장음표시 사용
121쪽
dnoorum labris, in quibus sacer- dolos manus ne pedes purgiarent. x ων - ἐπιγεγραπται J Nototur relativi pronominiκ usus, cuius loco pronomon domonμtrativum addita pnrticulii Antistituor. possis. M -nuit Rimvo Speeitii. I. Qua t. Iter. pag. 27. ΛακsAreatio νίωνl Istiusmodi gonitivus absoluto positus haud raro in artis operihuμ in voti itur, ubi plorum ino subaudiunt αναθημα A. δωρον. qua tamen ollipsi non opus osso mihi porsuasit Hormnianus, ouit A loeum G. adscripsorni Uchori . Doliandi. d. Inseliri n. pag. 191 seq.). Mul in huirin genitivi Oxompla in dodientionibus attulit Frana. Elementi. Epigraphie. p. 232.
lomaons in Photii niblioth. Cod. 19s . pag. 4Ν1. Ad ipsam loqnon dirationem, qua Nosior in roticondo hominis Domitio hic utitur, es. Aimilos formulas II, 12a sn. Iv titare τε αναθήματα onκ ἐπίση-μαJ i. o. niaria minoris pretii. Schwoigh., qui vortit: -nulis signasti titulo idonaria , h. l. haeroi, cum simulnerum istud aureum trieuhi talo, quod mox memorntur, v Ninm vilis suorii protii. Sod booeo opus nd on, qtano ODκ ἐπίσηnte di euntur. Ex Horodoti sontentia noti
ltoris fidem. erim noverca Vono tanto pano oum interfieoro voluissol.
Quod ad imaginom ipsam nitiDot, iuro hoc oxemplo, ut C r. ndnolnt, usus ost Hormannus in libro laudat. pag. 204, quo se ilicet monstraret , antiquissima I am aotato
122쪽
λέγουσι ει νω. προς δὲ καὶ τῆς ἐωυτου γυναικὐς τὰ απῖ τῆς δειρῆς ἀνεθηκε ὁ Κροῖσος καὶ τὰς ζω νας. Tαυτα μὲν ἐς Βελ- 52
Athonnot VI. p. 'a2 do simili quodam dono ot Enstnihil ad Ilomor. Odyss. p. 453. 2a Basil. CAP. LII.
magis nocos a sum. quod Rotκkius proposuit: καὶ μηβγων. eum huius ni odi transit .ab urbium nomini-bnM nil clarum incolas haud raro occurrant. - Purticulam uni si,
eula Iν. modo omittitur, conaul. Selinosor. ad Lam hori. Nos . do Et
lips. pag. 600. Vid. V, 50. Cr. addit nast. Lotiro eriti t. pag. 152. ἐν Tro νη ' του 'Isti ηυλυ ' πολ- λωνοςJ Do tomplo Apollinis Ismonii Noster V 5u, ubi vid. noti. Qui poculi ars Amphiarai saeollum in Apollinis templo fuisso existimant aut aliud Amphiarai fanum in ipso aurci Thohano haud proelii isti urbs ponunt, donariorum translationem
123쪽
docursu Thohns a d liti ibiquo Apollinis Ismonii in lomplo, ubi otipsum fuit orae ulum, reposita et Horodoti ad notatem usque ser
Matthino, tum in Grammat. Gr. I. 5l0, a. Dae. 9Α5. tum in nota ad h. l. r .. ει orscirενηται. oh er rictonso Ite, an ipsum expedi ionem Doeretii res se. deus; εἰ προσθίοιτο. anseri posset. tis sibi adiuveret socios equippo qua do ro adline dubitari poterni. an ipsi succedorol. sa tis opinor ox iiis nΡparet. Optativo in coniunetivum mutato nil niti prorsus loel foro se a tonitam Pninquo vix aptiorem. Tu vid. I nonniloin: Uohor
sinutilis suo loeo videbimus. Aliam quoquo interprotandi ration m pr posuit Matthino. qua orationem Ohli
quam cum recta mixtnm et con susnm osso statuendum sit. In
roget. in Thneydid. p. Ioa similia
124쪽
μεγάλην ἀρχὴν μιν καταλυοα JExstat oraculi versus in Diodori Exeorpti. VII. g. 28 Tom. II. p. 25
Qiitio Cicero do divinat. II, 5 , ita reddidit
,, Croesus IIalym penetrans vin-. gnaua Pervertet Opuin vim. Ubi plura aliti vetorum tostimoniae itavit Davisius. Namque Ob ambiguum sensum Orue uti versus valdo colubratus per omnem antiquitatem
usque ad Cosmam, qui in historiis nuper editis Spici log. ROm. II. p.
38 seq.) eius meminit. - καταχυ- σαι r liqui, quamvis quidam libri καταχυοειν, quod idem sequetiti cupito omnes praebent, uno San-eroni libro Excepto, in quo κατα- λυσαι In seqq. εDvροντα necipio: si quos invenisse . multu in quao-rendo raperu adhibita. U CL supra
I, 48, ne plura. Moneo propter Negris, qui h. l. ἰξευροντα idem va lere nit atques γνοντα allato loco Horodoteo VII, 215 in quo sane ἐξευρεῖν ondom inoeniandi notionunditi holur) aliisquo Euripidis ot Νο- phoelis locis. qui trimen mitius hue
limaeli. H. in Apollin. vs. in a. Noe loco. ubi Herodotiis dixtinguit intor IIυθὼ et Uελφους, illud dotompli atque oraeuli sodo intolli gendum, hoc de incolis illius re gi Dis adeoque urbis, quam illi e
exstitisso tradunt. Do urbe ipsa Uελτους posteriori tantum aevo dici eotitondit Gail. , priori novo dovicis viginti duobus circa Oraculi sedem spnrsis eorum tuo ineolis seoll.
debere; IIumo, quo oraculi sedes ne locus nutiquitus indieatur, eo dona antiquo novo do urbo accipi posse id om negat, qualis nimirum illa Strationis notato demum ies. ibid. IX. p. 64υὶ aut Iustini exstiterit. Cons. eius Atlas, EO itoliniit Ioa carios relatives a in Odograph. d Herodot. eis. Paris. 1825) Observv. Preti min. p. XII. Tu conser, sis, ut Homeri ne Pindari nune omittam locos, praecipuo Strabon. IX, 3. g. 2. p. 4ili et Pausan. X, 6, 3. Reliquos votorum locos de Doli his dabit Forbi per Handb. d. nit. Geogr. III. p. 911r reeotitioris quoque aetatis peregrinatores, qui Delphos inviserunt ac descripserunt, idom laudavit, inter quos praecipuo Prunt consulondi: Dodis eli. Classistat and topographieal tour through Groeco I. p. 162 seqq. I, 1. p. 225 ver8. germnti.), POuque- villo in itiner. Graue. II p. 14 ηoqq. Vors. german. , Lonlio Trii voles in N rthorti Groeco II. p. 55l neqq. , Utrieba Reisen etc. I. P. 25 ηοqq. , Burgosar Grooco and Lovant 18 A)T. I. p. 148. Praeterea es. C. O. M ueller. Orchomen. p. 494 coll. 146 sesqq. st Κ se Hollas II. 2. p. 44 seqq. Nunc satis constat
bliel iuris seeit Curtius: Ane dota Dolphiea. Herolin. lη43. 4. Reliquias quasdam grandium murorum
125쪽
ad Deiphos votoros pertinentium Oxhibuit Dodisellus idem in opere: Viovis and Doseriptions os Cyclo
pag. is. Cf. etiam allata nil ΠΟ-rod. VIII, 32.
satio, quos Cognovimus, antiquiη-simi esso videntur, ex auro albo n.
seleetro Dor Paetolum adlato ses. I, bo) consectit unum talom Du-mum nil fine in museo Huntorianonssorvari contendunt, quom tamen una cum aliis quibus inm numis eiusmodi aureis ad Cygieum refert Sostini. Equidem cum Booetibio Metrolog. Untersiteli. p. 12s nihil doeernere nusina: nil Asinna hos nu-mOA pertinere vix dubium. προuαντη γ ν καὶ ἀτελεμω καὶ προεδριηνὶ ἀτελεινγω molio ron e dices , quos recenti. editt. secuti sunt. Alii ἀγγελιηυ. ReiEius vero: cirἔ- avtην IOnum Ox more nec resen-xanto Vnichon nrio, qui uno oodem- quo modia haec et alia istiuymodi
seribi vult. Cons. III, i 3T. IX, et2. Quod in Norodoto fieri non posse, dudum vidit Sehwoisthaoliferus, qui quod prioris oditoris hanc ropotit
ontentinivr . Plane cognovi Horodotum perindo ae ceteros seri Ptoros Graecos dialeetum nd grammaticam ἀκριβειαν Non en exegisse, qua vulgo creditur eonstantia ni tuo perpetuitato A, nune aliter haud scio an iudicasset, si cognita habuissol
tius et subtilius hane in rem disputata sunt a viris doctis, intor tuos praeter Strnvo, Mattitiae, Guil. Dindors, tilios, nitum potissimum appollussu sume it, Ford. Iul. Cnos. Bredovium, qui in libri A quatuor annusti tuum eriti earum do dialoeto
quo is in hae ipsa ro proposita ita praeeipit p. 183: , , Nomina substanti a primae declinationis in εία exeuntia, quae a verbis in situ dorivata vulgari in sermono α longum habent, constantor npud Nostrum in ricii torminantur; quo dissorunt et ab iis substantivis soomininis,
rivata tantum in ριῆν, non in rini transeunt, et ab iis, quas a substantivis in Tυς vol aliundo derivata etiam apud Herodotum tur- minationem Fire, Mitima correDin retinent. Add. Matilliae, qui in noti. Ad II, 37 reete mortuorat, substantiva talia ab adioetivis in Uς dorivata sormam πῆ habero. Itaque et προ ααντηδεὶν reliqui ot tits 1ειην, idem quo etiam aliiκ loe istaeiundum putavi. Quare mOX cni'. 5b roposui ἀληθείην. προμαντε ti, quae Crooso est tributa , eo uniuit, ut Ρrimae in consulendo oraeulo partes illi dosorrentur. Ae plura Oxstant tostimonia, quibus intolligitur, plerumquo non nisi ab Amphictyonibus hoc ius euiquam tribui potuisse, quippe Po- res quos omnis merit templi ni uno oraculi cura. Sod ipsos Delphos quoquo idem exureuisso ius, ni in evincunt testimonia; es. Plui. Periel. 21. Plura Satnt-Croia: Dosnnciens gOuvemem. sederatiis P. 277. 278 ot Titiniann.: Uobor doti Bund dor Amphietyon. png. 17s seq. sequitur ἄτεχεια. quae Cum προ-uαφεια coniuncta roporitur III. Gret cum προεδρια IX, 72. At in exem-Ρla ex inseriptionibuμ protulorunt Gronuvliis ot Wossorinius. Add Corpus Inser. Grnoe . nr. liueus 161 3
oll. 1608. Plurima nune Curtius libro laudato protulit doeroia, in quibus have tria privi logia ot ipsa
Commemoriantur, haud rnro oliam cum aliis eoniuncta, v. e. eum ἀσυλία, eum προξενία, aliis: at ius loguntur tam in deerotis Amphictyonum sit r. 41-45 p. 76 seqq. 3, quRm in doeretis Delphie is snr. 46- mp. Is Ν33. Do immunitato portim, qui eum peregrini Delphis couse
126쪽
dissoni, tributo liberati auiit, diei
Nod ad nostrum locum magis sac re videntur, quas Strabo IX. p. 418 s. p. 641 A. retulit: quotquot persegrini Delphicum oraculum con- Rulorent, eos vectigal quoddam, ab Amphie tyonibus constitutum, Crissaeis et Amphissaeis pondero QO-aetos fuisse. A quo veetigali Lydos exemtos suisse perquam fit pro- habile. προεδρια hie intelligitur ius in solomnibus ludis, in Apollinis honorom institutis, primo ordine sedendi inde ino ludos speetandi. Quod stenus honoris alibi quoquo
frequens roperitur. Ac praeterea
Lydis hoe tribuerunt Delphi, ut,
quicunque vollet, in omne tempus Dolphorum unus seret, i. e. in urbem reeiperetur, nWOA possidero possot, alia iura neciperet, exeopto
tameti opinor ipso civitatis τῆς notit/ιας) iuro. Similia qua damin Graecarum eivitntum foederibtis Larchorus laudat ox Xenophoiit. Hellen. I, 2 et et Demosthen. pro Coron. p. 487 Ε. CL quoquo Corp. Inscr. Graece. Dr. lui et 2421. Cr. do his privi logiis consuli vult Van Dalo in Disserint. Antiqq. VI. p. 442-445. CAP. LV. ἐνεφορεετο αυτουὶ I. s. impletatae eo oraculo) s. Iamiter in eo eonis aulendo ribi in Isi . Similom l cum e Plutareti. Cieer. eap. is sal. 203 af et 8chwo; . in Loxie. Mo-rodot. s. v. Red plurn do vortii notione, tum propria do iis, quieibo aut potu avidius frumitur, tum translata do iis, qui in nitis quoque rebus eum simili aviditate
agunt, ubi secundus Ca8us nil ponitur, disputavit Lonnos. ad Phaln-rid. Epist. p. 26. Ubi dativum ad se iacit, implicandi notiono redditur; vid. Lohoch. ad Phrynich. p. Iria. - Λrticulus et γω, quom anto αλ - ίην adioeerat Schaeserus , n libris quidem abest, sed opportuno addi posso vidotur Schweiglineusero, qui in Sehellurshe ano libro ali
quid ante του erasum invenerat,
In primo versiculo eum recenti.
τοτε reponoratis, quam tamen invitis librii eriptis ne roprobantibus Rufino euius locum attulit Cr. do M tr. Comie. s. CXLV, b ed. Pa
ot Soholi in Platonico reponere non sumus ausi. Sed seripsimus πολυ- . ψήτιδα eum reuenit. editt. Pro-
127쪽
banto Si lignero Do vers. heroie. P. ot Bredov. p. 41., ubi vulgortoatrapητιδώ nut πυλυς η pirati, quod idem praebet Diodorus I. l. Cotis. otiam Utiger. Paradox. Thebb. pag. 206. Invenitur haec elausula in Athen. XIV. p. mo. , Euseb. Prae- par. Evang. V, 24, in Platon. Ne
pubi. VIII, 16. p. 566. Aliam e
ται J Quo sensu Cyrus dicatur hμιο- νυς η. Multis, docturntur insen I, 9s, ubi vid. Alia ad h. l. Platonis disputat Sehol insin, quae mulina
apud ipsum logi. , Simile quiddam in Arabum tabulis, quibus
ratur de Iliud. , quae Naamani ostfilia, LIedschaelio, Mesopotamine
Drnelaeto nupta. Nam miserium ea xe intitum procreatum Di conqueritur; quo dicto ipsa maritum suum cum asino comparaverat. Undo is cum ea protinus divortium facit. Vid. Tausenit v. e. Naelit voti JOA. v. Hanimor II. p. 167. cr.
qui pedibus est tenor, mollis; mox vero de quavis mollitie et luxuria dieitur; qua ipsa Lydos malo no-
I, 155. Apud Hesychium αβρα βαι-
non Aolum primariae personae iiiii et Oς , verum etiam seeutidarino sos αυτουὶ in hae structura positum: quod Noster eonsulto secisso videtur, qui Croetium olusque posteros appellans tolam donaum sive dynnis stiam signifiearo voluit atque hanc ob eausam eundem quoque casum rotinuit; quo mutato divorsitatem quandam inter Croesum et eius
posteros declarasti et, qualem minimo deelarare voluerat. Tu cons.
128쪽
τῆς αρχῆς. Μετα δὲ ταυτα ἐφροντιζε ιστορεων, τους αν Ἐλ- λήνων δυνατωτατους εοντας π σκτσαιτο φίλους. χτορέων δὲ ευρισκε Λακεδαιμονιους καὶ Aθθναίους προεχοντας, τους 26 μὲν του Aωρικου γε νεος, τους δὲ του 'γωνικου. ταυτα γαρ ηντους cis Ma νων δυνατωτατους ἐοντας προσκYησαιτο epno uri Particulam civ. in uno libro Omissam, ei rei vult Worsor. in Aetl. phili. Monaee. I. p. 2b , cum neque ad αντας nequo ad προσκτήσαι TO DRrtiouin potontiali sit opus. Sed iuro particulam retinoni reliqui libri olsoripti et oditi. ιστορεων δὲ ευρισκε ΛακεδαιuO- νιους R. t. a. J Sequitur hie loneior digressio, non illa quidem alienanti univorsi opseris eonsilio, Aed aliussere goneris atque ea, quam suPrn I, 23 seqq. narrationi Noster inso orat. Cum enim hoc sibi omnino propositiam habeat, ut Persarum rose vorsns Graocosque ipsos summa eum lando in lihortatem vindieatos ostendat, qnnoeunquo ni in hoc in opero narrantur, on hanc tintini ob causam narrari Vidolitur. quod seriptoris consilium ndiuvniat melius- quo deelarant. 1 Iine vel ea, quae ad antiquissimum Graucino statum, Laeoda moniorum at ius Atheniensium, quae principes soro tune tem poris in Grnoeia suerunt civitatos cognoscondum vnient, ita Iinrrantur, ut non do industria, sed Oh-Inta occasione, ubi inle quid omittore notas videri quent. resorantur. Neque otiam, quae utriusque huius
ei vitalis suerit conditio usqno ad Porsiea holla, eontinuo hie adi ieitur, nimirum post I ira, ubi ad
primarium narrationis argumentum a digrossiono redit auctor, sed millio insen, alia opportuna narrandi occasione oblata V, 3s 55. De quibus digressionibus Creuger. dixit in libro: Dio histor. Κunstdor Gripeh. p. 142 seqq. 273 ed. pr. p. 111 ff. 212 ed. goe.
Caelorum praetermitti non doliot vortia Nostri ταυτα γαρ ὴν et α προκεκρ αενα ἰοντα usquo ad eap. iminit. omnia dosiderari in sanorostilibro ot in aliis quibusdam; unde haee omnia non ab Horodoti manu HERODOT. I. Profectu, sed a librariis nilseripta osso perperam nonnulli arbitrati sunt. Sed ni in ut inooam ab aliis dudum prolata, vid tur hunc lo- eum in suci Herodotoo libro logisso Aristidi A sehol insin. n Frommotio vulgatus . pag. aa. Do huiusmodi laetinis in Nerodoti e Odd. EL Bro-dov. P. I a seqq. - , In μeqq. pro ἐοντα Dotirnous coniceit ἔθνεα. non improbanis Porsono; vid. Trneis pag. 260. cr. Sod rosragantur
ne leni a. Ubi o soqq. intelligitur, το μεν pertinere ad Athenion ses, quos Pelasgieno stirpis ossenuetoris fert sotitontia, τυ δι ad Lacedaemonios, qui, cum Dorion sint stirpis, ad Hollonicum genus perti notit. Illam gento in Polasgicam nuspiam commigrasso roseri, nitoram vero Dores) multum va-gntnm Esso. Est haec Herodoti sententin, nisi prava intori'rotation solitontiam detorquero aut ipAn inscriptorem orroris incusaro votis. Traelavit huius capitis argumentum post alios C. O. Muollerna in Dorr. I. p. 17 seqq. , illiid statuens: quae hie prodita togantur, minimo ex nntiquis sontibus ne traditi ni-hus fluxisso. vorum ex ipsius ΗΟ-rodoti studio eogit iliquo ration hune in m dum prodi: quippe qui scriptor sie sere varias antiquitalis traditioncs ae notiones in ordinem quagi redigoro atquo eone illaro intor so studuorit. Quas aliis di indicanda rolinquo; Horodoto enim molius me has ros perspicoro minimo equidem mihi sumam. noque intima otiis sensa, reeonditan coiseitationes mihi hunc in modum pn- toro consitoor. Qua re non attinethio dieoro do iis, qui Mnolleri rationem plerumque seeuti Horodo-
129쪽
tum hie lapsum ess neque Vora prorsus tradidisso existiment, quum
Polases ot Holletios diversae minimo fuerint stirpis, sed ad eandem primitivam porti neniit gentem; ut Mid dondors in scriptione schola Atica,
das Vorhiiliti ias dor liellonoti Eu donPolasgern etc. p. 3 seqq. I ., Matthino in Encyclopaed in real. Pnu-lyi elira odita T. III. p. stu coli. IV. D. 229., Clinton. Fast. Holl. I. p. 92 soq. At dicendum est do retiori disputatione i Tnh. ehrOnol. Toni. VIII. g. XI. p. 262 seq.), qua Athonionsos salso ab Horodoto Pelasgos diei statuit, quamvis aliis
eandem ille pro lassus esse videntur sontenti lim. uippo coniunctum hoc est cum eo, quod Pelasgos Dunqunm solum mutasse, uel leues vero multum perungatos esse irridunt; quod
ipsum iam nil universam illam do Pelasgorum atque Ilellenum originibus quaestionem pertinot, do qua resorro longum est, eorti quid definiro difficillimum. Quaro quae ndκeriptoris nostri in tolligentiam nonnihil taeero possint, ea pauca hic adnotabimus. Qui primum dis orto motiot, divor i generis osso Pol gos atquo Helletios; in quo postea advorsattis est illi Dionysius Ha-lienrnaMs. ADtiqq. Ronam. I, 17. p. 45 ed. Reis h. haec scribens: ην ταρ δη καὶ eo των LIεacisγων γε- ωoc 'Ελληνικόν, ἐκ Πιλοποννήσουτο αρχαῖον. Ae pluros viri doeti hoe Dionysii testimonium se euti sunt, in quibus praeeipuo Vnior.
ad Adolung. Mithridat. II. p. 382
dem Pelasgos et Hollonos pro una eademquo stirpe habori contondit. Quibus quodammodo acconseri ΡΟ-lerit Raoul Rochetto sui stoir. do PEtabliss. d. colon. Groo l. I. p. li), ubi discrimen inter utramque gentem non talo esse monet, 'lunio
plerisque videntur. Et alio loco ibid. I. p. 14t seq.) Pelasgos statuit indigenam Graecino gentem
osse vel corto Pam, cuius prinino in Graeeia, antiquissimo corio novo
fiat mentio. Quo enutiuκ do his disputat IIoeli. in Allgomein. Wolt-geseb. I. p. 348. MI ed. secunda Qui primitus quidem diversi generis utraniquo suisso gentem con '
113 seqq.), postea tamen mutua cognationis haud pnuca v liginroporiri contendit. Cum enim prius Pelasgorum cons prae reliquis ex-
quo sors Graeciae eontibus morit
Ommune, postea Hellenum nomen invaluisse eetisset Don minus vi atque armis quam consu tudine mutuoque commercio; in quo ipso Vestigium apparero linguae Polasgi eae atque IIollonicae non valdo diversae. A qua sententia non admodum ree utit ii, qui noti Omno quidem discrimen primitivum intor Pelasgos ot Hollenos sublatum euin volitit, Origines tamen utrius- quo gentiη ad unam Oandumque stirpem Graeeam roser i indoquo coniunetas primitus et e agnain κquodammodo ponunt has gentes, quarum alteram quasi Ox altera prosectam dieunt. Vid. inprimiΑC. F. Hemann. Grioch. Sinaisnl- torth. g. I ed. quart. , qui ut votorum ita recentiorum seriptorum
testimonia omnia fore attulit. Quas nuper pluribus do hae re disputavit Will. Muro: eriti l history os the langvago niad litoriit. os anc. Greeeo I. p. 51 seqq. , iis tacito ea-
rore potorimus: longo cautioremas in his praebuit, ab Herodoti fido haud diseedons. Grote historyos Greeee II. p. 315 seqq. 351. Ututost, mihi corto potior vidotur ΠΟ-rodoti nuctoritas prno Dionysii, qui multo post vixit, tostimonio, Hollenesquo indo ot Potnsgos probo
distinguendos oAse conseo: quod idem recto statuit Κrnκo Hollas I.
Dolnsgos ot Hellonos bono distinxit: quos eosdem otiam distinxisse vi-
130쪽
detur Iloeata iis Nilosius, qui nnie
ponnesum habita Ao seribit harba ros i. e. Pelasgos), tosto strabono VII. p. 321., qui ipso omnos sere consentire seribit i V. p. 220 seq. , Pelasgos esse seciρχαιδν τι τυλον καxci etὴν Ελλάδα π σαν ἐμπoaάων N. x. a. Pelasgi igitur, qui antiquissimi Graeelao incolno perhibentur, eum ad harbaros ab Herodoto aequo atquo uti Hecataeo reserantur, i. e. ad ens gentes, quilo non Graecae, sed poregrinao
stirpis sitit, profecto ah ipsis Hellonibus discornendi erunt, ex orientis terrae regioni hiis prisco admodum aevo in Europam nileoque Ornoctam transgressi, sive Arios dicas o superioris Asiae torris Pro-
laetos, ut statuit Κortiim Grioch Gesch. I. p. 9 seq. . sive Phoenia es ex Aegypto pulsos Philistaeosque homines stirpis Seinitione, ut Itoothio placot Goseh. d. abondi. Philosoph. I. p. 90 seqq. noti. D. M),sivo denique, quod ipsum quibus-
am pineuit, ad Indinm usque ro- urediaris indoque repetas Pelasgorum gentem Inclogermanicam. ROethio nuper assensus est L. Ross in
Do ipso Polasgorum nomine poston, quas Κruso l. l. I. p. 437. Hiigisti Urgoschielito d. Philist. pag. 38 seqq.. C. F. Hormann l. l.
g. 6 not. s attuleruiit, consul. Roeth. l. l. noti. p. 8 seq. et quae nuperrime do his dissoruit a. G. von Halini Albanensiscli. Studisnp. 2l4 seq.
tolligonda, admodum Oxere uerunt viros doctos, eum multa apud ve- toros tradita reperinantis do Pelasgorum commigrationibus, qune omninproserre putidum est. Unum pretia tabo Strabonem, qui Pelasg A vOeat πολυστχανον sθνος καὶ ταχυ
storr. p. 41. Quae igitur Pelasgistribuunt Strabo, alii, on ab Herodoto Hellenibus tributa videmus; nam Herodoti verba, ut quibusdam
olim visum ost, nd Polasgos rosurri, quo Strabo atquo Horodotus secum conciliontur, non sinunt linguas leges, neque ipse stophaniis Byzantin. s. v. Uωριον p. 746roeto hune loeum necipions. Quare Wossolingitis Ilorodotum non do universa Pelasgorum nationo hieloqui eonset, sod de Atheniensibus tantum, qui a Pelasgis genus duxeriti t. Cum enim latissimo patent
Pelasgorum gens, oo' solos ab Herodoto commemorari credibilo ost qui ad Attieam portiti ant onmquo terram ab antiquiAsinio novo tenu-orint , unde indigonne sivo nutoia
chthonos sint appollati, qua quidem
appellations Atheniensos prno reli- qnis Graecis insignes voluisse neminem fugit. Unde non inultum differt, si Polasgos Alliene terrae filios ingressos priseo aevo ot cum in distonis in unam sero gerit m Con-
grationos ineolarum minus est perpessa, tosto Thucydido I, 2 sn.:
seqq.), Athenienses nullo modo Poliis os misso dietitatis nequo unis iunm otiam hoe pronuntiasso, licet votustatis suae ubique inelatoros