Specimen literarium exhibens vitam Aristotelis Graece nunc primum editam

51쪽

vertit XL annis immoratus est) et dein de suo novam Chronologiae constituendae iniisse rationem; vel dicendus est aliam Graecam, huic nostrae prope similembiographiam aut vertisse aut contulisse. Ρag. 4. Lin. l. 2. διὰ τοὐς Xαβρίαν καὶ Τιμο- θεον θήνησι στρατηγήσαντας. Ita MS. Transposui τ0ίς; pro 'Aθήνησι exspectaveris 'Aθηναίων, sed in hujus Graecitatis auctoribus nimis cauti eSSe non pOS-

δριὰν τα. Hujus statuae, quam Philippus et Olympias, et alterius, vide infra) quam Athenienses Aristoteli posuerunt, nulla mentio si apud alios scriptores. Ibid. Lin. 10. 11. In MS. 4 δε φιλοσοφ0ς μεγαμερος ἄν της φιλοσοφίας. Correxi βασιλείας pro φιλοσοφίας, collato Pseudo-Ammonio, qui ενθα παιδεύει λεξανδρον τον κτιστην, καὶ μεγα μeρ0ς γεγ0νετῆς τούτου βασιλείας πολλὰ γὰρ ἐδυνήθη παρὰ τω

βασιλεῖ, και τῆ δυνὰμει δέοντως εχρήσατο ευ ποιῶν και ἐκώστω ιδία καὶ πὰσι κοινῆ. Ch. et VerS. V. L. Ibid. Lin. 14. αι γεγραμμέναι αὐτω κατὰ T0ίς βασιλεας MS. Restitui προς.

52쪽

Ibid. Lin. 16. In MS. Ἀρεσσὰς . Sed ab aliis scribitur Ἀρεσος, quod praeserendum, vide Cellarium. Ibid. Lin. 19. πείθει τον λέξανδρον δε)tτερον κτίζειν, quod alii narrant jam a Philippo, philosophi

precibus moto, laetum eSSe. Ibid. Lin. 20. 21. Καταδιδοναι et Κατηγορευσαν in IIS. sed pro hoc in margine πρ0σηγορευσαν. fag. 5. Lin. 9. παρὰ μίαν. In margine IIS. πα-ρ0ιμία. Ibid. Lin. 10. διὰ γὰρ τ0. Delendum videtur γαρ. Ibid. Lin. 13. 0υδἐ τοτε φιλοσοφεῖν ἀπ0σχομενος. MS. adjeci του. Ibid. Lin. 25. Oυ γὰρ ώς 'Αριστοξεν0ς υστερ0ν. Scribendum videtur: ου γὰρ ώς 'Αριστοξενος ιστορεῖ, καὶ 'Αριστοκλης υστερον. Vide supra pag. 3, tum ea, quae ad illum locum notavimus. Caeterum quum et Aristoxenus et Aristocles, sicut ibi testimoniis luculentis ostendere Sumus conati, non reprehenderint, sed Summopere laudaverint philosophum, inde patet quam misere auctores harum vitarum rem Suam agant, nempe 6μωνυμ0υς confundentes, apta et inepta, vera et salsa miscentes, ακρισίας miniStri.

53쪽

Ρag. 6. Lin. 1. 6 Αριστοτε λης καταπεπληγμένος Πλὰτωνα. De discipuli erga magistrum reverentia, tum de iis, qui mox Sequuntur versus, Chr. quae Supra sunt notata. . Ibid. Lin. 8. MS. κοινων05ντας δi και. Dedi κοινωνos ντας. Εἰ δἐ και. Ibid. Lin. I 0. Πλὰτων γὰρ εστιν δ λέγων. Vide Ρhaed. 91. C. υμεῖς μέντοι, αν εμοὶ πείθησθε, σμικρὰν φρ0ντίσαντες Σωκρἁτ0υς, της ἀληθείας πολυμὼλλον, εὰν μεν τι ἡμιν δ0κῶ ἀληθ ἐς λεγειν, ξυνομολογήσασθε, ει δε μη κ . T. c. Ibid. Lin. 12. Kαι, εγωγε οὐδενι ἁλλω προθυμος κ . T. f., , Ch. Crito 40. B. εγω τοι os τος oroς τωνεμῶν μηδενι ἁλλω πείθεσθαι η τω λιγω, ὼς ἄν μ0ιλογιζομενω βελτιστ0ς φαίνηται. Ibid. Lin. 17. Correxi ἡπολαβοντας pro εκλαβοντας in IIS.

Ch. Aristoteles de coelo II. 1. Init. 0υρανος) εστιν

άλλα μὰλλον ταύτην των ἁλλων περας, Sed ibid. in

54쪽

libro I. inde a 10 usque ad finem libri philosophus

ostendit oυρανὀν ἀγενητον ὁντα. Versio V. L. habet, genitum e33e coelum. Quid itaque certo reponendum sit, incertum est. Si quid tamen in re incerta conjicere liceat, το κινητον, quod in textum recepi, Sine ulla haesitatione probarem, sest scilicet ουρανος τι εχοντων

modo εν τοῖς περὶ Ουρανob huic illud epitheton additum invenissem. Nullibi tamen alio loco latere in tot tantisque Aristotelis operibus quis assirmet 3 praesertim quum biographus noster saepius locos Aristotelis perperam citet, ut mox v. c. ubi citat τὰ ὴλκὰ, revera autem respicit locum εν τοῖς μετὰ τὰ φυσικὰ, quem attulimUS. Ibid. Lin. 18. εν τη περὶ Ουρανos. Nihil sollicitandum existimo. Ch. in Biographis vita Hippocratis; intelligitur βίβλος. Caeterum negligens est noster in

hujus sormulae usu, modo εν τη, modo εν τοῖς, modo εν τῶ ScribenS. Ibid. Lin. 20. καὶ τὰς ἰδεας μετὰ τὰ φυσικὰ. MS. Inserui εν τοῖς.

Ibid. Lin. 21 et 22. Καὶ ἁλλοι ἴδια αἰσθητὰ sπε- λαβον αὐτὰς δ αθὰνατον ἔλπον. Ita legitur in MS. Versio V. L. et alii propria δenειbilia

55쪽

arbitrati θαηι υδαε ut hominem immortalem et equum. Ex his patet reponendum esse, quod fecimus, oroν ἁνθρωπον αθώνατον καὶ ιππον. Quod ad rem ipsam attinet, vix horum, ut nunc leguntur, quidquam intelligi potest: et biographi ipsi haud satis Ρlatonis vel Aristotelis philosophiam intellexisse videntur. Si conjectura locum emendare, ut aliquid intelligatur, liceat, legam: καὶ ἁλλοι ἁ ἴδια αἰσθητὰ fπέλαβον αὐτὰς i. e. τὰς ἰδέας . Scilicet qui τὰς ἰδέας Ρlatonis, quae Sunt ἁἴδιοι, αθώνατοι, non intelligebant, eas cum τοῖς αἰσθητοῖς permiscebant, quin ut unumquid idemque habebant, et sic ad ἁνθρωπον αισθητον τι) αθώνατον Mδιον τι) καὶ 7ππον perveniebant. Ibid. Lin. 23 et seqq. οτι γὰρ Ου βουtλεται αὐτὰς παντὰπασι μη ειναι δηλ0ῖ ἐν τοῖς ηθικοις λέγων

δ εἰναι την τὰξιν την μiν ἐν τω στρατηγω τηνδἐ ἐν τω στρατοπέδω καὶ αιτίαν . . . καὶ ἐν Ty. Ita MS. Supplevi διττην et αιτίαν εἰναι ταχθης εκείνην. Vid. Vers. V. L. ubi legimus duplioem e/δe ordinem et alterum eδδe cau8am alteriuδ. Ch. Aristotelis Metaph. XI. 10. επισκεπτέον δ. καὶ ποτέρως ἐχει η τos ὁλου φυουις το αγαθὴν καὶ τοδεριστον, ποτερ0ν κεχωρισμένον τι καὶ αυτὴ καθ'

56쪽

εκείνη διὰ τουτόν εστιν. Aristoteles tamen ideas abjecisse videtur. CD. Metaph. I. 9. τὀ δε λέγειν παραδείγματα αυτὰ id est τὰ εἴδη) εἰναι και μετέχειν αυτῶν τὰλλα κενολ0γειν ἐστι και μεταφορὰς λέγειν

Ρag. 7. Lin. 2. και εν τη περὶ ψυχῆς τον κατ'ενέργειαν νουν εἰναι τὰ πρώγματα. Eadem in Vers. V. L. Sed longe aliud quid habet Aristoteles de anima III. 7. 1in. ὁλως δ' 6 νους ἐστὶν δ κατ' ενεργειαν τὰ πρώγματα νοῶν. Fortasse apud nostrum, vel apud illum auctorem unde hausit, scriptum fuerit τον κατ'

τριος δi γέγονεν ό ἁνὴρ ουτος τοῖς ἐθεσιν εἰς υπερβολήν. Ibid. Lin. 4 et seqq. εἰ εν μεν ταῖς κατηγορίαις φησὶ μὴ δεῖν προχείρως ἀποφαίνεσθαι, αλλὰ πολλὰ- κις επεσκεμμένον καὶ μὴ ειν μονον δε χρηστον εἰναι. IIS. In Vers. V. L. unde in praedicamentis ait: itaque pro εἰ malim επεὶ. En ipsum Aristotelis locum Categ. 7. sn. ἴσως di χαλεπον υπie

57쪽

των τοιουτων σφοδρῶς ἀπ0φαίνεσθαι μη πολλὰκις επεσκεμμενον. Τὰ μεντοι διηπορηκεναι εφ' εκώστου αυτῶν Ουκ ἁχρηστον ἐστο Cfr. et Vers. V. L. Unde ex conjectura hiatum supplevi μην ουδi διαπ0ρεῖν. Ibid. Lin. 7. IIS. καὶ ἐν τοῖς περὶ του αγαθου δεῖ μεμνῆσθαι ἁνθρωπον ὁντα Ου μονον καὶ τον ὰπ0δεικνυντα. Liber de Bono memoratur etiam ab auctore Anonymo vitae Aristot. et a

Diogene Laert. in vita Arist. Ch. J. Theoph. Butile Aristot. opera omnia Biponti 1791. Τ. I. p. 62 et p. 20. Caeterum in Vers. V. L. Oportet remini/oi hominem i/lentem non δolum bene fortunatum δed demonδfrantem . itaque Graeca hoc modo restituenda sunt: δειμεμνῆσθαι ἁνθρωπον ὁντα Ου μονον ευδαίμονα ἄλλα καὶ ἀποδεικνύντα. Simile quid habet Aristoteles Ethic. Magii. I. 4. ἐν χρήσει τοίνυν τινὶ δεν ει η καὶ ε νεργεία V ευδαιμονία et inserius της τελείας αρετης ηενεργεια ευδαιμονία. Ibi d. II. 10. η γὰρ ευδαιμονία

φίλος μεν 0 ἀνηρ, φίλη δε η ἁ ἀμφοῖν δε MS. Vide ipsum Aristotelis locum in libro cit. I. 4. init. δεμ-

58쪽

καὶ ε ν τοῖς αυτοῖς Ουχ ἁπαξ oi δἐ δὶς ἁλλ' γενεσθαι τοῖς ἀνθρώποις δοξας. MS. Supplevi ἄν τὰ μεν ἁπορουμεν. Ch. Aristot. Meteor. I. 1. εν Οἴς τὰ μεν ἀπ0ρ0υμεν, των δ' ἐφαπτομεθὰ τινα τροπον. In Seqq. pro γενεσθαι in textum posui γίνεσθαι quod omnes, credo, probabunt et lacunam supplevi ἀλλ' ἀπειρακις τὰς αυτὰς . Ch. Aristot. de Coelo I. 3. sin. ου γὰρ ἁπαξ, ουδi δὶς, ὰλλ' ἁπει- ρὰκις δει νομίζειν τὰς αυτὰς ἀφικνεῖσθαι δοξας εις ημὰς. Licet enim nosior librum Meteor. laudet, verba ipsa, quae refert, potius e libro de Coelo petita esse videntur. Τale quid in Meteor. I. 3. ου γὰρ δη φήσομεν ἁπαξ ουδε δὶς, oi δ' 6λιγὰκις τὰς αυτὰς δοξας ἀνακυκλεῖν γενομενας εν τοῖς ἀνθρώποις, ἁλλ'

59쪽

τοῖς εκτὴς ἀποτίθεσθαι ώς ο πολὴς, μήτε εν τῆψυχῆ μονον ώς ο Πλώτων. IIS. Versio V. L. Stetit Polyaenu/ dioil pro ο πολύς. Sed quid hoc loco Polyaenus 3 Nemo sane Macedonem ΡOlyaenum Sec. V. rhetorem, Strategematum scriptorem intelligi velit. At suit inter amicos et sectatores Epicuri, quos hic vivus in convictu habuit, mortuus admiratores eXpertu S eSt, alius Polyaenus Vid. Jacob Brucher, Instit. Hist. Ρhilos . de philosophia Graecorum. Lib. II. C. I 3. k 4). Hunc, quippe qui seculo sere post vixit, ipse Aristoteles oppugnasse dici nequit, sed respexit sortasse noster in consarcinanda hac vita. Fieri potest; et sic bio graphus ad eos Epicuri obtrectatores pertinuit, qui philosophum hunc quibusvis opprobriis cumulantes, Ut secit Zeno cum tota familia, quique Sto1cos inconsiderate postea secuti sunt viri cetera doctissimi, inter absurda alia eum τὴν ευδαιμ0νίαν εν τοῖς εκτος ἀποτίθεσθαι dixerunt. Sed quae ratio nostro esse potuit, ut, Epicurum tangere Si voluerit, pro magistro nomen discipuli Polyaeni scriberet 8 Sanius quid circumspiciendum. Nempe quum των πολλῶν ista semper opiniosuerit, sitam esse τὴν ευδαιμονίαν εν τ0ῖς εκτος, hic

philosophi cujusdam nomine nihil opus est, et, quod recepi, scriptum suisse puto ώς δ πολίς Οχλος. Sic v. c. ipse Aristoteles in Ethic. Nicom. I. 2. οἱ πολλοὶ aliud quid ευδαιμονίαν intelligunt quam οἱ σοφοὶ, 0ιμεν γαρ των ε ναργῶν τι καὶ φανερῶν 0ι0ν ηδονὴν,

60쪽

hori Instit. hist. philos. De philos. Graec. Lib, II. Cap. 7. seci. I. k 10. Intelligit noster ἐντελέχειαν, de qua Tusc. Quaest. Lib. I. C. I 0 haec sunt Ciceronis: si Aristoteles longe omnibus, Platonem semper excipio) praestans et ingenio, et diligentia, cum quatuor illa genera

principiorum esset complexus, e quibus Omnia Orirentur, quintum quandam naturam censet esse, e qua sit mens. Cogitare enim, et providere, et discere et docere, et invenire aliquid, et tam multa alia memini SSe, amare, Odisse, cupere, timere, angi, laetari: haec et similia eorum, in horum quatuor generum nullo inesse putat. Quintum genus adhibet, vacans nomine: et sic ipsum animum, εντελέχειαν appellat novo nomine, quasi quandam continuatam motionem, et perennem De ipso vocabulo εντελέχεια Vid r. index Graeco-Latinus in Jo. Augusti Ernesti clavi Ciceroniana. Ibid. Lin. 10. ἐν γὰρ τὰ πέμπτω της φυσιολογι-κης κ. r. f. Ch. Aristot. Ρhys. Acroas. V. 1. εστι δἐ δη τι ὁ ου τε κατὰ συμβεβηκὼς κινεῖται Ουτε Tω