장음표시 사용
151쪽
ΕsT mihi rus parvum, senus sine crimine parvum, Sed facit haec nobis utraque magna quiUS. Pacem animus nulla trepidus formidine servans Non timet ignavae crimina desidiae. Castra alios operosa vocent, sellaeque curuleS, FEt quidquid vana gaudia mente moVet. Pars ego sim plebis, nullo conspectus honore, Dum vivam dominus temporis ipse mei.
Da mieri tranquilia inseripsit Pith. lib. I, pag. 32 , et Scalig. in Calaleel. lib. I. pag. I9 . De bono mitis Atimilioris vetus Vossii e ex .
et schedis 3IM Maligeri. Edidit ei iam Christius in Exeurati ad Villai. pag. 265. Burinannus profert Anth. lib. III, epigr. fio.. I. Est mihi res paretim, ut apud Martiat. IX , i 9 : . Est mihi, sitque precor longum, te praeside, Caesar,n is minimiam , parvi sunt et in urbe lares .. Stat . Silv. IV, 5, ir. Parvi beatus ruris honoribus is. - Fentis piareum est parva pecuniae summa, in senore posita. -Vid. om. V, huj. edit. p. 5I3. ED. 4. Non timet lannore erimina deis sidite. L ea similia, hanc sentenisi iam illustratilia adduximias ad
Spurinnae III, 8 r . Ni te dosidia
sancta quies levet, etc mg. Selia viae curules. Cormipta est
lectici, quae in textu editionis Scalig. t Pith. excusa est, atque adito in Vossiano e . et seliodis Scaligeri habetur, sit equa rura se sed re citor, quam hie damus, in margine primae editicinis Maligeranae et Pith. adposita est . eademque Heinfici et Christio probata.
Heinsitis emendavit Doet, idque Burmannus ad prohatis tribus poetarum loeis firmat. Sed Doere gratidia dicuntur homines, hic subjectum est quisetita, quod certe mouere gaudia potest, non θνere.
gnis , clarus, nobilis. Ovid. Motam. XIII, 704 . . Nobilior pomis , Pla
tano conspectior alta M. 8. Dtim vii iam dominias. Commode
hoc illustrat Burinatim is loro Ausonii , Epist. X, vs. 3i : . Dulcia secreti repetantur ut Otia ruris, Nugis analea et seriis. Tem Porndisponas tibi tu tua . iusque tuum sit, Ut nil agas, vel quod vi legis; tihi viligi, Angis amoenia sine serasu. ED. - similia plane leguntur apud Senec. in Thyest. v. 39a seqq.
152쪽
153쪽
CARMINA QUE I AC POSΤERIORI PARTE CONTINENTUR:
I. MAXIMIΑΝI Etrusci Elegiarum liber. II. OFILII SERGIANI Elegia de Pulieo. III. ALBI OVIDII IUVENTINI, de Philomela et de
IV. IULII SPERATI, de Laude Philomelae.
154쪽
QUAE HAC PARTE PROPONUNTUR CARMINIBUS.
In classe hac Amatoriorum et Ludicrorum carminum componenda sequor fore aliorum, qui ante me talia ediderunt, exemplum , atque iis me Carminibus contineo, quae dudum sic cotijuncta exhibuerunt tum editores quidam Operum
Ovidii, pseudepigrapha nonnulla Amatoriis ejus adnectentes, tum in primis M. H. Goldastus, qui inter Erotica et Ama toria opuscula Ovidii, Francosurti an . I 6ro edita, Max miani Amores, Osilii Sergiani Puliam, Albi Ooldii Dom-tini et Iulii Sperati Philomelam una serie proposuit. Qua ab eo porro subjunguntur opuscula, Pamphili Mauriliani de Arte amandi, et Pseudo-Ovidii do Vetula, merito abs me
reiecta sunt, ut infimae sordidaeque aetatis deliramenta. Nec ignoro, multa aliunde abs me colligi potuisse, melioris etiam aetatis, carmina, ob lascivius argumentum hunc incensum reserenda, cuius generis poematiis nemo nescitabundare Romanam antiquitatem; sed ea quum alios editores habuerunt non indiligentes, tum non videbantur esse ejusmodi, quibus recensendis vel ornamentum quaerere operi meo, vel occupare hoc aetatis meae deberem. Adquievi igitur in iis carminibus, quae supra memoravi, quaeque, ab aliis jam tradita, servari utcumque mea collectione, et Cor rectius edi merebantur. Addidi tamen Coelii ει ossi AEniagmata , opus ingeniosum, et lusuum irigenuorum farra -
155쪽
ginem non illepidam exhibens, quod quia jam dudiim a1 . Pithaeo in veterum poematiorum Syllogeri r optum ost, et plurium eruditorum singulare studium moruit, ore nostra collectione et opera indignum haberi poterat. Sed nun
ad eorum carmitium auCtores nos CONVertamus.
Maximianus Etruscus, quia jam pluribus a saeculis falso Cornelii Galli, antiqui et celebris poetae, nomine insignitus est, hoc ipso quasi obtectus et obscuratus ita delituit, ut, quis homo, quave aetate suisset, nemo vel sciret, vel valde anquireret; sed postquam fraude magis patefacta Vero nomini suo restitutus est, diligentius de eo quaeri coepit, et exstiterunt docti viri, qui, quantum distaret a Cornelio Gallo, et quis qualisque suerit hie poeta, accuratius ostenderent. Primus hac opera desunctus est M. H. Goli astus in Epistola dedicatoria, Ovidii Eroticis et Amatoriis opusculis, Francosurti an . I 6io editis, praemissa : Natalia de Maximiano tradidit Beria. Moneta in Menagianis, tertiae editionis Paris.1715 tomo I, pag. 336 Seqq. nec pauca de eo protulit Ab L. Souchayus, ubi vitam Corn. Galli exposuit, in Dissertati. Academiae Regiae Inscriptionum et literarum elegantiorum, Memoires de P Academia des Inscriptions, etc. tonio XVI, anni 1 5 I. Omnium vero diligentiam superavit Iustus Fontanini, qui Historiae literar. Aquilei. s editae Romae I 74u , in-4 libro I, cap. III, postquam de Cornelio Gallo Foroiuliensi digna quaeque notatu persequutus est, de Elegiis illi
suppositis Maximiani, hujusque gente, aetate et rebus gestis luculente et Copiose egit. Io. Albertuin Fabricium in Bibl. Lat. libr. I, cap. XIV, de Corn. Gallo et Maximiano age tem , vix nominare opus est rei literariae peritis. His auctoribus in consilium ad lithitis accurate nunc omnia eXPonemus, quibus et rerum Maximiani notitia, et de ejus Elegiis judicium adjuvetur. Atque ut de nomine Maximiani incipiamus, Goldastus quidem hunc auctorent inter Ovidii Erotica opuscula, o novi Critici, ut ipse ait, sententia Cornelium Maximianum
156쪽
Gallum Etruscum proscribendum putavit; sed certum cst, quum in pluribus manuscriptis libris, quos eruditi nonnulli se ad si ruant inspexisse, tum in vetustissimis et primis Exemplaribus impressis solum nomen Maximiani prostare si . Accedit auctoritas Cassio lori, epistolam Theodorici Regis ad Maximianum datam, Variar. lib. I, 2I, exhibentis, tum aliorum medii sevi seriptorum, qui Maximianum adlegantes,
solo hoc eius nomine utuntur. Et fortasse, qui Cornelium Maximianum inscribendum censuerunt editoros, nullum ineptius ei Domeri tribuere potuerunt, quam Cornelii, si
quidem, ut IIeinctius, Epist. LXXIX ad Daumium, p. 2 3, observavit, Maximiani in lapidibus leguntur gentilia nomina babero Acilii, Arrii, Aurelii, Barbii, Cerellii, Fabii,
Ingenui, Publicii, nusquam Cornelii. Brot khusius quidem Longinum Maximianum aliquoties in notis ad Tibull. et Propertium citat; sed unde hoc habuerit, et qua auctoritate dixerit, neque ipse iudicavit, neque ego adhuc, studiose licet quaerens, indagare potui sa)- Idem Fontaninus, Histor. liter. Aquilei. lib. I, cap. III, p. 5r ,.se nescire fatetur; hoc unum se scire ait, in codice Neapolitano Vallet tae A. D. 14oooxarato L. Maximianum dici, nota praenominis addita, quae
Lucium, Don Longinum, designat 3 . Si qui vero Cornelii
i) Theod. Pulmantius in edit. Catulli Titi. Prop. Ant verpiensi x569, . t Givphiana i573 , ad principium Elegiarum Maxim. in margine adno
lai vetoris libri inscriptionem habere Mare miana libor. Dolinia in eom. non . ais Senecae Hippol. p. 93, testatur, in tribus eodiethus Mss sueto roni Maximianum iuseriptum se reperisse; et Golitastus in praef. ad Ovi. l. Eroi. pag. 33, qutuque codices Mspii s sie habere memorat. Itil, tis otti a tioinsiana, pari. II. p. iii, Maximiani poetae quaedaiti ci in Boetii Consolatione e iuncta tenet e ex MS in embrati. Exemplatium impres rum inscriptiones infra ad lueemus. α) Beoti Lusium sequutus Longinum Miaximianum vocat Marhlaudus, Epist. Crit. ad Frane. Irare, p. 34. 3) Iaeotius Hagni aliquo loco Sophologii videtur Mnasmianum Iti iti aeitare. Nam lib. I l, cap. a. quomodo natum cuil ωAltius, scri hit:. Teate Maximiano Iulio virtus auro pretiosior est : nec putrescit, sed in
157쪽
Galli et Maximiani nomina in Elegiarum inseriptionibus
conjuncta adprobarunt, id fortasse ea Caussa socerunt, quod sic titulum , quem Pomponius Gauricus corruptae ab se editioni praeposuisset, cum eo, qui in vetustioribus inveniretur, Maximiani, commode conciliari et combinari arbitrarentur;
vel quod revera putarent, Gauricum in libro suci coniti nota Cortiolii Maximiani Galli nomina invenisse, solum Maximiani, si audis tegendae caussa, suppressisse si).
Sed ipse Pomponius Gauricus sti), qui lias Maximiani
Elogias sub titulo Cornelii Gniri FragmenIn Venetiis citi. i5cii fraudulenter edidit, nullum mangonii sui praetextumati auctoritate alicujus codicis manuscripti petit, sed cur Cornelio Gallo tribuerit, alias plane rationes in praefixa Cornelii Galli vita adfert: α Eius scripta, inquit, penitus interciderunt, praeter hunc libellum, quem paullo aliis mortem in AEgypto visus est perscripsisse. Nani quum ibi
adversis crescit ipsa via tus -. Sed ita legitur ita vetustissimo exemplari in Biblioth. Ducali Guel A. servato, quod multis mendis scatet. Undo ut lite mendum latere suspicor, et pro Iulio legendum esse sebo viritis
ntiro. quomodo exstat in versu Maximia ui, quem Iacobus respexit, Elog. I. 1s r . Quin etiam virtus fulvo Pr limior auro, etc. a
i) Sie Aldus Manutius in praefatiuncula ad Elegiam Asinii Cornelii Galli adfirmat, librum se seriptum habere . in quo Elogiae istae Catiiunximiani Domine legantur. Sed hie codex, si vere apud Manutium fuit, dubitare non possum, quin corruptus, et sortasse ad Gaurici exemplum corroetus fuerit. Nam tot aliorum codieti m. quos a se visos docti virii fiantur, et quorum ipse nonnullos inspexi, nullus omnino repertus est, qui Galli nomen Praeferret. α Pomponius Gauricus , Neapolitanus, famosi Astrologi, Lucae Gauriet. frater, eo anno, quo Pseudo-Gallum Venetiis edidit. antium aetatis suae XIX egit, atque Una eum Bhamnusio, qui tum epigram male alia plausit Gaurieo, et tribus annis eo minor fuit, Patavii studiis operam dedit. Haee curiosius adnotavit Fontaninus l. e. pag. 54, ut juvenilem licine fraudem et lusum duorum adolescentulorum suisse demonstret. euiua etiam Gauricum postea prenituisse verisimile existimat. Sed idem ntoninus, pag. 4 a. Pomponium Gauricum vocat si honensem. quod
nomen est oppidi prope Salernum In Sicilia Hira Pharum
158쪽
Graecam quamdam puellam adamasset, nec Propter ingravescentem jam aetatem cius libidini satis sacere potuisset,
materia satis opportune ol,lata ost, ut Serieirtutis in Commodudescribens, juveniles suos amores res eliseret, sequo suis carminibus multo melius , quam in Dummo specitandum enfingeret. Nam quod fuerit Etruscus, quod orator, quod poeta, quod etiam vinolentus, quod Lycorida adamarit, quod Legatus Egypto praefuerit, hinc manifestissime colligitur. Quae si quis diligenter animadvertat, latebitur, hune libellum Cornelii Galli, non altorius suisse, ut quidam Parum prudent r existimarunt M. Videmus singula momenta ex ipsis Elegiis peti, et ad veterem Cornelium Gallum adplicari, quamvis pleraquc Pervorso et malo interpretando. Luculentior quidem ratio videri ira Pol est, quamni, usurpato pucllae Lycoridis Domino, ex Elegia Il, petit, quo sub nomine Corn. Gallus Cytheridem amasse et li-hris IV Amorum celebrasso serebatur. Sed neque sola luec Lycoris ost, cujus amores Maximiatius deflet, nec nometi illud, a pluribus poetis antiquis adhibitum, ad solum Coi Delium nullum referri poterat. Et qui senectutem extremam in amore lascivio puellae Perditam queritur Maximianus , minime convenientia Amoribus Cornelii Galli scripsisse consondus est, qui senectutem invalidam haud expertus Iertioci quadragesimo rotatis anno vitam finivit. Alia pervertit ei torquet Gauricus, ut Corn. Gallum ex Elegiis extundat. Etruscum earum auctorem agnoscit ex El. I, 59; V, S, licet Cornelium Gallum gente Foroiuliensem fuisse in principi sat catur, atque adeo perverse Forum Iulii in Etruriam migrare facit. Logatum iEgypto priosuisse, o versu i Elogia Voxsculpsit :
Missus ait Eoas leguli muliere Partes,
sed duplici errore, vel fraude potius. Etenim Orientis partes temere interpretatur de Egypto, quum certum sit, alias provincias Orientis nomine ab antiquis signari solere. Logali
159쪽
vocabulum, quia Maximianus utitur, in significationem detorquet. quam antiquitus habuit, Legatorum Caesaris, qui exercitus regunt, VPl eorum , qui Proconsulibus in provincia rege ulla vicaria potestate adjuncti sunt. Quod Logatin moti ne olini quidem Cornelio Gallo proprie convenit, quandoquidem primus ab Augusto ad rigyptuni regendam non Legati, sed Prauecti Augustalis nomine missus ost. Logatus Maximiano simpliciter est, qtii recentiore aetato Missus dicebatur, qui mandata Principis persert ad alios, volad exsequenda negotia ablegatur. Praeterimus alia argumenta fraudis in Oratione Gaurici observanda, quibus Dori coniciatus ille sustinuit etiam fraudem surto cumulare, et integrum distichon , quo nomen auctoris Maximiani conti-DOtiar, e textu tollere, quod legitur Elog. IV, v. as :
Atque aliquis, cui caeca sciret hene rarata voluptas, Catitat, cantantem Maximianus amat
His tamen sallaciis suis Gamicus ita gavisus consi sus trio ost, ut in subjecto Elegiaco, sibimet ipsi, et Gallo suo de involatis ejus si a cutis gratularetur:
Fa quamvis tua scripta olim , dixine poeia, Ac versus tulerint saecula longa tuos: Orbe quidem toto vivet tua , Gallo , Lycoris , . Vivet et ingetitum , Galle poeta, tuu in.
rosioni adeo laudatoremque sui facinoris adsumpsit I napii sitim Rhamnusium, qui calce libelli hodo subiungi it Lector, quod has Corn. Galli Poetiae reliquias legeris, Poma potiici Gaurico, adolescenti optimo, gratias habeto,. libi ei Husdem Rhamnusii epigramma adscriptum est tale :
Si quis sensus inest, si qua est mens ulla sopoliis, Pomponi, pietas luec tua grata satis. Qui sparsos cineres Proprio componis acer O. Qui titulum proprio restituis tumulo. ipse itici ratidem Gallus Nunc mianoro gaude , Spe ponitus dextra non cecidisse sua.
160쪽
Memoriat haec et e prima Gaurici editione ducit Melcti. Gol-dastus in Epist. dedicat. Ovidii Eroticis praemissa, qua
deitido ipse vidi cuncta repeti in exemplaribus oditionum, quae Pomponianam proxime insequiuae expresserunt, Parisiensis et Ascensianae, I 3, Argentoratensis ex ossicina Sehureriana, I 5O9. Etsi omnino pauci eruditorum fuerunt, qui suco Gaurici soinduci paterentur, et Elegias serio esse Corn. Galli crederent, quae erant Maximiani, inventi tamen nonnulli, qui non nihil concederent ei opinioni, et quodammodo mediam des
auctore earum sententiam amplecterentur. Lil. Greg. Gyraldus, etsi valde detestatur eorum impudentiam, qui tralatilicis et ementitos versus sub Galli poeta nomine venditarunt, subjicit tamen : Unam vero Nel alteram ipsius Galli esse non abnuerim. I. A. Fabricius in Bibl. Ibat. Opitiatur,
Gγraldum iis verbis sorte respicere Elegiam , sub Asinii Cornelii Galli nomino ab Aldo Mari utici Florentiae editam , quae incipit: Non fuit A, saridum tanti expugnare Sel cera. Sed Moneta in Menagianis, pag. 343, CODira monot, Gyraldum duci de quadraginta antiis ante oditio nona ejus Elegiae, nempe anno 155a, esse mortuum, atque adeo nullum
ei conjecturae locum esse. Dis licito tamen ost judicare, quas Elegias in animo habuerit Gyraldus, quas existimaret Gallo dignas esse. Similia sere sentit I. Caes. Scaliger, ot ritiivorso quidem Gallum auctorem denegare Elegiis istis non videtur, sed tantum de tina subdubitare, in qua canitur Aquilina, quam dicit hominis osse Graecae literaturae ignavi, otque in ratio sugerit syllabarum. Vid. Testimonia. Sed quum id ni vitium in cieteris Elegiis Observetiar, Hori 1idetur Scaliger satis adtente Omnes Elegias perlegisse, utriusdem Omnes coloris esse intelligeret. Casp. Barthius Pluribus locis eam sento n.tiam profitetur, ut Galli oeque a CMaximiani partes aliquas in iis Elegiis esse statuat, dicatque, esse onS, CErto unam vol alteram , e Comi. t ulli Elegiis a quodam Maximiano contractas et interpolatas, ct in sen-