장음표시 사용
101쪽
quam actus ieiunii; quia actus earitatis ex digniori motivo procedit , qui in actus jejunii. Id, quod additur. quod unum infinitum non est majus altero, verum
est in ea ratione , in qua est infinitum; non verb in ea ratione, qua est finitum . Sicut si daretur linea infinita versus Orientem , sed finita versus Occidentem; non posset dari linea major versus orientem, posset tamen dari maior versus occidentem. Cum erisgo opera Christi infinita sint ex parte
dignitatis , quam habent a perlona Uerbi. ex hae parte non potest unum esse majus altero : cum autem finita sint ex parte dignitatis , quam habet quodlibet opus ex specie sua; ex hac parte unum potest esse excellentius altero. - Ηinc sequitur, omnia Christi merita simul sumta, ex parte dignitatis infinitae, quam habent , periona Uerbi , non esse quid maius singulis, seorsim sumtis; cum omnia, &singula sint infinita per eandem numero dignitatem verbi; & se omnias mul non comparantur ad singula . seorsim , ut totum ad partem ἱ cum eadem dignitas Uerbi sit dignitas omnium , & singulorum . Ex parte autem entitatis . , & dignitatis specificae omnia simul sunt maiora singulis. XXV. Ne autem quis putet , omnia , & singula opera Christi fuisse a verbo dignificata, supponi debet et
quod sicut in Rege sunt actiones aliquae , quae non sunt reflexivat supra persenam ; ideoque non sunt majoris dignitatis in Rege, quam in rustico, .ut dormire , bibere , ambulare &c. Et aliae sunt reflexivae supra personam, & persona trahunt valorem, ut petitio veniae, humiliatio &e. Sic in Christo aliae erant actiones , quae supra divinum suppositum non resteis ctebant , ut dormire , comedere &e.& istae valorem non trahebant a persona . sed erant eiusdem dignitatis ut in nobis. Aliae postea in divinam peris
sonant i esse istebant , & in eam moraliter redundabant , ut actus obedientiae, religionis, humilitat Is, quae a Theologis vocantur Theandricae, seu Dei
virilis, vel Dei hominis : de quia persona, quae in istis se submittebat, erat infinita , eis communicabat dignit
tem infinitam . . XXVI. Ad tertium, nego sequeum. Nam se ut virtus divina, esto inis finita , non impedit , quin sint aliaee usae particulares; sed solum facit, .ut .quidquid habent, habeant ab illa rna satisfactio Christi, esto valoris in- .nniti, non excludit satisfactiones paristiculares, de finitas; sed solum facit. ut quidquid est in satisfactione paristiculari , seu nostra, habeatur ex va lore satisfactionis infinitae Christi. XXVII. Ad quartum dico, Deum per accidens plus exigere, quam illi debeatur . Neque iniussum est , per accidens petere aliquid excedens deis bitum; quando est impossibile illi reddere aliquid , quod sit aequale tantum; sicut in casa, in quo satisfactio pure aequalis non est possibilis r vel enim est inferior, si a pura creatura exhibeatur; vel excedens , si a Deo
homine praestetur . Et hoc sateri debent etiam Scotistae , qui concedunt,
satisfictionem Christi , est 6 non infinitam, esse tamen superioris ordinis, de proinde excedentem debitum. XXVIII. Ad quintum dico, meri. tum Christi non superasse omne praemium. Nam est θ impossibile sit praeismium in actu, te categorematich infiis
ni in m ; possibile tamen est praemium infinitum sin tegorematicE , idest , praemium maius , de majus in infiniis
tum et Si hoc est praemium adaequa- , tum merito infinito. Sicut terminus adaequatus omnipotentiae divinae non .est categorematice , sed solum sincategorematice infinitum. L . inI in
102쪽
84 Quaestio IV. De causis, ct motivo Incarnationis.
Q U AESTIO TU. DUBIUM I. An Humanitas Christi Meruerit.
Incarnationem pDo Ca ι , ε' Hotivo Incarnationis .
ΙNter causas Incarnationis enume
ratur causa meritoria , seu moralis illius. Meritum ergo, ex dictis suo loco, dividitur in meritum de condigno , & meritum de congruo . Primum est illud , eui stricto jure praemium debetur ; ita ut sinE inii istiti 1 Negari non possit. Alterum est illud , cui congruum est quidem bonitati prae niantis , ut conserat praemium ; sed absolute , de absque iniustitia negari potest , imb aliquando negatur . Sic
asti de condigno merentur augmentum gratiae justificantis, & si finaliter perseverent , vitam aeternam ; de congruo autem merentur auxilia actua- Iia ad vincendas tentationes.
Noto secundΛ r Incarnationem ad praesens duobus modis considerari :nimirum , seeundum substantiam , quatenus dicit unionem hypostaticam Uerbi eum humanitate: & secundum circumstantias . id est , locum , tempus, parentes, quibus Christus erat nasci
Noto terti de eos , suorum meritis fingi potest. Incarnationem suisse conacessam. , ella primΛ, humanitatem 1 Christo assum tam , Beatissimam vir ginem Mariam , de veteres Patriarchas. Quaeremus ergo prim5 : An humanitas Christi meruerit, sive de condigno , sive de eongra main cum Verbo hypostati eam unionem . Secundo: An B. Uirgo aliquomodo meruerit , ut esset Christi Mater et ubi aliis ua tangemus de ejus concursu phyisico ad Incarnationem . Tertio: An veteres Patriarchae saltein eam meruerint quoad circumstantias . Tandem. examinabimus i An uni eum motivum Inearnationis suerit Adae peccMum,.
ejusque liberatio s. I. Restatio Dubii . r. T quaesto locus detur, quae- I timus e an in Christi hi manitate praecesserit aliquid
meritum, ratione euius meruerit uni inti divinci Uerbo: non loquemur l. men de merito, quod in ea tempore , seu duratione praecesserit. Supponimus enim eum S. Thru 3. p. q. a. σω
tr. ut fidet dogma, humanitatem Christi in eodem reali suae conceptioni x instanti suisse unitam Verbo; & ideo in illa non praeeessisse aliquod meritum in priori tempore , quam esset 1 divino verbo assumta . Et hoc, tum eontra ori senem , qui voluit, animam Christi suisse ab initio mundi cum
Angelis creatam. Tam contra Photiis
num Sirmiensem Episcopum , & Nestorium , ponentes Christum ab initici purum nominem suis honis operibus meruisse unionem eum divinitate ; accidentalem tamen, de per gratiam, non sabstantialem, εe hypostaticam , ut insta dicemus . Hunc errorem pro xime elapsis taetilis excitavit Lucas Sternbemer, secta Lutheranus et ait eis nim . Christum , quem negat suisse verum Deum , ob vitam onesth , ω virtuosh actam, suisse a Deo in Filium adoptatum, cum Ioanne in Iordane bapti Zaretur, ea voce et me es f. Iius meus dilectus ore. His ergo dimissis pro nunc, sermo erit de merito, quod natura solium praecesserit In- earnationem, videlicet: an humani istas Christi in signo priori, quo conoeipitur ante unionem eum Verbo , aliquod opus secerit , quo meruerit,. ui 1 Uerbo assumeret r. H. Di eo eum communi Theolog rum , humanitatem Christi nee de .
103쪽
condigno, nec de congruo meruisse Incarnationem, seu unionem sui eum persona Verbi . Probo ratione , quae Inter caeteras magis arridet . De facto in humanitate Christi prius natura, lim assumeretur a Verbo, nul Iasuit , nec potuit concipi operatio ἱ ergonee ullum meritum. Ant. prob. Nul-Ia operatio potuit esse, aut emeipi in humanitate , antequam esset , aut conciperetur subsistens t at pro priori naturae , nec erat, nec concipieba tur fissistens ς ergα &e. Min. est de fide . Nam in Christi humanitate, ne me est, neque fuit unquam alia su sistentia , quam divinaia Mai. probatur ex illo axiomate: Amones sunt supposit--, sive subsistentium. Nam cum operari landet ar in esse, eius solius. eit operari, ut ιγοδ, cuius est exist
prium est solum subsistentium ; id enim , ouod est homo, non est humanitas thaec enim est, qua est homo sed est Petrus . Paulus , quae sunt personae stibsistentes . Unde Ioannes de Monte Nigro, Τheologus ora. Praedis in Conei lio Florentino, Sesi. 28. Pry- disputatis pro Latinis p ut reneret rationem Graecis , quare divina essentia non generet, Pater verti generet, hoc principio usus suit: quia, nempe, actiones sunt subsistentium se a suppos
, III. Addi potest alia ratio , nem,pe , qudd si iii qua operatio conet peretur in humanitate , pro priori ad iniuntionem ; haec non posset esse nisi 1 gratia, & sanctitate Meldentali ,& actitatibus auxiliis finitis: haec a
tem nequeunt mereri, nec ullam habent proportionem cum substantia.
Ii, & infinita sanctitate, qualis est unio eum persbni Uerbiia vide San
I . maeresi tamen r An humanitavor isti mereri potuerit unionem cum, Verbo , meritis, quae Deus praevidit habenda ab humanitate, post hypost ticam: unionem cum verbo .pondeo negotivdis Nam merita,
qitae neeessarib supponiant existentiam Incarnationis , non possunt mereri existentiam Ineamationis ; sicut nec merita, cis necessari, supponant existentisin praedestinationis , mereri pos sunt existentiam praedestinationis , aratioquin effectus praecederet eausam Ised merita, quae humanitas Christi habitura erat post unionem cum verbo, iam sapponebant , erantque effectust Incarnationis ι ergo &c- Tam etiam i nam principium meriti non potest cadere sub merito proeedente ab ipso 2 at Inearnatio fuit ita Christo principi vin omnis meriti; ergo non potuit cadere sub ullo Christi merito. V. Dires. Prῖ ipium meriti nomposse eadere sub merito , quando datur absolui E; posse tamen cadere sui, merito, si det iu sub conditione meriti sutari . Si eut si Rex precidens, militem strenuh usarum in bello ,
det illi arma , quibus praeliari possit ptune enim strenuitas praevisa erit meritum aa arma habenda : ita praevidens Deus Christi merita post Incaris luationem comparanda, ex iiD moveri potuit ad Incarnationem ei conseis
VI. Sed contra. Et si id ,quod est principium meriti, possit dari intui in iraeriti subsequentis, si hoc meritum ex tali principio unich non procedat et quo pacto Rex movetur ad danda arma militi, ex strenuitate eius praecis 1 sutura; quia strenuitas non ex armis, sed ex virtute, prudenti 1 , & arteis milii is potius procedit ia Non tamen si illud, quod est prinei pium , sit
principium totale meriti οῦ ω omne meratum ab ipso sit, nee concipi queat meritum , quot ab ino non iit :std valor meritorius in osteribus Christi ab unione hypostatie1 unice procedit , & in aliis puris homini biis 'aegratia prima ; ergo sciri purus homo 2 per opera subsequemia praemis , mer m xx non potest gratiam primam itae nec Christus . per opera subsequenti a
104쪽
8s Nursio IV. De causis, o motivo Incarnationis.
. I I. Occurritur Objectis. VII. D Rimb argui potest. Non re- I pugnat , accidens existere,& operari unE subjecto , ut in E charistia ; ergo neque humanitatem in Christo operari, & mereri sinEsupposito. Tum etiam: humanitas est te minus integer productionis, etiam propriori ad unionem cum Uerbo; ergo potuit quoque esse principium integrum operationis . VIII. Respondeo, has duas instantias convincere , nullam esse repugnantiam, qudd sicut accidens potest operati sine subiecto; ita & humanitas pro priori ad subustentiam . Et quddscut humanitas pro illo priori fuit
terminus totalis generationis ἱ ita etiam potuerit esse principium operationis et de quo nolumus in praesens.
disputare. Sed solum dicimus, de sa humanitatem Christi, pro priori
ad unionem cum Verbo, nullam habuisse operationem meritoriam talis unionis. Tum quia et ut diximus, saltem naturaliter loquendo , natura,
pro priori ad subsistentiam , non est capax operandi . Tum etiam e quia gratia habitualis, quae in Christo e. ,rat principium quo merendi, non fuit animae ejus infusa , nisi pro posterio. ri ad unionem . Tum denique. quia cum unio hypostatica sit principium omnis meriti, non poterat cadere sub merito. IX. Sed dices. Humanitati Christi debemus concedere, quod dignius est.& non repugnat et sed dignius est obtinere aliquid propriis meritis, quam sin E illis, & non repugnat; ergo Ecc.
X. Respq sideo . Mai. veram esse, se vata tamen con naturalitate rerum , niis
si ex Scriptura aliter habeamus. Ali quin deberemus Christi humanitati concedere, quod omnia intelligat per scientiam , & species infusas , sicut Angeli ; imb per unam tantum speiaciem . sic iit supremus inter Angelos, eum hoc dignius esset, de nou repugnet. Cum ergo naturale non sit buis,manitati operari, priusquam sit subsiclsens; cum insuper humanitati Chri-isti, pro priori ad subsistentiam, non siti infusa gratia habitualis; & cum In-t carnatio sit totius meriti prinei pium:
ac dem μ' cum ex Scripturis nil in icontrarium afferatur; dicendum 'vide tur , Christi humanitatem , propriorii ad unionem, nec meruine, nec ullam ioperationem fecisse. ιXI. Secundo argui potest. afferendo i
Seripturae textus. Primb. PDI. 44. v. g.
inianitaιem , propterea unxit te Deser t
qua unctione significari unionem hyis postaticam, indicat Paulus, ad Hebr. I. v. 9. ergo propter meritum dilectionis iustitiae, humanitas Christi ad unis ictionem hypostati eam assumta suit. ,
Rursus: apoc. I. v. I x. habetur et Dignus est agnus, qui oeelsus es aeriis pere virtutem , dipinitatem. Ubi humanitas Christi indicatur nomine Agni. Si ergo digna fuit accipere divinita. tem , habuit. ia 'le unionem aliquod meritum, quo digna fieret. XII. Respondeo ad primum textum, ex S. August. in Psalm. 44. Iν Proinpterea non facere sensum ψ unctum.
sui me , quia prius dilexit iussi ilain; sed denotare causam finalem , ac sii diceret: dilexisti ustitiam , i ad hoc enim unxit te Deus. Sive, ut ait Auoi gust. Propter . unxit te , tit diligeres sustitiam , γ odires iniquitatem . Re pondeo etiam cum S, Hieron. Epis. I 4 . ad Primipiam , . per Unctionem laetitiae, & exultationis intelligi gloriam
corporis resurgentis , ouam certum,
est Christum promerui me. Ad secundum eodem modo dico,
Agnum ibi dici dignum, non ad primo recipiendam unionem cum verbo Psed per passionem , & mortem suam .dignum fuisse , ut in resurrectione sgloria divinitatis eius certa apud homines fieret. Unde dicitur: qui olei sui est. Ac si diceretur: Ωριia -- essur est, dignus est accipere dcc. manifestationem virtutis &c.
105쪽
An Beata Virgo Meruerit esse' Mater Dei
I. CI Uppono, ut certum, B. Virgiis nem non potuisse mereri esse
Matrem Dei, merito antecedente deeretum Inearnationis. mia elimaeon possit esse maternitas Dei sinEIncarnatione ; si meruisset eam anteis decretum Inearnationis, meruisset etiam Incarnationem ipsam et quam nullam puram ereaturam mereri potuisse,
docet S. Tliom. q. L. G. II. nec
B. Ut retinem 'Unde ibi, ad 3. dicit:
subi Beata Virgo dieitur meruisse pom
erit inuin inearnari. Qui re dubium .procedit: an supposito , quod Deus Mee reverit se incarnare, B. virgo meis ruerit , ut e e ipsa potius, qam ex lia, carnem sumeret. ι II. Dico ergo primb. B. Virgo de eondigno meruit illum puritatis, Semhctita is gradum, ut congruE m et esse Mater Dei. Ita S. Τhom. loco etia talo, ad 3. 8e Prob. Iustus per opera', uae ex gratia eIieit, meretur de conis igno augmenturi gratiae, ut ostendimus, Tom. 3. in I.' . Qu. 3. Dub. 3.
ergo B. Uirgo, pes actusJerventissimose aritatis, quois eliciebat , meruit debeo igno talem sanctitatis eradusti; ut deeentissime ipsa potius , qu in alia , assumeretur a Deo in Matrem. Et hoc intendit Ecelesia, dum ea nitet χνα δε- Ia Dissi digna portare Regem Caelorum, ut ex D. Thom. dicebamus. Angelus etiam , dum eam vorat Gratia plena. Acredite quod B. Uirgo fuit immunis ab omni erorsus peccat , de ornat omni gratia r atqui hare erat decenisiissima dispositio ae maternitatem De ;
meruit, nee potuit mereri de condi gno Maternitatem Dei. Prob. Beatam Virginem de condigno mereri Matera nitatem Dei, est mereri de condigno , quod Deus ex illa nasceretur, Acca ianem assumeret & consequenter mereri de condigno Incarnationem , se cundum quod connotat talem carnem eat nec B. Virgo, nec alii SS. Patres , ut dicemus , meruerunt , aut mereri potuerunt de condigno Incarnationem , etiam quoad eircumstantias; ergo&c. IV. Secundo. Meritum de condigno debet . esse proportionatum praemio e merita aulem B. Virginis, utpote ordinis gratiae, erant inferioris ordinis , Se consequenter improportionata eum maternitate Dei i eum haec pertineat ad ordinem hypostaticum , qui est superior ordine gratiae; rali O- ne eulus B. Uirgini debetur excellen. tior cultus, quam cuilibet alteri SU-elo, ut notat S. Thm x. E. q. I I. a. 4. ad x. ergo &e. U. Nec refert , B. Virginem meruisse de condigno' illum sanelitatis gradum , quo ultimb fuit dispositu . ut esset Mater Dei . ut dictum est ex
S. Thom. '3. p. q. 1. a. II. ad 3. qui autem meretur de condigno disposit tionem ad sormam , ' meretur & som
Nam contra est. ia quamvis hoc verum fit, quando dispositio habet necessariam eonnexionem cum forma reeipienda ; non tamen quando habe, connexionem solum moralem, fle coli. 'struitatis . Po ro ille sanctitatis gratis, quem B. Virgo promerui t de, condigno: non sit disp*siti sphysica .
ex natura rei connexa cum maternitate Dei, sed solum moralis, & congrua ; quia ex quo Deus decrevi Iset
carnem sumere , ex nulla tam conis
gruΘ, bim ex 'Ipsa, potui flat sol sacere : unde S. Thomas citatus addit . ut contrud possEt esse Mater Dei. s eerso qui de condigno meretur dispositionem , non uiditur de 'hondigimmereri sormam k qualido dilabsitu es h ad dignitatem exteranteire proportio
106쪽
88 Quaesio IV. De Cati sis, o Motivo Incarnationis o
nem merentis et sed soldin illum essenia gis congruum, & idoneum. Sicut Doctoratus reddit hominem magis di Dpositum ad Episcopatum ; non tamen facit, ut illi, vi illius, debeatur Epis-ςopatus et clim ad hunc requiratur collatio, & desimatio a Romano Pontifice facienda. VI. Neque iterum dicas. Maius est condigne mereri augmentum grati AE ,α gloriam, qu1m maternitatem Dei a
cti in enim, Lura II. v. 17. extolle
vocetin quaedam mulier ad Christit dixissiet: Beatus venter, qxi te portavit,
ipse subjunxit: Min imo Beati, qua
auditi reti verbum Dei, custodiunt a
tui. intibus verbis, seeundum Glossam, Christus praeposuit sanctitatem vitae dignitali Matris Dei: at B. Virgo meruit de tondigno augmentum gratiae,& gloriam ι ergo & maternitatem. VII. Nam respondeo, vel negando absolui E mai. . uita, ut vidimus meritum maternitatis includit meritum Incarnationis. , secundum circumstam
etiam hujus cainis , quod ordinis altioris est gratia , & beatitudine. Vel dist. mai- Majus absoluth, negomai. Ab soliij et enim majus suit esse a Matrem Dei; quia hoc fuit aliquom do ministrare materiam unioni hypostaticae. Majus relativE, Omitto mai. Relati vh enim maius, seu melius fuit Beatae virgini sanctitas sua , & beatitudo , quam dignitas Matris ; quia per illam suit multis supernaturalibus donis Ornata, non vero per istam, nisi causaliter; quia congruum erat, Matrem Dei abundantiori gratia , & gloria ornari supra alios Sanctos: & hoc voluit indicare Christus. . I I. RU Avitur de Merita congis . VIII. Ico tertio . Potest dici ,
B. Virginem meruisse deis congruo maternitatem Dei. Prob. mia hic videtur esse sensus Ecclesae , &Patrum. Nam Ecclesia canit de P. V. Bua meruisti portare tis. Et inter P P. S. August. . lib. a. de Pepc. merit. de Remi A. cap. 14. IIeo inquit -ginem Matrem , non Iete e is peccati , idest, non earsalix eo eviscentia motu
eo ne sientem, sed pia fide sanctum Ieris men in se fieri ymmerentem , quam etia
geret creavit, de qua crearetnr elegri .
S. Hieronymus Dist. 13. mpdo I 8. aἀEustoebium , ait: Propone tibi Mariam , sua eam AE erauit puritaris , in Mat rDomim es mereretur. Idem dicunt S. Gregorius, lib. I, Reg. rap. 1. Pe-arvs Damia uM, Se r. a. de assumtioned& alii. Omque de merito condigi
exponendi non sint, saltem de meri-tρ congrui sunt intelligendi eum S. Th.
eirais, 3. p. q. a. AE. I. ad 3. dicente,
quod B. v. meruit illum fanctitatis gra/um , ut cρraria posset esse Mater
est 1 Christo; ergo omne meritum supponit Christum; ergo B. vir snon potuit mereri maternitatem Dei, neque de eonfruo. Ali 3 meritum B. U. esset prws maternitate, εἰ cor sequenter Incarnatione; quia esset causa moralis, &mgritoria actionis ,: qua conceptus fuit Christus r de etiam p disterius, quia esset effectus meritorum Christi, εe proinde ςffectus Incarn tionis , & supponens maternitatem acat' nξque t supponi decretum Incaris nationis,.quin etiam supponatur decr tum materisitati i , X. Prorier. bcF non desunt , qω negent, B. Uirginem adhue de coi gruo meritisse, ut sipret Mater Dei; volentes, omne meritum ei suisse collatum, quia jam praeelecta erat Mater Dei Sed haec nos non movent. Respondetur enim primo . Cirta tibςarnationem sui ne in Deo duo decreta. Primuin, quo decrevit incarn tionem , quoad Qbstantiam , de abibis' lute ; quo merito vel bi incarnandi
omnem gratiam , de Omne meritum conferre decrevit . Aliuod posterias , 'ouo decrevit Incarnationis circuminuantias, inter quas praecipua est , quod
107쪽
retur ex tali muliere, nempe, Maria Virgine. Licet ergo meritum B. vir- sinis sit. posterius priori decreto, s at tamen prius secundo decreto et Mideo bene potuit, per Christum abs Iute volitum , mereri circumstantiam , nimirum, ut ex ipsa carnem sumeret. Responderi potest secundd. Omne meritum supponere Christum , Inca nationem , maternitatem, ut in intervatiooe volita; non vero eadem supponere , ut in executione ponenda. Et ideo potuisse merita Uirginis esse posteriora , imo effectus decreti intentivi mittendi Christum, laetendi Inca nationem, electivi Mariae in matrem r& esse priora, imo causa meritoria executionis istor una, & maκimh, ut esset Mater Christi . Haec doctrinia congruit cum dictis in materia praedestinationis. Sicut enim Deus his, quos ad gloriam elegit absque eorum
merito, dat, unde ornentur eκ mein
xitis; ita. ut merita Elem sint posteriora, & effectus electionis ad gloriam; priora tamen, imis causa, quare Electus de tacto gloi iam consequatur: ita dico, Deum elegisse, absque ullo suo merito, Mariam in matrem Christi , de sic eius merita suerunt posteriora , & effectus talis electionis. Sed quia congruum erat, ut ad hanc Dei maternitatem perveniret ornata merito; ideo illam ornavit meritis: sicque merita in executione posit praecesserunt , & suerunt eausa convigrua , ut in Mecutione fieret mater Dei . . III. An B. Virgo aliquomodo P0φὸ Coneu
A B. Virgo se gessit in conceptione Christi, placuit noe etiam breviter tractare. Circa quod suppono
ut certum: nec B. Uirginem, nec ul
lam creaturam habuisse , aut habere
potuisse e rursum princIpalem ad Ino carnationem faciendam . Tum quia et extrema Miso distantia nullus, qui non sit omni tens , coniungere potest. Tum avia r unio Verbi eum humaniistate en in ordine hypostatico saperiori ad ordinem supernaturalem ; ergo postulat eausam supra supernaturalem . Tum etiam e quia si solus Deus potest ut eausa principalis sacere miracula pinulto magis ipse solus potuit Inea nationem principaliter taeere , maeest miraeulorum miraculum . Solum ergo dubitari potest et lan B. Ureso ad hane mirabilem unionem aliquia erit, vel agere potirerit, concursa saltem instrumentali.
non habuit concursum instrumentalem physicum ad unionem humanitatis eum Verbo. Probatur ex Seriptura. Tum
abacuc s. v. a. ubi Incarnatio voca tur opus Dei e Domine ορον tuum. . Τum Ierem. 3 r. v. 31. ubi vocatur Nomτm, quod Dominus ereavim: si eringo opus Dei , novum, quod creavit, Dominus fecit, B. Virgo nihil ad eam cooperata est. Et procul dubio haee est mens S. Thomae, qui s. p. 3I.
a. & q. 324 a. 4. in exrp. ait: In ipse eonreptione Christi R. Virgo nibit --ὸ operata es , sed solam matrνiam ministravit. Et probatur hoe discuris
in . Ille soIus concursu si B. Virgini tribuendus est , qui requiritur , &suffcit, ut dicatur, & sit mater Christi, & Deir sed ad hoc nihil confert concursus instrumentalis. Prim, . Gia
concursus matris non est instrumenta
lis, sed principalis. Seeund4. Gia
in sententia S. Thomae, & Aristotelis nulla tamina acti vh concurrit allenerationem, formaliter sum tam , sed blum passive; lichi ante conceptionem aliquid operetur,. active praeparando materiam, ut si apta conceptui. Et ita se gessisse B. Virginem 3n conceaptione Christi. docet a. 4. supta lau
Mater Dei subicit, in in coneeptio-M ne
108쪽
yo Quasio IV. De causis, ct Motiis Dearnationis.
te Chriai eundem ementium exeriscuerit, quem. aliae matres praeberes lent in conceptione filiorum. Mater autem nylla modo aeliis eo urrit, concursu immediato, ad unionem aes in me eum corpore, sed solam mediato;
nimirum , sua vitali actione formando materiam aptam formationi faetus t id est sanguinem Mnh decoctum, Be ultimath dispositum ad humani corporis sormationem a illamque viro tuo minia strando et quod eorpus, ex tali sanguine iactum, virtute seminis virilis uitia anath disponitur ad recipiendam an iamam rationalam , quae a Deo in eo
dem instanti creata infunditur: &ex
eius unione eum corpore se organi Zaisto , di disposito resultat sublistentia
creata constituens personam , quae est terminus consummatavus totius gene r tionis.
Eundem ergo eoncursum habuit B. Uirgo in conceptione Christi. Actiisuh ministravit puris uni sanguinem , quo, virtute adi ου rit Sancti suppleάte concursum viri, sormatum fuit eorpus Christi . li ultimo dispositum , & organitatum ad recipiendam
animam rationalem: ex cujus unione Cum corpore resultate debet,at subsiastentia creata , tanquam consummativa totius generationis r sed ioco illi advenit subsistentia increata verbi, quae ossicium subsistentiae implere caepit, & generationem Christi consummavit. Unde B. virgo, quae si resultasset subsistentia erem dicta fuisset mater hominis; aecedente loco illius
subsistentia divina dieitur, & est Ma
via r ut ait ibi ad x. ὶ sis mater ἀν- vinisatis et sed quia persona labentis divinitatem , ω humanitatem est matre , fecωn am humanitatem . Sed de hoc et
inserius redibit sermo. XV. Seio, aliquibus videri, S. Ambrosius, Epist. 31. aliouam actionem tribuere B. virgini aci unionem carinnis cum Deo . Ait enim ξ Per virum autem , ω -Iierem raro ejecta de Paradisor ρον vivinem iuncta es Deo.
Sed his verbis non dat Ambrosius B. Virgini coneursum immediatum ad unionem cum Deo , sed sol nm mediatrem , & dispositivum et quia materiam ministravit ad formandam illam humanitatem , quae fuit hypostatich . Deo unita. Vel sollim vult , Virginitatis
suae merito electam fuisse , ut esset Mater Dei ; quod indieat dicens : Quid
autem loquar quanta sit virginitatis glaria , na meruit a Christo elui, usesset εν iam e porale Dei templum y An autem B. Uirgo, vel alia creatura potuerit habere hunc instrumentatem eone ursum ad nnionem cum Veris , res est controversa inter The logos ; ita ut alterutrum a firmare . liceat, vel negare . Nee in hoc vaeat nos immorari , chim ad utiliora vo
An Antiqui Patres Inearnati nem Meruerint
I. Omine SS. Patrum veniuntl l antiqui Patriarchae , fi vetem. ore legis naturae, sive Seriptae ; quibus suturi Messae revelatio. facta fuerat , & oui assiduis precibus
Incarnationem solicitabant . Hos eris in certum est, non meruisse Incarnationem
109쪽
tionem de eondigno ; quod egregie
ostendit S. Thorn. - . M a. II. Primo, ex August. t. de Prades. Sana. o. et s. dicente e miserio in Capue nari ro pracedentia merita Imulans illius generationis invenerit ; ipse in nobis membris ejus proedentia merita mulis riplicata regenerationis inquirat e sed nulla merita praecesserunt regeneravitionem nostram, seeundum illud, ad Titum 3. v. s. Non en Ueribras justitia , qua fecimus πον , sed secundi m fuam misericordiami faloso not ferit , 'νῶν Iavacrum regenerationiι in ergo nee illam
Christi generat ionem aliqua meri .
praecesserunt. V. Hoc etiam probat sequentibus ra tionibu . Primo is inita opera merit ria hominis propri Eordinantur ad beatitudinein , quae consistit in unioneis beatae mentis cum Deo; ergo mereri non potest Incarnationem, quae, .cum sit unio in esse personali, transcendi runionem mentis eum Deo - Secundo . Nam quia gratia est prinei pium me. viii , non potest cadere sub merito ;ergo multo minus Incarnatio , quae est principium totius gratiae. -- Terintio, Incarnatio est reformativa totius naturae humanae; ergo non eadit sub merito alleuius hominis singularis rquia bonum alieti ius puri hominis non potest esse causa boni totius naturae.
maestio igitur istum proredit dem
H. Certum etiam est, nos non i qui de Incarnatione. ut prim5 volita. Sic enim omnes concedunt , sub nulistius personae merito caderer quia primum decrerum Incarnationis praecedi e praedestinationein dei in lai meritaωSolum ergo loquimur de Incarnatione,
io tamen prim .: In Inearnati ne mise duo confiderit rer nempe, sub. stantiam ι quae confistri in mucine huωmanitatis cum Uerbo citiumstantias illi extrinsecas , sputa , quω facta sit tili tempore, de tali progenie&c. Nolo seeundΛr meritum de congruo. dici posse dupliciter . Erun pro
gruitate solam tundata in miserieon. dia Dei se fine ullo. rute, aut debimad praemium. Secundo, ἐω eongrui. rate i indati indebito a citiae ; quia micitia sandat aliquod debitum, indition rigorosum. aerimus ergo et Attis M. Patres meruerint de congruo his secundo modo Incarnationem, quoad
circumstantias. . . 3. I I. - .es
meruerunt congruo In carnationem, quoad substantiam. Prois
iuro inita prinei piunt meriti in madem genere, de orati ne non radit sub merito, nec de condigno, nec de con gruo ἰ cuia utrumque debet em ea uara moralis, & conseque er prins prae mur atqui. Inearnatis, secundum iu stantiam accepta, est Didamentim omanis meriti Sia Patrum'; quia est primi et pium omnis pratiae . 1 qua proreddunt, & dignifieamur eorum merita . in genere causae maralis meritoriae ristum enim meritum eorum fuit fundatum in meritis Christi a prehenssper fidem; ergo &e. -- Uhgetur. Scantiqui Patres potuissent mereri errant' de congrao Incarnationem. quoad subM stantiam ; debuissent eorum meritae in praevisa ante Inennatronem: atis qui non pinuerunt: praevideri eorunt merita anre Intirnationem, a fias essent praevisa ante eorum priricipium et
i IV. Hinc quando S. Thomav 3. y. u. a. a. 2M dicit , quod Ss. Patres meruerunt Inearnationem , desiderando, & petendo; loquitur de merito Inis earnationis, solism quoad'crrcumstantias, pr erit in accelerationis: quomo
exponi debent preces Isaiae , 4s. v. g. Rorate Caeli desuper , se nubes pluantianum. Et cap. 64. v. r. Utinam diis rumperes Caetor , O defeenderes. Cum enim revelatione didicissent, ad eos liberandos Filium Dei fore inearna M a dum .
110쪽
9 α Quaesis De Causis, o Motivo Incarnationis
dum ; hoe, ire diutius differetur, anxiis
votis soli ei tabant: cumque effent amiisci Dei, congruum erat, ut Deus eos
exaudiret, eon'ruitate lath lampta et nimirum, landata in misericordia Dei, non in aliquo ejus debitor quare potius dici debet impetratio , quam in
vigore Ips:ritum . In quo autem diffsrat meritum ab impetratione, docet
S. Thom. I. R. qu. II 4. a. s. ad Ta
rii ne U. Dieo seeundd. SS. Patres meis ruerunt de eongruo, seu verius, impetrarunt a Deo aliquas circumstantias Incarnationis, & praesertim , quod Verbum acceleraret tuum descenium,qubd earnem sumeret ex eorum po puta, ac progenie . Probatur Nam M. Patres, merendo circumstantias Incarnationis, non merebantur princi
pium meriti. Nam principium meriti est Incarnatio, quoad substantiam sumta et cireumstantiae autem . Incarnali
nis erant quid consequens, & decretum Incarnationis, & etiam ipsa --rita Patrum. Concipimus enim, Deum pri md decrevisse substantiam Incarnaintionis , deinde decrevisse, & praevia disse merita Patrum ; de tandem deincrevisse intuitu eorum , quod Incarinnatio accelaretur , quod Verbum ex
eorum gente , vel progenie earnet sumeret. Non ita tamen, ut Patres.
suis meritis obtinuerint, quod Inca natio, alioquin disserenda, citius poneratur ; hoc enim esset mutare divinα decreta r sed quia Deus praevidens preces, & desideria veterum Patrum , statuit ab aeterno, in gratiam illorum otali tempore mittere Filium suum in terras. Sicut & praevidens obedienti
am , & fidenti Abrahae, statuit, ει iuramento. firmavit, ex ejus semine nasciturum , qui ex alia progenie po tui siet nasci, M alio tempore..
. i D U B I U M I v. Utrum, Homine non Peccante, verbum suisset Incarnandum p
I. Ertum est, absoluth loquendo, . verbum divinum potuisse in- earnari , etiamsi Adam nompeccasset ς imo etiamsi nullum in Mundo extitisset peceatum et nam possibi
litas Incarnationis nullam neque es sentialem , neque connaturalem con nexionem habet eum peccato. Soli mergo difficultas est: An si Adam nompeccant, Verbum de facto incarnais tum fuisset. i II. In dupli ei autem sensu quaestio
hae e agitari potest. Primh: An nonis peccante Adamo,Verbum incarnaretur,
ex vii alterius decreti , quod habui nset Deus, si Mam non peccasset ; ω quidem idistinctum a deereto quoade facto habuit: & in hoc senti non agitatur. iis enim nisi vald si teme- potest scire , aut pronuntiare quia
tune Deus esset facturus Meunis db: An ex vi praesentis deereti, nobi vis Scripturis revelati, adhuc Verbum carnem sui et assumturus, Adamo no peccante . Seu aliis terminis: An dosacto det ar tin Deo decretum efficax mittendi verbum in carne, non 'conis nexum cum peccato Adami. Si enim hoe est veroen ; etiam si Adam non
peccasset, Verbum de facto fuisset incarnatum : εe in hoc sensu procedit
quaestio ἀIn qua Scotus .eum sua Schola in dist. 7. q. 3. 3c dist. xy. qu. amita affirmativam partem tuetur. Vult enim Incarnationem duplici decretoe sui O , Deo volitam. Uno terminat in ad substantiam Incamationis, erae scindente ab omnibus circumstantiis: alistero terminatis ad circumstantiam.