장음표시 사용
201쪽
lum haec oracula ad Hesiodi prae- copia necommodata suerint, pateat.
10. q. 4. et quae similia assert Bro dov. p. 323. - αν eum recenti. scripsimus pro pην. Vocem rariorem invoniri notat Larehorus in Aoseai3l. Pors. 94s . Eurip. Rhes.s4u al. 922). Valet nutem vox, sontix. Hinc, quod obiter moneo, vocula non videtintur insorenda in diei voeum inusitatarum, quibus Rhesum Euripideum posterioris noviso otum o se post alios eoia tondit Morstadius in seripto peculiari su
Nov. scripti. coli. ed. Mai. , ubi quatuor hi vorsus Oxhibentur, seri
intorpunetione sociatus sum reconit. oditt., cum olim malo post ciοτο- κτενίων nanior poneretur distinetio sitiam in minorem nunc mutniam
vides. Nam interposita particula γαρ . uti erobro fit, Orationis strii eiura ita mutatur, ut aliter ninuo orat incepta pro erediatur, cum nverbis per parotinosin quasi una eum particula γuo intercalatis Den-dsent iisdom ino anno latur. Cons.
suprn noli. ad I. 28 eoll. I, 8. Undo saetum, quod coniti vi conso
quentias αυσκομένου δε του τρι- rovet minus bono cohaereant cum iis, quibusemn cohaerero dotiobant: Αροισος μεν νυν Osίων v. t. a. ;quao ipsn dum scribebat auctor, o rum modo meminernt, quae Droximo antecedebant, inducta per partieulam ταρ. Solet enim eausalissent tilia ei, cuius causam comple-etitur, anteponi, obsorvanio Wor-
oxponit αγνοήσας, ubi vid. intor- proii. si is ως ἀποκτεν stinuit eonfundondum eum eiusmodi Ioeulionibus, quales v. e. I, 122:hrs ταυτην αἰωήων. Nam hoc loecivortium tiναι suam retinet vim. Ad πιπο - συμφορῆς prae calamitate) eons. noli. ad II, 47. οὐδέ τι οι διετε osl i. o. nee qui ἐ- quam ipsitis inferern . Laudat Lar ehorus similem locum Demosthen. pro Coron. p. 520 Λ. Mox αποθανέειν, quod of h. l. et VII. 220 omnos habent libri scripti. in αποθανειν nati. tntidum auetore Bredov. p. 327, sequidem immutatum reliqui, eum haud
pauon sint formno solutae Oxempla, quae Herodotum utraquo forma. et soluta et eontraeta. usum osso indicant. Quae soquuntur partim in qu nostion om voenta sunt ab iis . qui linoe cum illis, quae supra I. 34. aη narrata sunt, minus heiae conveni ro crederent. Do quibus tricero oo hi agis praestat, quo id quod Horodotus trndit. n rorem tinturn minimo abhorret. Nee su-pit otiam Cieer noni do Divin. I. Aa ne Gollium N. A. V. 0, qui huicox Horodoti historiis sumtuo nar rationi ni iam similom nil lit do Sa mio athlotn, qui eum nraten non loquens missot, oh similem ennsam
loqui eo perit. Nam Plinii locum
202쪽
ἔσχον, καὶ αυτὸν Κροῖσον ἐζωγρησαν, αρξαντα ετ εα τεσσε ρεσκαιδεκα, καὶ τεσσερεσκαίδεκα γ ti ερας πολιορκηθεντα. κατατο χρηστν ριον τε κατωrαυσαντα τὴν εωυτου ιιεγάλην αρχήν
λαβοντες δὲ crυτον οἱ Περσαι ξγαγον παρα Κυρον. ὁ δὲ
in II. N. XI, 50 liue non pertinor , iam dudum monuerunt viri docti. Ad loeutionem Uoηξε φωνην, aptissimam illam quidem, compnrnnius infra II. 2: ηνυνα φωνην ρήξονσι de InsantibuΑ rocons natis haud sino industria, ut videtur, dictum. Cons. illio notat. Πιθρωπε. μη κυινε Κοοἰσo Haνθotores pleriquo libri eum Grogor. Cor. do dial. Ion. g. 09: Malo alii ἄνθρωπε. Tu vid. supra I, 35ot es. Bredov. p. 201. Do prao- sontis imperni iuri in volandi sor mulis subtilitor dissoruit Ilormann. ad Grogor. Corinth. p. 865 od. Sehaes. Car. LXXXVI.
545 - 546. s. olymp. LVIII. 3,
quom eundem annum posuit Euso-bius in Chronico. eum solino I 112 eonveniens. I rehori ratior o probavit Loy: Fata et e ndit. Ao gypti etc. p. 31-aa. et ructo quo inti Croto history os Greeee IV. p. 264 posuit annum 54n n. Chr. D. At alii alios annos sumsorunt: inter quos potissimum Volneium assero, qui in Chronolost. dulorodot. p. ausoqq. 39 seqq. priorum chronographorum rationem vehementer impugnans probaro studuit, sardesosso captas anno 537 n. Chr. n. lndo tuo Croesum nil regnum pervenisso anno 17 l. atque hane sententiam adeo persuasit Selmitetio Apparat . eritie. Spee. I. png. in seqq. t s. a. ut vulgatas computationi anteferondam pensorol. Volncinni
dum. A quo viro doeto in eo uno dissentio. quod ille si'. 03 qtism-derim ιδ) annos Croeso romanti trilinios monil so seritii putat Irid quo eorrigendos in ιθ' vol κδ i.
o. undeviolari vol niginti quia tior nn nos. Εtonim, ni in ut inconna, Croosum, qui Alyntiem mortuum 5 in regno excepit, inm antea a patro seno tanquam haorodom logiii- nilitia in regni communion om Assumtum si ponimus, vix erit tali opus omendatione. o δε σνννήσας προὐην μεγαλην.
203쪽
es. I, 50. Multiam ab his difforro
Ctesino narrationem Persice. Εx-
corylt. l. d. multoque nangis Nicolai Damasceni amplificantis et ad tragoediae rationem exornantis suid. otiis fragm m. D. I95 d. oroll. ot Supplem. p. 38, Crot aer. Fragnam. lii storr. pag. 207 seqq. ot C. Mnollor Frnemm . hist. Ornoec. III. p. 406 seqq. . iam in notis nd Ctosino l. l. indicavi. De rono cum
nihil legatur apud Ctesiam qui
Croesum narrat in Apollinis templum perfugientem, ter vinctum ibi a Porsis, ter liboratum osse divina sei licet opo. ct itorum vinctum in regiis nedibu A, denuo liberatum. immissis fulminibns et tonitrubiis noe apud Xenophontem, iam 'Ves sol ineio Ruspicio erat suborta, ex vulgi mira captantis tabellis haec profluxisse. Et cius suspicionem nucent adeoque iuκ tam compro-hrent. quao ad Ctesiae l. l. pag. Ina. in milvorsum disputavi. Parum enim mihi videtur probabilo, igno, qui sanctissimus suit Persis, ut nospiritii quidem emit eontaminari
stipplicium sumendum do homino pravo ni quo damnato. I nec ipsa, quae pluribus i. t. explicui, in pammo perducunt sentcntiam, ut Homrodoti narrntionem maris Graecam di xorim. id est. Grnecorum nil mo
rationom, ni rei ipsi magis convoni sentem nec a Persarum moribus abhorrentem. Xonophonteam narration om quod n d verum mnetis ne-eodoro vult Ine. Κlerk in Diss.liint. do vita Croesi, quam Xenophon in Curopnedia tradidit, nil fidoni historierim Oxnetn. Lugdun. Batav. IR25. p. 30. ipso diiudicaro nolo. cum librum inspicero handi i euorit. Sed Herodoti narrationem do rogo quod maris Graccam dixi id nunc comprobatum video vasculi' euiusdam nuper Volsiniis roperti
imagine. quno Croesum reprae entat regem impositum rosto Rddita
vix quisquam mirabitur, qui, quantum haeo tabula intor Graecos propagata suerit indequo ad ipsR nrtis oporn traducta. reputaverit: doqua cadom et inm retulerat Ptolomaeus Hephaestio Primo καινζς ἱστοριας libro, in quo post IIcrcvlom flammis consumtum hic seriptor tradiderat περὶ τῆς Κροίσου
4r soq. . AIta nunc mitinna, quae summa cura nitulit Raoul Rochotto in ea μcriptione, cuin in m supra montionem socimus ad I 6. pne. 2 ii seqq. ibi Ilorodoto eiu quo narrntioni patrocinniums nd Assyri non, qualia in Lydornm robus supra quoque l. l. attigimus, biequoquo respici vult Croosum quo leni traditum non alio sensu n cipi. quam Sardnnnpalum illum et ipsum Assyriorum rerum ultimum no tuo flammis absumtum atquo hunc Lydorum rogem ultimum: quin ipsum deum. Assyrium illum Horculem, Sardan quom vocabant svid. supra nd I. n. nssori, quoviA soronnno in compluribus Asiao urbibus igno cromnium, ut mox ad novam vitnm emergat; os. p. 277seqq. uno eadem in Ornoco quoquo . IIercitio valuisso nrbitratur, qui in Oota flammis traditus indoad Olympum evectus sit. Ae doni quo etiam huc Apoetare illo vult ea, qΠn npud Horodotum VII. I 67do Gelono traduntur. qui in fini a mas so ooniicit divinosqtio indoneeipit honores. Hano sontontiam comprobavit assentions nig in:
210. p. 3400. Do quibus ut ut sin- tuis, in fine tota narratione de
Croeso victo ne rogo imposito. deindo mirabilitor servato multa inesse. Iuno nd Grneeorum ron to inan qua eorum et sontion di et cogitandi rationem pertineant. negari
204쪽
τε ἐν πέδρσι δεδεμένον και δὶς ἔπτα Λυδων παρ' αυτον παῖδας, ἐν νοω ἔχων εἴτε δνὶ ακροθίνια ταυτα καταγιεῖν θεων οτεω dxi, εἴτε καὶ εὐχλῆν ἐπιτελέσαι θελων, εἴτε κιὰ πυθο- μενος τον Κροῖσον εἶναι θεοσεβέα, τουδε εῖνεκεν ἀνεβίβασε ἐπὶ τ γῆν πυρνὶν, βουλομενος εἰδέναι, εἴ τίς μιιν ὁ αι μονων ρυσεται τοὐ μῆ ζωοντα κατακαυθῆναι. τον μεν dii ποιεειν ταυτα ' τῶ δε Κροίσω ἐστεωτι ἐπὶ τῆς πυρῆς ἐσελθεῖν, καίπερ ἐν κακω αντι τοσουτω, τό του Σολωνος, ως - εἰη συνvix poterit eodoniquo oliam portinebunt En, quati Croesum cum Cyro colloquentetit atquo eum ipso deo dissere litem et sexpostulantem No.ster saeit eas. su seq. Nequo id sane fugit Anulum seriptoroni, Croto history Os Gr eo IV. Ρ. 260 seq., qui ad en illustranda, quae Graeci
Horodoti notato do salo olusquo nocessitate, qua simul iustitia divinaeontinetur, senserint, hane narrationem omnem admodum valere, iudient. - In elausula paucis monuisso suffieiat do ea narratione, quae apud mythogr. Vntientios nBodio vulgatos I. g. Iun. II. g. 100. do Croeso eapto et Cyri iussu
flammis tradito, sod pluvia nuperveniente liberato iterumquo deinde capto et cruei nsfixo exstat. Ex Moso Clioronensi alin quaodam ansori Reinsbore in Iahrbb. s. Phil. u. Paodag. Suppl. XVIII. p. 422
ὸν πέδησι δεδεμ iso νJ I o constanti sero In his usu praepositionis ἐν eons. supra laudata ad I, 66 fin. Quod una cum Croeso his septera Lydorum filii flammis iraduntur, non sino causa hunc numerum, quom oundem otiam aliis
in sabulis v. e. do Minotauro invenimus, hie poni Oxistimat Iinoui Noeliotto p. 2I2, ad planotarum cultum por varias Asino regiones Obvinna haec spectaro ratus. Verbariaνεβίβαos ἐπ' αυτην τον Κροῖσον Grimm Deutselio Rochis altori h. p. m) ita nee ipi vult, ut Croesus non ipsi rogo impositus existimo-tur, sed ad ignom appositus sana FGer oesmd, aliaquo addit ox Goria mani en antiquitato ropetita. sod ab Horodoti loco aliena, qui Croesum
revera iussum esse adscondero in
rogum hoc enim est ανεβιβασε ἐπαυτὴν) seribit idquo etiam factum esse mox declarat verbis τι, δὲ Rho σφ εστιωτι ἐπὶ της προρῆς κ.
T. 1. -- In seqq. prolixitntom quatidam aut porspicuitatem Observa. mus orationis Herodoteae in verbis to D δε ει νεουεν - βουλομε- νο ς. A qua tamen Doe alios scriptoros alienos esso, monstrant, ei
tante m. , IIoindorfit disputata ad Platon. Protagor. p. 605 coll. ad Phaedon. p. li 0. - Mox vestαγίζειν froquens in sacris saei undis de iis, quae in dei alicuius honoromineenduntur et eromantur, ut I,
turi formam καταγιειν vid. similia quae attulit Brodov. p. 37η. - ἀκροθίνια de primitiis s. donariis ex praeda bello eapta vietoriisque par- in oblatis semper diei roeto mo
24, ubi vid. In particulis καί περ quamquam, etsi) offendit Seli. Oigh., qui potius Exspectaverat καὶ γὰρ quine eum, quippe qui, nisi ναι
περ sit reddendum: cum maxime. Nos quidem in vulgata non ita Offendimus, ut Eam vol mutandam vel aliter certe, ae vulgo fit, expli- eandam putemu .
205쪽
s ιυνJ Vulgo ζωντων, idquo magiso eommuni dialoeto. ζωόντων, ut magis Iouieum, iuro nune o libris ro,titutum. Idem disti pice infra hoc ipso in eapite dodimus, ubi vulgo γοντα. Vid. Drodov. p. 170. - Ad sontentiam commodo laudant ipsum
Nostri loeum I, 32 ot Plinii testimonium II. N. VII, 40: si vorum
iudicium tae ore volumus ne repudiata omni fortunati niti bition o decernere, mortalium Domia est solix.
res, quao tanquam spucios oblata nitimo obvorsatur. Accusativum esse
additum idoni putat, quia προ- στῆν cii valeat idem, quod εἰσ11-ν, Cuius eOnstructionis similo
α νενεικάμενον τε καὶ ἀνασο νά-
ξαντα ἐκ noaaῆς risurιηςJ Retinuimus hanc lectionom, in qua plori quo libri eonspirant, praesertim cum ij la optimum, uti videtur, Praeboat
sensum. Pro ησυχνης enim sunt,
Vix in moti dubium, quin λε ro pu-χιης o glossema se in textum irro pserit, Alve ex interpretamenio le-otionis ἀο νχιης, quam non nbsurdam dieit vales enarius, ut Croesus nuto nitimi doliquium passus ecusentur, qu rim Solonis dieii mo- minorit illud quo oloeutus fuerit;
sive ex interpretatione verbi cis ti νε ρεσθαι, quod valet sese recipere.
o perturbati otio seilieot animi vol
Vid. quae laudavimus ad Plutareti. Alcibiad. D. Il5. not. p. 257 ue l.
Iliad. XIX, alq ibiquo Notho. Quo
sensu Graoei etiam dieunt ἀνατε - ρειν in activo intransitive. Sed hane huius vorbi significati nomsoquiori domum notati tribuendam
ceu Met Sehweigh., cum apud veteros et Ionteos potissimum seriptoros tithil soro ni iud sit, nisi vocem visi semirum tex imo pectore) p ferre, ut I, II 6. Nec tamen equidem video, cur a vulgari huius vorbi interprotatione, ad quilin ipsam vel elossa adseripta ssi λειποταξιας
loelionem Dimirum indo dicas ortam a nos dueero poterat, re dam, noe Horodotum erodam laoc vorti ea signi fienti no usum, qun post ab optimis quibusque scriptoribus nil-hibitum videmus. Ita tuo haoc nobis erit loei sentontine , , oesum mente recepta et edito gemitu post mutitim silentium s. quietem ter nominasse Solonem. Locutio ἐς τρὶς
rodit apud Aolian. V. H. IX, di. N. Λ. II. 1, ubi Jaeobs. et huius Ioel Ilorodotoi ot Theocrit. I, 25
apte meminit. - χωνα dodi eumroeunti. cdd. pro olim vulgat. G-χων; vid. modo Brodov. p. 26. In
seqq. Verbis retinui τέως, lieot bini eodd. nflarroni quod ipsum ex h. l. affert Eustath. ad Ili. I, 193
pro τεως positum. Quamquam enim apud Nomorum εως utiquo reperitur hoc sonsur aliquamdiu, parumper, Herodotum tamen sempor τέως dixisse evicit Brodov. p. 50 omnes
206쪽
δὲ ναξαντα ἐκ πολλῆς ησυχιης, ἐς τρὶς ουνομάσω Σολωνα. καὶ
Merodoteos locos a rotis. Quod in omnibus eodd. exstat ἐρωτωμενον, id otiam rotinendum duxi; uredov. p. 147 eoll. 387 eorrigit εἰρωτευ- με νυν, unde ἐρωτ/ouενον dedit Dietseli; εἰρωτεωμενον dederat Din- dors, qui idom in sitio e . exhi
quod mutaro nolui; Diotsch seripsit πειρε ou ἐνοDς. Ad ioci nr-gumetitum uotis. Plutareti. Vii. Solon. 28 et Darrationem Aoliani Vnr. Ilist. IX, di ., ubi ad Pausaniam traducta sutit, quae hic do Croesone Solono legimus. Sic eorte existimat Wyttenbaeti. ad Plui. Moral. I, 2. pag. 715. Neque hoe praeterire iuvat, ad hoc eo Croositatum traxisso nonnullos τὰ Ε τι- σω γράuucirci, quao Croesus in
rogo ἐπὶ τῆς πνρας, ut legitur in
ad Odyss. XIX, 2 l . pag. 694,
stibus in colloquium ventro, equi- dona multis antetulissona poeutilis, s. is est, qui ut cum Onan. rog. in eoil. veniret, equidem magnae pecuniarum copiae praetulissona.
Pondot genitivus μεγάλων χρηuci
q. υχλησις.ώς γ λθε αρχην Ο Σόχων v. t. a.Jἀρχὴν hie notare ortiri seribit WeΗ- selingius. Εquidom hoc quoquo loco valore credam eain significationem vocis, quam tot aliis locis eoiisr matam invenimus, in quibus cum proprio valeat tib inuio eam quo vim suam primitivam ita etiam retineat,
ut vol oppositum habent tiaoς VIII, 128 , cloindo latius pntot nique Omnino, parer atra significat, ut I. u. llo. 193. 203. II, 28. DA. 14η. III 16. 39. IV, 2A. 2Ν. 29. V, 16. 57. 106. VII. 220. VIII, 132. IX, 17.
Nequo aliter vocum nilhibuit Pau-Aanias, euius locos aliquot huci Apo-otantes indieavit Jaeotis nil Λolinii.
nor recipiat. θεησάμενος euitas loeo recenti. edd. θηησάμενος do-dorunt) reliqui, vid. noti. ad I, 8.ώς ῆλθε reor ην o a G2ων - καὶ ἀπο piciuρισειεJ Vi domus in his indieativum ot optativum uno sere eodemquo tonoro post οτι positum, eo tamon discrimino, ut id, quod revera necidit, por indieativum si a )sit prolatum, quod vero ex alius rosoratur cogitationo tόποφ1αυρι- σειε), per optativum. I)o quo vid. Matili. monentem I. 529. pag. 103l.
207쪽
παντα αποβεβήκοι, τῆπερ ἐκεῖνος εἶπε, o Dδεν τι uῆλλον ἐς εωυτον λεγων, ῆ ἐς απαν το ανθρωπινον, καὶ μάλιστα τους
παρα σφίσι αυτοῖσι δοκέοντας ολμους εἶναι. TOν μεν Κροῖσον ταυτα α πηγέεσθαι ' τῆς δε πυρῆς ῆd1ὶ ἀαμεννὶς, καιεσθαι τα περιέσχατα. καὶ τόν Λυρον ακουσαντα τῶν ἐρει=ηνέων, τὰ
εἰπε Κροισος. ριεταγνόντα τε καὶ ἐννωσαντα, οτι καὶ αυτος ανθρωπος ἐων αλλον ανθρωπον, γενομενον ἐωυτου ευμι -
μονίiu ουκ ἐλάσσω, ζώοντα πυρὶ διδοίνι' προς τε τουτοισι δείσαντα τ=ὴν τίσιν καὶ ἐπιλεξάuενον, ως ουδεν εἴη των ἐν
Soeuti sumus in loco multum V xuto eniti l otionem, quam Schw .st GaiAsordius constituerunt, hoc
prout ille edisisse In ota δη quod Oxeipit εδσrp. nemo ita ha rotiit, ut omendare velit, id quod
qui biisdam in mentem venit, seribentibuR: Oω δη εῖπας, τα civici N. T. a. , invitis corte libris, neoloei sontentia sagitante. Nee magis εος τε nil antecedens ώς ηχθε
rotulerim ot eum eo coniunxerim,
hrorum loetione: αποβεβήκεε si volo ποβεβηκi OL eo uinetis se commendat, quo Grono vii ratio ciuτω oreoniungontis et pro Lovrs aceti,iontis minimo stare potest, nee iis, quno o Nostro scriptoro protulit, exomplis probatur, docento Schwei haeusoro, qui herio monet, se nec spernere Kποβεβηκεε propter plusquam persecti usum in nostro scriptoro haud infroquentem,
fori ανθρώπινον, quod ad reliquorum Norodoti locorum normam in ἄνθρωπήίον mutandum censet. 'aeterum promiscuo diei ανθρώπινον et ανθρωπειον rocto notavit Stall-haum ad Platon. De Republ. VI, 11. p. 5 l. et Graus ad Lueiani
verba παρα σφισι αυτοισι eotis. I,
editiono impressum video τε pro τι, nulla in Var. Leeit. facta mentiolio, ut Operis hoc dandum esse credam. In seqq. τα περιέσχατM sunt extromno rogi partes, quae circumciron sunt, ut V, Iul. De ἐννωσαν τα Vid. supra ad I, Gη;
κελευει corroxii H. Stephanias κε- χευει ν id quidem Omnibus ndversatur libris, quotquot adhue collatos habemus, verum orationis strueturam vix forendam egregio ndiuvat. Miramur enim utiquo subitum
istum transitum ab oratiotio indi- reein in reetam, eum, qui modo inaceusativo dix orat δεισαντα utiὶ ἐπιλεξάuενον, eontinuo scribat, Oblitus priorum, κελευε a pro νεχευειν. Quod certo tantum est, ut vix anneoluthino quamvis Nostro Dor: quam tamiliaris ratione Oxplicari possit. Quaro satius duxi, cum recenti. edd. sequi Stophanum tioque moveor iis, quae disputavit Wan-nowski in Syntax. Anom. Grn eo. p. 175, qui vulgatam κεχευει reti nori vult eamquo ex tacili transitu, qui Ox oratione obliqua ad formonem simplicem fiat, satis explicari posse eontendit.
208쪽
του πυρος ἐπικρατῆσαι. ' θαυτα λέγεται υπο Λυδων, Κροῖ- 8Tσον μαθοντα την Κυρου μετάγνωσιν, ὼς ἄρα παντα μεν ἄνδρα σβεννυντα τό πυρ, δυναμενους δὲ Ουκε τι καταλαβεῖν, ἐπιβιῶσασθαι, τον Ἀπολλωνα ἐπικαλεόμενον, εἴ τί οἱ κεχα- ρισιμενον αυτου εδωρμη, παραστῆναι, καὶ ὐυσασθαί μιν ἐκ του παρεοντος κακου. τον μὲν δακρυοντα ἐπικαλέεσθαι τον θεον, ἐκ δὲ Hθριης τε καὶ νηνεμίης συνδραμεῖν ἐξαπίνης νέφεα, καὶ χειμωνα τε καταύραγῆναι, καὶ υσαι υδατι λαβροτατω, κατασβεσθῆναί τε τὴν πυρήν. ουτω δὴ μαθοντατον Κυρον, ὼς εἴη o Κροῖσος καὶ θεοφιλης καὶ ανηρ αγαθὸς, καταβιβασαντα αυτον απο τῆς πυρῆς εἴρεσθαι ταδε ' Κροῖσε, τίς σε ανθ ρωπων ανέγνωσε, ἐπὶ γῆν τῆν ἐμὴν στρατευσάμενον, πολέμιον ἀντὶ φίλου ἐuoὶ καταστῆναι; Ο δὲ εἶπε nβασιλε , ἐγὼ ταυτα ἔπρηξα τχὶ σῆ μὲν ευδαιμονι ri, τῆ ἐμεωυ- b του δὲ κακοδαιμονιη, αἴτιος δὲ τουτων ἐγένετο o Ἐλλ νων θεὸς, ἐπαείρας ἐμὲ στρατευεσθαι. ουδεὶς γαρ Ουτω ανOVTOς
si xl ot κεχαρι sussos ἐξ cio του ἐδωρήθηl i. o. at uti id illi oratum ah ipso ollatum sv donum , nune ut Oxi adesse . Ubi laudant similos locos Aristophanis in Pae. 385 ot Homori in Iliad. I, 39, ox quo ipso Morodotoam loeutionem duetam
menti neeipio imbre: nam λαβρος lum do a ina, tum de igno scons. Pindar. Pyth. III. Io ibi q. Tasol. Dilueidd. pag. 593 aliisvo robus
ita usurpatur, ut vehemens, turhu-lensum denotet. Cons. Hesych. s. U.
ot Tasel. ad Pindar. Olymp. II, 156. p. 121 Ulueidd. - Ad strueturam verbi υειν cum dativo ni- quo aeeusntivo saciunt, quae Riebolis. collegit ox Pausania ad II, 29. g. 6. Κuoliner. Gr. Gr. g. 547. not. 2. Alia do linius vorbi struetura dabimus ad I. 193. II, 13. ανεγνωσεJ l. e. persuasi . Vid. Gregor. Corinth. pag. 505 ibiq. Sohaeser. , ot Brodov. p. 332.
F ρας reconit. editt., ut I, 204., ubi sine ulla varietate ἐπαειροντα seriptum invenimus aliisque locis, quos congessit Bredov. p. 1sa. Quaro vulgatam μαρας leuius loco unus
209쪽
παῖδες τους πατερας θάπτουσι, δε οε τω οἱ πατέρες τους παῖδας. αλλα ταυτα δαίρμουσί κου φίλον ην Ουτω γενέσθαι. SS 'o u υ ταυτα ἔλεγε. Κυρος δὲ αυτον λυσας καυσε τε ἐγγυς εωυτου, καὶ κάρτα ἐν πολλὴ πρ auri θεινὶ απεθώυμαζε τε ooρων καὶ αυτος καὶ οι περὶ ἐκεῖνον ἐοντες παν
τες. ὁ δὲ Ου-οίη ἐχομένος ς συχος ην. μετὰ δὲ ἐπιστραφείς
108. II, 64. IV, 97. V, 20. CAP. LXXXVIII.
iunxit dativo praopositi Dom ἐν. ut
Z ρασιχεο, κοτερονl Roeotiit. edd. ob I, si alios quo locos κότερα.Sod omnes libri seripti κότερον, quod restitui.
210쪽
bus tritissima, quam vulgo in t r-protnntes diripere. praedari το ληστευειν καὶ αὐ tra ι H, alterum vortium ad τα ἔμψυχα, alterum ad etiaciapvare relatum Volunt. Nequo vero hoo discrimon ubivis constanter sorvari, et ρογειν, etiam do robus
inanimatis diei, ab aliis iam ostm nitum. Vid. quao laudavi ad Paul. Flaminin . pag. Ilsi. 253 otndd. Κmogor. in Indi . ad Xeno photat. Anabas. p. 454. Her. I,
Caetoruin quod ad universam docrooso capto bonoque tractato Daria rationem nitinot, consentit haetonust Ctosias Persico. Excerpit. I. 4.3, quod post miraculum in Croeso
liberando oditum, eundem et bono a Cyro cultum refert ot praeterennarenen necopisso, urbem magnam propo Ecbatann. Quae eadem narrensi ollatur a Iustino I, 7., qui suasorμan ex ipso Ctosin, ut tot alia, doMumsit. Quin Symmachus Chrono ni . p. 188 A. Croesum a Cyroiiadii filio suo Cambysi ut paedan gum praesecium esse. Cons. quasitis a III, 14 c. s n. loguntur. De colloquio, quale hie intor Croesum fit tuo Cyrum instituitur, nil apud
lioseo scriptores legimus; quamquam Ctesiam uberius do his ro buή in depordita historia retulisso, dubium non est.
CAP. LXXXIX. Kυotu δε επιμεχὲς ἐγένετο τα
Mox cum recenit. odd. rovocavis δωκαν pro δῶκαν, vid. Bredov.
quorum neutor huius loei orat imam mor. - civicum hie dodimus, ut aliquo lios inni supra, Dro αυτίων.