Ploutarchou tou Chairōneōs Ta ēthika =

371쪽

DE RECTA AUDAENDI RATN NE. p. 42. D. a Manimadvertens, quod fugere qua dominam non poterat,

comparationem illam et in rei natura positam, et Veterum consuetudine frequentatam esse veluti Platonis Alcibiade I. p. as. D. Aristotelis Rhet ad Alexandr initio. Themistoelis ad Artaxeretem dicto, as,ud Plutarchum Apo-phth. p. 85. F. Vita p. Ia6 C. Epicharin v. Dim. Laert. III. I . Cicerone De Oratore Ι. 3I. Philone Ad. De Somniis p. 58a. D. Altera difficultas erat in verbo καα,--, quod, siquidem constructio totius loci apta nexaque Pueritur, debet regi vel ab Oi ιο -- ut sit βουλομέν

quod, ut alibi valere ostendimus supra, ita hoc loco duriusquam quod sequi debeamus praesertim quum expediendae eonstructumia alia eaque minus dura ratio superfit quae hujusmodi est, ut enallagen accipiamus, cum ex anteo donti δμι- ω βουλο - h. debuisset ἄμι- ις κα - , ponatur κα -ος subaudiendo ἔμοι- ἐς ex antecedentibus, et convertenda phra in ἀμώ ἐς ἄ- κο ν ενος quod non abhorrere a Graecae lii Ius ratione similia ostendunt exemplar veluti Dionis Chrys. r. XLIX. p. 5 o. At

τρευον-- atque ad eamdem rationem est in LXV. p. 6oa. C: quamvis aeterum compto contextu Simili modo

explicuit schyli Agam. 33ω ο ιου ocriumpidis inest 696. ιος F. L. Ab chius Animadv. Eschyl. p. 385. et similia annotavit .mommeerius ad Vigeri P. I . λα- , ut illas habet tradatumes, sic universo de Missis e nil agensibin, tum peculiariter de atidioribus dicitur. Tale est Demosthema Olynth. II p. 8. Q- , -- - ---του Phili . III. p. sa C alia 3 βώλαον οντων λαος -ἀ-α , . - -- αὐτος ποιὴ σκοπιον Philamonis apud a Clericum p. 374 --πλενα- ἁσυνετω κώ - Verbum periphras servit infignificanda desidiat quod notarunt C. A. Moigitis ad Tyrtaeum p. 1 J. istonus Indices icteti et noam

372쪽

tatis Phitarchi locis confirmarima his. p. Μor P. 14. RU. C. M. D. 68. A. 47o. D. O . B. 6 8 λ 6I . C. 759. A. 766. A. a B. 868. C. O69. C. Iom. D. Vii. ε 6. F. U. D. --- μον ἐρημίαν του καὶ φρ ων Noster interpres masti tam bos ae m-is, Xylande vanisviem ammorum m- serius solistidinam moris a eo dis Mia; malim insequentia bovis mentis; nam ut sit seprens discipuli schola, ita si s uos esse potest borue mentis et est autem ἐρημα Graecis fere absentia, dicitur de absentia ,- -tim, non item de absentia virtutum aut vitiomui, nisi per tralationem, ut hoc loco per comparationem cum schola vel frequente velmfrequente. Dictionem πολλὴ ψ. α attigit,usgravius

ad Euripidis Suppl. I 9.

a. D. -- ' pristiam- --- re menim a M-- repetit Eunu gus . p. 75a: ε ρε- γοητεια, περιπαθεια παρὰ τὸ τέρας, τέρατος, γαπεύω τερατώ. Quo lam, ut apud Timaeum ex Plat qui duobus item his vocabulis glossam explicat, περκάλια mutandum in merae ut monuit Ohnkenius noster, iura de hac voce docens. Qui eam explicant, a seruis, ut idem Dymologus et Suidas tueri se possunt eadem origine nominis τέρας, quod

Addit nymologus Μ. - μα--δε , ἁ- , - ωπι--τως - τὸ μυρικω i. e. ita est in Larim Maw-οὶ ἡ 'μος ὁ Μιλμιος λέγω τι, - περ α ἄν - τω σπουδαζου . - του ποσπουδειν. Quod Vulc. habet, is M. id est, is σελίδι, in radice φλ αρίαν re του τεμάαν explicatio est prosecta ex iisdem Elymologo et Suida. Dicitur in primis de Dialecticis Rhetoribus ac Sophistis. Sextus -- piricus Advers. Mathem. II. a. refert de Spartano legato, qui apud Tissaphernem longam variamque Atheniensium lagatorum orationem confutavit viis Adim μακρὰ --οικίλας μεις διεξιόνταν, δύο τῆ βακτηρία γραμμὰς

373쪽

ς ν in εο --ων. Diogenes Laert. Procrin. q. 17 rΔια--κῶ δὲ ora περὶ - των λόγων τεμάαν - κοντα .Demetrius De Elocutiones a7: μις--- τωμ-- φροντις Verbum με mi in Proxima parte hujus libri estis. V. A. Demosthenes in Amatoria, quae ut illius sertur, p. 59 ν νυν δε δεδοικα μὴ - τὰ λοιπὰ ἀπειρηκοι Videndi sunt quoque de hac voce animi is ad Hom. Mag. p. 8 I. et mersonus ad oerin p. 364. U. D. Ἀνώλιαν Plutarchus De Fortuna Rom. p. 318. Ε - τότε λόγων καὶ σπου- ο - λίας προ- ρυάσης -

stophanem Ran. IIoi. schylus Euripidi objicit Ur

et alia inde oriunda, in primis de docta loquaritata acci ντα doctrina, quorum pleraque non infrequentem habent usum et a rarium ομώλψρα, quo utitur rariorum studios verborum philosophus Numemus apud Eusebium Praem

ang. XIV. p. 735 C singulare ροδος - μνα Comiciv. Dire Laert. II. M. 4a Ε ἄπαγγέλλων πολλεαενον Vertunt interpretes hoc laeo monti inare et potest ferri, quamquam res habet dubiistionem; quippe haec est multo rarior significatio, quam altera, qua notat dioero, ipsam diminem ac stili r-mam complectitur. Nunc quamlo λάει et μνατα dictisnom

374쪽

significant, et suptae de --ἡ- αινα - δε-- νεωmonitum M a Phitarcho, redi nis est hoc ipsum iam reciιare, primare are illo καλ- - πό- notari. De --αγρο α proxime agemus p. 45. A. Verbi M-- varia notione diligenter Molaravit . st ,hanus Thesu Gr. . I. p. 18. . E. -- - -----J Sunt quaestiones, quaci distantes docenti in istola proponunt explicandas qui mos a Sophistis primum institutim, postea quoque a Phis lasophis fuit usurpatua. Videatur Cicere de Orator III. ga Tusc. I. I. et in primis De minibus II. I ex me tioribus L. Cres ius Theatro Soph. III 41. . Is. . F. τοῖς παρα- νοις rimini in mons in duruntur τὰ . --α, lauarcho Opp. mri p. 123. B. - λ C. IIa8. B. Vidi P. I a a L: Eliano M. His II.

P. O. B.

375쪽

a. 44 u a Maeana iam Baiari potes: - les M. erint fies, ni hoc vocabulum auctoritate careret exempti, quamquam ratione amitosin non caret squidem vorsari et onmersario satis proba sunt Synonyma, certo assi his, Graecis λnt, . - πος - μωλος, εὐσυμπεριφορον, visae; -- ἀώ---ς. Praesentis nommis hoc marer mo

376쪽

Iander ninthematicum accepit prius δε in Pisamona problema decantatum, an corpus revera, in mea, in risiectionis rapax A. Mihi dialecticum 'ndetur et primo, Peripiam hujus loci constructionem deinde qiua haec quaestio in dialecticis Chi pse scriptis recensetur apud Diogenem

Πάσυλον. Ergo fuit quaestio Dialecticorum dissension nisagitata 'A-πον ἀ-μα describitur ibidem 69. et o cujus subjectum vagum est, veluti τὶς περ πω ἐκ- κι- ται conseratur et 8a. 98 pono opus Chryspisi mem ratur, I9O. Ιερ των ἀορις- αε- πων πρὸς Διωνα, ο ν γ Περὶ της ,αφορα των σορι- α , r. priore loco vitiose vulgatur πίων quod interpres bona fide reddidit δε ορ-

timis pretio psis. Ἀριὴ, fictis, hoc in argumento est drimis logica, item sinctio v. c. in titulo libri Chrysippeia

Mns διαι τομης διαλύοντας τον ψευδομενον λόγω nam Me aens est ita compositus, Si mentis et dico me moriri, hinc aerum

ti et falsum dico: qui solvebant eum mi hi partes ita distinguebant, Si mentis' morior: Si vertim dico, verum dire. Simile videtur fuisse negotium in quaestione πε- των ωρις- φης, possintne illa τις, --, et similia a se invicem distingui etiam dicitur corporum, de qua item Chrysippo cum aliis fuit controve So, ut ibidem proditur 69 7o: et est frequentissutium in mathematicis: sed hoc loco dialectice ponitur, ut saepe apud Platonem Sophist. p. 153. F. Politio. 17a. B. iterum diserte est mathematiciun minus celebratum quidem illud, sed item speciosum ad repugnantiam; quia corpus, quod ad di, --tionem diametri movetur, non sine latere movetur; et corpus, quod ad lateris diremonem movetur, non ne diametro movetur dubium existi Nine sit proprie κί - 43. A. - Φιλαι avi De hoc egit J A. Fabricitas Bibl. Gr. Vol. XIII p. 369. Idem hoc ejus dictum rekr Plutarchus De Discrim. Adul et Am p. 73. B. . Hujusmodi omissio vocis λογος est in Aristophane quit. 87 IM,

377쪽

DE RE A AUDIENDI RATIONE. p. 43. B, C 369ως lus πυρὶ τοω εἶναι Νίκια, ut Nici non quinsito, haede re, quod falso suspedium habuerunt Wolfius et Augerus T. III. p. 338. 43. B. ειδε σοι τοίνυν-κίας σεις σαυτόν. Videatur anhn- adversio nostra ad p. 39. D et locus Plutarchi intest. Ρlat. I. P. 999. E. 43. B. Iς - ἐαυτου κράτις si ες, In quibus se ipse

juperat, maxime excellit Plutarchus in eodem praecepto, Sympos. I. p. 622. Aci προς άγμα ν Θις έον χρῆ Θα προς hδο- Α ἀφέλειαν τα οἰκεια Α δυνατὰ κοὐ κοσμουντα τον δρῶνταεπιτάσσ σας, ωλκοῖς ἄσα , Πορικοῖς λειν, φιλοσόφοις λυσο τι τῶν απορουμιπων, ποιηταῖς προενέγκατΘα Hχους' δέως γὰρ si τουτοἔκας ο hre πρ μως ἴνα αὐτος αὐτου τυγχάνοι κράτις ος v.

Est versus Euripidis ex Antiopa, de quo Valchenarius con- intendus iii Diatrib. Fragm. Eurip. p. 76. quem Plato, ut in Gorgia p. 296. D. E. uberiorem locum apposuit, ita singulariter adhibet Alcibiade II. p. 4Ι. G ὁπόταν ὀρχης

ἔνα ἔκας ον αυτῶν φιλοτιμουμνόν τε 6 νέμοντα το πλῶ ν της πο- λιτάας τουτου μέρος, I αὐτος αὐτου τυγχάνη κράτι ς ων. Superlativus cum pronomine αὐτο vel σαυτο hac notione positus est Atticae elegantiae Xenophon ita 'Amμν. I. a. 6 τον δε ' κιόιάδην φάναι Εἴθε σοι, αἰ Περίκλεις, με συνε- γπόμην, ora δεινότατος σαυτου ταυτα Doe Plutarchus Nicia p. 23. C: -- ταῖς 'γῆσεσιν, ὁ Θουκυδι ς--ος αὐτουπερὶ ταυτα σὐ σικώτατος, πεπέτατος, ποικιλώτατος πορονος, ο ιμπως se να- Agesilao 6IO. D ε εαίους αυτους εαυτῶν ποληρικαπάτους τότε γενέ- φαο ' item p. 613. . Plura

et innii quis desideret, adeat ΙΙoogeuecnium ad Vigeriunt De Idiotism. p. 67.

43. C. συνημμένων σπικρίσεις ' ψευδομένων λύσεις Sunt syllogismoruin Stoicis frequentium genera. Συνημμένον interpretatur Gellius XVI. 8 Sed quod Graecci συγχὶμ μενον αξίωμα dicunt, id alii υborum ADJUNCTUM, alii CONNEXUM, dixerunt. Id connexum tale est: SI PLATO AMBULAT, PLATO, OvRTU SI DIES EST, SOL SUPER TERRAS EST. Diogenes Laert. VII. 69 5. et Sextus Empiricus Adv. Mathem. II. Io Ia6. uberius explicant liuio, ut cotis et probandusiae ari repudiandus sit, . επίκρισις adhi-

378쪽

plo nomen habet, Quum mentior, et moliri me dico mentior, an verum die P Sic Gellius XVIII. a. Hujus tamquam aenigmatis interpretationi λύσις adhibenda erat igiatur eodem loco Gellius, Quis fiιum, inquit, id is ne ibi est, quin se hujus quoque sopbismatis refotiuio Cicero de

Divinat. II. 4: suomodo ratem mentientem, quem ψευ--οσvocant, dissolvas Chrysippi fuit liber περὶ της του ψευδομένολυσεως, teste Diogene Laertio VII. I97. Plutarchus Adv. Stoic. p. Io7o C, D : σπιρ- τον ψευδομενον ε τον κυριευοντα ἐμάλλοντες μετὰ της διαλεκτικῆς, τον περὶ εὐδαιμονώς τόπον, ἔλυσαν μεν οὐδεμία ἀμφι λίαν ἐν αὐτω, μυρίας δὲ ἐποίησαν.

pictetus Dist . II. 17. p. 273 ibique I Uptonus. Notavimus et nos paucis in Praeceptis Logic. III. 9. 3. p. I6. Et ut alia Veterum ophismata in elegantissimo Acroa- sum libro exposuit egregius vir Jac Facciolatus, ita mentientem ornavit Acroasi III. Est etiam erimius, isque per- rarus, liber Adami Bursii Samosciens Prosesibris, editus Samoscii anno 16 . forma quarta, inscriptus Dialectica Ciceronis cujus pars de Syllogismis habet locum de m-tiente p. 4 3 seq. de connex P. 247 seq. 3. C. 4 κλειοι τὰ ξύλα ἰων--μμεν mirum ipse hanc suo ingenio debeat comparationem, an ex proverbiali consuetudine susceperit, Plutarchus, non facile dicam: Erasmus quidem hoc ex loco eam in Adagia retusit p. 5armore quidem ille suo, ut multa reciperet, non quae vere et usu ferrentur proverbia, sed quae propter veritatem et acumen in proverbiis celebrari digna essent. 43. C. ρει μενοι Carpentes, decerpentes, colligentes, ut fructum. Si De Sentiendo Prof Viri. p. 79. De Πλατωνι κοὐ Ξενοφῶντι χρωμνους ὰ τὴν λεειν ωρον δὲ μ Ἀλλ' ε τὸ καθαρον τε et 'AHικον, σπερ δρόσον , νουν - -μένους.

379쪽

AM Epicur. p. Io93. : τίνας κριε, α πηλίκας νηονὰς sis γεωμορια δρώ- -- ας ρολογίας Εὐκλώδη - Iri simili tralatione accipiendum illud Euripidis Hippol. 8 I. ούτοις Are t , τοῖς κακοπι ου Θέμις Plato Rep. V. p. 459 D: δε γελοω ανηρ - γυμναῖς γυναιε τλβελτὰ ἔνα γυμνα μόνας ατελῆ του γελοίου σοφίας δρέπων καρπὸν, ουδὲ, ολν, ω εοικεν, ἐφ' g γελα quem ipse florem e Pindaro decerpsit, cujus servatur apud Stobaeum Serm LXXXVIII. p. 465:Tους φυσιολογούντας, ἔφη ΙΠινδαρος, ἀτελη σοφίας καρπον δρέπε estque in reliquis eius carminibus seequens hoc verbum tralata illa notione Atticus Platonicus ap. Euseb. Praep. Evang. m. p. 797. Q. Ἀε αυτῆς της δικαιοσύνης τον καρπὸν της ει ιμονίας δρεπομπος. Lucianus De mmo . . III. p. 95 ἡ ὁ λει - ἀμώραντος κά το α ς μάνατον, ἄτε ριο- νης τῆς φεως ἐφαπ3ομένης γα- δρεπομνης το μετων βλεπομένων eita ultima vox restituenda secundum Gesnerum, quae li- Mario propter similitudinem proximo vocis in δρεπομένων ierat de quo errorum sonte alibi exponemus. Sed Rei-skii conjecturae in Demosthenis Olynth. I. prope ab initio

miniται , παρασπάσα- τι τῶν λων πραγμάτων, praeseram vel vulgatum ve-αι , vel τρέ- τε Aristophanes Vesp. 1335 , μη τον αυτον Φρυνίχα Λομονα Μουσῶν πιαν ὀμώην δρώπων. Iulianus in VIII. p. 44. ' - ἐκ λειμανος δρεψάμνοι ποικιλου πολυτελῶς ἄνθη τὰ κάλλις α σαγωγ -- σομεν -- τό. διπ-- , μικρὰ τῶν εὐφιλοσοφέας αὐτοῖς προσ---τες. r. VII. p. a 7 ν --λατα ταύτα παρὰ της - --- Μουσης κρέψατο. isopog. p. 358. z. Θόρονος εκ τῶν-ολλα ειργάσατο λόγους ἀμιςου .Q. D. αροσοφλισκάνουσι debent, merentur, subaudiendo notam, crimen, δέ tu Sic mutarchus De Herodoti alim. p. 856 C: ἀνελευθερίαν τῆ κακοηθεια προσοφλισκανουσιν, -- ter maliloitatis, etiam illiberaliιatis crimen suscipiunt. Adv. Epicur P. I Ο α φονέα προσοφλισκανων Publicola P. II 4. B: δοκῶν ἐξ α λωρχόντων πιας αξίαν --ελη, -ροσωφλίσκανεν α ζωώαν Pyrrho p. 398. o. γινόμενος ἐκειν- που τύραννος ἄχαρις - τη χαλ-ό- ῆ αουέας προσωφλίσκανε δόξαν Sic et προσψλει De Isid. et Osir. p. 36o. κενόντα καὶ ἀλαζον ν τλασεεώας - παρανομίας προσ-ub a

380쪽

'λοντες Simplex φλω, Crassi, p. 553. Dci πολλην φλοώχύνην cui simile est apud Demosthenem Or do Pace p. a. Aci μετὰ τῆ προσόμαν αἰκύνην. Plutarcho venit ab Euripidis consuetudine, cujus in fabulis frequens est hoc verbum. Iul. 6ν Μ μοι το -- γ νθάδ' α86--φλε. Phoeniss. 77 . αμαίαν ὀφλψκάνει. ec. 327. Med. με. Io49. Iaa7. Alcost. Io93. aliis hie locis. 43. D. - προαλ ιν αρεπιδει-ειπου Id νον- ω-etrandum, ne et sipe, et ipse tu potius, quam alii, i aestiones proponasu habe enim boc speciem hominis, qui ipse docere fe- quae sentare gestiat. IIαρεπιδάκν-- in vitio ponitur est iiii quasi biter, ναμ su/m facultatem sentare, επιδω-κm2M et interea dum philosol'laus docet, quasi sophistarn agere ho immutui est munus επιδείκνυ - . Sic supi iacpagina A et infra De Discrim. d. et Ana. p. 7 I. Det

ὐμενος Philo Jud. De Vita Contempl. p. 894. A de

cianus de Scribenda IIist. 57. T. II p. 65 Μάγος α --

Opp. Mor. p. 737. C, D. 765. A. Plato Leg. X. p. 668. F.

43. D. κοινωνικον' Communacationis et conciliationis λι-d - una iii primi virtus humanae naturae, cui affine est το εὐσυνάλλακτον, ac similia, de quibus diximus ad p. 4a. F.