Carminum puerilium et juvenilium libri 4. Vincentii Placcii Hamburgensis

471쪽

Prie coeteris videri Pire coetexis probari, Prae coeteris Messe

Lectissimas puellas, Lepidi lumas puellas Bellissimas puel faS. Hoc basiis Cupido, Hoc,asiis Dione Omnisque grex Amorum

Virtutis, abditaeque Penitu a vigoris addunt. Quin ergo nos subinde Amarylli, basiemus: Amarylli, basiemus LNDs, atque baltemur Nunc ergo , nunc amanti

Mihi bassium petitum Amarylli, daque longum

Et longius resume. Dabasiumque molle, Et mollius resume. Da basiumque doctram, Et doctius resume. '

Ma basium subinde, Et saepius resume Da mille basiorum Millena, milliesque

Et millies trecenta, Totidemquejam resume, A marylli, jamque redde, Iterumque mox resume, Cumulosque basiorum ,

472쪽

Τ urmasque basiorum, Modiosque basiorum a Segetemque basi rum , Messemque basiorum. Tot ergo nos vicissi in Sumamus, ac vicissim Demus, atque missaeamus Nunc bi stationes, Quot albulus columbua Adoneus columbus Dat albulae columbae Adoneae columbae. Sic basiis amemus Amarylli, mutuisque Sie basiis amemur.

Sic basiis labella et Linguasque lusitantes

Penetralibusque cordis Ex intimis vocatu in Sic spiritum beatum Anima nque misceamus, Quae corporis per omnes Subito refusa partes Tot basiationum Dei habere quamq; sensum. Sic hasce pectus imum Saliens utrique nostrum Per basiationes Se sentiat moveri: Venisque sanguis errans Et abditas medullas Enutriens&ossa,

473쪽

Per basiationeς , , Se sentiat moveri.

Quin ipsa cordarulsa

Se nostra mutuante Hinc sentiant moveri, Et sentiant amari,

Simulque basiari. Cum roscidis labellis, Et aureis capillis,

Et fulgidis ocellis Et lacteis papillis

Motu reciprocante Se sentiant amariSimulque basiari. Sic osculis amemus Amarylli, nos vicissim.

Amemus, ac amemur.

Labellulis amemu SLabellulis amemur. Linguaque tu utante, Et fronte blandiente, Facetiisque gratis, Leporibusque doetis, Et murmure loquaci Risuque nos procaci Ac garrulo susurro uNutuque non tacente, Morsuque non dolente, Amarylli, nos amem US.

Amplexibusque strictis, Et brachiis amatis, Et corculis beatis,

474쪽

Gremio, sinuque junctis, Et crusculis plicatis,

Pedumque mox revincti Lasciviente lusu Nos nexiles amemus. Amarylli, sic amemus,

Amemus, ac amemur,

- Donec beatitudo Amoris illa nostri, Felicitasque summarit basiationum Amarylli, mutuarum Satietque nos, de ipsis

Deabus invidendam ' .

Amarylli, Te, deisque

Me reddat invidendum: Cogatque cum sagittis. Jam mitigare flammas . Et invidum Puellum, i LEt invidam Dionem, Et invidos Amorra. conclusio Caminum Icosorum. Et satis in longos laxavimus otia lusus, Jam nugata satis, Musa Jocosa, Vale. Musa, vale: nec me posthac tibi crede paratum Seria seu redeas, sive Iocose, Vale. Hanc tibi, quam cernis, figunt mea carmina

metam,

Sit positus nostris terminus ille modis. Vitae summa brevis nuas vetat edere longas, Seria ne pereant tempora, parco Jocis. F I. N I S.

475쪽

Epistola Poetica dc Iocosa,

CHRISTIANUM MARTINUM

DonNi, Pieriidgloria magna chori. , D o a N i, sollicitat mihx pars dulcis in vitae, Donni, laetitiae maxima causa meae. Quam potes, ac cupis, ac docta virtute mereris, Promissaque mihi tempus inomne fide, Accipe nunc iterum Tibi me stribente salutem, Quaeque potes sine me gaudia firma cape: Quae sperare mihi siue Te si longa licerer, Jam paterer nugas longius ire meas, l . Interea quae pauca Tibi ridenda propino Accipe, sique cupis sumere plura, redi. Verum quid ego nunc intempestivum θέλω θὲλω

; cupio cupio furere' ) Quasi vero

ignorem, neque meo periculo didicerim, quam impatienter hujus seculi sapientia Poeticos furores ferat. Se dignoscere ad minimum Tu quidem sine debes hanc ej uratam mihi alias mentis alienationem, cujus necessitatem litterarum. Tua- Anacreon ad se ipsum.

476쪽

. Τuarum m irifica novitas non opinanti ac pro sus invito nunc reducit: Enimvero jam ultra octiduum , Tibi tanti hic aestimatum tempus, quod amicissimi fratris precibus denegares, apud Veneres linguae An 'i'. ae, J illic transactum intelligens, nescio quid mihi facundiae Gallicae a Te promittebam: cum ecce Tuae diversa plane dialecto me consalu tant. Loquentia sane, eloquentia debebam dicere) uti consuetudine Tua, ita expectatione mea longe majore, ne quid laudi nunc Turodetraxisse videar: ita ut jam di Amadisii, de Equitis Solaris, dc si quis similis alius liber Heroum ira virtutes indicat arte sta ejus non contemnendam tibi partem devoratam , imo concoctam haud obscuris indiciis animadverterem , adeoque ad singulas fere periodos exclamarem , o mentis aurea dictum bracteatum c

Verum quid animi quaeso fuisse mihi censes, Anime mi, ubi plane degustavi singulas musteae orationis tuae delicias, nihil habentes, 'nis mulsa, nisi laterculos, Sesam , papaυeremque, triticum, ac frictaae nuces. d)Εquidem, ut verum fatear,

Non secus in jugis

477쪽

atque ego, qui sane illa quae ambitu magnificae .

orationis tuae compleXus es

Haria confusus imagine rerum, Dyamdudum ass*ῖο , , cupiens tibi dicere servuePauca reformido. g Nosti quam contrarius ac inimicus animi mei es genio iit hic affectus, de quam plane non deperiam ineptum hoc ac prorsus illiberale modestiae genus: quo parcius, tam repente hoc mihi excussum mireris. Id quod serius tamen etiam fortassis fecissem, si suavissimae confabulationis tuae spem ulteriorem atque voluptatem in diem differre, vel praecidere mihi damnoso aeque ac ignobili silentio sustinuissem. At nunc id quod res est cogitans. quovis impendio vel minimam tam pretiosae mercis jacturam mihi redimendam duxi. Itaque cum ipse me me modulo metiens, in novo hoc neque tuo neque meo dicendi genere, me Tibi. Nec cantare parem nec respondere paratum animadverterem : dc eiectas tamen Musaeo meo

nuperrime infructuosas nimium Musas, inutili ac poenitenda fortassis olim mihi poenitentia evocare noudum animam inducere possem: id quod selum restabat, introducto jam olim in Parnassum ad nescio cuius veteris reipublicae exempl um instituto, pelli bubulae insidens praetereuntium opem tamquam adversus hostem flagitare coepi. Nec mora : confestim ad primam inclamantis vocem, noti mihi, atquejun

478쪽

antiqua olim familiaritate Poetae, Rhet res, Sophistae , dc id genus alii ventorum apud popellum venditores certatim noui ne strepitu

advolarunt,

Cum clangore aliae volant circa Oceani quenta . . Miris 'maris caedem se mortem aliaturae, Vernae vero aliae contentionem malam ferunt.

Qui omnes operam suam adversus te certatim mihi promisere, quam ego a singulis bona, uti videbatur, fide oblatam, ab universis optima sine acceptavi. Proinde tantis nc auxiliis fretus, verbis alienis, mi eis, solutis, ligatis , latinis, Graeaeis, iisque omnibus quantum licuerit atque libuerit variatis , ac permutatis tibi re sponsurus, Pro repacua loquar. i)- Antequam autem dicendi initium faciam, non possum, quin pro veteri intor nos amicitia

confidentius in aurem te commonefaciam: ne imposterum dum Rhetoricam Poeticae non inis 'urbano artificio copulas, interim Grammatica divortium plane facias. Nam hac quidem T 6 vice iij Hom. Iliad. a. λ) Virg. m. 4.

479쪽

vice parum abfuit, quin Pristianus clamosa indignatione, omnem in te Parnassiim Grammaticum concitaverit. Adeo indigne legem suam de Interrogativis & redditivis, genere, numero, dccasu 1ibi invicem respondentibus,muperrimis tuis violatam ferebat: Et vero, quod dicemdum Misistra quoque audacter nimium hoe non laudo. Nam quid malum i Ego Gallico ac pedestri, imo reptili pene sermone te salutaveram: tu quo infantiae balbutientis amiculi protervius insultares , Senecam Sophocleis cothumis impositum remittis. Cave tamen vitream mihi adeo vel potius Grammaticam bilem esse existimes, qui tam festivis tuis illusionibus succenseam. Quin ipse apud rixosum senem caussam tuam protinus oravi, atque adeo exoravi. Sed quibus id fieri amat conditionibus : nimia

Netcomitte u o hunc: caeterum Posthae quidquam, nihil precor. Itaque hac quidem vice meo praesidio licuit tibi sperdicum more e cassibus e fise

gere) Interim ego prima hac velitatione magnam copiarum mearum partem facile, quem-. admodum collegeram , ita rursus amisi. Neque, Propterea minus alacri animo fractarum reliquiarum cornua tibi oppono : utpote majorem etiam ex impari congressu commendationem expectans. Siquidem non nisi extre-

. ' mi

480쪽

mi amoris est, ad ea quae pro dignitate exequi non posse Te praevideas incitanti nihilominus obsequi. Sed jam fatis vel nimis etiam ambitiose exordio expectitionem tibi grandis aetuae similis epistolae injeci. Ne tamen deceptum

te conquaeraris,. praedico hoejam nunc tibi. Parturiunt χmntes nascetur ridiculus mus,

Et erit plane hic quod in veteri proverbio

saecοὐ si) Interim ad argumentum epistolae tuae venio, singulis ejus partibus frustillatim aliquid promti visum fuerit repositurus. Et principio quidem de dolore quem ex absentia

mea natum tibi scribis, silva res est: neque erat cur in eo credendo adeo dissicilem me tibi sperares. Absit a me tantae incredulitatis ac dissidentiae suspicio, ut amicorum meorum ulli fidem in re tantilla denegem: nedum Tibi, cujus verba factis , imo futuris ad temporum usque minima momenta respondere, ex discessu tuo jam ante adventum in idem atque incidit postea momentum collocato , nuper tuis in gratiis compertum habeo. Itaque quin aegritudo ex disjunctione nostra quemadmodum scribis, laetitiam quam ex convictu meo perceperas omnimode aequaverit, nullus plane dubito ue neque haec tam Dardaniis AEneae miranaea videntur: Coeterum de magnitudine utriusque quod nihil definivisti, id vero demum non inconsulto te factum arbitror. Neque enim V