Iacobi Bidermani e Societate Iesu theologi, Agonisticōn libri tres, pro miraculis quae buccinator alpinus, eiusque tribules impiè imperiteque criminantur

151쪽

ri 6 AGONI sTIcΩNserit a Saul se adorari quod sibi ne Angeli quiἀem permittendum censueret iras mihi angustias Iam fi igidiim tutus madeo. Sed ne nihil tamen agam sςiscitabor ex eodem&ego cur Ab amus hQmousiuinurum haud ignarus)populu terra, silios Heth adorauerit: cum ne Angeliquidem sustineat adorarit dic,quod ille pro Abraam sertasse reperiet, id me Samuel purgand putet responsurum. Atque haec,opino plus satis sunt, ad retundendam hominis Thrasonis arrogantiam; qud sese credidit Samuelem adamantinii rationibus iam expugnasse cum nondum iis ne umbram cividerei muem te

titarit.

CALv denter, inquit , tuus praeco, mi-n os a nusque temere egulet, si coniectu- ρημεῖ - is quibusdam ωratiunculis rem se

D seeisse probabilem dixi et quis enim

vitio tum verteret Ceterum ita ampullari, inuictumque argumentorum

. . .

erama

pondus

152쪽

Lia ER I. I pondus' gloriose promittere, quod Pisis tamen ad aranei telam rumpendam de Misaea egre sussiceret, quis a culpa stultitiaq cu es. excuset Ego , inquit Adulphus, 3a inlinunquam audire me memini, valde vnmis magnum sui contemtorem esse Sed dericii. veniami mendandam superbiae cen lichensui, qua admirator popul generasset armim Est enim interAlpes,&Alpiu inquili nitrui. nos tanti praeco, ut ei dissicile sit, cristas non erisere cum assentari sibi totalpigenas videt: homo cetera facilis ad laudes suas , quasin patienticsime audit Nunc illudis gis aveo cognosse, quid pro Tannero tu habeas dicere; cui supra indicasti praeconem nescio quid rude improbumque ilia hoc ips argumento exprobrasse ZOdit enim angue peius Tannerum: de suspicor, esii occultiorem odii causissam , quam eum fateri rubor sinat. Pro Tannero, quid habeam, requiris Istudemultis, ulphe Insontem a Praecone tuo per calumniam esse luculentam traductum Impera patientiae tuae: docebo Tannerum attingens insitia documentum incolisqui Ra-

153쪽

uriam reuocari a sας quis ambugat remita se habere, pagellam colloqui siserte ac nominatim adscribit, undequinauagesimam. Ite vos, obsecro, oc quotquot alii estis, eritis ue, ite per omnes OBqui paginas diquod sonachij, quodque Lauinga, sub praeco tum iste regnabat typis

est editum exemplar, lustrate; idque Argi non perfunctorie, sed inconniis uis oculis uniuersum exite lustrater tum si unam ibi, aut usquam alibi in

reritis huius culpae assinem , Drro non intercedam, qui praeconem, tametsi nocentissimum, absoluatis. Quod ii autem nunquam Tanners

graui Theologo, vox ulla, cuius hie eus agitur, excidit Vos aliquando tandem oculos sensusque aperite, quib', non mendacia, huic monstro

154쪽

familiaria P sed conuitia ealumniasq;

lege Remmia proscripta,&homini bus aeque superisque damnata, boni iudices improbetis. Et vero deprehendendae hula calumniae peridoneum id fisit,quod Praeco paginam quoque adscripsit, inquannners disputatio tam absurde insciteque peces rit Est ea, quod iam scitis, undequinquagesima Lauingant codicis a nam

hunc Praeco solum allegat certe autem ex eo ipso codice fatis liquet Tannero ante tertiam desseptuagesimam paginam, eius quidem editio ianis, nullum adhuc in toto colloquio facile verbum excidisse. Quid factum igitur oportuit, tauritus Praeco loquentem iam tum lupide allucinantem Tannerum audiret , priusquam loqui Tanneri inciperet Quaeris tu, inquit δε lim, quid fuerit factuma Ego iam reperi. Factum

nempe a tuo Praecone est ingens Miraculum. Ecquod enim tu maius miraculum exspectes, quam ut Tannerum audiat qui loquentem, ante et- Λ. Cosior. R iv, Lau et excsemis, s

155쪽

iam quam sequatur. Sunt apud ueros Zahura quid in quos feruntis tam xsse probe oculatos, ut quicquid est visceribus terrae abditum, id omne velut per crystalli glaciem clare con-ipicentur: nec eos cadauera, siquata, coemiteriis defossa putrescant, Orentur, quin illa,perincumbentium marmorum opacas moles traiectis oculis, intueantur, Peripicax gentis 'cies, qui negeti Verum ad hos Prae conam obtutus, noctuae si talpaeque ' cita merae, pleni τῆς ab αοις Hie-

nim nostri pretcones e a quoque transbiciunt, Me libris memoriter legunt; nicique a disputari liquido iam au- diunt, quae nψndum usquam aut scripta aut dicta, aut ficta exstiterunt. Ceterum cedo sis librum experiar, an ego te sim perspicacior; Tanneiarum, que in quadragesima nona pagina tu frustra quaesisti, ego inibi aut scriptum inveniam, ut audiam certe

156쪽

disputantem. Ita sitim cum librum puriose dispexisset , dc nusquam ibi comparere ullum Tanneri vestigium deprehendisset fassiis est, hominem Alpinum umbonae mentis fideique patrimonio decoxisse. Sed inhaerebat lateri et Alphus, unaque cum Iulio librum euoluebat. Iamque stipse spem de vindicando Praecone abie- sturus animum insperato recipit: nobisque insultans,hic,exclamat, capti planissime iam estis. Simul in extrema pagina, haec de Magis verba

ommonstrat, solebant etiam mortu os ex citare, ut exemplo Sauliso muelis probatur, Mox, absoluitst meisum mihi Praeconem, inquit , aut litem ego vobis non dubiam contestabor. Ego parcius haec paullo, Alphe, dum quos, qua de re,accuses,liqueat. Cuius enim hominis illa sunt verba, qu modo recitas i Si nneris nihil porro ausi bimur quin Praeconi tuo vapulatum dedamur. Sin cuiusuis alterius lege talionis age, cnobis Praeconem tuum dede Hiet Adulphvi oculis iterato defixis, nota

157쪽

rr AGONIsracs1Ηmen Tanneri requirere; sed cum omnem orationem a calce ad caput frustra relegisset, neque Tannerumtamen, ad quem vox ulla pertineret, Vsquam reperisset tum erubescere

se ipse &in ancipiti haerere. Sed cOlore mox aliquo culpam caepit praetexere; parviqMe referre dicerς, Tanis nerus a praecone,ancyretibus insimularetur. Nam certe Gret nome pro Tannero teneri: paruo utique lapsu. Itane autem paruo Nempe si Pausim nescio quis gradem mihi pecuniam sit blegerit, atque ego in te

Adulphe, continuo incurram, collorque obtorto inius traham, vero te propalam furem aut mihi obaeratum, ac tardum malumque nome asseuerat clamem, nexumque dedia praetore aut fami littera notari,idcirco petam: Tu parui tunc dices referre, Paullam an Ad pisum ego reis

nam insulti postulatam' Nec vero ope---- rarum 3ργολωκlων σφαλμα hic ullum caussaberis, Adulphe. Nam idem Tannorus etiam in Indice libri, iterata calumnia insons laceratur.e Qua

158쪽

Li I. ras Quare haec istis, in audacibus, si libertas concedatur,videtis quam -gnus se campus aperiat, quo possint in in nies debacchari: Titum 4n Cain sum insimulet, iμxta habebunt; neq; ad rem arbitr butitur pertinuisse, quicquid inNomine subdititio temere labantur. Apage inihi tu hos temerarios nomenclatores , qui ut Tanneis

rum inuidiae populari subiiciant, alte rius illi dicta factaq; impudenti mendacio, α stentorea voce impingunt; indeque velut infami luto aspersum per Ora populi traducunt, Quid igiatur restar, nisi ut praeco factam a se in iuriam Tannero calumniamque de sumanam fateatur: dc plebecula iam

verba sibi ab his praeconibus dari tandςm agnoscat. Vprum tametsi hae ita se habent

videor tamen in alterum me hamum GRE -

induisse, dum ab altero gestiens eru seri di-pi Nain nihil adeo pugnatiam Alpia Vm ranus noster, quin in Tannero quidem e. i. ut placide dicam' sit allucinatus: is

certe autem inGrersero adhuc trium turi L. Plaeo in Ddice Mirημι liti a

phati

159쪽

Quod absurde nimis ct nimis inepte, a fagos dixerit selitasse mortuos e eitare Absurde, quis neget si pro eo, quam aures Alpinae sunt argutae, Grersierus itidem argute hoc disputas set Recte autem trudite, si dicςntis mens, a mala interpretis mente in partem sequiorem non distorqueatur. Quod enim paulo me ante dicere memini, qui confitetur eae citariansagis mortuosposse id vel ait fieri uiplane stygia, qua rhombovi funeraliodario insit. Atque hoc pernegabit se Greferus aut sensisy unquam, aut dia

quam id ex meo maiorumque sensa dixisset nunquam O tamen ne sic quidem patrocinio careret, quo ab inverecundo buccinatoris rictu popset defendi Praetenderet enim scutum illi magnus Aiax Iustinus, inquam, Martyr e qui de Samuele per

160쪽

veneficam euocat0,distri hom=m, diruxit, anima virorum iuisorum pro

phetarum , sub potestatem eiusmodi Virtutum cadere, Verum hoc vallo muniri Greservi iam nςquaquam rupit sitis adhuc se armis tuetur. Cum enim diceret, Iolere quondam a

Magis mortuos excitari, velut Samuelem ab anu Endoriana , ideo modudixit,quo omnes alii dixere, qui er- manum Samuelem voluerunt ab illa venefica ad Saulem esse euocatum; non sane ut vellent,eum ipsa vi magia si carminis, sed nutu caelestiori a Deo lassistet prodirς, dum interea loci bis stuaria Drrha ritus irritos in rhombo vel peragebat,uel apparabat. Qua ipsa tamen in re, non approbabat nefariam vetulae artem DEus; sed quod ultro facere recte licuisset, ut Sauli per Samuelem ingruens malum de nuntiaret; id fecit modo,non cogente, absit sed comitante solita hac orci funesta molitione. e.