장음표시 사용
261쪽
a 3 Restinita Plinianis codicibus abolita pridem vox: quid p poppysinos aut poppysina significent,quodi, mos poppysmis adorandi
Ortiqedus apud Plinium locus ex libro o Rauo 5c vigesimo Natur
iis historiae,capite secundo,quo tra statur,an sit in medendo aliqua uis uerborsi: subducta enim uox una, qua uetus indicatur consuetudo, uetustiore quo testimonio coprobata. Sic aut plerim codices habent: Fulgetras adorare consensius gentiu est.Sed in uetustis duobus exemplaribus,
ipsa Medi e gentis nobili bibliotheca, sic scriptum: Fulgetras adorare poppys mis consensus gentium est. iam lectionem uel Aristophanes iacetis sinus poeta consemat in comoedia, cui σφακερ inscriptio. Nam apud cum Philocleo quida senex ita loquitur, ut se dicat poppyssantibus liceat aut se uerbo uti) fiilguraturum.Tum interpres antiquissimus morcm hunc cile athusi ad fialgetras popylletur Verba Aristophanis laaec sunt: κ ρωαποδ ιοι - -υ9Mμ. Tum intcrpres haec: απατωρ πιπιτυθ Q. Quemadmodum ergo apud Iuvenale Martialem
poetas poppysma legit, re poppysmata, sic apud Plinia poppysmis a casu reeto, qui sit poppysmus. Est aute saetitia de sono uox, id significas, quo maxime nondum perdomitis equis adulamur,uti Maximus in lexico, &Nicas ite, & Suidas. Vtitur uerbo etiam Sophocles,m-τυγνω mγι λώονις sicut & Pollux meminit
in septimo Onomasticon. Quin ide quom in primo sisti equii poppysmo docet,
hoc ipsum usurpans uocabulis, quod oc Plinius: qui tamen etiam libro eiusde Naturalis historiae quinto trigesimo p sic ait: Similis re Nealcem successus in spuma equi,similiter spongia impacta sequutus dicitur, cum pingeret poppyzonta, reurientem equum. Dexippus etiam Platonicus philosephus in dialogo,quem edidit in Aristotelis Categorias,ita scistit Ui πιηπυσι de . Crambe quae sit apud iuuenalem,superci ea graecum proue
Oecidit miseros Crambe repetita magistros. IVne Iuuenalis uersum Domitius idem Calderinus his uerbis enarrat.' Cornelius de declamationibus ita scribit: Declamationes aut ex histo rijstrahebantur, sicuti siner nonnullae usi adhuc: aut ex uaitate, ac re, i si qua sorte recens accidissset. Ita* locorum etiam appellationibus additis proponi solebant,& sic certer collectae,editaeq; se habent. Crambe igitur inseriptio est declamatiois a loco. Nam Crambe oppidum est in Teuthrania Troadis, Ut scistit Plinius,& e .prima regione est Lesbos, in qua Mitylenen occupauci ut tyranni ut autor est Strabo,Nigessitus, oc Megarogilus. Alcaeus poeta eos caris mine est insectatus,unde aureu plectru habuisse dicitur,autore Fabio. De tyrannis eiecti s,Crambe declamatio semper erat repeteda a magistris.Haec placet sei
emtia,ut conueniat cum eo,quod dixit:
Cum perimit tauos classis numerosa tyrannos. Quod alii a Gambo Scytharum rege,cuius meminit Diodorus, Cramben declamatione deducunt, nulla ex parte accomodatum cst. Hac imus igitur Domitius, cortuosa prorsus, εc tergiuerianti oratione, cuius ex uobis haec deni in colligitur confusa necesssitate sententia: Gamben declamationem ab oppido Teuthraniae appellati,quod dialocis nomina declamationibus imponantur,et Mitylenen tyranni occupauerint, oppidu in Lesbo, ut id poeta uersiculo illo significet: Cum perimit saeuos classis numerose tyrannos. Nos igitur proponerentur neene a ueteribus controuerse,locorum appellatio
262쪽
nibus additis non laboramus,quamuis hoc non Cornelius ut ipse dicit sed Suetonius Tranquillus scripserit in libello, que de claris GLamaticis, Rhetoribusta composuit,eumo libellum,n5 ut Cornelii, sed ut Suetonii Domitius quom ipse superius agnoscit,& suo se laqueo quod dicitur implicat, ponetis ut quidemsbi uidetur uersiculum eiusdem Satyrae: Parte alia Blum rus sati pone lacertae. Iam uero Cramben ut quod nunc instat agamus esse inscriptionem, id nos pla, ne pernegamus. Quin audax ter pronaciamus, net tale quippiam apud idoneos
modo scriptores inueniri: nem si maxime inueniatur, idcirco tamen ad tyrannos eos, qui Mitylenen occupauerint,reserendum,cum oppidum Crambe non mo Ado non in Lesbo sed ne in insula quidem sit ulla. Quare, quod pace sua dixerim, nihil hae Domitii comentitia opinione,si quis modo eam diligeter excutiat, dici
fingi ip potest aut absonum magis,aut inconcinnu,5c ridiculu, sic ut sese ipsa, nutilo impellente,subuertat.Nem autem causa fuit, cur Mitylenen ad Alcaeum cola geret,ut classis numerosa tyrannos perimeret, quando inter primas cotrouosia Him materias, tyrannicidarum praemia numerat Cornelius in eo dialogo, que declaris edidit oratoribus. Ita sibi omnia tenebrarii re caliginis ingenia Dotnitii offundit, quoties uelut e nasta pisciculus nequit exsinuari: quodet Aristotclem sacere docet Attic philosophus,non inelegans Platonis propugnator, ut quemadmodu sepia sparso sub oculos ipses, manuc, piscatoris suo sibi si icco elabitur. ita ille deprehendi metuens, sententias de industria obscuritatibus iniuisci, hoc in hunc hominem potius conueniat,nun* magis Q cum pener tenetur,inuoluentem semet,obnubilant Q ambagibus, & quoddam sicut atramentu perplexitaris intervometem. Quod aut quidam uir alioqui doctus, & industria sua bene deliteris meritus,in commentario nuper edito de Gambra Anathoc, affert ex Pr ho, ut ipse inquit, Iuvenalis interprete,fateor equide nec scire me qui nam sit hic Probus, nec putare eum esse cuius Gellius,alijq; ex ueteribus meminerint. Fides ergo de eo Fud autorem si LMihi tamen quod uidetur exponam breuiter: nam, Ut ait ille nescio qui tragicus, ueritatis simplex oratio est. Graecum igit in hoc, a Bitror, prouerbiu Iuuenalis expressit,istisαιις, θ- τας. quo significatur, bis po- sit rambe mors esse: Crambe aut e brassicae genus: ut fastidiu uidelicet repetites iustontrouersiae denotaret, cum uulgo quom recesse 'a brassica iam in pro-
Derbiu fastidii concesserit. Maluit aut graecum usurpare, φ launii uocabulum poeta: uel quia tritius id Griecis * Latinis ruerbiu, uel sane quia species etia quaedahrasses proprie appellata Gambe,tenuioribus ut est apud Plinium, foliis oc simplicibus desissimis 3,amarior, sed emcacissima. Ipsius uero graeci prouerbi j mentionem Suidas iacit, pones , etiam in conisiuijsCramben docet, quod sit ebrietati contraria,quemadmodum in libro de Re rustica testatur Cato. Vitioser quaepiam in epistola Ciceronis: de que uocabulo quod est
Vsticum nimis,&illepidum, Brdidum que adeo plane uocabulu CL ceronis epistola occupauit eam, quς est ad Brutu ilio principio: Mirabiliter mi Brute laeton. sic emis in ea legimus. Meά que illa: uchementes contensiones tan* scientia adnihil Iae esse uideantur. Quod quia dam tamen haeimus corrigunt, ut dicant tari. sinam adiuhilam csse uideantur. Consulant quaeso eruditi periisque idoneoru uerborum, ucterum Q le 'ionui consulant suum quis Q iudicium sinisum que,ac tum demu credere audeant adni
hilatas contentiones scriptum fuisse a Cicerone. Nos in codicibus duobus Me dicae
263쪽
quorum styra quom fidem allegiunus,mendoser id etiam sed tamen ut erroris adhuc uestigium non ut abolitum,uc repetimus,TanJ Se machilare esse uideantur. Quare iuspicamur legendum, sciamachis. Sunt enim sciamachiae nil id sane aliud, luam umbratiles pugnae.Sensit enim Cicero hoc usiquem gerelam se planer in senatu, non succedentibus Bruto rebus, sit asin illas uehementeis contentiones sciamachias uideri. Vocabulum ipsum per* est elegans apud Gricos,re magnopere usitatum. in Galenus quoin medicus in libro se redo νῶν sic ast: με nec tili A κ r.et in viae.
-υτα-σκια- ίM. Inter celeres exercitationes, quae tamen attentae uiolentae
non sunt,etia cursus adnumerat,8c sciamachias . Denit uel Eustathius in Odys seae commentario Rhapsodiae tertiae, de uerbo eo sic meminit: o Oiωρ A, -- μώ
Varro satyram unam eritis illis Menippeis sciamachiam inscripsit. Haec enim est apud Gellium uera ex antiquis exemplaribus lectio, non ut quida etiam scribsi Criomachia. in paulo euasipra in epistola eadem Ciceronis, uocabulum auterum,quod est op - ον, de graeca scriptura deprauatum migrauit in latina. Nam Pro eo quod erat iam optanon: ne autem hoc quom ab ullo h ctenus animaduertitur. 1iare sic lineris: Plane iam Brute sit geo. Organo enim erat meu senatus.ut quo pro organo Cicero, proci instrumento utebatur. Locus in M. Varronis, re item alter in Columellaelibris Rei rusticae desci sus a uitio: quaedamin super Euhemero inibi,&Iouis sepulchro,&Cret ossibus addita :& locus apud Statium declara
V m N M Varronis libro primo Renim rusticarum medoser legitur illud: Arista, re manum omnibus serer notum, uma paucis. Itaque id apud Ennium solum scriptum scio esse in Ephemeridis uersibus. Na quod
habent etia, qui putantin emendatissimi codices, in Ephemeridis uer us,hoc ego in uenerandae uetustatis exemplati er publica getis Medicae biblio in eo sic inuenio: in Euhemeti libris uersis. Nem autem dubium est, Ennii sacra historiam signiscari a Varrone de Euhemero in latinum uetiam,quam uidelicet ec Lactantius identidem,S Eusebius citat, re Augustinus. Verba Lactantii de lihro diuinarum institutionum primo sic habent: Antiquus autor Euhemerim,qui fuit er ciuitate Messana, res ustas Iouis,re caeterorum, qui dij putantur, collegit, historiam. γ contexuit ex titulis & i inscriptionib. sacris, quae in antiquis limis templis habebantur,maxime , insano Iouis Triphyli, ubi auream columnam posita esse ab ipso Ioue,titulus indicabat In qua columna gesta perscripsit, ut monimenin essent posteris rerum suarum.Hanc historiam interpretatus est Ennius,& secutus, cuius haec int uerba: Vbi Iupiter imperium Neptuno dat maris, ut instulis o- milibus,re quae loca sunt secundiam mare omnibus regnaret. Dein Lactantius idem locos Ennii nonullos,de hac ipsa historia iterum ait iterum adducit, quos equidem breuitati studes praeter o. in ipsius quom Euhemeri uerba Sextus item flemi Empiricus,Pyrrhoniorum maximer uolumine quarto, uocatum . ait Atheon, sicuti Melium Diagora*Prodicum Cei , Theodotym Cyrenaicum, complureisc, alios. Ac de eo quom Timon li alius ut arbitror sic ait: ἄδεκα ρι Γλια Sed his omisssis illud uti acrius injpiciendum est apud Columellam quom linhro io .capite autem tertio ubi de apibus agitur, bis Homerum citari pro Euh mero in peruulgares codicibus, quod oc uetustis limus indicat liber de priuata si Ang. Polit. . Y 2 miliae
264쪽
LIBER miliae Meditae bibliotheca, literis Langobardis exaratus, & item alter et publiciei uidem gentis,quem de uetusto exemplari Nicolaus Nicolus uir doeius & diligens sua manu perscripserit, tum oc ratio astipulatur, cui nulla resistunt claustia: liquidem apud Homerum fibula nulla istiusmodi de apibus reperitur, ac uerisimile est scriptum fuisse ab Euhemero potius, qui Iouis historiam composuerit, ius apes illae fuisse nutric praedicantur. od autem apud hunc ipsum ut arbia troo Euhemeron,de quo supra diximus, scriptum repererat poeta Callimachus in sacra eadem historia, Ioue in Creta in tam consumasse, at* inibi sepulchra eius esse in oppido Gnoiso, in quo sepulchro eius inscripta saerit antiqi A literis νγ cis, iue Vire, id est launer, Iupiter Saturni: quod hoc, inquam poeta doctissimus ec scriptum ab illo cognouerat,& pro consessis a Cretensibus habitu, testatum. ob id opinor in hymno ipso ad Iouem, Cretenses, inquit, sempermendaces, i sint Iouis sepulchrum fibricati, cum nunquam ille obierit, perpetuo p sit. Volus autem hi sunt:
Mentitac, maneis Creta tuos. Cyprianus etiam martyr homo disertissimus in li-hro de origine,& generibus idolorum: trum Iouis, ait, in Creta mutitur,ta sepulchrum eius ostenditur: quanquam parum emendate scripta uerba haec in nouis codicibus reperisitur. Porro Cretenses adeo mendaces habiti semper, ut graeco prouerbio,quod est, πες me hνήων, rulisl aliud significetur, nisi mendacio uti aduersus mendacem. Sed oc Cretensi, illius Epimenidis uersiiaus hic a Paulo etiam apostolo citatus, at ob id etiam sanctificatus est: iκρα-ς ἀώ-6ycIdsgnis cat: Cretenses semper mendaces, malae bini uentres pigri. Nam uertaculi prioris hemistichion de Epimenide sumpsit Calliniactus. Socirca elega ter etiam hoc Ouidius in Amoribus:
Cretes erunt testes,nec fingunt omnia Cretes. Et alibi: Nota loquor, non hoc quae centum sustinet urbes, Quamuis sit mendax,Creta negare solet. . Solutum hic,& enodatum, quod aenigma de Varronis libro citat Gellius. c AP.πππVt
Eni illud ex Varrone, quod Gellius p roponit, Ninenarratum re ilinquit, ut legentium conieetiiras acuat, equidem selliturum me meo suo P pericussio prositeor. Est autem tale in tribus senariis: Semel minus ne,an bis minus si non sat stio, An utrunm horum, ut quondam audiui dicier, Iovi ipsi regi nolin t concedere. Terminum signiscare uidetur, qui deus concedere Ioui noluit, cilm Capito lium exaugurabatur Ouidius Fast. 2. Qi id noua cum serent Capitoliar nempe deorum Cuncta Ioui cessit turba, locum . dedit.
et minus,ut ueteres memorant,inuentus in pede Restitit,& magno cum Ioue templa tenet. Dubitat ergo hic scirpi autor, semel minus, an bis minus suetit, an utrunm limur ex utross autem,hoc est,ex stinet, re bis resultat ter. Qiare no semel minus,non
his minus, sed Terminus fuit, qui Ioui ipsi regi noluit concedere. Lapsum
265쪽
T rapidum Cretae ueniemus Oaxem. Hoc ex ma Bucolicon ecloga sic enarrat ad uerbum Seruius: Rapidum Cretae,inquit, lutulentis, quod rapit cretam. Creta,alba terra di Mita aes citur am Oaxis fluuius in Mesopotamiae, qiu uelocitate sua i apies alba terram turbuletus emcitur. Haictenus ille.Sed cin ego Oaxem Crete insuli e
fluuium intellim crediderim potius. namVibius quo* Sequester Oaxem Cretae fluuium dicit essae,a quo & ciuitas Oaxia.Quare Apollonius quom Cretam insu
Hoc autem postiemum ita Varro transtillit, ille arbitror Attacinus alieni operis interpres: Et geminis capiens tellurem Oarida palmis. Nem uero non conuenit rationi,ut qui disposta iri toto orbe suos populares
uelit ostendere, de insula quo* in medio,veluti mediterraneo mari sita,tum autere de altera toto penitus orbe diuisa meminerit. Expositum Iuvenalis carmen contra omnium haestenus sententias super Laconico&Pitylumate. c AP .XXXVIII. Vi Laced. aemonium pitysmate lubricat orbem. Vinus hic exunde cima Satyra Iuvenalis uarie protius expositus est hactenus, at in ut arbitror indiligenter. Nam Domitius pitysma dicit esse irrorationem eg leui si,uto, de uerbo tro ced ontu uero orbem pro anulo acci Pit: quonia, inquit,a Lacedaemoniis anuloru usus manat fit, ut senatores, ec equites per anuli mentione significentur. Porro alter cruditissimus homo, quem ta-mcn nominare parcimus honoris graua,qua parte ab eo dissentimus, saltatione putat essse Lacedaemoniam, sed ingenuer tame latetur,nihil adhuc de eo se legisse, rusi tantii apud Pollucem, mentionem laetam Lacedaemoniae saltationis Totius
deni uir ipse quom doeiis sinus, trochum intelligit de arbore pinu fabricatum,
quodpitys dicatur pinus, unde sit pitysma.Nos e tribus his opinionibus,honore P 'rati autorinn, nulla pene probamus. Principiol negamus orbem Lacedsmonium significare multi posse,quoniam nusquam legatur anuli origincm manasse a Lacedaemoniis. Plinius aut, quem Domitius adducit, tantum ferreo etiam tum anulo Lacedaemone uti refert. Quod si tollitur non posse Lacedemoniu orbem pro anulo accipi,sicuti certer tollitur, nihil prosecato commentitia illa irrctratio ualebit.Nem tamen a pityoJuod nunqua uerbii, sed a pityeto magis pitysma deducetur, quod apud Nicam Grammaticu declaratur. Qui uero saltatione putat esse cedaemoniam pitysima, cum de eo nihil inueniat,sacile ut esse ingenuus consecuit potiori sententiae cesserat. 4iod item faetii ru credo, qui troclci putat e piis nil faeiu pitysma esse, cum nec usquam te qualec ad rem ficiat,& syllabae ratio put et,quoniam pitys habeat priore correptam syllabam,iit ex primo liquet etiam' heocriti uersculo. Nos igitur pitylisma legendu credimus,ut inscitia librariora syllabam de medio dempserit. uod haud mirii est in tantis tenebris. Pitylisma uero intelligimus exercitatione, de qua Galenus excellens medicus in secundo libro. amuis apud cum sit uerbii potius pitylietin, i nonae pityli sima.
Caeterum re ste pityli sina iit inde, etia usitatis lima proportioe. Nel adeo incon--uum Galeni graeca uerba prius adscribcre, dein pro captu ii ostro inici pretari. Caeterum igitur exercitationu uaria genera notet,aς de iis etia doceat, quae uelo
266쪽
iss LIBER ces quide, sed citra intentione uiolemi amet sint, inter quas & haec Ipsa st, de qua
-τθον γιν π γ γυινάσιον. Est, inquit,pitylietin,uel si mauis pitylissare, re quispia summis pedib. ingredio, manus protedit,ocyssi mel mouet,altera retro sum se, licet,altera prorsum,quo potissima gymnasii genere ad parietes exercent,ut sica hi lapsenξ,appreheso mox pariete ticile resurist,at ita exercentia lapsus talor, et ipsa fit exercitatio imbecillior. Porro Lacedaemoniu orbe,Laconicii ipsum a ceperim,ut in quo soleret ad eu modu exerceri. Dion historiara tertio quinqua vesimo in libro,Laconicii in urbe uaporariv,aut sudatorisi sic em interpretati iis demur nosse,quod est apud eu Pyriaterisi ab Agrippa aedificatu tradit. Dein L conicii dicit appellatu, quonia Lacedaemonii per ea tepora nudi unctiet prete cunctis exercebantur. Laconicum istud di Martialis innuit, ita inqviens: Ritus si placeant tibi Laconum,
Contentus potes arido uapore, Cruda uirgine, Martiacp mergi.
Sed di Columella in lib.de Agricultura primo sic: Attoniti j miramur gestus es
Gminatorsi, quod a natura sexu uiris denegat si,muliebri motu mentiantur, decipiant et oculos sipediantisi.Mox deinde ut apti ueniamus ad ganeas,cottidianam cruditate Laconicis excoquimus, oc exusto sudore sum qu mus.Iam igitur ues ex his Columellae uerbis costare cuiuis potest, quos iam potissmsi poeta signiscet, nepe eos dubio procul,qui die totu in Laconicis istis Omnastis Q contererra uncti,nudi p. Quare etia lubricat,inquit,propter oleum,ta unguen, quo desicti exercebatur. Seneca etia libro Epistolaru .ad Luciliunihil aliud prorsus, ψ Laconica insinuat,ita narrans: Quid mihi eum istis calentibus stagnis, quid cum si datorijs,in quae fccus uapor corpora exhausturus includitur,ut omius sudor per labore exeat Restat uti nunc,quonia orbem dixit, eua doceamus suisse in orbe costructa Laconica,quod ex lib. s.Architecturae apud Vitruvisi patet, in his uerbis: Laconicon sudationes,qus sunt coiiungendae tepidario,atque iij late fuerint, tantam altitudine habeant ad imam curuatura hemi Phariij, medium p lumen in hemisphaerio relinquatur, ex col clypeum sneum catenis pendeat, per cuius re ductioes 5c dimissiones perficietur ludationis temperatura.Ipsum , ad circinum fieri oportere uidetur,ut aequaliter a medio flammae, vaporiset uis per curuaturae
Scirpus exsolutus Ausonii vatis de Cadmi filiabus,Melone,Sepia, ct Cnidius nodis. c AP. αππlπ.: Cirpsi quem Theoni chammatico per dimetros iambos a talecto proponit ingeniosus,5c non ineruditus poeta Ausonius,sic nos tenta d bimus explicare.Sed ipses prius uessiculos adscribamus: Aut adsit interpres tuus, Aenigmatum qui cognitor
Fuit meorum,cum tibi Cadmi nigellas filias,
Melonis albam paginam, Notaset furvae sepiae,
267쪽
nis cELLANEORUM. Ex his asit postremus uost Ius, libris quide imigatioribus mendoser legitur, modos habens, uel meos, pro eo quod nos reposivimus nodos. Si caute inuenio cum in aliis nonullis,tu in libro Ioannis Boccacii manu perscripto, qui nunc in bibliothera cincti spiritus Florentina seruatur. Caetenim nec ratio metri patitur at reriritu uel modos,uel meos. Quonia iambum esse non pynichiu sede illa secunda oportetLiteras igitur Cadmi Phoenicis munus,& papyrii Niloticam,-au mentu scriptoriu,re calamu librarisi literatoris eius germanu insti uinctum uide turmihi Ausonius sub haec inuolucra coplicasse. Cadmus enim literas primus in Graeciam attulit e Phoenice.Testatur Herodotus in Terplὶchore,Phoenicas eos, inquiens qui Cadmo duce uencre in Graeciam, literas uernaculas re palmas,hoc est Phoenissas ostendisse primitiis Grsi,sed fluxu aetatis,air,cii uoce note quoque sensim mutat Primi , ijs lones usi. Quare etiam sunt appellatae. Cadmeas aut se quom uidisse scribit Herodotus lueras in templo Apollinis Isinenη Thebis in Boeotia, caelatas in tripodibus quibusdam, de quibus tria citat epi 'grammata,maximer ut inquit ipse lonicis similes. Quamobre si licteres graecae lixerisu notae,no aliae Φ Phoenicu, Latinae uero non aliae sucre,* Grecorii, sicut re Plinius indicat,citata ipse quo Delphica nam illud tabula nouitiu est y ab ina eruditis additu manifestia est etia latinas literas, no alias esse,* quas aCadmo didicerimus. Quare ob id eas Cadmi filias uocat Ausonius: quoniac, atrameto mini sculae imprimunt,ideo suavi re nigellas. Ob id igitur Zeno sc in Epigramate
Timon quo* Pyrrhonius,ut apud Sextum legimus, libro Pyrrhonioru quarto se scripsit: αμ sica δὶς me ἀνασκοπὲ Di ' A/α3ρκσie
. Cadmi Phoenici signa notas literatu votitans. Omitto quod&Suidas,aut Topyrion potius uocatas literas ait.Omitto Plinium, caeterosq; permultos, qui dicant eas a Cadmo in Graeciam allatas. Nam cum diuersi quae legerant apud Herodotu pasIim meminerint, satis ipsi fecisse videmur, quod ista suae reddimus autoritati.Nec enim tam numeranda,sicuti putamus, ueterum testimonia
sun Q ponderanda. Melonis uer3 albam paginam ob id est, ludd papyrum Nia
ius producit,ex quo paginae sunt candidae. lus autem a ueteribus Latinis non dum assuetis mecae lingu Melo uocabatur, quemadmodum Pompeius in uo cabulo quod est alumento declarat.Quanquam habet plerit codices no Melo,
sed Milo,mendose institeW: Quare uacillantem si uidetur autoritate adminiculo Seruq sustemabimus, cuius in primo Aeneidos ita ue a sunn Sane Atlas grecum est,sicut Nilus.Nam Ennius dicit Nilum Melonem uocari, Atlantem uero amonem. Sic ille. Deni pro atramento in literatim formas lito sepiam capi mus etiam apud Persium:
Nigra quod infitia uanescat sepia Iympha.
Scilicet ob eliis piscis ingenium, qui liquorem dicatur atrum prosiindere, quo fortassis olim atramentum confieret. Ex quo Martianus: Dehincc, nigello pulvere,qui ex fauilla cosectus,uel sepia putaretur,illato per cannulas eade relanari. Furuum porro nigrum,de quo & sitrem dici putat Varro. Sed re Horatius ex eo quo p: Furuae inquit regna Proserpinae . Et seruas hostias Diti patri, Valerius Naximus. Sed & ante eum Varro nigras interpretatur. Cnidios dein nodos
accipe, quoniam calami probauores Cnidni sicuti Plinius ait libro sextodecimo
268쪽
Historiae naturalis. Asia Picit autem imitationem Pollammeum dixit nodos, quoniam &ille scripserat: ina In 3 manus chartae nodosic, uenit harundo. Scirpi simile uatis eiusdem epigramma emaculatu at* ena
Vem nuper uatis Ausoni j scirpum enodauimus, redegit in menteno
bis tetrasticlion eiusdem, sicilius intellectit sortasse, si quis & cmacu latum habeat codicem,re Graecae literaturae non stimum, ut cui uesalterutrum dest non minoris sine laboris futurum,quam hoc est zentima superius.Versus hi sunt:
Dicere me Latium non decet opprobrium. Nepe de primis singuloru ipsoru nominu literis scitatim inter se coagmetatis inscum dissultat hoc uerbu λώ is quod est latiner lingit,ut eo uerbo sit aut honorauribus inguinum liguritor Eunus,aut si quid tale addiuinas,insinuetur. Quod indigestis lustimani principis diem distii sum, mater pro eo,quod est diffsum,legitur, ut&apud Gellium diffundi,&definiti ones, pro . illis diuindi,&diuisiones: at inibi de Pandectis Florentinis n5nilui. c AP.XLI. reconsultus Vlpianus in lib. 7 4.ad edi eis, per haec saner uerba, quae posita lib. t. Digestorum sunt, sub hoc titulo: Si quis cautionibus in iudicio lis tendi causa facitis,non obtemperauerit.Si quis,inquit in iudicio se sisti promiserit, re ualetudia ne,uel tempestatquel ui fluminis prohibitus,se sistere no potuit, exceptione ad iuuatur.Nec immerito.Cum enim in tali promissione praesentia opus sit, queas modum potuerit se sistere, qui aduersa ualetudine impeditus est Et ideo etia lex duodecim tabularsi,si iudex, uel alteruter ex litigatoribus morbo sontico impodiatur,iubet diem iudicii esse diffisium. Ha fientis Vlpianus.Diffisum aut legendum,non dissusum,quod omnes habet hi semet libri,qui sunt in manibus. Atqui uolumen ipsum Iustiniani Digestoru,seu Pandectam, dubio procul archetypuni in ipsa curia Florentina a si immo maei stratu publice adseruatur, magna uen ratide,quan* raro id,cuamet ad funesta ostenditur. Est aut liber haud quota spo liorum, praeda: li Pisanae portio, saepe a cosulus oratus,maioribus characteribus, nullis Q interuallis dictionu,nullis item copendiarijs notis, quibusdam etiam,sau tem in praefatione, uelut ab autore plane,cia cogitante,at*generanteporeus, a librario,& exceptore induetis, expunistis ac superscriptis, cum graeca cpistola, graeco, etiam pulcherrimo hoc epigrammate in prima fionte:
269쪽
. Cisi tamen uoltiminis legendi acutasindiper oti viri misi est imitam coma. urent' Medicis opera causim licitur suae reipub princeps, dum studiosiuae sequatur,etiam ad haec usis ossicia se demittit. Igitur in Pandectis his, non iam Pisanis, ut quondam,sed Floroatinis,in quib. pura sunt uerba: neeut in caeteris plona maeulis Sc scabie, dimissam reperio,non dis usum. Cruod idem apud Auli
quom Gellium uideo deprauatum,libro qui nune uulgb tertiusdecimus, cum sit quintus decimus emendatis codicibus . Nam ubi haec uerba legimus: Aloe in re tum quidem desilitionibus,comperendinationibus et: hic ego in codice Gelli no, ex bibliotheca publica Medicae familia quem uir haud indo ut tum serebant tempora sed diligens tamen inprimis Nicolaus Nicolus ex uetustis Itimo etes, lari fideliter pro tuo more descripserit, ita inuenio: Atm in rerum quidem dimissionibus, comperendinationibus Q. Quod si suspicio libera mihi detur, ma. lim credere equidem,in dierum, quam in rerum, ueram habuisse re incolumem scripturam. Quin eodem capite Gellius: Ius4 igitur,inqui diem dissandi. Sie emiit eodem codice,quod in his peruulgatioribus, Diem distitndi. Pollices in Luedo premi, sicut in denegando sauorem uerti solitos: ex eo. sentctis Horatii, Iuvenalis, 5 ideiri declara .c AP. AL II. Oratius in primo epistolarum libro: Consentire suis stud is qui crediderit te, Fautor utro* tuum laudabit pollice ludum. inquit pollice Porphyrion, hoc est,utra' mnino sit tropos
synecdoche, a parte totu.Sed ne quem sorte: ueteris scriptoris autoritas infituet, ei quom aurem leuiter pervellemus. Scriptum est igitur apud Plinium Issi o di turalis historiae octauo oc vigesimo, in haec uerba: Pollices in laueamus, premere a prouerbio iubemur.Ex quo Iuvenalis peritissimer illud: Et uerso pollice uulgi, Quemlibet occidunt populariter Ceu si uerso pollice tollatur seuonDenique etiam Prudentius in heroico aduersus Symmachum, ita cotra Vestales, quae muneri gladiatorio intererant,declamauit:
Et quoties uictor serrum iugulo inserit, illa Delicias ait esse suas,pectus , iacentis Virgo modesta iubet conuerso pollice rum Nam ut fauere, qui pollicem premerent, ita puto, qui uerterent denegare Ru
ciatoribus ravorem credebantur. .
Quam multas habuerint antiqui diphthongos. c AP. XLIII. Ipboonm apud Latinos no plures quatuor perhibentur, eum septen i nos eas saltem inueniamus in antiquis uel marmoribus, uel nomisma , iis, quorum nobis copiam ingentem Medices taurentius suppeditat. Nam praeter illas uulgatissimas,quae sunt, ae,oe, au,& m,in adeo inuenire etiam ath& ei,dc item Ou,pro illis ae, hir in ueteribus monumentis. Et es quia clem pro ae,nonnulli cum litera i,non ' Graecorum more semper efferebant, ut Quintilianus ostendit. Quidam singulariter tantum, cim in genitivum, uel da riuum casum incidissent. Vnde etiam Aimilius, pro eo quod sit Aemissius ali tibi Romae in antiquis spectationib. adnotauimus. Uno aut cum supra testudine Panth es ascendissemus,fragmentu ibi marmoreum eum eiusmodi scripturae uestigijs offendimus6 quo etia diaeresinuidemus fac iam in illis, quae uel apud Vergiliu sunt,aulai, pictai,di quod nunc mendose legitur,aquai tono aut diphthongus ei,stequetius inuenitur,penel eua in cofesso est,quodαnomismata pleram di marinorit
270쪽
LIBERee marmora uetustissima declarant, εc argumenta ipsi Plautinam comoediarum, quae Captiui,quae ue item Menaechmi inscribuntur.Nam si uersuum singulorum primas Ribinde literas cdnectas,Captetues, re Menaechmei resultabiqui sit ubique,chiphthongus.Praetereas uti,no furi legimus in nomisnate alio, ut prima Dilaba diphthongo producatur. Qualis etiam apud Grecos est. Quid aute de eo dicam quod & Sintilianus indicat,ic nos aliquado obseruauimus, ut uocalem producendam geminMet, cum in aureo nomisinatio seelix per e gemitisi, in ineo aute Galbae principis uiirtus per i duplex reperiatur: Iam illa Huo; non ne etiaapud nos in Graecis salte nominibus, ut in Harpyia,Orithyia,Thyiadeet reperistut no iam septem diphthon os, sed dece quom habuisse uideri maiores queant. Pegaseium Nectar legi oportere apud Persium, non
. Ersus in epigrammate, quod prooemii uice fingitin, Comos poetas inquit re poetridas picas,
i Cantare credas Pegaseius melos. . - 1 Nos in uetustissimo comentario literis, quas Langobardas uocat, per scripto, quod etia publicer nostris auditoribus exhibuimus, sic ad uerba inueni. mus, Pegaseium nectari in aliis melos, ex quo existimamus ueterem synceram. scripturam nectar habuisse, nouitiam uero, re mendosam,melos. Sed oc Pomponius Laetus Romanae princeps academiat,diligentis imus homo antiquitatis,ue terem se habere Persianum codice multis audientibus afl irmauit,huic nostrael etioni sum anteio.Quod re ratio tamen carminis evicerit. Nam cum oporteat nouissimu choriambi pedem spondeum poni, uel trocheum, melos aut Enanquaneque apud Graecos,ne item apud nostros, nisi breui priore syllaba accipiatur, mendum profecto fuerit in uersi,si melos admisti is . Nam quod autumant nonnulli λ literam in m producendi habere apud Grscos, quod omnino tacuit autormenorum singularis Hephestion,id ego inueniri quide scio,sed in obsciuis dati taxat quibusdam,& ignobilibus schems, exemplum p asserti ex Homero, apud
quem heloria prima intenta syllaba legamus. Id autem Φ stiuolum, Q leue sit, &nugatorium,uel hoc euidentissme declarat,quod usu iam ecautoritate doctis nami cuius 1 receptum est, ut id uocabulum apud Homerum more λ duplici notaretur.Caeterv si maxime concesserimus fieri hoc solere, aliquando apud Grscos, non tamen continuo credendum est,illiusmodi usum licentia Persium raso una appellatione quam uix semel in tanta scriptorum sylva Graeci usirpare ipsi repotianturi praesertim cum nessi apud Graecos,quantum equide obseruauerim, ne
ite apud Latinos aliter * breui priore syllaba mesos inuenias. Nam quantopere hanc solis e esiam Grecis licentia fui tarint Latini ueteres,uel mitialis poeta declara .cum se de nomine ipso Earini tantopere torquet, nee shi salter Earino GH dicere permittisiuulgata apud Graecos licent, id est. litera interpone sicut apud Homerum,-' επιν ideo Martiale ipsum audi:
Sed Graeci,quibus est nihil n tum, Et quos Ares Ares licet sonare:
Nobis non licet esse tam disertis, Qui musas colimus seueriores. Quare nihil dubitandum, quin sit illud melos in Persiano uersiculo tan* uem ea deformis recidendum, restituendi j nectari quod ratio nobis toto capit Greuetusta pariter autoritas adnuerimi.