장음표시 사용
381쪽
EIUSQUE GENERIBUS MED AEVO C. III. IIIpsallendi disciplinam breviter praescribunt antiqua consuetudines monaserio
rum Ord. S. BENED. quas e cod. S. GALLI in analectis AB ILLONI Us edidit: si In oratorio summum silentium, summam fallendi reverentiam, tem, peramentum elevatius canendi, mordinatissimum modum in choro standi; is in omnibus agendis temperatam modulationem, ablata in omnibus festi- , ndtione Confusa, ac celerrimum ad omnia signa conventum. Facit huc
ulmi sis , INNOCENTI III. myster. lib. I. c. a. deprimiceriis X cantoribus, R-
aliorumque, quos passim Citamus, auctoritas Atque ad hoc non solum cantum ipsum, sed ipsos etiam cantores rite vocibus compositos vel maXime esse voluerunt Vidimus suo loco, quae cantus ecclesiastici ratio arrise arit S. AUGUsΤΙΝΟ, quae nimirum modico vocis fleXu iuXta S ATHANASII institutionem pronuncianti potius accedebat iua quidem moderatio non est servata hoc aevo, suis tamen limitibus scrupulose, ut postea videbimus, restru
ctus cantus contra male minordinate compultum cantum, ut vocat S. BERNAR De cantu seu DUS, qui ita, quatenus, prout decet, audiri nequeat; et ita elevatur, ut
cautari non utent. Sic enim debet feri, ut in inferi0ribus auditorem habeat
liph. u. 7. concentu parili voce consona finiatur. Iubilus vero dulci modulamine bene discretis neumis dep0natur. Omnem igitur cantum sive psalmodiam si morose ac propere psallimus , semper cum facultate vocum, rotunde suavi modulamine peragamus. Resp0nsoria vero, anti-pliona , gradualia , fractus , Pelaia , offert0ria, communiones omnemque graUem Cantiam remismori ac veloci 0ri processu persolvamus. Festivi namque diebus in omni cantu punctum pausam non omittamus. Privatis autem diebus si psallamus a cantemus, ut nullus tepidus
aut desidiosus aliquem astute cavilland , possit habere excusati0nem. Si duo simul cantent, syllabas pausam ad punctum aequaliter incipiant finiant , I descendat vox infirmiori fortior. Si autem impares sint voces dissonae, vilior mutetur, o sic parificentur. Solus quidquid cantet vel legat , mediocriter inchoet, tali voce , ut sine strepitu perficiat, intelle-etii verba distribuat, ac neumata dulei diaphonia symphoniae terminet, ut aedificentur audientes. Quicumque imponit antiphonam vel responsorium , aut graduale, tractum, sive AtDIuia, seu quidquid incipit; duas vel tres syllabas an unam syllabam, duas aut tres notulas imponat latus tractim aliis taeentibus, ab eo loco, quo intonans dimisit, caeteri inchoent, subsequentes, n0n repetendo , quod ille praecinuit. Similiter observetur cum canis ima ponit aliquid vel reincipit , seu quemcunque
Cantum pronuntiat chorus conc0rdi mel subsequatur VOee unanimi.
a se De quarum differentia ut vocat Talafidus
STRABO de rebus eccles. c. I et statuitque itilam esse divinis laudibus aptam , quae qualitercunque sonuerit, e bono thesauro cordis profecta , internae intentioni concordat. Nam in bono legitur vox alta, dum dicitur in dedicatione templi SALOMONIS, O sacerdotum levitarum in tubis, hymnis XClamantium, longius senuisse, Sancti artyres sub ara DEI, voce magna clamasse leguntur. Ubi quamvis intelligi possit, sicutis in aliis multis locis, illam esse magnam Oeem, quae quamvis sit seno humilis, ex bona devotione procedit, sicut ad Μ vspes diei DEUM: Vi id olamus ad me cum non legatur ibi aliquid clamasse , tamen honuni est omni quieti praeferendum, in audetri DE decenter simpliciter laborare. Cumque omne genus laudationis divinae secundum rationem Xhibitae, sit laudandum : illud probabilius est dicendum, quod habuerit vanitatis iactantiae minimum. Lege libros confessionum Sancti AUGUsΥΙΝΙ Ω invenies, quantum ille iudieaverit esse periculi in cantilenarum cum melodia dulcedine μ
382쪽
beat win superioribus prolatorem. Haec S. BERNARDUS, sub quo in mona
sterio Clarevadens maxime laudat modestiam Cantu ERNALDUS, dum publicam INNOCENΤ11 papae Xceptionem describit sub falmorum cantu. Sunt S. BERNARD insignia eam in rem monita epistola ad abbatem Erremacenta sem circa cantum, ut plenu sit graVitate, nec lasciviam resonet, nec rustiis citatem. Sic suavis ut non sit levis si mulceat aures, ut moveat corda. si Tristitiam levet, iram mitiget, sensum litterae non evacuet sed foecundet.
si Non est pergit levis iactura gratiae spiritualis levitate cantus abduci asi sensuum utilitate, plus sinuandis intendere vocibus, quam rebia in- si sinuandis Refert Card. BONA antiquissimum ordinis Colorclen is statutum de optima canendi institutione, quam idem sanctissimus pater BERNAR-Dus suis discipulis reliquerit P. Factum hinc est, ut pro Orma esset Cantus seu salmodiae ratio, prout apud Coiercienses in primo suo obtinebat vigore veluti Xemplum nobis suppeditat Chronicon Andren is monasterii apud ACHERIUM in ΡΕΤ Ro abbate saec. XII. b Apud eundem lib. VIII. Chron. S. TRUDONI de RADU LPMo abi, saec. XII. legitur Ipse autem irecte
die H duus erat in omnibus horis in choro, O de psalmis tractim cantundis. X cantu dulce aeque modulando indefessa isti fossicitudo plura dein
ceps in hanc rem infra dicemus. Iuvat vero identidem hoc inculcare, quo principaliter scopus huius scriptionis collimat, ut, ortu progressu Cantus ac musices ecclesiasticae ob oculos posito, pateat, quousque re abierit, dum
C Psalmodiam inquit de div. sal m. c. 7. . .
non nimium protrahamus, sed rotunde viva Voce cantemus. Metriani finem versus simul intonemus, .simul dimit amus. unctum nullus teneat, sed statim limittat. Post metrum bonam pausam faciamus. Nullus ante alios incipereo nimis currere rasumat , aut post alis pnerrima trahere, vel punctum tenere, simulcantemus , simul pausemus semper auscultando. Quicumque incipit antiphonam , Ut psalmiim, hymnUm, responsori Um AP hus, unam aut duas
partes solus dicat aliis tacentibus ab eo loco , quo ille dimittit, alii incipiant, non repetentes , quod ille iam dixit. 0nemus vos directissimi, ut sicut reverenter , ita alacriter Domino assistatis non pigri, non somnolenti,
non oscitantes, non parcentes ostibus, non prae
cidentes verba dimidia , non integra transilientes, non fractis, remissis odibus mi liel re quiddam de nare sonantes, sed virili 0nitu Rfectu voces Sancti Spiritus depromentes. Viros enim decet virili vo e cantare, non more foemineo tinnulis vel fallis vocibus veluti histrioni eam 4initari lasciviam. ideo constituimus medi0eritatem in cantu servari, ut gravitatem redoleat, D devotio conservetur. b se Imprimis ergo circa opus divinum sollicitus intentus, sicut in coenobio Asiodiorum quandoque audierat, 0nsueverat, psalmodiam morec serotensum protrahi, morose cantari instituit; nec semetipsum, licet multipliciter implicatum die ac nocte, ab ipso labore Xcusari V0luit haec quidem consuetudo multo tempore Rhilitis suis displicuit, tanto amplius quo ii vicinis ecclesiis, excepto famoso Sancti PERTINI caenobio, mos iste non inolevit sed i patre non pigritante, labor improbus omnia vicit. Ut autem dissuescerent psalmodiam more solito celebrare, ς illam discerent pr0 telando canere, Pueri iuvenibus nondum instat latis die nocte salteria dabantur, meis ad punctilia pausantibus, seniores cordetenus psallenteR, OS Oncorditer sequebantur. Verum ut fastidium de medio t0 cretur mens uniuscuiusque in horis canonicis devotius accenderetur , auctoritate
Domini PETRI abbatis multiplex salmodia syn-COpata potius, quam eatenus in usu habita filii, intermissa c.
383쪽
dum parvis initiis infinitorum incrementorum accessione, veluti rivulis con fluentibus, torrens quidam horrendum persaepe striden a spumans Xortus est. Claudam igitur nunc sermonem, postquam unum adhuc, ne ecclessiam Orientalem praeteriisse videar, nusianum adduXer canonem LXXV. Eos, si qui in ecclesiis ad stillendum accedunt, volumus nec in Ordinatis vocifera- tionibus uti naturam ad clamorem urgere ne aliquid eorum, quae ecclesiae non conveniunt, apta sunt, asciscere; sed cum magna atten-- tiones compunctione psalmodias DEO qui est occultorum inspector,
De solemni Missis decantatione.
luctores medii huius aevi discrimen hic agnoverunt primae ecclesiae aetatis in liturgia celebranda: Sed enim , inquit Mabanus MAURUs, in ii mos iste cantandi non erat, qui An in ecclesia ante sacriscium celebratur, sed tamen tantum epistola PAULI recitabantur, sanctum evankelium. Concinit pseudepigraphus A cu1Nus de divinis ossiclis. Apertius INNOCENΤ1us III rem declarat COELESTINUs P. con tituit, ut psalmi Avi CL ante sacriscium canerentur antiphonatim ex omnibus, quod antea non ebat, sed epistola tantum X Pang elium DBebantur. Lxcepti sunt er o de psalmis Introitus, gradualia quoque ac stert0ria, nec nouC0mmuniones, quae cum modidatione ceperunt ad Missam in ecclesa Romana cantari. Haec constanter hactenus servantur in liturgia ista iuxta Γomanae
ecclesiae disciplinam, diversam , ut o videbimus, ab aliis ritibus, ut tamen quoad rem ipsam. Omnes conveniant, atque semper aliquis modulandi usus in celebratione mysteriorum fuerit, quemadmodum a prima ecclesiae aetate superiore libro eXposuimus, ac deinceps per ecclesiae aetateS Ostendemus, nunc de medio aevo. FLORU magister, qui ViXit tempore CAROL Calvi in exegesi sive expositione Missi edita T. IV Bibliothecae P. Parisens; auspicatur, in recensione eorum, quae admissae celebritatem spectant, a mo-MART GERBERT DE MUSICAEcc L. L. II. . . Yj du-Qualis eantuSin sacra liturgia. Iustis cler. lib. L. c. 2.
384쪽
dulatione divinarum laudum INNOCENΤ1us III. prooemio in libros sex
mysteriorum evangelicae legis, ac Sacramenti Eucharistiae, Me INNocΕΝΤ 1 oiisd verbis, ut alia plurima, DURANDUS, distinguens es' verba insacris nostris ussitata, tribus Verbi haec complectitur , medium locum mor. IV. Ra dulationibus tribuens Verb0mm etiam tres sunt diverstates scilicet oratio' tiones, modulatis nes X lectiones. Nec solum haec vocum discrimina, sed etiam in ipso divino ossicio solemnitatum distinctionem hoc medio aevo deprehendimus quandoque in praecipuis festis ad ea in cantu ornanda concurrerent eluti in Chronico monasterii S. Ru DONI. lib. VIII. T III bibi apud MACITERIUM legitur Ut supra dictis solemnitatibus chorum 689. si nostrum annuatim ad maiorem Missam Cum reverentia intrarent, induti si albis sicut, fratres nostri qui forte eorum vocales essent, troposse qui tunc tempori apud nos cantabantur, aut graduale, sive Alleluia can- si tarent. Observatum etiam quoad cantum fuit discrimen pro dierum ac festorum ratione quale e. c. I ADULΡuus Tun ren is inter Missas domini-D. .,hh,L ὴ Cale feriale ponit in os scies σοὶ inno. EXcolamus igitur inquit
festo prop. ult. Vene enaur sancia Missas Greg oriani ossicii, ante omnia Missas do- - si minicales cum earum glorificationibus omnino diebus dominicis, nisi maioris festivitas impediat, honoremus nec eas ponamus sub tristitia seriali. Superiore capite insignem locum attulimus expositoris ordinis Romani BERTOI DI Consantiens apud AssANDRUM in liturgicis p. 8 . de cantu antiphono in solemnitatibus prpecipuis Mentio hic etiam iniicienda est Missae, quam uim ream vocant. Quod nomen declarat IO LEGA 11 Us in chron. S. GO DE II. Hildesheim. apud LEIBNIZIUM T. I. scriptor. 4rtii ny p. O8. hiSVerbi S:
Item hJam n ulis annis insiluit de beata semper Vir ine, quam ob suam
magniscentiam auream 20 amis. Et postea e variis lection ad BUS CHIUM.quas idem EIBNIZIU p. 8ΙΙ X S. Lilan publicavit, ubi res ad praesens institutum magis declaratur aurea cantatur Missa ab Omnibus prae, latis, canonicis, secularibus, in religiosis cuiuscunque ordinis, Benedicti- si nensibus, Canonicis Regularibus, raedicatoribus, Minoribus totius civita- si is, de . . MARI in organis, qu3 per tres seu quatuor hora ViXJOt- si est terminari propter caudas magnas, quas cantando OrganiZando persi trahere tunc consueverunt I p. 9 Aurea Missa ab omnibus ca- is nonicis totius civitatis, Ma cunctis praelatis religiosis cuiuscunque orsi dinis etiam mendicantibus per tres aut quatuor horas decantari solet de
cedente modulationes divinarum claudum , prae consecratione Sacramentorum , in quibus omni- cedente lectione apostolorum evangeliorum, bus mens instantium ad divina coelestia c0- praecedente etiam n0nnunquam sermone, alio gitanda aes desideranda praeparatur c.
385쪽
, B MARI Virgine in organis. Haec de solemni istae officio. Habemus econtra Xempla antiqua , quod etiam in privatis Missis quarum singulae parte non canebantur hymni, quos Ambro uno vocant, fuerint adhibiti a) a Vocari solet haec missa cantata, prout a solemni eam distinguit Ueph V1-CE Coae Es de missae ritibusi quam cum sacerdote sine ministris sacris cele bbrante Cantores musico concentu alternant, convenitque ita X ta . MERA-Τ cum Misi a media Vitae , inquit , participat de Missa prizata , missu u. a. solemni nam cum olemni habet canitim cum pridata ero Condenit, qu0d celebratur ne mini stris aeris Huc etiam revocari potest distinctio is ealta, ac basia altamque puto a cantu dictana seu voce, de qua fit mentio in Charta an I 377. apud RIMERUM T. VII. T. I 39. usque summum altare ad altam missam celebrandam accesseram. Bassa vero quam OS VOCare solemus di sille esse , eadem ac privata est sine cantu Clare ad praesens institutum exprimitur in Concilio Mossunt. an. 13 1 O. nam, et plures MIsLITIC 've fas submissa voce ne nota. D-Qo II. Dum vero privata Missa cani dicitur apud auctores medii huius aevi Cantus Missae non semper de cantu aliquo id intelligendum venit . ut observavit, plura 'ς que testimonia collegit Stephanus BAL UZIU in noti ad libro capitularium, Τ ILp. 1168. quae tamen omnia id non tam aperte declarant, quam unicum apud P. ΗΕRRGO1 in veteri disciplina monasica, ibi caput s. constitutionum S. ILHELMI Hirsau tensium inscribitur, de privata Missa quomodo si et, sq, cantanda , id est, D enda. Ibique explicatur res planius his verbis: Inde Missum incipiens totum cautum, qui ad eum pertinet pro edicto patrum nostrorum ma is le it indirectum , quam rideat cantare. In ant. Consuetud. n. Reg. monasterii S. VicΤ. Paris. accommod ad usum monasterii S. Ev-RUTII apud MARTE NIUM . 38. eo sensu VOX ea saepe Occurrit, etiam qUan
do chorus, aut ista solemnis habebatur interim ut fieri solet At- qui
a Qu0s etiam aliqui inquit Mala illus Sae Α- issae cantari. In illis vero diebus, in quibus B de rebit eccles. c. inmissarum sole totus conventus csmmunicare debet, concediturmnii , propter comptinctionis gratiam, qua e sacerdotibus , priusquam tabula mane pulsetur, dulcedine concinna augetur, interdum assumere de dormit0rio descendereis usque ad primam consueverunt. Traditur quidem, AULINUM istam cantare. In eisdem qu0que diebus e0Π- Foroiuliensem patriarcham sepius se maxime in ceditur ei cantare Missam interim, dum ma- privatis Missis , circa immolationem Sacramen tutinalis Missa cantatur, & etiam post Vaim torum , hymnos vel ab aliis, vel a se compo gelium maioris Missae , si ante non potuerint. sit0s, celebrasse. Ego vero crediderim tantum Eos, qui privatim cantant, interim dum con- tantaeque scientiae virum hoc non sine auctori ventus in choro est , debent iuvare hi , quitate , nec sine rationis ponderati0ne fecisse. Xtra ch0rum sunt Fratres qui privatim b L. V. . . apud P. MERATI T. I. . I. in cantant, hoc diligenter cavere debent, ne tali rubr. gener. Observ. praelim. i. 36. hora cincipiant cantare , ut necesse sit 40s Vele se omni tempore ante i Tam maiorem interim capitulo deesse , vel aliquam regularem horam dum fratres in claustro sedent 40ssunt privatae perdere
386쪽
qui vero sub choro aut maior Missa nonnisi secreto legere Missam licuit Idem luculentissime dicitur in synodo Gradens an G296. Statuimus, tit in ferialibus diebus , quando plures Missae cantantur sinu tantum una Missa in eoelsa alta voce cantetur, alia Ter,s dimissa voce cantentur, quod itullas sonus non si, vel modice audiatur Uo. In Constitutionibus Cluniacen-jibus BERNA Di p. I. habetur r. sitibus horis liceat sacerdotibus cantare
Missas Agitur vero de celebratione privata , saepiusque nomen tantare, quemadmodum etiam alibi apud eundem ac alios auctores , collectoresque librorum liturgicorum , Occurrit, ut opus non sit in re clara testimo
Inoliente, III. Quoad cantandorum Vero genera in solemni liturgia ac Missia, Occidente, ria fuit ratio in orientali quam occidentali ecclesia. Iam recensui. - mus Im L Varia apua Graec0 cantionum species, quarum apud eos in s estutata. cris fuit usus, non tamen diversus adeo in liturgia , quam in coluthia divini officii horarum canonicarum , ut videre est apud OARUM , TEONEM
ALLΑΤIUM , T. V. Bibliothecae P. Parisenses, BoLLANDUM T. II. Iunii, u1RINUM de Ueteri scio quadragesmali Graecorum o locisque a nobis passim indicatis porro citandis sit quoniam hoc medio aevo rubricae libris liturgicis frequentius additae fuerunt, solent etiam designari, quae elatiori voce sunt proserenda, acclamationes sacerdotum, diaconorum , Cantorum chori ac populi succentus In Occidente sero , sicut hodieque fit in monasterio S. DIONYsi prope Parisos, olim haud infrequens in Mis a fuit etiam cantus graecus uem usum puto manasse e monasterio Cusnensi , ubi vicinus ubique fuit ritus graecus per monachos Eracos in Italiam allatus, pastina etiam cum latino intermixtus aliquibus saltem partibus, cuiusmodi adhuc antiqua servantur sacramentaria , celebre Gelonense saec. VIII in monasterio S. GALLI saec. IX. in nostro S BLAs II au Emer γiens saec. X. Vindobonens Cod theol. 6 8s scripto sub ΤΤΟΝΕ Imp. Zmia fallens saec. XI. alibi. eluti de monasterio S. ALBANI testatur Geor ius
schismaticis basilicam reperisse vetustissimos codices manu monachorum B nedictinortim Olim scriptos, e quibus manifestissimi mi est , usum Graecitatis extitisse in Missa publica Ibi legi ait doXologiam, nos dicimus, Gloria, in excessie0 , in grac non solum scriptam , litteris tamen latinis , sed si ad cantum etiam choralem adoptatam. Unde liqueat, raece apud nos, cani solitam. Vidi ibidem in eodem codice symbolum rapostolicum si Trisagion hymnodiam, caeteraque Graecanica notis musicis interstincta,
387쪽
MIS SPE ME CANTATIONE. G. IV. Sp
h ne nobis clam esset Credo, Sanctus, s nus c. in Romana ecclesia ad se cultum divinum , raca interdum dialecto decantata fuisse. Veteres oriadines Γ0mani documento sunt, Romae etiam in aliis officii divini partibus idem factitatum. Hucque revocari potest Tristagion, quod semel saltem quotannis in die Parascede per totum Occidentem canitur, atque quotidie
in liturgia Ambroiana, Moa abiere. Hodieque, quando Papa solemniter
celebrat. Epistola saltem iuvangelium graece etiam cantantur. IV. Licet vero magno conatu pontifices Romani egerint, Ut Romana Varius ritus liturgia undique adoptaretur , nihilominus non solum in Hispania, Gallia, in ..idqntζ- verum etiam in Italia Romae viciniore Mediolanens praesertim ecclesia proprium conservavit ritumis cantum unacum liturgia a S AMARos 1 o Am Ambrosianus
brutana dicta: Ahis Rosius, Mediolanensis episcopus inquit Malafridin
, STRABO tam Missae , quam caeterorum dispositionem officiorum suae ec De rebVi cis clesiae, aliis liguribus ordinavit quae musque hodie in Mediolanensi te- si nentur ecclesia. Iciis, quae initio huius libri statim retulimus e LΑΝ-DULΡΗ apud MABILLON1UM, quae sub ADR1ANO . Pontifice actitata sint ad abolendum ambrosianum ritum , discimus saltem missale apud quemdam sacerdotem integrum fuisse servatum Quidquid de historia illa sit, constat T. T. P. II. Medi0lanensem ecclesiam constanter semper suum conservasse ritum in aliis M f δ' ιa Roman differentem . in aliis vero consonum, ut ADULPA Us notat
Edidit MuRATOR 1us, T. IV. Antiquit Itutio medii aevi, BEROLDUM Mediolonensem de ordine n caeremoniis ecclesiae Ambro si in Mediolanensis saec. XII.
V. De Gadi an ecclesia unicum prima aetate proferre potuimus Opus Gallicaniis, litur icum S GERMANI a MARTE NI T. V. necdotorum editum, ubi et- ροφηδyδ
iam cantus intermissarum solemnia celebratus designatur, qui diu adhuc per secundam hanc aetatem fuit conservatus, ut passim ObservamUS. Otandum hic est, quod apud THOMAsIUM, MABILLONIUM MURATORIUM habetur
ab In Ambrosa uo autem ossicio inquit prop. 23.
copiose habentur per totum annum epistolae, evangelia, saepe cum quiano ossicio concordantes, saepe disserentes. Item etiam Seium in festivitatibus Ω dominicis pulchrum servat ordinem : nam ad istam post Gloria in exce*D, QDrie elemon ter. Deinde legitur prima lectio de veteri testamento cum responsorio, quod psalmetum vocant, nos graduale. Secunda de novo testamento cum Asielui versu , ut Romani. Tertia de sancto evangelio, ante quod post iis cantalitur antiph0nae , IV dicuntur ante evangelium, post eoangelium, quibus carent Romani. Ossicium autem Ambrotanti, Jonge praecessit Romanum , ut supra propositione XII. Et qui videt Ambrosianam , aperte cognoscit, quod cantus ista, epistolae , evangelia, plures orationes, responsoria, Cantiphonae, caetera ossicia sunt ab illo. Et huius signum est , quia cantus concurrentes utrobique sunt eiusdem toni, ut introitus Garuleamus utrobique est primi toni. Sed nota Ambrosana est fortio , durior magis extensa
388쪽
habetur in missati Gothico Immolati Missae, quae nunc praefatio dicitur innat. S. I AD RENΤ11 Cuius ocem per omni. um modulamini fulmi auia divimus, canentis, atque dicentis Probus cor meum DEUS 'obitas cte o. Quod etiamnum in festo S. LAURENΤ1 in graduali canitur Quod
vero AB1LLONIVS m0dulum, vel m0dulati reponit, ego potius modulamen corrigerem eiusmodi erroribus scatentibus libris liturgicis antiquioribus. Multi vero e eruditis sunt, qui antiquum Gallicanum officium idem esse putant, ac M0zarabicum, paucis immutatis additis , forte a S. LEANDRO Is 1 DOR Hispalens, cui I S. II DEPIIo So praecipuae in hac re attribuuntur partes Ab aliis cantus antiquus Gallicanus Ambro an comparatur. Etiam postquam Vetus Cantus Gallicanus Xolevisse visus est, cantus quidam Franci enus alias etiam regiones pervasit, ut cap. primo huius libri memini X antiphonario Ambro fano saec. XIII. circ. in quo habetur Hademia, .lilium conet adium Franclena inscriptum Quoad tempora remotiora notandus est canon letani V loco Galliciae, quae ibi coniungitur Hispaniae, Galliam legendo uXta SS. codices Quam lectionem
etiam MURATORI Us tuetur, ob in unum tunc coeuntes provincias istas, neCMABILLONI Us fert correctionem , quae ad oram librorum aeditorum appo-
I. I. o. nitUr Hula quippe locum ait ita legit BERN abbas su ten si cap. a. n. 4. liturg. . ubi Gallos .HI panos inmissarum suarum celebritate a Romano usu simisi liter recessisse fatetur Atqui non solum Gallia Narbonen sis, sed etiam aliae, Galliarum provinciae in eodem ritu conveniebant. Gothico nimirum acn Tarabico, quem eundem cum veteri Gallicano Xistimat, mutuaque Ollatione ibidem probat Sed iam canonem Toletanum audiamus Unus si ergo statuunt Patres ordo orandi atque psallendi a nobis per omnem, Hispaniam atque Galliam conservetur, unus modus in Missarum solemnitatiis bu8, unus in vespertinis officiis nec diversa sit ultra a nobis ecclesiastica se Consuetudo, quia una fide continemur, regno. Hoc enim' antiqui se anone decreVerunt, ut unaquaeque provinciais psallendi .ministrandi se parem consuetudinem teneat. Christiani in Hispania Arabibus permixtis Tarabes dicebantur, quasi 4iXti Arabibus, eorum officium divinum T. I. iurgi. si s dura finde appellationem retinuit ut ait ΡΑΜΕΙ 1us Ussitata fuit haec ζα si Missa iam olim aYime D. LEANDRO Hispalens, post D GREGORiUM si partim adhuc D. Is 1 DORO Immo hac usa est Hispania usque ad tempora A1 A PHOΝSi sexti, quo tempore auctoritate GREGORII Papae septimi mutata est, li-
si et M olet adhuc in se parochiis servetur, in in cathedrali ecclessia in sacello, fratris Francisci XII1ENEZ, acria anticae statim etiam diebus in sacello doct. si Tububridenses, quod est inperistylio templi summi. Sex illas ecclesias nominat Rigi Us in summi templi 0 taui descriptione p. 96. iisdem quibus i.
389쪽
GOMEc1 Us verbis lib. II de rebusiolis r. 1 MENII, ubi eiusdem etiam fata prosequitur , de quibus supra Cuius Ossicii modum Ordinem de ascribit ΡΑΝΕΙ 1UM, MARΤΕNius , habeturque T. IV. Bibliothecze isti sensis, MXXVII. Bibliothecae ΡΡ. Lug dunen is, una cum X cerpto Cap. 23. libri de
Vita messis Frano X1'EN11 S. R. E. Cardin. ab Ligeni ROBLESI scripta , de auctoritate huius sancti Officii eiusque usu eo Card. AQUIR p 6s . λκ in Colle et Conc missan ubi illud singulariter notat in offici RomaII p. 666. F.
sanctorum nomina subimisya soce proferri sectis vero in Maarabi
cum Missa canitur , omnia cautantur. In multis convenit cum antiquissima apud laudatum MARΤENIUM Missa S GERMANI , in aliis tamen etiam
cum ista Ambro aua ac Lomana Cantus potissimum est responsorius ad Introitum , seu introito, ut ad marginem ponitur in Biblioth. H dunens, m inresicuti post lectionem factendo cum hac rubrica munc anetur fulgendo p. 666. o post evangelium Lauda , quod frequens est in ossicio Mozarabico postea sacriscium , nempe antiphona vel responsorium cum duobus aut tribus versibus, in alia , quae suis locis deinceps notabimus Haud dubie in Hispania ritus canendi cum veteri Africani in plurimis convenit, de quo libro primo auctorem . AUGUsΤINUM laudavi eiusque discipuli S. FUL-
GΕΝΤ 1 studium , quod in illius Vita c. I9. FERRANDUS diaconu memo
a , Igitur iis qui sic inter rabes Toleti mansearunt inquit se ecclesiae, in quibus rem divinam facerent, a uaris permiss, sunt, divorum ΜΑRCI , LUCAE, SEBASTIANI, TORQUATI, EULALIAE , IUSTAE nominibus dedicata , in quibus ritum illum Lydoriau m, qui incolumi florentique civitate in templis omnibus canebatur, captiva etiam quadringentos ferme annos conservaverunt, quod olatauum officium appellabatur. At ver urbe ipsa divina tandem henignitate , ALPHONSI que regis, FERDINANDI magni filii, felicibus auspiciis recuperat , Umde sacris in ea instaurandis restituendisque ageretur , rex RICARDI MUClienis abbatis suasu, CONSTANT reginae uxoris assidua instigatione, ritum sacrorum, a divo GREGORI olim institutum, Toletano praetulit, quamvis populis clamantibus , usum suorum sacrorum tot saeculis inter medios barbaros conservatum, per summam iniuriam aboleri. Quae vero de singulari militum certamine, altero pro Gotthicis sacris, altero pro Gregorianis dimicantium, deque pyra in medio foro Tolet incensa dicuntur, in quam
sacri utriusque officii codices coniecti sint, apud adios authores, qui de ea re scripserunt, explicatius ς uberius legi poterunt. Sed tamen
ut re anim0 turbarum leniret adhuc sacra sua auferri frementium, cum in urbe nuper recU-perata inter varias asilicarum, fanorum aediumque sacrarum dedicationes, paraeciales imprimis quas vulgo parrochiales vocanto ecclesiae regionatim constituerentur, ad quas populus rei divinae causa conveniret, suique limites per vicos domosque singulis definirentur , solis illi se ecclesiis, in quibus Isidoria1rus ritus, Vel inter hostes per tot ann0s duraverat, fines nulli praescripti sunt, sed sui cuique Mozarabes, il-I0rumque posteri, ubi ill0s intra Xtrave urbem in agro Toletano morari contingeret, immunitatibus, privilegiis non vulgaribus concessis, pro parrochianis, tribulibus assignati fuerunt. Quamdiu ergo illi ozarabes eorumque posteriR0ruerunt, suam quisque ecclesiam, sacraque gentilia frequentarunt. Sed paulatim familiis deficientibus, ritus etiam ille deficere iregorianus sensim in se etiam illas ecclesias introduei cepit. Tandem ergo factum est , ut nonnisi paucis quibusdam statis, festisque diebus ae uitu in illis sacrificaretur
390쪽
Romanus VI. Deinceps per totum fere occidentem, Ut iam Observavimus, cantus Romanus seu antiphonarium R0mamim e Gr*0rianum est propagatum, quo continentur, quaecumque in Missa chorus Canit, a gradati seu graduali, quo nomine venit responsorium, post lectionem canendum, Gradate seu Gra d ale etiam dictum P utrumqU Vero Oniungens MICROLOGUS antiphona
rium Graiiualem appellat, ut e notis ad sestum S. PAULI officium S. Apo L1ΝΑRis constat Quodsi hoc antiphonarium e integro in regno Francio sub Carolin ica stirpe seu ipso CARO Lo M. susceptum est, o X tamen post eius mortem immutationes tulit. Legitur in chronico Centu-L. III. oo. levis, missatis Gre ortamis X Gelasianus m0de is temporibus ab Ar si NoT IV fm i ordinatus u o MENARDus in celebri codice S ELIGI Corbetens, qui. 4. 1 ι, ἡ S. Gera ΠeΠs monasteri Parsis asservatur, putavit se genuinum haberestu. 31 S. GREGORII partum. Omne Vero fatentur hodie, uspiam haberi purum S. GREGORII sacramentarium vel antiphonarium, in multis subinde auctum immutatumque GRI MOLDUs abbas, cuius sacramentarium edidit AMELI Us, idem sub Lu Do vico Pio circa sacramentarium GPD0rianum fecisse dicitur, quod ipse S. GREGORI Us circa Gelasanum, ordinando praesertim antiphonarium, in hoc a sacramentari distinctum, quod hic ea contineantur, quae a sacerdote ipso in Missa aut legerentur aut Canerentur: Oratione nempe, imprimis dominica, praefationes in illo autem ea, quae a schola cantorum cantabantur, quandoque sola, quandoque sacerdote auspicante, e g. GD-ria in exoesy Haec institutioni S. GREGORII, qui nimirum ea digessit, a tribuit ΕΝ1Zo apud MURATOR. T. III. antiq. t. p. 6Oq. a Quae omnia unde hauserit, divinare non possum. Pleraque quidem initio sacramentarii, X authentico libro bibliothecae cubiculi describi soliti, notata praemittuntur, ut in variis SS. antiquioribus inveni. . . nostrae bibliothecae S S. saec. IX. circ. qui liber Missa Romana celebratur si Hoc est im- si primis Introitus , qualis fuerit statutis diebus sive temporibus , seu cotis idianis. Dein atrie et fuit. Item dicitur Gloria in excelses fio si, episcopus fuerit tantummodo die dominico sive diebus festis, a presbyterisse autem minime nisi in paschale uando litania agitur neque Gloria in
ecclesia instituit ut insiphona quae vocatur etiam Praeceptis altitoribus moniti Et Introitus ait muleen lum auclienti illam animos constituit, ut dio: itun dominica oratione su- decantaretur h0 in Mediolanenis habuit eo per Eucharistiam alta voce a facerdote decanta-clesia. Deinde prie ele on clero novies retur ut sequens irati quae sic incipit decantari post apostolum radole Pe Libera nos ioinin ah omnibus malis quae Lia , excepto a Septuagesima usque ad ascha : ante aeum alta voce decantabatur, secrete di in qu tempore Tractus cantari constituit. Ie ceretur. it post fractionem Eucharistia postquam cl0que evangelio. dum iblationes offeruntur, communicaveritat , inlitiphonam qilani Vocant
fertorium decantari instituit Addidit praeter po oommnusonem. decantari instituit. μ