장음표시 사용
51쪽
igitur, dilueidis sontium relationibus refelli id quod Ε1TZEL, STEITZ, alii statuerunt, quartodecimanos illos ab Apolinario, Clemente, Hippolyto impugnatos fuisse homines haeretio Os,
quos inter atque catholicas Asia ecclesias accurate esset distinguendum. Imo ex Eusebii verbis apparet, eosdem esse hos atque illos. Jam vero quaeritur, quibusnam argumentis illi sententiam suam munierint. Dicunt autem, Asianus quidem ecclesias, de quibus Eusebius in historia ecclesiasti ea reforas, diem decimum quartum celebrasse in memoriam, ortis Christi quarto decimanos autem, quos polinarius et ceteri impugnaverint, Ontendisse, Dominum die decimo quarto pascha celebrasse eumque e vita egressum esse die decimo quinto. Quare die quarto decimo minimo eosdem agere potuisse mortis Domini memoriam. Unde apertum esse, hos ab illis plane esse diversos. Qua in re hoc quidem verum est, quarto decimanos illos ab Apolinario eterisque impugnatos existimasse, Dominum die quarto decimo Oenam suam egisse ita ut, si Asiani statuissent, Dominum hoc die morsuum esse, sane inter hos atque illos esse diffinguendum. Sed id ipsum, statuisse colesias Asianas, Dominum die quarto decimo mortuum esse, sontium locis minime potest confirmari Argumenta enim, quae WEII ZEL,SΤΕITZ, alii attulerunt, plane nullius momenti sunt. I. Atque Ε1ΤZEL quidem monuit Asianorum pascha fuisse Eusebio auctores πασχα σωτήριον, . . asella ServatoriS, vel quod in Servatoris memoriam celebratum sit, pascha igitur mere christianum. Hoc autem hae duo solum comprehendere, et mortem et resurrectionem Christi Cum autem y Die Ohri/ll. Pa88V. p. 105 sqq. impr. p. 109. H. E. V, 23, 1.
52쪽
resurrectionis memoriam die quarto decim colubrare Asiani non potuerint, equi, eo hoc die memoriam mortis Christi egisse statuentes Dominum hoc die crudi esse affixum. Sed ut omittam, in verbis Eusebii Gar τῆς του πιι α σωτ/ὶρi0υ 0ρτιῆς vocabulum σωτ/ὶρι Ου' non ad πασχα ' sed ad εορτ ς' pertinere ha0 Wolfgelii argumentatio minime est idonea, quae nostram refella sententiam. Etenim pascha christianum hae duo tantum continere, mortem et resurrectionem, WEITZEL contendit quidem, sed non probavit. Contra nos vidimus, vocabulum πύσχα christiano sensu etiam de coena Domini adhibitum esse, ita ut sollemne anniversarium, quo hae potissimum coena elebrabatur, erte παπα cir Pt0ν Vel 0ρτη σωτ/ilio posset nominari. Nam salutaris erat coena a Servatoris memoria in ea agebatur. 2. Neque plus valet, quod ΕΙΤZEL ' et qui eum secuti sunt ΜΑΣΕ SCHOLT ΕΝΑ, Εv1LLΕ ΟΒΤ ΕYER contenderunt, Verba olycratis dicentis, se suosque observare quartum decimum diem κατα τὸ υ αγυελιον , respicere ad evangelium JoanniS, quod Dominum quarto decimo die crucifixum esse referat unde Asianos apparere ho die memoriam mortis Christi egisse. Haec enim verba quomodo sint interpretanda, Supra jam demonstratum est; ne jam est, cur amplius de iis disputem US. 3. ITA CHL et ΤΕΙΤ ' censuerunt, eum Asiani quarto
53쪽
ducimo die j linium solverint, sequi, eos uno diem in memoriam mortis esu Christi celebrasse. Jejunando enim semper indieari tristitiam, solvendo autem jejunium tristitia sinum. Cum igitur Asiani die quarto decimo jejunium solverint, manifestum esse, eos hoc die statuisse Dominum omnibus maliso laboribus perfunctum e vita esse egressum. Sed minime verum est, quod illi putant neque probant, Asianos non aliam ob causam potuisse jejunare nisi lugentes Domini nostri passionem. Namque variae sunt causa jejunandi. Neque enim lugentes tantum jejunabant, sed etiam poenitentes atque ii, qui ad sollemne aliquod celebrandum accedebant, o jejunio se parantes, ne impuro et impio animo res auras adirent. Cum vero illo potissimum argumento nisus seit suam defenderit sententiam, uberius de hac re disputandum est, quo magis appareat, quam infirmum sit praecipuum illud ejus argumentum. Ac primum quidem in universum non nego jejunando indicari tristitiam. Haud raro enim invenimus jejunatum esse ab iis, qui rebus adversis vel calamitatibus orant filiosi' Volu ut id unum asseram Davidos rex ejusque socii jejunaverunt, cum nuncium de Saulis es Jonathanis morte aeuo
pissent II Sam. I, 2). - Sed illa de robus advorsis tristitiaminini sola ora jejunandi causa. Imprimis enim ho moeroris signo ii quoque utebantur, qui de peccatis suis dolebant, h. e. poenitentes. Hac certe de causa jejunabatur ab Isra0litis omnibus magno expiationum die, quo pontifex maximus prop0puli peccatis sacrificia faciebat Lov. 6. . Hac de causa jejunaverunt Israelitae, cum a Baal et ab Astarte, quibus
Servierant, ad Oh ovam se converterent ab eo veniam et gratiam petentes I am. 7, 3 M . Si etiam hab, cum ei Elias' s. Tertuli. duci un. c. 7.): Semper inedia moeroris Sequela est, sicut laetitia accessio saginae. 4
54쪽
- 50 ob abothem interfectum poenam atque perniciem minatus esset jejunium Suscepi a Deo veniam impetraturus I Reg. 2l , 27 . - Cum autem jejunium quod ex paucis his exemplis apparebit poenitentiae sit signum et eventus, omnino jejunatum esse invenimus, cum quid factum est animo poenitenti et gratia divina cupido. Velu Daniel jejunavit,
cum rogaret ellovam, ut populo suo peccata remitteret erigeretque muro urbis sacrae dirutos Dan. 9, 1 sqq.); item Cornelius centurio, eum, ut videtur a Deo peteret, ut eram seientiam salutemque sibi tribueret Aef. 0 4 30. . - Denique
jejunium omnino vim et dignitatem accepit actionis, qua Deus colitur ejusque gratia paratur cujusmodi imprimis erant jejunia
pharisaeorum, quorum multitudine ipsi gloriabantur, ne non Hannae illius prophetissae jejunia, quibus eam dies noetesque refertur Deum coluisse Luc. 2, 37). Qua de causa etiam jejunia et precationes saepe conjunctas fuisse invenimus Liae 2, 37. Alf. 7, 21. Aef. 3, 3. 4, 23.). - Jam vero non mirabimur, eo S, qui res aeras adirent, antea jejunando et precando separasse, ne indigni Deoque ingrati ad eas accederent. Velut apud Lucam prophetas et magistros ecclesia Antiochenae jejunasse legimus, antequam Barnabam et Saulum manibus imponendis ad munus apostolicum consecrarent Aos. 13, 3 Quid mirum igitur, dolusias Asianas diem quartum decimum, antequam Sacram Oenam instituerent, jejunando egisse Hoc enim die Sol ea jejunasse, supra jam vidimus. Quod jejunium ut subirent o facilius adduci poterant, cum et Judaei ante coenam paselialem aliquamdiu solerent: unare Legimus enim m.
55쪽
,, diebus paschalibus prope incham paulo ante in cham)nemo dat, donee tenebrae oboriantur L Quae verba docent, ab eo tempore, quo incha offerri solebat h. e. ab hora decima ineunte), usque ad vesperum . . usque ad Oenum paschalem Judaeos solitos esse jejunare nempe quia indecorum videbatur a profana coena protinus ad sacram accedere, atque jejuni soli videbantur digni, qui hau fruerentur. Cui OnSuetudini quamquam non prorsus idem subera consiliuim atque Asianorum jejunio quamobrem Asianorum et Judaeorum
jejunium plane idem fuisse confundi nequis tamen haeo Onsuetudo Judaica ecclesias christianas facile posuit excitare, ut et ipsi similem instituorent. - Asianos autem suum jejunium eo suscepisse consilio, ut digni eoque coepti sollemnia facerent, eo minus potest negari, cum etiam ouidentalis ritus defensores hoc consilium jejunio inesse affirment. ELAEBIUS enim in libro saepius citato ' dicit d. ), se suosque pascha celebrare, praeparationis causa jejunio quadraginta dierum antea
statuisse, jejunium suscipi non solum propter Domini nostri
passionem, Sed etiam praeparationis causa et propter peccata nostra. Quam eandem sententiam apud TΗΑΝΑ-SIUM invenimus, qui in epistola paschali quinta haud ab of :,,Ρascha quidem es ea caelestis eris puro festum agentibus; ,,impuris autem et asperhantibus perieulum atque ignominia. Scriptum est enim qui manducat o bibit indigno, reus erit, ,mortis Domini nostri. Igitur no simplicitor ad os talis
56쪽
- 42 ,,ritus celebrationem veniamus; sed ut idonei simus,, ad divinum agnum accedere et caeleste escas attingere, ,, manus OStra purificemuS, Orpia mundemus, et omni,, fraude expertem OnSeientiam teneamus etc. Et in pistola sexta' , , Quemadmodum Srael dum Hierosolymam versus,,fenderet, antea emet in deserto mundabat erudiebatque, ut ,, Aegypti conSuetudinem oblivisceretur, ita aequum est ut ,,in sancta quadrage Sima, quae a nobi SuScepta est, pur- ,,gationem O Stram et emundationem prosequamur; ,,ut hinc profecti et jejunii memores ad caenaeulum cum Do semino OSSimuS Seendere et cum eo caenare gaudiumque in ,, caelo participare. Secus enim neque Hierosolymam ascendere,,neque a Selia comedere nisi observata quadragesima nobis,, liceret. Item in epistola undevicesima : , Qui quadra- ,,ge Sima Ob Servantiam Spernabitur, is pascha non ,, celebrabis, more eju qui incaute impureque res,, Sancta pedibu calcat. Quare invicem memores simus,
negligentia caveamus, sed apprime his diebus jejunemus, , , donec jejuniis continuatis sollemnitatis celebrationi eliditor, , Oeeurramus. Diserte hae Athanasii verba docent, ejunium quadragesimale susceptum SSe non Solum propter paS-sionis dominicae memoriam, sed etiam atque praecipue praeparationis causa, ut sollemnia celebrarentur animis inceris neu gratia divina indignis. Cum autem apud occidentalis consuetudinis defensoros an inveniamus sententiam, eo minus mirabimur, ecclesias orientales jejunando se parasse ad sollemnia
recte acienda. Atque jam manifestum erit, quantopere idonei careat argumentis, quod fuit contendit jejunium illud institui non potuisse nisi propter passionis dominicae memo-
57쪽
Dominum statuisse die quarto decimo eruo esse affixum. Ab ea autem quam nos proposuimus sententia non valde abhorret, quod HILGEΝFELD LIPSIUS' LEEUWEN 'ALLON' fa- fuerunt, Asianos jejunando se parasse, ut digni ederent coenam
dominicam. Sed verisimilius mihi videtur, sianos jejunando
se parasse non tam ad edendam coenam dominicam, quam
omnino ad sollemnia celebranda. Etenim priscis ecclesiae temporibus usitatum fuisse, ad sacram eo enam jejunando separare, probari vix poterit. 4. raeter praecipuum illud argumentum ad confirmandam Wolfgotii se Stoifgii sententiam etiam alia quaedam allata sunt illo nihilo firmiora. Ε1ΤZEL enim, quem ΜΑYER' ef ΤΕΙΤZysecuti sunt, putavit, Tricentium illum a utro luxandrino impugnatum , quamquam non ipso die quarto decimo pascha haberi voluisset, tamen a quarto decimani esse profectum; itaque eum jure meritoque quartodecimanorum consuetudinis testem posse adhiberi Atque cum ille quidem asseveraret, se nihil agere, nisi ut memoriam passionis Christi recoleret Chron.
58쪽
profecto, eligelium ricentium illum adhibuisse quartodeei-manae consuetudinis testem. Quicunque enim etri Alexandrini fragmentum integrum legerit, ricentium intelliget etiam multo magis abfuisse a die quarto decimo observando, quam ipsum Petrum Alexandrinum, qui cum euidentalibus stetit Τridentius enim statuit, in constituendo diu paschali Judaeorum moris et veteris testamenti praeceptorum Omnino non habendam esse rationem, quoniam illi ab initio erraverint. Eo potius di sollemne paschale semper esse celebrandum, quo Dominus Secundum eorum, qui rebus ipsis interfuerint, testimonium
vita sit egressus. Contra etrus Alexandrinus monet Judaeorum moris sane rationem esse habendam, cum hi, quamvis nune errent, tamen usque ad urbis aera eversionem reosam
conservaverint constituendi diei paschalis rationem. Videmus igitur, ricentium etiam multo magis quam ipsos occidentales abhorruisse a paschate cum Judaeis faciendo. Quarto- decimanis autem id ipsum, quod ille repudiavit, proprium erat.
Etenim jam OLYCRATEs enixe asseverat, majore Suo Semper observasse eum diem, quo Judaei fermentum removissent πάντοτε ζ χὶμερα ἐγαγον οἱ συγγενεις μου, ταν ὁ λαος θρνυε την
ζυμην). Et EUSEBIUS itemque CONSTANT1NUs in epistola, qua syn0di Nicaenae decreta promulgavit' dicunt, Asianos contendisso, in die paschali constituendo sequendum SSe morem Judaeorum ἔπεσθαι δειν τῆ Ιουδαιων συνηφειαὶ Ita etiam in litteris, quas synodus Nicaena ad Alexandriae ecclesiam
Eusob. H. E. V, 24, 6. Vii. Const. III, 5, 1. Euseb. Vis Const. III, 18, 2. - Socratis H. E. I, 9 ed. HUS SEX, Oxon. 1853, t. I, p. 1). - Theodoreti H. E. I, 10 ed. ΑΙSFORD, Oxon. 1851, p. 5).
59쪽
decimanis igitur sanctissima erat eonsuetudo Semper pascha celebranndi cum Judaeis. Id ipsum autem ricentius quam vehementissime repudiavit. Atque cum etrus Alexandrinus nusquam ne uno quidem verbo indicet, a quarto decimanis eum stetisse, sane vix quisquam illo minus erit idoneus, qui quarto decimanorum consuetudinis adhibeatur testis. 5. Neque plus valet argumentum, quod ΤΕ1TZ ex Audianorum constitutionibus apostolidis attulit. Puta enim cum illis praeceptum fueris uetίην κεινοι scit. Judaei ευωχωνται,
τ0ν ριστον ἐσταυρωσαν, καὶ τα αυτοὶ πενθῶσι α ἄζυμα ἐσθιον- τες ἐν πι κρισιν, μεις ευωχεισθε ' sequi, quarto decimano Statuisse,
di quarto decimo Christum a Judaeis cruci esse affixum. Nam zζν Ἱμερα της ἐ0Hτηὶς esse diem quartum decimum, quo Judaei pascha habuerint. Auctorem enim praecepti illius, quippe qui septem dies gymorum dies tristitia habuerit, minime potuisse quintum decimum diem appellare ilχεραν ἐ0ρτζς. Quare
manii Stum Sse putasse eum Dominum mortuum esse die quarto decimo. - Quae quaesita sane et artificiosa argumentatio vix quemquam eonvincet. Etenim ii ζμερα ij ε0ρτῆς certe Socrat. H. E. I, 9 ed. ΗΓΗ ΗΕY f. I, p. 2). - etiam Atha
60쪽
- 46 est primus dies azymorum, quintus decimus primi mensis 3 qui eximia elebritate erat insignis, cum diem quartum decimum, quo pascha habebatur, vix unquam invenias appellatum esse εορτῆς ημεραν. Hunc autem quintum decimum diem, quamvis celebritate insignem, tamen ab auctor illo inter dies tristitiae
esse relatum, non ita nos offendet. Nam septem Zymorum dies revera tristis cujusdam naturae non experte fuisSe ex eo
officitur'. quod Deus. 6, 3 agyma nominantur panis miseriae b); sicut etiam Josephus narrat, sollemnia Zymorum celebrari in memoriam inopiae, qua populus pressu fueris, cum ex Aegypto proficisceretur ει μνήμην ij τ0τε ἐνδειας). Quare jam apparebit, illo constitutionum apostolicarum praecepto non tetigii sed nostram probari sententiam. 6. Omnia haec, in quae adhuc inquisivimuS, argumenta. ad probandam etfgotii et tetigii sententiam prorsus nihil
videmus valere. Quae autem restati nobis examinanda, quamvis vim aliquam habere videantur, tamen minime satis gravia Sunt, quae OStram infringant sententiam. Sunt autem duo, alterum ex Epiphanio alterum e Theodores petitum. EPIPHANIUS enim memorat duas quartodecimanorum parteS, quarum altera quarto decimo quidem lunae die asuli celebraverit, Idom judicavit 1LGΕNFELD, Pa8okaδlreis, p. 384. - Mitδo r. ,
1861, p. 310. In didascalia apostolorum syriaca, a qua Audianorum constitutiones haud ita diversa fuisse videntur, diserte dicitur ed. Lagarde 1855, p. 9), Christum inter agymorum sollemnia crucifixum esse. Locum illum ΜΕR ita vernacula lingua reddidit apud ΙLGEN FELD, Nov. est extra an recepi. 1866 IV, 88):