Orationes, ex recensione Guilielmi Dindorfii / curante Friderico Blass

41쪽

DEMOSTHENICA.

τ0ις περὶ στεφανου γεγρα-εν0ις ἐκατερων λογοις τεκμαιρε σθαι. μερινητο γαρ 0υδέτερος αυτων ἐναργως ουδὲ τρανως ἐκεινου του αγωνος ως αχρι δ&ης προελθοντος. ταυτὶ μενουν ετεροι διακρινουσι ριαλλον. Nullam istius dubitationis rationem et fortasse ne notitiam quidem habuerunt Philostratus p. 508 et Libanius in Argumento orationis contra Philippum Secundae p. 65, 14, neque iustam eam fuiSSe

Post annum Pythodoti archontis, duobus fortasse annis interiectis, oratio XLVIII) spuria κατα υλυμ tm- δωρου βλάβης habita est, ut colligi p0test ex g 26, p. 1174, 13: διεγραψεν ὁ αρχων LIυθοδοτος κατα τον νομον τὴν τουτουὶ 'Oλυριπιοδωρου ἀμφισβητησιν. Circa idem tempus incidit eiusdem auctoris id quod primus perspexit A. Sehaeserus) oratio XLIII) προς Μωαχρτατον περι υγνιου

νωνος α&ίας adscripsit Clint0n. Fast. vol. 2 p. 361 444), coniectura facta ex Verbis oratoris p. 1257, 4, ubi expeditio Ρanactum missa memoratur, quam eandem HSSe putat cuius mentio fit in oratione de falsa legatione p. 446, 3, SuScepta post pacem cum Philippo factam Olymp. 108, 2)et antequam cauSSa παραπρεσβειας ageretur olymp. 109, 2) Contra A. Schaeserus illam orationem ad ol. 106, 1 refert, neque videtur ea quaestio ad liquidum perduci p08Se.

ριετα IIυθοδοτον εστι Σωσιγένης, ου την ἐνάτην διελήλυθε κατα Φιλιππου δηριηγ0ριαν περι των ἐν δ ερρονησω στρατιωτων, ἱνα ριχὶ διαλυθῆ το μετα Λιοπειθους υνικον - . καὶ κατα τον αυτον αρχοντα την δεκάτ', destimam pro nona dicit, quia orationem contra Philippum primam in duas divisam habuit ut diximus sub olymp. 107, 1), ἐντὶ πειρατω διδάσκειν οτι λυει την ειρήνην Oaιππ0ς καὶ πρ0τερ0ς ἐκφερει π0las10ν. De ordine harum orationum ab Di0nysio dissentiunt viri quidam docti, qui Chersonesiticam post Philippicam tertiam habitam esse demonStrare Stu-

42쪽

CHRONOLOGIAduerunt: V. Annot. ed. Ox. Vol. 5 p. 158. Philippi eam hanc μεγίστην των κατα Φιλωτου δημηγοριων appellat Dionysius p. 947. Eius duplex antiquitus exstitit oditio, altera brevior, quae Servata est in codico Ρarisino S locos multos, quOS manuS recentioreS in margine adscris Serunt, omittente, altera copi0Sior, quam exhibent codices r0liqui, nisi quod ab horum quoque uno alteroque nonnulla istiusmodi additamenta vel plane absunt vel in margine scripta reperiuntur. De quo dixit Dind. in Annos. Vol. 5 p. 177 multumque est ea quaestio inter viros doctos agitata. Cf. H. W0ilium in edition0 contionum p. 312 Sqq., cuius Sententia nobis a Vero proXime abeSse videtur. 4. Huic anno orationem sX) contra Philippum quariam adscripsit Dionysius p. 738: μετα Σωσιγενηνεστὶ Nικομαχος, εφ' ου την ενδεκατην δημηγοριαν διεληλυθε περι του λελυκενω την εἰρήνην ωαπ-0ν, καὶ τους 'Aθ ναιους πειθει Βυωντίοις αποστειλαι βοήθειαν, ψὶς ἐστὶν αρχη Καὶ σπουδαια νομῆιον ω ανδρες Ἀθηναιοι '. Hodie

fere omnes consentiunt orationem non Scriptam ab De-mOSthene, Sed magna Sive maiore ex parte ex aliis Demosthenis orationibus commentariisve esse compositam, de

quo dixit Dindorf. in Annos. vol. 5 p. 202; cf. Weilii editionem p. 358 sqq. Ρro genuina habuerunt etiam Hermogenes V. Ioann. Sicel. in Walgii Rhot. vol. 6 p. 253) et Scholiasta Vol. 8 p. 190 ed. OXon. Suspecta fuit aliis, quamvis levioribus de caussis, ut colligi potest ex verbis

Olympiadi 109 exeunti vel 110 ineunti orationem LIX) c0ntra Neaeram probabiliter adscripsit Clintonus in Fastis Vol. 2 p. 359 441), quam non esse Scriptam ab

Demosthene iam veteres eritici recte iudicarunt, quod annotatum ost ab Dionysio vol. 6 p. 1127, Phrynicho p. 225 ed. Lobeck. qui αδ0κιμα ονόματα memorat ab USU

43쪽

DEMOSTHENICA. 33 Demosthenis aliena), Athenaeo 13 p. 573 B, Harpocrati0ne, Libanio, Photio. Idem fere tempus esse videtur orationis LVIII) in

Theocrinem κατα Θεοκρινου ενδει ς), quam ClintonuS Fast. vol. 2 p. 153 169) parum idoneo argumento usus aliquot annis post 111, 1 habitam esse statuit. Dinarchi hanc esse orationem et Dionysius p. 652 putavit et multos putasse annotavit Libanius in Argumento p. 1321. Demosthonis cui adscripsit CallimachuS, v. DionyS. l. c.)an Dinarchi sit dubitat Harpocratio S. V. αγραφίου et Θεο- κρινης; Sed neutriUS re Vera eSSe videtur. Satis veri similem opinionem Nitschius protulit de traiciendis partibus in Demosthenis orat. , di88. Berol. 1873, p. 43), comp0sitam eam esse ab eodem qui habuit, Epicrate. OLYMP. 110.

1. Sub hoc anno orationem XI) LIρος την ἐπιστολην την Φιλίππου posuit Dionysius p. 738: ἐπὶ Θεο

γ0ριῶν, αρχην ταυτην Ποτι ριεν - ἀνεβαλετο τον πολεμον''. Hoe quoque, ut tot alia Dionysii, ex coniectura profectum. Est enim certissimum hane oratiunculam ab Sophista aliquo maxime ex oratione Olynthiaca Secunda compOSitam eSSe. Philippi autem quae si annexa est Epistula XΙΙ)et genuina est, a Pythone Byzantio vel alio quodam Philippi

oratore compOSita, neque cum oratione undecima ullam habet 800ietatem, quippe quae eius auctori ne praesto quidem fuerit. 3. Hoc anno habita esse fingitur oratio LX, Ἐπι-ταφιος inScripta, i. e. Laudatio funebris eorum qui in

pugna ad Chaeroneam solymp. 110, 3) ceciderant: quae

demandata erat Demostheni, ut novimus ex Oratione de corona P. 320, cuiuS oratio quum aut non edita esset aut

DEMOSTH. Vol. 1. 3

44쪽

CHRONOLOGIA

peritSet, haec quae nunc superest ignoti rhetoris declamatio, in qua plura sunt e Menexeno Platonico sumta, inter orationes recepta eSt DemoStheniS, quo enm prorsus esse indignam iam veteres critiei intellexerunt, Dionysius vol. 6 p. 1027. 1095 ubi ὁ φορτικος κH κενος

Αἰγειδω et Κεκροπίς, Libanius in Prolegomonis ad Demosthenem p. 6, Photius Bibl. p. 492, 25, Suidas S. V. Λημοσθένης. Nihilo melioris notae est altera quae Ἐπιταφίω in codicibus subiecta est declamatio LXI), Ἐρωτικος inscripta, in laudem Epicratis cuiusdam, de qua ipsa quoque recte iudicarunt veteres critici: vid. Dionys. p. 1095 ubi omnes pariter qui sub Demosthenis nomino ferebantur πανηγυρικοὶ λόγοι condemnantur), Polluc. 3, 144 παρα Λημοσθενει εν τῶ Ἐρωτικω, H AM10σθένους ἐστὶ το βιβλίον), Liban. in Proleg. p. 6, Photium Bibl. p. 492, 25. De utraque doclamations pluribus dixit Westermannus in Quaestion. Demosthen. 2 p. 49 - 83 in ed. Dind. Oxon. vol. 7 p. 1393 seqq. et 1413 Seqq.).4. Ctesiphontis rogatio de Demosthene corona aurea donando. V. sub olymp. 112, 3. OLYMP. 111.

1. Moritur Philippus, ab Pausania, uno ex ipSius satellitibus, obtruncatus, ἐπὶ IΠυθοδήμου ut narrant Diodorus 16, 94 et Arrianus Anab. 1, 1, quum annum aetatis ageret quadrageSimum Septimum, Secundum Iustin. Hist. 9, 8: Decessit Philippus quadraginta et

Sestem annorum, quum annis Oiginti et quinque regnasset ου προσω βιωσας ἔξ τε καὶ τεσσαρακοντα ἐτῶν, PauSan. 8, 7, 4 plenos Solum annos nominans. Annos regni non Satis accurate computavit Iustinus numero rotundo poSilo.

Nam quum Philippus archonte Callimed0 0lymp. 105, 1)

45쪽

Ρerdiccae fratri in regno Successerit, annum VigeSimum

quintum ne attigit quidem. Recte igitur Diodorus 16, 1 viginti quattu0r, Dexippus apud Georg. Suncell. p. 263 viginti tres ann08 posuerunt, hie plenis tantum annis computatis, ille ultimo Vitae anno, quem non expleVerat Ρhilippus, addito. In contrariam quam IuStinus partemorravit Satyrus ap. Athen. 13 p. 557 C annos dicens duo et viginti nisi is numeruS corruptus eSt, quod eum Boelinochio iudicat A. Sehaeferus vol. ΙΙΙ, 1, 63). Pluribus haec omnia exposuit Clinton. FaSt. vol. 2 p. 227 281) sq. Philippo succedit Alexander anno aetatis vigesimo: V. Plutarch. V. AleX c. 11, Arrian. Anab. 1, 1,

Clinton. l. c. p. 229 283 Hoc fere anno, ante dirutas Thebas 111, 2), scripta osse videtur oratio XVII) IIερὶ των προς 'Auξανὁρον

συνθηκων, quanqUam non ab Demosthene. Nam inter il ευδεπιγραφους numeratur a Dionysio p. 1127 et ab Libanio in Argumento, qui propiuS eam accedere ObServat ad Hyperidis genus scribendi, quod repetit Photius Bibl. p. 491, 22, et duo notat vocabula non DemoSthenica,

bus τυραννι ιν addit G. H. Sehaeserus ex p. 213, 16: quanquam, nisi alia accederent indicia, huic argumento non multum tribuendum foret. Hegesippo eam adscribi narrat scholiasia p. 254, 19, coniectura incertissima, immo falsissima ex quaestione orationis Septimae petita. Memoratur p. 212, 25 η κοινη εἰρηνη, quam P0St Pu gnam Chaeronensem primum a Philippo, tum ab Successore

eius Aloxandro cum Graecis factam esse constat: V. Dio

111, 2), Ρlutarch. V. Phocion. c. 16, Arrian. Anab. 1, 1, 2, Iustin. 9, 5. 11, 2. Dixit de ea Boehnech. Quaest. Vol. 1 p. 622 seqq. et de hac oratione p. 628. 629. Diversa est opinio Droyseni, A. Schaefert vol. ΙΙΙ p. 191 Sqq.), aliorum, qui circa ea tempora quibus Agis Spartanorum rex bellum contra Antipatrum movit 0l. 112, 2f330 ) hane orationem habitam esse iudicant.

46쪽

OLYMP. 112.

3. Aeschinis oratio contra Ctesiph0ntom set Demosthenis XVIII) pro eo, inscripta περι του στεφανου. De anno huius orationis consentiunt Dionysius p. 746, Ρlutarch. V. Demosth. c. 24, Theophrastus Charaei. c. 7 confirmantque aliae rationes. V. Annot. ed. Ox. vol. 5 p. 289; ΑSchaelarum vol. ΙΙΙ, 1 p. 20 5 sq. Demosthenes archonte

Chaeronda solymp. 110, 3) ab tribu sua moenium reficiendorum curator τειχοποιός) constitutus tria talenta sui perhibet auctor decreti spurii in orationem p. 266 inserti)Vel centum minas Secundum Aeschinem e. Ctesiph. g 17)in eam rem de suo dederat. Quae moverant Ctesiphontem

ut rogationem proponeret 0lymp. 110, 4) ut Demosthenes

propter virtutem ac benevolentiam quam reipublicae probasset corona aurea donaretur. Quam rogationem γραφηπαρανόριων contra Ctesiphontem instituta petivit Aeschines eodem anno. Quomodo vero factum Sit ut iis quam Aeschines Ctesiphonti olymp. 110, 4 intenderit, non eodem tanno, sed diu intermissa olymp. demum 112, 3 peracta Sit, a pluribus viris doctis est qua08itum, quorum ea de re coniecturas valde incertas, partim etiam manifesto falsas, eX- posuit Boehneckiu8 vol. 1 p. 594 seqq., cf. H. Weilium in odition0 iudicialium orationum p. 390. Cecidit caussa Aeschines quintam Suffragiorum partem non adeptus impositaquo sibi legitima mille drachmarum multa in Asiam profugit: v. Vitam Aeschinis p. 4, 20. 5, 20, Pseudo-Plutarch. V. decem orat. p. 840 C. Actio autem Aeschinis non tam contra Ctesiphontem instituta erat quam contra Demosthenem, qui in oratione de corona vitae ante actae quum privatae tum publicae rationes reddit adversariique, factioni Macedonicas addicti, nequitiam in clara luce collociut.

47쪽

DEMOSTHENICA.

OLYMP. 113.

His annis Lycurgus Aristogitonem Sycophantam εν-δεωι in ius vocavit, cuius cauSSae monumenta nun

quoque eXStant duae κατ Ἀριστογείτονος orationes XXV. XXVI) Demosthonis nomine inscriptae. Utramque damnΛ-vit Dionysius ab Libanio memoratus in Argumento p. 769, confer ap. DionySium ipsum vol. 6 p. 1126: εἰ μεντοιενιοι ψευδεπίγραφοί εἰσι λογ0ι αγὶδεις καὶ φ0ρτικαὶ κώGγροικοι κατασκευαί, ως ἐν τη Scribendum videtur ἐν τοῖς)κατ' 'Αριστογείτονος β . Alios vel utramque vel certe priorem defendisse refert Libanius ibidom. Ρost quos etiam Ρhotius Bibl. p. 491 contra Dionysium disputavit. Priorem quae fere sola citari solet ab rhetoribus et grammaticis Harpocratio bis notavit usitatis vorbis εἰ γνήσιος. Reeentiores plerique nune post A. Westermannum et A. Schae- ferum utramque damnant, nisi quod priori Strenuus nuper

patronus exstitit H. W0ilius Revus do philologio 18829. 1 Sqq.), contra quem disputavit Ι. Η. Lipsius Leipetiger Studien vol. VI p. 319 sqq.). Nobis quoque defensio de-

Speranda videtur; at de vera origine huius orationis, quae Demosthenico genere dicendi magna eX parte utitur, nondum omnia patent.

in qua Thebae ab Alexandro captae memorantur et annonae caritas quae bis post id tempus fuerat se 918, 20),

in hunc fere annum incidere Videtur. 4. Novae coeperunt contra Demosthenem machinationes adversariorum in caussa Harpalica. HarpaluS, qui eum sex milibus militum et magna pecuniae Summa Ale-Tandro, a quo the8auro Babylonio praefectuS erat, Surrepta in Graeciam fugerat, primo ex rogatione Demosthenis Athenis non orat receptus; deinde cum sine armiS una triremi redisset, intromissus quidem sed eodem Dem0- Sthene rogante in custodiam datus, pecuniaque quam Secum

48쪽

CHRONOLOGIA

attulerat in areo deposita est. Sed cum fere dimidia pars de summa deesSet, de ea pecunia quaestio Areopago mandata, nominatim Sibi capitis poenam irrogante Demosthene, si, quod adver8arii sermonibus ferebant, ipse quoque eius largiti0nis particeps inventuS eSSet.

tam Philoclis qui Harpalum in p0xtum Munychiae, cui

praefectus erat, admiserat), Aristogitonis, Demadis, Demosthenis aliorumque nomina ut reorum largitionis ad populum detulit. Quae accusatio ab oratoribus/) Demo-1ὶ Orationes contra Demosthenem in hac caussa habitae duae supersunt, altera Dinarchi, altera Hyperidis, cuius fragmenta ex papyris in Aegypto repertis prodierunt; aliae aliorum

Perierunt. Nam oratores creati erant decem qui populi nomine accusarent Harpalicae largitionis reos: de quibus v. quae collegit Maetgnerus in annos. ad Dinarchum p. 84. Hyperidem, antea amicitia cum Demosthene coniunctum, graviter reprehendit Pseudo-Lucianus in Encomio Demosth. c. 31, quod contra Demosthenem dixerit. Hyperidem ipsum inter oratores ab Harpalo pecunia corruptos numerat Timocles comicus ap. Athen. 8

p. 341 F, qui Demosthenem quinquaginta talenta accepisse ait. Viginti tantum talenta nominat Dinarchus pluribus orationis suae locis g. 6. 45. 53. 69. 89), item Hyperides scol. II, 15; X, 20), secundum αποφασιν Areopagi, totidemque Plutarchus in Vita c. 25 cum fabella de calice aureo in quo Harpalus pecuniam miserit ad quam Lynceus quoque alludit ap. Athen. 6 p. 245 F); triginta Pseudo-Ρlui. in Vitis decem orat. p. 846 Ccum eoque Photius Bibl. p. 494, 21, post mille δαρεικους statim poEt Harpali adventum acceptos. Cuiusmodi criminationes tanta levitate Athenis excogitari et credi a plurimis solebant, ut vera ab fictis discerni raro possint. Cuiusmodi est quod Demosthenem iam antea a Philippo, ab Euboeensibus, ab

Amphissensibus, ab rege Persarum pecunia corruptum fuisse narrat Aeschines in oratione contra Ctesiphontem g 156. 239 sq. famamque de auro Persico, quod acceperit ut contra Macedones diceret, repetunt scriptores alii: V. Diodor. 17, 4, Plutarch. Vit. 14. 20. 23, Compar. Demosthenis cum Cicerone c. 3, Pseudo-

49쪽

stheni inimicis, comicis, historicis et biographis ita est calumniis et figmentis exaggerata, ut quid veri subfuerit nunc aegerrime inveniri queat. Culpam quidem in se admisisse Demosthenem et per se abhorret a veri Specie et confutatur Philoxeni Macedonis testimonio quod Serva-

caussa duae Domostheni adscriptae ferebantur, quarum neutra ad nos pervenit, altera περὶ του μη ἐκδουναι Αρπαλον, altera ἀπολογία διορων, utraque Suppositicia, ut refert Dionysius de admir. vi Demosth. c. 57 p. 1127, 1:ει μέντ0ι ενιοι φευdεπιγραφοί εισι λογοι αηδεις καὶ φ0ρτικαὶ Plutarch. in Vitis decem orat. p. 847 F, Philostratum p. 538,

Iustinum 11, 2. Quae fama ut non est vana, ita minime Demosthenes ob eam rem vituperari potest, cum PerSieam pecuniam non in suum lucrum verterit, sed apud se deponi passus sit usibus belli contra Alexandrum movendi inSerVituram, V. Arn. Schaerarum ΙΙΙ, p. 106.1) Pausaniae verba sunt: Λημοσθενει δε φυγῆς τε συε-πεσεν ἐν γηρα λαβειν πειραν καὶ ὁ θανατος ἐγενετο Ουτω βιαιος.

πλεῖστα, ii μὴν τον χρUιατων α ἐκ τῆς 'Aσιας ῆγαγεν 'Αρπαλος μὴ μετειαβειν αυτον haec ex oratione ψευδεπιγράφφ, LIερὶ χρυσιου Sive 'Aπολογια δώρων, de qua statim dicetur, sumpta esse conicit Sauppius in Fragm. Orat. p. 251; cf. Epistul. lI, p. 1470 sq. III, p. 1485, 5) το δε υστερον λεχρεν ἐπεξειμ, ὁποῖον ἐγενετο. υρπαλος μεν Aς χθηνῆν απεδρα, διαβας ναυσὶν ἐς μητην Taenarum aliis nominare placuit, ut

50쪽

CHRONOLOGIA

καὶ ἄγροικοι κατασκευαί ως ἐν τοῖς κατ' 'ΑριστογHτονος καὶ

τελευτήν, πολλω νεωτερας ετι ποιησει τας Ἀριστοτέλους τένας των Ληριοσθένους αγωνων. ubi Diony8ius, ut recte monuit Sauppius ad Fragm. Orat. p. 251, non de oratione aliqua. Demosthenis edita agit, sed de cauSSa quam oraSSe Demosthenem nemo negavit. Egit autem DemoSthenes cauSSam Suam successu insoliei. Nam iudicum sententiis condemnatuS HSt, quumque impositae sibi quinquaginta vel triginta, ut ap. Pseudo-Ρlutarchum et Photium scriptum)talentorum multae solvendae impar e8Set, in carcerem deductuS, unde amicorum ope elapsus pecuniaque ab illis oblata sustentatus Troegonem in exilium profectuS eSt. Quae omnia pluribus enarrarunt Plutarchus in Vita c. 26,

Ρseudo-Ρlui. in Vitis decem orat. p. 846 E, ΑΠ0nymuSin Vita Demosth. p. 27, 14, qui etiam numerum dierumqu08 in carcere transegerit cognitum habuit: καταιριθεὶς ἐδέθη μεν ηινιερας δεκα, ριετα δε ηι ιερας qui videntur dies illi esse per quos in vicinia urbis apud amicos latuit secundum Plutarchi narrationem) απῆλθεν εἰς Tροιζῆνα, κρειττονα των ἐν 'Aθηνως δεσμιων την ἐξ Ἀθηνων φυγὴν

1 Ab hac oratione diversam fuisse quam Περὶ χρυσίου inscriptam memorat Athenaeus 13 p. 592 Ε Clintonus putat in Fast. Vol. 2 p. 356 438). Multo probabilior videtur Sauppii sententia qui eandem esse iudicat, quum ipsa quae Athenaeus narrat declamatoris ingenium prodere videantur: Uημοσθένη δε