Orationes, ex recensione Guilielmi Dindorfii / curante Friderico Blass

331쪽

συνην αυτου καὶ την βασκανίαν, ουχ et κιστα δ' αφ' ον περὶ τῆς τυχης διελεχθη. ἐγω δ' ολως μὲν, οστις ανθρωπος ων ανθρωπω τυχην προφερει, ανοητον 'ηγουριαι ' λὶν γαρ ὁ λτιστα πραττειν νομιίζων καὶ αριστηνεχειν οἰοριενος, ουκ οἶδεν ει τοιαυτη ριενει μιεχρι τῆς εσπερας, πως χρχὶ περὶ ταυτης λεγειν ' πως ονειδί ινετερφ; επειδη δ' ουτος προς πολλοῖς αλλοις καὶ περὶ τουτων υπερηφάνως χρῆται τω λ0γω, σκεψασε ω ανδρες Ἀθηναῖοι καὶ θεωρησατε, οσω καὶ αληθε στερον καὶ ανθρωπινώτερον ἐγω περὶ τῆς τυχης τουτου δια-2o3λεχλ σομαι. ἐγω την τῆς πολεως τυχην αγαθὴν καὶ

332쪽

XVIII. ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣτων οιηθεντων Ἐλλήνων, ει προοινθ' ημας, ἐν ευδοιμονια διάξ ιν, αυτων ἄμεινον πραττειν, τῆς ἀγαθῆς 'χης τῆς πολεως εἰνοα τιθημC τι δε προσκρουσαι καὶ μαὶ πανε ως ηβουλύμεθ' ὴμῖν συμβῆναι, της των αλ-312λων ἀνθρωπιον τυχης τουπιβαλλον ἐφ' ημας μερος 255μετειληφενια νομαὶ την πολιν. την δ' ἰδίαν τυχην την εμην καὶ την ἐνος ημῖν ἐκαστου, ἐν τοῖς ἰδίοις ἐξετάνιν δίκαιον εἶνω νομιζω. ἐγδε μεν ουτωσὶ περὶ τῆς τυχης αξιω, ορθος καὶ δικαίως, ἐμαυτο δοκO, νομίζω δε καὶ υμῖν' ὁ δε την ἰδίαν τυχην την ἐμηντῆς κοινῆς τῆς πολεως κυριωτεραν εἰναί φησι, τηνι κραν καὶ φαυλην τῆς αγαθῆς καὶ ιμεγαλης. καὶ πως ενι τουτο γενεσθια; 256 Kαὶ μην εἴ γε την ἐμην τυχην παντως ἐξ τά ιν Aισχινη προαιρεῖ, προς τὴν σαυτου σκοπει, καν ευρτὶς την ἐμην βελτίω τῆς σῆς, παυσω λοιδορουμενος αυτη. σκοπει τοινυν ευθυς ἐξ ἀρχῆς. καί μου προς Αι0ς μηδεμιαν η υχιγότητα καταγνο μηδεις. ἐγιο γαρ ουτ'ει τις πενίαν προπηλακιζει νουν εχειν ηγουμω, Ουτ'ει τις ἐν αφθονοις τραφεις ἐπὶ τουτω σεμνυνεται' Ωλ' υπο τῆς τουτουὶ του χαλεπου βλασφημιας καὶ συκοφαντίας εις τοιουτους ακων λογους ἐμπιπτω, οἱς ἐκ τον μοντων ως αν δυνωμαι μετριώτατα χρη

σομαι.

οντι φοιταν εἰς τα προσηκοντα διδασκαλεῖα, καὶ εχεινοσα χρη τον μηδὲν αισχρον ποιήσοντα δι ενδειαν, ἐξελ- θοντι δ' ἐκ παίδων ακολουθα τουτοις πραττειν, χορηγεῖν τριηραρχειν εισφερειν, μηδεμας φιλοτιμιιας μήτ' ιδιας μητε δημοσιας απολειπεσθαι, αλλα καὶ τη π0Dι

καὶ τοῖς φίλοις χρή σιμον Πναι, ἐπειδὴ δε πρ0ς τα

333쪽

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ.

κοινα προσελθεῖν εδοξε μοι, τοιαυτα πολιτευμαθ' ἐλέ- σθαι, obστε καὶ υπο τῆς πατριδος καὶ υπ αλλων Ἐλ-313λήνων πολλον πολλακις ἐστεφανωσθαι, καὶ μηδε τους ἐχθρους υμας, ως ου καλα γ τὶν α προειλομην, ἐπι- 258χειρειν λέγειν. ἐγω μεν δαὶ τοιαυτη συμβε ωκα τυχ'i, καὶ πολΓ αν εχων ειπειν παραλειπω, φυλαττομενος το λυπῆσαί τιν' ἐν οἱς σεμνυνομαι. συ δ' ὁ σεμνος Γανηρ καὶ διαπτυων τους αλλους, σκοπει προς Ταυ-

την ποία τινὶ κέχρησαι τυχxi, δι ην παῖς μὲν δενμετα πολλῆς ἐνδειας ἐτραφλπὶς, αμα τω πατρι ξπρ0ς τω διδασκαλειω προσεδρευων, το μέλαν τρίβων καὶ ταβάθρα σπογγίζων καὶ το παιδαγωγειον κορῖν, οικέτου 259ταξιν, ουκ ἐλευθέρου παιδος εχων, ανηρ δε γενομενος

το μητρὶ τελουση τας βιβλους ανεγίγνωσκες καὶ ταλλα

συνεσκευωρου, την μὲν νυκτα νεβριζων καὶ κρατηρι- ζων, καὶ καθαιρων τους τελουμένους καπομάττων τωπηλῶ καὶ τοις πιτυροις, καὶ ἀνιστας απο του καθαρμου κελευων λέγειν εφυγον κακον, ευρον ἄμεινον , ἐπὶτω μηδένα πώποτε τηλικουτ ολολυξαι σεμνυνύμενος

καὶ ἔγωγε νομιζω ' μη γαρ οιεσθ' αυτον, φθέγγεσθαι 266μεν ουτω μέγα, ολολυ ιν δ' ουχ υπέολαμπρον), ἐν δεταῖς ῆμεραις τους καλους θιασους αγων δια τον ὁδων, τους ἐστεφανωμένους τω μαραθω καὶ τη λευκ' i, τους οφεις τους παρειας θλίβων καὶ υπερ τῆς κεφαλῆς αἰωρ m/, καὶ βοον ευοι σαβοι, καὶ ἐπορχουμενος υχὶς αττης ἄττης υῆς, ἔξαρχος καὶ προηγεμων καὶ κιττοφορος καὶ

λικνοφορος καὶ τοιαυθ' υπο τον γραδίων προσαγορευομενος, μισθον λαμβάνων τουτων ἔνθρυπτα καὶ στρε 14πτους καὶ νεηλατα, ἐφ οἱς τις Ουκ αν ως αληθος 261αυτον ευδαιμονίσειε καὶ την αυτου τυχην; επειδη δ'

334쪽

απειρους τον τοιουτων κινδυνων ως δειλους σκωπτεις. 263αλλα γαρ παρεις ων την πενίαν αἰτιασαμ αν τις, προς αυτα τα του τροπου σου βαδιουμαι κατηγορή- ματα. τοιαυτην γαρ ειλου πολιτειαν, επειδή ποτε καὶ

τουτ' ἐπηλθε σοι ποιῆσαι, δι ην ευτυχουσηὶς μεν τῆς πατριδος, λαγιο βιον εζης δεδιως καὶ τρεμων καὶ αεὶ πληγήσεσθαι προσδοκων ἐφ' οiς σαυτῶ συνχηδεις αδι- κουντι, ἐν οἷς δ' ητυχησαν οι αλλοι, θρασυς ων υφ'

ἐδιδασκες γράμματα , ἐγω δ' ἐφοίτων. ἐτελεις, ἐγω δ' ἐτελουμην. ἐγραμμάτευες, εγὰλ ηκκλησιαζον. ἐτρι-

335쪽

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ.

ταγωνιστεις, εγω δ' εθεώρουν. εξεπιπτες, εγω δ' εσυριτ τον. υπερ των εμρων πεπολιτευσαι παντα, ἐγω δ' υπερ 266τῆς πατριδος. εω ταλλα, αλλα νυνὶ τήμερον, εγω μεν-ερ του στεφανωθηναι δοκιμάζομαι, το δε μηδ' οτιουν ἀδικεῖν ἀνωμολόγημαι, σοὶ δε συκοφάντη uὲν εἰναι δοκεῖν υπαρχει, κινδυνευεις δ' εiτε δεῖ σ' ευ τουτοποιεῖν, ειτ ηδη πεπαυσθαι μη μεταλαβοντα τι πεμπτον

λελητουργηκα υμιῆν αναγνο. παρ ας παραναγνωθι καὶ συ τας ρήσεις ας ελυμαίνου, ηκω νεκρον κευθμῖνα καὶ σκοτου πυλας

καὶ κακαγγελεῖν 1μεν ισθι μὴ θελοντά με, καὶ se κακον κακος σε μάλιστα μεν οι θεοι, επειν'

ουτοι παντες απολεσειαν, πονγὶ διν οντα καὶ πολιτην καὶ τριταγωνιστην. Λεγε τας μαρτυριας.

ΜΑΡΤΥΡΙΑΙ.

268 Eν μεν τοινυν τοῖς προς την πολιν τοιουτος' ἔνδε τοῖς ιδιοις ει μη παντες ι σε οτι κοινος καὶ φιλανθρωπος καὶ τοῖς δεομενοις επαρκον, σιωπῖ καὶ ουδεν316αν ειποιμ' ουδε παρασχοίμην περὶ τουτων ουδεμιαν μαρτυριαν, ουτ' ει τινας ἐκ τον πολεμιίων ελυσάμην, ουτ' εἴ τισιν θυγατερας συνεξεδωκα, ουτε τῖν τοιουτων 269ουδεν. καὶ γαρ Ουτω πως υπειληφα. ἐγω νομιζω τυνμεν ευ παθοντα δεῖν μεμνῆσθαι παντα τον χρονον,

336쪽

XVIII. ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣτb-τας ἰδίας ευεργεσίας υπομμιμνησκειν καὶ λεγειν, suκρου δεῖν ομιοιον ἐστιν τῶ ὀνειδίζειν. ου δη ποιησω τοιουτον Ουδεν, Ουδε προαχθήσομαι, αλλ' ὐπως ποευπείλημμαι περι τουτων, ἀρκει μοι. 270 Boυλομαι δε, τον ἰδίων απαλλαγείς, ετι μικραπρ0ς υμας εἰπεῖν περὶ τον κοινων. εἰ μεν γαρ εχεις Αισχινη τον υπο τουτον τον ῆλιον εἰπεῖν ανθρώπων,

π0λις προυτίθει σκοπεῖν, πασι δε ταυτ εδοκει τοτ αριστ

337쪽

τοινυν τοῖς αλλοις ἔγωγ' Oρω πασιν ανθρώποις διωρισμένα καὶ τεταγμένα πως τὰ τοιαυτα. αδικεῖ τις ἐκων δργην καὶ τιμωριαν κατα τουτου. ἐξήμαρτέ τις ακων συγγνωμην αντὶ τῆς τιμωριας τουτω. Oυτ' αδικον τις Ουτ' ἐξαμαρτανων , εἰς τα πασιν δοκουντα συμφερειν ἐαυτον δους ου κατωρθωσεν μεF απαντων Ουκ Oνει- δι ιν ου δε λοιδορεῖσθαι τω τοιουτω δικαιον αλλα 275συναχθεσθαι. φανήσεται ταυτα πανταJ ουτως ου μονον τοῖς νομοις, αλλα καὶ η φυσις αυτη τοῖς αγραφοις νο- ιιιμοις καὶ τοῖς ανθρωπινοις ηθεσιν διωρικεν. Αἰσχινης τοινυν τοσουτον μερβεβληκεν απαντας ανθρωπους δεμο- τητι καὶ συκοφαντια, ωστε καὶ oν αυτος ος ατυχημάτων ἐμέμνητο, καὶ ταυτ' ἐμιου κατηγορεῖ. 276 Καὶ προς τοῖς αλλοις, ῶσπερ ἁπλαος καὶ μιετ ευ- νοιας παντας ειρηκως τους λογους, φυλαττειν ἐμε καὶ τηρεῖν εκελευεν, οπως μη παρακρουσομαι μχὶ δ' ἐξα-318 πατησω, δεινον καὶ γοητα καὶ σοφιστην καὶ τὰ τοιαυτονομάζων, ως ἐὰν προτερ0ς τις ειπη τὰ προσονθ' ἐαυτωπερὶ αλλου, καὶ δαὶ ταυρο ουτως ποντα, καὶ ουκέτι τους ἀκουοντας σκεψομένους τις ποτ αυτος ἐστιν ὁ ταυταλέγων. ἐγω δ ωδ' ὁτι γιγνωσκετε τουτον απαντες, καὶ πολὐ τουτω μαλλον ἰὴ 'μοὶ νομι τε ταυτα πρ0σεῖναι. 277κακεῖν' εὐ oiδ' υτι την ἐμην δεινοτητα - εστω γαρ. καιτοι ἔγωγ' ορω τῆς των λεγ0ντων δυνάμιεως τους

δέξησθε καὶ προς εκαστον εχητ' ευνοίας, ουτως ὁ λέγωνεθ0ξε φρονεῖν. εἰ δ' ουν ἐστι καὶ παρ ἐμιοι τις ἐμει-

ρια τοιαυτm ταυτην μὲν ευρησετε παντες ἐν τοῖς κοι-

τ se λέγειν υπερ των ἐχθρων, αλλὰ καὶ εἴ τις ἐλυπῬέ

338쪽

XVIII. ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ τι τουτον η προσεκρουσε που, κατα τουτων. ου γαραυτη δικαίως, ουδ' εφ' ὰ συμφερει τὴ πολει, χρῆται. 278ουτε γαρ την ὁργην ουτε την εχθραν, ουτ' ἄλλ' των τοιουτων, τον καλ0ν καγαθιν πολίτην δεῖ τους υπερ τῖν κοινων ει σεληλυθοτας δικαστας αξιουν αυτ'mβαιουν, ουδ' υπὲρ τουτων εἰς υμῆς εισιέναι, αλλα μάλιστα μεν μη εχειν ταπι ἐν τ9 φυσει, ει δ' ἄρ' αναγκη, πραως καὶ μετριως διακείμεν' εχειν. ἐν τισινουν σφοδριν ειναι τον πολιτευομιενον καὶ τον ρητοραδu; ἐν οἱς τῖν ολων τι κινδυνευεται τη πολει, καὶ ἐν

οὶς πρ0ς τους ἐναντίους ἐστὶ τῶ δημφ, ἐν τουτοις ' 279- τα γὰρ γενναίου καγαθου πολίτου. μηδενος δ' αδικήματος πώποτε δημοσίου, προσθήσω δε μηδ' inoti,319αξιωσαντα λαδεῖν παρ ἐμου μιηρο υπὲρ τῆς πο-

μηθ' υπερ αυτου, στεφάνου καὶ ἐπαίνου κατηγοριαν ηκειν συνεσκευασόμενον καὶ τοσουτουσὶ λογους

ἀνηλωκέναι, inας εχθρας κω και μικροη υχίας ἐστὶ σημu0ν, ουδενος χρηστου. το δὲ δη καὶ τους προς ειι αυτον αγονας ἐάσαντα νυν ἐπὶ τονδ' τὶκειν καὶ 280πῆσαν εχει κακίαν. καί μοι δοκHς ἐκ τουτων Aι σχίν' λύγων ἐπίδειξίν τινα καὶ φωνασκίας βουλομενος ποιη- σασθαι τουτον προελέσθαι τον αγονα, ουκ ἀδικήματος ουδενος λαδεῖν τιμωρίαν. εστι δ' ουχ ὁ λογος του ρήτορος Αισχίνη τίμιον, ουδ' ὁ τονος τλὶς φωνης, αλλα τοταυτὰ προαιρεισθαι τοῖς πολλοῖς, καὶ το τους αυτους 281ρασειν καὶ φιλεῖν ουσπερ αν ῆ πατρις. ὁ γαρ ουτως ἔχων την ψυχ=ην, ουτος ἐπ ευνοία παντ ἐρu ὁ δ' ἀφ ων η πολις προορῆταί τινα κίνδυνον ἐαυτη, τουτους θεραπευων, ουκ ἐπὶ τῆς αυτῆς ορμει τοῖς πολλοῖς, ουκουν ουδὲ τῆς α σφαλειας την αυτην εχει προσδοκίαν.

339쪽

282τοισι, καὶ ουδεν ἐξαιρετον ουδ' ἐδιον πεποίημαι. αρουν ουδὲ συ; καὶ πως; ος ευθεως μετα την μαχην πρεσβευτης επορευου προς Φιλιππον, ος λὶν των ενεκεινοις τοις χρονοις συμιφορον αιτιος τη πατριδι, καὶ ταυτ αρνουμενος παντα τον εμροσθε χρονον ταυτηντην χρειαν, ὼς παντες ἐσασιν. καιτοι τις ὁ την πολιν

ἐξαπατον; ουχ ὁ μη λέγων α φρονει; τψ δ' ὁ κῆρυξ

καταραται δικαιως; ου τρο τοιουτs'; τί δὲ μειζον εχοι τις αν ειπεῖν αδικημα κατ' ανδρος ρήτορος, τὶ ει όμη ταυτα φρονει καὶ λέγει; συ τοίνυν ουτος ευρεθης.320283εiτα συ φθεγγχὶ καὶ i3λέπειν εις τα τουτων προσωπα τολμας; ποτερ' ουχ ηγει γιγνωσκειν αυτους οστις ει; η τοσουτον υπνον καὶ λήθην απαντας εχειν, δεστ' ου

μιμνησθαι τους λογους ους ἐδημηγορεις ἐν τρο πολέμω, καταρώμενος καὶ διομινυμνος μηδὲν ειναι σοὶ καὶ οι λιππω πραγρια, αλλ' ἐμε τὴν αιτιαν σοι ταυτην ἐπαγειν 284τγὶς ἰδιας ενεκ θρας, ουκ ουσαν αληθῆ. δες δ' απηγγέλθη ταχισε τὶ ουδὲν τουτων φροντίσας ευθέως Δμολύγεις, καὶ προσεποιου φιλιαν καὶ ξενιαν ειναι σοι προς αυτον, τη μιισθαρνια ταυτα ι τατιθέμενος ταονομιατα ' ἐκ ποιας γαρ ισης η δικαιας προφασεως Aia λχινη τω Γλαυκοθέας τῆς τυμπανιστριας ξένος λὶ φιλος η γνωριμος ην Φιλιππος; ἐγω si ν ουχ ορω, αλλ' ἐμμσθωθης, ἐπὶ τῶ τα τουτωνὶ συμφέροντα διαφθειρειν. αλλ' υμως ουτω φανερος αυτυς ειλημμενος προδοτης, καὶ κατὰ σαυτου μηνυτης ἐπὶ τοῖς συμιβασιν γεγονως, ἐμοὶ λοιδορει καὶ δνειδίζεις ταυτα, ων παντας μαλλον

285 LIολλα καὶ καλὰ καὶ μεγαλ' ἡ πόλις Αἰσχίνη καὶ

340쪽

μονα, ουδ' αλλον υμον Ουδένα, αλλ' ἐμέ. καὶ παρελ- θοντος σου καὶ JΠυθοκλέους δεμος κανωδως, ω Ζευ321 καὶ θεοι, καὶ κατηγορουντων ἐμου ταυθ' α καὶ συ νυνὶ 286καὶ λοιδορουμένων, ετ' αμεινον ἐχειροτονησεν ἐμε. τοδ' αἴτιον ουκ αγνοεῖς μεν, Oμως δε φρασω σοι καγώ. αμφύτερ οδεσαν αυτοί, τ=ήν τ ἐμην ευνοιαν καὶ προθυμίαν μεθ' ης τα πραγματ' επραττον, καὶ την υμετεραναδικίαν ' δ γαρ ευθενουντων των πραγματων ηρνεισθε διομνυμενοι, ταυτ' ἐν οἱς επταισεν η πολις ωμολογήσατε. τους Ουν ἐπὶ τοῖς κοινοῖς ατυχήμασιν ων ἐφρ0-

νουν λαβοντας ἄδειαν, ἐχθρους μεν πάλαι φανερους 287δε τύθ ' ηγήσανθ' αυτοῖς γεγενῆσθα εἰτα καὶ προσήκειν υπολαμβάνοντεςJ τ0ν ερουντα ἐπὶ τοῖς τετελευτηκοσιν καὶ τὴν ἐκεινων αρετην κοσμήσοντα, μw'ομωρ0φιον μήθ' ομοσπονδον γεγενημένον εἰναι τοῖς πρ0ς ἐκείνους παραταξαμενοις, μηδ' ἐκεῖ μεν κωμαζειν καὶ παιωνι ιν ἐπὶ ταῖς των 'Eλληνων συμφοραῖς μετα

288παρ ἐαυτοῖς καὶ παρ ἐμοὶ, παρα δ' υμῖν ου. διαταυτ' εμ' ἐχειροτονησαν καὶ ουχ υμας. καὶ ουχ ο μεν δῆμος ουτως, οἱ δε των τετελευτηκοτων πατερες καὶ

ταφὰς αλλως πως, αλλὰ δέον ποιεῖν αυτους το περι- δειπνον ως παρ' οἰκειοτατέ' τον τετελευτUκύτων, ωσπερ ταλλ' ειωθε γιγνεσθαι, τουτ ἐποιησαν παρ ἐμοί. εἰκο- τως ' γένει μεν γαρ εκαστος εκάστω μαλλον οἰκεῖος χην