장음표시 사용
51쪽
substituto, se Isilius a patre, de libens, posthumis. Sed quidquid si,
illa Baldi opinio, quam sequuntur plures in hoc, quam Imolle opi-m ΟΠem , procedit tamen de iure communi , & est ratio, quia post aditam hereditatem pagano, non potest directe substitui,& qui semes fuit haeres, non potest amplius desinere esse lines, ita ut alius sit directo haeres, nec potest dicere pro parte testatus,& pro parte ia-
testitus, quod inco uenies sequeretur, si instituto, secudo loco hς res post mortem uxoris directo succuderet, quia eo repudiate, decederet testator pro parte testatus, S pro parte intestatus r quod omne non habet locum in testamento militis , it traditur in L Centurio de aliari, de sic nec habebit locum in Regno, ubi testamur iure mili tari,& potest unusquisque haeredem ad tempus facere,&post tem pus alium,& decedere pro parte testatus,& pro parte intestatus,&ssc directo capimus in Regno, ex obseruantia Regni, secundum practica glossa torti, nec hoc casu, illud verbum, heredero laniuersat, di rectum erit obliquandum, ex quo materia non repugnat,& quia directa substitutio, quae a principio potest valere iure directo,nunquam obliquatur cundum c retin cin S. quidam recte, dicentem impossibile esse, quod institutio facta per verba directa , obliquetur, quando directo valere potuit a principio. Et sic concludendum est, Ludovicum non capere iure obliquo a matre, sed venire directo, tanquam haeredem uniuersalem , sequentem vero substitutionem , qua post mortem Ludovici vocatur Ioannes,& eius descendentes est prima
substitutio fidei comissaria,& sic nunquam dici potest, quod descendentes sint in medio duarum fidei commissarium, prout existimarunt i D. exteri, ignari consuetudinis huius Regni alias deducentes, satis validam coniecturam. Restit nunc videre, an descendentes, qui una cum Ioanne vocati sum post mortem Ludovici, veniant per vulgarem, an vero per fides commissu iam ξaiticulus magis perplexus, quam difficilis, dubiuStamen confusa Doctorum allegatione, sine distinctione procedentium, quanto melius Velitatem amplecteremur, si ad veterem,sanam
sinceramque docti inam antiquorum,& limpidissimos illos fontes, omissis turbidis ribulis, Oculos duce iemus. In casu praesenti est aduerteia duro, non loqui quando simpliciter descendentes, vel plure' siue gradus, liue persona sub nomine collectivo vocatur, sed sumus
52쪽
in speciali casu, quo post mi item Ludovici Vocant ut Ioannes , &eius descendentes,& sic copulantur descendentes cum Ioanne , &copulati vocantur. In hoc casu duplex indigatio se osse it. Ptima, an Ioannes,& etiam dc scendentes veniant in ordine ad substitutionem, per vulgarem, seu fidei comissariam: Secunda in uestigatio, an casu, quo succesito deueneret ad priores descendentes, detur etiam inter eos successio fidei commissatia, an sola vulgaris)iu prima indagatione dicendum est, quod in ordine .d Ludovicum, tam Ioannes, quam descendentes veniunt per fideicommissum,suis cassibus te spectiue,de Ioanne non est dubium, quia Venit post mortem Ludotii ci, mortis enim conditio inducit compendiossim,& Vtrum l. t pus, S sic vulgarem ante aditam, & fidei comissariam post aditam coma prehendit,& idem est dicendum de descendentibus, quando in. trassent in locum Ioannis, pervulgatem: nam in ordine ad Ioanne vulgariter vocantur, ut si Ioannes non adierit intrent ipsi in eius locum, Occupato vero illo loco, succederem Ludovico per fidei commissariam. Haec est solida doctrina, quam in similibus terminis tradit
Ruinus. Sed an descendentes in ordine ad Ioannem, VocentUr per fideicomissariam, taliter quod Ioannes censeatur grauatu S restitue re descendentibus haereditatem , vel quod eo adeunte expirauerit
substitutio illo tu, hoc opus hic labor est. DD. varijs argumentis,&rationibus se contorquent, sed in hoc passu vetior est sententia, cumani o S. quidam recte tia non data necessitate causativa instituendi,quod scilicet veniant per vulgarem tantum, & adeunte Ioanne expirauit, quoad descendentes, & loquitur Cumam quando vocat ut frater,& eius descet dentes per fidei comissariam, quod testator se consuluisse, cum domino Fulgosio,& noc etia tenet Paulus ibide& las. qui de cc muni dicens omnes ita tenere in omni nomine colis
lactivo, S non solum vocatio fit directe, quo casu nulla videt ut dubitatio, Deci de comuni, o i -'. moti secundus casus, et bi mulli. n. i8 .est verum qu0d loqui Iur, ubi Vocantur solum frater, S si ij, siue directe, siue per Vesb. m commune, quod apud omnes est sine dubio. Imo dicit Decia. ibidem licet substituat haltem filios,& ne potes, quia haec verba non hal t tractum plurium graduu, sed sunt terminata ad duos gladus, nu. 2qq. 2 3. quo casu dicit venire pervulgarem. Non sc tum igitur his casibus veniunt per vulgarem, ubi
53쪽
limitati sunt gradus ad filios,& nepotes, qui possunt per possibile
concurrere,& ubi dilecto simpliciter vocantur, sed etiam si vocentur per verbum commune. Quam sententiam sequuntur plures numero DD. Et maxime procedit hoc, quando substitutio fit per verba dire icta, quae nunquam obliquantur, si semel iure directo valere
potuerunt. Et licet aliquado contrarium suadeant coniecturae,illud a sola mente procedit, potius quam a Verbis, secudum Gratian. v bisu p. n. a. quod in Regno facile non admittitur. Et licet aliquando allegentur aliqua iura in contrarium , illud procedit dato aliquo adiuncto tractus futuri temporis, inter ipsos descendentes posito, vequando iam fideicummis ium debito modo formatum est, comprehendens successive omnes de familia, quo casu iura quo admodum succedendi tantum, dant formam, in g . in si deicommisso. Secus autem quando copulative veniunt descendentes, quia tunc necessa Ilo debent venire per vulgarem. Ratio est manifesta, quia de natura copulae est copulate, aequaliter simul,& eodem tepore, taliter quod descendentes, una cum patre Vocati, per fratrem testatorem, attenta natura copular concurrere, simul debuis ent in substitutione: sed quia propter ordinem affectionis ordinatae,in qua veIsamurta quia impossibile est omnes descendentes venire eodem tempo re illa copulativa debet degenerate,& resoluitur in disiunt tua,ideo
successivus ille ordo in sensum vulgaris interpretatur, prout cost saDeci. resoluunt DD. Soci. & alij, ut sic minus derogetur naturae copulae, si initelligamus de descendentibus, qui erunt tempore Venientis sidci commissi, cum veri ficetur in eis verbum descendentes, qui
Unius gradus sunt, non dato adiuncto tractus, quod in fidei coni Lsaria non ita est, cum sinuit venire non possint, & magis obvietur copulae. Et licet aliqui dicant, hoc esse intelligendum cum filijs ista 'tii ,& etiam iis potibus, qui simul cum eo concurrere poteranti
secus tu alijs descendentibus diuersorum graduum, qui simul & eQdem tempor te concurrere non possunt,& sic successive debent Vonire,& per fidei eonymis um,ut sic omnes capiant, ut cum multis tiet De in bifupat. 2 3. eris tuinto casus. Ad hoc respondetur dupliciter. Primo, quod Ruinus loquitur etia in filijs,& nepotibus, tu min hoc sequuntur, Alex.& grauissimi alij. Secundo, quia secun d m. a ij. d. doscendeates sunt eiusdem gradus, non dato adiu acto h/
54쪽
bente tractum,& sic eodem tempore intelligi debet,secundo in Cuni . allegat m s.f' si licοMissis, Ut sic Videatur consitum de omnibus descendentibus extiletibus tempore cedentis fidei comis ki. E icet Decia. cons. I. a n.: . cum multis sataget probare contra rium , non tamen Videtur bene fundare, nec ad copulativam res. pondere, nisi tantum ad effectum inducendi Vocationem succes siuam tantum, non autem quod sit fidei commisaria, est videndii, omnino Petruscis Uult cons. 8o. diseriisti me resoluens pro hac par te dicens, quod ubi vocantur pro imiores soli, Vel copulatiue, post aliquem, tunc si inter illos collectum, non adsit aliquod ver bum denotans tractus temporis, non adesit fideicommissaria, sed sola vulgaris, ut sic primis admissis, caeteri excludantur. Ad et .vcro inspectionem, ubi quaeritur,an inter vocatos collective detur fidei comissum de relli tuendo de uno in alium. respondetur, quod non . Ratio est, quia liberi, di descendentes positi in altera parte copulae debent considerari respectu solius, copulae, S non respectu ipso tum inter se, sicut compromissum factum inter Petru, ex una, S decem personas ex alia parte, nam tunc tale compromissum non operatur, quoad illos plures inter se, sed solum inter corpora ccm promitentia , ex sensentia Fuir. G: Liat. γε alioru . ut in terminis ita decidunt grauisti mi DD. licet contra dictore non careat. Et sicut Ioannes non fuit grauatus, erga descendentes onere fidei commissi, sic nec ipsi inter se: hanc opinionem, Saliam etiam quando agitur respectu primi vocati ad alios de Dcendentes Vocatus in a. gradu licet tribuatur Cumano tenuit primus omnium Bart n d. S. quidam recte ersno obstat lex pero. Cui
opinioni consonant infiniti illi DD. qui in simplicibus terminis fidei commissi relicti familia: agnationi, liberis antiquioribus descendentibus,& similibus, concedunt solam vulgarem. Item & illi qui inter Petrum,& descendentes substitutos Titio, nequaquam fidei commissum concedunt, sed solam vulgarem, qui & verissima S receptissimam praedicant, S iacit quia in fidei commisso relicto
post mortem plurium, non resultat inter eos aliquod fidei commissum, Lis lex .in I penul. tol 6. γ es infideli ommisso, C. de impuber. alij ora Missimi D D. dicentes, quod tunc vocantur descendentes ac
55쪽
imo fatetur verurn esse, id quod dicimus: fundat enim opinionem suam jn alijs codiecturis, de quibus ibi, non soluens hanc difficultatem, seclusis sui coniecturis. Allegati solet ρontra superiora, quodam exemplum Petri de Agreda, de asno is TI. i. Octobris, ubi Barrholomeus Tena, instituto filio hartholomes, substituit eidem decedenti sine filijs, aut curri filij, qui minoris aetatis decederent, Thomasium alium filium ii viu hesitat, aut suus descendentes. Euenit quod praedecessit Tho m Iius, rqlicto solo nepote Petro de Agreda, deinde dec essi t Ba rth o l meu filix es sine filijs, successiit ei Petrus de Agreda,& iuilissit ne, quia per praedecedentiamThomasi, aut sui prinii subiti tuti d scendentes ab eo erant ingressuri in eius locum pervulg ne, yt dixi in superioribus: quia eius respectu erat vocati per Vulgarem Recepto, tamen illo gradu Thomasij, necesse erat succedere Bartholo meo haeredi decedenti sine filijs per fideicommissum, ut per Ruin. in superioribus allegatum : unde in hoc casu, descendens Petrus nos succedit Bartholo meo,per viam fidei commisi, capieudo a Thomaso primo substituto , quasi grauato illis
restituere, sed quia cum Thomasiusfuisset praemortuus, primus substitutus tempore cedentis fidei comissi,fuit necesse intrare descendentes in eius locum per vulga rem, S silc cedere in medietate har redi per fidςico mimissum, & hoc declarant illa verba vinculi, Sc licet noluerit testator grauareThomasium, per viam fideico missi absoluti refrictu suorum descendentium. Ecce quomodol homasius ex voto testatoris non remansit grauatus in fauorem
descenaentium suorum in aliquo postea se inuoluit illud mo-tiuum sic de iure fieri oportebat, ex quo perdisiiunctivam vocabantur Thomasius, & descendentes, & sic ille ordo successitius
erat per vulgarem, Ut fatentur contra Dςc. omnes DD. Iam ex his resultare vide ur, quod partes omnes in hoc testamento Ioanis a. non possunt fundare Lissuum; Tum quia non potuit de bonis disponere: Tum quia vocatio descendentiu videtur licet nosiae contradictione magna per Vulgarem,& sic expirasse, & p tconsequelis eueniendum ei d dispositionem Ludovici primi, In quo Ar tonitas fundat ius suum. Apud quem bona haec dem P 'tis bonis Petri Signiferi deuet nerunt libera. Hic in sus t stam et
56쪽
I 3I7.vocabit masculos descendentes Ludovici secundi , in eoru defectum fratres Ludovici 2. A lphon sum, Petrum, & alios fratres di eorum filios , & descendentes masculos legitimos per rectam lineam,& in bonis quae ipse reputabat libera licet erronee facit simile vinculum pcr rectam lineam, Vocando descendentes mas culos per rectam lineam, & his deficientibus, vocat in his bonis, liberis proximiorem consanguineum de nomine, & insignijs de Ixar,&c. si hic Ludovicus valide donauit omnia castra, & bona Ludovico 2.in capitulis matrimonialibus, Ut supradictum est, super vacanea est haec dispositio , de quo ibi videbimus: sed casu
quo potuerit, videtur constituisse maiora tum , Vocando successores omnes masculos, de maiori in maiorem, per rectam lineam
in posterum. Quod si ita est illa conditio,si Ludovicus morietur sine filijs, & eius defectus per eorum existentiam , non videturium pere fidei commissum, in dispositionibus succesiuis,& perpetuis , licet non sint maioratus, cum aduersetur naturae, ac pel petuitati maioratus,& fidei commissi perpetui, S est repetenda dicta conditio perpetuo, iuxta natura dispositionis, ex sola perpetuitate successionis, & fidei commissi, licet non sit maioratus. Quod licet videatur aliquo modo sapere naturam repetitionis, non inco uenit, cum resultet a natura actus, ac verbis dispositio
nis, Aia olin. de primogenuib. I .c. 6. a num. I 6.
Deinde quia conditio loquitur per Verbum permanens perpetuum, veluti si non remanebit filius, ibi: ι notos iere,int.quae verba tractum , ac perpetuitatem in tempus futurum habent, ut sic non debeant unico actu expirare. Sed quando haec non includerent Antonium,& Petrum, non
videtur quod possunt prodesse Marchioni: qui licet descendens sita stirpe & prosapia lxarensium, non tamen dicitur de eorum recta i in ea: nec de linea attes ta significatione Verbi, de quo D D. abunde scripsere D. Elena de YIar auia Marchionis,& filia Ludo uici sectindi, licet ipsa esset agnata, ct de linea Ixarensium, tamen constituit nouam lineam, scilicet mariti Comitis Fontani, N. de Heredia, & propriam suffocauit, cuius etiam familia D. Anna de Heredia nupta, D. Martino de Bolea patri Marchionis, similiter mutauit lineam suam , & nouam constitui, scilicet de los Boleas,
57쪽
sunt enim tales sitis agnationis , & principium cognitionis , S descendentes ab eis, non sunt de linea patris earum , sed de diue
tent bona haec libera apud Ludovicum secundum nepotem suuin vim dicti testamenti, in quo fuit haeres institutos, tam q. maior alijs fratribus nepotibus Ludovici testatoris. Hic autem Ludovicus primus multo ante, scilicet anno Isi 3 . donauerat bona Lu do uico a. in capitulis matrimonialibus dicti Ludovici 1. cum amplissimis vinculis agnationis, ad omnem suam,&suorum Ixasci' sum propagationem amplectendam, cum mille clausulis, tali rei quod in hoc nulla dubitatio possit moueri, cum quo titulo se in cludit Antonius. Sed oponitur de defectu solemnitatis, quia cum haec capitula essent testificata per duos Notarius simul communicantes, non fuerunt post extracta , nisi per unum Commissatium, unius ex dictis Notarijs, cum deberent extra i ab ambobus roga tis, vel ab ambobus Commissari)s eorundem. Haec o positio v lx deperire fidem publicam,&veritatem rei gestor, errore, vel potissio bliuione Notariorum, & sic in quantum iuridice possit iuuao da, de corroboranda venit: iuxta votum Panormitant , & videt sit
quod non obstat obiectum: adest enim ibi clausula, dans faculta
tem unicuiq. extrahendi,& leuandi instruimentum, quae tamen ii cet apertior fieri potuisset, potuit pro uabiliter dare o cassion sunt Notarium, sic intelligendi,& extrahendi actum vere celebs tum, Deinde, quia instante,& petente una parte, vel partibus ii ligantibus exhibere instrumentum originale dictorum capit illo rum. Et sic exhibuit D. Antonius instrumentum originale, ex zsctum per duos legitimos Notarios, indebita forma, quos in teis 'pore fuisset exhibitum, omnem dis chltatem remouisset, cum ς ro ad instantiam partis aduersae fuerit exhibitum , tanquam νς nota antiqua deperdita , dici potesso de tempore, & intra icis pq e X hibitum, cum non sit noua res, nouum inlisuimentum, sed id ζψ' cum exhibito, qualificatum tamen , quod licet facere, etiam non licet de nouo deducere,& extra tempus, ut in causa appri tionis deducere confirmationes flatu torum exhibitorum in i
mainii ima. Deinde, quando exhibitio illa fit per facili ad hi eri
58쪽
sic petentis, sibi imputetur, cum q. Veritas rerum gestarum terroribus, & obliuionibus Notariorum non debeat perire, iustissimum videtur sufficere veritatem, sic adiunctam iuridice ad amplectendum illud instrumentum.
Sed transeat, quod non valeat, saltim potuit Ludovicus et . di Dponere de castris, tanquam apud se liberis: quod sic fecit in capi tulis matrimonialibus Ioannis 4.fiiij sui, cum D. Elisabeth de EDpes, anno I 3 3 8. Vbi in amplissima forma constituit maiora tum agnationis inter descendentes Ioannis fit ij, & indefectum illorii, vocando alium filium suum, Ludovicum scilicet,& eius descen dentes,& in illorum defectum, fratres suos Alphon sum, Petrum,
Carolum,& eorum filios S descendentes in perpetuum. Et haec pacta carent vitio nulli satis,& vocant solos agnatos in primo loco,& sic includunt Antonium,& Petrum,& excludunt Marchionem cognatum Et licet dicatur, quod non potuit ea bona vinculare, ex quo per forum ultimum de iure dotium, sunt vinculata, in cuius seri institutione astitit Ludovicus 2. S sic videtur sibi p udicasse obiectum hoc facile subuertitur: Primo, non constat ibi interuenisse Ludovicum. Secundo, forus ille non vinculat bona, sed prohibet dotationes,& alienationes causa dotis, Vltra certam quantitatem in bonis Vinculatis , restringendo illam dispositionem , ad illas octo domus, de quibus ibi. Deniq. Vnum
disponit, aliud pro supponit, vulgare eit in iure, quod illud praesuppositum eii prius probandum, iuvia glossam comunei Deinde hic apparet de contrario, quia non semper fuerunt vinculata, ct ubi fuerunt, fuit in fauorem agnationis, itam per testamentum Ludovici i. quam per pacta dotalia Ludovici et . & Ioannis 4. At hic potest fortis intelligi de vinclis contra uentionis, cum generaliter loquatur, quo casu intra contemplatos potuit Ludovi. 1. disponere; deinde potuit este vinculum eleestiuum, & similiter esset locus dispostioni Ludovici, & sic parum ob eis illa obiectio. E
quibus omnibus sic per g adus discusis, & examinatis , resultat quod in his bonis nullam habeat fundatam intentionem Marebio, sed talu Antonius, S Petrus, qui colendui inter se, de potiori vire, & certum est, Antonium priorem in gradu , & tempore,
cum descendat ab Alphonso fratre Ludovici prius nato, qua Πλ
59쪽
Petrus alter stater, proauus Petri litigantis. Sed iste Petrus, opponit de statu legitina itatis Antoni), dicens eum non esse natum ex legitimo matrimonio, sed potius adulterrinum, ex Alphon , & Gratia Sancho uxore Martini Loper, haDitum ex ea Vivente marito, super quo innumeri testes, pro utraq- parte producti suere. Sed Senatui visum est, & bene iudicare pro Antonio bene fundato in iure suo, tam super statu legitim ita iii, quam etiam luper cotractu matrimonij, celebrati in villa deΥxar. probauit enim fere per octuaginta testes in hoc procella, Sc perquam plures alios receptos in alijs processibus ad futuram rei memoriam, se esse, &fuisse filium Alphon si, ex suo legitimo ma 'trimonio contracto, solemniter in debita iuris forma cum Gratia Sanctio, mortuo eius marito Martino Lopc1, S deponunt ic stes de reputatione & fama,& de auditu maiorum suorum nominas'
co eos: & praesertim multorum, qui fuerunt de eo tempore , SCOgno uel unt coniuges, & sic concluserunt de tempore illi maiores, quod ad probandam legitimitatem de iure sussicit,&conclucentiis lima est Probatio. Imo in spetie concludenter probauit, patrem suum Alphon sum contraxisse matrimonium cum Cratia: an clio, in Villa de Ixar, mortuo primo marito, legitime, S in de- ita iuris forma, post annum is 3 o. taliter quod non docto de co 'trario remaneret probatus titulus legitimusveri matrimonij, Vl 'tra tractatus,& quali possessionem legitimitatis, quod per cos
trarias probationes non fuit eneruarum mec concludenter impugnatum, Ut dicetur. Omitto, quod quasib et coniectura facit prae Iumptionem pro matrimonio: omitto etiam l. in dubio pro matrimonio est iudicandum, in tantum, quod pro suis irendo ma trimonio , p sumitur reiteratio, & pluralitas actuum , ut sic restes reducantur, ad concordiam , & non contradicant. Omis' his omnibus spetialibus iuris , super dicta probalione , re malarit probata concludenter intentio Antoni j, tam in titulo, quam in quasi possessione legitimi matrimonij. Sed contra eam opponebatur fortissime triplici argumento. Primo, quia permultos testes probauit Petrus, quod post natiuitatem Antonij)adhuc Vivebat Martinus I Oper, primus maritus Gratiae Sancho quem Antonius dicebat decessie anno 113o. ta quod sic Vrd
60쪽
natus ex adulterio .Hoc autem deducebat Petrus, per argumentationem retro trahendo memoriam, quam testes dicebant se habere, & cum illa retro tractio memoriae non attingeret dictum
annum trigesimum , sed finiretur in anno 1 3 36. aut Is 37. parum plus , Vel minus, quo tempore dicebant ilii antiqui testes, qliod cognouerant dictum Martinum Loper, ex quo sitne replicaresultabat adulterina natiuitas Antonis. Sed ad hoc fuit responsum, quod dicti testes dicebant se habere tantam aetatem,& plus, S taptam memoriam, S plus, S quamquam testes sic cep anentes nihil probent, nihil concludant circa dictionem plus: taliter quod si quis yellat per dictiones illas superaddere aliquod tem
puS,Vbi celtitudo aequiritur,o: hil qgeret, tamen ad saluandam probationem Antoni j, de certo S terminato tempore sectam, operatur ijJa dicti in plus ) n0n ad probandum aliquid, sed ad euadendum
restricti' ne mi ge limitationem testium aduersantium , in quantum illi protrahunt memoriam suam, v , ad tempus is ἶ7. quo tet pOre dixerunt e vidisse Martinum malitum. Nam replicat ad hoc Antor iusics m Paulo de Castro , quod ex Quo testes dixerunt tantam an moriant, plus, possibile fuit attigisse annum 3 o. & sic sensissex sies i ii qm talom didionem app9suerunt , notabile dictum Pauli
Obij si ςhat sec 'do Petrus, quod cum testes, Umnes Antonii duo dicerent; unum de certa scies tia, aliud de auditu maioriim , in hoc pulcriori dicio in quantum dicebant testes Antoni j, fuisse natum tonix in in villa de Sampe post anum I 3qo. Conuinccbat, inquam, eos Petrus de falso, in hoc secundo dicto, & hoc per validissimas probationes, tam te stium, quana per scripturas publica, :&sic cum in parte essent falsi , videbat ut eos esse falso s in totum , in quartum deponchant de reputatione,&statu legitimitatis. Sed hoc
contrariu minorem vim habuit: quia secundu dictu de possuerunt testes Antonij dς auditu tantum mai0rum,n on asseuerado, asscsado, mi mando illud,& stat Verum, quod audiuerunt aliquid a maioribus dici,& quod illi maiore nisum dixerint, ego autem, nec periurus, nec falsus eror notabile dictum Ioannis Andreae, dicit enim per eum textum, quod qui faetit duas positiones contrarias, erit perium iu , di incuri et poraas permuj,& ob id in eo textu non fuit confirmatus