장음표시 사용
261쪽
PRIRI, XV. Moroum domos fuisse in tutela Deorum. 249
jam consecta Vel apud Manes procorum umbris fit Obviam rurSus AgamOmnon; ne non et superi et inferi testentur, certam injuriosi poenam ostinarii Scilico I seorum potissimum tutolo committondi erant Heroum Lares, sequi in ros absentium in-Vnderet, sive l)lebeius sive potentiorum furor. Illud quantol Ore metuendum foret, praeter lyssem Ot
Agamemnona documento sit nobis Achillos, solicito percontans quid patro Poleo sat s.
εἰ τοιοσδ ελθοιμι μινυνθά περ ες πατερος δῶ,
Praeclaro hic adumbratur Aehillis persona, Hii Simillima, quam in Iliade novimus o quidem X ea parte Simillima, quae vi statim incurrat 1 oeul OS imitatoris, otiosi certo Pietatem die Adhillis erga patrem grandaevum, divino cum bellico isto ardore temperatam maXimo quidem illam porsonae illius
propriam, qui Hectorem Priam condonaVernt, Om- motu moesta patris absentis memoria Attamon loSunt OR tenuiore, et manum prodere videntur ipsius auctoriS. Verum redeamus ad Odysseipe nostrae religiones: quarum, Ut opinor, ratio non erit omnino contOmnenda, Siquis e hoc nostro speculo penitu quasi
QSire poterit, propiusque, ut ita dicam, intueri deserta heroum domos, familias orbatas. Ei fortasso
262쪽
250 Quare in ornos et ancillas coeria Gy88e8. PRAEL. V. credibilo erit, non omnibus numeris errasse aequales
Homeri, quod Diis ilisis tuenda neu regum Suorum limina assignaverint. Quis scit an Ximia quadam custodia, temporibus inquietis, coelesto numen invigilo circa privatorum fores, nodum ieroum ' sutique, ut videtur, tenor est Divinae bonitatis, ut siquam regionem leges deficiunt, moresque illam entuondam suscipiat vi ac praesidio extraordinario.
Ni faciat, maria ac terras coelumque tumultu Quippe ferant rapido secum, errantque Per RUTAS.
Igitur, adhibita oritatis rogula purgare se OrtaSSO poterit X aliqua Saltem parte Homerus, de immiti Ulyssis animo, equo suppliciis crudelissimis et miserrimis, quibus illo, o scrupulo quidem injecto, famulos ancillasque proditoros sui coercet. i fallor,
pertinent ea ton tam ad iram stomachantis heri, quam ad metum sacrosanetum regi atque patriS- familias cui nihil Oa republica, debebat esse antiquiuS, quam ut SerVO graViter curaret admonendos, fractaequo in dominos de poenas Xigeret. Ipsum audiamuS, qua constantia Eurycloiam, muliebritereXultantem post sedem procorum inhiboath:
Non sunt haec, mihi credito ultricis amentiae non ad oecum furorem pertinent immo dignissima sunt,
263쪽
PRAEL. V. Ratio eorum, quin subji/ὶ Odysseice aguntur. Gl
liis coelitus mandata porserat laesae Deorum majestatis vindex. Itaque non Homer Sed speculo tribuamus ol)ortet cruciatu nimi horrendo et eorbos Poetam ipsum liberrimo admiremur, quod is
rem atrocem Sanete temporaVerit, tanquam coram Deo gesta in omnia.
Est tiam sub ipso in Odysseiae, quod fortasse alicui fastidium afforat, quod historiae filo in longius
deducto quam ros ipsa facile ferro videatur, laborat aliquando ac tardatur fabula copiosius videlicet enarrantur tumultus Ithacensium, Laertis vetuli fortitudo, a conciliata Iinorvae arbitrio. Voruntamen qui his offenditur, is neceSSe est parum idout in Homorici consilii summa. Non enim conjurati tantum orant plectendi, sed Qt plebis habenda ratio, cum pro is dignissimo trucidatis qui mos est vulgo sentire incipientium sed ot oeu-
metitum in posteros odendum, nequis e partibus istiusmodi hominum ulla in republiea stare auderΘt. Jam animadvertito, quo consilio nodum istum X-
plieavori Poota. Recedit paulisper ab urbo Ulysses,
tum ut requiem spatium tuo concodat Ithacensium furori, cognatis peremptis, tum ut patrem re Visat petato ac curis assectum. Illis ad ultionem sese no- cingentibus occurrit primo Medon, testis idoneus, non in numine eum iis actum fuisse.
264쪽
Qui autem eorum, spreto admonitu, petere Sunt ausi casam Laertis, hos uno teli actu, Minerva hortante, Vertit in fugam seneX, caeso scilicet Antino patre, qui prinius ad arma Vulgus Oneitarat. Deindo univorsum regis ot populi litem adon Minerva gravissimo componit, adhibitis portentis, quae Jovem Optimum Maximum non longe abe8Se de
En majestate ros agitur, ut fortasso nonnemini legenti in montem revoco sanctissimam illam Summi sacerdoti personam, peStem Vertenti ab impia Judaeorum plebo, atque in intervallo tantis Vi Vorum Orporum et mortuorum Φ. Videtis vero clausulam illam minus commode potuisse omitti,
siquidem in turbis illis domesticis implicata orat
causa nXimaruna in republica nationum siquidem
265쪽
PRAEL. v. Eaependitur Horatii dictum, de Dei interrentu. 253otiam reliqui Ithacenses rei qhiodammodo tenebantur offensae violataeque regiae domus. Quare qui velit Odyssolam nominare e proposito operis universi, videndum an non male Sacro- Sanctum nominet carmen, quippe cujus tota Vis ac Series e una Deorum religione pendere videatur. Venio nunc ad ratione modOSque, quorum Pead finem illum, quasi ad portum liquem, PerVeniatur. Quo in loco illud Domini non serit in prompturi nulla unquam carminis hujus parte non adesse praesentissimum umen ; Omnia non tam per Ulyssem et Totomachum quam per Minervam geri; Hus voluti tutolae committi vel ab initio Ulyssoni cum suis; neque ulla in parte operis ulla oligion teneri Scriptorem, quin illum indueat de rebus eorum Solicitam, litterdum, si fors ita tulerit, plane leviuSculi S. Equidem quoties Odyssolam relego, mecum, fateor, Sole mirari, quonam Oeseos fato acciderit, ut tot doctorum virorum saecula tam facile juraverint
Nec Deus intersit, nisi dignus findice nodus Inciderit:
pra)Sertim cum eorundem judicio non aliunde petenda sint carminum ingendorum Praecepta, quam ab ipsis magnorum poetarum carminibus. Ac Seire Velim, quanam e parte Homericorum se hausisse
credant nobile illiud α πό φθεγμια. Video certe in Odyssota Minervam Ulyssi semper addi, minimurum quoque rerum ministram o adjutricom. Hinc illa toties repetita de Ponelopo, somnis leniente curaS ,
266쪽
254 Deos Homericos eo in minimis tacite adrese. PRAEL. V. Hinc adum Tolomacho in navem itur Omne eXSe quitur alacris nuntii partΘs D.
Quin et ejus quasi tactu sit, Ut quo ea caros habui, hi pulchriores identidem Vadant, et grandiores multo quam fuerant antea. Quo in genere pulehorrima sunt o Laerto':
Suavissimum Se praestat, ut Semper, in Senoetute Ornanda Homerus, velut qui in doliciis suis lubsens moretur, opore jam in finOm Vergente. Quod si quis Horatianorum dicat, istis quae modo attuli non posso nodum vindice Deo dignissimum, obsessa per inimicos Laortis domo; at quid leviculis istis faciet, 4 Iinorva nunc pastoris, nunc nuntii, nune praeconis os telum gerente, nune puellulae urnam portanti. Cur de coelo descondit ovi proxima,
nune ad viam monStrandam, nune ad ei VOS OnVO-
267쪽
ubi satis tuto condantur lyssis ope. Atque etiain quodam in loco nihil se indignum admittere putat, quod terminos noto disci, ab Ulysso forte acti, ip
sumque proclamet longo intervallo victorem P.
Alae rem profecto prae se fert et arrectum erga Deos immortalos animum quique constantissime tenent, coram ii Vol minimam quam quo rem agi quod Siquis eos bono plastatos stoeerit pietate sua et Sane-titate, prospecturo Oo Hus commodo, etiam in eXiguis et communibus vitae negotiis tum, quod inSta Omnium St, prodere Se praesente aliquando
fortibus atque bonis viris, per indidi minuta illa
qui dona, sed tamen ipsi minime obseura. Quocirca, Si Homerum audiemus, vel ad Ei licureos
hortos ologandum erit dictum illud Horatii, voluptarii scilico viri et divina spornentis vel certo ita tonendum, ut nihil abs tuo Diis agi putetur, ipsis
quidem ut plurimum tacentibus, et quasi per tran- Sennam modo visis. Olim forte quadam, rebus in Volutis, supprveniat upitor Iliquis aut Hercules id om si totius fabulae docursu sensum quendam Ili Praebeat, tanquam non clarocul absit in nugotiis ho-
268쪽
256 Homer/- timide in divinis ergari. PRAEL. V.
minum, nihil erit, quod incredulus oderim. Praeterea, non de carminibus modo, sed et de scena loquitur Horatius, quam Siquis importunius Oecupaverit εος Gπο μιηχανης, PSorum etiam oculorum judicio si tum molesta res, tum in eoeleste num o inverecunda. Ad univorsum, Deos quod attinet Homericos, opus erat Scriptori solertia On modica, Summo
pudore et rerum aerarum OVerentia, ut OSceret,
ubi quisque promendus esset in lucem atque in Ortalium oculos ubi subtiliter quodammodo monstrandus uni atque alteri eorum, quo ipse carissimos haber0t; ubi denique nubibus et sacro celandus horrore. Misere agetur neceSSe erit, quicunque Poetarum versabitur in ista regione, non prius in omni vita rerum divinarum ratione habita. Parum
vid0bit in iis suis poeticis, qui negleXerit quibus consiliis senigni Numinis contineatur cursus fortunarum ne Vitae SUM.
Verim ut penitius quid olim prospiciatur, lib0t
proferre quaedam e OdySSeia, quali profecto nunquam scripsisset Homerus, ni esset circa religiones maXime uitibundus, cauteque ne timide nominaret Deorum nomina. Xemplum irinium ponimus in eo genere, quo celant soli tutelares, etiam ab iis, quorum utilitatibus inserviunt .
Ita plane loquitur, tanquam eant redeantque subsilonii, tutoros hominum Genii, multa russerant,
269쪽
PRAEL. V. inerram in omni Odysseia tacitam redesse. 257 mi illa nVertant, non pavea in melius mutent homunculis interea Fortuno aecepta referentibus. At quo his saepissime utitur Odyssolae auctor Crodiderim, indignum visum se Vulgus hominum, cui Se Ognoscendas praeberent ulla o parte caelestes animae. Horum in consum reforendum orit, tum qui equid usquam logimus de Variis personis quas induebat aliam ex alia Pallas, prout o usu soro alumnis suis tum otium, quibus insomniis Penelopeia Tele-mnelium, Betoros, urat admonori tum quod emolatque iterum coelum quoquo se terrae temporari videntur ejus nutu, in commodum eorum, quibus ipsa consultum veli .
Est ubi Solom ipsum cursu inhiboat Ulyssis gratia :
Adeo nunc hanc, nune illam tangit Post rationem juvandi hominis, ne ex ulla prorsus parte Carore Oputet aliquis praesenti numino: sive ad fortuitos
Suorum Occursus, SiV ad coeli temperiem, caeterasque rerum naturalium conversiones, Sive ad seXus ot
inclinationes animorum. Illo judico, nomini ullo
tempore ortum ratumque esse debuit, Se non oram cornere Deorum aliquem humana Ornan .
270쪽
Dormientem servabant vigiles coelestium oculi:
Nulli orant harum quas idomus rerum SiVe Status Si V motus, nullo pluviae tempestates, tranquillitates, de quibus certo seiret aliquis non ibi latore ut laris sui Numinis auxilium. Ergo cum apud vulgus hominum adessent quidem semper Homeri et Dii, maximam vero partem laterent paucis tamen Ximio a se dilectis, atque adeo heroum generi, praecipuum illud ne proprium Oneedebant, ut interVentus eorum nosceretur, Si Donmanifeste ac palam, at certe or indicia non adeo obscura. Tetigit eam rem Alcinous, gloriosius for-tRSSO quam Verius, ubi s suosque commendat lyssi advenae
Multo propius ad montem ipsius Poetae accedit, ni fallor, lyssos Telomachum admonens, ne is alta loqui audeat, praesente uinino