장음표시 사용
91쪽
ος δ' re ν αυτων πλεῖστα ἔχων διατελέιὶ, καὶ ἔπειτα τελευτῆσθευχαρίστως τὸν βιον, ουτος παρ' ἐμοὶ το Ουνοιμα τουτο. ωβασιλευ. δίκαιος ἐστι φέρεσθαι. σκοπέειν δε χρὴ παντος χρ νη- ματος τὴν τελευτην, κῆ αποβri σε u. πολλοῖσι γὰρ ori Dποα-
omnino h. a. a. tibi si romovoris
istud εν, lanmidior sano tuam fit sententia. Qui praetoron ατπρωπουσιotici simpliciter pro ανθρωπος diei Oxiκtimant, ii loei vim ne tonorem minimo pereopisso videntur. De quo cr. conferri vult L. Chr. Wolf. ad Liban. Epist. τ30 not. ot de sententin ipsa Platon. Epi nom. init. p. 973 C. coli. Pind. Nom. VII, Tu 86. Mox roli qui ἔπειτci, cuiuκloeo Diot,eli odidit ἔπειτεν; vid. noti. Ad I. 4. ενχαριστως h. l. oo sensti, quo alias ἐπιχαρίτως. do iis, quas grato nut iucundo modo sunt, diei monuit Booetili in Corp. In scripti. Gr. I. p. 52. b. Add. Bre
bri, quos cum Gnissordio, aliis secuti sumus in loco utiquo imp dito ot salebroso. Selawab., quo disseulinioni loci tollorot, o duorum litirorum veμiiciis ot Geinoκii coniectura edidit ταντα χίγου τι oo ισος, ηimulque comma posto πιδενὴς dolotum vult, quo intelligeretur μιν nntecedens non minus
ad ποι ησαμε νος quam nil ἀποπιu- πε rote referri posse. In quo haud offugit consoris castigati nom in Ephenim. Ionetiss. t Alr. Dr. I 65. p.
92쪽
Κροίσω ου κως ουτε ἐχαριζετο, ου τε D;γου μ ν ποιησαμενος ουδενος αποπέμπεται, καρτα δοξας αμαθέα εἶναι, οὐ τα παρεοντα αγαθα μετεὶς την τελευτὴν παντος χρῆsματος ορανε κέλευε.
μετα δὲ Σολωνα οἰχομενον ελαβε εκ θεου νεμεσις μεγάDi 34
tinoi vi ρτα δοξας; neque offendoreolori subiecti, quod dicunt, trans itu, nullo addito pronomine, quod in talibus omitti, satis poterunt monstrare, quae in Creuetori Mo lett. III. p. an nituli, quibus unum modo hie addam locum oumquo insignem sex Plui. Fab. Max. a init.: οὐ μην ἔπεισε eo ν et λαώ. ωιον ἡ
neque Croeso gratus erat et hie, , Croesus olim ut ν i. o. Solonem , nullo loco numerans a se dimisit, rutus inscium Admodum esse, qui ,, praesentibus bonis praetormissis, iuberet omnium rerum Exitum in , spiei. Qui cum verbis ταυτα
VIII. 132. Dindors ot Diot se h
tur. Roliqui libri ἀμαθεα, quod
eum reo. edd. rotinendum eonsili.
CAP. XXXIV. Lati' ἐκ θεου νεμεσις μεγάλη Αὐoωυνὶ ἐν θεου optimi libri; A
ἀλεων alii minus Lotio. - aiauβάνειν do salo diei. quo quis abripitur, moti l ci . in Dionyso p. 76. Sutilentiam ipsum en satis illusirn-bunt, quae supra nil I. a2 diotii sunt; cr. cum hisce compnrat
Homeri verba in Odyss. XVIII, 130 157. ως εἰκάσαιJ i. o. ut eoniicere licet: Es. Vigor. p. 206. 714.
sed vid. Horod. I, 17 l. II. 2. IV, 94 ot Κuolinor. Gr. Gr. g. 646, i., qui idem g. 614 otiam attigit, sirino initio capitis legunturi μετα Σό
αυτικα δε οἱ ευδοντι δετεστηυνειροςJ i. e. ala in nero dormienti tui ad xliiil a. oblatum ost) --mnitim. Notavimus propter Verbum imotάνω, quod hie in noristo secundo occurrit adparendi notione, dandi casu adiuneto, tosto Lorolland Xonoptioni. Epties. p. 170 p. 226 ed. Poorthamp. . Cf. insen I, 33 init. αχηθείην ot h. l. ot I, 4no Florentino altoro tuo Parisino cod. scripsi pro ἀληθηιην, probante quoque nredov. p. 127. 185 seq.Dindors ol Diotsel, doderunt ἀλήθειαν, quod in nullo legitur libro. otiam I, lin. II, 106. Mox ad
verba τῶν tiελχόν ro1ν γε νεοθtiado noristi infinitivo laudat Cr. Fi- sebor. nd weller. III. b. p. is uuae sequitur narratio, eam haud
93쪽
σι orio ε si βληθέντα. ὁ δὲ ἐπεί τε εξηγέρθη, καὶ έωυτῶ λογον
ἔδωκε, καταβρωδ νησας τον ονειρον, αγετια μὲν τῶ παιδὶ γυναῖκα, ἐωθοτα δὲ στρατηγέειν μν των Λυδῶν, ουδαμῆ ἔτι ἐπὶ τοιουτο πρῆγμα ἐξέπεμπε ' ακοντια δὲ καὶ δοράτια καὶ τα
τοιαυτα παντα, τοῖσι χρέονται ἐς πολεμον ανθρωποι, ἐκ τῶν
nauu Tyrius Dissort. XL. p. 267, qui inmen eat si mutum Croesi filium Atyn appellat, αμΠρτηιια μνωδονι - κον commisit, iudies Holnsio atque Davisio: Aristi dos doniquo Orati. Iunti. I. Tom. II. p. 125 Iotib. thiu. Sehol. , Ualer. Maxim. I, T. ext. 4.
multis, qui loqui non potest, qui idoni I, η5 ατωνος dieitur coli. I,
47, ubi κωτος et - των ων iunia guntur Oodem sensu. Atquo Eustathium si audiaη ad Odyss. V. p. 230, 8 sqq. Od. Basil. et Ammonium p. Ν6 inos locos Cr. adseri psil), κωνος votorum Graecorum . ratiotio dicitur mufus. recontiorum ex usu quoque aviatis. Qua Grnm-mnlieorum Obs rvnticino, teste cr. , usi sunt ad Homericum Hymn. in Moreurium Homoro abiudicandum, quippe in quo vs. 92 ooenrent νω- τος ωκουσας. Cons. Emost. notulam ad h. I. Sed ipso Herodotus, qui Croosi filium ti . l. κωφον, i. e. muttim. nppolint, entadem insen I, an voeat διε pocros ἐνον την ἀκοὴν, i. o. κHrdum: tibi es. noti. Addit
Cr. Ilorneliii fragm. Apud Clement. Aloxnti tr. p. 71κ od. Potior. Alia plura inveni in valetionarii Obss. ad Ammon. p. 134-138. Particulum δὴ , quae simili sero modo posita invonitur I, Iid init. . illustrat
Nariung. Lolire d. Partili. I. p. 2Ν7. In seqq. ad nomen 'πιπις, quod frequens in Lydornm robus occur
Brodov. p. 356 soq. Futurum indieativi in oratione obliqua, Pra sertim in vaticinationibus satis notum , ut supra I, 13 ote. Notatur praeterea Orntionis quaodam abundantia in eo, qnod μιν ad i ici tu rpronomen. licol proximo antecos- serit τουτον του Arvν. Vid. noti. ad III, M. In soqq. rovocavi eum
Brodov. p. 300 vulgatam ἐξηγέρθη o Floroni. mutatam In ἐξεγἐ n
doti seri plura κατ αὐήωδήσας, hoe quoquo loeo aliquot libris srmata. Vid. modo Dindors. p. XXXIII. Brodov. p. 16s. Ad verba: εωυ- τι, λογον racuus rem duisentitis reptiliabia ) Cr. laudat Heliadors. ad Platonis Sophist. I. M. p. a20. Cons. ad II, 162 notati. αγεται μὲν xtis παι δὲ γυναῖκαlci γε σθω in modio do patro filio uxorem locanto in ipsius aedo qnasi abducendam illustravimus naCtosino Porsiec. o. 2. p. 92 so l. τοῖοι χρεονrαι ἐς πο4εμον οι αν- θρωποι J χρεονται, quod pluros libri sorobant, eum Schwg. ol Gaias. roposui. Vid. uredov. p. 386., qui
94쪽
ανδρεω νων ἐκκομωας, ἐς τους θαλαμ υς συνένησε, μη τι οἱ κρεμα νον τρο παδὶ ἐμπεσll. Εχοντος δέ οἱ ἐν χερσὶ του ι5 παιδος τον γαμον, απικνέεται ἐς τας Σαρδις ανηρ συμφορῆ
dat Cr. Homori Odyss. XXI, 7. ii ibi t. Eustath. p. 744, 28 ηeqq., ot ad VII p. 275 infra do sorma
not. b., no plura. Ac pertinet hue potissimum Pindari usus similem prorsus in modum huius pronominis dativo utontis: do quo monu
litis in eo esset, tit uorem duceret.
entamitas, malum. Eodom soro sensu
Herodotum quoque rospicientes, diximus ad Plutare h. Flamin. cap. 1 f.
p. 122; aut τυχη χρησθαι, do quo
vid. ad Philopoem. i notati. p. a. 4.- Verbis, quao continuo subso-quuntur: καὶ ου καθαρὰς χεῖρας Λών, indieatur, monento cr. , illum fuisse ἀνδροτονον sivo parricidam; coli. Bergior. ad Aleiphr. I. p. 48 ed. Wagn. Add. Blom fiold. in Glossar. ad Aeschyli Agamem a. 750. Hinc pro illius aetatis moroa Crooso expiatur, ad quem auΡ-plex confugerat. Nee ni iter, fratre quippe interseet , Tydeus ad Adrastum, Talai filii in Argivorumque regem, confugit, ot ah hoces
expiatur, ut monet Cr.', auctor
dotus, copiosius deseribit Sehol. Apollon. Rhod. IV, 603 seqq. coli. Eustath. ad Iliad. XXIV, 480. Εuripid. Orest. 5 al. Iphigon. Taur. 95o, quos locos laudat w sol. Tu adde Crouetori symbol. III. p. 122
mum attondi volumus, per grinum. qui supplex ad Croosi noden rotam gerat, prius ab eo expiari, quam otiis nomen patrinquo roquiratur; id si nod proelii dubii, roliui no aio receptum orat, ut, qui supi lex os-nol, sint in lustrarotur ni, eo, quem adiisset, hisque poraelis domum ni-
95쪽
δε του βα*ληχυ. παρελθων δε ουτος ἐς τα Κροίσου οἰκία κατα νομους τους επιχωριους καθαρσίου ἐδεετο κυρῆσαι ' Κωλι-
loquio bonigno, toetoque et convivio, ut qui ad domum ipsam sit
milium tuo pertiri ret, exolpuretur. Portinuit vero hoe potissimum ad cos, qui enode pntrata Vel invo luntaria pro moro horoicao net uiatis patria terra eodere saeinusquo commissum exsilio, usi longiorovol annuo, ut apud Huripid. 1lippos n. vs. aci logimus, litore eoaetierarit, quorum ut sceloratorum omnem communionem nut commor-eium aversabntitur, usque dum crimino illi expiati essotit eo ritu, quii. l. copiosius deseribitur. Atquo huius moriκ, in quo Manguinis vitidicino. quam dicunt, haud obseura vestigia cernuntur illam onim non minus apud antiquissimos Graecos, quam apud Oriotitalos gentos valui Aso, vix erit, qui neget), huius inquam moris alia quoquo multo Post Occurrunt v stigin vel potius reliquino in Athenionsium Iogislatiouo iudieiis tuo. Fuit enim constitutum religiotioque Maerntum aD-tiquissimum iudieiuna Ephotarum ἐπὶ IΠαλλαδιω. quod practor ut in
inquiroret in caedes inconsulto com missas, auctoro Pausania I, 28, l . Quo in iudicio ro disceptata reum oportuit per annum Athonis abesso ot intra hoe tempuη do reditu pa-eisei eum cognatis eius, quem in- oonsulto intorsecorat. Noe otiiqbona putilicata sunt, noe in ipso
exsilio propinquis intor eti lieuit exsulsem persequi; qui ubi antio
praetorinpso cum illis pactus osset,
patebat oi redituκ in patriam, ubi tamen ipsi necesso erat expiari. Cotis. Seliol. ad Eurip. Ilippolyt. 35. Demosth. pro Nonor. p. 13.18, iti Aristocr. p. 643. mi alios suo et roeentiorum locos , qui line doro egorunt, apud Creueterum in Symbol. III. p. . I seqq. ed. teri.
P. 4. not. I. Est digna profectores. quao hoc potissimum respoetu nitius indugetur a viris doetis. Doaliis gentibus iisquo nomadibus per orietatem sparsiκ, apud quos indoab antiquissimo novo otinin iuri vindicta sanguinis valot nodosque commissa vel hoc vol illo modo luenda est, nunc non quaeram; quippe longum est et alionum nnostro instituto; mniorum nostrorum mominit G. , do quibus ita Tacituu in German. c. 21: uACi-poro tam inimicitias seu patris seu propinqui, quam ninicitias Decesse ost, nec implacabilos durant. luitur homicidium certo nrmentorum ac pocudum Dumero recipit tuo Entis saetion in univorsa domus. Iinoo
satisfactio modio novo dicitur Is eri-yeld, Π 'ermeld, ιι 'ehrseid: ac eo m- probatur Romani seriptoris silos plurium Gorninnino gentium institutis ne moribus, nec ad homineqCnoson solum, verum nil animalia
quoque caesa, alia pertinuit. Vid. doetissimum IIossium meum ad Tnelii l. l. Singulari modo, monenio ., hune morona illustravit Ino. Grimini Uebor ei no eigono nitgor-
96쪽
σος δε ιιι ν εκαθηρε. εστι δε παραπλησίη ἡ κάθαρσις τοῖM I8δοῖσι καὶ τοισι Ελλησι. ἐπεί τε δε τὰ νομωμενα ἐποίησε ὁ Κροῖσος, ἐπυνinh/ετο oκοθεν τε καὶ τίς εἴνη, λέγων roδε' Τὸν - θρωπε, τίς τε ἐων καὶ κοθεν τ)ῆς Φρυγίης ῆκων, ε πίστιος εuοὶ ἐγενεος τινα τε ανδρων ῆ γυναικων ἐφονευσας; υ δε ὀ uείβετο ' 1ὸ βασιλευ, Γορδιεω μὲν του Μίδεω εἰρο παῖς, ου--μαγμαι δε υδρηστος ' φονευσας δὲ αδελφεον ἐμεωυτos ἀεκων πάρειμ, ἐξεληλαμενος τε Dato του πατρος καὶ ἐστεργὶμενος πάντων. Κροῖσος δε ιιιν au είβετο τοῖσδε ' 'Aνδρων τε φίλων
ad Sophoea. Traebiti. 421 ibi t. II Om. Odyss. XIX, 105. Sod plura
ex Herodoto allata vides a Struvio uuaost. do IIerodot. dialoci. spe-
batum it vir doetus, Graeeos, si plura mombra interrogntiva obliquo ponuntur, et in torrogativis et relativiη pronominibus promi Reuo usos esse. - Mox ἐπίστιος Iotium more
pro ἐφεστιος es. Brodov. p. 140 , nuctore Schol. Apollon. Illiod. IV, dieitur ὁ ἐπi τῆ εστία o a'. i. e. suppleae ad Deum pro moro vi id ns. Alia vocis exempla dat Wensoling. ad h. l. , quibus addit o. Gregor. Corinth. p. 500 od. Selinos. Homeri eum loeum Ulixis taeto eonsimili insignem in Odyss. VII, 153 at tu
quod e doni modo necipiendum: urtisitis. Mius Gordine. qui est Midaestitia s. A. Midiae nepos). Mone proptor Siuratum, qui iti Programin.
stum perperam intollexit nepotem Gordiae. qui fuit Midine pater: sodali oro loeo I, 35 vocem παῖς donepote accipiendam statuit. Quod
quo iure statunt oquidem noti as
Aoquor. Ae videtur Wossotinio hie Midas, Gordiae pater, idem esse, qui supra e. 14 laudatur primus Phtagiae rex, qui Dolphos dona miserit, quiquo et ipso dieitur Gordias filius. Sod temporum rationem opponit Lareherus, eum illum Midam anto ingem, igitur longo ante
Croosi notatum vixisso norosso sit.
laudato pag. 38 seq. et Clinton. Fast. II ellon. I. p. 346, qui hunc
Midam, Adrasti avum, circn antium 600 anto Chr. n. regnum sus DPiss
statuit. Sunt utiquo Gordiae otMidne nomina sol omnia in Phrygiam historia plures tuo huius nominis occurrunt rogus, qui quin saeile eonfundi potuerint, quis Dognverit' Cotis. Boubior. I iss. Horodd. e. 8. p. 85 et Boeti. in Augem. Woligosch. I. p. 304 seq. Utut ost, regino stirpi9 illum Adrastum suisse, vorisimillinium fit ex hae gononi giti; ad Croosum illo confugit, . quippe qui, Phrygino rogibus sub-netis , liniae torram ditioni stino nil didorat tributariam satu, credo, secorat: Es. I, V, 28. Illud vorO mn-gis tonendum, Adrasti nomon nonnmplius iti Phrystum historia ropo-riri, sed multia erobriuκ in Orno corum robus ad O auo in Troianis: qua de ro vid. Excurs. ad h. l.
97쪽
nem, qui περὶ ορτυγος τι IOνεικων a fratre intorsoetus fuerit. 1νθα αuηχανήσεις χρηι Ους Ov- δενοςJ i. o. ihi nullius rei indictetis. quae scilicet ad victum necessarium pertinet. Hinc upte hoe loco usus est, monente Cr. , Soguar. ndoxplieandum illud Clomoniis Alexandrini: αμηχανειν βλα i. o. Die M virere necessario p vid. ad: Quis dives etc. p. 185.
ιι ετια ιν aiu ετ iotio, ubi inmoti itidom libri variant. Hinc Cornes ad Heliodori Aothioni'. VI, 2. p. 109μoq. seribi iubet si no
priores interpretes attulerunt. Mutavit Bamosius ἐς Truiτερον, prO-hanto Ilgonio in Animadu v. p. 443. Quo enutius in textu reliquit ἐς ημεtiosv Matthino ad nostrum lo- eum rospiciens. Apud Homer. Odyss.
VII, 301 vulgo editum legimus, ηγεν ἐς η u i et ε ρ ο ν , quod idom
praebet codex Harteianus; in mnr-gino tamen adseriptum ost: ουτως μετερυεν αττικον δὲ etὁ σχοια ως . . διδασκαaon. Ae tuetur hoc, ut Herodotoum ἐς misisti υ, noli herua in Ephemeridd. Ienenss. 180s. nr. 247. p. 15s, eausis altius repetitis, o cognatione gonitivi personalium pronominum et possessivorum, quae indo dodueta sunt: ut ἐς ri μετερου eodoni sero modo ne sonsu dictum sit, quo ἐς riticov. ni in id genus. Sed vide quoque ea, quae ad Ody8s. II, 55. disseruit Nit Eseh. pag. 75, et quae do hoe oodom Homeri loco et ceteris nuper disseruit Κnyseriti Selinoidewin. Philolog. IX. P. 310. - Ad formam suturi κερδανέεις eons. similia apud Dredov. p. 357.
mons Probo ab aliis montibus, quibus idem nomen, diseernoti diis. Est vero illo mons . qui a moridio so-ptentrionem versus ad Bithyniam usque pertinet, maximam tamen partem ad Mysiam, undo cognomen traxit. Indo non mirum Bithyniao torras hune montem adseribi, praesertim eum antiquo novo Mysia, quae Homeri est, Bithyniam versus latius pateret. Qui id orti doniquo mons Olympus ditis quoque nominatur, minusneeurata sellie t finium unius euius quo terrae descriptiona saeta an pequo pro temporum rution o commutata. Cons. Strabo XII. p. M . Monet C r. in Fragmm . hi torieo.
p. 1 5 seq. 177, nune addens Sostini in Voyago dans la Grhes Asia liquo Parisiis 178s) Lot tr. XVIII.
p. 143 seqq. graphies hune montem doscribentem. Tu vid. For-bigor. Haudh. d. ali. Geogr. II. p. ita, qui veterum locos do hoo monto, cui nune nomen rimani bis. J mundsehidash. suppeditat. νος χρημα γίνεται μέγαJ i. s. , aper instentis maynitudinis ut vor tit Iloogovoen. ad Vigor. do Idio
98쪽
σον των Μυσῶν ἄγγελοι ἔλεγον ταδε' 3δ βασιχευ, υος χρωα μεγιστον ἀνεφάνη ἡμιν ἐν τῆ χώρ ος τα εργα διαφθειρει.
τουτον προθυμεομενοι ἐλέειν οὐ δυνάμεθα. νυν ων π90σδεο- μεθά σευ, τον παῖδα καὶ λογαδας νεηνιας καὶ κυνας συνπω
των ε δέοντο. Κροῖσος δὲ μνημονευων του ονείρου τα μεα ελεγε σφι τάδε ' IIαιδῖς μὲν περι του ἐμου μὴ μνησθῆτε δει 'ου γὰρ αν υμῖν συμπειιφαιμ' νεογαμος τε γάρ ἐστι, καὶ τα πα οἱ νυν μέλει. Λυδων μεντοι λογάδας καὶ το κυνηγεσιον
quos laudat Hermunnus p. 732. g. 118. Imitatus est, monente Wos- selinio, hanc locutionem Athenaeus VIII. ii. ,77 Ε. et Sehol. Homor
Ili. VIII. 525. Idom admonuit quoquo do Holiodoro . qui similem in modum χρhure adhibuit in Aothiopp. VIII. p. 364. V. p. 23a. 246. Plura dabit Valehonao r. ad Euripid. Phoe-itis A. 206. Κoeli ad Antonin. Lib. p. 171. Attigit quoquo Herodoti loeum Eustath. nd Iliadis l. l. p. 773, 6 s. ΠΝl, 28. Pro vula. συυς
reposui νος, in qua sorma mox consontiunt omnes eodd. Vid. Bro- v. p. 48. Sed horisωu νος rollia
qui inlaetum; es. I, 17. etci των AIDσων ἐργώ διαφθείρεσκεJ ἔργον hie do opere rnstieo intelligendum s. de laboro, qui agri κ eolendis impenditur; ut roeto
οια. Add. Rei Ah. nd Demosth. Olunth. II. p. 2a. p. ΝT ed. Voo- mel. et Nitetsch. nd Odyss. IV, 31η, qui do Homorieo huius vocis usu monuit, ad quom etiam multis Homericis locis nilatis provocavit No-gris, qui h. l. τα ἔργα interpretatur αγρους. Cf. etiam infra I, 9Tibi l. noti. et V, G. - Ad formam imperseeti διατθειρεσκε, in qua numentum vulgo omitti . F. A. Wolf. quoquo notat Prnotat. ad Iliad. p. LXVIII), cons. I. 100. II, 174 ibiquo noti. Unus liber pravo Oxhibet διε φθειρσσκε. Tu vide nunc Dredov. p. 285, quo eodem nuctore p. 114 ot hoe loe ot II, 2. 01. o libris molioribus odidi Itoa λάκις pro πολλάκι . Sed n11 ω ot συνεξελεειν in seqq. intactum reliqui, utrumque, si Brodovium p. 325 nudi mus, in formam contractam s χειν)mulandum: in quo Dioiseli, alii
mento repetondum est. eo νυ νηγέσιον uignifieat venatieum omnoministerium, venatores eum cnniis bus. In verbo διακελευομαι prRepositionem significationis augendae
99쪽
παν συμπέιιέuo' καὶ διακελευσομαι τοῖσι ἰουσι, εiναι ως προ-
3Tθυμοτατοισι, συνεξελέειν υμω τὐ θηριον ἐκ iis χώρης. Ira ααμείψατο αποχρεωιμένων δὲ τουτοι- των δε υσῶν. ἐπεισερχεται ὁ του Κροίσου παῖς, ἀκηκοὼς τῶν ἐδεοντο οἱ Μυσοί. Ουφαμένου δὲ του Κροίσου τον γε παιdά σφι συμπέμψειν, λέγει προς αυτον ὁ νεηνίης ταδε όδ πατερ . τα καλλιστα προτερον κοτε καὶ γενναιότατα ζμῖν ἐν, ἔς τε πολέμους καὶ ἐς αγρας φοιτέοντας ευδοκιμέειν νυν δὲ ααφοτερων με τουτων απο- I9κληχας ἔχεις, ουτε τινα δειλίνὶν ριοι παριδών ουτε ἀθυμίγην. νυν τε τέοισί ιμε χρὴ ομμασι ἔς τε ἀγορην καὶ ἐξ ἀγορης φοιτέοντα φαίνεσθαι; κοῖος μεν τις τοισι πολι si ζσι δοξω εἶναι ἔ
ot amplisseandas eausa adioetam putamus. Conferri polorunt nonnulla Ox iis, quae ad Vigor. nili odit Zetin. p. 589 et Abroseli. ad Caitiori Ga gophylae. p. 75 soqq. Nequo enim hie δια valot inpicem: do qua PraepoMitionis in eompositione vi Cr.eotisorri iubet Valehon. ad IIorod.
ndo Sturκ ius p . 137 pro sοις. Nootius Matthino I. 152. not. i. P. 285. Vale honarius coniecerat: νυντοι τλιοι με χρη κ . t. a. , ubi τε sit pro sol. Ad solitentiam ipsam doniquo laudant Domosthenis Io cum ex Ornt. Pro coron. P. 174. In seqq. scripsi μέτες pro μέθες, Sohaesorum et reuenit. edd. secvtus; vid. Brod v. p. 93. Mox Ii--ι ἐπὶ την θηρην est neniatum ire, ut rooto roddidit Κuolitior. Gr. Gr. g. 613. Tu cons. do praepositionis usu noti. ad 1, 84.
100쪽
infra I. 129. III. 52. Ilia. IV, 16 l. V. s. μου. VII, 15a. 163.
stitit Coraes apud Larcherum enm- quo firmaro studuit locis Herodo-tois I. 108. VII, 10 sit. vers. Titii. eyd. I, 13a. Sed παραλαυβάνειν. suscipere lippis ae tonsoribus notum. Adsert cr. loeum Platon. in Criton. p. 100. p. 151 Bokk. rvi δι
eum optimis libris, quos et Schwgli. ot Gais s. Meeuti sunt. Illi eo torum
pra I, 34 Nostor utitur, non antiquioro eoque uerodotoo sensu, sed rocentiors nee pisso, indequo hue adscripsisse ακοην quo dieondirutionem expon rot IOeo illo ηu-
ακoην intorpretamenti loeo habuit, indequo uncis eadem inelus omni tanquam suspecta Ditidors ot Diotsch. Assontientem Rei Elias nactus est Larchoriam . nee Schwoig-haousero tria ista verba: διεφθαρμένον την ακοην glossae suspicione vaeare videntur. Qui tamen ipso vir eautissimus uncis inolia dero aut textu etieere verba tentata noluit. Et recto socii, rationibus bono allatis. Namque e neutro Herodoti loco esset potorii, την ακοην hic glossemn esse iis que omnino quid inam impedit, quominus utroquo vitio iuvenem latio rasse credamu . Vid. quas ad I, 34 notavimus do significatione voculae κωpoc. unde ininrisi Boia ius argumentum duxisse videtur qu verba την ακorrv dnmnaret. Negris pro την ακοην edidit την *ωνήν.