장음표시 사용
31쪽
Quod praecipua ueritatis nota est, ut sit catholica de oecumenica, hoe est communia est ii niuersalis; contra ueto praecipuum mendacis signum est , ut sit huius , aut italius, hoc est, singulare&proprium. Ibid. I 29 Ponitur documentum pulcherrimum, quod qui tenuerint, numquam a recta fide de ficere poterunt. Cap. X XVII. t y IExplicat latius Author positum canonem de catholica ueritate seruanda,& qua praecipvh nota orihodoxa ueritas ab haeretica prauitate internoscatur C.XXVIII. I I sQuid in sitis scriptis per traditionem intelligat Author declarat. Item quid per scripturam. Ibid. II Concludit Author, quod unus Ecclesa catholicae, de Apostolicae consensus omnibus scripturis, S rationibus praeponendus est. Ibid. 337
V A N T A sit uis traditionis, & quomodo scriptura praestat traditioni declar tur. Cap. I. nume. 38 Quod scriptura deprauari potest , sed no traditio quia spiritus Dei, qui regit Ecclesia, neque falli potest, neque fallere. Cap. II. 14 2Enumerantur quamplurimi Patres, qui diuina & Maiorum praecepta sine errore inlinutauerunt, de snὸ pcccato transgressi simi Ibid. t 3 Qui spernut Ecesina sunt contemptores Dei, di diuinae maiestatis rei.Cap. III. 148Quod mens, & uoluntas Dui potuis spectanda sit a legitimis Dei nilnistris, quam uerba legis. Cap. Iul. 149 Quod inulta per Ecclesiam explicanda simi polleris, quae modo magna ex parte ignota sunt nobis. Ibid. r s aQuod etiam Angeli in Gymnasio Ecclesiae profecerunt.Cap. v. s xvi nihil eum Haereticis commune haberet Ecclesia, etiam receptos ritus immutate constituit. Cap. VI. . si
Ritus apostolici immutari postini ab Ecclesa , fides uero Apostolorum non itidem. Cap. VII. Multa adhuc non sunt definita ab Ecclesia,quae inquisitioni fidelium libera relinquutur.Cap. VIII. is 8 Non omnia simul nota suerunt in Ecclesia, sed nonnulla alijs atque alijs temporibus definita, & declarata sunt. Cap. IX. 16 Antia definitionem Mesesiae errare potest fidelis, sinὸ nota Haereseos. Ibid. 16i
Contumax transgres r Ecclesias icae dcfinitionis haereticus est. Ibid. 16t Quod antὰ definitionem Ecclesiae nullus reuera haereticiis censendus est, &quod spiritu, particularis errare potest, at non spiritus est istens Ecclesiae. Car. X. 16 2Authoritatem Mesesiae tutiorem clic autnoritate scripturarum nonnullis rationibus S Patrum sententiis comprobatur. Cap. XI. 36
Quod necessario,& ma3na Dei proludentia patrocinium scripturarum demandatusit Ecclesiae, propter Haereticos. Ibid. 16sIn dubijs fidei quaestionibus seniper omnes Catholici ad Ecclesiam tamquam ad sacram anchoram coniugerunt. Ibid. i6s
Alithotitas Scripturae poti iudicitura Ecclesiasticum est irrefragabilis,& sacrosancta. ibid. 166 Aliter quani tradixum est enunciare potest Catholicus, sed non aliud, neque praeter,& ultra. Ibid. i66 Legatis, de ministris Dei obtemperare non paruam neque uulgatem diuinae uolunta
32쪽
tis notitiam arguit. Cap. XII. Is Quod omnia a Deo fise condita atque disposita sunt. Ibid. 36 Non omnes in Christiana Republica sunt sacerdotes, lainetsi omnes sint gemis electum ®ale sacerdotium. &e. ibid. t 68 Solus legitimus sacerdos est mimiler sacramentonina, de uerbi Dei.Cap. XIII. 16 Quod usqueadeo fuit semper in lege Donum sacerdotale muniit unis sacerdotibus proprium, ut ne potenti stimis qusdem Regibus , nisi ad hoc etiam inuncti fuissent, innquam sacra acinu istrare licuerit.Cap. XIIII. I osi non licitit Ethnicorum,& steterum sacra ab omnibus promiscite administrari, multo nunus licebit christiana sacra praecipuos ministros, & legitimos sacerdotes non habere. Cap. xv. I 72 probat Author figuris, &am horitatibus ueteris, & nolire legis fieri non posse ut in christiana Republica omnes sim sacerdotes. Cap. XVI. II si omnes,qui Christo nomcn dederunt,essent sacerdotes,quae absurda inde euenirent enumerantur. Cap. XVII. I sAd quid regiu, &adqd sacerdotale munus institutu sit declaratur. Cap. XVIII. III sacerdotes praestare Regibus multis rationibus probatur . Cap. XIX. 178 Innutitur corruptelae I)rincipum in eligendis Episcopis, Ne quae sit uera eligendorum Episcoporum ratio exprimitur. Cap. XX. r Zo Adducit alias causas, qui bii, probat Author sacerdotale mimus praessantius esse regio munere. Cap. XXI. is Demonstratur Lanctissimonim,& summorum uirorum exemplis,quantum semper delatum sit laeerdotibus. Cap. XXII. 18sAperit causam cur Ethnici Imperatores, & Reges dicebantur etiam Ponti es II ximi. Ilcm cur Romanus Pontifex pontificiis Sc regalibus insignibus utatur. Caput XXIII. I 87 Concludit author quoά sacerdotalis dignitas a regia dissimcta sit,& quod cacerdotalis
sit praestantior regia. Cap. XXIIII. . 389 nranorum Alexandri Macedonis, At tylae Hunnorum Regis, Mauritis Imperatoris Constantinopolitani, & Ethnicoru Gallorum exemplis ostenditur, quanta fuerit semper sacerdotalis authoritas. Ibid. 18ς Ius, & existimatio Druidarum apud Gallos. Cap. XXV. I ita si urima Gallorum ueneratione in Druidas colligit Author quanta sit nostrorum teporunt calamitas, & temetitas, & impietas Haereticorum. Cap. XXVI. tq; Quod etiam ab impiis, & saeuissimis tyrannis agnita fuit semper Sacerdotalis praestatia, exemplo Pharaonis & Scipionis Aphricani comprobatur. Cap. XXVII. 1 sDi inna proindentia factum suis te astirmat diuus Thonias , ut in Romana urbe, &m Gallia, cum utraque gentilis esset, sacerdotes summo imperio potiretur. Ibid. 19ς Galli quicquid praestantis, & praeclari habent a sacerdotali Romanorum Pontificum munificentia acceperunt. Quod etiam a multis,& ab Omnibus sese Gallorum Regibus agnitum fuit. Ibid. 1ys Quod nemo fuit unquam catholiconini Regum, qui se sacro sacerdotum imperio nosi immiserit Theodosj ,& Constantini Magni Imperatorum exemplo fit pala. Ibi d. pagina io 6 Latius explicatur quod in praecedenti capite de sacerdotali praestantia dicebatur. Cap. XXVIII. I98 veterum Graecorum,Pompei Magni, Marci Crassi, Heliodoti, & Antiochi Regis exeplo demonstratur, qua calamitate assecti sint, quicunque spreta Religione in sacra loca, & in ministros Dei insultauerunt. Ibi d. et Tribus sequentibus Capitibus quam plurima sacerdotalis muneris elogia explicantur& dedu-
33쪽
& deducuntur, ex praeclara illa Christi sententia, nemper Sicut mist me uitiens Pater, ita ego mitto vos. Cap. XXIX. XXX. XXXI. roo Quantum summis Sacerdotibus,& llantificibus Maxinus semper occumente a Concilia dctuleriint , demonstratur. Cap. XXXIL io De pr vltantia & priuilegus Romanae Ecclesiae, & apostolicae sedis, quae uigisti eapitibus explicantur. Cap. XXXIII. ros De priuilegiis Ilatri Apostolorum principis , quae triginta tribus capitibus absoluuntur. Cap. XXXIIII. 2t 4 De praestantia Romani Amtisicis, & Hierarchiae ecclesiasticae, quam sexaginta tribu capitibus deincinstrat Author, in quibus etiam diui Petri ad Aram, uetuli illimi iaemitate Neapolitana Canonicorum Regularium sani praeclara,& praecipua quaedapta uilegia enumerantur. Cap. Xx XV. 2 2 rExprobratur nonnullorum Christianorum I 'rincipum segnietes in defendeda, & propaganda christiana Republica. Cap. XXXVI. ass letantia in rebus humanis aliqua ex parte tolerabilis esse potest, in iis autem rebus, quae ad Religionem sipectant, est procliis impia. Ibi d. r et Principes idcirco principes in populo Dei constituti sunt, ut sint catholicae Ecclesiae,& Religionis propugnatores. Ibid. 2 Irobiter meminit Author uictoriae lingulari Dei beneficio partae ad Naupacteum sinum. Cap. XXXVII. 23 Et si christiani duces sortiter pus nauerunt, uictoria tanun a Deo fuit. Ibid. 138 Idcirco Deo non hominibus restitit, qui tam amabile cliti itianoni in I rinciputri tui tum foedus dissoluit, aut his silicissimis incoeptis non fauet. Ibid. 2 38 Hortatur Author Principes christianos ad concordiam & consociationem pluribu rationibus. Cap. XXXVIII. 2 8 Efie Regem, & Cnristianissimum Regem quid significet, & quantam uim habere debeat in christianis & generosis pectoribus.Cao. XXXIX. δ δ' Canonicorum Regularium praecipuum institimini in excolenda & prooaetanda christiana religione explicatur: Quoium praeclara uestigia in his quos ad christianissimum Regem scripsit libellis se persecutum fuisse fatetur Author. Ibid. 2 4 Concludit, & promittit Author omnia prospera,& tuta christianissimo Regi,si suae dignitatis, atque paternarum Sc auitarum artium memor , in suscepto catholicae v ritatis patrocinio perstiterauerit. Ibid. 2 IValde commodum atque honorificum sere Christianis imo Regi nonnullis rationibus demonstratur, si eadem maiestas christianissima Gallicanas opes aduersus Turcam pro communi Christianorum si iere iunxerit. Cap. XL. 2 41 Cur tam religiosissimo ,& christianillim Regi, utpote qui seinper fuerit de christiana Religione atq. Rcpublica optime meritus, paraeneticos, & institutorios libros Author scripserit, explicatur. Ibid. 2 3Praeclarissimae Reipublicae VENETAE tutelam Christianissimo Regi commendat Author, & magna bonorum omnium spes iii ipsum Cluistianisl: nurm Rcscde anuita pro recuperanda, innuitur. Ibid. 2 3Horum trium librorum Summa . Primus liber continet prooemium, narrationem,& consutationem. Secundus confirmationem. Tertius confirmationis rationem, MPer Orationem . Prae terea. Primus & secundus liber De Doctrina fidei, &De rebus. Tertius uero De personis,& de muneribus Eccletiasticis tractat. r
34쪽
CANONICI Ο RDINIS LATERANENSIS DE VERO DEI CULTU
Gallorum Regem Christianissimum,
T si nulla ratione verendum est,Rex Christia- nissime, Maiestatem tuam talibus uti domesti cis administris,& consiliarijs,ut eadem aduen- titio & externo admonitore non egeat; tamen in tanta & temporum, & rerum perturbati I m. ne, non alienum putaui, ad te, idest, ad eum Regem aliquid scriptorum dare,quem ob suam iam ineuntem& idcirco non satis firmatam aetatem, atque ob tot intestinas difficultates & seditiones, maxime in lubrico versari per biciebam. Siquidem quae pars totius Christianae Reipublicae hac. . A nostra
35쪽
nostra tempestate ita affecta, ac perturbata est, ut illam ipsam in tam magnum, quemadmodum Galliam, discrimen adductam esse intelligamus oppugnatur enim & labesectatur non modo cuniculis, sed aperte a domesticis hostibus , ct ijs in rebus, quae ad praepotentis Dei cultum, quae ad eiusdem Gallici Imperi j Maiestatem, quae ad veram relipionem attinent. ut omittam Regij capitis periculum, tantique Regni eversionem, atque iacturam, caeteraque omnia n
faria , & capitalia facinora, quae in simili rerum conuersione, perditorum hominum opera fieri saepissime solent. Quod si summi, & sapientissimi Imperatores, etiam integra & quieta Republica, in capiendis consilijs, summisse se
gerere consueuerunt, eosque semper magno in honore habuerunt ,'quos in rebus dubijs non pro suo sensu, aut dolore , neque ad aliorum voluntatem, sed pro communi viblitat atque ex veritate dumtaxat locutos esse agnoscebant
quid in tantis rerum angustijs agere debent ij, qui, licet potentissimi Reges, iuuenes tamen,undique periculis circumueniri , undique Iaborare se sentiunt Praesertim climquae dicuntur , non ab authore mercenario, aut infido, sed fideli & benevolo proficisci animaduertunt. Aucupentur alij ex principum familiaritate diuitias, consequantur honores , venentur imperia, ipse autem, o summae nobilitatis& spei Princeps, nihil aliud his meis monitis & obsecrati
nibus a Maiestate tua peto, quam tuam ipsus incolumit tem , & dignitatem, quam tuarum prouinciarum pacem,&conseruationem, quam veram erga Deum Opt. MaX. pietatem & religionem. Nulla hic mei, aut aliorum ratio h
benda est. De vero summi Dei cultu, deque publicis Gallorum rebus praesertim est agendum. Vni regiae saluti considendum est, sine pigmentis, sine suco, sine fallacijs, ita ut quod dicturus sum, ne ab aduersarijs quidem s ad ueritatem reuocauerint rationem refelli, aut redargui aliquomodo possit. Nam, ut sapiens ille innuit, haec est praecipua ratio, & vis veritatis, ut eadem ipsa contra hominum inge-
36쪽
LIBERI. Inia, calliditatem, solertiam facile se per se ipsam defendat.
Immo vero esse meum hoc consilium & pietatis, & fidelitatis plenum, unusquisque vel perditus, & impius si tamen haec nostra aequo animo legerit suapte conscientia teste comprobabit.
Vandoquidem, ut hinc initium sumam, si te optimis, se sanctissimis parentibus prognatum dixero, num mentiar aut num mihi fides non habenda est, si affrinautam omnes Reges Galliae quotquot Christo nome dederunt, Christianae religionis defensores, Ecclesiasticarum legum obseruantissimos , paternarum traditionum prae omnibus Christianis principibus aemulatores, patronos Pontificij iuris, Apostolicae Sedis custodes, catholicae fidei propugnatores, atque ecclesiasticae libertatis,& dignitatis vindices praecipuos semper fuisse ξ Quod si hac in re non mentior, si vera profero, si hoc mihi sine controuersia,abiectaque omni cunctatione, consensu omnium dari necesse est: quid est, Rex optime, quod hoc tempore quidam Maiestati tuae
persuadere & audent, & conantur, ut a tam praeclaro tot maiorum tuorum instituto desciscas, ut tot praestantissim rum regum veteres laudes obteras, ut tot gloriosissima, &praecipua patrum tuorum monumenta deturpes Θ Heu parum, ut ita loquar, fortunate Princeps, in quae tempora,
in quos homines incidisti Si te ad patrias leges tuendas hortarentur, si te ad verae religionis, & pietatis studium incit
rent, fortassis iure nulla hominum ratio esset habenda, somtassis esset hic tantus tumultus magna ex parte tolerabilis. Nunc autem cum omnes har Tragoediae non modo aduersus Regni tui, & uniuersas Christianae Reipublicae sanctissimas consuetudines, sed in summum dedecus patrum tuorum ,& in tui capitis perniciem excitatae sint quis pius unquam tale factum pati, quis sapiens aliquando eiusmodi A a consilia
quibu ne aliquomodo degenere Ambor eis hortataer intitiis mediis . M
37쪽
conssa probare poterit Z Ergo praestantissimo genitore infeliciter & misere orbatus in tutelam peruenisti, ut tibi pupillo non modo paterna iura, sed vitam etiam adimere seditiosi & perditi quidam homines molirentur Θ Ergo priuata hominum odia non solum in optimi cuiusque sortunas, sed in totius etiam Galliae perniciem erumpent Ob id sanctiss-inus& inuictissimus Clodo uelis tanta pietate Gallicis hominibus fundamenta religionis iecit, Vt nunc eorum nepotes uniuersam religionem euertercnt Idcirco Childebertus Arrianos Christianae pietatis hostes tanto studio e suis finibus exteriminauit, ut hoc tempore Arrianis longe deteri res homines in uniuersam Galliam introducti, impune undique perbaccharentur Ideo religiosissimus Pipinus Lo gobardorum Reges Apostolicae Sedis perturbatores compressit, ut in praetentiarum Gallici quidam Reguli Apost licae Sedis inimicis adiumento essent ρ Id propter Carolus
cognomento Magnus Saxones a vera religione abhorremtes tanto labore perdomuit, ut nunc verae religionis euerissores , Gallorum suffragijs, non modo in superbissimo dominatu essent, sed in capitibus etiam, fortunisque honestissimorum hominum dominarentur Θ Eam ob rem Ludou Lcus Pius pontificiam sedem in pristinam dignitate restituit, ut eiusdem pontificiae sedis existimatio & authoritas Gallorum suorum opera imminueretur ξ Ex eo denique tot fam elissimi Gallorum Reges rem Romanam auxerunt, & Christianiliuni cognomen adepti sunt, ut nunc eiusdem gentis homines arcem religionis oppugnarent, catholicae Ecclesiae bona diriperent, Pontifices ex certa & antiquissima possessone deturbarent, impietatis nomen adipiscerentur ξ O,.tempora perditissima,huccine tande res Galliae reciderunt Θ
Qua bacto ut A T si princeps ille rerum Deus omnem hunc mundum regit, si rebus humanis non tantum uniuersis, scd sin Di t A gulis
38쪽
lis etiam consulit, si omnia eius nutu, prouidentia & PO- νωχι. ditiina restate gubernantur , hoc ipsum haudquaquam fortuito
euenisse putandum est. Tibi, Rex praeliantissime, haec tro- ωινι, . at itio 1ν
phaea ponenda sunt. Tu victor ex tantis Dei inimicis, atque stitia in sis catholicae Ecclesiae,& uniuersi humani generis hostibus, hos ages triumphos. Tibi in primis hanc ex tot perditis hominibus palmam praepotens Deus rcseruat. Tu unus, velut alter Godeon, hanc ex tot corde incircumcisis Philisthais victoriam consequeris. Non contra te, sed cum Rege omnium maximo hoc bellum geritur. Num igitur Rex regum Deus Legatos suos aduersus impios decertantes , hostibus expugnandos derelinquet, an potius eos omnes, qui veritati aduersantur, sua diuina virtute dissipatos, in id discriamen adducet, ut a ministris suis fusi atque fugati, supplices pacis conditiones accipiant λ Non sunt hae, Praestantissime Rex, assentationes, non sunt blanditiae: faei orum librorum
illustri testimonio id ipsum saepe alias accidisse edocemur. Nam ut sanctae & senerosae illius viduae, quae sola Regis AG i ,
syriorum potentishmum exercitum uno ictu trucidauit ,
clarissimum lacinus omittam quid sibi vult gloriosa illa pueri Dauidis de immanissimo Philisthaeo victoria ξ Non
ne ante oculos nostros ponit, nos ue commonefacit & edo Ghlis diacet, non humanis tantum consili , aut armis, sed etiam di ruini numinis potestate in primis victorias parari Non vales pinsisti ct resistere Philisthaeo isti, dixit Rex Saul ad Dauidem, nec pugnare aduersus eum, quia puer es; hic autem vir bellator ab adolescentia sua. En pueri Dauidis imbecillitas, &armorum modica periclitatio. En veterani Goliathi robur, diassiduus bellandi usus: sed quid tandem acciderit,audiamus. Praevaluit, inquit scriptura ; in nomine Domini exercituum David aduersum Philisthxu in funda & lapide, percussumq. Philisthaeum. interfecit . En inermis pueri cum armato& veterano milite Monomachia, singularescertamen. Enpiorum & impiorum eXitus. O, quot Saulis similes, Maiestati tuae, ne religionis & aequitatis patrocinium in tantis duti scriminibus
39쪽
qua με lagia Maiestati salista
scriminibus suscipias, aut, ut susceptum deseras, dicere non verebuntur. Non vales resistere Philisthaeo isti, nec pugnare aduersus eum, quia puer es; hic autem vir bellator ab adolescentia sua. Tu autem gloria patrum tuorum, sipes &decus populi tui, praesidium militantis Ecclesiae, propugnaculum verae fidei, expende non hominum vires, aut consilia, sed diuini numinis summum imperium. Pone ante oculos tuos hoc tantum Israelitici pueri exemplum: ad similem virtutem, & ad simile factum te ipsum excita; geras in huiusmodi rerum perturbatione excelsium illum, & inuictum animum, qui Regem christianissimum decet, quoque in defendenda christiana Republica , & Apostolica Sede tuenda
Maiores tui semper fuerunt. Demum valeat apud te magis huius diuini testimonij aeterna authoritas,quam omnes tu rum ducum sententiae, atque prudentium hominum rationes. Quod etenim bellum, licet acerbum & diuturnum, metuere debent ij, qui, pro vera religione certantes,singulari Dei praesidio tuti sunt. Quin certe & tu quoque etiams, ut David, inermis esses, & puer: quid autem cum lain vir sis, & victore exercitu, opibusque necessarijs munitus, aduersus huius temporis Goliathos omnes funda & lapide in nomine Dei Israel victor eris. Quos enim & Regni tui, &religionis hostes, etiam acerrimo ad internicionem usque non caedes, si angularis lapidis Christi doctrinam, funda paternarum traditionum in eos ieceris. Huc, huc tendit haec Dauidis tam celebris de Philisthaeo victoria.Hic,hic vertuntur cardines victoriarum tuarum. Haec, haec sunt aduersus
omnem impietat arma victricia. Quod si eodem lapide,& ipsi quoque Reipublicae perturbatores pugnare consueuerunt, Siquidem Haereticis peculiare est verbum Dei, &Christum semper in ore habere nihilominus eorum ictus irritos & nullos esse necesse est. Nihil agunt., nihil proficiunt , quia hanc perpetuar veritatis, & semper receptae o seruationis landam non habent: solo de nudo lapide, suis viribus fidentes, decertant. Tu vero, Rex invictissime, tene
40쪽
LIBERI. γnon modo lapidem, sed etiam sendam : quandoquidem, ut sacrae literae testantur, non in solo lapide, sed in funda, di lapide vicit David.
CAPUT IIII. Hoc igitur sit in primis illud, quod Maiestati tuae sem
per fixum & immotum animo sedeat, nempe, ut nullis neque amicorum blanditijs, neque inimicesum conatibus ab hac perpetua Ecclesiae catholicae succcssione te subtrahas: de qua, qui se vel prorsus, vel aliquo modo subduxerunt, semper verae religionis desertores, &hostes habiti sunt, atque mani sectissimo Dei iudicio ut pie credendum est in maximas clamitates & miserias inciderunt. Quandoquidem si Iulianus Imperator patrui Constantini Magni summae pietatis immemor & calamum, & gladium aduersus sanctam Ecclesiam perfidus sumpsit, Si Valens Valentiniani frater Arrianae factionis studiosiis Deo dicatos viros,& verae religionis cultores affixit, Si Anastasius I. impio & turbulentissimo Eutychis placito fluit, Si Theodoricus Rex in sanctissimos Romanos Pontifices, & in catholicos tyrannidem exercuit, Si Rex Longobardorum Desderius , nec Deum, nec homines reueritus, in Hadrianum Christi Vicarium insultans, quamplurimas ecclesiasticae ditionis urbes inuadere & occupare ausus est, Si Iustinianus I. Eutychiani delirij sectator aliquando a catholica pietate defecit, Si Mauritius diuum Gregorium, & Romanam Ecclesiam perturbauit, Si Heraclius pristinae suae pietatis, qua sbi tot victorias parauerat, oblitus, sanctissima Romanorum Pontificum
monita contemnens, Monothelitarum impietatem secutus
est, Si Constans uniuersa almae Vrbis ornamenta diripuit, Christique Vicario Martino I. sceleratas manus iniecit, Si Iustinianus II. Haereclianae stirpis ultimus, synodum impiam , Romano Pontifice reluctante, indicere & celebrare
praesumpsit, Si Philippicus cognomento Bardanes sextae synodi