장음표시 사용
91쪽
tum ipse volitit, ut acceptaretur, &valeret: idest , ero omnibus quoad suffcientiam pretii, pro multis verberiam quoad essicaciam, quam alliga. vii cooperationi nostrae , & Sacramentis , quae ipse instituit . Quare , quddaliqiii ab originali non liberentur, nouprovenit ex desectu pretii 1 Christo erogati ; sed ex libera voluntate δ postus Christi, qui ita voluit, ut sua satisfactio non prodesset, nisi iis, qui eam sibi applicant per Baptismum. Porro: voluit Christus suas satisfactiones essicaciter applicare pro peccato originali parvulorum, qui Baptitantur; pro originali, & omnibus personalibus adultorum, qui debith dispositi susci. piunt Baptisma et pro peccatis post Baptismum commissis applicar Ivoluit adultis , qui di*ositi Sacramen. tum paenitentiae suscipiunt, & pro re. missione omnium , quorum habemus contritionem persectam . ideoque, positis his conditionibus , non potest Deus , stante salis iactione Chii stj, non dimittere peccata . Voluit et lauti Chrinus sua merita essicaciter apelicate, ad imo petranda aliquibus auxilia effcacia , da finalem perseverantiam in gratia et pro aliis noluit sua merita essicaciter applicare, ad haec obtinenda. Si autem quaeras ἔ quare hoc Ad inscrutabilia Dei iudicia cum Paulo . confugien
I I. Satisfactio Christi Dis ad alterum . VIII. Ico. In satis actione Chri-l I sti fuit alte litas lassiciens
ad rigorem iustitiae . Prob. Alteritas requinta , & sussiciens ad rigo rosam iustitiam non requirit realem distin .ctionein inter personam, quae satisfacit, & personam , cui fit satisfactio; sed lic Et sit una persona realiter , si
habeat duas naturas, duas voluntates cum diverso jure , dc libertate , in hoc casu evadit duplex persona mora. liter, Se potest secundum unam natu.
ram satissaeere sibi ipsi, ut habenti aliam naturam: sed in Christo, IieEt non dentur duae personae , dantur tamen duae naturae cum dupli ei voluntate, libertate, & jure; orgo die. Urgetur hoc . Non magis requiritur ad satisfactionem rigorosam, quod intercedat inter personas distinctas. quam ad aliqualem satisfactionem : sed Christus habuit alteritatem, suffcien tem, ut Deo aliquam satisfactionem impenderet, ut nullus negat; ergo &c. IX. Objicies prim4. Christus, etiam ut homo, est Deus; ergo non est alter, Deo. - Rursus et Christus, etiam ut homo, est Filius naturalis Deli sed inister filium naturalem , de patrem non datur alteritas lassiciens ad iustitiam, ut statuimus , in Tract. deIus. ω Iure , quia filius est aliquid patris; ergo dcc.
X. Respondeo ad primum cum S. Thom. 3. p. q. I 6. a. II. ant. effaverum, si ly aecipiatur pro
suppositor Quia tamen terminus , in re. duplicatione positus , magis propriὸ tene.
tur pro natura , quans pro supposito rideo magis es ista neganda r Christus, secundam quod homo, est Deus, quam sit assismanda .E1 tamen data, dist. cons. Non est 'alter a Deo, alteritate reali, de physica, co. eons. Alteritate virtuali, demorali, nego cons. Ad ius itiam ait ritas realis suppositorum parum refert , si alia desint . Nam filius non emancipatus est persona. realiter altera a patre, idem die de servo, Mdomino; & tamen inter filium, da
patrem, mancipium, de dominum, non datur alteritas suffciens, ut inter eos
exerceri possit iustitia . Alteritas ering, quκ requirituri ad rationem tuisitiae , est alteritas indueens dj versitatem larium , de dominii ; ita ut ius personae satisfacientis sit aliud a iure personae, cui fit satisfactio. In hoc enim easu lichi persona physich, dcrealiter non sit duplex ; reputatur taumen duplex aequivalenter , εe morali ter. Cum ergo, i iret persona Christi satisfacientia sit realiter eadem cum x per-
92쪽
persona offensa, & cui fit satisfactio: tamen, ut satisfaciens, sit subsistens in natura humana, & ut accipiens satis. actionem sit subsistens in natura dis
vina; & ex hae naturarum diversitat. te illa eadem persona habeat jura, &dominia diversa, sicut etiam diverosam libertatem e fit, ut evadat moraliter, & aequivalenter duplex , &ut utens uno iure possit satisficere. ει ut utens alio iure possit acceptare satisfactionem -- Ηine respondeo ad
a. suod eis Christus, ut homo, si
Filius naturalis Dei; ut tamen homo habet distinctum ius, ratione cujus potest Deo Patri satisfacere.
XI. Hoc totum variis exemplis coma
probatur. Primo . Si eadem persona divina, ut potuit, assumsisset duas nais turas humanas; cum in qualibet ist Tum daretur distinctum ius , & distincta libertas, quis negaret , inter istas exerceri posse rigorosam justitiam Secundb. In sententia Sco ti asserentis, unam personam creatam posse duas naturas humanas personare, puta Petri, εe Pauli: nonne posisset voluntas Petri eontradicere voluntati Pauli , eamque eontumeliis amiscere, & deinde ex iustitia ei satis sa-eere Tertib. Si diversitas voluntatum, quae est in Christo, ut homine , de Deo , landat distinctionem sussielantem ; ut Christus inquant in homo obedierit, actus Religionis exeris euerit , se humiliaverit , servum se, exhibuerit sibi metipsi, ut Deo, seu ut subsistenti in natura divina: quaeso , cur non fundavit distinctionem
lassicientem , ut Christus , inquantum homo, satisfaciat sibi, ac Deo λXII. Dices . Eadem videtur ratIode satisfactione , ac de offensa , quia contrariorum eadem ratio est e sed Verbum, ut in natura humana subfistens , hon posset offendere seipsum , ni in natura divina; ergo neque poterit ut subsistens in natura humana sati GDeere sibi &e. XIII. Hane instantiam solvere de.
ut etiam Adversarii. Hi enim estis negent , Christum de rigore iustitiae
potuisse satisfacere; admittunt tamen , aliquomodo Deo satisfecisse: chm a men potuisse aliqualiter Deum offen
dere non affrment . Dico ergo , Vembum , etiam ut in natura humana
subsistens , non potuisse seipsum , &Deum offendere ; non ex desectu alia teritatis lassicientis ad rationem onsendentis, & offensi inam si, ut vult
scotus , eadem persona creata personaret naturam Petri, & naturam Pauli sposset illa persona, ut in natura P tri , offendere seipsam , ut in naturata Pauli i sed ex defectu potentiae pe candi et nam Verbum, etiam ut subfiis stens in natura humana, est impeccabile . XIV. obiicies seeundd. Saltem pro peccato se crucifigentium non potuit Christus ex rigore iustitiae satis sat
re . Nam peccatum crucifigentium fuit eommissum contra Deum, ut hominem: si autem salis secisset, satisi fecisset ut Deus homo ; ergo fuisset idem satisfaciens, & offensum identitate, de suppositi, & naturae. XU. Non pauci hoc argumento pressi , dicunt, pro peccatis contrZaseipsam commirus Christum de rigo. re iustitiae non satisfecisse, secundum omnem rationem I sed solum quatenus erant offensa Dei in seipso, non autem , ut erant ostensa ipsi Christo
Verius tamen iudico respondendum , Christum salis secisse etiam pro peccatis contra seipsum commissis r hanc tamen satis lactionem exhibuisse , non sibi, ut si1bsistenti in natura humanr, sed Deo in se , seu toti Trinitati . Quia sicut per peccatum in Spiritum Sanctum non offenditur seta persona Spiritus Sancti, sed tota Deitas; ita erucifigentes Christum non offendunt personam verbi, ut distinctam ab aliis , set totam Deitatem . Memadmodum enim in tribus Personis uni ea est ratio amabilis; ita est unica ratio omnis libitis: ideoque eum per illud pece tum fuerit tota Deitas , & omnes di.
93쪽
vinae personae in seipsis offensae: ita toti Deitati debuit fieri satisfactio.
Unde S. Pauli s 24 Cor. s. v. 19 Dὰur sinquit erat in rariso mundum: reconcilι ns sibi t. Deus , hoc es sempiυr-ina divinitas , ait Ambroosius , I. s. de, Fide e. Reconciliatio ergo, sicut& satisfactio, primario iacta fuit ipsi, Deo, seu divinitali ; ac pro inda . fuit subiectum primarium offensae.
t I bonis vere propriis, & sub
dominio suo positis. Prior Asserti pars prob. Nam licEt actus, quos Christus in satisfactionem obtulit Deo , accepi iaset a Deo; eos tamen accepit cum
t lena libertate urendi illis , vel . in s
aiionem debiti , vel in alios usus rat hoc siissicit , ut si tilis uiatur ilia solutionem debiti, dieatur satisfacere ex iustili , & ex propriis; ergo δέει
Min. explicatur. Si. Petrus debeat Paulo centum, de Paulus donet Petro centum, ut illis utatur in quemlibet u
sum : si Petrus illis utatur ad solvenda centum , quae Paulo debebat, quis dicet , Petrum non satisfacere debito der gore iustitiae, non minus, ae si illa centum accepisset ab alio λ Similiter. quis dicet , sit itum, si ex aeceptis tiberaliter i Principe, ut illis utatur in quemcumque usum, solvat Principi debitum , non satisfacere Principi ex rigore iusiatae XVII. Tunc ergo solum obstat so- Iutioni ex rigore iustitiae , qudd fiat ex acceptis 1 creditore ; cum fit ex acceptis sinu libera saeuitate disponendi , de obligatione imposita reddendi illa creditori in solutionem debiti : ut si Paulus det Petro centum, ut sibi solvat centum , quae debebat et tunc enim Petrus non solvit debitum , sed Paulus potius illud sponte remit. tit . Unde tunc solii in impeditur ri
gor iustitiae, per hoe, euδd solutio fiat
ex acceptis gratiosh a creditoreis τquando sunt accepi a cum pacto , uterogentur in solutionem debiti. Qua re eum Christus , lices a Deo credit re acceeerit merita, de actus , per quos satisfecit; illos tamen aceeperit eum libera potestate illis utendi, vel ad satis saetendum pro ηenere humano , vel non , prout ipsi libuisset rex hoe eapite non fuit impeditus, quin posset iustitiae rigorem servare. XVIII. Seeunda vero pars. quod . nempe , actiones , quibus Christus satisfecit, essent sub dominio illius, quantum suffieit ad rigorem iustitiae , pr batur primo. Licet in datis, S acceptis non possit satisfieri de rigore iustitiae per id , quod est sub dominio ereditoris; quia in datis, de aeeeptis non potest fieri persecta aequalitas , nisi quod prius non erat sub dominio.
transeat in dominium creditoris ; ali se reditor post satisfactionem non esset plus habens de rebus suis, quam antea, sicque adhuc maneret inaequali istas: tamen, ut fiat persecta aequalitas in materia honoris , requiritur , Se sufficit, ut honor , qui fuerat ablatus ,
restituatur illi a persona aequE digna et ad quod per accidens se habet, quod actiones, quibus honor redditur, sint
sub dominio ereditoris et atqui cominensatio Christi suit compensativa onoris; ergo potuit habere rigorosam aequalitatem iustitiae, per hoc, quod fuerit a persona aequh dignI, licet actiones eius essent sub dominio
Dei. .. XIX. Probatur secundδ . Esto satisfactio Christi suerit sub supremo,& alto dominio Dei, erant tamen sub dominio particulari , & quasi utili ipsius Christi; quatenus erant libera Christo, & poterant ab ipso applicari , vel non applicari pro peccatis no stris e sed rigorosae satisfactioni nona ossicit, quod actus , quo satisfit, sit
sub dominio supremo ,. & alto creditoris, dummodo sit sub dominio particulari satisfacientis ἱ- ergo dcc.. Mi M
94쪽
prob. Qua a dominium senerale, &is premum non. tollit, quin domi aium particulare sit verum dominium i sicut causa universalis non tollit , quin causa , particulatis fit vera causa - Et explicatur. Nam. esto Respublica ha . at altum dominium in omnia bona
Civium ; hoc non impedit, quin Civis
possit eum Republica veros contractus
inire t & quamvis Vastallus habeat tantum dominium utile sui fundi; p test nihilominus, ex fructibus inde pro venientibus, satisfacere domino directo de rigore justitiae . Addo i qubdsi dominium supremum tolleret dominium sussiciens ad satis faetendum nullus homo tasset per sua opera alteri homini satissaeere. Nam sicut ad satisfactionem requiritur , qudd non fiat ex bonix ereditoris; ita quod non fiat ex alienis et sed omnia opera hominis sunt sub dominio generali Dei ;ergo nullus homo posset alteri homini satis sacere
XX. Probatur terrib , & sortilis. LieEt cinera Christi, spectata quoad eia se phyncum, sint sub dominio Dei, sicut caeterae res creatae ἔ spectata lamen secundum valorem moralem, cum
sub hae ratione includant ipsam personam Uerbi, tanquam sormam ipsa valorantem, non sunt sub dominio Dei; sicut nec ipsum suppositum , cuius ut
se formaliter actiones sunt, γ& , quo valgrantur et sed opera Christi satisfactoria sunt, non secundum esse physicum , sed secundum valorem moralem , quem habent a Verbo; ergo , ut satisfactoria , non sunt sub dominio. Dei
Satisfactis, Chrsi fuit ex Indebitir .. . XXI. Ico .. Satisfactio, Christi et I tiam hane ultimam conditionem implevitia Probo primo. Ut satisfactio sit ex iustitia, non requiritur , quod id . quod exhibetur credi
lori, possit aliis titulis ab illo exigi; sed lacteit , ut ob alios2 titulos deis
facto non exigatur. Nam terium est, dominum, posse exigerου omnes actio.
nes 1 servo; si tamen aliquam actio nem dominus , servo non exigat potest per illam servus domino sati sis latere et atqui Deus lices potuisset eκigere Omnes actiones Christi, ob alios titulos, gratitudinis, religionis &e.
illas tamen , ob istos titulos, non eX
git , sed solum in satisfactionem pro
peceatis hominum ut habemus ilia Scripturis; ergo per illas potuit &c. XXII. Probo secundδ. Lieet acti nes Christi deberentur Deo, ob varios titulos , potuit tamen omnibus illis sitis sacere. Nam quotiescumque satisfactio, talis est , ut si aeqtialis, Separ satis saetendo omnibus debitis, per illam omnia debita solvi possunt: sed talis erat satisfactio Christi: haec enim, utpote ins nith dignificata a person
Verbi, par erat, ut satisfaceret, tum debito hominum erga Deum ; tum deinbito humanitatis, in materia eiillus', gratitudinis, obedientiae de e. ergo de facto pro omnibus satisfecis. - Α dis do i qudd quando tituli non multiplicant materiam debiti , notest vim nibus uni ea satis actione neri satis. si enim debeam Petro centum, sive stitulo iustitiae , puta , ratione cdntractus, sive titulo obedientiae, quia Superior mihi praecipit, ut solvam, sive
titulo. religionis. , quia voto me obliis gavi ad eam summam solvenda Inia; possum unic1 solutione illorum tentum omnia ista debita extinguereis ἔquia illi tituli non multiplicant materiam , sed illam relinquunt unam , licet pluribus modis debitam: sed operationes Christi, lithtegent Deo pluoribus titulis debitae, tamen omnes isti tituli ea debant supra eandem mate. tiam, scilicet, supra easdem actiones satisfactorias ἔ ergo potuit Christus moriendo satisfacere ex iustitia omnibus illis titulis. XXIII. Quaeres : Ex qua justitia
Christus satisfecit Respondeo , quod satisfecit ex tuis
95쪽
st; tia eo tutativa. Satis actio enim , tantum honoris reddit personae , quantum ei fuerat ablatum per injuriam , sundat aequalitatem propriam iustitiae eommutativae: sed talis suit satisfactio Christi; ergo &e. Hinc Paulus, Roman. 3. vers de Christo et Quem inquit proposuit mus propiariationem per fidem in sanguine ipsiux , ad Uensionem justitia 'a, propter υ-
missionem pracedentium delictorum. Ita Cor. I. v. 3o. Factus est nobis sapie
ris , eis redemtio.. Et Coloss. a. u. 14.. Delens quod adversks nox erat chir rapbum dereeti , quo erat eontrarium
nobis, ipsum tulit de medio, a genrialiad Criae . Sicut ergo qui satisfaceret, tollendo chirographum debiti,cuod creditor adversus debitorem habetii, satisfaceret ex iustitia commutativa ;ita Christus tollendo, ae delendo &cia. Accediti quod non fuit actus justitiae legalis'; quia haee respicit non compensationem offense , sed bonum commune . Nee actus iustitiae distria butivae; quia haec, qua dispensantur bona Communitatis , dat unicuique secundum meriti proportionem , quoanon feeit Christus XXIV. Habuit, ultra hoe, satis sa-ctio Christi honestatem omnium aliarum virtutum, praesertim earitatis , miseri eordiae , o lentiae. Ex earitate enim, & misericordi 1 se tradidisse pro nobis , testaIur Paulus , ad Ephesia
R. v. 4- Deur autem , νυν dimes est lata. misericordia , propter nimiam earlιatem
suam , qua .ilexit nos cre. Eκ obeis clientia item, ae humilitate, Philipp. a. v. 8. Humi lavit femetipsum , factur
edienae usque ad n rrem , mortem au-
XXU. Ex dictis insertur etiam quidquid in contrarium oblatrent Protestantes diei posse , homines quibus merita Christi appseantur , eiusque satisfactiones , in aliquo vero sensu satisfaeere Deo, de rigore iustitiae pro peccatis suis .. Q ita , ju ta tegulain prinum Tichonii resatam.
8e approbatam ab Augustino , lib. 3. de DoLIν. Chricti eap. 3r. Caput, & co pus linam personam Serunt ; ut qlix eapiti eonveniunt, tribur possint corpori, & vicissima Christus autem est
Caput, cuius corpus sumus nos , nempe , Ecclesia . Rom. xx. v. s. Multi aenum corpu3 fumus in Christo . Unde
fit, quod fatisfactiones Christi Capitis fiant quodammodo nostrae ; & quodammodo dici possimas per satisfactiones Christi, ut crapitis, ac Fidei utaris , etiam nos Deo de rigore iustitiae satis faeere ia In hac tamen re habentes prae oeulis verba Tridentini, Sess. I 4. cap. 8. dicentis : Neque verὸ ita nostri est satisfactio bae , quam pro pereat irnostris exolvimus, ut non sit per Chri-flum Iesum . Nam qui ex nobis, tan
DUBIUM VI. An satisfactio Christi fuerit Valoti Simpliciter Infiniti
I. Coi istae , quos distordes invenimus in asserendo, Christi satisfactionem fuisse aequalem - , de condigno, & de rigore iustitiae, concordes negant, fuisse valoris simpliciter, & intrinsee E infiniti. Seoriis
enim in D di' I9. cffr Loia asseruit,
talis factionem Christi fuisse finitam;
quia acceptata fuit sistam in ordine ad praetulum finitum, id est , rem ιssio. nem finiti numeri peceatorum. Vel si fuerit infinita, suisse infinitam soli impatione acceptationis divinae qui fuit aeceptata pro infinitis peceatis
Poster Drum Adae , si essent futura .d verum S- Thomas, F. p. qu. 48. a. a. ad te alibi , eaeterique Thologorum e mimiter asserunt , merita , & satisfactiones Christi suisse valoris simplieiter infiniti, Gaddi
96쪽
8 Quaesis III. De Conven. Neeest. In eam.
- II. Dico . Satisfactio Christi fuit valoris simplieiter, & intrinsecὸ infiniti . Colligitur ex Clemente UI. in
Extravag. Unigenitur, de Poenit.& Reis misi. ubi duo dieit. Unum e thesaurum Ecclesiae acquisitum eκ meritis,& satisfactione Christi esse infinitum.
Alterum r unam guttam Sanguinis Christi, propter unionem cum Uer ω , potuisse sufficere ad totius mundi redemtionem . mibus appa et, satisfactionem Christi fuisse infinitam, non ex divina aeceptatione , & solum extrinsece, ut vult Scotus ; sed ex unione ad Uetbum , & ideo intrinsect. Lare S. Thomas , citato loco, ad 3.
Dei, ex quo babebat dignitatem infiniis
III. Probo ergo primo sie. Satissa-ctio Christi erat satisfactio Dei, seu exhibita a persona infinitae dignitatis :sed satisfactio exhibita a persona infinitae dignitatis , est infinith digna ,εc valoris moraliter infiniti, independenter a quacumque extrinseca valo. ratione , seu acceptatione; ergo &e.
Min. prob. Satisfactio ed dignior est , quo est dignior persona , quae illam exhibete quia satisfactio formaliter dignificatur moraliter ii dignitare pertinae satis iacientis et ideoque humilia. tio filii Regis est magis satisfactoria , qudim humiliatio rustici; ergo humili alio personae infinitae erit pretii infiniti in ratione satisfactionis.
Verum quia diei posset, satisfacti nes Christi dignificari quidem a persona , & dignitate infinita, tamen non dignificari infinith, sed finith. Probo dignificari infinith, primh. Quia illa persona infinita illas satis.
factiones dignificabat, ut saceret, eas
esse propi E satisfactiones Dei ; ergo
eas reddebat tantae aestimabilitatis in ratione meriti, & satisfactionis , quantae est persona , euius sunt, ut nulla
major satisfactio excogitari possit. Rursus: per illas satisfactiones person infinita, infinitὰ se submittebat, sciis
licet, usque ad vilissimas creaturas, usque ad peccatores: sed per inna inis finita submittens se in inlinitum, dat submissoni infini iam aestimabilitatein, ut ea major excogitari non possit et clim enim persona infinita in seipsa se submittere nequeat; si se submittat.
in natura sibi hypostatich unita , in . mittit se summo excogitabili modo γ
Seeundd probo. Tune infinita dignitas personae merentis, infinith diis gnificat merita, de satis tactiones, quan do eas disnificat ad merendum praemium maius, & maius in infinitum;& satisfaciendum pro offensis pluribus , & pluribus, majoribus, & maribus in infinitum pro voluntate et athoe modo persona divina dignificavit satisfactiones Christi ; ergo Se. Min. prob. Persona infinita , si mereatur, digna est, ut per quod Iibet meritum
mereatur majus, & maius praemium
in infinitum ; si satissaeiat , satis uineiat pro pluribus, & pluribus offenis sis in infinitum, pro quibus voluerit satisfacere et sed hoc posito, quodlibet opus meritorium illius, & satisfactorium ab infinita dignitate personae dignificatur infinit E in genere meriti.& satisfactionis; cum dignifieetur in
ordine ad merendum quodlibet praemium . & satisfaciendum pro omniis bus offensis in infinitum et hoc enim majus excogitari non potest ; ergo &e. IV. Respondere selent Scotistae , pri- M. Personam Verbi, etsi infini id dignam , non posse dignificare infinii Emerita, & satisfactiones Christi; quia principium quo eliciuntur, nempe humanitas , finita est: quae ratione Gaefinitatis impedit , ne actibus satisfactoriis communicetur infinita digni ias . Sicut Deus visus a Beatis, licet insi-nitus sit ; quia tamen videtur per a ctum finitum . non potest actui visio. nis tribuere infinitatem, nisi extrinse-
V. Respondere solent secundd. Ex hoc
97쪽
hoe, quδd satis saetio Christi potens sit ad satissaeiendum pro peccatis pluribus , & maioribus usque in infinitum , non argui eam esse infinitam intrinsech; sed solam esse altioris ordinis, quam peccatum. Sicut enim, ab opposito, licht peceatum sit finitum in gravitate; quia tamen est altioris oris dinis , quim sint satisfactiones purae
creaturae ; quantumcumque istae mul-etiplicaremur , etiam in infinitum, nunquam adequarent , vel compensarent unum peccatum : ita quamvis in infinitum multiplicarentur peccata, nunquam adaequare possent vim satiss
Vivam Christi, quia etsi finita, esset tamen ordinis superioris. VI. Sed eontra primam insto sie. Dignitas, & valor moralis operis non desumitur ii principio Quo physico, sed , dignitate personae tali principio utentis, & suo usu dignificantis; sa-ciendo, nimirum in Christo, ut illud opus sit opus, non puri hominis, sed Dei; ergo eum persona divina satis- iaciens sit infinitae dignitatis , & satisfaciendo saeiat, satisfactionem illam esse suam , etsi principio Quo finito utatur, illam infinite dignJficabit -- Et insto contra Scolistas . Non obstanis te quod prineipium sto eliciens sati sanctionem in Christo, nempe humanitas , sit ordjnis inferioris , & ut in caeteris hominibus; ex quo tamen illa satisfactio est ri persona verbi, evadit ordinis superioris in aestimatione, &valore , ut ipsi fatentur ἔ eur ergo , ex quo procedit a persona infinitae dignitatis , non evadet valoris moraliis ter infiniti, etsi principium , Quo elicitur, sit finitum Ad exemplum al- Iatum dico , actum visionis Dei non respicere obiectum infinitum, nisi ut terminum. & obiectum , non verb ut formam dignificantem , fie ut satisfactio respicit personam Verbi. ULI. Contra secundam insto fie. Satissaelio , quae moraliter eontinet remissionem omnium peccatorum sine termino , non sat est , ut sit ordinis superioris, sed debet tae actu mor liter infinita r hae enim ratione pro bamus , omnipotentiam Dei esse viri tis simplieiter infinitae ; ergo eum satisfactio Christi talis sit, ut potens sit pro infinitis , & numero, Ac gravitate peccatis satisfacere , erit valoris, &dignitatis simpliciter infinitae. 31 I I. Respondetur Rationibus Seoti raem VIII. Bi ieiunt primb. valor s lissae orius operum Christi non potest esse maior , quam sit persectio physica ipsorum; quia valoreum sit modus ac iis, nequit exced
re rem , cujus est modus: sed haec finita eli ; ergo & valor. IX. Respondeo ι neg. mai. Qitae ex dictis in statur . Nam entitas Operum Christi non erat ordinis superioris, sed ejusdem speciei eum actibus puri hominis: & tamen iuxta Scotis as valor satis saetorius erat ordinis superioris . Ad probationem ergo dist. Modus, qui oritur a physica retentitate,
nequit &c. cone. Modus, qui entitati advenit aliunde, nego. Fateor, modum, qui ex entitate rei oritur , non posse excedere entitatem , cuius est modus : modus tamen , qui entitati accedit eκ alio principio, potest eκced re entitatem, maximε u fit modus,
non physicus, sed moralis. Ualora iristem satisfactorius advenit actibus Christi ex dignitate personae Verbi ; quae eam in illis actibus seipsam subiiceret ,& saceret , itfos esse actus non puri hominis , sed Dei seu Theandrieos, idest , Dei viriles: illos sua dignita eadeo dignis abat, ut evaderent ejus dem aes imabilitatis, & dignitatis, ne mispe, infinitae , sicut persona, quae illossaeiebat , & per illos se ipsam offer bat . Et hoc non extrinised solum, sed intrmsech et quia eum procedere ut ab humanitate intrita secE hy stat ire unita cum persona infinita ι eujus per
communicationem idiomatum erant m
98쪽
8 o Quaesio III. De Conven. G Necessit. In eam.
contrahebant , ut redderemur infinia te aestimabiles. X. Dices tamen prim5. Opera Christi, etsi procedentia a persona Uerbi, non contrahebant infinitam bonitatem , neque infinitam honestatem; ergo neque infinitum valorem, & digni
Secundd . Humanitas unita Verbo infinith sancto infinith non sanctificatur ἰ ergo neque opera procedentia 1
persona infinite digna infinith dignifi
XI. Respondeo ad primum , cqn. ant. de bonitate, & . honestate specifica . & essentiali; negando tamen illud de bonitate , & honestate circumstantiali, ερ accidentali. Actu, ergo m ratis duplicem bonitatem , & honestatem habere potest . Unam specificam , Ee essentialem , quam sumit ex obie-elo: aliam circumstantialem, & quasi accidentariam, quam sumit ex circumstantiis , inter quas est person operans. Licht ergo bonitas, cruam opera Christi habebant ex objecto, esset finita; ea tamen, quam ha bant ex circlinistantia personae, erat infinita . Sicut obsequium licet si semper ejusdem bonitatis , & honestatis essentialis, sive exhibeatur 1 Rege, sive a plebejo; M tamen in bonitate &e. circumstantiali obsequium praestitum a Rege crescit in aestimabilitate supr obsequium praestitum a plebejo Et in sententia Scoii obsequium praestitum a Cliristo , in bonitate essentiali est eiusdem speciei cum obsequio praestito a pura creatura; ut tamen praestitu' a Christo evadit ordinis superioris in
Ad secundum dico, humanitatem Chiisti a Uerbo infinith Sancto non euidem sanctificari infini id in genere sanctificationis , ut sie ; ita ut fiat sanctitas , seu sancta per essentiam ;sancti fieari tamen infinith, in genere
sanctitatis communicatae creaturae Per
unionem . Nulla enim potest exeogitari maior communicatio sanctitatis in ordine ad merendum, quim ista ideoque opera, ex tali communieatione procedentia, debent esse omni maiori merito possibili, & excogitabili digni mra , de proinde infinita . Ut enim do.
cet S. Tho. p. q. I. a. II. in Chri cto una est gratia unionis, Ωua ea ipsum m iri persona luer Frlio Dei ..... O bane gratiam eonstat esse infinitam,
XII. Obi ieiunt secundoω Circum-santia personae infinite dignae no tribuit operibus. valorem. infinitum . Probant ant. primo . Indignitas personae peccantis non auget demeritum actus mali 3 ideoque persona indignior per peccatum aequale non meretur m rorem Menam, quam persona minus indigna ; ergo neque persona magis digna augebit valorem actus boni.
XIII. Rursus et persona illa, estodivina, de infinita, non tamen satis. saeiebat, ut divina in aliter, quia potius, ut talis , acceptabat satisfactionem ; sed reduplicati vh ut humana , seu ut subsistens in natura humana et atqui ut talis nil aliud faciebat, nisi supplere jd , quod saceret persona humana, si esset; & hroinde non poterat operibus nisi illam dignitatem conferre, quam habuissent, ut ab homine facta ergo M. XIV. Urgetur hoo r quando dicitur , quod . in . humiliatione Christi Verbum se humiliabat: vel fit se sus , quod Christus humiliabat non solum uiam humanitatem Deo, sed etiam personam Uerbi; vel quM humiliabat solam humanitatem. Primum est salsum. et quia Verbum divinum
non est subiicibile alteri; & si Christus illud subjiceret, inordinate ageret. Secundum vero non arguit infinitatem in valore actus: quia subjicere humanitatem. Deo, est finitae aestimabilitatis , non infinitae. XV. Respondeo , Neg. ant. Ad primam probata dico, quod indignitas, vel dignitas personae ad actiones potest se habere, vel pure concomitan ier, vel per se & formaliter. Si pure
99쪽
sh eoneomitanter se habeat, nec indignitas personae auget demeritum , nee dignitas meritum; sed dignitas, vel indignitas pensatur ex dignitate , vel indis nitate operis. Si vero dignitas, vel indignitas personae per se , &sormaliter ad opus influat; opus dignias , vel indiguius est, qud dignior persona est. Unde sicut , ouod pleb aus inhonoret Regem , indignius est , ouam si Regem allus Rex inhonore trita dignius suit , quω S. Ludovicus Rex sese submituet, administrando sercula pauperibus, quam si hoc alterprivatus homo secluet. Cum ergo in actibus humilitatis, obedientiae, reli-lionis erga Patrem ipsa dignitas peronae Verbi per se, & sormaliter se
subjiciendo concurreret : se ut haec humiliatio tantum erat profunda- . quantum Deus altus est; ita tam grata Patri, qu1m Filius amabilis , tantumque iuris laesi reparatrix, quantum est pretium personae divinae , quae simul erat offerens, de res obla. XVI. Ad seeundam probat. nego mai. Christus enim non satisfaciebat reduplicative, ut homo; quia causa,
cur satis saceret, non erat, quia erat
homo, sed quia Deus: licet ad hoc
requireretur humanitas, tanquam conditio, sine qua non posset satisfacere. unde tauta per se in euens valorem 4n opera Christi erat pςrsona divina ;'quae eum secundum totam suam dignitatem esset unita divinitati; habitabat enim in Christo omnis plenia ludo divinitari, eorporaliter i Color. 1. v. p., ideo dabat etiam eius operibus
XVII. Ad id, quod urgetur, dico, qudd divina persona in Christo humiliabat subiiciebat se eo summo modo. , Suo poterati cymque non postii se 'subjic te, quoad person am in se , subjiciebat illam i fi liii manitate r ita
ut ex pursona , & humanitate unum satisfaciens eonflaretur. , ω una satisfacti otiis materia et in qu3 res quidem submitti et at humanitas; sed cum eia
set humanitas verbi, quIa illi hyp
statice unita, ex dignitate personae submittentis, quod erat ita suum , Mei intim h unitum , veri seabatur etiam personam se subjicere. Unde Paulus,
ad Philip. 1. v. T. ait : Semetipsum exinanivit fismam fervi aeeipie- ... his.
miliavit hemetipsam factus obediensωe. Non dixit exinanivit, humiliavit eor. pus , animam, humanitatem, sed S metipsum, idest, suam personam divinam in forma servi subsistentem e ut qua intum nihilum distat ab ente , nec asliud magis delici potest , qui in si redigatur in nihilum; tantum cogitare
mus , Filium Dei se dejecisse, ut nulla maior humiliatio possit excogitari ede inferremus, eam adeo aestimabilem suisse coram Deo , eique adeo placuisse; ut nulla esset alia humiliatio excogitabilis, quam tanti aestimaret . Et propter a cubdit, v. s. Propter quodcvr Derer exaIta vis illain, eis dona Distilii nomen, quod es supra omne n stis
XVIII. objicies teri id. Conflatum ex duobus, quorum unum est sinitum, licEt astud sit infinitum, non est simpliciter infinitum: sed hoc conis fiatum , Cisorus satisfaciens , constat ex humanitate, quae finita est ; ergo licet includat personam , quae infinita est, non erit infinitum simpliciter. Mai. prob. Complexum ex natura dio
vini infinita cognostibili, & lumine
gloriae finitae eoqnoscitivitatis, non est simplieiter ins nitum e unde actus visionis ex tali complexo pmcedens
finitus est. XIX. Respondeo prim b, neg. mal. allia hoe eomplexum , Devr homo, est infinitum simpliciter, de tamen includit humanitatem, quae s nita est. -- Secund5 dico, maiorem esse veram, quando utraque pars aequaliter con
currit; secus vero si sola pars infini. ta per se influat: tunc anim effectus infinitus procedit. Ad valorem au tem satissaetorium operum .Christi, non concurrit per se humanitas finiista , sed solum verbqin inficitum ἔ
100쪽
unde valor , qui resultat , infinitus erit Ad probat. vero mai. respon deo, qudd ad satisfaciendum humani istas in Christo est pura conditio; unde nec auget , nec minuit valorem .
satisfactionis . At lumen gloriae , ad euius mensuram unitur Beato essentia divina, non est pura conditio ad videndum Deum, sed causa per se influens in visionem et de ideo elim hoc finitum sit , etsi divina essentia unita
per modum speciei infinita sit , visio restat finita. XX. Diees. Etsi approximatio sit
pura eonditio ad comburendum , t a. men secundum majorem, vel mino. rem ignis approximationem sequitur maior , vel . minor combustio ; ergo
Iieit humanitas in Christo fit puraeonditio ad satisfaciendum , ita modificabit satisfactionem , ut iuxta qua titatem illius sit satisfactio.
XXI. Respondeo , neg. cons. Nam inter conditiones aliquae sunt modificat irae effectus, Gualis est approximatio ignis ad comburendum I aliae vero non, ut in easu. Unio enim Verisbi cum humanitate est quidem conditio necessaria, ut persona divina satis saeiat; sed ad valorem satisfacti nis sola dignitas personae infinitae In.
fluit, & eum hae unith commensuratur . Sicut lichi cognitio Dei fit conditio ad ipsum amandum ; non tamen iuxta mensuram cognitionis est mensura amoris e possumus enim aliis quando aliquid magis amare , quod minus cognoscimus, ut docet S. Thom.
XXII. Objietes quartb varia inconvenientia, quae ex nostra sententia videntur seoui. Et primo . Qudd fisatisfactio Christi fuerit valoris simpliciter infiniti; Christus uni eo actu satisfecerit pro peceatis omnium hominum et & proinde alii actus satis sati xii fuerint impossibiles , vel saltem superstui. i Secundδ. hd posito uno .mctu salisiactorio Christi , non potuerit dari
alius dignior , & major illo; qui
unum infinitum non est maius alterorquod tamen est falsum . Tum quia: actus caritatis majoris valoris est, &dignior actu jejunii . Tum quia: Omnia Christi merita, simul sumta, sunt
majora, quam unum, cum totum sit majus parte.
Tertio. QiIod non detur alia sati Delio, praeter satisfactionem Christi, nec possit dari , nec nos debeamus pro peccatis nostris satis sacere; quod est consentire Luthero , & Calvino ,
tis r & hoc, quia infinitum non est nisi unum a
Quarto . bd eum peccatum sit probabiliter gravitatis tantum finitae; si Deus exegit satisfactionem dignitatis infinitae , exegerit plus , quam sibi debebatur. into. bd meritum Christi superaverit omne praemium cum non
fit possibile praemium infinitum. XXIII. Respondeo , neg. assu natum . Unde ad primum dico, Christum uni eo actu satisfecisse quidem , quantum ad quantitatem, & sufficientiam pretii; quia unicus actus fuit sufficiens , 8e aequale pretium: non tamen satis- secisse, quoad deputationem pretii. Quia Christus, ut gloriam Patris p r moveret , & suam miseri eordiania , amoremaue erga homines proderet, noluit deputare ad completam satisfactionem unum, vel alterum actum , estd sufficientem: sed omnes, usque admonem inclusiud, voluit per modum unius integri pretii ad redemtionem ordinare . Lichi autem singuli infiniti essent in valore , potuerunt tamen multiplicari; quia erant infiniti, non in genere entis, sed in genere deteris
XXIV. Ad seeundum dico , mai rem, esse veram fi intelligatur de valore circumstantiali, sumto ex dignitate personae; in hoc enim omnes actus Christi sunt aequales e non vero fi intelligatur de valore specifico , & ensentiali cuiuscumque actus. Sie enim