venioneΠVis ecclesiae nefas ius Cathedram assumto an .sso. ut e vitae ipsius auctore refertur, sequens ha-ς-VJ m ' hetur locus si Voluit etiam horas canonica S, di Vina officia deincep in sh, , si eadem ecclesia eodem modo, quo solerent in monasteritS, alterni Vide is aio.

si licet cantibus recitari nondum enim in illis partibus invaluerat ille mos, se quem aliquot ante anno. DAMAs Us pontife maximus inveXerat. In monasterio nostro S fias videtur cantus alternus seu antiphontis demum receptus fuisse sub ΤΤΟΝΕ abbate saeculo duodecimo iuXtes sequentes Versus, in Gallia etiam chrisiana relatos TZ -8zo. Psallere praecepit normamque teΠere Canendi Ui Τω ξ; ad alterutrum tendere voce sonum. Notanda etiam sunt ID BEL ΕΤΗ verba explic div. U. C. 8. post relatam ex historia tripartita de S IGNΑΤ1 narrationem , audivisse angelo Cantante antiphonas in monte, Qui exinde quasdam antiphonas in ecclesa cantari

instituit, O psalmos iuxta antiphonas tonizari. Et cum antea confuse quasi ch0rea cantarentur psalmi X antiphonae, salutum es a mai0ribus, ut se0rsum chorus sederet M alternatim caneret, id es, ut una pars h0ri

364쪽

33 L. IL P. I. DE IPSO CANTU

noctes. Sperarunt medicari se posse huic malo, si antiphonas ad singulos psalmi versus iterarent Verum oec antiphonarum geminatio, laboris taedii plurimum creabat. Fiebat nempe eis labor improbus. Rogarunt it

que S. D DONEM, C tandem, quantumVi renitentem, eo permoVerunt, ut

prolixiores ipssis concinnarit antiphonas, integrumque Officium, quod longiores noctes equabati eque enim ordinarium erat unquana, ut Otis in ossiciis, vigiliis etiam nocturnis, singulis psalmorum versibus antiphonae intercinerentur, sed suis locis ac temporibus tantum, praesertina in maioribus festis, in quibus etiam frequenter triumphari, id est, ter repeti solebant. Alias vero pol ternos etiam aut duo psalmos solum repetebantur, suntque hodie luna eiusmodi vicissitudines, intermissionesque antiphonarum. Quod carpit RADULPHUS Tunkrensis prop. X. atque In dictis horis vigiliis, lausi di bus 9 vesperis inquit quoties laus sanctae Trinitatis Gloria Patri canis latur, semper sequi debet antiphona Antiphona enim pertinet ad sal si mos decantandos. Et ita B. GREGOR 1 Us ad singulos psalmos dictarum ho- si rarum antiphona ordinavit. Sed aliqui aliquando in vesperis, aliquando in si laudibus decorem pervertunt. Response Iu III. Cantia antiphon seu alterno proxime, ut iam vidimus, accedit P- 'xλ'R sponsorius antiquissimus in ecclesia cantus, iugiter servatus Unde nomen libri responsalis est inter opera S GREGORI , ratione etiam Cantu responsorii constantius servata apud nos in horis saltem canonicis Inter respon- De Distis. olor si soria quoque inquit Rhabanus ΑURus antiphonas hoc differt, quod

β-- S si in responsoriis unus dicat versum, in antiphonis autem alternent chori. Dedis Responsoria inquit S. Is 1 Do Rus ab Italis longo ante tempore sunt re-ι ς - si perta in vocata hoc nomine, quod uno canente Choria D consonando si respondeat. ante autem id solus quisque agebat, nunc unus, interdum se duo Vel tre Communiter canunt, choro in pluribus respondente. Apud T. T de in Rhabamim MAURUM eadem plane Occurrunt verba Dum vero situ Cane sy Vt/φης ἰς bat nullo succineiate vel respondente, sed audientibus omnibus. Tractim

Vocabatur 1USmodi cantu S, Ut etiamnum nomen habet, quando graduale

in ista non canitur cum Alleluia. Responsorium, inquit DURANDUS, cui omne respondent, Tractus cuinustus uoad responsoria AMALARI Us de Ordine antiphonarii diversitatem hic aliquam Romanae ecclesiae notat ac GLDς ηJV qqV li avae Non enim sancta Romana in nostra uno ordine canunt respono is sorio & Versus Apud eam praecentor in primo ordine finit responsorium. si Succentores vero eodem modo respondent Deinde 1 pecentor canit versi sum finito versu, succentores vero secundo incipiunt responsorium a Ca-

, pile, usque ad fines imperducunt. Deinde praecentor canit: Gloria Patri. In

365쪽

In ordine Romano I. apud AB ILLONIUM ita praescribitur: Cant0 cum an u. r.

latorio foendit X diei responsum. Et postea Item de resp0nsoris gra u. 26. duati ab incipiente et que ad finem cantatur, se Oersus similiter Et ita usitatatum fuit, ut unus solus pr3ecineret, Caeteri repeterent etiam secundo post versum responsorium. Idem in Ordine II. . . notatur, atque AMALARIUS in eclogis in ord R0manum apud MABILLONIUM p. a. Responsorium, quit, nunc ideo dicitur, eoquod uno cantante caeteri respondeant. Ipse idem solus Iersum cantat So. Eodem modo auctor veteris Xpositionis Missae

in Doctilo mi Fae p. I. loquitur. It alia Xpositio Mis, simpliciter idem pomis uehexponit: si Postquam legerit cantor in Cantario sine aliqua necessitate ascen-PP. Parii tem, dit, non superius, sed stat in eodem loco ubi & lector solus inchoat V 2 7 si si responsorium. Et cuncti in choro respondent. Et idem solus versum re- si sponsorii cantat. Et HONOR 1υ. Eustodunensis responsorium dicitur quod si alio desinente id alter respondeat. lostea enim Xplicat, pro more tropologiam commiscens: Lector legem Domini dat auditoribus, qui nu- se per Vocati sunt per officia cantorum ad nuptias in scholam DEI. Schola se dicitur vacatio in qua quis adlauc surdis auribus torpescit, cantor cum, eXcelsa tuba sonat in aurem eius dulcedinem melodiae, ut mens eius X- si citetur Cantores, qui respondent primo canenti OX est auditorum quasi si vigilantium iEUM laudantium. Versus significat servum arantem in si evangelio. Colligitur inde, quod versus altiori nota fuerit cantatus, dum nisi versu cantato, Xcelsa voce responsorium canere non licuit: Versus timore, inquit A MALARIUS , non est ausus alte levare respons0rium: esCitius L. III. 8 modo niat versum Versus, quod a cantoribus peritis canerentur, erant' - ζασ- modulatiores, Xcedentes etiam quandoque orbitam toni seu modi, quod innuit AURELIANU c. Us. disciplin3 musicae si Interea inquit mos consi- si derandus est veteranorum cantorum, pr3esertim Gallias degentium, qui nonis omnem toni sequentes auctoritatem versus responsoriorum aliter ac aliteris quam sonorita tonorum sese habeat, rarpediente multitudine syllabarum si in diversam mutavere partem. I CARPΕΝΤΙΕ in supplem ad Glo T DUCANGII ex statutis GAUFRID abb. iv ul. n. iis . hunc affert locum Cantor ebdomadarius in loco suo responsorium beatae MARII non re DP, sed modulatum fulus deeantabit. Ex contextu colligere erit in cod. regio SI 32. fol. Ioa an modulatum responsorium praecise responsorio brevi, quod sequi solet lectionem brevem, opponatur RADULΡΗU. Tun rens de responsoriorum usu tam in officio Roman quam Ambrosiano ita scribit Troos. XV Resp0nsoria ver ad lectiones adiuti untur in troque osset se in Ambro iano 'ad vesperas 'in utroque ad lectiones in si Responsoria post lectionestam inmissa, quam etiam in nocturnis vigiliis usitata hactenus fuerunt.

366쪽

Responsoria brevia vero post lectiones breves Responsoria frequenter ab

uno vel etiam a duobus aut pluribu cantoribu canebantur, prout nuncque subinde pro ratione festorum fit distinctio. Etiam aliquando respon 1briami me in ecclesia Romana a duobus cantoribus fuerunt Cantata, uti h. o. pr scribitur in rituali BENEDICTI canonici Duo tantores incipiunt grata duale Christus factus est pro nobis obediens. Primiserius Cum Phula respondet, illi duo cantore reiterant gradustis Legitur etiam, a pluribus concentu seu symphonia plurium vocum fuisse cantatum Cuiusmodi locum laudatus . CARPENTIER X e robis eccl. Paris. S. III Idus Iul.

affert Sing idis sero clericis, sui in Missa Responsum vel deluia in or- an triplo Te quadrupla decantabunt Ad responsoria referri possunt

etiam Versus, cum Canantur responsorio cantu, atque olim habebant suos

sibi si singulare libro Versarios, uti e necrologio Parisens Duc AN Gius refert Verfurius Dedit nobis salterium cum hymnis, duos troperios, duos versarios hic T. III. pertinent Tere0ria in responsali S. GREGOR 11 octava paschae per totum 7'Q resurrectionem super psal in evangelium se versoria mire sanctor in Adeluia dicenda sunt. Atque hos versus declinatorios esse censeo , de quibus editores San- Maurei es in observationibus praeviis ad collectionem responsoriorum, antiphoirarum, Persuum c. In dominica V. quadragesimae deis passione iam tum nuncupata, versus isti Eripe me ab humine mala. si ripe me de inimicis meis. Erue a framea. De ore P0nis, appellantur si versi declinatorii. Multi alii alibi occurrunt, ut in sanctissimo paschῖ die,

si cum eodem titulo cur vero ita dicantur, nondum assequi potuimus, nisi se e mera Coniectura, quam timide proserimus, donec certius aliquid no-

se bis suppetat. Hi versus omnino discrepant ab illis, qui in responsoriis si inseruntur, idque habent singulare, quod salmodiam seu salmorum can-

se tum laudant. Quando vero canuntur, lacies ad altare Convertitur, quem se ritum Observavit AMALARI Us. Itaque dici potuerunt hi versus declinatorii, Cum propter inclinationem seu conversionem vultus mi Otius corporis ad se Orientem, Vel altare, tum propter psalmodi9 finem quem indicant quze, enim ad finem vergunt, ea declinare dicuntur. De euinis. IV. Neuma, ut definit Appustius , es vocum seu notularum Hicar δ spiratioue con rue pronunciandarum grare alio. Prima stra CP, latiHe Huius solet interpretari. Describunt enim notatore in antiphonis X 0cturnis responsoriis, atque erat ualibus ipsam certa linea, in modum par a Cantilenas terminantis, omnia linearum intervalla complectetite dipidentem LMnc iones quidem innuunt soci ipsius respirationem. At spectata ipsa hac ratione, descriptioneque videtur potius detracta prima littera a voce

367쪽

EIUSQUE GENERIBUS MED. AEVO C. III.

pnerima, veluti spiritus ac inus sine vocibus, quando productior melodia plures sonos uni vocali aptat. Usitatum etiam hoc erat vocabulum gela ratim ad designandam vocis per varios sonos modulationem, ac speciatimeam, quae in fine tonorum seu clo modorum ecclesiasticorum, psalmorumque terminatione ipsos distinguebat, unde vulgatum illud u0uste, id est GCHA; Am amen atque etiam terminatio vocabatur, quae quidem semper modulatione composita pluribus sonis ad ornandum terminandumque Cantum fiebat. Priore illo significatu generali per epe apud scriptores medii TVi Occurrit, quando de Cantionum musicarum compositione agunt, quodHet matizare vocant. Sic etiam apud P. CARPΕΝΤ 1gR in supplem Glo T. DUCANGI V. netima, neu natibus hysicae artis dictare idem est, ac notas musicas verbi cantandis superponere ANDR. Flaria . in vita S. S. GA UZLINI archiep. Bitur lib. I. Allatam tamen notationem nomini sunt, qui expressi verbis reiecerunt. Neuma, ut apud latum PrU BALBUS a T. I Re

bet, T0cum misella et modulatim, O ne maticus modidator duleis, Moon sonans. Et es ilium scriptortim , utim invenitur neuma , t scribatur per P. O es ibi barbarismus , quia vitiose additur littera ibi. Et BELΕ- THUS de div. ossic. c. 9. Hic es notandum qu0d semel diximu neumam feminini eneris absque P. accipi pro tibilo. Unde etiam iubilatio seu sequentia Vocabatur, mentem suaviter assiciens ad pietatem, ac veluti ineffabile gaudium loquens quod etiam X antiquis patribus S HILARIO, AUGUST IN & aliis libro primo notavimus. Quoniam inquit DURANDUS L. V. Ei se laude aeternitatis verbis humanis plene non resonantur, ideo quῖedam C. '' si clesiae mystice neumatiZant sequentias suae verbis, aut saltem aliquo Versi si earum nulla enim erit 1gni catio verborum necessaria, ubi singu- siclorum corda patebunt singulis intuentibus librum vitae. Idem docuit

capite antecedenti, sequentiam communi, non modo cantorum, VOCe Ubi num. it.

lari solitam Sequentiam vero , ait, non illi soli de antant, sed chori om-1n ulter iubilant quoniam iri illi Aternus V in abilis an elis erit communis V hominibus. Omnes fere , qui medio hoc aevo de rebus liturgicis scripserunt, in sensum anagogicum hic in surgunt A MALARI Us de Or adinctii summopere nitentes Xprimere magnia tudinem consolationis, quae reposita est, iubila-mUS magi quam canimus unamque revem digni sermonis dilabam in plures nemna Vel neU-matum distinfitiones protrahinius, ut iucundo U-ditu mens attonita repleatur rapiatur illuc,

ubi sancti exultabunt in gloria, laetabuntur indubilibus suis.

C. 22.

de eccles ossi c. c. 6. quam cantores sequentiam vocant, statum illum ad mentem n0stram dueit, quando n0n erit necessaria locutio ver- horum , sed sola cogitatione mens menti monstrabit quod retinet in se. Magis selide, ad rem RUPERTUS abbas idem exprimit: li I. de div. Te c. ψ se Canitur ergo Almia post graduale, canti eum laetitiae post Iuchiam poeniten-MART GERBERT DE MUSICAE CCL L. II. P. I.

368쪽

338 L. II. P. I. ME IPSO CANTU

dine antiphonarii c. Ι 8. agens de ultimo responsorio in festivitate Sancti

Io ANNI s. Contra, inquit, C0nsuetudinem Creterorum responsori0rmn cantaturneum triplex, id versus eius, atque Gloria, extYa 0rem Primat pr0telantur Fit enim Plima memoratum inter catera Terba Circa perbum

intellectus In MS. ordine divini ossicii secundum consuetudinem chori praepositurae Turiceris an Iaso de nocturno Officio in nat. D. haec rubrica legitur Pqst ultimum respons0rium Verbum caro repetitur, se cum neumasnali decantatur. Et sic passim in recentioribus etiam monumentis, ut suo loco notabimus, Occurrit, etiam de antiphonis. In quovis ton0 es neuma proprium, quae si in caudis antiphonarum, ut habetur in Enchirid. Gregor. T. IV. eouo psalmod. In Onc. 0rmat. n. ΙΘΙ s. statuitur Ilotimcunque matutinae G η p 7 dicuntur cum tribus se novem testionibus, malis seu iubilus, qui dici consuevit in fue antiphonarum, obmittatur Discimus EX CRE HARDo decano T. I. fit. San-Gal Hsi, auctore vitae . OΤKERI Balbuti c. IO. apud BoLLANDUM, p. 87 iubilos hos etiam solitos organis Xprimi Sequentiae inquit etiam can- si licum victoriae designant, quo iustorum animae in Eo pro sua libera- si tione exultant sicut filii ISRAEL pro sua ereptione canticum Victoriae Ca- si nebant, in quondam Γ0mani. Iubilus autem, id est neuma, quem qui- si dem an Organis iubilant, plausum victorum laetantium commendat To-quitur ibi de sequentit . de quibus paulo post dicemus, quae in locunt huiusmodi iubilationum sunt inductae in ista, ut nimirum loco sonorum, verbis humanis destitutorum substituerentur Unde etiam nomen sequentiarum servarunt, quod antea iubilationibus eiusmodi proprium fuit, haud dubie, quia soni illi ultimam verbi syllabam seu vocalem sequebantur

se. quitur iubilatis, ut habetur in ordine Romano II quam sequentiam Tocant.

p. a. Idem in veteri expositione Missa in speculo Missae, tomo IV Biblio-

p. 166 thecae P. Pariseus iisdem verbis legitur. In ALLς V. In citatis his locis agitur de Alleluis, 11 cuius ultima syllaba huius-LVIR, Vr 5 di neu mae haud raro satis longae comparent in veteribus codicibuS, notisq6u ,hi; musici S Xarati S. Eiusmodi cantum Alleluia Baha, id est cum neumate seuphonis d. iubilo dictum . CARPENΤiΕ notat in supplemento Glo T. DUCANGi V. alleluia e Ordinario veteri S. eccles Camerae ad Missam Dominica I. in adventu Alleluia cantatur a duobus Dominis in pulpito , epistola se evangelium similiter in pulpito. Iost deluia, cantor incipit Alleluia, quod si dicitur aha cantatur a choro alternatim ad modum sequentiae. . . . si Alleluia, veni Domine sine Baha. Ipsa illa repetitio a cum modulatione sequentia dicebatur Pos Alleluia quaedam melodia neumatlim cantatur, quod sequentiam quidam appellant, ait S UDALRI Cus lib. I. consuet. Clunia .

369쪽

EIUSQUE GENERI LUS MED AEVO C. III. 339

Climia . c. II. ΕΙ ΕΤΗ Us idem assirmat si Moris enim fuit, ut post semia e dis osse. si Cantaretur neuma ominatur autem eum cantus, qui sequebatur si R*k

si uia. Quod tamen ita intelligi debet, ut ipsi ultimbe vocati . coniungeretur Est etiam inquit CURANDUs Asielata modicum in sermone, mul L. V. Rasi tum in pneuma quia gaudium illud maius est, quam possit X plicari serotiqis mone. lneum enim, seu iubilus, qui fit in fine, eX primit gaudium si amorem credentium is quanta hetitia claus secuta sit per praedicationem

si isdem auditam iuxta illud audivit X laetata o Sion o Quid sitis pneuma dicitur in prooemio V. partis Quando autem dicitur sequentia, si non dicitur neuma post Allamia, prout sub tit de seq. dicetur. Agit ea de re capite secundo libri seu partis quintae unde discimus etiam in arieelei fors factas fuisse neu mas nimirum e pariter ac a in Lyrie ele*0u Allamia sonantioribus aptioribusque ad cantus suavitatem ac gaudium Xprimendum. Sanes inquit neumae, quae in Missa fiunt, repraesentant gail Duranii. sib se dium quae potius fieri solent in , ut in κυριε πιησον, vel in a. ut se Cς - ' 33 si Dia, quam in aliis vocalibus, ad notandum gaudium spirituale, quod O- si bis restitutum est in partu Virginis, cui facta est mutatio huius nominis, si v in ave c. Ratio vero naturalis est, quam, hodie musica tenet, quod . .e vocales sonantiores sint. Quemadmodum vero in sequentiis

verba significativa iubilis istis sunt substituta, ita etiam in fiserie Disono riis interpolationibus idem factum est paulo post videbimus Idem de Sanctus nus L est dicendum. In cantu Ambro fano apud Carthusienses simplicior in his est cantus, nec unquam interpolationes illae admissae fuit Notatque GKΑΝco LAs, ex illis additionibus hodie prolixa illa Mesen, sic notarum neumata relicta esse. Sed potius dici potest, interpolatione ilia ρ ἡβῆ las factas ob longiores illos notarum tractus, cum in antiquioribus libris cantus sacri reperiantur Uno hic etiam verbo commemorandi sunt illi versiculi de niuiu pro diebus dominicis, cum longo neumate, seu notarum sirmate passim ad calcem plerumque antiquiorum librorum liturgicOrum cuiusmodi a AMEL 1 THOMAsio editi prostant. Id demum etiam de niuia est notandum, solitum fuisse ita iubilari notis antiphonarum. Sic in ordine Γ'mano XI. auctore BENEDICTO apud MABiLLONIUM de Octicio T. II vj. Dominicae primae post octavas Epir)haniae habetur: si in tertio nocturno init. p δῖ se loco antiphonarum cantatur Asieluia. Ad matutinas laudes cantatur de-Dia, in Ono lux orta o super nus, Ceterarum antiphonarum sicut si in antiphonario continetur. Vocatur hoc in ordine Cluniacensi apud

P. HERRGoΤ muneri dis . mon si cantari de Pladia, ac in paschate 32 P. II. o. 19. pius notatur Cum ad omnes alias horas ani dicantur, ad solos vespe- pQ

370쪽

, Scio qu0d Christum c. Obscurius hic est, quid sit cani de melodia: exsplicatius paulo post habetur sil sulas Noc Vesp. super psalmos, nonnis Allel cantatur ad melodiam subscriptarum antiphonarum tirmata, V primo quod in se unda feria, Allel ut postulavi c. Et ita deinceps per singulas

ferias illius hebdomadar usque ad sabbatum notatur, quarum antiphonarum melodia deluia cantetur, subditurque: De tribus Alleluia, quae persi singulas ferias secundum melodiam trium primarum antiphonarum sunt si praenotatae, prima semper est ad primo se psalmos nocturnorum sese cunda ad alios seX, tertia ad vesp. super psalmos. De his agit AMALAR 1υ singulari capite 78. De antiphonis conver)is per conet ententiam soni

in Alleluia, libro de ordine antiphonarii si Antiphonae inquit aliquae sunt, post responsori Os collecta, quarum sonus redactus est in sola deluia sibi

si inVicem coniunc a ut per dominicas noctes super psalmos matutinales so- , tum delata audiatur ad memorandam laetitiam futurae resurrectionis, quae si restat in octava die. EXcipitur hymnus trium puerorum c. Videtur hoc idem et se ac canere, ut in libris ritualibus huius medii aevi occurrit, an latice pertinent huc eum se , quales etiamnum alicubi usitatas D. L BEU in tractatu suo de cantu ecclesiastico notavit, ubi pars antiphonarum solo notarum sono repetitur, vel ut O di Ximus, proprio Cuiusque toni neumate finalis seu iubilus antiphona subiungitur, sine verbis eiusmodi, de qua nunc egimus iubilationis seu sequentiae modulatione Vario ista significatu occurrit apud P. HERRGoΤ in antiqua murrasica discipliΠa, etiam aliquando ad arbitrium armarii protendenda p. 8 I. TT. 84 288. 289. 94. I9. GaI. I S. 3 6 396. ΙΙ. 44T. De tropis, VI. Tropis in re liturgica est versiculus quidam, aut etiam plures ante, py0M, inter, vel post alios ecclesiasticos cantus appositi ac Prssa etiam dicun

tur omni Oluti metro. Ursya nomen Occurrit apud CYPRIANUM In Vlta

S.CRsΑ 1 Arelatensis his verbis: Adiecit atqΠe compulit, is laicorum popularitas psalmos miro pararet, altaque X modulata oce in star I ri orum alii grae alii lutino prosas aut bonasque cantarent. Sed huc non pertinere iam monuit Dominicus GEORGius dissertatione tertia T. I l. deliturgia Romani pontificis . . CARPENT 1ER in supplem glossiarii D CANGII

VO C. Heumatica Hota, e ordinario S. col. Camerac sol. 9. locum in medita ira affert, e quo palam est, Pr notas quandoque seu Vocum tonos, non verba cantari solitos si matutinus Natalis Domini . Accedunt alii duo subdia oui cantantes profam, Verbum atris, si recentoribus sedeΠ-tibus ante pulpitum lineum , ceteri sero in suis locis. Finita iri a choro, dicitur neumatica tita in alio antiquior neumatica nota pro ,