장음표시 사용
101쪽
II. Quomodo conatus metiendus.
S. 234. Conatus quoad illius mensuram dupliciter inspicitur: I. ratione qurantitatis, II. ratione qua
litatia . N.' I. De conatus quantitatE . .
9. 235. Physicos agentis externos actus, ex quibus criminis executio resultat, quatenus ex intentione ad delinquendum gradatim produci possunt, Per quam dam graduum seriem distributos juvat mente conci'
Pere, quorum una miremitas primam cogitationis cum aliquo externo actu conjunctionem repraesentate altera vero ultimum actionis momentum, quod criminis persectionem constituit. Nobis in hypothesi sit, delinquendi intentionem, quatenus animi nisus est, adactus physicos eliciendos; qui propositam seriem constituunt, illam gradatim percurrere, dummodo tamen actum illum physicum excipias, ex quo ipsa finem sibi propositum censequitur, quique conSummatum seu Perfectum crimen ruppellatur i . I. a 36. Actus physici, qui a criminosa intention e Seruntur, quique cum a primo delinquendi consilio parum distent, a criminis persectione longe absunt, conatus remoti nomen recipiunt; qui vero ad criminis persectionem appropinquant, Proximi , conatissextremi, seu actus criminis Praetergressi cet . Sin-
Ronarii Elem. jur. erim. lib. 2. cv. 4. S. . R. ain Kemmerich. no a. jur. erim. lib. i. tit. l. S 33. Nemo non videt, actuum determinationem, qui conatum vel proximum , vel remotum constituunt, pro re nata tantum posse obtineri. Cona ins siquidem quantitas vel maxime pendet l. a criminia qualitate Il. a mediorum natura, quae delinquens, ut erimen conaretur, adhibuit lH. ab impedimentorum qualitate. et quantitate, quae ut crimen perficiatur, anni auperanda. Vide
102쪽
. - 67 . .gulorum actuum hisce duobus extremis proximitas vel longinquitas, conatus quantitaS valet nuncupari. . . N. ' Ω. De conatus qualitate. I. 237. Conatus qualitas ex causarum natura desumitur, quae Criminis consummationem impedivorunt. Huiusmodi caussae I. vel τOluntarim II. vel casuales sunt. DI. 238. I. Caussae voluntariae omnes in attentantis poenitentia consistunt: cum scilicet is ab ulterius criminis actus assumendo desistit: quo easu conatus nec Objeclisee nec subjectiMe per regulam generalem subsistit.
I. 2 30 II. Casuales denuo I. aut morales, II. aut 'bsicoe, III. aut Iegales sunt .s et O. I. Caussae morales ex vigilantia omnes dein Scendunt, quam vel cives vel politici magistratus adhibent ut crimina impediantur: quo casu conatus objectiMe consideratus persectum crimen exhibet, subjectiMe tamen non ita nec quoad consummationis nec quoad ipsius conatus subjectum. f. 24 I. II. Caussae Physicin in obstaculis consi-Stunt, quae subjectum PassiMum criminis persectioni
Praesentat. His C autem obstacula vel ex conatus vel ε x consummationis subjecto exoriuntur: ex e natus subjecto cum actus agentis necessario suspendunt: ex consummationis subjecto cum, etiamsi ex agentis Parte omnes concurrant actus, qui consummationi necessarii sunt, Consummatio tamen sorte sortuna non
accidit I : quo ultimo casu conatus ObjectiVE, et
tamen Fuse. Iit. A conel. Isso. Menoch. De arbitr. oas. 36o. Nee non Teoria delle Imgi delia sicureaza sociale lib. 2. caP. 35. ubi pragmatieorum ac philosophorum aententiae exponuntur atque ad trutinam revocantur. iὶ Aliquis mihi innenum dedit sed vim suam remixtum ci
103쪽
sajectire consideratus persectum absolutumque crimen quoad agentem exhibet. s. aD. ΙΙΙ. Caussae legales, seu ex legis dispositione proficiscentes, tum demum suam exerunt vim cum etiamsi et quoad activum et quoad passivum tameOnatuS, quam Coi Summationis subjectum omnes Concurrant actus, qui crimen extrinsece persectum constituunt, in hisce actibus tamen qualitas deest,
quas a lege improbatur I): quo casu cum moralitas actuum extrinseca I. Io . penitus deficiat, objectiva ac subjectiva inspectio inutilis prorsus evadit et .
III. Quomodo imputandus conatus .f. 243. I. Delinquendi conatus sive remotus is sit sive proximus, cum civium securitatem in discrimen adducat, publico exemplo obsit, ideoque anteverten
dus sit, politice imputari debet 3 .f. a 44. II. Quoniam praecipuum delinquendi co
natus elementum in criminosa intentione consistit, pravaeque intentiones eatenus a iure nostro aestimentur
quatenus sociale damnum pariunt f. 96. conatus quamlumvis praetergressus, qualiscumque titulus criminis sit, ad quod intendit, perinde ac persectum
Perdidit. Senee. D Lδ. in Sulant. injur. non cadere. Aliud hahes exemplum in ea specie quam vocant delitio maneat . GE-nesi des diritto di punire are. 8. Nani Princiri di giuriam. crim. υM. E. Rag. 35. S. 124. .ci Exemplum habea in surto rei surantis propriae, et in con-eubitu, de quo lepide narrat Boccaccius Decamer. gloria. 3.noM. s. adde quae habet Albertus de Simoni Delitei di mero affito Pare. t. c. P. S. 6. a mixtae etiam causae occurrunt quae partim ex voluntariis partim ex moralibus casualibus constant quaeque eum rarissimae aint Praetermittuntur. Hujusmodi caussas inspexisse videtur Nana Princiri di giuris . crim. Nol. I. yag. 36. f. 8. 3ὶ Farinace. De delictis et Poenis quoest. IS. n. 59. Mathere et Sang De re erimin. contro . 32.
104쪽
orimen imputari minime potest I). Huc aecedit, po
liticos regulas eX poscere, ut conantibus delinquere semper locus poenitentiae indulgeatur, quod minime obtineretur, si conatus, et persectum cri inera Pari imputarentur ratione I . S. III. In conatus imputatione civili decemnenda tria considerentur oportet Ι. Qualitas, et gra
dus criminis f. Ioo. II. Quantitas conatus. II. Illius qualitas SI. 235. 237 . Ubi actus physici ,
quibus persectum crimen constat qualitatem a lego vetitam haud praeseserunt, quidquid de intentione agentis sit, conatus nulli modo imputatur: descit enim Subjectum, ex quo de pravitate intentionis judicium queat institui, damnum nempe societatis 3 . Major
imputatio conatus proXimi, quam remoti: minor cum delinquens sponte a conando destitit, quam Cum Praeter Suam intentionem crimen persicere haud po
i Auetor operis delia Genesi dei diritto Penate Ioe. cit.
viri. 4. S. 924. ea est sententia, ut conatus qui delitio maniscato nuncupatur, tamquam per seclum cri uten habendus sit, quamvis perfecti criminis poenam non mereat. ΛSi non animadvertit vir ceteroquin ingeniosissimus, nullam in iure nostro, quoad Poenam , statui posse regulam , quae politicae imputabilitatis calculo Persecte haud respondeat. Praeterquam quod cum Intentio ex sola externa actione arguatur, ubi quavis ex causa
persectio criminis deiiciat, ibi subiectum deest, cui plena criminis imputatio applicetur. 2 Disc. I. I. et dig. lib. 48. tit. 8. aliasque. quas memorat Cl. Nani ad Math. proleg. c. I. n. 6. not. 4. disC. Rethores ut penes Albert. de Simoni Delitti di mero amico Dc. cit. c. 6. S. 9. Disc. Filangeri Scienna delia legisl. lib. 5. P. a. c. 57. in sin. qui
actus crimini Praeparatorios cum illius persectione confundit. Cre man. lib. I. Part. I. c. 5. 6 Rena χχi lib. 3. e. 4. S. 4. Servin. De Ia legis l. crim. liM. .ch. i . art. I . S. 4. Pag. 32. Con C. Cod. Leo pol d. in prino. Delitti e pene S. 14. Risi Animadν. ad crim. ju-rivr. pertin. Pag. 95. Pastoret Les lotae Penat. νοι. 2. P S. Io9. Cone. Praxis ut per auctorea, quos refert Sabelli in sua Prax.tini Mers. υerb. delitii n. u.
105쪽
. s. 246. IV. Maxima conatus imputralio adhibendaciam do actibus jam admissis agitur, qui quoad agentem in persectum abeunt crimen, quique idcirco ab ipsius voluntate amplius pendere nequeunt ut Poeni tentiae sit locus 1 . Generaliter quo periculosior est
Betus, qui conatus momentum constituit, imputabi
I. 247. V. Quae actio in unoquoque crimine conatum proximum, vel remotum constituat, lex sola decernit, cujus dispositio ad alia crimina mini me est porrigenda 3 .
Ur. crimin. sece . a. c. I. S. 24. iv in. Kemmerich. Synopsi jur. crimin. lib. i. tit. I. S. 33. Sunt qui reum, quem conari Poenituit, impunitum prorsus dimittunt, quin ulla gravioribus, atrocioribusque criminibus habeatur ratio. Concedam libenter, id legi-hris semper curandum esse, ut delinquenti poenitentia ante criminis persectionem utilis ait, ast id obtineri ex aequo Potest, si infimus correctionalis poenae gradus , ceteris paribus, sanciaturἔatque ita statuendum puto a.' quia etiamsi delinquentis poenitentia ante perfectum crimen damnum eriminis immediatum impediat, damnum tamen mediatum s S. xu5.ὶ penitus haud aufert. u.' Quia omnes intentionis ad delinquendum nisus quamvis minimi, actibus tamen externis eliciti, aliquo semper Pro Portionali obstaculo sunt impediendi, ne minima, quae crimen Praeparat, externa actio impune exseri possit. 3. ' Quia num quam poenitentiae sinceritas ita innotescere potest, ut aliqua haud obrepat suspicio, delinquentem ideo a conando destitisse. quia criminis perficiendi impossibilitatem praevidit. 4. ' Quia demum tametsi delinquentis poenitentia id operetur , ut delinquendi voluntas praecidatur, ad eout imputationis civilis subjectum quodammodo evanescat, id attamen non essicit, ut pravus delinquendi habitus omnino extinctus censeatur, qui correctiΟ-nulicer coercendus est. Heinc me non movent, quae contra disputat Alberi. de Simoni loc. cie. pari. I. c. 7. S. 8. xὶ Cons. quae de hac conatus specie disserit Nani Prineses di giuris r. crimin. υοι. r. Pag. 235. S. ii 4. et Cl. Liheratore
106쪽
DE DELINQUENTE PRINCIPALI, ET DE DELINQUENTE
I. Connexio: Nocum e licatio. 9. 248. Ρlures ad unum, idemque delictum pa
trandum voluntates posse Concurrere, iam SVPra mD-nuimus 3. 2o . , cum nempe ex duobus ngentibus unus delictum imperat, alter exsequitur, imperans caussa moralis delicti dicitur, EXequens caussa Physica et . Caussa moralis vel essentialis est, cum directe crimini caussam praebet vel accidentalis cum tantum indirecte S. 85. , eaque idcirco in actionum Culposarum censum recidit 3). S. 249. Ceterum multiplex plurium voluntatum in idem conspirantium crimen est influentia. Qunn- doquidem I. vel una in alteram uti caussa moralis influit, ΙΙ. vel plures uti concaussae in idem crimen actualiter conspirant, III. vel denique delicto jam per-
Titulum hune rerum eriminalium scriptores ut plurimum Inscribunt de his, qui caussa sunt alienoriam delictorum , In quorum censum referunt non solum Complices, sed et rati habentes, receptatorea etc. Nos filius di ximus Blacksionii nomenclaturam in nostrum usum deducere Oment. etc. b. 4. Ch. 3. Alii caussam principalem, eollateralem , et subalternam in de-lieto distinguunt. Elements de Ia proced. crimin. Amsterd. INOI. .Pag. 7. tu not. αὶ Hei nece . Iur. nat. et gent. lib. . eam 4. 3 Veliuysen De Princ. hom. et decor. An qui Ita rem Criminosam instruit, ut possibilitatem delicti praevidens huic possibilitati caussam praebeat, etiamsi de evento certia' non Bit, Caussa moralis in se, vel per accidens diei possit, iuris nostri scriptores disputant. Vid. Alb. de. Simoni yart. r. c. 33. Cren B ni lib. I . P. I. c. 4. S. Io. Menoch. De arbitrat. eas. 47 . ne div r sa Causarum moralium natura plenius asit noxia delle leggidella sicure2ga sociale lib. u. Cv. t P.
107쪽
petratio, seu ut inquiunt ex Post facto, voluntas nIiqna ita illi adhaeret, ut illud, et antequam Commitisteretur, voluisse videatur. Agens, qui nctus suscipit in quibus delicti consummatio consistit, delinquens Princi alis vocatur: qui in illud antequam perficiatur uti caussa moralis influit, delinquens accessorius ante delictum: qui dum perscitur delinquens accessorius delicti te ore: qui cum persectum jam est illi quoquo modo adhaeret accessorius Post delictum .
f. 25 o. Iterum quis in delictum insuit I. vel ngendo, II. vel omittendo. Nemo non videt, regulas, quibus uniuscujusque o gentis imputatio e vilis statuitur, ad delicti gradum non ad qualitatem pertinere ci .
DE DELINQUENTE ACCESSORIO, QUI TALIRCOMMITTENDO EST.
I. De Delinquente accessorio ante delictum.
s. 25 i. Qui alicui, ut delinquat, metum incutitis Proprie caussa moralis delicti est: caussa physica ab omni civilis imputationis calculo liberatur, quae in moralem caussam recidit tota, adeout qui ita in crimen alienum influit deliquens principalis essiciatur α): quod et de iis dicendum est, qui ita rem criminosam instruunt, ut quis ignorantia invincibili obrutus legem aliquam violet .
in Huc revocentini oportet, quae circa conatus theoriam admnotavimus S. 23o. 2 CarpZov. Praee. erim. pari. i. quaest 57. Raynald. Θ lax.
108쪽
asu. Iussio tum demum caussa moralis delicti. ensetur cum effficaciter in delictum Obsequentis innuit. Tunc enim quo minus crimen agenti physico imputatur eo magis jubenti imputandum est i
N.' I. Mandatum. f. 253. Ηeic illud intelligitur mandatum cum quis aliquid gerendum alteri acceptanti committit, qui mandans, itemque mandator dicitur χὶ . Qui autum saciendum aliquod in se recipit mandatarius vocatur 3 . Hujusmodi autem mandatum cum jussu, qui et mandatum latiori sensu nuncupatur, minime est Conlaudendum ).3. 254. Mandatum, quod ad certum patrandum delictum alicui datur, plenam delinquendi intentionem exhibet: ast mandans delictum vult tantum: mau-
datarius vero illud et vult et perficit. Quare si huc regulas rovocemus, quaS de . Conatu delinquendi exposuimus I. 228. in comperto erit, mandantis et mandatarii Hamdem civilis imputationis rationem non es
se, quidquid sit de morali 5 .f. 255. Ceterum ut mandati aeque ac illius executionis eadem imputatio sit, illud tale deprehendatur
Quoad iussus imputationem vid. CL Nani ad Μath. lib. 43. tu. 8. e. 4. n. I 4. not. 8. Alberi. de Simoni Delitti di mero aftto P. u. c. r. 5. SS. 8. 9. O. Farina cc. quc St. 92. a) Mig. lib. 7. tit. i. t. 26. S. 6. . 27. S. a. , 5ὶ Dig. eod. tit. I. I. 8. - 4 Dig. lib. 13. tu. 4. l. 6. 5 Diac. Dig. lib. 48. tit. 8. l. 5. f. item , aliaeque a Malhae Conge fitae Proteg. c P. I. n. au. Diac.. Albertus de Simoni Deliιιidi mero a reto Part. a. o. 5. u. 5. Disc. Praxis , de quis lato
Caball. Resoliat. crim. cas. 24 i. et 242. Menoch. De arbitr. cas. 352. et 555. Farinaec. qumst. i 33. p. I. Strokius Dissert. de Oblig. mandat. ad. delinquendum secl. I. n. 24. ubi apeciosas magis quam veras rationes assert. Quae Mathaeus exornat, ut statuat mandatarium mandatis manum Oaae . rei horem Potiust, qua uPoliticum decent. Cons. Cl. Beccaria Deluti e pene S. 34.
109쪽
. oportet, quod desinitionis, quam posuimus, terminis exacte respondeat, nec in consilium, vel simplicem instigationem abeat i . S. 256. Mandatum vero quamvis a mandatario susceptum, quin tamen illius intercedat executio, veluti in sua specie persectum crimen imputari potest; tamquam conatus criminis, de quo loquebatur mandatum, haberi non potest a . f. 257. Quaesitum est I. an revocans mandatum tempore habili ab omni imputatione excusetur. Μandatum delinquendi delictum est I. ao 3. r ergo mandatum etiamsi tempore habili revocatum im-
f. 258. II. An mandanti mandatarii poenitentia, cum crimen haud est exsequutus, suffragetur. Quoniam mandatum conatus delinquendi naturam praeseseri, Conatusque, qui in crimen persectum non abiit citra voluntatem Conantis, recte imputatur, mandatarii poe
nitentia mandanti haudquaquam prodesse potest i .
t Pragmatici uno ore contendi ni, eum poena ordinaria esse Biliciendum, cujus opera mandatum transmittitur vel Oretenu vel per literas aeteriter det alas. Caball. Resolui. crim. cas. 248.
Cons. Nani Princiri di giuris r. crim. υ. I. P. 346. S. 138. et Cl. Poggi Elem. juri r. crimin. lib. I. ev. a. S. 22. Quaestio suaius, Pleniusque explanatur in opere noria delle leggi deIlia Meu
retia sociale lib. I. ωρ. I 8. S. I.
Distinguendum tamen censeo utrum poenitentia ducti, vel aliaeX causa Praeter eorum intentionem oborta mandans, et manda. tarius ab ulterius gradiendo destiterint. 5 ita sane si de atrocioribus agatur eriminibus. Μenoch. ne arbitr. lib. 2 . cas. 552. Farina c. quoest. I 35. u. I 4. mitius tamen imputatur. Decian. Trast. crim. t. a. lib. s. c. 5 a. n. 5.
4ὶ Idem dicendum si mandatarius non in illum, contra quem criminia mandatum recepit, sed in alium ignoranter deliquit. Alberi. de Simoni Ioo. cit. ρ. a c. 5. S. 5. Cum mandati exequutio in simplicem eriminis conatum abiit, iure merito et mandantia impulatio civilis eadem proportione, qua mandatarii, minuitur . Cons. Λib. de Simoni Delitti di mero a vito Part. a.
110쪽
I. 259. III. An inundanti gravius flagitium impuletur, quod mandatarius sinus mandati excedendo commisit, et quomodo . Ut huic postremae quaestio uisatisfaciamus , plures distinguendi sunt casus. Mandatarius fines mandati excedendo gravius deliquit I. vel quia id sponte voluit, iI. vel quia ad id coactus suit, III. vel quia id praeter suam intentio
3. 26o. Certum est in hisce omnibus praxibus, mandantem in caussa suisse, ut delictum, quod in excessu mandati consistit, committatur. Ast hujdsmodi generale principium haud tale est ut eo innixi
generalem Statuamus regulam, excessum inaudati semper mandanti imputandum esse. aequitas namque naturalis suadet ut distinguamus utrum mandans mandati excessum praevidere facile potuerit nec ne . Maudati excessus aut in Me aut in mediis consistere potest . Quoniam autem arctissima inter finem, et inedia conjunctio est, solus excessus in his mandanti non nocet I . Siquidem cum excessus in fine non in meis
diis desprehenditur, is facile a mandante praevideri Potuerat: ac culpa si cum dolo conjuncta sit dolo aequiparatur S. 2οo. I. 26 I. Ast cum culpae civilis imputationis basis,
politica necessitas sit periculum arcendi ne iacta dolosa sub specie sectorum imprudentium pallientur, Consequitur, nulli mode mandati excessum mandanti imputari posse, si ex facti circumstantiis adpareat, illum nec possibilem excesssum voluisse, quavis demum EX causa mandatarius excesserit 3 .
2 Cons. Boehmer. ad Carpetov. yare. I. qumst. 4. Obs. 1. in sin. Quaestio haec in eam recidit in qua disputatur an sem- Per verum ait translatinum illud qui dat operam rei luteieis tenetur de facto consequuto, quaeque incertia sertur procellis. Cons. Teoeia delle Ieggi delia sicuretra sociale vol. I. Pag. 2 Ο.