장음표시 사용
371쪽
Admonitus, ut historiam scriberet, respondet sibi idem stetisse, iisSamiio consilii ita exponit, ut discrimen simul oratio uis et historiae ostendat. Eninset haec epistola fideliter aestum animi, qui vehomonto quadam cupiditate angitur, noque per cum quiescere ullo tempore potest. Modesto tamen hic de se loquitur et judicat. ED. C. PLINIUA CAPITONI SUO S.
SUADEs, ut historiam scribam, et suades non solus: multi hoc me saepius monuerunt, et ego Volo, non quia commodes facturum esse confido, sid cui in temere credas,
nisi expertus, in sed quia milii pulchrum in primis vide
tur, non pati occidere, quibus aeternitas debeatur. ali a rumque famam cum Sua extendere. Me autona nihil aeque ac diuturnitatis amor et cupido sollicitat : res homine dignissima, praesertim qui nullius sibi conscius culpae, po-3 steritatis memoriam non reformidet. I inque diebus ac no
ctibus cogito, si quia me quoque Possim Tollere humo: id enim voto meo susscit : illud supra votum victorque
VIII. Capitoni. Est sine dubio Titinius Capito, ornamentum illiusten poris, qui excitare et fovere
ita uagoii; a solebat. M. r. Multi hoc me fovitis mora. Rom. Multi me hoc scepe monuerunt. H. Facturiam esse confias. Sic et Boiii. II.-Cort. et Gierig. confidam
tiraefero. Columella VIII, 9, laudatus in Horat. Turseli. Cap. CLII, 35 : - Noe quia tittieci vel aliis fru
mentis minus crassescant, Verum
quod semine hujus maxime delin
ctantur. S. - Non Piali occidere, grasebus ceternitas debeatur. Riam. Fon pati occidere, quibus celemitas debetiar, sine
adsuticio panuo illo Floren in . II. a. Me nihil inque, ele. Rom. a Meautem nihil se iiii ae diuturnitatis et amoris cupido sollicitat, res homine dignissima. . Suspicor ex glossa aliquid accessisse, et prius fuisse aflu- turnitatis cupido. H. 3. Si qua me qtioque. Virg. Georg.
372쪽
virum volitare Per Ora. Quamquam si Sed lioc satis est, quod prope sola historia polliceri videtur. Orationi otii mei carmini parva gratia, nisi eloquentia sit summa : historia quoquo modo scripta delectat. Sunt enim homines 4 natura curiosi, et quamlibet nuda rerum cognitione capiuntur, ut qui serenunculis etiam sabellisque ducantur. Me vero ad hoc studium impellit domesticum quoque exemplum. Avunculus meus, idemque per adoptionem spatur, historias, et quidem religiosissime, scripsit. Invenio autem apud sapientes, honestissimum esse majorum v stigia sequi, si modo recto itinere praecesserint. Cur Pgo 6 cunctor 3 Egi magnas et graves caussas. Has toti a. si mihi tenuis ex eis spes) destino retractare, ne tantus ille labor meus, ni hoc, quod reliquum est studii, addidero,inectim pariter intercidat. Nam si rationem posteritatis habeas, quidquid non est peractum, pro non in cimato
est. Dices, Potes simul et rorem E actiones, Et COD D-nere historim. Utinam i sed utrumque tam magnum rat, ut abunde sit alterum efficere. Undevicesimo aetatis anno
III, 8. . Tentanda via est, qua mo luci lue Po im tollere humo, victorque virum volitare per ora. G. - Qua1myuramos Elegans apost
p i. itidem Virgiliana , apud quem
Eii. V, 195, Mnestheus: - Νon jam prima peto, neque vincere certo; Qtia inquatn o. . . Sed superent, quibus hoc, Neptune, dedisti. a S, militer Noster , post aposiopesit ,
sed hoc satis est. nimirum diuturniatas, et memoria posteritatis. G. Rom. Quamquam os Sed salis est. siti hoc. II. - orationi enim et eramini. nom. Orationi et carmini. De si enim. H. - Nisi eloqtientia sit summa. Bolri. Nisi eloquentia est summa. H. 4. Et quamlibet nuda. Boiii. Et qualibet nudia. Mil. tamen, et quamlibet. Η.- Domesticum quoque eae lum. ROm. Dornesticum exemptam sine quoque. H. S. Historias . . . scrimis. Vid. supra
6. Ctir e , etc. Rom. Cur enim quum tot ei magnas et paMes caussas. Ald. Cur ergo eunctor 8 Egi. H. - Tenuis ex eis spes. Rom. Tenuis eae his mes. H. - meum . . . intercia
dat. Et tam n intercidit. Poteras itaque , Secunde , quantum ad nos illo retraetandi labore supersedere. Sed exstiterunt tamen aliquamdiu
post Plinium orationes illius , quod ex Apollinari Sidonio ot Cassio loro
373쪽
dicere in foro coepi, et nunc demum, quid praestare debeat orator, adhuc tamen per caliginem, video. Quid, si huic oneri novum accesserit J Habet quidem oratio et historia multa communia, sed plura diverasa in his ipsis,
quae communia videntur. Narrat sane ipsa, narrat haec r
sed aliter. Huic pleraque humilia et sordida et ex medio petita; illi omnia recondita, splendida, excelsa conveniunt. 8 Hanc saepius ossa, musculi, nervi; illam tori quidam et quasi jubae decent. Haec vel maxime vi, amaritudine, instantia; illa tractu et suavitate, atque etiam dulcedine
placet. Postremo alia verba, alius sonus, alia constructio.
9 Nam plurimum refert, ut Thucydides ait, sit, an
ἀγωvισεια : quorum alterum oratio, alterum historia est.
Habet quidem oratio et historia. Rom. Habent quidem Oratio et hiat ria. H. - Narrat sane ipsa. Cort. Narrat sane ilia, nulla notata lectionis vari
tate : idqtie Priestat. S. - is Pleraque humilia. Ad oraticinem hare pertinent contra quam visum Catanaeoὶ ulbi etiam de tribus capellis aut de stillicidio, aut de sterquilinio adeo narrandum est quam, anissi ine. G.-Quae sequuntur ,
IIa , musculi, nemi, eo valent, tit in oratione saepe sola vis, vehementia ,
robur, et aculei desiderentur, historiam autem tori et juber, hoc est, ominentior species et insignis nitor deceat. Nam tori sunt, qui carnibus vestita et decora ossa habent, μια autem, quae, ut in equis et leoni bus , speciem et majestatem corpori
addunt. Eodem sensu Quintil. X, I, 33, militum meretis , tu quibus
ossa et nervi et muscisi susIiciunt, athletarum toros opposuit, qui speciosiora corpora et IIciant. Eadem mox Plinius mutatis verbis et metaphoris relaetit, quum orationi vim, amaritudinem, instantiam, hoc est, acrem , concisam , et vibrantem veluti vehementiam, historiae autem tractum, hoc est, motum veluti vi deratiorem , tribuit. Ita plane Cicero in orat. XX , eontortam et acrem, orationem oratoris sorensis opponit historicorum ratiotii dicendi tractinet enti, hoc est, leniori, moderaistiori , quod in ea magis Iaerspicuitas et explanatio et ordo et concinnitas, quam vis hi celeritas aut impetus sententiurum quaeritur. Denique sontis est sorma dicendi vel eloeutionis historiae aut orationi peculiaris. Copiose id explicavimus in Lex.
8 Instantis. Vid. epist. 19, ubi
acriter, insteinter, intente permutantur. E. 9 . . . M .viσμα. I istoria est, Possessio, honum i erin Petuo nostrum , postquam semel esse
coepit vid. supra I, 3, 3 , ex quo era etiam posteritas de uobis judicat. Oratio autem et riniσεια ESt Cer tamen, in quo Lemol vicisse satis est, non curante auctore, quid
374쪽
His ex caussis non adducor, ut duo dissimilia, et hoc ipso
diversa, quod maxima, Confundam miscea inque, ne tanta
quasi colluvione turbatus ibi faciam, quod hic debeo :id o lue intorim veniam ne a meis verbis discedam) advocandi peto. Tu tamen jam nunc Cogita, quae potiMimum rotempora adgrediamur. Vetera et scripta aliis 3 parata inquisitio, sed onerosa collatio : intacta et nova 3 graves o
sonsae, levis gratia. Nam praeter id. quod in tantis vitiis it hominum plura culpanda sunt, quam laudanda : tum si laudaveris, parcus; si culpaveris . nimius suisse dicaris;
deinde de ea judicent alii. Caeterum
Ioeus Thucydidi est I, II , extr. qui de sua historia κτημx αεὶ
non re Iinxerit sorte Thue dides ad illam recitati nem Herodoti in ludis Olympicis, quaeiacrynias Excussisse dicitur Piter Thuevdidi. G.-Rom.
Ie ratierindes ait, και 't. vlσμα quorum asterum oratio, alterum hiaturio, omisso verbo est. Post, ex his eatissis. H.
- Diserare, qtiod maxima. ob id ipsum non possunt ab eodem homine tempore eodem tractari, quod utit maxima et suum Albi horninem intrgrum unum quodque deposcit.
G.-Ne tanta quasi colitio ne. Sic PtRom. II. - Ibi faciam, quod hic debeo. Ne tu historia contentiosita aspratusque quam deceat, agam et utrilisque generis virtutes Permutem , quae hoc ipso fiunt vitia , quod loco non adhibentur. G. - Ne a meis verbis inscedam. Ut iis verbis utar, quibus uti in foro et eaussis consuevi. Ita tuae satur formulae e soro desumptae , quam mox declarabimus. Recepi nimiruiti Grtianam , s. Mediceam potius, hic qumque lectionem; M. ne a forensibus verbis recedam, quod ex glossa est
candi. Νimirum amicos, ct cum iis
de caussa deliberandi. Quae quidem res adeo frequens in judiciis suit,
ut inde a oratio pro mora ac dilatione frequenter dicatur. Vid. ad Cie. sam. VII, rI, et Sen. Consol. ad Mare. X. G. - Sensun igitur
ideoque interim cunctor. Supra H , erat: Cur eryo eunetor Mox XIV:
cunetralis et mora. S. - Romanu
malit eriptus : . Sed interim veniet, et ne a forensibus verbis recedam advocatum Peto.. II.
o. Tu tamen Iam nunc cogita. ROm. Tu tamen nunc cogita. H. . onerosa collatio. Dissicile est
aliquid de tuo consore , quod non iam alii occulisvel int. Hic , opinor,s usus loci longo aliter vulgo intellecti. S.
II. Niam printer id, quod in tantis vitiis. Rom. Praeterea quod in tantis mitiis. omissum est nam. UI de non conteninetida Graiieri suspicio, Pro tereo quod in tantis. Florentinae imi licitii non convenit tum, quod se-
375쪽
3oo C. PL ΙΙ LIB. V., , quamvis illud plenissime, hoc rostrictissime soceris. Mil
linc me non retardant : est pnim mihi pro fide satis animi. Illud peto praestruas, ad quod hortaris, Eligasque inateriam, ne mihi, jam scribere parato, alia rumus cunctationis et morae justa ratio nascatur. Vale.
quitur. H. - Quamias .feceris. Nihil horum citi Rom. est, noc in Brummeriani , et quatuowortianis, tuae lectoris alicujus manu adscribi Potuerunt. Η.-Vta putem insiticia
Dolet, Valentem graviter jacere e molestius fert, Avituin docessi Me. C. PLINIUS SATURNINo ' A Uo s.
V Ani E me ad socerunt literae tuae : nam partim laeta partim tristia continebant. Laeta, quod te in. urbe teneri nuntiabant. Nollem, iii luis : sed ogo volo, propterea, quod recitaturum statim, ut ego venissem, pollicebantur.
a Ago gratias, quod exspector. Triste illud, quod Iulius Valens graviter jacet; quamquam ne hoc quidem triste si illius utilitatibus aestimetur. cujus interest quam ma-3 turissi ine inexplicabili morbo lihorari. Illud plane non triste Solum, verum etiam luctuosum, quod Iulius Avitus
Saturnino. Forte Pompeius Saturninus de quo I, ep. 26, M. I. Sed ego volo. etc. Rom. Sedem etinti. Praeterea 'tiod. Paullo ante quod desideratur in his , quod te in urbe teneri. H. a. Morbo liberari. Rosero ad illud nescio cujus οἱ μετάλci πρου tinis: εζάτουσι. Quo acutior est morbus, tanto minus durat. Quumque inexplieabilem praeterea morbum di- eat , puto , Secuta tum εὐφημtα qua dam usum , inflatilem proxime Valenti mortem sic indicare, ipsamquDiu heuesicio ponere, quae de Perat a illum morbo libere . G. β. Itilius Astitus. Ab hoe diversus Iunius Ayitus, cujus mortem lugut
376쪽
decessit, dum ex quaestura redit : decessit autem in navi, procul a fratre amantissimo, procul a matre, a S roribus. Nihil ista ad mortuum pertinent; sed pertinuerunt, quum moreretur : pertinent ad hos, qui Supersunt. Iam, 4 quod in flore primo tantae indolis juvenis exstinctus est summa consequuturus, si Virtutes ejus maturuissent. Quo
ille studiorum amore flagrabati quantum legiti quantum
etiam scripsiti quae nunc omnia cum ipso sine fructu posteritatis aruerunt. Sed quid ego indulgeo dolori 3 cui si sis nos remittas, nulla materia non maxima est. Finem epistolae saeiam , ut facere possim etiam lacrymis, quas epistola expreSSit. Vale.
Bene : sicqtio etiam alii libri bonae notae. Repetit Secundux ab amicoxilii sei ipta, non ipse illi narrat. Ideo autem lite importunum. S. 4. Iam, quod in. Ex superioribus ita explenda oratio, Iam iamd D-
ε tuosum est, ete. G. - Immo supinplendum , quam luctuosum est. Ρῆσις. h. ec est exclamatio. Sic Graeci κατ D.-T. , Requ. accusat. cum inis
finitivo. S. - Etiam in Bom. Iam, quod insore primo. Deinde, Si murtutes jus magumissent. Quod ille. H. - Ser sit. Sed non edidit : alioqui non aruissent sine fructu post ritatis. Editurus, opinor, erat, si prius expolivisset. S. S. Gi sἰ frenos est. Non reprehetiderem Secundum, si haec omisisset. Parum humanum videtur. in tam luctuosi casua comploratione addero, dolori non indulgendum, quod, si frenos illi rsemitta , etiam leolor dolendi caussa fraWissima fat. S.
377쪽
X Versus Antonini laudat, iit sibi inimitabiles, et ad plures edendos
C. PLINIUS ANTONINO' SUO S. QDUM Versus tuos aemulor, tum maxime, quam Sint honi,
experior. Ut enim pictores pulchram absolutamque laciem raro, nisi in pejus, estingunt; ita ego ab hoc archetypo a labor et decido. Quo magis hortor, ut quam plurima prinseras, quae imitari omneS concupiscant, nemo, aut paucissimi, possint. Vale.
X. Iiiser. Etiam Rom. Antonia I. In pejus e gunt. Rom. In peius Η. sngunt. Post labor et Geido. Η.
Hortatur ad edenda sua scripta, cytia ipse eorum Spem hendecasyllabis secerat. C. PLINIUA TRANQUILLO' SUO S.
Linunx tandem hendecasyllaborum' meorum fidem, qui scripta tua communibus in icis spoponderunt. Appellantur quotidie et flagitantur : ac jam periculum est, no
XI. Inscr. Bom. Tramnino. II. . tabe . . . em. Fac, quod ego in hendecasyllabis tuo nomine PrinΕ. --θUonderunt. Rom. θ Ponderunt. antique. Vid. Gellium VII, cap. IX. H. - Cons. Vossium
de Analogia latina III , e. 19 , pag. 87. S.
378쪽
coontur ad exhibendum formulam accipere. Sum et ipse tiin edendo haesitator; tu mora tamen meam quoque Cunctationem tarditatemquo vicisti. P inde aut rumpe jam moras, aut cave, ne eosdem illos libellos, quos tibi hendecasyllabi nostri blanditiis elicere non possunt, convicio scaZontes extorqueant. Persectum Opus absolutumque est; a nec jam splendescit lima, sed atteritur. Patere, me videre titulum tuum ; patere audire, describi, legi, vaenire volumina Τranquilli mei. AEquum est, nos in amore tam mutuo eamdem percipere ex te Voluptatem, qua tu perseueris ex nobis. Vale.
- Ad exhibendtim formulam. Accia in pit formulam injure , et a Praetore, non actor minio, sed etiam is, qui cuin agitur, vel unde petitur; s actipuis ille, hie exceptionis. Vid. Brissoniuiti de somn. V, 74. Rendreasγllabi Pliniani appellantur , sagitaritur, agitur cum illis, ut prinstent denique praesentiam scit plorum Tranquilli. Miram suavitatem hujus loci intelliget, qui considerahit Ulpiani verba I. III, S 8, de
laoni. libero exhibendo: ωAit Praetor Crhibeas : Exhibere est in publicum Producere, et videndi tangetidique hominis saeuitatem Praebere. . Pro
prie autem exhibere est extra secre
tum habere. Ut igitur plagium, quod est furtum in libero capite commis sum, eloganter ad libros et scripta transtulere; ita hic ad exhibendiam agittir eum eo, qui scripta, quae libera vagari debebant, domi aer injuriam continet. Lusor praeterea in nominum libri et liberi similitu nite, non temere dixerim. G. a. Sum et im , etc. Rom. α Sumet ipso in edendo haesitator tu . O si tamen meam qumile cunctatiouem tarditatemque viceris. Proinde aut
asperum et satiricia epigrammatis Pium genus carminis, aptum proinde etiam constieis faciendo, quod non ad maledicta semper, sed ad importunam quoque, et Parum m destam repetitamque subinde Petitionem vel admonitionem pertinet, ut in praelatione Quintiliani ad Tophonem , F ogitasti quotidiano eon-νicio, et C. G. 3. Sed atteritur. 4umma in hiis elegantia, quod translationem continuat. Laudavit jam Cellarius M, 35 , et , et Quintil. X, 4 , 4 ,
poliat lima, non exterat, quem Praeceptoris sui Ioeum imitatus videtur noster. Describitur hie illud vitium, quod possis appellare cum avunculo nostri XXXIV, 8, . 19, ubi commemoratur ab illo Callimachus inter nobiles statuarios quorum limn est propria) se ercalumniator sui, neque Hem habens diligentiae, etc. G. --Cs. quae nos in Techn. het. s. v. calumniari diximus. Ε.-Etiam Rom. neciam splen desest lima, sed atteritur. II. Tuulum tuum. Libro inscriptum
set pendentem in hibliopoliis atque bibliotheeiq. G.
379쪽
Prosocoriam laudat, quod porticum dedicaverit, et in portarum ornamentum pectiniam promiserit. C. PLINIUS FABATO ' PROSOCERO SUO A.
AccΕPi literas tuas, ex quibus cognovi speciosissimam te porticum sub tuo siliique tui nomine dedicasse; sequenti die in portarum Ornatum pecuniam promisime ut initium novae liberalitatis esset Consummatio priori S. . a Gaudeo primum tua gloria, cujus ad me pars aliqua pro . necessitudine nostra redundat: deinde, quod memoriam soceri mei pulcherrimis operibus video proferri postre- 'ino, quod patria nostra florescit : quam mihi a quocum-3 que excoli jucundum, a te vero laetissimum ost. Quod superest, Deos precor, ut animum istum tibi, animo isti tempus quam longissimum tribuant. Nain liquet mihi futurum, ni peracto, quod proxime promisisti, inchoes
. . - Itis r. BOm. Fabato proin socero. H.
r. Quod saepe observo, Plinium in his epistolis volui se nobis imaginem animi sui pulch rrimam relinquere , illud hic etiam i eum halbet. Intererat ipsius, liberorum suorum Proavum quam adstrictissumum esse, et corradere potius magnam rem familiarem, quam Pu-hlica eam liberalitate minuere. At Matulatur il lius mamisistitiae, eam iue stimulis incitat quantum potest; quod non multo minus est, quam si ipso elargitus esset, quae publico
impendit prosocer. ix. Accepi literas tum. Rom. Recepi literas luω. H. - Ut initium nostin liberalis. BOm. Ut initium liberalitatis omisso cum aliis epitheto nονα. H.
a. Pro necessitudine nostra relin dat. Rom. Pro necessitudine redundat. Deost nosti a. Η.-Soceri mei. Patrem
Calpurniae, Fabati filium , intelligit,
eo temtri re iam mortuum. ED. Quam mihi a quocumqti . Rom. Quam mihi et a quocumque. A. 3. Quod ρ .rime promisisti. Rom. Quod ma ime promisisti. H. - .ivius
XXII, 53, a. Ap. Claudim Pulcher, qui proxime redilis fuerat , ubi item
380쪽
aliud. Nescit enim semel incitata liberalitas stare, cujus pulchritudinem usus ipse commendat. Valo.
Solentiis eous io : ne suspiceris, a CL ortium ; it. Oudendorpium ad Plinio quum maxime scriptum esse. Caesarem P. I 67. S.
rationem, Paucis amicis recitatam, judicio Scauri subjicit. C. PLIMUS SCAURO' AUO S.
RECITAT Unus oratiunculam, quam publicare cogito, advocavi aliquos, ut vererer; paucos, ut Vcrum audirem. Nam mihi duplex ratio recitandi : una, ut sollicitudino incendar; altera, ut admonear , Si quid sorte me, ut.
meum, saltat. Tuli , quod petebam : inveni, qui mihi
copiam consilii sui sacerent. Ipse praeterea quaedam emendanda adnotavi. Emendavi librum, quem misi tibi. Ma- ιteriam ex titulo cognosces, caetera liber explicabit: quem jam nunc oportet ita consueScere, ut Sine praelatione in
telligatur. Tu velim, quid de universo, quid do partibus
Forte autem ille de quo hic agitur est Terentius Scaurus , Hadriani tem-i,oribus grammaticus nobilis, cujus saepe meminit Diomedes, et quem Gellius N. . XI, II, narrat de sellii erroribus scripsisse. ED. r. Ut vererer. Sie et Rom. II. - Η est, quorum reverentia me in recitando intentum et acrem iaciat. Eo pertinet, quod mox dicit, se velle , tit sollicitudine incendiatur :1ioc orgo reverentiae auditorum tri-Ι huit. In aliis libris est intendam Caeterum de sententia ipsa CL epist. V. 3, 8. E. a. Si quid forte, etc. Bom. Si quid forte me ut meum fallit. H. 3. Ita consuescere. Si figuram demas, illud dicere videtur : Oportet librum ipsum per se ita paullatim notum et familiarem fieri hominibus, ut sine praefatione arguinentum et ordinem indicante , quid sibi velit, intelligant. G. - Puto simpliciter esse : cui nunc non magis pos