Ploutarchou tou Chairōneōs Ta ēthika =

381쪽

DE RE A AUDIENDI RATIONE. p. 43 373Frequens hoc Plutarcho, opp. Μor. p. 423. D. M. C. 83. E. 786. C. 79 I. A. 792. D. 796. E. 95I. D. 967. D. 97 a. c. 77. C. E. 979. F. 98o A. 98 I. B. Io8. . it. P. 39. B. a. F. Stoicis item, unde annotavit J Uptonus in Indice ad Epictetum. Q. D. ράκλειτος Habet Plutarchus et alibi: De Viri. Doceri Posse p. 439. Dci 'Aμμίαν γαρ Mράκλειτός φησι κρυ- ῶα ἄμεινον. Sympos III p. 64 . : Ἀμαθίην γὰρ ἄμεινον,ἄς φησιν Ηράκλειτος, κρωών. De Mulieribus rudiendis, apud Stobaeum Serm. XVII. p. I Q qui loci in in Fragmentis nostris est XXI. I. nec satis integer seri atus: Ἀμαδείαν, o σι υράκλειτος, Α ἄλλως κρυώει εργο ἐς ' π οἴνωδε χαλεπωτερον sorte sic instaurandus: Ἀμαθίαν, ως φησιν 'Hράκλειτος, κρωρειν ἁμωνον τουτο δε κοῖ ἄλλως ἔργον ἐςὶν,--. Stobaeus ipse Sem. III. p. 48. plenius apponit: Κρύπlειν μαθίην κρειπον η ς τὸ μέσον φέρειν unde retulit H. Stephanus in Poesi Philos p. 136. Ergo Heracliti sentcntiam,s hoc uno loco servata essct eam neganter aceiperemuS, ut acceperunt interpretes, quasi ἈμαΘία κρωων ὐκ αμεινον:riuno υκ non est hujus, sed orationis Plutarches pars ut locus ita intelligendus st: at Dirasse ne ignorantiam quidem occultare debemus, quamquam eam occultarc melius esse dicit Horaclitus.' omnis interpretationis Priecipuum est ossicium judicare, utrum oratio si alens an negans : neque hoc judicari potest, nisi si constet, ad quain orationis partem, utriim ad subjectum, an ad praedicatum, an ad copulam, particula negans reseratur. Ouo judicio multis adhuc obscuris Veterum locis ii set do quibus infra perans Animadversones dicemus. Interea lectores nostros Hicinnis ad Bibliothccae Criticae Vol. I. Part. I. 'iDcem. p. 8 ubi duobus Ciceronianis dictis, adhibenda tua obsereatione, lucem fecisse videmur. 43. D. Q σόολὴ δεισιδαιρωνίας Impetus superstitionis dicitii d morbis universe, ut de febribus periodicis κατα- λή. Sympos. IV. p. 67o. F. De Superstitione . I 68. α προσδελ- δαι μνος. Aristophanes Pace 39 : 'Ἀτου ποτ' - δαιμόνων ναρωτ&λη ubi similia Berglorus attulit Plato

Leg. IX. p. 656. Tralatio venit ab hostili ini tu et

382쪽

374 D.M. ANIMADV. IN PLUTARCHI UB. impressione, in qua celebre et quasi proprium est hoc nomen. Sic Plutarchus Vitarum p. m. D. 3I C. 66. A. G. F. m. C. 3O7. C. 326. F. 373. A. I E. -- C. 499. B. 576. A. I . . 73a. F. 97I C. Q. E. Κινῶσα χορδας,J Tragici dictum, quater alibi adhibitum Plutarcho De Ira Cohibenda p. 456 C ,

8as item inde quod in habetur τὰ - της ψυχῆς ut ex Platone Rep. III. p. 4 a C. notat Plutarchus De Viri. Μor. p. 49. F. ubi de hac militudine plura dicemus. Ἀκίνητοι φρενες, tardum ingenium, videntur dici Aristophani

Ban. 928. Q. E. πιεικῶς orumque sere, propemodum, fatis, Blito mores. aud scio, an nondum etiam satis animadvertatur ab iis, qui Graeca legunt quamquam teque illo usu, ut iam in omnes dictarum notionum cadat. Nobis satis est Plutarchi locos notasse opp. or P. M. C. 5 I. D. 48. A. 5o C. 93. E. M. B. Q. B. 68. F. 292. E. 354. C. M. F. 46O D. 486. F. 5O9. A. 513. D. 546. D. I a C. 638. B. 65o C. 667. D. 677. D. 69o C. 695. E. 71 a C. I4. D. M. B. 726. E. 7a8. B. 734. C. 736. D. 7 6. A. 941. Ε. Vitarum P. I9. D. I. F. 55. A. 33. E. 19a. D. 48. E. 67. C. 87. B. 3I5. A.

335. A. 337. C. 427. D. 446. D. 497. E. 679. F. 9a8. α Io55. C. Verbo attigit Ernestus ad omeri Iliad.

--κως sunt Platonica. Philosophorum reprehensio est in

383쪽

DE RECTA AUDIENDI RΑΤΙΟΝΕ p. 43. F. 375 Amatoribus.p. 6. Gorgia p. 296, 97. Rep. I. 47O seq. De Tragicis, Apologia Socratis p. 36o F, G.

43. F. ἀναςαντες γὰρ re του Θρόνου - αποθέμενοι τὰ βιελία καὶ τὰς εἰσαγωγὰς, J Doctores in scholis sedebant edita in sella, suggestis. Plutarchus De Rep. Seni Gerenda . 96 D: Σωκράρος οὐν ουτ βο α Θώς, υτ εἰς Θργον in Θισας,ουτε ἄρα διατριόης - αμου τοῖς γνωρ δις σαγμένην φυλατ- των φιλοσόφει. Inde doctoris, prolataris, sophistae munus dimam Θρώος, ut colligitur e Philostrato Vit Sophist. I. 4. p. 5a6. II. o. p. 589 I9. p. 599 Libani T. II. P. o. A. 4. A, B I9. A. I. B. et quae notavit M. Spanhemius ad Aristoph. Ran. 78 I. Sed de omnis scholae, Privatae etiam, athedra, ut hoc loco, est frequens nomen veluti Philostrato Vit Soph. I. I. p. 5 I9 δαλέγετο δε ει μὲν τοῦ Θρον μνώς - , aliisque memoratis L. Cresollio Theatri Sophist, III. I 3. p. 24 seq. Bo duia, subfinia auditorum, exponi idein resollius P. H. Plutarchus De Facie Lunae p. 937. D. M. Picur P. II- Ε. pictetus Diff. III. I. p. 48a. ουτ ια γε τολδει τε in χιλια φορα, ἡ παρακλημα τους μουσομένους, καὶ σε is κομψε M. τριεοπιον ἀναεασα - - όινον λαπάeειν πως Ἀχιλλῆς σέ is erat igitur alta sella, in quam adscendebatur, in eaque pulvinus. hc referenda est illa Ciceronis festivitas in Epistolae ad metum Dis. IX IM: ---ιellexi, probari tibi raninium meum, quod, ut Dion ius tyrannus, cum straeus pulsus esset, Grinibi diei, iatam

dum qua habere coeperim-. Veni igitur, Avis es, et dises jam προλεγμάνας quassiuaerisu Vella tibi aris in ludo, tamquam hypodidascalo proxima, am pulvinus equesur. Illae Rutem προλεγομένα Θέσεις sunt fere eaedem, quae hic εἰσαγωγή. Sic Plutarchus De Soleri Animal. p. 96I C. εἰσαγωγοψ Stoicorum Epictetus Diff. I. 9 P. I54. II. 6. p. 26I TI σαπὸν φιλόσοφον ἐπέγραφες, κον τὰ ἄπο - ρῶγν; - εἰσαγωγὰς ἔπραεά τινας, ἐαρ-----γνω---. Gellius I. a. de eodem Epictetus, Stoicorum vel maximus -- mes, qui a Stoicos appinabant, neque fregis neque operinst bin, scin Georematis tantum nugalibus e pumlium i--

384쪽

gogarum commentationibus oblectantis objurgatione , -- cessavit. N βιόλέα - τὰς εἰσαγωγὰς non ita accipiendum, quasi ἀσαγωγ non fuissent libri, sed per synecdochen et ἔν διὰ δυοῖν veluti, Pindarus novemque D rici, quem O- quendi modum apud Potronium Cap. II. illustrat P. Bur- mannus. Hinc item intelligitur alius Plutarchi locus, proxime antecedens illi in principio hujus Animadvorsoriis apposito, p. 796. 4 ηι ἱζουσιν ιλοσοφεῖν του - του δίφρου διαλεγομένους - πιλας ἐπὶ βιόλίοις περαίνωτας sunt hi libri, quos magistri secum in cathedra habebant. 3. F. is τοῖς ἀληθινῶς του βίου μέρεσί In veris vitiae partibus, in vitin actiου, exira sobolin umbram in vis luce. dem vocabulo eloquentia oratorum in rep. foro, concione, curia dicitur ἁλμινὴ vera, et opponitur facultati dicendi Philosophorrum, ac declamandi Sophistarum in schola et auditorio quod post Bubnkenium ad Rutil. Lup. p. a. et Hist Crit. r. r. p. 61. et ipsi ostendimus Bibl. Crit VOl. I. Part. I. p. 25 nunc addita saltem trium Plutarcheorum notatione locorum augebimus Symp. IX. P. 743. A. Reip. Ger Praecepi. p. 817. A. Lucullo p. 496. A. Q. F. πο χεῖρα es. πολλοῖς. Viago subjecti, proprie redditura Xylander, vulgo nihil meliores Cruserius, maricipali multitudini Luscinius, perpusillos in et contZmtos faciunt iu multitudine Amyotus, petiis, et de moindre e risque L plus bas e plus vulgaires hommes u monde. Sed duo hi posteriores magis fere παραφράζουσι, quam reddunt verba : Luscinius etiam nec Graece valde doctus, et unius Aldinae editionis auctoritate nitens, nec, ut Amyotus, libris onainibusque adjutus. υ πο χῶρα idem est, quod -ποχειριος, suberitus, subactus, inferior, obnoxius uti Plutarchus De Discrim. Ad et Ana. p. 68 Ε σφαλλο- ὰ,ἡαίουσιν ἐπιτίΘεντη, ' πατῶσιν αὐχειρα κ ταπεινοῦ γεγενημένους'

385쪽

vox ει καντ αλλα ita leg pro ει α α αλλαὶ μηδενος αξιο 4ςιν, iμοτικώτερόν τε πάντως alio του Δίωνος - ἀλλον πο χειρατῶς πολλοῖς magis eum e popularem Dione, magi quae trac-sabilem et obnoxium ptibi. Et quandoquident sub elos tamquam sub man habemus, et prαν entes, utraque notio coit

jungitur voluti a Demosthene Philipp. II. p. 8. C: ρογαρ- τα πολλὰ νίους, οὐκ εἰς τους αἰτίους, αλλ εἰς τους sero χώραμ ις α την ὀπην ἀφιέντας. Hinc μο χῶρα, subito, in rinsenti tempore, quod expositimus ad librum De Sera Num Vind. p. 548. E. prioris editionis p. 15. st etiaan, is manu, bensim paulatim. Denique hoc semel loco notetur distu-ronti inter πολλοὶ mulli, et ι πολλοὶ vulgus, plebs dicuntur passim et aliis et Plutarcho, v. c. Opp. or. p. Ioo C. 78. B. 95. C. 99 α aa6. A. 27. E. 665. A. 8o7. A. Vitarum p. 14. A. 134. Ε. 155. D. 16 I. B. O Ε. m. Ε. 32O A. a a C. 33 a. F. 335. A. 7. F. 4aλ.

D. I 3. F. 488. A. bis. 524. C, D. 583. F. 29. D. 33. B. 34. C. 85I A. 65. E. 19. F. Imo A. P. 44. A. το περὶ τους παίνους καΘῆκον Ouficium laudant, quod attinet ad laudes dicenti ab audientibus vel significandas vultu, oculis, gestu, vel declarandas plausu, verbis, acclamatione. ΚαΘῆκον proprie est id, quod καλκει τινὶ, alioui convenit faciendum hinc et officium, quo sensu a philosophis, maxime Stoicis, celebratum, sed et extra scholam in vitae consuetudine sumatum est apud Plutarchur quidem Opp. Mor. p. 33. A. 45. D. 4 O. A. 8a. F. 13. C. 779. E. 79 I. C. 793. A. 981. C. I a C, D. 1 3. C, D. 1o64. A. F. Alia petantur ab I Uptono Indice Epicteti voce Καθηκον et Lyndenii nostri Disputatione de Panaetio p. 89. 44. A. ατεγκτος καὶ ἀτενὴς Alterum Vocabulum, ut exquisitum et Platoniculii, recensuit Timaeus in exico; illud rarius ατεγκτος omisit sive ipse, sive ejus descriptor: iitrumque egregie ornavit Ruhnkenius noster, illud --ι suo loco p. 5a hoc ατεροῖος in voco εγAD , p. 2 8. Nos unum nobis faciendum superesse pulvinus, ut locos mutarcheos annotenmS 'Aτεγκτος, durus, qui non molliatur τυρτεγώδεα , madefaciendυ, ingendo, quod Latiniun a Graeco

386쪽

s D. . ANIMADV. IN PLUTARCHI LIB.

venit ore. Mor. p. 5. D. M. F. 78. B. Oa. D. 7 I. C. 56. A. D. 529. D. 595. D. Vii et . B. 83o. A quia

bus adde Sophoclem indip. Tyr. 344. Philostratum vis

Apollon. I. a. et Suidam voce Τιρ-ιων. AElian Fragm. Ἀτενης, rigidus, vald infus opp. or. p. 529. A. M. E. Vitarum P. III. B. ao Ε. I9. D. 339. A. ubi ἁ-ους legendum pro ἀγεννῆ monuit Ruhnhenius, et habet Bas. 6I A. 83o A. 98i. B. 1 4 Ε. ubi item Pro ἄγε μνως ponendum ἀτενως Euripides ap. Stob Serm. XIII. p. 345. 34. ap. ΜusgraV. T. III. I. 59O. Καλώ γ - , 44. A. οἰηματος μήλου και περιαυτολογίας istiαθέτου ρως .J Significante dimam. On:μα, arrogantia, magna fra te in opinio, explicuimus supra ad p. 39. D: πουλος, tamquam titius latens, o utium et insedissum dium opp. Μor P. 59. C. 69. D, Ε. 37. C. 394. E. 565. C. 567. B. 6a T. A. 7I5. F. I O. C. Vitariam p. I. D. 58. B. 354. B. 425.

C. Dion Chrys. r. LXXVII. p. 655. D. Porphyrius De Abst. II. 39. Περιαυτολογία defecistis loqui, exposita vox ad p. 4I C: ἐνδιάθετος, quod intus, ἐν τῆ διαεισα, in assectu rimentis es ergo conjunctim est is, qui tacitus in animo si e jactai sed habet fere otiam significationem, ni si

addatur, ut hoc loco, malae nomen significationis vehit in fine hujus libri p. 48. D: να μη σοφιςικὴν ἔξιν, μMὸ ἰ - ρικὴν, ἀλλ' ενδιάθετον καὶ φιλόσοφον v. v ac verum a Misteriorem habitum, non γψbisticum ad externam speciem De Sanitate uenda p. 13o. B. sanitatem Vocat, γάρον ἐνδώ-ειτον -- ον ἀληθινόν. Philo Jud. De Nomin. Μut. p. Io65. Ε ε ενδιδείος υἰος Θεῶ, proprius et internus Dei Hur nec opus cum Mangeyo corrigere λόγος pro ους. mphi-Iosophorum, maxime Stoicorum scholis duo λόγοι homini

tribuuntur, Ἀνδιάθεσος, ὁ προφορικος, intortus et extremo,

De Philo phando cum Princip. p. 777. B, C: ο λόγοι

387쪽

DE RECTA AUDIENDI RATIONE. p. 44 α phyrius De Abstin. III. a. st μου δὴ λόγου κα- τους --

τῆς Στοας οντος του ειε ενδιαθετου του δὲ προ ρικο - ὁ μὰν

q. I 8 περ τε του autΘετου λόγου, κά του κω προῖόντος, πι - μονικας διψηλΘε. Interiorem hunc vocat τον σιγώμενον Iulianus r. I. p. 197. A. Hesychius Ἐνδιάθετος λόγος πας λόγος εν - λα- νομνος. Videantur etiam Budaeus Comment. . r. p. 5o7. et Η. Stephanus Thes. . r. T. III. p. 49a Latinis in pauperiore lingua, diuestius distinguitur, ratio et oratio, ut recte vertit vir egregius I ach. Camerarius, Utriusque Ling. Conamentario p. 158. 44. A. μητε φρ ων κατὰ χῆμα κικον Supercilium movere, quid sit, neminem fugit quid κατὰ κῆα non item in promtu est. Luscinius et Cruserius non reddiderunt. myotu m aucum maniere vertens, satis prodit se vim sese mulae ignorasse. Unus Xylander pro decor reddens proxime ad verum accessit Plutarchus Sympos II p. 631. C: --ος πασαν ἀφορμὴν λόγου μ' κατὰ, - γιγνομένην πι- αλας ἔχομ- Xylander non male,ris aevis orari non fatis commoda crisionem nobis precandi probet Polybius III. 86Ἀ- ροτρίως, - κατὰ πῆμα την περιπετειαν ἔφερον, Cas-- bono interprete, caseumcisum neque mediocriur neque moderate ferebant. V. 56 Θεωρῶν τὸν Ἐρμα-- σι φέροντα κατὰ κῆλα τὴν κουσίαν, Apollophanes animadvertens Hermiam non amplius ιolerabiliter fortunamferre Lucianus DeNomte Peregrini, M. T. III. p. 349. ex Onesicrito de Brach

ψαντες της κατακλι ως, non in iunt in ignem, sed rogo ex-sructo prope adflantes immoti ustulari se patiuntur tum consense rogo, servat eodem habitu, cremantur, a paulum quidem immutanies a suo decubitu ita interpres Latinus: κατὰ ista tamen vertam ordine, decore, scilicet conscendentes rogum decora habitu orporis, qui opponiturum Mσιν res plane qualis illa Polyxenae imago occumbentis apud Euripidem Hecuba 568. - δε, κοὐ λῆσκουσ/, ομα Πολλην πιόνοιαν εἶχεν ευ-- πεσειν, Κρω, θ', α κρυώ- ο -- --

388쪽

σένων χρεών multis exemplum imitantibus, quos notarunt, J. M. Ges erus ad Plinu Ep. IV. II. et C. A. lolgius ad Tyrtaeum P. I9. Ergo etiam κατὰ χῆμα accipiendum Pro 44. A, B . σιγῆ α βαρύτητι-ανδρός Conserendus est ille apud Xenophontem Euthydemus similis affectu habituque erga Socratem disserentem, ποριν IV. 2. I r hic sapientiae opinione inflatus, discedebat e consessu, in quem aenerat Socrates, μη ξη τον Σωκράτην θαυμάζειν επὶ σοφία deinde φανερος - δη μὲν οἷς ὁ Σωκράτης λέγοι προ ἔχων, μι δὲ φυλατl-avo αὐτός τε Θό Dα , , νομίζων τῆ σια i σωφρουνης δοξαν περια si Dc habitu simulata gravitatis digna est quae huic loco adhibeatur annotatio h. Gatakeri ad M. Antoninum II. 5. P. 43. Σχηρ πημος, κοθοrmati corporis et habitus ad fmulandum quemdam -- ani jectum sic in Consolat ad Uxorem p. 6 II. Ε τογῆρας καμπ3 και πιέζει τον χηματισμον ον ἡ σὴ res imo του σώματος, quamquaan hic locus nondum satis perpurgatus est Sympol. III p. 645 K ὁ γὰρ οἰνος μου ἀνοίγει

amo. A. de Philippo: η δ' ἔμφυτος κακία το παρὰ φύσιν προματισμον ἐκόια με - ἀναδυουσα, κατὰ μικρον ἀπεγύμνου ἡ διέφανεν αὐτο τ η θος- Θος χιον. mus, olidus, opponitru supersiciario Plutarchus De Amicor. Multitud. p. 96 F του πολ-οῖος αἱ μεταυε ἡ βάθος ουκ κουσιν, ἀλλὰ περαυτην γίγνοντα την ἐπιφάνωαν. Fabio m. p. 74. Q βάθος ψυχῆς. mitos animi ingeniique, quin extrinificus non apparet. Sic dicitur εὐβάλι διὰ βάθους item ὀμος ἁνὴρ, quod docet H. Valesius ad Polybi Excerpta p. 98. 13. T. III. P. I 8 I. edit. Ern Εὐς αξhe, sabilis, costaris, qui e non iacue a sententia et animi satu dines patitura irequens Stoicis et ευ-Θεια, εὐςαΘειν, quae annotavit J Uptonus Indico Epicteti sic ευςάξω apud Plutarchum opp. or P. 523. D. 6o9. C. 43. D. Vitarum p. 3ao. B. 49 a C. 788. a. B. 1o68 Ab Jamblichuin Vit Pyth. q. Io. Nonnum-

389쪽

quam ingenium et sagaritatam videtur notare, tunc vero ea noti proficiscitur ab eadem notione constantiae, cui

nullo subito casia facultas judicandi percellitur, sed sibi constat quae dicitur animi prissentia sic De Virtute Alex.

P. 34a. F εὐσε α περὶ Θεους 'r ιν πρὸς φίλους, εὐτέλειαν, ἐγκράτειαν, ἐμπωρέαν, φοείαν τρος Θάνατον, εὐψυχίαν, φιλαν--χος, πραεεσι- Publicola p. Io . Ε. demoratio, qui, ad nuntium de filii morte nil commotus, sacrificium per

dem est ratio iii Eumene p. 588. D. Ab hac diversa est aptarim Epicuri, de qua suo loco dicemus. 44. B. αυτου δοκῶ In emendationis nota pro Hybum legatur Nos m. Caeterum, et Venetus videtur Consentire in αὐτο δοκῶν, siquidem ejus collatio, ad Stephanianum exemplum facta, nil habet varietatis: Marteianus αυτου

44. B. Πυθαγορου ηδὸν Θαυμάζε, D audiente dicentem adnitrante, videatur usonii dilesio ex Gellio V. I. ad p. 46. B. Qui autem hujus effati Pythagoram fecerit auctorent, haud scio, an praeter Plutarchini hoc loco nullus sit eorum quidem, quorum ad nos veneriant scripta. Commune fuit hoc prurMeptum omnium sere philosophorum, maxime tamen frequens Stoicis : Zenoni diserte tribuit Diogenes Laertius VII. 123 τον σοφον ουδὲ Θαυμάζειν τῶν δοκουντιον παραδόξων Cicero, qui fere Stoicos sequitur in Tusculanis III. I : Et nimiram in eis illa profans et divina sapientia, et perceptas enitus et pertractatas res humanas habere nihil admirari, cum corderit nihil ant quam evenerit, non evenire me arbitrari. Ab eodem praecepto fluxit exordium illud Epistolae Ioratiana I. 6 Nila aram, prope res V una, Numici, Soloque, quin sit facere e servare beatum quem ad locium videndus est D. Lambinus; cui adjungantur . Victorius ad Aristotelis Nicomach. I, o. p. 24. C. Rittorsiusius ad Polphyrium De Vita Pythagorae p. a. s. Casaubonus ad Strabonem P. 1 . h. at erus ad M. Antonin I. I 5. I. I Ptonus

390쪽

ssa D., ANIMAM IN GTARCHI m. ad Epicteti Diff. I. 29. I. p. 93. Est vero illa inter indisorinula de philosophiae fructu propemodum solemnis; apud Diogenem Laertium; v. c. II 68 de Aristippo,

excogitarici sed conjecturarum satis. 44. B. D γὰρ φιλωπο οὐκ ἀπολλυσι Primum illud ex nis Epicureo fluxit, eodemque communi, atque Praeceptum illud saepe inciduatum a Lucretiora. 147. ΙΙ. 58. III. I. VI. 38: Hune igitur terrorem animi tenebra ua necuse es Non radii Solis, neque lucida tela diei Discutiant, sed natur secιes ratioque. Reserendum ad Κυριων Δοξῶν ια apud Diogenem Laert.

docte diserteque explicat P. Gassendus is T. V. p. 39. Θαυμα καὶ Θάμεος conjunditam habent originem verbi ταω, Θααi, pono, unde et MHω, fgh sepelis, terreo, et optiuus dicitur consternatus Plauto Amphitr. V. I. a hoc Θάει-εος ex animo expurgat philosophia cognitione causisum :

라틴어 텍스트