De cantv et mvsica sacra a prima ecclesiae aetate vsqve ad praesens tempus

501쪽

DIVINI OFFICI PARTIBUS. G. V. 469

ut iam superius ostendi, in medio versiculorum in omni tono plane fallebantur , in fine tantum per tonos variegati modico fieXu. IV. Iozarabicus ritus in reliquis etiam divini ossicii canonici partibus, offa ibi oujut in Missa, singularis est, breviarium ad horas canonicas, sicuti miliale pro in Hispania. prium habens. Decretum fuit in Conc Tolet. X. Ut nullus cuiuscunis que dignitatis ecclesiasticae deinceps percipiat gradum, qui non totum psalla Aterium, vel canticorum usualium .hymnorum, seu baptigandi perfecte se noverit supplementum. Diximus aliqua c. i. huius libri de mutatione facta sub ALPRONso I. rege. Totius Vero divini officii ordo, quaecumque tunc tulerit fata , si1 ROBLEsio fides, firmatus fuit ab ipso GREGO V X --nio VII sicut prius a IOANNE VIII. circa an. 872. postea ab A LYAN in DRO II. an. ΙO97. quandoquidem missus ab eo fuit ad Hispanos eadem de

causa Cardinalis Hus Candidus , ut refert Ambrotus MORALE , qui id hausisse dicitur, oranstulisse e libro quodam Conciliorum regii monasterii D. I ΑυRENΤ1 E curialis ut laudatus narrat ROBLESIUS, notatque in o. 4.ter alia, quibus ab ossicio latino discrepat Iozarabicum, seu I dorianum,

vel Gihicum, ut vocat, quorum usus generalis est in Omnibus tum maioribus, tum minoribus horis, sicuti sunt initia, in quibus semper habetur, Karie Dison, Chri se Dison, Rarie Dison. Pater Uer, sve Maria secreto. Et protinus In nomine Domini notri IESU Chroti lumen cum pace respondetur autem Deo gratias quod quidem convenit cum eo, quod dicitur, Deus in adiutorium meum intende in latino vel ire oriano officio. In fine vero precum semper apponitur: Lia nomine Domini nostri IESU Chrsi persciamus in pace. Responsum autem est Deo gratias quod Ongruit cum his latini officii verbis Benedicamus Domino. Illic etiam dicitur Per omnia fecula saeculorum Dominus si semper obiscum Et Gloria V honor Patri Filio ubicunque in Romano ossicio sese fert o casio dicendi Gloria Patri X Filio P. Hac de re duo sunt Concilii 0 c. q. 'I6. Diani IV canones, prior In fine psalmorum non si1cut a quibusdam hucis usque Gloria Patri, sed Glaria 'honor Patri dicatur, DAVID propheta si dicente: s ferte Domino gloriam V honorem IOANNE Evangelista: si audivi P0 em coelesis exercitus dicentem miror F gloria DLO Uros si denti in thron0 ac per hoc haec duo sic oportet in terris dici, sicutis in caelis resonant. Universis igitur ecclesiasticis hanc observantiam da- MUS, quam qui Squi pr3eterierit, communionis iacturam habebit. Et si altero Sunt quidam, qui in fine responsoriorum Gloria non dicunt se propter quod interdum inconvenienter consonat. Sed haec est discretio, si ut in laetis sequatur Gloria, in tristioribus repetatur principium. Ser- iam 3 Vatur

502쪽

vatur idem hoc in responsoriis ordinis Γ0mani post lectiones. Miscentur etiam praeter hymnos, laudes, soni, antiphonae in hoc ossicio Lauta

des vero cum rationibus reperiuntur tantum in precibus Vespertinis, matutinis, laudibus Horis absolutis adiicitur Pater Uer alta voce, singulisque postulatis additur amen, nisi cum profertur haec petitio Panem no rum quotidianum da nobis hodie respondetur enim huic: ista DEUS es: ultimae, qua dicitur, sed libera res a malo, o eodem tenore sequitur liberati a mala, in vespertinis precibus, laudibus ac in Missa: in caeteris autem precibus eius loco dicitur malo nos libera se in tuo timore, id per bon0 0 C0nfrma. His peractis, qui sacrum peragit, vel diaconus , iubet iis, qui adsunt, ut humilitatem exhibeant, his verbis: Humiliate vos benedictioni. Dominus sit semper vobiscum; confestim vero sacerdos benedictionem imperiit , atque pronuntiat tres petitione continenter, quarum cuilibet respondetur men. Eo modo etiam prece Omnes absolVuntur e Xcepti matutini S, quae uno spiritu cum laudibus dicuntur , imo commiscentur pro una eademque re Censentur. Discernitur Iero aurora precum species , qua superatur ossicium Romanum Modarubigo illae autem preces dicuntur ante primam iuXta laudatum Ros LYSIUM, in aliis etiam feriis adeoque paucae sunt, cum singuli dies sanctis quibusdam addicantur, ut , Xcepta vigilia nativitati dominicge, regum, dieque cinerum, raro per annum iis M0istrabes tantur. Hae vero preces habent cum antiphona quatuor psalmos, laudem unam, P mnum unum, Versumque unum, finiuntur auten cum ratione dominica

absque capitulo is cum precibus quibusdam. Distribuuntur officia in dominicas, cin ferias, festa horum autem postremorum quaedam nomen suscipiunt solemnitatis se trabearum vel pluvialium eaque sunt quasi duplicia : alia vocantur quatuor pluvialium, suntque velut semiduplicia: alia duorum pluvialium novem lectionum, suntque quasi simplicia. Haec fere laudatus RoΒΕΕsius in vita XIME Ni Cardinalis, qui antiquatum hoc officium revocavit in ecclesia Tolatana. Quare etsi non pauca recentioris videantur aetatis, hic tamen recensenda esse duXi, utpote cum antiquiore ritu

Cursus Galli V. Libro I. variorum Conciliorum retulimus canones, quibus Una eademque ratio divini ossicii decernitur servanda, prout in Metropolitana ecclesia celebratur. Quam in rem nunc rememoranda est Toletani I P. Constitutio Concilii, in quo reliqua recapitulantur OX Canone secundo post expositam fidem Catholicam si Placuit, ut omnes sacerdotes, qui a

si tholic)e fidei unitate complectimur , nihil ultra diversum, aut dissonum se in

503쪽

, in ecclesiasticis Sacramentis agamus Unus ergo Ord orandi atque si psallendi a nobis per omnem Hispaniam . Galliam conservetur: unus, modus missarum solemnitatibus, unus in vespertinis, matutinisque ossi dis iis nec diversa sit ultra in nobis ecclesiastica consuetudo, quia una fideis continemur regno. Hoc enim Mantiqui canones decreVerunt, ut una, quaeque provincia Cpsallendi ministrandi parem consuetudinem la- se beat Decretum hoc conditum est non solum pro Hispaniis, sed etiam pro Gallia Narbonens, quae tunc Vi Pothorum regno continebatur, ut iam observatum est a MAA ILLO Nio disquisitione de cursu Gallicano . .

non solum in unaquaque provincia, sed etiam in tota Gallia communem quemdam ritum viguisse, si non in omnibus, saltem in plerisque uniformem, qui communi appellatione cursus Gallicauis est dictus, ut in actis S, WALARICI abbatis: Cursum vero tam monasterialem, quam Galliis canum magno studio indesinenter observabat Idem de S. SERENICO Sio. a Lapud eundem legitur, nempe quod absque peculiari supplicatione Om V 4 β- , num seu Gadicanum, nec non sanctorum BENEDICTIO COLUMBΑΝΙ- cursum horis singulis Domino decantabat Qua ratione commutatus sit cum ordine, cantuque smanes sub IΡINo primum, cui PAULUSi antiphonale responsule ec urbe direxit ac eius filio CAROL M. qui cantum Romavum per nocturnale ac radate osseium observandum praescriti psit, ut tamen deinceps salterium Gallicanum omnes fere ecclesias occidentis usque ad hodiernum diem occuparit in psallendo, iam capite primo huius libri exposuimus, quaedam paulo post memoraturi, qua etiam, suscepi, iam ordine Rumano, quierit mutationes. Aliqua subinde ex cursu Gallicano saltem monasteriali notabimus suis locis de altero enim ipse di, ligentissimus ΑΗ1LLON1us fatetur, pauca se a fine saec. V. usque ad faecuselum monum invenisse, mempe a tempore UNDO BALDI, Burg undia

VI. Ossicia divina in ecclesia Romana quotidiana fuisse a prima usque Romanus diaetate, Colligimus e regula S. BENED1c11, qui in privatis seu feriatis die ram *-μbus ad matutinos, id est, ad laudes, assignat canticum unumquodque die suo ex prophetis, sicut psaltit celsu Romana At, ut suo loco Vidimus, pauca nobis de ea aetate constant, nihilque asseri potest cum aliquo fundamento quod de S. HIERONYMo iam motavimus dicitque post alios

Polydoriri VIRGILIUS, eum rogatu DAMAs digessisse salterium, quod O L. In decim

cant, id est , psalmorum librum in septem partes, tit quilibet dies certum Veii 'ς με psalmorum numerum haberet, qui caneretur quod ita dotinctum nunc ex

sius Darias decreto in omnibus templis legitur Haec ille, quo e fonte

504쪽

472 L. II. P. I. CANTU IN IELIQUI s

erroris, indicavimus suo loco; at non ita omni caret probabilitate, quod prius dixerat: Postea, quod satis constat, I ELAGI Us secundus decre- si vit, ut ipsae septem canonicae horae quotidie a sacerdotibus recitarentur. Forte usus est PELAGIU Opera S GREGORII, qui ELA G11 succesta librum responsalem aeque ac sacramentarium digessisse fertur quod inter alios Dereb. ecel. aperte dicit Malafridus STRABO Ordinem autem inquit cantilenae diu Ri nis in nocturnis horis dicendae B. GREGORI Us plenaria creditur Ordina-ἡ tione distribuisse, sicut supra de Sacran1entorum diXimus libro cum, multi ante, sive post eum rationes, antiphonas, vel responsoria com-- posuerint. Citatque cibi tontifices praeter o R&1sDAM . LEONEM II. BENEDIC ΤUM . SERGIUM Qui ait psilmodiais cantilenae scientia si floruisse dicuntur GREGORio autem III. velut inauditum quiddam

si novum refertur quod omnes psalmo memoriter tenuerit: ubi in-

si telligi datur, paucos priorum ita salterium didicisse. Solebant enim satisi mo aeque ut aetera scripturas partim etiam lectitando suis inciis inse-- rere. Sertinet hoc ad peculiarem disciplinam silmodiae, quae forte R0ma 'inmetit iu Apud plerOSque Clerico titulares obtinuit, dum adhuc, teste MAA1LLON1oord Rom- primis novem ecclesiae saeculis rara in urbe, forte nulla praeterquam in basilica Vaticana clericorum collegia erant. In titulis, ut superius ostendit, unus aut duo tresve presbyteri cum pari fere numero sacrorum ministrorum rem divinam agebant. In patriarchalibus adhibebantur malas1Onarii, seu custodes ecclesiarum, ad ea Ornandas, emundandaS, atque praestanda me ce si arta caeter qua, divini cultus erant, aliarum iasilucarum titulares, a pontifice essignati, obire solebant. Bassilica ΡΕΤR saeculo non ministri, id est clerici, iam addicti erant quos ΜΑLARI Us se interrogasse dicit in praefatione altera ad libros de ecclesiasticis ossiciis, quot orationes soliti essent celebrare ante epistolam istae per dies festos Haec

Antiphoustr. MABILLONIVS , qui 14OS ad eundem remittit A MALARII antiphonarium, utp- intelligatur, quodnam fuerit ante saeculum nonum Romana ecclesia, ossicium, nocturnum diurnum De eo vero, quod prius diXerat, etiam Galliennarum ecclesiarum Xempla in medium profert, ut statis temporibus ad matricem, cathedralemque ecclesiam convenirent titulares, forenses presbyteri ad celebranda divina ossicia, uti Romae ad indictas statio- nes Multa ABILLONI Us in citato commentar in Ord. 0m congerit de

a se praeterea certis diebus festis clerii Romanis se sistebant L Cuius rei largumento est appen- conveniebat cum pontifice in cillas basilicas, ubi ili nostra ad irimum libellum de ciline E stationes indicta erant, ibique sacres faciebant, mano pag. 4. as In caeteris festis d0im in aliquando vigilias nocturnas pro festorum minicii diebus vesperas in suis titulis celebra- celebritate agebant. uin aetiam in pervigilio bant presbyteri titulares cum acolytis aegi0- pascha ecclesiae suburbanae ac illis conventibus num, ut in eadem appendice legitur de hebdO-

505쪽

DIVINI OFFICIL PARTIBUS. G. V. 73

de ossicio divino Romae per monachos persolvi hoc medio aevo solito e. g. de GREGORI II. Hic monasteria, quae secus basilicam sancti AUL erant, ad solitudinem deducta, innovavit, atque ordinatis servis si monachis, Congregationem post longum tempus constituit, ut ibidem die noctuque si si redderent laudes. E GREGORiUM III AN ΑsTAsIUS ait, in ecclesia S. M Ruso GON constituisse abbatem, monachorum congregationem, ad persolvendas DEO laudes in eodem titulo diurnis atque nocturnis tempOribus, ordinatam secundum instar ossiciorum ecclesiae beati ΡΕΤR apostoli: additque praedictum abbatem cum sua congregatione fuisse segregatum, seueXemptum a iure potestatis presbyteri praedicti tituli Praeivisse Lateranensi basilicae exemplum ecclesia Vaticana, colligitur e eiusdem auctoris verbis subsequentibus ubi idem pontife renovasse memoratur monasterium Sanctorum IoΑNN1s Evangelisae, IOANN1 Baptistae, ANCRATII secus ecclesiam Salvatoris antiquitus institutum, quod ab omni ordine monachico X-stiterat nimia incuria destitutum in quo congregationem monaChorum abbatem constituit ad persolvenda quotidie sacra ossicia laudis divinae in basilica Salsatoris, quae Constantiniana nuncupatur , uXta Lateranum diurni , nocturnisque temporibus ordinata iuxta instar ecclesiae ΡΕΤR1 apostoli. Ρrobe notanda sunt ANASΤΑs1 verba instar sociorum e Pisae beati ΡΕΤ Riapo stoli. Quo sorte pertinet breviarium eccles Uici Titinis, a MARTE NI T. V. subed.

e 3IS. Murbac. IO OO circ. ann ac deinceps e Vaticano, parum recentiore, AMOS

A MURATORIO quoque editum. Nos idem e perinde antiquis San-Gallens, San-Γlasiano, ad alia iam monasteria traductum , inter monumenta liturg. Ieman vita comite demus a) Nec praetereunda est hic breviarii nomencla a tura, Cuius aliam recentiorem Originem B AD PHUS Tunkrensis facit, a breviatomada paschali p. 38 at paulo post y Quod ipsa verba refert ex actis eiusdem ecclesiae epi-

diximus de more urbis, ut episcopi cardinales scoporum , in quibus , quae quique singulorum M presbyteri titulorum cuncti. hebdomadis ad mensium hebdomada deservire debeant, diserte Parochiales ecclesias venirent ad sacra celebranda, explicatur uae pro mense Septembri laesunt non caruit exemplo in ecclesiis Galilaanis. Id apud LABBAEUM, supplenda fluat ex laculi quarti

enim di Virdi Osi iuvenit saeculo septimo, Benedicitis parte II. p. 73. ut ei PAULI episcopi actis discimus, 'ui or a se Dialiter in moen0biic fideliter Domino ser-

dinavit, forenses presbyteri per certas vi vientes tam iuXta auctoritatem catholicae atque ces ad cathedralem ecclesiam accederent, ossicia apostolicae Romani celesiae, quam iuxta di-

divina persoluturi Sed iraeclarum est inpri- positionem regulae Sancti BENEDICTI, missa-mis exemplum ecclesiae Anti odorenses, in qua rum selemniis vel natali Sanctorum . sive offi- ex institutione TETRICI antistitis, qui ineunte citi divinis anni circuli die noctuque, auxia saeculo octavo devixit, abbates, archipresbyteri, liante Domino. debeant celebrare, sicut in sanimo, rectores ecclesiarum auralium per suas cta , me Romaua ecclesia a sapientibus, in ve- quique vices divinum persolvebant officium ma nerabilibus Satribus traditum duit In fine lege, ut e dominico cellari ab ecclesiae ceco p. IIo. Explicit breviarium recclesiae ordinis nomes Spendium Tufficiens acciperent. Haec ominfae.

506쪽

L. II. . Ι CANTUS IN RELIQUI s

viato nempe officio canonico in Loteraneus capella pontificia . quod fratres minores Ord. S. FRANCISCI ceu 0manuin adoptarint a). VII. Extat gi DARDI ad CAROLUM M. epistola , quam adducit LAU- , si hibit, OV Us de schol Paris . p. 3 8. . . de Ordine psallendi in ecclesia ii expositus. Edunens, a se restaurato, ut secundum ritum sacri Palatini omni ex parte agi videatur , quidquid ad diTinum perf0lvendum socium ordo exposcit. Go-BAR Dus eius successor de correcti0ne antiphonarii, a se suscepta, ita loquitur: si Antiphonarium CorreXimus, amputati S, quae vel superflua, vel levia, Vel si mendacia, aut blasphema videbantur. Idem egit eius adversarius 'A-L1R1us Metens diaconus de ruine antiph0narii, testaturque utriusque opus, ac Valafridus TRABo, ut iam notavit ad Bocuu 1 Lo in trast histor. de liturgia sacra lib. I. c. O. Argumentum hoc est insignis libri de canonum Observantia, a RADULPHo conscripti, ut desciscentes ab antiquo ordine psalmodi3e, ad tramitem rex Ocet, ut canonicam Pitam proe in canonicis osse iis canones servent o. ut mox primam propositionem inscribit, auspicaturque Opus dedicatum ellios Patribus Dominis Priori de Win deueheim X suis comprioribus , fratribusque ordinis . AUGUsΤ1Ν dioeces Traiecitensiis praeter alios etiam . ORBERΤ asseclas incessit, institu tum regularium eiusmodi canonicorum sequente si Agist potissimum dea se bioad divinum inquit De canon. Observ.

prop. XXII. ossicium , hodie omnium credulitas, opinio divulgatur, quod nullae ecclesiae servent in illo ordinem sanctae Romanae ecclesiae, nisi fratres minores, nec in aliquorum, nisi in ipsorum reviariis D libris contineatur, e eo, quia beatus FRANCISCUS in regula priecipit, ut clerici faciant divinum Teium secundum dictum ordinem , ubi reviaria habere possunt. Huius autem rei Eoim contrariam didiei veritatem. Nam olim , quatulo Romani pontifi

ces apud Lateranum residebant, in eorum ca

pella prvabatur Romanum Teium non ita complete, sicut in aliis urbis ecclesiis collegiatis. Ina clerici capellares sive de mandato papae , sive e se ossicium ovianimi semperbrevi ibant L saepe alterabant, prout Domino papae .cardinalibus congruebat observandum. Et huius ossicii ordinarium vidi Eoutio a tempore INNOCgNTIIIII rec0llectum. Et istud ossidium breviatum secuti sunt fratres minores. Inde est, qu0d breviaria eorum, libros ossicii

intitulant secundum consuetudinem Romam curiae , 0n autem curaverunt mores aliarum e clesiarum urbis omae recipere observare.

Et sic dictum Scium capellare debet dici ordo sanctae Roman. ecclesiae, Reerunt, quod regula iubet: sin autem Aliae autem nationes orbis Romuni libros Cossicia sua habent e directo ab ipsis ecclesiis E amis, non a capella papae, sicut ex libris, tractatibus AMALARII, MALA FRIDI, IcROLOGI caeterorum de Teio divino seribentium colligi

tur evidenter.

quadam epistola ad fratres regulares canonicos praecipit, ut Seiorum celebrationes apud eos iuXta omnem catholicae ecclesiae consuetudinem celebrentur. Cum ORBERTUS novam quandam religionem can0nicorum sub regula B AUGUsTINI instituit set GALTERUs Magalonensis ecclesiae, quae ordinis vestri Xistit, episeopus in quadam epistola ad fratres regulares in misiacenses scripta si dicit: sit Dominus ORBERTUS religiosus sanctus c. Porro canonici Teii mutationem, quam nesci per quas antiph0narum psalmorum varietates trifaria temporum periantitatione praedicat esse sequendam, sacris canonibus D ipsi B AUGUSTINO

obviare testamur. Si enim caraonici vocamur, ean nicam vitam professi sumus, canones a Romana ecclesia matre nostra amplecti prie omni

bus, praecipue in ecclesiae offici imitari debemus.

507쪽

DIVINI OFFICII PARTIBUS. C. V. 7s

de psalmis, eorumque per singulos dies' estivitates distributione, numero , qui pervertebatur, pr3esertim ne integrum curreret psalterium, provocatque ad institutionem S. BENEDICT per hebdomadi cursum psalterium p escribentis ad monasteria canonicorum in Italia, .in partibus superio Abo. X. ribus Occidentis saeculares ecclesia per lamanniam religiosos plures, ut Dominos de domo Teutonicorum, Variosque ordines sub regula praesertim S. BENED1cΤ1. Unde colligitur , tempore RADULPA P, hoc est saec. XIV. aliter ac deinceps acceptum esse, quod in regula c. I 8. S. BENEDICTU hoc praecipue commonet, se Ut si cui forte haec distributio psalmorum displicue- sirit, ordinet, si melius aliter iudicaverit, dum omnimodis id attendatur, si ut omni hebdomada salterium e integro numero centum quinquaginta si psalmorum psallatur, & dominico die semper a capite repetatur ad visi gilias. Mutationi occasionem dabat multiplicatio estorum, seu potius festivitatum Sanctorum, in quibus psalmos, antiphonas, lectiones ad diem pertinentes dici vult S. BENEDICTUS . Sed occurrebant facile antiqui, paucis maioribus festivitatibus servatis, alia sub ritu simplici seu humilitate feriali, ut ADULPHUs approbat, agebant festa Sanctorum. Contra apud alios actitatum aegre fert RADULΡΗUS. si Carmelitae quoque pergit satis si probe servant. Et praeterea secundum distributionem beati BENED1c11 si idem servant CarthIlienses, Colercienses, caeterae religiones monacha- ,, es. Imo obediendo dicto sacro canoni, servando beati BENED1cTI, regulam, in psalterio hebdomadatim persolvendo, inter canonicos .mosi nachos differentia aliqua non Xistit. Nam ubi monachus dicit noctu; si num secundum suam divisionem, canonicus in simili die nocturnum di- si cere tenetur secundum R0manam divisionem. Et cum monachi a suasi regula adhuc non declinaverint, tamen canonici quamplures in diversis si nationibus a dicto canone diversimode declinarunt. Ob festorum c. concursum, quibus aut debitus non servabatur psalmorum numerus, aut proprii de festis psalmi cursum psalterii sistebant. Invaluerat tunc trifaria temporun permutatio, proprium nimirum de tempore, unctis, commune de Sanctis , qua partitione accidit, ut promiscue in festis, de communi psallendo, psalterii cursus interrumperetur. Vult autem, ut canonici regulares monacho potius sequantur, quam canonico saeculares, qui eum ritum habebant, ab illisque, ut antea Vidimus, fratres minores: in quos passim invehitur, iisque hanc mutationem tribuiti Etsi inquit paulo post cano- si nici seculares, quibus durus est hic sermo, abierunt retro, cum di tosi canone amplius nolunt ambulare, nunquid .vos vultis abire Certissime si vos, qui inter religiosos ecclesiasticos viros in canonica degitis vita, si debeti cum monachis, qui non declinaverunt, remanere. Nam dicit Ooo DNI-

508쪽

P. L

c. 3.

g. q. p.

XLVIII.

76 L. II. P.M. CANTUS IN RELIQUIS, NICOLA Us . quod religiosi canonici a sanctorum monachorum consortiosi non sunt seiuncti. Ordinem hic in S. BENEDICTI regula praescriptum designat, quem in psalterii saltem cursu canonicis commendat. Eundem ad

antiquum Romanum ordinem propiu acCedentem , adeoque constanter reter

tum, ab ecclesia probatum quod aliqui immutare conarentur , alafridus 1 AB indignatur ab Videtur quidem dudum ante , concilium Toletanum XI. in Hispania Iiquid contrarium ordinasse, ut refertur apud GR A11 ANUM: Abbatibus sane indulti ossiciis, quae iuxta voluntatem sui, episcopi regulariter illis implenda sunt, caetera officia publica, id est vetasi speras, matutinum, IV Missam aliter, quam in principali ecclesia cele- si brare non liceat. On Constat, quouSque haec pertinuerint, an ultra, quam AMALARIUS iam tempore S GREGORII immutationem hic factam esse tradit, cuius iussu factum sit, ut monachi varietates ossiciorum per annum communiter cum R0mana ecclesia observarent nempe ut alleluia in septu gessima cum clericis dimitterent in passione , Is dies ante pascha in responsoriis Gloria Patri non dicerent, triduo ante pascha novem tantum psalmos, novem lectiones sicut clerici recitarent. Fuisse tamenis alia monasteria, ubi ordo divinorum ossiciorum secundum Sancti BENED1cΤ re gulam conservaretur, traditidem auctor Refert haec .HERRGoΤΤ, studiose in mutationem officii divini secundum regulam S. BENEDIC Τ inquirens, in

praefatione operis de antiqua monuistica disciplina. Sed quoniam de prima illa mutatione, iussu GREGORII facta, nihil certi comperit, satius esse duxit illam in pnens coenobii vastationi tribuere, colligitque ex epistola ΡΑ UI 1 diaconii . Ut primum haec psalmorum immutatio facta fuit, dum singulis festis proprii sunt addicti, saltem in quadragesima alicubi repetitum fuit

alterum officium cum Missa, ut idem observavit . HERRGOTT si Prae

aerea

a se Est enim ille ordo inquit de reb. eccles.

o. s. ossiciorum laudabilis quein beatus ater BENEDICTU monachis constituit observandum, scilicet, ut qui proposito a caeteris discernuntur, etiam continuae servitutis penso, aliquid amplius caeteris persolvere studeant. Nam dispositionem ideo a pastoribus ecclesiarum non interdici putamus, quia D vicina est ultoritati RomMDC: Et quia beatus GREGORI Us vitam egregie Patris BENEDIC r describens, regulam ab eo conscriptam, in qua idem Teiorum ordo habetur collaudans sua auctoritate, statutis eius favere videtur. Sunt tamen , qui nescio qua praesumtione, non ea velint 'nstitutione uti, volentes pigritiam vel protervitatem suam illo excusare permis i , quo sanctissimus vir perhuinilitatis suae magnititilinem videtur concedere, ut si cui displicuerit distributio eius, quam fecit, psalmorum , Ordinet, si aliter melius iudicaverit: quasi quiddam melius p0iunt suoque ordini congruentius invenire, quam ille, qui spiritu omnium Sanctorum dicitur plenus fui

b se De psalmorum sunt PAULI diaconi verba

canendorum per singulos septimanae dies divisione, si cui melius visum fuerit, quam ipse beatus Pater instituit, ab ipso habet licentiam, ut melius aestimaverit , canere. Nec debent coisgi monachi Susii 2 Germaniae , de quibus se in fuit . . . qui nunc Romano more psallunt iuxta institutionem sacrae huius regulae psalmos dividere sed possunt , si vobis ita videtur , solito more canentes arctioris vitae nor mam suscipere.

509쪽

DIVINI OFFICII PARTIBUS C. V. 477

si terea inquit festis diebus in quadragesima occurrentibus post Missam maia se tutinalem, quae de feria erat, Omnem psalmodiam propter officium festi, e integro repetebant. Agit ibi de mutationibus madditamentis, in divino ossicio factis a decimo Christi saeculo. IOANNE in vita . ODDo Niscimincens ingentem sane numerum extra ordinem quotidiani cursus designat a). Cum disciplina Cluniacens passim in monasteriis eiusmodi additiones cursui ordinario accessere. De quibus etiam in dialogo inter Clunia- censem, Herciensem monachum apud MARΤΕΝ IUM mentio fit, haecque

designat Iuniacen sis preces, suffrag ia psalmos, O illam long rem no stram

letaniam, S cisi sum S. MARIAE , operando manibus extra ratorium de au-tare Carpit vero Colercien si Quidquid inquit contra rationem

si S. Patrum statuta praesumitur, religiosa devotio vel devota religio nequasi quam recte dicitur. Itaque longa totius corporis prostratio contra decre- is tum S. atrum praesumta, matutinales laudes vestrae cum celebritate ἡ Ρrima in horis incompetentibus contra ordinationem regulae celebratae. si erunt minus fructuosae ipsis hymnis earundem horarum. Videtur per hymnos ipsam designare hymnodiam seu cantum, cuius solemnitas, ut ante

de Graecis diximus , proliXitate ossicii facile impeditur, aut saltem labor manuum sistitur, ut ibidem saepe Herciensis monachus repetit. Vel quod AN SELMus Havelbergen is apud Eg1UM de ordine an Regul etiam in

Canonicis regulis notat, Operis, lectionis, orationis privata posthabentur Xercitia aequumque de hac re iudicium fert P. ET Rus Bleseu sis ep. 86. aliud e ea re vitium notavit in Clauiaeensebus Accidit, ut varia Ob

T. IX. P. II

a se Etenim inquit in cotidianis diebus inter

diei noctisque cursus centum triginta Octo nebant psalmos , ex quibus quatuordecim nos dimisimus propter pusillorum animos, Xceptas peculiares orati0nes, quas nostri hactenus frequentant Batres: qui videlicet modum salterii videntur excedere. Similiter duabus missis identidem letaniis. e singulas vero OraScanonicas bis flectebant genua. In octavis quas diximus septuaginta quinque tantum canebant psalmos inter praedictos cursus, eme Rectebant genua iis reficiebantur.

h se Multiplicitatem quoque inquit familiarium

psalmorum sicut non requiro, ita nec linguis loqui in huiusmodi prohibeo, maXime hoc approbans , ut id studii psallente morantes habeant, quatenus, quod re profertur , mente versetur, te operis ac lectioni exercitium, vel secretae orationis turtureum sacrificium per orationis psalmodiae in communi protelationem Xeludatur, cum haec oporteat fieri, cista non omitti. e , Quid quaeso dulcedinis aut devotionis invenies apud eos , quibus versa est in nauseam numerosa atque confusa iteratio, arsura salmorum. AULUS dicit, fallam piritu, fu Iam, mente. Si psallentibus non adsit devotio, licet eundem psalmum millies repetant, non est hie psalmus iucunda decoraque laudatio. Doctrina SALOMONI est: iri, ue iteres verbum in ore tuo. Cumque alibi dicat , mnis labor hominis in ore ipsus, vereor, ne hoc eis nimis pericul0se aptetur , labor labiorum ipsorum operiet eos. iissimus auctor retractat ep. 97. quae aerius illi scripserat Propter hoc inquit advexsus magistrum ALEXANDRUM in epistola quadam nuper Xcandui verba, quae ipsum specialiter contingebant , passus sum in quorundam offensam licentius, quam portuit, evagari. Fateor, quod salm0diae prolixitas, si e devotione procedit, saluberrima est: si adediam habet sociam, occupati tamen

510쪽

L. II. P.M. CANTUS IN RELIQUI s

ol, fastidium longioris psalmodiae truncarentur, ut narratur in chron. γε- T. II. fol. irenses monast apud UACHERIUM , qua ratione obviam ire malo studue-

ς' rit ΕΥ Rus abbas de huiusmodi truncationibus intelligo, quod mox

dicit si temporis , id est saec. XIII. bbates V monach0s ne lienter mutata se opus DLI pro sua desilia abbrevia Oe ihilominus eodem saec.

XIII. Muras ΕΗΤU ord praedic Magister generalis in praefat. r. de erudit. religios protensam, uotum fere diem occupantem , psalmodiam exagi

tat.

Laus perpe VIII. Peculiariter hic memorandum est coemetarum genus singulare monachorum non d0rmientium in Oriente , hoc Vero medio aevo longe lateque propagatum etiam in Occidente: sodalitate monachorum eam ob rem I. V. M. in tres coetu diVisa , ut de Orientalibus i CEPHORus testis est idemque ecci. c. g. passim de Occidente produnt ecclesiastica monumenta , ac plurium monasteriorum instituta , ut apud MABILLONi Uri praefatione II in saeculum quartum v. dio . Benedictinum videre licet, qui contra Carolum COINT1UM in clauuen, monasterio , aliisque ad eam normam institutis veluti Cabillonensi S. 1 Rc ΕΓ-1 1 Diuii fian prope Purbios id obtinuitae institutum probat. ContendebatCOINΤ1Us, quando ab ACHIvo III Maunensium abbate in veteri historia eius monasterii Matinenses dicuntur , diu noctuque angelico more divinis laudibus institisse , non si1gia incari perennem laudem uti vocari solebat apud Latinos hoc institutum quodque S. GREGORIUS Turonen sis, de psalmodia LIV. hi or huius monasterii agens, vocat mulleutium a siduum, non ideo dici, quod iuge fuerit, sed quod statutis temporibus celebratum sit, eum ad modum, quo

CAss1ΑΝUs orationum assiduitatem Vocat quotidianam celebrationem Te tiae, SeXtae, Nonae. At luculenter e usu aliorum monasteriorum ad instar Matinen sium institutorum , contrarium patet veluti de Laudunen si monasterio in codice Compendiensi legit MEN ARDUs, S SALABERGAM in eo trecentas adunasse famulas Christi, chorisque dispositis per turmas ad instar trunm tum monachorum canendi normam disposuisse, refertque As1LLONIUS, ac didit ipsa acta , quorum epitomen in codice Compendiens legit MEN ARDU , quae sic habent: si Infra Xigui temporis spatium coacer- , vatae in eodem loco sunt, Vel monasterio adunatae plus minuSue trecentur

honesta est si vagos excursu nientis omni in usu habita fuit intermi latam quoque lino non reprimit , per eam Taltem homo stu tantam tantari fecit. 4 illam quae maiorem diis honestioribus assuescit Missam praecessito extra Luadragesimam intera Ut fastidium de medio tolleretur mens mitti praecepit In Sanctorum suffragiis ranti- uniuscuiusque in horis canonicis devotius accen phonas, quae breviores sciebat . iussit Hecanderetur , auctoritate omni PETRI abbatis mul tari , audiens longiores a dicentibus mas turpi-tiplex salmodia syncopata potius quam eatenus ter Fncopari. e. s.