Specimen literarium exhibens vitam Aristotelis Graece nunc primum editam

41쪽

Ibid. Lin. 21. καὶ συνῆν .... . μέχρι τελευτῆς αυ-τ0υ χρονον. Ita IIS. Adjeci articulum. Ibid. Lin. 23. Eικοσαετης τυγχώνων. IIS. Versio V. L. cum eoque annoδ viginti verδαιαδ εδί, δiculis/e declarat. Ρseudo-Αmm. τελευτήσαντος δε του Σωκρώτους φοιτα Πλὰτωνι, και του ω συνεστιν ετηκ. Dionys. Halic. και συσταθεις IΠλατωνι χρον0νεικοσαετῆ διέτριψε συν αὐτῶ. Aristoteles Septemdecim annos natus Socratis fit discipulus, ut noster sabulatur, per tres annos: viginti annos natus audivit Ρlatonem per annos viginti. Unde conjicere licet, olim scriptum fuisse καὶ συνῆν του ω τον μέχρι τελευτῆς αυτ0υχρονον εἴκοσιν ετη εικ0σαετὴς τυγχὰνων. et hinc Drtasse fluxit accentus vitium, quod habet εἰκοσαέτης. Qui tamen continuo εικ0σαετὴς τυγχανων per ann08

viginti Platoni συγγενέσθαι potuit 3 Itaque haec postrema videntur delenda; quod si ex mente biographi

vide mox τεσσαρακοντο tτης 'Αριστοτέλης φοιτὰ Πλὰ των .H servanda sint, transponenda et legenda sunt ante Verba καὶ συνῆν τουτω κ. T. f., et Sic Se habeat locus: μετὰ δε τουτον φοιτα Πλὰτωνι εἰκοσαετὴς τυγχανων, καὶ συνῆν τ0υτω τον μέχρι τελευτῆς αυτ00 χρονον εἴκ0σιν ετη. Ceterum Observandum est Apollodorum in Chronicis sapud Diogenem Laertium in dicere,

Aristotelem Septemdecim annos natum adiisse Platonem et per viginti annos hujus scholas frequentaSSe. -

42쪽

Α. Statir bene observat, quo tempore Aristoteles Athenas venerit, id est a. 367 a. C. Vidr. Clinton in Fastis Heli. p. 124). Ρlatonem non Athenis sed Syracusis suisse et inde revertisse secundum Corsinum

a. 365 a. C. - Quod autem Stalir conjicit hinc Dr-taSSe iactum esse ut, qui alicubi legissent Platonem tum per duos vel tres annos non Athenis suisse, finxerint Aristotelem per hoc tempus Socratis fuisse discipulum , nimis quaesitum mihi videtur. Hoc unice verum existimo: biographi, qui Aristotelis Sunt laudatores, hanc Summam philosophi hujus commendationem esse putabant, si Socratis suisset discipulus. Ρag. 3. Lin. 4 et 5. Habet MS. πῆ di συμπεριων

αὐτῶ et compendium Syllabae ην cum accentu gravi καὶ γην. Vitiosum συμπεριων reStitui in συμπε - ριῖAν, tum nota sormula nec non accentus et compendii signo ductus inserui θώλατταν πολλην. Ibid. Lin. 7. σχολην το -κειον. MS. Spatium vacuum vix admittit aliam vocem praeter Πλώ- τωνι. Sed nec satis convenit haec constructio ἀντω- κοδομησεν 'Ἀριστοτέλης σχολην LIλὰτωνι TO -κειον, et Vorsio V. L. et contextus indicant nostrum Scripsisse Ουκ δερα ἀντωκοδομησεν ριστοτέλης ἐτι ζῶντος Πλὰτωνος το - κειον. Ch. vita Arist. Pseudo-Amm. Itaque sic in textum recepi.

43쪽

Ibid. Lin. 8 et 9. ώς 'Αριστοξενος πρῶτος ἐσυκ0φώντησε, καὶ ριστείδης et στερ0ν. Versio V. L. eth. l. Sicut Aristoxenus accusavit et AriStocles postea, , et infra habet: Sicut Aristoxenus et Aristocles posterius dicunt ,, quamvis graece illic loci solum nomen Aristoxeni commemoretur. At vero quis iste h. l. apud nostrum Aristides 8 Aeliusne Aristides Hadriani temporuSophista 3 Vitiose credo esse scriptum pro 'Aριστοκλῆς. Jam quod attinet sententiam, quae tota hac phrasi inde ab Oi κ δερα ἀντωκοδομησεν κ . T. c. continetur, notare lubet haec. Ρleraque, quae de inimicitiis inter Ρlatonem et Aristotelem feruntur, aut re ipsa, quod absurda Sunt, refelluntur, vel seriorum tantum testimoniis nituntur, quae nec inter Se congrua Sunt, Vel ex impuro sonte su Xerunt, id est, ex odio et invidia flatonicorum erga Peripateticos, quorum exemplum etiam multi viri eruditi Saec. XVI et XVII. secuti sunt, alii Aristotelem laudibus in coelum tollentes, alii nulla non maledicta et convicia in illum conjicientes; quum vero obtrectatores et invidi fidem exiguam, nec majorem mereantur laudatores, qui partium non veritatis studio ducti omnia laudant, dissicillimum est judicare quid sit in ea re veri. ΑΕlianus Var. Hist. Lib. IV. 9 narrat Ρlatonem dixisse de Aristotele, hunc in se recalcitrasse, ut muli modo geniti in matrem recalcitrare Soleant ,,: cui quidem dicto nescio quod Platonicum inesse mihi videtur.

44쪽

Idem V. H. Lib. III. 19. primam discidii causam inter Ρlatonem et Aristotelem hanc fuisse tradit, quod hic

vestitu et cultu esset elegantiore, et discipulum magister ideo vituperaverit: nec hoc abhorret, sed maxime convenit ingenio Aristotelis, qui nunquam doctor umbraticus suit, sed in aula regum versari natus: tum Ad. Statir in l. c. T. p. 57 nota citat Athenaeum L. 1. p. 21, ubi Hermippus idem vitium narrat de Theophrasto; videtur igitur discipulus magistri carissimi vitia etiam imitatus eSSe. Jam ab omnibus viris eruditis, qui de hoc argumento Scripserunt, observatum est, Aristotelem a flatone ne Semel quidem memorari, quod sorte accidisse vix credibile est. Ρorro SpeuSippus, non Aristoteles, Ρlatonis fuit in academia successor: biographus noster cum aliis hoc quidem inde explicat, quod Speusippus flatonis ex sorore filius esset, sed quum multis in

rebus philosophia Aristotelis disserat a Platonis, jam

antea discipulus Saepe a magistro dissensisse, et contentiose cum illo disputasse censendu S est: utrum autem rei naturae magis est consentaneum magistro Succedere

eum qui multa, an qui nihil in magistri doctrina sit

innovaturus 3 Frustra enim noster biographus Ρlatonis et Aristotelis placita inter se conciliare conatur, eXem plum secutus Graecorum Aristotelis interpretum, Hieroclis, Porphyrii, aliorum. Vid. J. Th. Butile in l. c. Τ. I. p. 88.

45쪽

Quo haec omnia pertineant, quisque videt: obtrectatorum et invidorum insulsas sabulas mittamus; inter Ρlatonem et Aristotelem discidium aliquod fuisse probabile est: nec tamen odium aut invidia interfuit, ut bene noster demonstrat ex ipsis Aristotelis scriptis. Quanta reverentia et humanitate hic de magistro loquitur i Ethic. Nicom. I. 4. το δε καθολου βελτιον ἴσως ἐπισκέψασθαι καὶ διαπ0ρησαι πῶς λέγεται, καίπερ προσαντους της τοιαυτης ζητησεως γιν0μενης διὰ το φίλους ἄνδρας εἰσαγαγεῖν τὰ εἴδη. δοξειε δ' δεν ἴσως βελτιον εiναι και δεῖν επὶ σωτηρία γε της ἀληθείας καὶ τὰ οικεῖα ἀναιρεῖν δελλως τε καὶ φιλοσοφους δντας ἀμφοῖν γὰρ ὁντοιν φίλοιν bσιον προτιμὰν την ἀλήθειαν. - Infra noster ut ostendat grato erga magistrum animo fuisse Aristotelem haec affert: εἴπερ γὰρ τις ἁλλος φαίνεται δ 'Αριστοτε λης

Quae melius leguntur in Versione V. L. et apud Ρseudo-Ammonium, illa habet: μ aram consecravit ei in qua scripsit ita: Aram Aristoteles sundavit hanc Ρlatonis Viri, quem non est conveniens malis laudare.

46쪽

Apud hunc distichon ita legitur:

Ubi Πλατωνος recte, male ενιδρ. pro ἱδρυ σατο, ut etiam ab Ant. Westermann edit. Paris. Firm. Didoti 850 videmus restitutum. Joanni Τheophilo Butile l. c. Τ. I. p. 53. hoc distichon conssatum esse videtur ex fragmento, quod occurrit in commentario Ol3mpiodori ad Gorgiam Platonis, quodque petitum dicitur ex Aristotelis elegiis ad Eudemiam: sed Aristoteli adscribi non potest, quoniam in eo in tertia persona de se loquitur Aristoteles, qui mos serius demum obtinuit. Haec Butile. Et vero quis talia ab ipso Aristotele prosecta esse putet ΘἈλθον δ' ες κλεινὴν Κεκροπίης δαπεδ0ν,Eυσεβεως σεμνης φιλίης ἱδρυουατο βωμὰν

νδρος, ὁ ν Ουδ' αινεῖν τοῖσι κακοῖσι θεμις'

'Gς μονος η πρῶτος θνητῶν κατεδειξεν εναργῶς, O κείω τε βίω και μεθοδοισι λογων Ἐς ἀγαθ4ς τε και ευδαίμων ἁμα γίνεται ἀνηρου νυν δ' εστι λαβεῖν Ουδενι ταυτὰ ποτε. Recte A d. Statir l. c. T. I. p. 62. nihil impedire dicit, quominus credamus revera ab Aristotele Platoni dicatam esse aram, cum res per se probabilis sit; et reliquorum conjecturis nostram adjicere liceat; ex omnibus his versibus uni huic ἀνδρὼς κ. T. i. color

47쪽

antiquus nobis inesse videtur, unus hic Aristotelis ingenio dignus, certe non a misello hujus elegiae auctore, sortasse ab ipso Aristotele consectus. Tandem noster infra et Ρseudo-Ammonius Observant non potuisse Aristotelem peregrinum scholam aperire contra Platonem civem, Timotheo et Chabria hujus consanguineis tum principatum gerentibus Athenis. Jam videamus de Aristoxeno Musico et Aristocle cujus nomen pro Aristide reponendum esse jam Supra monuimus); noster biographus longe a vero aberrat, qui censet ab his viris Aristotelem fuisse vituperatum. Aristoxenus musicus, Suida quidem teste, CD. S. invoce) auditor fuit et aliorum et Aristotelis, quem defunctum contumeliis consectatus est, quod Scholae successorem Theophrastum reliquisset, eum ipse magnam apud Aristotelis auditores auctoritatem obtineret: sed haec salsa esse ostendit G. L. Matine in Diatribe de Aristoxeno Musico Amst. 1793: actum egit Ad. Stali rin l. c. Τ. I. p. 52: nam Aristocle auctore CD. Euseb. Praep. Evang. XV. 2) Aristoxenus Musicus sere summam Aristoteli tribuit laudem. Veri simile est Musicum Aristoxenum postea confusum esSe cum alio quodam ejusdem nominis viro, Aristotelis inimico et calumniatore. Aristocles Messenius, magister Alexandri Aphrodisiae, eximii operum Aristotelis interpretis, scripsit

CD. Suidas in voce) libros X de philosophia, in quibus omnes philosophos eorumque opiniones recenset:

48쪽

hic id semper egit, ut summopere laudaret Aristotelem,

eumque ab inimicorum criminibus defenderet. CD. Stali ri. c. Quae huic virorum eruditorum sententiae de Aristoxeno et Aristocle repugnare videntur, recte jam et alii explicarunt et Ad. Statir l. c. quem describere nolo. Ρag. 3. Lin. 9. IIS. habet ηκ0λ0i θησεν. . . . μέχρι.

Ibid. Lin. 10. Καὶ o τι Πλώτων ε ἐν ἐτέχθη κ . T. f. Ρleraque Chronologica rectissime noster recenset: Sed a morte Ρlatonis Theophilo archonte a. C. USque ad mortem Aristotelis Ρhilocle archonte a. C. non

sunt anni XXIII. sed XXVI. Chr. Clintonis Fasti Hellenici in appendice p. 378. i). Τum, quod etiam apud alios biographos reperiturin perperam Aristoteles

Si jam tres illos annos, quibus, ut biographi sabulantur, Aristoteles muratus est cum Socrate, addas annis XXIII, quibus ὁ 'Αριστοτέλης ἐπέζησε Πλάτωνι, annorum seriem obtinebis LXIII, de quibus omnium est consensus. - Ut res probe intelligatur, hoc tenendum, Aristotelem bis c0mmoratum fuisse Athenis. Natus archonte Diotrephe olympiadis LXXXXIX. anno 1'. sive 384 a. C. primum Athenas venit anno aetatis suae XVII archonte Polygelo Olympiadis C III. anno 2'. s. 367 a. C. et mansit per annos XX usque ad Pla-t0nis mortem anno a. C. s. Olympiadis CVIII. anno 1'. vel 2'., certe archonte Τheophilo. Igitur tum Aristoteli aetas obtigerat annorum XXXVII: quibus si annumeres annos inter archontem Theophilum et Philoclem archontem, redeunt anni LXIII.

49쪽

narratur cum Alexandro in Asiam profectus esse, et peregrinas adiisse regiones i): tandem ne verbum quidem injicitur, quod philosophus, Platone mortuo, venit Atarneam ad Hermiam, ibique mansit per annos tres, et quod post hujus necem Olympiadis CVIII. anno 40. Eubulo archonte, sive 345 a. C. profectus est Mitylenen, et hinc, Philippo arcessente, Alexandri laturus praeceptor, in Macedoniam venit archonte Ρythodoto Olympiadis CIX. anno 2'. sive 343 a. C. ubi mansitusque ad Olympiadis CXI annum 2qμm s. 335 a. C.

per annos VIII, quin tamen certo constet, quamdiu Alexandrum docuerit: A. Statir opinatur per annoS IV. Apollodorus, qui in Chronicis omnium accuratissime Secundum temporis ordinem philosophi vitam recensuit, iter ejus ad Hermiam memoravit; noster, ΡSeud O- Ammonius et alii omiserunt, cujus rei causam invenire in promptu est; hi enim omnes id egerunt, ut Summopere laudarent philosophum; omnino tacere igitur maluerunt de hoc itinere, quod obtrectatoribus Aristotelis imprimis ansam dedit eum accusandi

i) Alexander M. Olympiadis CXI. anno 1'. s. 336. a. C. regno suscepto anno sequenti in Asiam trajecit in crebro c0mitatu habens etiam Callisthenem Aristotelis discipulum; ipse autem Aristoteles eodem anno i. e. Olympiadis CXI. anno 2'. s. a. C. 335 etiam Macedoniam reliquit, sed jam ut secundo abiret Athenas, ubi iterum mansit annos XIII donee Chalcidem concessit, mox ibi moriturus Olympiadis CXIV.

50쪽

τέλης φ 0ξου. MS. Iterum Ch. Versio V. L. Sed Eumelus apud Diog. Laertium dicit

Ibid. Lin. 22. τρία ἐτη ἐστιν ἀπδ Πλὰ-τωνος. IIS. Ibid. Lin. 22. 23. ἀφηρημένων των κ ετων ἁ ἐσμασε Πλώτωνι. Ne quid , Versione V. L. collata, excidisse putes, animadvertas auctorem Versionis V. L. non intellexisse vim vocabuli τεσσαρακοντουτης, squ0d