장음표시 사용
351쪽
PRAEL. ix Auspiciis repud Eschylum. 339 O tranquillare animum pro tempore idoniatur, Otobscuro dubia significent pericula. Venio nunc ad Chori πάροδον, cujus is maXimo
est tenor, ut non modo Imala imminero doceat, Verum etiam ea mala, quae poenae rationem habeant. Poenam, inquam, tacito minatur narratio Sin, On-
nomini forto longiuseula de auspiciis Aulido servatis, pari vidolico aquilarum saevientium in caput misellae leporis, quam cum ipso foetu devorabant'.
Ex quo intelligitur, Trojae quidem imminere X-cidium, Sed magno cum poriculo victorum ab irata Diana cujus tamen ira nulla prorsus redditur ratio. Verum id, credo, sibi vult omen, ut sciant mortales, nullo modo placoro posse benigno umini, nedum Dianae Sylvarum praesidi, causam eam, quae habeat initium immane adeo tistro in genus ferarum':
Quare tangit hoc loco Poeta rem inter auenS graVissimam, et tum sacrosanctae religionis tum tenerrimi assectus plenissimam consontire videlicol mirandum in modum cum Diis hominibusque seras etiam et Volucres, et caetera ratione arentia adeo ut vix fieri possit, quin eorum Oee, QStU, OtU, Sive in illum tollantur soli doniciantur it clan-
352쪽
340 Hylem similitudines PRAEL. XIX.
meant animi. Omnibus igitur temporibus vulgo QSi creditum, praesensione quadam Canes certe et equos divinar quae sint futura domi infortunia; quin et indiciis non adeo obseuris, quantum in e St, monero. Hic augurum et aruspicum ferme eampus hinc locutus Achillis equus hinc quae plurima viguerunt apud majore ΠOStros commenta, Cum illustri cuique familiae suum quasi nuntium instantis fori mali tribuerent, Seu Oluerem Seu quadrupedem, non sine Dii edentem omina. orimus Otiam praestanti letificio scriptorem, qui gratiam lectoris vel eo praecipue aptaverit, quod generoSicanis fortunas filo volui uno cum fabulae suae tenore decurrere non Semel Voluerit. Jam soliylo nostro valde placuisse istam, Seu philosophiam, sive superstitionem appelles, QStimonio sint ipsius carmina; qui primum delicatissimo fleXu, velut qui in suis versetur deliciis, Variare nedoducere solet eas potissimum similitudines, quae a moribus pecudum et ferarum petuntur. Xempli
loe sit dulcissima Supplicum cantilena :
Profecto qui ita scripsit, is necesse est non Solum Oculo intento, verum etiam assectu non lexi, pecudum mores et studia contomplatus fuerit. Quid i Cassandra jamjam moritura nonne X SPquodammodo rapitur, atque in Sublime Volat, montion modo facta lusciniae cantantis ' imirum Chorus, qui mos est vulgo hominum, nVi HUS Oeem, quippe noctu soro auditam, contulorat cum obilibus, Suppl. 354-
353쪽
PRAEL. XIX. de antrina bus, promertim Luscinia. 341CaSSandrae modis, velut solis aptam natam lamentis
His ut diximus, popularem do luscinia fabulam Secutus est Cliorus quum enim, o cantante, Sibi finxerant auros hominum nomen Ityo Saepius repeti, quod quidem seri credibile est propter imilitudinem quorundam sonorum, Statim cum HUS Cantu, nocturno praesertim lugubria omnia ac tristia conjungere coeperunt. Ita Virgilius, notissimo carmine:
Qualis populea moerens Philomela sub umbra Flet noctem, ramoque sedens miserabile cantum Intemat, et moestis late loca questibus implet.
Ita J Iiltonus non sonio Oo cantu significari censot Si Ve more aptum animum, Seu turbarum Det tia-rUm quo pertaeSum Homerus autom, ut in his rebus erat Semper naturae verique unie studiosus, ita cum opinione vulgi veterumque fabula videtur consentire, ut lusciniae melos repraesentet nobis non tam lugubre
qui quidem Versus optimo notat morem illum jus Volucri proprium, quod ea, dum canit, abdere Se plerumque gestit in densissimis arborum ramiS:-
354쪽
Videtis in se rem vorti, ut quicquid Varium Sonet ac mutabilo, id optimo luscinis cantantis indolem
exprimui. Verum ad Eschylum rodeamus, atqu ad CaSSandram ejus quae, ut dixi, memorata Philomela, non ut caeteri, luctus eam habet Xemplar, Sed laetae magis atque otiOSpe Vitae.
Haec prOXimo absunt a voto sacrosancti Vatis :
Illud interosi, quod in Psalmo penna tantum optat infelix, quibus sonio in tutum possit migrare; Ca8Sandra porcelli so significat miris ejus Vitae delicii S, quani, ut auguramur, canorae Voluere inter ter folia soros tuo sylvostros degunt. Ac mihi certe luSeiniae vox prae so talorumque ferre Videtur
γλυκυν ιωνα κλαυματων τερ. Adeo in hae quoquere non modo plus vidit Aschyliis noster quam VUlgus Oetarima, verum etiam, uri OS quadam selicitato, assumit sibi velut partos canorae alitiS, et totum SQ in jus orsonam tranSfert.
355쪽
PRAEL. XIX. nunc prorsus flebiles modi. 343
At nim alio in loco tribuit idem moestissimam
Qiiserat aliquis, ecqua ratione Satis haec intor socohaereant, ut unius aliti una VOX proponatur nobis in Xemplar, hic laetitiae, illic moerori. Sod audienda quae Sequuntur:
Ex his ossicitur, invita ut aiunt, MinerVa lusciniam Xercere so in flebilibus modis ompo ubi propter accipitri metum arceri se gemit a confvotis amnibus arvisque. Tum domum Philomelae rosortimaginem, bigontis triste nati xitium. Haec de argutius Xoquenda Videbantur, ut in hac certe avium duleisSima constaret quid possot Poetae tum oculus acerrimus, tum propen Su in Sylvarum amoenitate animUS. Qua quid in indole fuisse Eschylum Vel X eo plenius apparet, quod is cura et amore prosequitur non modo mansuetioris generis animalia, eaquoquo solent hominibus osse in deliciis, vorum et ea, quae pleriSque habentur odiosa, Vel propter morum immanitatem, vel propter Vitam Victumque nimis torridum atquin asporum Apud tum, uti Suppl. 59
356쪽
344 Esoble quoedam do immunioribus feris.
vidistis, Diana se vindicem praebet non cicurun be
stiarum pullis, Sed δροσοισιν επτοις μι-ερων λεοντων.
Est otiam ubi plondidissimo carmino sngit nobis Iopense catulum domi forte a quopiam ali, ne Sero tandem saevire incipere qui Versu muniam Scriptoris produnt ejusmodi lusu non ineXpertam M.
Doindo, ubi ventum est ad sedem Ot ad crudeles epulas, Videte quam leniter Verbis agat Poeta, tanquam do crimine Sui cujusdam alumni.
His omnino consentanea sunt, quae habentur sub initio Agamemnonis, de vulturum pullis nido X- turbatis, deque orborum parentum gemitu:
357쪽
PRAEL. XIX. Ε8ctylus, Pythagoricus. 345
Atqui saevitum erat, non ut ante, in leporem in-DOXium, Sed in rapacium avium foetuS, Laresque: videtis tamen infaustam rem haberi, immo etiam delictum capite luendum, cum avibus adsint Suae Dirae, neque impune laturus sit aliquis commissa in eas maleficia.
Itaque his volui praeludiis fingit animos tacito
Posta, tenetque arrecto in triStem poenarum Or
dinem, jamjam imminentium hinc Trojanis, illino
Atro ot Polopidarum domo. Verum ante quam ad ea progrediamur, paucissima sunt quae dicta Velim, ad eam partem Oeticae Silvae pertinentia, quam nos modo tetigimuS: rationem nempe eam quam Sequuntur magni Oetae, cum de brutorum animalium indole affectu, moribus agitur. Eschyliquidoni nostri do ea re sententiam notam atque perspectam habemus, siquidem recte a Cicerone accepimus, illum non modo Poetam, sed et Pythagoreum extitisse Pythagoram autem norunt omnes ita sensisso do pecudibus o foris, ut intervallo non adeo ingenti secerneret eas ab humano genere. Quippe cum is diu multumquo, ut perhibent, fuerit Versatus in Oriente, mirum ni eam hauserit philosophiam, quae negat anima Vel morte Xtingui, vel in Sempiternas statim migrare Sedes quin potius alia super aliis moriendo quasi induere corpora, et in nova perpetu tranSire SpecieS,
Donec longa dies perfecto temporis Orbe Concretam exemit labem, purumque reliquit Ethereum Sensum, atque aurai simplicis ignem:
tum demum, Xncta poena, in magnam mundi animam quodammodo absorberi. Atque ea philosophia satis acuto tangit duas certe quaestioneS, quibuS
358쪽
s. Quid ad Poesin contulerὶnt PRAEL. XIX.
acorrime torqvori solet ingeniosorum hominum natio. Iirantur videlicet, primum, quomodo deV tam brevi seu bene seu secus acta mereantur agentibus mercedem in omne tempus deinde, qui fieri possit, De O. II imperante, ut innoXia brutorum genera participent adeo poenam hominis, cujus non participaVerint culpam. Utrumque nodum solvit X aliqua parte Pythagorea, quam Oeant, MetemPSychosis nam et tempus merendi poena Vel praemia in infinitum plano Xtondit, o palam declarat, nihil immeritum pati videri quidquam animantiumri ue-
rit, quam devenerit in eam speetem, qua frui odio eum videmus. Quare nil mirum videri debet, abdito adhuc supornae veritatis lumine, si maXima
pars sapientium in eam rationem, Seu potius conjecturam, consensit praesertim cum ea mirisce Ommendare so debuerit Poetis, quod genus cum Philosophiae cultoribus familliaritatem prae es teris intimam semper habuit. Ultro autem cernitis, Opinor, quisquis poetarum ea fuerit Opinione, illum oculo quodam proprio contemplaturum unumquodque animalium, et in profundius iturum cogitando, quid tandum sibi volint fata Hus atquo mores, et uni-Versus vitae mortisque tonor.
Atquo illud fortasse orat, quod in prodigiosa illa
rum opsis convenientibus illis non inepto cum Somnio, quod diXimus, philosophico. Quid enim aliud αεταναόρφυ)σις Ovidiana, atque Pythagorica
μιετεμι νυχω ς, niSi quod illam citra morioni laetus di-Vinae Vol magicae potestatis offecerat ' Itaque Otiam ingeniosus illo verborum atque carminis artifOX Pythagoram uae rationi latrocinantem, eleganter
359쪽
tam Pythagorea, quam Oridiana somnia. Il narrat ea disputasse rixiae tuli negoti transferat
aliquis in ipsius Ovidii commenta.
Morte carent animae, Semperque, priore relicta Sede novis domibus habitant vivuntque receptae .... Omnia mutantur, nihil interit errat, et illinc Huc venit, hinc illuc, et quoslibet occupat artus Spiritus, eque seris humana in corpora transit, Inque sera noster nec tempore deperit ullo. Utque novis fragilis signatur cera figuris,
Nec manet ut fuerat, nec formas servat easdem, Sed tamen ipsa eadem est animam Sic Semper eandem Esse, sed in varias doce migrare figuras Q.
Hae disciplina qui sonio imbutus fuerit, is haud
parum profeciSSe putandus est in ea non solum philosophiae Verum et poeticae Veteri parte, quae Oporam ponit in brutorum moribus, Ormisque non contemnenda illa quidem, quaeque OStro praeSertim Aschylo imprimis grata se accepta fuerit. Ac ne forte suspicetur aliquis, laborare ex hac parto oosin hodiernam incommodo quodam Suo, quod videlicet in auras abierint seu somnia ista sive opinioneS, cognita semel divinitus immortalitato animae dicam, ut potero, quid Sentiam, uno Verbo; nam et materia per se non erit ingrata, et ad eam pertinet quaestionem, qua nihil habetur gravius, ne dicam Sanctius in Omni re poetica. Intelligo eam, qua quaeritur, utrumne bono oos os fato illata fuerit in munduli sacrosaneta religio. Equidem, quod ad eas attinet imagines, quas petere Olent
Seriptores e natura animalium, non modo, mutati Ssacris, nihil perdidisse oosin judico, verum etiam
omnibus numeris augeri et in melius prona OVOri. Primum, quia nos hodie docomur, non incertait sutili conjectura, sed certisSini Dei . . nuntio, curam
360쪽
348 Sublimiora quoedam de genero brutorum, PRAEL. XIX.
ab eo ori vel carontium ratione; ne minimam quidem aviculam in terram posse cadere, invito vel inscient Numine. Atque hac una re quantum majestatis accedat ad ea quae oculi CernimuS, nemo QSt, quin Videat, nobis laesentibus. Quod si accipitrom et leunculum, ab Homor I schylove laudatum, eum honore quodam prosequimur; quid cenSeti est, quae cecinit VOX vero divina l
Vidulisne non in Do fieri, ut eum diurnis serarum quoque pullis Omnisque mire conveniant vel muXimae Orbium caelestium conversione. Proindonnimalia singula suum locum tenere in multiplici rerum chorori immania et odiosa in manu Dei esse, neque Eo imprudente quicquam nobis nociturum, neque e SQ, Qqu per genio malignos, quibuSeu fortasse nonnunquam inSerViunt. Immo majus aliquid a sanctius, ni fallor, indicant nobis sanctissimae Chartae de uniVerso genere Vivontium. Didicimus nim Spiritu oris Dei, nunc OmiSSO nunc quasi rotracto, descere et recreari ani