장음표시 사용
122쪽
GENERALIA CIRCA POERE NATURAM EXPONUNTUR PRINCIPIA.
I. Vocis et mon, et generalis Signiscatis . . S. I92. Cum poenam dicimus, id mali designamus, quod propter delictum delinquenti infligitur ci). Vocis originem ii, qui verborum anatomias in deliciis habent, a graeco nomine Potnι deducunt, quod malum illud, quo quis propter delictum affligitur, significat. Poenam et fraudem veteres Romani quandoque dixere et .
II. Variae juxta Maria delictorum gEncra
f. 293. Ρcena malum est, quod propter delictum infligitur f. 292. )r variae juxta varias leges delinquendi modi, si delicti vocem latissimo sensu Sumas I. 71. : variae igitur poenae eXtent Oportet, quae varia delictorum genera maneant; heine poenarum,
123쪽
quae propter Peccata, propter vitia, propter cirilia delicta irrogantur, diversissima ratio ci). Nos hoc loco de poena tantum disserimus, quae propter civilia delicta a legibus statuitur.
DE CIVILIUM POENARUM OBIGINE , ET NATURA.
I. Poenoe criminalis Origo politica. I. 29 . Quoniam poena propter delictum infligitur, quemadmodum civilis delicti imputandi ratio politica est S. 73. , eadem et poenae infligendae ratio oportet sit. Omnis politica indago non tantum in his, quae juris naturalis sunt, sed et tu humanarum cupiditatum natura pensitanda versatur I. 47. a . Ex quo sit, ut poenae origo ex eorumdem pathematum indole, quae delicta in societatem invexere, sit Peni tus repetenda. Qui poenarum originem ex iusti abs luti principiis derivare praesumunt alta quidem Pe tunt ast non iis absimiles qui gratiis incedunt 3 . II. Eae natura delicti Poenarum Origo. f. 295. Civilium delictorum imputatio ob id invecta, Ut Securitas, quam homines politicam invicem
ineuntes societatem sibi comparandam curarunt, mi
ni me submoveretur S. 76. . Omnibus sane deli-
Quoad harum poenarum diversas rationes cons. Teoria. delle leggi delia sicurerga sociale lib. 3. Pare. I. caP. I. Pag. s. a) Biariamaqui Prino. du droit Politiq. ch. 8. et seqq. 5ὶ Hoee opinio hodiernos Platonicos praesertim sectBtore habet, quorum resutationem invenies in opere noria diale tig-gi della alaureaga sociale lib. 3. Part. 1. O . a.
124쪽
- 89 ctis naturalis quaedam pravitas inest, cujus cognitioox intimo sensu descendens internam, ne Patrentur,
obligationem gignit I . Quin ea est uniuscujusque criminis politica indoles ut, si illam solis privatae utilitatis regulis perpendamus, facile dignoscat quisquam, damnum, quod delictum alteri ingurit, in delinquentem secius Ocius recasurum. Quandoquidem qui alios injuria assicit, plurimum sibi odii conciliat, fidesque
sua in omnium venit suspicionem et . f. 296. Ast animi assectus, pravaeque hominum cupiditates, quae illos ad delinquendum impellunt, nec ab hujusmodi interna obligatione , nec a quovis rationis calculo ita compesci potuerunt, ut in publica Commoda non peccare ut 3 . oportuit igitur validiorem rationem quaerere, cujus ope imputatio civilis stabili inniteretur laudamento, illam homines em-Cucius pertimescerent, certiusque ab aliis laedendis
f. 297. Hunc autem finem leges numquam consequi potuissent, nisi caussas, quae hominibus in ossicio continendis destinabantur, EX natura ipSa CauSarum, quae illos ad delinquendum alliciunt, deprompsissent. Hae vero caussae in animi pathematibus radices agunt rdelinquens enim majorem voluptatum quantitatem, quam sibi ordo socialis indulgent, cum aliena jactura inhiat I. 75. , ex quo necessitaS EXOrta, ut CAISSpe, quae civili criminum imputationi statuminandae adhibendae erant, ex his, quae in animi pathemata influuiit, haurirentur. f. 298. Homines ita sunt a natura Comparati, ut magis dolorem aversentur, quam voluptatem adpe
tant . Doloris igitur resormidatio caussa fuit, quae
125쪽
prae cunctis seligeretur ad illos a criminibus removendos idonea. Deinc leges criminales, ut societatis objectum
sartum tectumque tueantur, non Solum actioneS, quae
tamquam crimina imputari debent designat S. 84 et seqq. , sed ut cives imputationem civilem, quantum par est, reformident dolores indicant, queis ii assiciendi sunt, qui delinquendo hujusmodi imputationem
spreverint. Extrema singularum legum pars, qua in eos , qui adversuS leges committunt, poena decernitur, sanctio vocatur I . Proinde poenae nobis sunt: G sau legum ciMilium colendarum sensibiles ex dolore de ro tin, cujus quantitas delinquentibus irroganda a legibus i sis decernitur. Hoc sub aspectu Poenin externam imum colendarum Nim obligatoriam constituunt, atque Idcirco nemo Poenas Concinnius desinivit, quam qui illas obstacula Politica contra delictum esse asseruit a .
III. Unde Ius Auniendi derivandum ,
I. 299. Homines, quatenus legum naturalium subjectum considerantur, ratione duce reguntur: quatenus politicarum legum, vel bonorum Spe, vel malo
rum sormidine in ossicio continentur f. 47. . Heinc
duplex aurium naturalium , et Politιcorum sens. Illa ex abstracta quadam naturae humanae intelligentis Contemplatione, haec non ex hujusmodi contemplatione tantum, sed et ex humanorum pathematum, atque egestatum collisione rite perpensa di manant.
Instit. lib. u. tit. I. S. Io. dig. lib. 48. tit. I9. t. Vocia etymologiam explicat. Cl. Genovesi Diceosina etc. in Princ. a) Delitti e pene S. v. Poenae tamquam justa societatis defensio consideratae rationales , et politicae origines suae eXplican tur in opere Goria delle leggi delia sicurezga sociale lib. 3. Para. 5. ο'. 4.
126쪽
I. 3οo. Quaesitum est utrum in naturali hominum statu aliquod jus puniendi extiterit. IIic autem statuscum, stricte loquendo, nihil aliud sit, quam abstractio illa mentis, qua homines veluti cntia rationalia tantum considerantur S. 43. , nullam aliam praeter rationem illorum regundorum regulam patitur. Hujusce abstractionis unica ac simplex conclusio jurium aequalitas est f. 42. , qua admissa, tota prorsus de poenis irrogandis corruit theoria: pinna quippe, Ut irrogetur, im utationem requirit: imputatio de actione aliena est judicium f. 8 I. ): judicium vero de alienis actionibus superioris alicujus auctoritatem
supponit, quod hypothesi repugnat I. 83. b. Non
desuere qui jus, quo homines in statu extrasociali, atque ad legis naturalis normam pollent, ut injustum aggressorem , adhibita vi, ae etiam malum illi irrogando , repellant, pro jure puniendi sumserint. Jus hoc, Cessante eXtinguitur aggressione, nec tale deprehenditur, quod si sorte aggressus succubuerit, ita in alios transeat, ut ea mala Postea aggressori irrogari possint, quae aggressioni repellendae necessaria suissent I . S. 3oi. Perperam igitur jus puniendi derivatur ex iuris cessione, quo quisque in statu naturali pollebat, injurias a se repellendi, quodquo ab hominibus in
Politicam societatem coalescentibus in summam pote- Statem translatum esse quidam contendunt. Hujusmodi enim ius, aggressionis tantum tempore, aggresso Competebat, ac aggressione cessante expirabat. Cessio
ad summum intelligi posset quoad jus criminum directi m antevertendorum f. 17. quod cum jure puniendi uil habet commune ca).
1 Cons. Buriam a qui Princ. du droit Pol. υοι. a. c. 4. et Prine. du droil de lia nat . et des genis Part. u. ch. II. Is vestigiis inhaeret Barbe tracti, qui in hac quaestione Pussendorsium deseruit, ac in Grotii castra se contulit not. ad Pu Tend. lib. 8.c. 3. S. 4. Cons. Filangieri lib. 2. P. 3. c. 29. a Vid. quae acute disserit Cl. auctor della Genesi dei diruto di Punire pari. a. sv. a. et βeqq.
127쪽
3. 3oet. Hujusmodi vero jus nihil aliud est, qua
ius politicae necessitatis ci et necessitas quid facti setn- per est: hujusmodi ius exposcunt humanorum pathematum indoles: politicae societatis securitas. Ius politicum eatenus tale est, quatenus mala, quae Seligit, vel irrogat, talia stricte sunt, quae nisi adhiberentur graviora occurrerent mala f. 25. . Μalum equidem poena est: at mala, quae absque legum sanctione ex libertatis naturalis abusu exorirentur, deteriora, gravioraque forent et . g. 3o3. Cum poenarum constituendarum ius a politica civilis imputationis statuminandae necessitate
descendat I. 296. consequitur, cui jus actionum civiliter imputandarum competit I. 83. , et jus illud competere 3 .
IV. Ad quam justitim sPeciem Poenarum
irrogatio Pertineat. . I. 3o . Frustra quidem, ut sentio, magno a PParatu, miraque opinionum varietate juris nostri aeque ac juris naturalis scriptores tractare hoc loco instituunt, ad quam iustitiae speciem poenarum irrogatio sit re
t Voeem hanc Μirabeau haud placuisse, supra monuimus S. 25. not. Turgot in ea suit aententia , ut in omnibus juris politici quaestionibus omnia semper ad iuria naturalis principia exigerentur . CondorCet me de Turgot. Contra sentit Bentham Frinem. de legisl. Nol. I. ch. I 3. α Cons. Bentham υOl. I. Ch. II. 5 Innumera sere systemata a iuris naturalis, ae politici scriptoribus in medium prolata sunt ad originem iuris puniendi explicandam, quorum diversi characteres , ae criticum eXamen late exponuntur in opere Goria delle leggi delia sicuretra a tale lib. I. Part. 1. cv. u. 3.
4 Grotius De jur. bell. et ρac. lib. a. o. sto. 2. Pussend. De jur. nat. et gent. lib. 8 c. 4. S. 5. Huiusce quaestionis inutilitatem agnovit Cl. Renaadi lib. a. c. 3. f. s.
128쪽
. 3 5. Iustitia dupliciter considerari potest: aut veluti humanae voluntatis habitus neminem laedendi, iusque suum cuique tribuendi, quod ad ethicam non ad jua perii uel ci): aut veluti factum judicis qui ad normam legis judicando pronunciat quod ad jus con- Sticulum spectat omnino I. 26. . Si justitia hoc
sub aspectu consideretur, ejus mecies pro legum applicandarum diversitate variant. Hinc alia ciuilis justitia , Poenalis alia r utraque vero justitia una eademque est Semper; nam Specierum diversitas ab objectorum, super quibus justitia versatur, diversitate derivat, quod
et in ipsis juris civilis objectis accidit a .
I. 3o6. Si jus constι tuendum respicias, nullam inter civilem et poenalem justitiam diversitatem inve- . nies. Illa naturalis justitiae interpres este haec natura
li justitiae servande vim praebet I. 56. 3 . . f. 3ο7. Si utriusque justitiae speciei disserentiam ex
diversitate jurium et obligatiouum ob quas vel lex constituitur, vel constituta applicatur arguere Placeat,1 es tunc nobis erit discutienda cum de obligationibus, quae ex delicto nascuntur, erit sermo f. 399. .
I. 3o8. I. Poena ad id inventa, ut civilem imputationem sulciat f. 295. : ubi igitur imputationi civili locus non est, ibi nec poenae: nulla imputatio,
129쪽
mam lex haud statuerit I. 88. ; nulla civilis poena
quam lex non sanciverit I . S. 3op. II. Imputatio civilis solos manet delinquentes G: Io 3. . Heinc poena delinquentis personam non egrediture ad haeredes non transit: nec sidejussores recipit. Si id leges haud caverint, poena aberrationis vitio laborat cu). /
f. 31 o. III. Imputatio civilis judicium est, quod Eirea facta, qualia erimina sunt, versatur S. 8o. .
Facta propter circumstantiarum varietatem, fascinum sensuum, ignorantiam, vel pravitatem testium, ex quibus ea ut plurimum accipiuntur, In errorem trahe-- judicantem possunt. Heinc poenae, quantum seri Potest, mala sint oportet, quae quamvis irrogata, tractu temporis reparationem recipiant 3 . S. 31 I. IV. Imputationis civilis innumeri sermo sunt gradus pro variis gradibus criminum f. Ioo.). In poenis constituendis eae malorum qualitates sunt seligendae , quae vel maximam gradationem pa-
S. 3sa. V. ImputabilitatIs politicae quantitas eat
nus legitima est quatenus damno Societatis avertendo strictissime est necessaria I. 78. , Id et de poena dicendum. Omnis rigoris quantitas, quae hunc ne-
εὶ DIse. com . schola, de qua Μenoch. Ds arbitr. eas. 557. Card.Tusc. Iit. P. conia. 2 7-u 8. Conclol. Resolui. crim. Nero. Iudex vera. I. et resol. 22. υσυ. poena. Conc. Collegione de' era- Maoi pes cod. Penal. etc. Nol. 3. Pag. t 78. Quomodo vero iudicisarhi trium in poena irroganda quandoque admittendum sit, Pa- tehit infra cum de poenarum gradibus agetur. 2) Benth. v. a. Part. 5. ore. 3. ch. 4. Non desuere qui poenam fideiussores recipere adfirmaverInt kΜenoch. oas. Io4. quos refellit
130쪽
- 95 cessitatIs termInum excedat, vel politicam imperitiam , vel tyrannidem sapit i . f. 313. VI. Imputationis civilis objectum non eo
respicit, ut actionis pravitatem, quae delicto inest, insectetur, sed ut a noviter delinquendo cives removeat
I. 82. . Heluc poena non ideo infligitur, quia iam
Peccatum est, sed ne peccetur I . Vindicta silvestres homines, non legum Sacratissimarum latores decet. Criminis expiatio ad moralis theologiae regulas,
f. 314. VII. Poenae criminales non ita constituantur operiet ut mala quibus constant publicum exemplum,nnimorum scilicet tum malorum tum bonorum com-
motionem, quod poenam irrogatam Supponit . quodque ad suppliciorum asperitatem duceret 4 , sed ita ut scelesti homines ita ratiocinentur ex si poena nobis subitura est nulla nobis ex patrato crimine utilitast ac libertatis non solum novis patrandis criminibus sed actionibus etiam honestis et utilibus excercendis amis
3. 315. VIII. Poenae nulla alia ratione adhibentur, quam ut illarum reformidatio pravas hominum cupiditates compescat f. 295. b. In malis igitur seligendis, quae poenas constituant, non malorum quantitatem, quae crimen intulit, est inspiciendar sed cupiditatum potius indoles est sedulo enucleanda, quae hujusmodi crimen peperere; ita ut si levioris mali resormidatio ea sit, quae talibus cupiditatibus resistendo par deprehendatur, hocce levius malum Sit pro sanctione comminandum 6 .
α Pussendors. De jur. nat. et gent. lib. 8. o. S. S. 8.i3ὶ Servin De la legisl. criminich. r. art. I . S. I . 4 Cons. Teoria delle lemi delia sicuregeta sociale lib. 3. Part. a. cv. l. Pag. 98- O . ubi quantum in poenis sanciendis publici exempli intuitus fallax sit rationibus demonstratur . 5ὶ Cons. Doria delle letat delia sicurerga sociale lib. 3.