De phialis rubricatis quibus martyrum romanorum sepulcra dignosci dicuntur observationes V. D. B. Victor De Buch

211쪽

u scribit de ejus exsequiis. Postquam emo in ue -- . moriae Cullibertus episcopus, Peracta communione, is elevatis oculis et manibus ad Deum, commendans ei ii animam suam, emittens Spiritum, sedensque, sine. gemitu abiit in viam patrum, navigantibus ad insulamu nostram delatus, toto corpore lavato, capite sudario

. menta sacerdotalia indutus, in obviam Christi calceas mentis suis Praeparatis, in sindone cerata involutus, s animam habens cum Christo congaudentem. Non esta dubitandum quin ipse mos esset apud Romanamu ecclesiam in hac re, qui apud Anglos fuit, praesertim, cum ex illa primum episcopum Augustinum haberent. Aligii Saxones, et eo tempore quanta celeberrima. suit Rometina ecclesia propter auctoritatem doctissimis ejus episeopi Gregorii, et postea ex eadem ecclesias habuerunt archiepiscopum Theodorum in utraque. lingua, scilicet graeca et latina, peritissimum. s Haec

Amalarius.

Neque ex S. cuiliberti Vita tantum, sed ex ipsius

S. Gregorii Magni scriptis ostendere potuisset OBLATANS ER PECres sANova defunctorum fuisse posiet M. In Vita enim S. Benedicti, quae libro secundo Dialogorum concluditur, narrat maximus ille pontifex miraculum de puero monacho, qui clam S. Benedicto ad parentesiverat et in eorum aedibus vita fuerat functus. Bis nempe terrae corpus mandatum et his rejectum fuerat.

212쪽

- SIS is Τunc parentes concite ad Beuedicti patris vestigia citro rontes, cum magno fletu petierunt ut ei suam gratiam is largiri dignaretur. Quibus vir Dei manu sua protinus is conmi unionem dominici corporis dedit dicens : Ito

u dite. duod cum factum fuisset, susceptum corpus Pius o terra tenuit, nec ultra Projecit. . Neque omittenda Relatio Isonis, saeculo ix S. Galli coenobitae, de sublevatione corporis s. othmari abbatis, qui anno 759 obierat. In hac legitur li: . Sub capite autem et circan pretus iri Dei quaedam Panis rotulae, quae vulgon oblatae dicuntur, ita illaesae atque ab Omni corruptionei, extraneae ab eodem episcopo Salomonc) inveniebanu tur, ut in nulla omnino parte colorem vel speciem a sui amittentes, adspicientium oculis infra spatium, ipsius hebdomadae viderentur esse consectae. Quo a vero ordine quove in tempore eo loci pervenerint, . nobis quidem incognitum, Deo novimus esse mani- . sestum. Hoc tamen omnes pro certo scimus, quod . per triginta quinque annos nullus mortalium ejusi, sepulcrum aperuit Idem tamen Ppiseopus venera- is hiliter eas adsumens sacro corpori RPPOSuit. πει quibus locis, maxime ex illo S. Gregorii papae,

consequitur non in solis opiscoporum tumulis, verum

213쪽

etiam in aliis sacram cucliaristiam positam sui .

Atque hic uios ab orientalibus quoque suit usurpatus, ut ex his constat, quae ementitus Amphilochius de S. Basilio tradit, narrans hunc beatissimum virum

testamenio curasse ut tertia hostiae pars secum sepeliretur l. Quem morem omnino diversum misso a habusu dandi sacram eucharistiam mortuis, in ' Asriea Gallia, Germania et oriente saepius damnato, jum pridem annotavit Monardus 2j et post eum Chai don 53. At vero, inquies, omnibus his locis de specie panis

agitur, nequaquam do specie vini. Recto. Sed hane quoque speciem saepius suisse appositam maximo verisimile, ne dicam certum, jam faciemus, exordio duo loab exemplis. S. Birinum presbyterum Romanum ab Honorio papa in Angliam missum, dein episcopum factum Dorc triensem atque anno domum 630, juxta Chronicum Anglosamiticum εὶ vita iunctum, secundum ritus minanos sepultum fuisse nullus non habebit persuasum. Porro quum ineunte saeculo XIII inter Wintonienses ot Dor strienses de beatissimi viri corpore lis orta essι t,

214쪽

- 2 4 atque Honorius papa III Stepilano Langlitonio, ari lito-piscopo Cantuariensi, hoe negotium commendasset; hic anchidiacono suo rei cognitionem commisit. Test sexaminati; sepitacrum Dorcostricii se, quod S. Biriiii esse dicetiatur, apertum; et, ut halient Acta l),

. in enla sunt Ossa, ordine naturali positu, carne iua cineros redacta. Inventus est et annulus; cruxi, plumbea super Pectus; eLIDAM CALIX p avus; partia culae vestimentorum suorum; duaeque stolae, licet . non integrae; invellita ost etiam quae dant bursa sericas super pectus ejus; quaedam Peru, eX una parte auron contexta : a crebant enim omnes quod in ea sueriti, palla praIlicta CUM CORPORE CARIAT . .

Germania ritus quoque sequebatur Romanos; quibus cognoscendis opportuna idcirco quoquo erit historia inuculiouis et translationis eorporis S. Udatrici, quod anno 975 depositum est, ct anno 1185 terra effossum. . Inventum est igitur, inquit oculatus testis 2ὶ, corpusti sanctissimi consessoris. . . . cum quibusdam particulisis pontificalium induviarum, necdum vetustate consumis . piarum et in dextro latere AD CANT PILIS ARGENTEA, . admodum nitens sacello holoserico, et iri pixi DE ut . quidam dicebant) s Novis Dorum ET ALIA 8ANOA conti-

215쪽

n Ia bantur. Inventa est etiam cistella seratu, admodum . magna, quae omnia plena erant et reserta reliquiis

u sanctorum. R

Quodsi ad principia, quibus priseis temporibus reseucharistica nitebatur, veniamus, facile unusquisque intelliget quam pronum esset ut, si Christi corpus, sanguis quoque apponeretur. Multa scilicet suadeliant ut squantum fieri posset ne species vini separaretur a specie panis. Imprimis sedulo curandum erat ne laveretur Manichaeis, quos vini speciem detestatos sui onemo non novit : quocirca etiam saeculo v cavit

S. Loo l) et post eum S. Gelasius 2ὶ ne quis solam

panis speciem reciperet. Deinde, quo persectius missastineriseii fideles fierent participes, utraque semper eis dabatur sacra species, nisi gra is obstaret ratio : v. g. si homines vinum ferre non possent, si diutius haec servanda suisset species, si teneriores essent pueri quam ut panem deglutirent et alia id genus. Contra, si talia non essent impedimenta, qui Christi accipiebant corpus, sacro quoque sanguine donabantur; etiamsi incommoda, molestiae et dissicultates superandae essent: ad que in infirmorum cubiculis sacra liturgia peragebatur, ut Iiceret eis dare non tantum ex pane eucharistico, qui

lli Sermo xLll, de quadrag. iv, cap. v. 'ap. Migne, Patrologia, tom. IIV, col. 279.

216쪽

in altari aut sacrario pro subito aut pomeridiano aegro rum usu servabatur, verum etiam sacrum eis porrigere calicem; similiter, si morbus lentus esset, nec periculum in mora positum, exspectabatur donec missa solemnis esset finita; et dein, ut ex pane, sic et ex vino consecrato deserebatur Pucharistia ad aegrotos, dummodo tamen longissima non esset via. Quae omnia

Bossuetus in tanta doctrinae copia explicuit, ut facile palmam eripuerit reliquis theologis et vix aliquid reliquerit addendum. Caeterum non putem aliquem nmaturiam esse primis ecclesiae saeculis communem et ordinariam disciplinam fuisse ut sacrae species non dividerentur; et si dividorentur, id numquam iactum nisi magnas ob causas: unde concludi posse videtur maxime verisimile esse sanguinem eucharisticum quoque tinnulis suisse appositum, quum corpus Christi apponeretur.

217쪽

Nil profecto obstabat quin vini species sepulcris appinneretur. Antiquissimis enim temporibus passim in coemeteriis exstructae erant aediculae, quae saepe diem tantur basilicae e neque his sane caruerunt coemeteria romana. Porro in antiquissimis ordinibus sepeliendi mortuos passim id legitur praeceptum e u In ecclesiau autem requiescit corpus defuncti, quoadusque Pros anima eius missa cinatur et osseratur ab omnibus

η quibus fuerit visum. . Id legitur in Ordine Floriacensi

218쪽

saeculi IX ὶ, in Pontificali Prudentii Trecensis 2), in Ordinibus Dionysiaiio δὶ, ROniaracensi saeculi XI s) et Victoriano ill), in Pontificali Salisburgensi 6), et in Ordine Genuneticensi 7j. Et quidem die depositionis, id est sepulturae 8), non vero mortis, ut aliqui is

voluerunt,) pro requie defunctorum missa celebrata fuit a primis temporibus, consuetudine scilicet deducta ab apostolorum aevo, ut statuit S. Isidorus 10). Et quidem lavet ei commune ex rebus universatilius sumptum argumentum; praeterea quis ignorat u Oblatioues pro defunctis a recensitas a Tertulliano in interras res, quae traditione, non em 'scripto, ad nos

por enerunt: a sacrificium pro dormitione u memora- .li Martene. de Antiquis ecclesiae ritibus, tom. II l, pag. 595.

i83 Cla. Mabillonii Opp. post h. tom. I. pag. 23I, Morcelli, Comentostar inseritione sopolcrale delia sanis ninnire Agape, pag. 17 ei sol l. De Vita, Antiquit. Benevenianae, tom. I. pag. 296 et 297; etc. si Binterim. Denisurdighelten, lom. VI, pari. 1i , pag. 370 et seqq. iiDὶ m ossi c. e . lib. t. cap. xviii, ap. Migne, Patrologia, to n. l.XXXIII, rel. 757 llὶ De corona. cap. iv, ap. Migne. Patrologia. tom. li, col π

219쪽

tum a S. CFprimo lj; et u synaxin in Apostolorum η martyrio celebratam in exsequiis clanstantini 2j p is At plerumque, inquies, semel dumtaxat in die osserebatur primis saeculis missae sacrificium; nec luotidie, sed semel, his aut ter tantum in hebdomade . Re quidem vera ita est, si de publica synaxi, a solo sere episcopo celebrata, intelligas; aliter vero omnino, si de missis Privatis, maxime pro infirmis et delanetis, loquaris. Ut enim haptismata privata quotidie administrabantur aprosi,seris, sic quoque quotidie fiebant ab iisdem missae privatae; quae ex S. Innocentio I, ad S. Victricium Rotho-

magensem de castitate presbIterorum scribente, comperta sunt : . Nec praeterit dies, inquit d), qua vcl au sacrificiis disiuis vel a baptismatis ossicio vacent. . Frequentissime autem pro defunctis sacrificia divina

oblata suisse docebit Binterim ).

duae quum fierent, promptum erat ut sub communionem sacra hostia seponeretur in pyxide et sanguis eucharisticus ex calice landeretur in vasculum vitreum;

ut deinceps illud in pectore seu etiam uua cum pyxide

220쪽

- 220

ad latus mortui, sanguis vero insereretur parieti aut collocaretur ad caput. 0uidni enim, quandoquident constet sacram eucharistiam delatam fuisse ad tumulos , omnia in missis pro defunctis acta essent eo modo quo in missis pro infirmis, et proin, ut utraque speciesil seri lintur ad infirmos vicinos, sic quoquo ad vicinos mortuos portaretur pAt enim, objicies, si harer de mortuorum vulgo admit-t Iada videantur, nequaquam de sanctis martγrihus admitti qucunt, quoniam antiquissima disciplina est orandum non esse pro martIribus neque pro eorum refrigerio missae sacrificium osserendum; atqui phialas sanguineas repertas fuisse assxas cornui sepulcrorum, in quibus veros genuinosque martyres conditos fuisse aliunde constat, ignorat nemo, dimictur n O. Neque ego dissici or; sed imprimis revocabo in memoriam duplex martyrum genus esse : vindicatOiram scilicet, quos approbarat episcopus; et aliorum, de quibus nullum latum fuerat judicium. Pro vindicatorum refrigerio certe non orabat ecclesia, neque nunc orat; sed ut pro aliis nunc orat, quidni similiter olim orasset y Quocirca demonstrandum foret quod hactenus non fuisse tentatum arbitramurὶ genus vas;orum, de quo disputamus, Ipertum quoque suisse ad tumulos martyrum vindica

torum.

Et quidem, etiamsi id demonstraretur, purum tam ultitiae Proscerent adversarii; quum constot ad defuncto-