장음표시 사용
971쪽
quidquid in mente latebat, invenitur. Unde sancti viri animorum suorum Hlatebras perscrutari non desinunt, seseque subtiliter indagantes, terrenarum rerum curas sa) abiiciunt: et effossis plene cogitationibus, cum nullo se reatu criminis morderi deprehendunt, velut in strato cordis apud se securi requiescunt. Latere quoque ab huius 3 mundi actibus appetunt, Semper Sua considerant: et cum V loro regiminis minime constringuntur, iudicare quae aliena Sunt, recusant. Delassi y ergo securi dormiunt: quia dum sua intima vigilanter penetrant, a laboriosis se huius mundi oneribus sub quietis otio occultant. Unde et adhuc subditur:
CAPUT XXI. I ornis inhians nil timet a mundo. Requiesces, et non erit qui te eaeferreat.
8 uisquis praesentem gloriam quaerit, profecto deSpe
ctum metuit. Qui semper ad lucra inhiat, semper videlicet damna formidat. Cuius enim perceptione reficitur, eius rei procul dubio et amissione sauciatur: et quo obligatus mutabilibus ac perituris inhaeret, eo longe in infimis ab arce securitatis iacet. At contra quisquis in solo aeternitatis desiderio figitur, nec prosperitate attollitur, nec adversitate
I in Maurina deest suorum - a- Corb. Germ. subiiciunt. 3- Bessu.. Mundi . . . . consideranιes . . . DcO.4- Turon. Longip. Norm. Duo Reg'. Coib. Corb. Germ. Germ. loco regiminis. - - Maurina est ui.
972쪽
quassatur: dum nil habet in mundo quod appetat, nihil est quod de mundo pertimescat. Hinc etenim Salomon ait: si Non contristabit iustum quidquid ei acciderit. η i) Hinc
iterum dicit: u Iustus quasi leo confidens absque terrore erit. η a) Bene itaque nunc dicitur: a Requiesces, et non erit qui te exterreat; s quia tanto quisque a se plenius pamVorem qui ex mundo est abiicit, quanto in semetipso Verius mundi concupiscentiam vincit. 49 An non absque terrore qui in mundo est, s) Paulus in corde requieverat, qui dicebat: si Certus Sum enim, quia neque mors , neque Vita, neque angeli, neque principatu S , neque instantia , neque futura , neque sortitudo, neque. altitudo, neque profundum, neque creatura alia p terit nos separare a caritate Dei, quae est in Christo Iesa Domino nostroΘ s Cuius videlicet sortitudo caritatis, Vera Sanctae Ecclesiae voce laudatur, cum s per cantico rum Canticum dicitur: et Valida est ut mors dilectio. D 6 Virtuti etenim mortis, dilectio comparatur: quia nimirum mentem, quam semel ceperit, a 7 delectatione mundi sunditus. occidit: et tanto hanc valentius in auctoritatem erigit, quanto et sensibilem contra terrores reddit. Sed inter haec sciendum est, quod pravi cum recta praedicant, Valde dissicile est, ut ad hoc quod taciti ambiunt, non erun pant. Unde et Sophar protinus adiungit:
973쪽
. CAPUT XXII. Rocti uis ambiunt intercessoreS. pro aliis idori. Et denprecabuntur faciem tuam plurimi.
so eque enim iusti qm idcirco se per innocentiae itinera arcta custodiunt, ut ab aliis exorentur. Sed sive haeretici , seu perversi quilibet , per hoc quod inter homines quasi innocenter vivunt, videri intercessores pro hominibus Volunt, et cum sancta loquentes insinuant quod ipsi appetunt, hoc aliis pro magno pollicentur: dumque caelestia praedicant, in suis repente Sponsionibus ostendunt, quod amant. Sed ne diu terrena pollicendo patescant quod sunt, ad verba rectitudiniS citius recurrunt. Unde mox subditur:
Quod hic aliquod, post mortem Vero nullum sit impiis effugium, a mi Seria. Oculi autem impiorum deficient, et estugium peribit ab eis.
. I oculorum nomine I vis intentionis exprimitur,
974쪽
per Evangelium veritas attestatur, dicens: Si oculus tuus fuerit simplex, totum corpus tuum lucidum erit: i)quia videlicet si operationem nostram intentio munda praevenerit, quamlibet aliter hominibus videatur, interni tamen iudicis oculis mundum subsequentis actionis corpus ostenditur. Oculi ergo impiorum , intentiones sunt in eis carnalium desideriorum. Qui idcirco deficiunt, quia aeterna negligunt, et sola semper transitoria praestolantur. Adipia sci quippe terrenam gloriam cogitant, multiplicari rebus temporalibus exoptant, ad mortem quotidie coesu rerum
labentium tendunt: sed cogitare mortalia mortaliter nesciunt. Carnis vita per momenta deficit, et tamen carnale
desiderium crescit. Res habita instanti fine a corripitur,
et habendi anxietas non finitur. Sed cum mors impios subtrahit, eorum prosecto desideria cum Vita terminantur. Quorum scilicet oculi tunc superna ultione deficiunt: quia suo hic iudicio a terrena deficere delectatione noluerunt. Hos illorum oculos a iucunditate pristina claudi ΡωI-mista conspexerat, cum dicebat: In illa die peritant omnes cogitationes eorum: quia aeterna mala numquam cogitata reperiunt, et Subito amittunt bona temporalia, quae dita
s) tractata tenuerunt. A quibus et omne effugiam Perit: quia eorum malitia ab animadversione districti iudicis qrio Se valeat occultare, non invenit. Nam nunc iniqui cocci tristia aliqua , vel adversa patiuntur , effugii latebras itave
975쪽
niunt: quia ad voluptatem protinus desideriorum carnalium I recurrunt. . Ne enim paupertas cruciet, divitiis, animum demulcent. Ne despectus proximorum deprimat, sese dignitatibus exaltant. Si fastidio corpus atterritur, antepositis epularum diversitatibus nutritur. Si quo animus moestitiae impulsu deiicitur, mox per interposita iocorum blandimenta relevatur. Tot ergo hic habent effugia , quot sibi praeparant delectamenta. Sed quandoque ab eis a) essu-gium perit: quia eorum mens, amissis Omnibus, se solummodo et iudicem conspicit. Tunc voltintas subtrahitur, sed Voluptatis culpa Servatur, et reponte miseri pereundo di- Scunt , quia peritura tenuerunt. Qui tamen quo usque corporaliter Vivunt, quaerere nocitura non desinunt. Unde adhuc subditur:
CAPUT XXlV. Quod iniquo Voluptas, hoc poena est iuSto. Et spes illorum abominatis animae.
sa Peluid hic peccator totis cogitationibus sperat, nisi ut potestate ceteros tranSeat, cunctos rerum multiplicitate transcendat, adversantes dominando sudiiciat, obsequentibus mirandus innotescat, irae ad votum satisfaciat, benignum se, cum laudatur, ostendat; quidquid gula appetit, offerat; ad hoc quod 3 voluptas imperat, operis expletione con-
I9 Bessar. resurgunt. - 19 Muarina, quadoque eis est rium. 3) sessur. voluntas imperat.
976쪽
currat λ Bene ergo spes illorum abominatio animae dicitur: quia et ea, quae carnales ambiunt, spiritales quique iudicio rectitudinis aversantur. Nam quod peccatores voluptatem aestimant, hoc iusti procul dubio poenam putant. 53 Abominatio igitur est animae; spes pravorum; quia nimirum spiritus deficit, ubi caro requiescit. Ut enim caro mollibus, sic anima duris nutritur: illam blanda refovent hanc aspera exercent: illa delectationibus pascitur, haec amaritudinibus vegetatur, et sicut carnem dura Sauciant,
sic spiritum mollia necant: i) sicut illam laboriosa interimunt, ita hunc delectabilia extinguunt. Spes itaque carnalium, abominatio animae dicitur: quia inde in perpetuum spueritus interit, unde ad tempus caro sua Viter Vivit. 34. Sed haec Sophar recte diceret, nisi beatus Iob cuncta largius etiam vivendo praedicasset. At postquam sanctiO- rem monere de Vita nititur, doctioremque se erudire sapientiae magisterio conatur, ipse dictorum suorum pondus levigat, qui indiscretione interposita, omne quod loquitur, destruit: quia liquorem scientiae pleno vasculo superfundit. Sic namque ab indiscretis opes scientiae, sicut ab stultis Saepe opes corporalis substantiae possidentur. Nonnulli- enim qui rerum terrenarum multiplicitate subnixi sunt, aliquando multa et habentibus tribuunt, ut ipsi haec cunctis largius habere videantur. Ita perversi, cum vera Sapiunt, recta quaedam etiam rectioribus loquuntur, non ut alios audientes doceant, sed ut ipsi quanta doctrina polleant, innotescant. Praeire se quippe sapientia cunctos existimant, et idcirco nihil se cuilibet dicere ultra mensuras suae ma-a In MSS. Corb. Gerni. Utic. Big. Lyr. omittitur sicut cum sequenti pinicula ita.
977쪽
gnitudinis putant. Sic pravi quilibet, sic omnes Mereti ei
superba voce melioreI docere non metuunt: qyia . Omnesse inferiores arbitrantur. s; Sed sancta Ecclesia elatos quosque ab aestimationis suae culmine revocat, et discretionis manu ad aequalitatis compagem rosormat. Unde beatus Iob, qui eiusdem sanctae EccleSiae membrum est, videns quod amicorum mens per
verba prolatae eruditionis intumuit, illico respondit, dicens:
ESPONDENS auto in Iob dixit: Ergo vos estis soli homines, et vobiscum oritur rapientiat Et mihi est cor sicut et vobis, noc inferior Vestri sum. Quis enim haec, quae nostis , ignoratφ Qui deridetur ab amico suo sicut ego, invocabit Deum, et exaudiet eum. Deridetur enim iusti simplicitas, lampas contempla apud cogitationes divitum parata ad tempus statum. Abundant tabernacula praedonum, et audacter proVocant Deum, cum ipso dederit omnia in manus eorum. Nimirum interroga iumenta, set docebunt te, ot volatilia coeli, et indicabunt tibi. Loquere. terrae, et Pespondebit tibi, et narrabunt pisces maris. Quis ignorat quod omnia haec manus Domini soceriti In cuius manu anima omnis viventis, et spiritus universae carnis hominis. Nonne auris verba diiudicat, et saucos comedentis saporemt In amDj0jtjgsd by OO le
978쪽
tiquis ost sapientia, et in multo tempore prudentia. Apud ipsum est sapientia et sortitudo, et ii se habet consilium otintelligentiam. Si destruxerit, nemo est qui aedificet: si incluserit hominem, nullus est qui aporiat. Si continuerit , quas, omnia siccab tur: et si emiserit eas, subvertent te ram. Apud ipsum est sortitudo et sapientia. Ipse novit et decipientem, et eum, qui decipitur. Adducit consiliarios in stulium finem, et iudices in stuporem. Baltheum rigum dissolvit, et praecingit lano renes eorum. Ducit Sacerdotes ii glorios, et optimates supplantat. Commutans labium ver cium, et doctrinam senum auferens. Effundit despectionem super principes, et eos qui oppressi fuerant, relevat. Qui revelat profunda do tenebris, et producit in lucom umbram mortis. Qui multiplicat gentes, et perdit eas: et subversas in int0grum restituit. Qui immuthi cor principum populi terrae: et decipit eos, ut frustra incodant pes invium. Palpabunt quasi in tenebris, et non in luce, et errare eos faciet quasi ebriOS.
CAPUT XXV Suporbo sapientis latuitas.
Ergo vos estis soli homines, et robiscum cI)morietur sapientia.
39 Ita omnes mS. Norm. Anglic. et plerique. In Coib. moratur. In
979쪽
36 Quisquis se praeire omnes ratione aestimat , quid iste aliud quam solum se esse hominem exultat λ Et saepe contingit, ut cum per tumorem mens in altum ducitur, in despectum omnium, et sui admiratione sublevetur. In cogitatione etenim proprii favores oriuntur, sibique de singularitate sapientiae I) blanditur, psa fatuitas. Pensat ea, quae audierit, qc Verba, quae profert, et miratur Sua, et ridet aliena. Qui ergo solum se sapere aestimat, quid aliud
quam hanc eandem secum a) mori sapientiam putat λ 3
Nam quam adesse aliis abnuit, soli sibi hanc tribuens, prosecto intra tempora suae brevitatis claudit. Pensandum vero est, vir sanctus quanta discretione utitur, ut amicorum superbientium arrogantia comprimatur, cum protinus adiungit:
CAPUT XXVI. Superbi arrogantia modeste comprimenda.
Et mihi est cor, sicut et vobis: nec inferior
I Editi ac plur. ΜSS. blandiuntur ipsa fatuitas. Emendantur subsidio MSS. Gemet. Germ. Coib. Aliunde vero quo sensu dici potcst favores sibi blandirip At recte opponitur sapienti ac fatuitas in lectione quam elegimus. Sed sine interrogatione , cum sit ironica locutio, Ergo pro sane posito. In vaticana editione Xisti V. sic legitur ipse locus, sibique de singularitala sapientiae blaudiuntur. Ipsa fatuitas pensaι ea, quaε audierit. a) Sic legitur in mS Anglic. et in No . plerisque. In Ebroic. tamen
et Coib. a a. manu habetur, secum morari. In Corb. Germ. oriri. 3- I. Vindoc. numqvam adesse aliis annuit. Alter quam adesse alienis abnuit Bessar. adesse aliis cupit.
980쪽
37Quis etenim nesciat, quantum beati Iob vita atque
scientia amicorum eius scientiam excedatῖ Sed ut eorum superbiam corrigat, esse se inferiorem negat: et ne suae humilitatis limitem transeat, esse se superiorem tacet: nec praeserendo se sed censerendo, indicat quod de se hi, qui sibi longe sunt impares, discant: ut dum sponte inflectitur Sapientia quae eminet, nequaquam se contra vires erigat scientia quae iacet. Quos bene mox ad aequalitatis sensum revocat, quia tumere valde quasi de singularitate magnitudinis pensat, cum subsequenter adiungit:
CAPUT XXVII. Comprimitur superbi arrogantia ostendendo, ea quae Scire Se gloriatur, a nemine ignorari. Quis enim haec quae nostis, ignoriat 'ue 8 e si aperte dicat: Cum cunctis sint nota quae dicitis, de dictorum scientia singulariter cur tumetisὸ Quia igitur elationem arrogantium ad aequalitatis communionem revocans, perfecta correptione redarguit, ad doctrinae nunc sententias erumpit; ut amici eius humiliati, prius discerent Veritatis pondera, quam reverenter audirent. Sequitur: