De phialis rubricatis quibus martyrum romanorum sepulcra dignosci dicuntur observationes V. D. B. Victor De Buch

191쪽

n nominis

u Venerabundus itaque genibus humi positis cunau adstantibus, preeibus quas tempus et loci pietas sug- gerebat pie pro gratiarum actione effusis, Crescen- . tius lateritia illa munimenta summa diligentias reserat; invenit humani corporis ossibus integris . compagem, supino situ jacentem, indice digito de-

η Xterae manus annulum ex auricalcho, pontificiumn insigne, pro illorum temporum pia modestia reli- nentem; aliquot aereos nummos cum Diocletiani. effigie, temporis absque dubio indices, intra corpusa exstantes e quibus omnibus decenti cura, cum aliquotu sacris corporibus, collectis et ad urbem allatis, res. vulgata Gregorium magno assecit gaudio etc. . Hactenus Murnovitius 13. Universa haec comoedia quo enim alio designetur nomine) exponenda visa est ut Iccior judicium serat de Crescentii indole et agendi ratione e quis enim dubitet quin haec ipse prius composuerit omnia, quam in ea inciderint operari ip Mitto juncturae genus num-

ill Ap. Farlato, Illyricum incrum . tom. II. pag. 350

192쪽

l92 quam visum autea; annulum ex auri Iclio, potitiscium insigne; eorpus S. Richardi quod nomen Danci cum inter martyres romanos exspectasset nemo) tunc quoque et simul cum S. Cirii corpore suisse inventum; haec aliaque aeque mirabilia lubens omitto, quoniam solius S. Crii corporis in entio satis est, ut medias inter sabulas seu potius fraudes nos hic versari intelligamus.

Ut enim nil dicam de corpore S. Crii papae, quod anno 1δ88 ex Callistiano quoque coemeterio erutum seretiatur, atque in Bavariam missum Bambergae Praecipue colitur, id enim insincerum etiam est; in in ipsa urbe Roma, in templo ipsius S. Crii, anno 651 retectum cst corpus illius pontificis una cum corpore S. Gabini, eius fratris il); quod quamvis multa alia loca id se possidere putent, verisimiliter probum S. Crii

Quod si tamen id negaveris, parum ad nos, mutendentes solummodo verum S. Crii pontificis corpus detectum non fuisse a Crescentio, sed suppositum. Genuinum enim S. Crii corpus numquam sepultum fuit in ca Callistiani coemeterii parte, quae ineunte saeculo xvii patebat, sed in ea quae S. Sixti dicebatur caemeterium et paucis abhinc annis a cl. v. De R si revelata

193쪽

i93 est. Quod autem illic quietem sepulcralem nactus esset S. Crius, ex his S. Damasi papae carminibus, quae nunc sere restituere licuit, discimus lὶ:

Porro hinc translatum fuit S. Crii seu Grii corpus a Paulo popa I, et in monasterio S. Silvestri conditum,

quemadmodum ex tahula coaeva marmorea, quam

supra capite v exhibuimus, constat. Neque dici potest alterius esse S. Crii; apertis quippe verbis in antiquissimo illo marmore legitur: MENSE APRIL. D. XXIl. N. SciGAII pAPAE. Invenire itaque non potuit Crescentius anno

1622 S. Crii corpus in Callisti eoemelerio, quod octo saeculis ante e suo loculo sublatum fuerat. Quid eigo de universo hoc negotio sentiemus 3 quid de illius viri sido p

194쪽

qiue ei, retecta hac fictione, auctoritas superesse potest pNeque discedendum a mendace illo monmumento, quin lectori revocemus in memoriam id unum esse ex sepulcris, quibus ante constantini aevum Christi monoe gramma inscriptum fuisse voluerunt. Id capite xIx minnuimus; ubi simul diximus idem praedicari de Marii et Alexandri tumulis : sed ut hi quoque a Crescentio inventi l , ita etiam eius elevant fidem : de qua una

re nunc agimus.

De iis autem epitaphiis maxime varia fuit eruditorum sententia : alii enim .voluerunt ea esse sincera; alii conficta; et alii demum non quidem conficta, neque omnino sincera aut coaeva, sed posita uno tempore, aut sub Antonino, aut etiam saeculo iv aut v . Ut lector ipse judicium serat, exhibenda sunt epigrammata.

195쪽

Verum enim vero eumdem utriusque epigraphes auctorem fuisse his demonstrat Zaccaria 1ὶ : ii Conseramus, . inquit, quaeso utramque : VITAM Exnon : ita in, Alexandri titulo Imimus; virAM co'strisir inscriptum. Marii tumulo. Pantae vixrr uti vixit : sic Alexandri. inscriptio; Marii autem contrario lusu : ΘI fATIs vlXIT . . At quid illud in Marii lapide : cox Lamavis ET ME . posm rer p vin' horum verborum interpretationem p. recole Alexandri epitaphium : O TE ORA INFAMTA ,

i, utrobique orationis series, eadem dictionis indoles. . Nec dicam ego geminas hasce inscriptiones ab eodem . suisse parente prosectas 3 Qui styli similitudinem non. immeriis urgent, quum de cujuspiam lucubrationis

196쪽

- 96 -- auctore dubitatio injicitur, ullariane ista majorem imo . ni re se Immo considant p , At si unus idemque utriusque epigrammatis auctor, quis is domum fuerit, aut quo vix rit lona pom p Sensit Iloinosius illa . rhetorem quemdam quarti quinti ques saeculi potius sapere quam Antonini tompora et priis maevam christianorum simplicitalom; u quam sontentiam et argumentationem alii dein ops enucleatius expositorunt. Zaccaria saepius mutavit sententiam : primo salsitatis uiguit utrumque epitaphium; . Postea animon recolens summam, quae Romae adhibita semper fuit, , diligontiam tum in custodiendis essMiondisque coemes toriis tum in cognoscendis tractandisque ictoribus . monumentis, fraudi in hisce rebus, ut loquitur, reso. locum non posse intellexit, ii et sensit utrumque poesitiam suisse titulum saeculo Iu aut v, quum restituerentur coemeteria; neque hic stetit : sed domum in eam venit opinionem ut Marii Ppigraphen non coae amHadriano osse diceret, quum haec ex titulo verba : TEκ-pon E ADRIANI manifesto Post Pius mortem scripta suerint: non enim ea de vivis adhiberi solita : et utramque proinde inscriptionem imperante Antonino sculptam

suime. Verum non omnes a prima sua avulsit sententia Zaccaria, quum ipse ah ea discessit. Complures enimi l Synlagma, pag. 953.

197쪽

- 97 persuasum habere pergunt, nedum summa diligentia coemeteriis custodiendis semper adhibita fuerit, summa negligentia ea plerumque suisse obsomuta : testimonio esse innumera medio aevo, atque etiam dum vix erct ipse Zamaria, patrata furta l). Intereii satis nobis sit animadvertisse parum interesse diligentemc an negligenter coemeteria suerint habita, quum salsitatis crimen in ipsum curatorem Crescentium redundet.

Et sane quis eum hoc crimine liberetp Imprimis nuspiam amplius praeclarissimi illi lapides apparent et dubium est line exhibiti fuerint Severano, an apO- grapha tantum inscriptionum; praeterea nemo umquam tradidit quo martyrum corpora, quae illis lapidibus aliquando ressent clausa, delata suissent. Ex quo capilo haec inventio magis adhuc si incredibilis quam illa S. Crii; quam tamen nemo salsissimam habere nequit. Insuper tum Marii, tum Alexandri epigrammata

leguntur posita a Firis METu pavidis, quod NE IN CAvEn-

sed quis haec de Hadriani temporibus dixerit 3 quem

constat potius savisse christianis quam adversatum esse; ita ut pauca, quae tunc facta sint mariSria, non tam saevitiae et acerbati temporum quam singularibus rerum adjunctis passim ab eruditis adscribantur. Atque Oh

198쪽

- 98 hanc quoque causam non parum admirationis creat Marii Iapis, quod vitam cum sanguine suderit Hadriano imperant . Demum, ut nil dicam de insolenti utriusque inscriptionis modo, quem ab aliis jam animadversum monuimus, ipsa ratio qua ADRIAM scribitur nomen, manifestum sorte facit esse sigmentum recens. Omnibus enim Hadriani numis inscriptum est HADRIANEs, nequaquam Anni Rus lὶ; quos quum christiani re gentiles quotidie tererent manu, mouumontis similiter I ADRiar uai tu . scribebant 2ὶ. In lapide vero pro vulgari recentiquo more adspiratio omittitur. Non mὶnus dissicilia sunt verba Dux MILI M : priusquam enim imperii sedes primaria translata suisset Byzantium, nemo nisi supremi post imperatorem legati Gera dicebantur 5ὶ; tunc autem ex versione vocabulorum graecorum dignitates aliquot dueatus dici coepti sunt et qui iis ornabantur duces 4ὶ : antea vero tam

rari erat usus illa vox, ut quum Muratorius οὶ in lapide

199쪽

hispano reperisset DacEM LEGIOxta vii, continuo addiderit : a Dux L ioxis nuspiam unica mihi occurrit. .

At enim, inquies, quidni similiter singularia exempla

sunt Dux viLIrim, TexmRE Anniam etc. Sed, quaeso, quid omnia singularia concurrunt in Crescentianis inventis p Monogrammata ante Constantini aevum; epitaphia plena antithesibus et ludis verborum; ADOLE-scisus qui TinponE Anniar I sint DLoes rei LITΠου; aemus et vitae desperatio, cum molliter satis nucrent tempora; martyria, quae nemo uinquam fuisset suspiratus est.

Quid p etiamsi ignobile sigmentum S. Crii papae tumuli

non haberemus, vel haec sola sufficerent ut Crescentium setorem fraudulentum Marii et Alexandri epigramma tum diceremus. Quae quum eo sint loco, confidenter quaerimus quam fidem debeamus ullis Crescentii inventis; et, ut ad vasa sepulcralia redeamus, quid jam sentiendum sit de ternis vasis Crescentianis, inscriptis: sa siriniit . fias. et iapmaxime quum facillima hic suerit fraus; hae enim noleto inscriptae suere calci, ipsa vasa circumdanti. Et quidem fraudis suspicionem ingerit vel sola i ito- rarum forma; quae ubique eadem est; ita ut corio certius ejusdem manus sint tres illae epigraphae. Addeliteram A ibidem ubique scribi eodem prorsus modo, Milicet A; quae omnium tune minime erat usitata norma, adeo ut vix appareat inter centonas inscription cursivas, quas Pompei collegit Raphael Gam rei, ri

200쪽

- 200 similiter inter coemptoriales, quas repraesentavit Perret. Sed, quod praecipuum est, neque ante noque Post Crescentium similium vasorum specimina inventa suere. Unde itaque si ut ipso solus tam beatus coemeteriorum curator fuerit Z Audacter dicamus sepulcri S. Crii papae auctorem et M. Marii et Alexandri titulorum labrum notas quoque illas calci inscripsisse. Quodsi haereas, ne saltem argumenta deducas ex notis, quae ipsis eruditis italis adeoque romanis suspectae aut salsae habentur; id maxime suadent eomnunes prudentiae leges, nisi prius omnia quae Crescentio impinguntur crimina dilueris. Hactenus de limosis vasis

crescentianis.