장음표시 사용
471쪽
XXVI. Singulare est, quod apud MARTE NIUM habetur de antiquis ec Praefatio. clesiae ritibus e MS. ordine ann. circ. oo monasterii S. GREGOR 11 in δ' mpsi' valle Gre oriana dioecesi Basleensis Absolutis omnibus quae ad offerto fissis, frium spectant, quando iam sacerdos rogavit pro se rare postea Clerici T. I. p. 99. se cantent ipsos psalmos, cum presbyter dicit Per omnia saecula saecularum.
si Exaudiat te Dominus So. Ad te Domine Duasi Go. Miserere mei DEUS No., cum istis precibus. Salvum fac serpum itium DEUS meti sperantem in si te Vitam petiit a te Fc tribuis So. Oculi Dominisuper usos
si aures eius o. Verba autem illa, cum presbyter dicit, interpretor tisque dum presbyter dicit Illustratur hoc X quod legitur apud A MALARIUM, Offertorio absoluto, Revertitur ad populum sacerdos, ire L IICO Catur, ut Orent pro illo, quatenus dignus sit universae plebis oblationem 'φ' si offerre Domino. Subditque: audivi dicere, quod plebs eadem hora tressi versiculos cantet pro sacerdotes Mittat tibi Dominus auxilium de functo, si tuos sequentes Sequitur Secreta Secreta ideo nominatur, quia secreto D In 8. 2., dicitur. ΤΕ pHAN Us Eduenses His autem composetis, inquit, lente choro, sacerdos incipit orare instentio. Auctor Gallicus apologia D DEVER contendit secreto opponi cantui quod ta inen revellitur verbis ordinis antiquissimi Romani ad usum monasteriorum accommodati apud MARTE NIUM : Et incli T. V. Aueta. si nans vultum ad terram dicat orationem, secrete nullo alio audiente, φs se nisi tantum ut venerit ad hoc verbum Per omnia saecula saeculorum, si dicant omnes Amen. statim dicat: Dominiis obiscum. Deinde dicit Surissum corda, deinde Gratius a amus Domino DLO Uro is ingrediatur in se praefationem, ita ut ab omnibus pene audiatur. Eadem iisdem verbis apud MURΑΤoRIUM habentur, & ΤΕΡ ΗΑNU Eduens de Sacramento altari T. IT M. C. a. Sacerdos inquit rumpit silentium Xclamans Per omnia fecula 'si se saecularum, rogat Dominum cum illis: chorus orat eius Spiritui Do. minum uniri c.
His actis populum sublimi oce salutat Presbyter, F sursum corda levare m0net. Inde Patri rates per Chrisum semper Vendassis erit S prius hi dona sacranda sacrat. Ut canit Au Ricius Senonensis seu gaestus Venerabilis in carmine de Missa.
Notanda sunt etiam laudati AMALARII verba circa eandem rem, quae nimirum idem discrimen indicant, Willius causam si In sequenti namque Ora-A tione clamat ad populum, ut quod ipse iam habet, habeat, ille, hoc si est, sursum c0rda ac deinde, ut gratias agat DEO pro serenitate men, tis Igitur hoc necessario extollitur voce. Quod omnibus licet simul
472쪽
si agere, id est gratias referre DEO, hoc acclamatur Quod ad solum sa- si cerdotem pertinet, id est, immolati panis vini secreto agitur. Dum
ergo etiam cantus modulatio non fit, ipsa mutua communicatio gratiarum actionis vocis elevationem hic flagitat, quam Graci προσφωνη ν Ocant. HONORI Us fretus0dunenses Sacrament. C. 86. Per omnia saecula, alte, sacerdos dicit, ut per me confirmetur ratio. . .. hymnus autem dici-situr, quia resertu est gratiarum actione, Haudibus angelorum: raefa-ἡ tio, quia praeparat fratrum mentes ad sanctorum angelorum concentum, si qui assistunt consecrationi corporis Christi ad ipsam reverentiam tantae L. m. deos . si consecrationi ; ideo X celsa Voce cantatur. RUΡERΤUs uitiens is si Le-ς si vat iterum vocem suam sacerdos dicendo: Per milia saecula saeculorum. Ε A MALARIus citato lib. III. c. I9. ait: EX celsa voce dicit Per omnia ,, secula fecularum. Ideo X celse novissimum profertur, ut audiatur a po- si puto, populi responsione confirmetur oratio. In solemni tamen officio cantus etiam modulatus fuit adhibitus quale discrimen in antiquo sacramentario nostro nongentorum circiter annorum Observare licet, ubi in praecipuis tantum festivitatibus cum notis musicis habetur praefati e g. in
natalis Domini prima ciertia Missa in secunda enim duae quidem habentur praefationes una de nativitate Domini, altera de S ANAsΤΑ si Α, sed sine notis sicut etiam in sequentibus estis usque ad Theophaniam, ubi iterum
cum notis occurrit nulla autem deinceps, licet plures propriae habeantur, usque ad diem resurrectionis Domini' pentecostes, non vero ascensionis Domini aut aliis festis. De assumtione B M. V. praefatio non quidem in ipso conteXtu, sed in fronte libri, antiqua tamen manu, cum notis musicis possita est. Ex quo colligitur discrimen factum inter cantum Τί vocis eleVationem , quae semper adhibita est, cantus autem pro festivitatum ratione, aut officii solemnitate quod non una ratione in antiquis monumenti notatur , aliquando pressummis festis solemniter aut festivaliter mediocriter: plenaliter ferialiter, distinctis modulationibus. Supra de evangelio agentes in Concilio Graden si an. 1297. cautum legimus si Ne melodiae, seu Can- si tilenae in epistolis, evangeliis, praefationibus, dum cantantur, intelle- si tum audientium impediant, Vel perturbent. Cantus hodiernus praefationis idem est, qui in antiquissimis monumentis reperitur, quo ipsa e L. IV. e. 33 iam proVOCant verba. Ad quod pertinet id, quod DURANDus dicit: siqnis praefationibus enim omnibus conveniunt homines mangeli ad concinensi dum praeconia regi unde alta delectabili voce cantatur , quia in
se eis angelorum praeconia repraesentantur. Et cantantur coram altari,
si a solo sacerdote ita Xta illud apoc. q. Et cantabant quas canticum novum si ante sedem nem poterat dicere canticum .c. Dicit ergo praefationem
473쪽
MIS SPE ME CANTATIONE C. IV. - Ιfationen solus sacerdos, sed non solum populi Vota, Verum etiam angelicos invitat choros, quorum sequitur hymnus Totus ordo ita in veteri ritu antiquo celebrandae Missi apud MENARDUM describitur si Versus ad
se populum orare moneat, OnVersusque ad altare secretam orationem diis at qua completa, Vere di ΠωH c. devota mente, dulcique Voce prosi ferat, in cuius in hymnum, an tus, Sancitus, Sanctus a B SI XΤo in- si stitutum chorus respondeat. In ritu Ambrosectu etiam oratio, quam nos secretam vocamus, alte dicitur, ut Observat RADULΡHUS AHPrenses, quem Pro ua. admodum ritu Γ0man aliae Orationes communia populi continente Vota: quam rationem in oratione secreta sic attendi laudatus RADULΡΗUs asserit, ut saltem postrema verba Per omnia sapula saecularitan, alte dicantur a) Praefationum varios auctores recenset idem RADULPHUS, quae a ELAGIO I.
ad 11OVem hodiedum usu receptas, revocatae sinti Refertur decretum it blud apud GRATIANUMAE . Quod si etiam PELAGI II. tribuatur, veluti est a D ς iser pud GRATIANUM , longe postea usque ad saeculum XII diversas, veluti
cuilibet esto aptatas praefationes etiam in ritu Γ0maui ad imitationem Ambro an deprehendere licet. GR1MoLDUs apud PAM ELIU in Procti. Sacr. .ra Litior. ad finem eas ideo reiecit: Ut ab his, quibus Ilacent, Cum charitate su- p. 389- si scipiantur canantur Ab his vero , qui eas intelligunt, me tamense delectantur, nec non ab his, qui eas volunt, nec tamen intelligunt, si poscimus, ut nec assumantur, nec canantur Iarum etiam magnum
numerum ipse AMELI Us pro singulis officiis de tempore, Sanctis, quas
a se Quando inquit ib. oratio dicitur, nanes quo supra propositione II. raelatus, 'Dastantes secumlum antiquam S. Patrum tra Innos in morem . AMBROSII composuit, ditionem in signum confirmationis me sub inter caetera praefationes , morationes cauto, iungere debent, ut communem rationem, quam limato sermone fecit. In antiquissimis etiam sacerdos pro omni hus Domino obtulit, confir nostris missalibus multae continentur. ELA-ment. Unde, in ipsa secreta Per vinia in GIUS autem primus, natione Romanus, qui caecula inculorum altius dicit, ut praemissa ratio pit an DLVΙΙΙ. novem praefationes in sacro per meu confirmari possit. Et postea de talogo decrevit tantummodo recipiendas.
seCretam orditur sacerdos praefationem in cano c , Invenimus has novem praefationes in aeronem. in qua superni cives merito commemo catalogo tantummodo recipienda , quas longarantur quia ibi adesse creduntur unde, an retro vetustat tu Romam ecclesii hactenus fer- gelicus hymnus subsequitur Sursum corda, de vavit L id est unam in Albis paschalibus , a- IEREMIA Gratias agamus de apostolo est Tum liam cin Ascensi0ne Domini, tertiam te ente-tum e. coste quartam de Natali Domini , quintam inb se raefati0nes, ut dicit Gemma , DIONYSIus Appariti0ne Domini , sextam de Apostolis , Ω- Areopagita putatur composuisse. AMBROSIUS ptimam de sancta Trinitate , octavam de Cru- librum Praefationum ordinavit , ex quo in Lom ce , nonam de ieiunio in Quadragesima tantumbardica multae praefation es allegantur. In qua modo dicendam. Has praefatione tenet, 4u- libet autem illa Ambro, an ossicii propria de st0dit sancta Romaua ecclesia, has tenendas O- cantatur praefatio. B. autem GELASIUS I de his matulamus.-
474쪽
plerasque S GREGOR 1 antiquiores Xistimat, ad finem Tomi II reiecit. Morem, qui hodieque obtinet, HVGo Card in Expostione Missae comme- p. sis morat, RADULΡΗUS THHETHH is, qui etiam URBANO II. circa finem saeculi undecim Romanam sedem tenenti, tribuit, antiquis novem praefationibus decimam de B Virgine addidisse in concilio Placentia celebrato an Io 9s. Idem tempora designat, quibus quaeque praefatio dicenda sit, qualiter hodieque fit, etiam fere iuXta novissimum CLEMENΤis XIII. cum primum Romanam sedem Occupare coepit, decretum de praefatione de S. Trinitate singulis Dominicis, ubi propria non habetur , dicenda se De sancta Tri si nitate inquit RADULPHUS quoties de ea cantatur, per suas Octavas. Et si dominicis diebus intra Trinitatem indventum , tam in Missa dominicali, si quam in festo novem lectionum cantatur. Et hoc servant Ang lici, si se manui, multae nationes. Et MICROLOGUS C. so dicit, hanc praefatiosi nem X auctoritate Romana in diebus dominicis frequentandam, sed fra- si tres sequuntur brevitatem capellarem. In missati Gothico praefatio distinguitur ab immolatioire Misibe cum in eo officio praefationes quandoque e iam plures in una Missa soleant collectioniblis, seu orationibus praemitti immolatio Missae autem respondet nostrae praefationi. Quas inter una ha- p. 1ς. hetur apud AB ILLONIUM in Lit Gad. In diem a pionis S IOANNis Baptiasae martyris , ubi inter alia haec leguntur : si Sit ergo nobis, Domine, O- se cunda laudatio, sit in honorem martyris recordatio cantici triumphalis.
, Et cum his coelestibus supernisque virtutibus fidelis populi symphonia
si misceatur qu3 a deXtris tuis consona voce sub trina repetitione cantantis dicentes Sanctis Sanctus auctus. Habentur hic Xplicatius, qua in Omnibus pr3efationibus eodem dicuntur sensu, ritu Romano P afatio haec olim etiam vocabatur contestatio missae, seu Ponte stata in missati Cassicano apud eundem MAA1LLONIUM, alibi passim apud antiquos, vel illatio missi Mo-
Tarabica Graci ἐυχ πιαν, vel δοξολογία, Bratiarum actionem kuklari eationem dicunt, quam unam eandemque semper habent, eodem modo
auspicantur, finiuntque hymno Suhctus c. praemissa etiam oratione , quae Seoretis nostris respondet ota etiam X Ord. Γ0m. IX. apud MABILLONIUM
a se Postquam autem inquit Nicol CABASILAS
c. 26 27. eos eiusmodi oratione dignatus est, si animus ereXit, cogitationes eorum a terra extollit,is diei Sursum corda habeamus. Quae supra sunt cogitemus, non quae in terra.
Illi autern consentiunt, diuunt se illic corda habere, ubi est thesaurus noster , ubi est Christus in dextra Patris sedens. Habemus ad Dominum. Qui autem pulcherrime, sanctissime sic affectus est quid restat , nisi ut ad gratias agendas convertatur Deo, qui bona omnia suppeditat Τ axime primum sacerdotem imitans,
Deo, patri gratias agentem , antequam daret Sacranientum Communionis. Ipse etiam ante orationem mysterii , per quam Sancta consecrat , hane gratiarum actionein fundit ad Deum
Patrem Domini nostri IESU Christi. Gratias
agamus Domino , meum omnes consenserint,
Dignum es in tum est dixerint, ipse Deo offert gratiarum actionem postquam ipsum gl0rifi-
475쪽
LONIUM p. a. de Consecratione episcopi Pontifex vero ponet manum super caput eius, F dicit unam orationem in modum Collaeta alteram eo modulamine, quo sola Conte stata cantari. Quod etiam alibi, e g. in consecratione aqua baptismalis annotatur.
XXVII. Nulla celebrioris frequentior apud Graecos est, quam decanta- SANCTUstio hymnorum, quos Vocant, angelicorum, ut iam observavi ad illationem e 'ς vangelii, sacrorumque symbolorum Primum τρισάγιον, aer sanctum nominant, quove , ut supra Vidimu8, atque X SS. Variis palam est, ordiuntur sacrae liturgiae cantum quo ABASILA a , atque etiam . GER RNANU in rerum ecci Theoria Tρισάγι' Sanctus Deus, apud nos se IV
me in Parasceve, apud Graecos non solum in publici sacris, sed etiam 1i-ρ. νς. vatis est frequentiss1mus Notatur in . CHRYSOS Tori liturgi Choro autem bter sanctum Imnum canente. EXprimitur in prioribus editionibus Sanctus T. XII. Deus, sane fus fortis Uc Ab hoc vero hymno distinguendus est, qui post i pyi' ea notatur p. 87. in Missa fidelium L Pos exclamationem dicit apud se ora tiunem cantores quidem cantant cherubicum hymnum c. τὰ χερουβὶμ c
ctus ut apud nos graece etiam haud raro in codd. Vindob Sau-Dion fanis, San-Gallens San-Εmeran San-flasianis inveni. Constanter autem latine canitur ritu etiam Ambrofano M Tarabio post praefationem. S. Is IDOR Us hymnationem vocat, quam in Ordine istae quintam recenset is post eum
cavit cum angelis laudavit, gratias pro
bonis omnibus egit, quae ab aeterno in no contulit , 40strem arcanis eius quae Omnem sermonem, rati0nem excedit, Incarnationis meminit , deinde pretiosa dona consecrat , totum sacrificium peragitur. ς
a semic autem inquit o. o. Expos Missae hymnus ab angelis quidem dictus est , acceptuSest autem ex libro psalmorum sanctorum prophetarum. Collectus est autem a Christi ecclesia Trinitati dedicatus , hoc enim Sune itis, quod ter canitia , est angelorum illud vero Detis, fortis, cimmortalis est beati DAvID, ubi dicit, Sitiυit anima mea ad Deum fortem ivtim. Haec autem suscepi'se illis coniunxisse , Ω supplicati0nem adtestiuse, dico autem illud Miserere notiri, est ecclesiae eorum , qui Trinitatem unum Deum D sciunt, praedicant partim ut ostendatur veteris testamenti cum novo colivenientia : partim autem, ut angeli homines fiant una ecclesia chorus unus per Christi adventum , qui est supercoelestis, terrenus. Propter postquam est ostensum , Mallatum evangelium , hune hymnum canimus propemodum clamantes, quod is nobis cum Uersatus , nos statuit cum angelis , minili choro posuit. Vid. v ANGIUS . τρίσαγιον V. μ ν .b se Ter ille sanctus hymnus ita quidem est inaquit quemadmodum illic quidem angeli dixerunt , itum magni cata sunt opera tria Domine , miori in excpyis Deo , hic ver ut Magi dona Christo offerentes , fidem, spem, charitatem , quasi aurum thus R Trritam, incorporeorum anticum voci dicantes fideliter dicentes Sumentis Deus, Getis inquam Pater c. c Vid. OAR. not. Io 8. IIo. 2s in lit. S. CHRY
476쪽
T. XXVII. ΕΤ ΗΕRI Us- ΕΑΤus Quinta deinde insertur inlatio in sanctificatione oblationis in qua etiam ad DE laude terrestrium creaturarum, viri
si tumque coelestium angelorum Universita proVocatur, issanna in em, ces cantatur. Dum vero alibi in liturgia Miarabica canitur, absolvitur his verbis glos Blas Jrie οδεος, quod est in veteri Gallicana liturgia apud MARTE NIUM MABILLONIUM Gos , saepius etiam notatum in Missa S GERMAN1. Gracis est peculiaris, quem modo notavimus, Ocantque cherubicum ι χερ Sila ρος - ἐικονοντες, qui cherubim di si e repraesent mus e. Quem S. GERMANUS designat si post divinorum evangeliorum, lectionem preces petitiones habitae ad cherubicum usque hymnum Christi, si g nostri doctrinam tribus annis indicant. Et Cherubicus hym-- nus dum canitur, hinc usque ad finem sacrificii omnes maiori studio ad compa- , randam animi attentionem adhortatur, cura huius vitae deorsum abiecta; utpote, qui magnum regem per communionis mysterium sint recepturi. ymnum hunc cherubicum confundi nonnunquam cum triumphali e usu primae ecclesiae aetatis videri potest apud Lichard SIMONI Uri ad Gabrielem HILA D. p. s. Simplicium VERI NUM contra librum posthumum Hu . RoΤIIp. I O. Triumphalis nempe est, qui hoc loco dicitur hymus Sunctus, Sam ctus c. atque etiam angelicus vocatur: si Post cantatum autem angelicum, hymnum subdiaconi post altare ante episcopum vultu stant inclinato, si nec Corpus Sangui Domini consecretur, laudiant, Nobis quoque si peccatoribus. Similem locum paulo post cord III. R. steremus. Fuit hic ritus huius medii aevi, de quo A MALARI Us a). In sacramentari Gg0-
rian ad ritum monasticum accommodato apud MARTE NIUM MURATO-R1u idem praescribitur b). Cantor cum suis excipitur in decretis . LAN- FRANC C. i. Omne qui in choro sunt, inclinati quidem cantent Sanctus, T.ra Lit si Sanctus, Sanctus, nisi versus interponantur; erecti vero Dominus DLUS. 3 si sabaoth aetera Cantor, illi, qui cum eo sunt, totum erectit iis p. 16: ant.' In ordine Clunia dimi apud P. HERRGoΤ ssimiliter excipitur armariu cum cantoribus cum Omnes alii, donec ex toto Sanctis fini
a , Ρο hymnii inchoatum SancFus Sanaus ni Aus inclinant se, qui retro stant , qui in
faeie venerando scilicet Maiestatem divinam Incarnationem Domini, quae introductae sunt per cantum angelorum turbarum. Angelorum concentus dicendo Suncsus Sanctus Sanctus Dominus Deus fabaothmaiestatem divinam introducit turbarum vero D0mini Incarnationem dicendo Benedictus qui venit in nomine Domini anno in excelses
b es Deinde quum venerit ut dicat Adorant Ἀο-
minationes , omnes sacerdotes e levitae inclunant vultum ad terram Quum autem pervenerit ut dicat : Supplici confessione dicentes, Sancstis inclinent se iterum diaconiis clervs cum omni populo. Proclamantibus vero cum magna reverentia miremore Mnestis, incipit sacerdos canonem disssimili voce leniter. Ipsi vero presbyteri , diaconi vel subdiaconi semper permanent inclinati usque in eo loco, ubi dicat Nobis quoq; peccatoribus.
477쪽
MIS SPE DECANTATIONE. G. IV. S
istur, sicut semper mos est, ad omnes Missas inclinantur, ipse atque illi, is qui cum eo in transverso sunt chori, erecti cantant, ad collectas vero h Pater nose inclinantur. Agitur hic de selectis cantoribus, qui hodieque in Galliis solent in medio choro consistere, moderatores Cantus, ut tamen chorus etiam concinat. Idque est, quod in ordine Γ0mano auctore BENE Dicae canonico habetur Persecta praefatione bassilicarii cantant, an T. L. Ni .
si esus Sanctus Sanctus c. In multo antiquiore ord R. III. p. I. id mu δεμι - ἰδη neris subdiaconis regionariis datur: si Subdiaconi regionarii finito offertoriose adunt retro altare, aspicientes ad pontificem stantes erecti, usque dum se incipiant dicere hymnum angelicum, id est Sanctus. Rhabanus Αυ-RU De oriae DCrament. c. I9. Post hymnum angelicum, quem Concordi, voce totus clerus simul cantat. sequitur oratio E DURANDUs: LIV. e. a . Cum er o sacerdos fuit laudem seu praefationem, totus chorin, qui reprasen..tat ecclesam. smu canit dimun evan elicum Θmnum,ut a Maequalis gloria Nlauso honor decantetur Patri, Filio, F Spiritu Sancto. Quod ex RΗΑ-BANo colligitur, Xpleto hymno demum canonem inceptum, apertiUS in OX
laudato Ord. R. III. dicitur de eodem hymno Sanctus, Ollem dum expi Uerint, sui Pit pontifex solus, mintrat in canonem. Interim autem in inius ali Gothico apud MURΑΤoRIUM praescribitur collectio pos Sanctus, pariter T. T. D.
ac apud eundem in missati Galliean veteri Notantur quandoque in an-s' syῆ liquis monumentis liturgiae Romana orationes dicendae interim, dum canitur Sanctus. Neque tamen de eiusmodi oratione intelligendus est HUGO Car Eυοί. I Ldinalis: In fine autem praefationis orat sacerdos, ut laus sua societur an-ς 7
se gelorum laudibus, chorus autem cantat Sanctus c. Alias vero pastina iubetur sacerdos cum choro suas coniungere voces Sic in capitul regum Franc0rum Ipse sacerdos cum sanctis angelis' populus D EI communi si is voce unctus Sanctus Sanctus decantet. Quod alibi in iisdem capitula L. n. e. 1 o. ribus inculcatur, eodem pertinet me litur non inchoent sacerdotes, nisi is post hymnum angelicum finitum, id postea declaratur Ipse sacerdosis cum sanctis angelis, populo DEI communi voce Sanctus c. decansitet. In capitulis HYRARDi archiep. Turon editis an 8S8. ad parocho S, c. 6. res haud minus plane explicatur: si Secreta presbyteri non inchoent ante se quam Sanctus finiatur sed cum populo Sanctu cantenti postea sacerdos illud saltem privatim dicere coepit, quod videtur innuere RADULPHUS Prop. 23. Tun rensis: Hunc hymnum ait is ipse sacerdos dicere debet, ne sua D a 8 A prece se privet, qui, suasis aliorum voces angelicis laudibus admittiis in praefatione deprecabatur. Verba haec eX Mic o Loso mutuavit RADULPHUS. Iam notavi, Sanctus etiam cum tropis fuisse decantatum, quod in an
479쪽
praescribitur post verba Christi, forte aliquis tunc cantus adhibebatur sub consecratione veluti alicubi quidam hymni etiam in ritu Roman e g. Osalutaris otia, ut hodieque passim, adhiberi sub consecratione, acri Hostiae
elevatione solebant. Ritu Mozarabico post consecrationem symbolum cantatur. Nempe iuXta ID VASAEUM in chr. Hispan ad annum II. Sasi cerdos dicit alta voce Dominus sit semper vobiscum. Resp. Et cum pia si ritu tuo. Sacerdos: Fidem quam corde credimus, re autem dicamus si elevat secundo Corpus Christi, ut videatur a populo. MOX cantatur sym- si bolum fidei, ita ut est in Concilio Nicaeno. Notat postea, r. LAZIA DUM in epito me universalis historiae addere, Quod, quando levatur Eu- si charistia diaconus cantat alta voce: Videte in quem creditis. Sed hoc in si Hispania non servatur. Nota confractionem ante orationem Ominicam fieri tam ritu Mociarabico, quam Ambro sinuo, quo habetur singulari antiphona, quae ex eo, ait RADULPHUS Tungrensis prop. 23. racti dicitur. XXIX. De cantu diptychorum nihil me unquam apud auctores legisse Cantus memineram, dum ecce in bibliotheca Barberina rotulus in manus venit, VU R 'aliis simillimus, quos in bibliotheca Vaticana, Casanatensi, urberina item
Vidi, ac etiam in nostra bibliotheca servatur fragmentum rotuli, e quo diaconus in sabbato S. benedictionem cerei paschalis canere solebat, iunctis invicem pluribus oblongis membranis, teX tu cum Otis musicis superpositis variis picturis interstincto ita ut figurae obversae canenti sint ut, dum ex eius manu rotulus defluit, rectae oculis spectatorum obveniant Veluti etiam in eo, de quo agimus, Earberin rotulo supra conspiciturIapa, epi TAB. III. scopus, Caetusque fidelium oblationem facientium, cuius rei signum indicium que est a non, quem e collo seu humeris pendentem cernis personae primae Conspicuae, quae forte cantorem repraesentat. Superius enim Capite secundo inter ornamenta cantorum fanonem indicavimus oblationis faciendae Causa. In altera eiusdem rotuli figura ad dextram imperator, ad sinistram Come cum falcone in manibus, stante utrinque comitatu, sedente adumbrantur, quorum nempe fit mentio his verbis notis musicis impositis scriptura L0Hξ0bardiea Memento etiam Domine famuli tui imperatoris n0stri. Nec non X famuli tui comitis Uri cum omni exercitu eorum. Et CoelPsem eis concede Dicturiam. Et hi qui tibi offerunt o sileri pium laudis
premia terna lar tarsi. Per Dominum c. Hunc canonis locum proprium diptychis vivorum fuisse usu R0xnan manifestum est X MICROLOGIC. 3. Sciendum est autem, quod Γ0mana auctoritas nomina vivorum fide- si lium internumerare permittit, ubi dicitur : Mement Domine famul0rum
si famularumque. TE Ostienyis eundem indigitat: Cumque ad eum lucum
480쪽
canonis perveni siet, quo Divorum s0knt 0mina recenseri Forte quis haereat, quod de diptychis mortuorum quidem apud FULCUINu de gestis abbatum Lobiensium . . legitur de consuetudine, Ut intermissarum so- si lemnia in ea speciali commemoratione defunctorum, quae supra diptycha, dicitur,o in consecratione dominici Corporis solemniter agitur, cotti, die in aurem presbyteri, recitante silenter subdiacono omnium ipsius ea si dis nomina scripto viritim recitentur episcoporum. Constat tamen ex T. V. obite Conc Cpolitan sub MENNA in Oriente, unde usus hic in Occidentem ma-L0 4 p nasse videtur, publice diptycha e ambone fuissse perlecta. Hoc synodus si dixit, diptycha amboni. Qui non loquitur, Manichaeus est. Diptychais amboni Modo DEUM tibi: Us ΤΙΝΕ Auguste, tu incas. Curatorem non se habes, diptycha modo porta. IUSTINUS regnat. Diptycha modo por-
o iis domi XXX. Oratio dominica semper solemni ritu ubique in liturgia fuit
ni δή celebrata, a quidem sacratior illius parte. Dehinc iam Cinquit Rhabas L. Lile nisu si um MAURUS consecratio Corporis, Sanguinis Domini fit,is depreca-Gς - 33 tio valida ad DEUM, inter quae .dominica oratio decantatur Fuerunt, qui in . GREGORI hic reprehenderint, quod orationem dominicam mox post canonem super hostiam instituerit recitari causam autem eius rei ipse
I S GREGOR 1us tradit si orationem dominicam inquit idcirco mo postv si precem dicimus, quia mos apostolorum fuit, ut ad ipsam solummodo
is orationem, oblationis hostiam consecrarent. Et valde mihi inconveniensis Visum est, ut precem, quam scholasticus composuerat, super oblationem, diceremus, ipsam traditionem, quam redemptor noster Composuit, suis per eius Corpus, Sanguinem non diceremus Non est hic disquirendi
locus, quidnam circa orationem dominicam instituerit S. GREGORIUS, quando de solemni tantum ritu eam in sacra liturgia palam proferendi. aut decantandi agimus cuius varia variarum ecclesiarum est consuetudo. Et quidem apud Graecos totus, ut iam notavi, populus eam solet proferre, secus ac in Occidente antiquissimum ritum Gallicanum si Xcipias, de quor. II. Disti GREGORIU Tur0n historiam narrat foeminae mutae in basilica cum reliquora . . mr popul stantis Factum est autem inquit cum dominica oratio dicere- se si tu , haec aperto ore coepit sanctam orationem cum reliquis decantare.
Ρostea in toto occidente contrarius mos inolevit, quamvis adhuc saeculo XI. Ivo Carnotensis innuat sacerdotem per verba, Praeceptis salutaritis monitio divina institutione formati audemus dicere, populum ad secum dicendam orationem dominicam hortari. Attamen iam . GREGOR 1us discrimen hoc gracam inter latinum ecclesiam notat, quod hic solus sacerdos Oratio