De Controversiis Paschalibus secundo P. Chr. N. Saeculo exortis

41쪽

tudine aselial cum omnibus testatur traditionibus apostolorum consentire sicut Apolinarius iihil nisi γνοιαν iis crimini dat. - Sed jam exponenda sunt nobis argumenta illa, quibus Apolinarii, Clementis, Hippolyti adversarios vere catholicas

Asiae uolesias fuisse confirmatur. Sunt autem haec. l. Apud Eusebium legimus, Melitonem episcopum Sardensem, quem olb crates inter Asianae consuetudinis auctores refert, de paschate librum conseripsisse quod ut sae eret Ommosus est consentione aliqua tum temporis Laodie eae exorta. Quo quidem libro quin Melit suae, Asianae, ecclesiae defenderit consuetudinem nemo credo dubitet. Quare cum Clementem Alexandrinum accipiamus o Mellionis libro commotum de eodem paschate librum composuisse', plane constar mihi videtur, Clementem suo quidem libro Asianorum ritum impugnasse. Nam si elisonis libro commotus ἐξ αἰ ια τῆς τ0 MεDτωνος ρα φλὶς suum librum conscripsit, hune certe contra Melitonem atque eos edidis, qui eandem a Melit sequebantur consuetudinem id quod recte statuerunt ΚΕΤΤBERGA, IESELER Η1LGΕΝFELDy. BAUR A. LΕΕUWEN' . SCHOLTE EBRARDU. Eusob. H. E. V, 24, 13. H. E. IV, 26, 1 Sqq. Euseb. H. E. V, 21, 5. Euseb. H. E. IV, 26, 4. Ze ae p. f. his . I. II, 2, p. II 6 ' ΗΕΓTER' Repertorium, Ol. 1, p. 23 Theol. aὴr . 1849, p. 243. - a8chu8tr. p. 253. Die rei p/le; Ia rhh. p. 157.

42쪽

nil indieari, nisi Clementem elisonis librum respexisse atque complevisse, parum est verisimile Clemens igitur in libro, quom de pascha se scripsit, catholicam Asiae delesiam impugnavis. Hujus autem libri fragmenta habemus in chronico paschali. Unde patet, adversarios in his fragmentis reprehensos

ecclesias esse Sinnas.

2. Deinde ΕΙΤZΕL et ΤΕIT et qui eorum vestigiis ingressi sunt contenderunt, quarto decimanos, quos polinarius oppugnet, ideo non esse catholicas Asia ecclesias, quia ipse Apolinarius, episcopus Hierapolitanus, Asianorum usum defenderit. Nam verba ejus, quae in chronico paschali legantur, indicare, eum ipsum diem quartum decimum magni aestimasse diligenterque observasse. Quamobrem cum ipse sit adnumerandus Aiana consuetudinis defensoribus, adversarios

ejus minime esse catholicas Asiae poclesias, sed homines haereticos eosque udaicis erroribus obstrictos. Sed minime ex Apolinarii, quae in chroni eo paschali leguntur, verbis efficitur, observasse eum diem quartum decimum. Ipso enim de ho die non aliter loquitur atque Clemens et Hippolytus, quos Asianae consuetudinis defensoribus adscribere nemini adhuc in mentem venit'. um autem pro se et cum occidentalibus stetisse, inde effieitur, quod olycrates in quartodecimanorum catalogo uomentionem ejus non facit. Enumserat enim in epistola ad Victorem data eos qui ante se quartum decimum diem obser- Die kri/ll. Pa8δ f. p. 20. 4. Conoilien yeδol. I, 290.

43쪽

dentalem usum secutum eamque ob causam a Polycrate missum esse id quod recte A ut', IESI LER', IIII GENFELD VANLΕΕUWΕΝ' , SQ ΗΟΙ ΤΕΝ judieaverunt. Cum igitur Apolinarius cum occidentalibus steterit, non est, unde colligamuS,-0S, quo ΟΡΡΗ-gnaverit, quarto decimanos a catholicis quarto decimanis fuisse di- VerSos. Quare recte opinor statuemus, illos revera fuisse Asia opiscopo atque ecclesias. Sane si polinarius, episcopus Hiera politanus, usum estutus est occidentalem, liquet, episeop0SAsianos non ad unum omnes suae eo clesiae ritum defendisse. Quo cum minime discrepat, quod Eusebius narrat', totius Asiae ecclesias diem quartum decimum observasse. Licet enim in universum uolesiarum Asianarum fuerit, hune diem observare,

tamen hic et illo decedor potui a ceterorum consuetudine. 3. Gravissimum denique argumentum, quo OS, qui in fragmentis chronici paschalis oppugnantur, quarto deciman OS vere catholicas Asiae ecclesias fuisse probatur, ex EUSEBII de paschate libro petendum est, quem miror plane adhue fugisse virorum doctorum scientiam. Cum autem uno librum paucis ad manum esse opiner, ea ejus capita, quae ad nostram rem

dijudicandam plurimum pus valere, hic integra exscribo. Theol. akrbb. 1848, p. 278.

' ΕυTER' Resertorium, vol. 64, p. 127. Theol. Jahrbb. 1849, p. 243 24 sq. - 1857, p. 27. Pa8cha8fr. p. 255. 256 274. - eitδokr. 1861, p. 308 sq. D sacris paschalibus p. 5. Hel v. nuar oh. p. 16 415. H. E. V, 23, 1. MAI, Nov. afr bibl. IV, 209-216.

44쪽

παραγγελίας καταλιμπάνειν.

- autem.

Matili. 26, 7 Sq.

46쪽

Vidomus, Eusebium his verbis primum quidem de synodo

Nicaena referre, in qua Asiae minoris ecclesiae ceterarum ecclesiarum auctoritate commotae a suo paschatis celebrandi more destiterint ceterarumque receperint consuetudinem. Quo narrato Eusebius inde a verbis εἰ δε τις inois disputare incipit cum quibusdam, qui de paschat Domini non eandem atque ipse uebantur sententiam. Hi autem adversarii quis est qui dubito quin Asiani fuerint episcopi atque ecclesiae De nulla enim re verbis ante eo dentibus agebatur, nisi de duabus quae icaeae de paschate disputaverant partibus atque desaero Sanetae Synodi decreto, quo Asianorum consuetudinem statutum erat relinquendam esse. Quare cum dehinc statim Eusebius pergat ει δε τις in0ι . . .', luce est larius, eum

his orbis id agere, ut Nicaeni de oreti adversariis demonstret, quantopere Sententia eorum omnibus argumentis sit destituta. Respiei igitur atque impugnat his quae sequuntur verbis stanae ecclesiae sententiam et consuetudinem. - Hanc autem sententiam unusquisque videt prorsus eandem Sse atque eam, quam polinarius, Clemens, Hippolytus reprehendunt. Nam primum quidem ex Eusebii verbis apertum est, adversarios dixisse, Dominum, antequam mortem subiret, coenam paSehalem egisse cum Judaeis. Ipse enim Eusebius etiam atque

unde patet, adversarios hoc idem, quod ille negat, affirmaSSp. Qii eodem modo Hippolyti, polinarii, Clomentis adversarii contendebant, Dominum et κατὰ νομον πάσχα Hippol ), τ πρ0 βατ0ν ΛΡOl.), et ov0μενον eo γουδαιων πάσχα Clem. edisse. Et sicut Eusebii adversarii hujus sententia auctorem Matthaeum

47쪽

e Matthaeo 26, 17 sq. sunt repetita ita etiam Apolinarii adversarios atthaeo Disos esse scimus is διλὶ70υνται ατθαιον ουτωλεγειν, νενοὶ κασιν Deinde autem ex Eusebii verbis apparet, adversarios inde collegisse, sibi ipsis quoque diem quartum decimum esse observandum. Oe enim his ejus verbis probatur

sarios dixisse, quia Dominus die quarto decimo pascha egisset, ideo sibi ipsis quoque uno diem: esse celebrandum. Quare Eusebius monet, hoe esse historiam, neque mandatum aliud enim esse referre historiam, aliud dere mandata. Atque eodem modo etiam Hippolyti advorsarii contendebant: π0Mὶσε et παπα πριστὸς τοτε τῆ ημ ερα καὶ παθεν δι κὰμ δει ν τροπον

κυριος ποι Ἱσεν, υτω ποιειν. - Denique Eusebius ipse hane

adversariorum consuetudinem simili modo quo Hippolytus, Ap0linarius, Clemens impugnat. Etenim et hi et ille monent, Judaeorum pascha minime eodem die esse peractum, quo O minus suam instituerit coenam sed sequunt potius di illud factum esse, quo Dominus cruci sit affixus. Quare Dominum non udaeorum sed suum novi festamenti pascha habuisse, neque eodem eum Judaeis diu, sed aut hune ioni ita ut adversariorum consuetudo fundamento area quo nitatur. Qua in re hoc quoque bene es animadvertendum Eusebium Suam defendentem sententiam eo doni uti loco Joanneo, quem etiam

Clemens Alexandrinus adhib0t, locum dico doli. 8, 28 : καὶ

48쪽

et παπα quibus verbis uterque demonstra effici, Judaeos hujus demum diei vespere pascha edisse, neque id quod adversarii contendebant, die praecedente. Quae si diligenter perpenderis, facere non poteris, quin Eusebium agnoscas uno librum scribentem usum esse Clementis de paschate libro, quem cognovisse quidem eum ex aliis ipsius verbis manifestum est Quod si recte se habet, novo argumento confirmatur quod judicavimus, Clementem atque Eusebium eosdem respicere adversario S. O autem sic quoque ante omnium oculos est, ita ut negari non possit nec magis id potest negari, quod X Eusebio apparet, adversarios illos esse catholicas Asiae celesias. 4. Eosdem adversarios ATHANASI Us respicit his verbis, quibus Epiphanium adhortatur, ut contra quarto decimano pugnare desinat :

νωνται, καρδια.

Appares, Athanasium hie loqui de luibusdam, qui christianum quidem pascha celebrabant, sed eodem die atque Judaei.

Dicit enim eos contentiones movere προ φύσει ρ ἐν του σωτιρπυ-δ0υς πάσχα, revera autem mores udaicos imitatos τὰ ων Ου- H. E. IV, 26, 4. I, 3 9.

49쪽

δα γον ζηλουσι). Quae verba docent, eo quidem affirmasse, pus otia suum mere esse christia in Athanasium vero judicasse, idem nimis se applieare ad consuetudinem Judaicam. Unde patet, pascha eorum partim quod ad rem, fuisse Ohristianum, partim quod ad diem - Judaicum Eosdem autem consuetudinis suae auctorem ipsum Dominum nostrum protulisse,

ex o fficitur, quod Athanasius Epiphanio suadens, ut certare desinas, quo citius reditura sit ecclesiae pax, argumentis dicit illos moveri non posse, quandoquidem scriptum sit τῆ

coli. Luc. 22, 7 . Hoc igitur loco probabant illi, Dominum pascha egisse die quarto destimo quare eundem diem ipsis esse observandum. Viden, hos Athanasii adversarios eosdem esse atque Hippolyti, polinarii, ceterorum; neque Athanasium aliud quarto destimanorum genus nosse atque id, quod illi impugnaverint. Athanasii autem temporibus consuetudo Asiana jam Nicaenae synodi deeroto orat damnata, quare ille jam vehementius reprehendit eos, qui ne tune quidem reliquerintillam consuetudinem. 5. Eadem denique consuetudo reprehensa est in libro veteris cujusdam auctoris, de quo AoTIU. hae refert: Ἀνεγνωσίθ. βDor νωνυμον, ου mrραφῆ λόγος πρ0ς Ιουδα-υς

δεκα τιτας, Iri zm grocoetsi καθ' ' βραίους μζν ἐπιτελουντας του risu πασχια την ε0ρτῆν' 0υτος in ὁ oro συντομος καὶ περιττος καὶ κομπον μετεχων, λεγε μεντ0 τῆ αὶ ι πεl πτη μζ το 0μικὸν ταγειν πασχα Bibliothoca, cod. 115. d. ΕΚΚER, p. 1. His orbis idom idolia indicari, quod a Petro Alexandrino Chron pasch. d. DIND. I, 6 sqq. Judaseis suae aetatis crimini datur, eos amissa recta constitu0ndi disei paschalis ratione saepe alio atque praescriptum si tempore pascha celebrare.

50쪽

Vides o libro impugilatos esse quarto decimanos, qui Dominum dicerent passionis suae tempore legitimum edisse Judaeorum pascha, idque die legitimo, quarto decimo. Quare illo monuit Judaeorum pascha minime eo die, quo Dominus

eo enaviSset , celebratum esse, Sed insequente die, cum Dominus

mortis poenam luisset. Ex quo sit ei Dominum nequo legitimum neque legitimo die celebrasse pascha, sed mysticam suam coenam, eamque antequam Judaei Suum pararent pascha. Etiam hi igitur quarto decimani consuetudinem suam defendentes Domini exemplum proferebant. Unde colligere licebit, hanc ipsam consuetudinem eandem fuiSSe atque eam, quae jam satis nobis

est cognita. Omnino autem nune animadvertas, nusquam O invenisse

aliud quarto decimanorum genus atque id, quod jam polinarius, Clemens, Hippolytus in libris suis respexerunt. Quaecunque enim ex Eusebii de paschato libro, ex Athanasii epistola,

denique e commentatione illa incerti auctoris a holio memorata de quarto decimanorum ritus natura OgnOVimVS, prorSUS eadem Sunt atque ea, quae polinarius, Clemens, Hippolytus reserunt; quibuscum ea quoque optime consentiunt, quae USebius in historia colesiastiea de Asianorum consuetudine memoriae tradidit. Has autem oelesias stae oatholicas revera eandem defendisse consuetudinem, quam polinariUS, ClemenS, Hippolytus impugnaverunt, cum ex aliis tum ex Eusebii depaschate il)ro munifestum esse demonstratum est. Videmus