장음표시 사용
171쪽
σὸν ἀνέοντο, ἐς αγαλμα βουλομενοι χρησασθαι τουτο , το νυν
τῆς Λακω/ικῆς ἐν Θόρνακι ῖδρυται 'Amγλλωνος ' Κροῖσος δέ
70 σφι ώνεομένοισι ἔδωκε δ-,ην. υτων τε ων εῖνεκεν οἱ Λακεδαιμονιοι τὴν συμμαχίην ἐδέξαντο, καὶ οτι ἐκ παντωνσρρέας προκρίνας Ἐλλήνων αἱρέετο φίλους. καὶ τουτο 1μὲν αυτοὶ ἐσαν ετοῖμοι ἐπαγγείλαντι. τουτο δὲ ποιησα αενοι κρητῆρα
quod eum roeenit. odd. recepi.
terit Athonnoi loeus VI. d. p. 232Α) undo pittot auro usos esso La-eodnomonios ad vultum Apollinis
minus probabilo videtur viro Gallodoeio. Quatronahro de Quincv, qui
ad talom usum vix tanto auro opus
suis Re eenset . ut extrinsecus id po- tendum fuerit. Indo ad Pausaniam maris sese applicat, ni rumque con- tondit non nil imaginem ipsam vortam nd thronum, qui Ornamontie ansa multo post a Bathyere Atntuns sanequam millio Antiquiori suorit additus i. o. ἐς voσtis ν τουαγαλιιατος) adhibitum misso. Undo simul lompns definiri posso putat. quo Bathyolos sortiorit throniimquoillnm olaboraverit, nimirum indo AhOlymp. L iisquo ad Olymp. LX. ita nt thronus Apollinis Amyelaoi non nnto bellum Croosi eum Cyro ineoptiis fuerit. Vidor Lo Inpitor
Olympion p. 337. 200 seq. Alitortamen sensisso videtur C. O. Mnol-lor. Doror I. p. 358.3, qui Pau-aaniam secutus, ubi Apollinia imaginem in Tho neo eodem modo, quo Apollinis Amyeinoi elaboratam esse rosori, Apollinis huius saetonin I neo in montis inauratam misso seribit. Ulut est. Apollinis statua in Thoraneo eondita. simillima Amy- elaeo Apollini, ad nnliquissimam
notatem noque pertinoro videturenitum ino roserro antiquissimum
Apollinis npud sp nrtanos. stirpis Dorieno gontom. Cons. C. O. Muol-ler. I. p. 230, niquo Homo in pnsee. Ac d. V. p. 350 seq. qui otium Herodoteci loeo usus est ad motalli protio Aioris in Graeeia ponurinni illis eorte tomporibus com monstrandam. Do loeo ipso, quo linoo Apollinis statua posita fuit, nune sirinorit CurtiuR Poloponnos. II. pag. 259 se l. in colle prominenti. eni nune nomen Patilena, undo lato pntot prospectus Rh Arendia a. Areis proseiseontibus in ipsam spartae pinnitiem, hane statuam ereetam fuisse pxistimans rsi quidem adhue roportantur sunda menta sannodam . quas talis sint uno
basin sorro poterant. Noe aliter statuit nobi nyor Neehere ie' surros mines do Morde p. 74. Cf. otiam Bosa. Moison im Poloponno . p. lso. Indo in Strab. VIII. p. and A. ln-
unam, quas oxsint, ubi do Nossono
monstravit Brodov. p. 292 seq.
172쪽
χαλκεον, ωδίων τε ἔξωθεν πλησαντες περι τὸ χεUιος, καὶ μεγάθεἶ τριοκοσίους φιφορέας χωρέοντα ηγον, δῶρον βουλο- μενοι αντιδουναι Κροίσω. ουτος ο κρνητηρ Ουκ ἀπίκετο ἐς Σαρ- δὶς δι' αἰτιας διπασίας λεγοαένας τάσδε ' οἱ μὲν Λακεδαιμο
νιοι λέγουσι, ώς ἐπεί τε αγομενος ἐς τας Σάρδις ὁ κρητηρ
τὸν, νηὶ υσὶ μακρῆσι ἐπιπλώσαντες. αυτοὶ δὲ Σάμιοι λέγουσι ώς, ἐπεί τε υστωθσαν οἱ αγοντες των Λακεδαιμονίων τον κρητῆρα, ἐπυνθανοντο δὲ Σάρδις τε καὶ Κροῖσον ηλωκέναι, απέδοντο τὸν κρητῆρα ἐν Guω, ἰδιώτας δὲ ανδρας πριαμένους αναθεῖναί ραν ἐς τὀ IIραῖον ' τάχα δὲ αν καὶ οἱ αποδομενοι λέγοιεν, απικόμενοι ἐς Σπάρτην, ὼς orarαιρεθείησαν υπο Σαμίων. κατα μέν νυν τον κρητῆρα Ου-
τως ἔσχε. Κροῖσος δὲ αμαρτών του χρησμου ἐποιέετο στρατηῖνὶν ἐς TiΚαππαδοκίον, ελπίσας καταιρήσειν Κυρον τε καὶ τ)ην Περ- 3bσέων δυναuιν. παρασκευαζομένου δὲ Κροισου στρατευεσθαι επὶ Πέρσας, τῶν τις Λυδῶν, νομζομενος καὶ προσθεν εἶναι σοφος. απὸ δὲ ταυτης τῆς γνώuης καὶ τὐ κάρτα ουνομα εν Λυδοῖσι ἔχων, συνεβουλευσε Κροίσω ταδε Ουνομα οἱ ην Ἀνδανις)' .a βασιλευ, επ' ἄνδρας τοιουτους στρατευεσθαι
ζωδιων τε εξωθεω ni σαωet1ςJD 3ια, ut bone monet Schweigh., non animalia di euntur, verum cuius- libot genoris figurae, animalium, frugum, florum etc. Hoc sensu ζωα
invoniuntur I, 203. II, 4, ubi vid. noti. ot III, 47, ubi vid. Ad molio-rom loci intolligontiam sic tibi fin
gas Nostrum scripsisse: ζωδίων τε - πλησαντες καὶ - χωρεοντα
peratur subitus oratiotiis transitus in infinitivi strueturam, cum anim o serit coς cum verbo finito, ab optimorum scriptorum usu haud abhorret. Cons. qua o dixi in Crougeri Molott. III. p. 12 seq.ecirci δὲ ἄν καὶ οι αποδομενοικ. e. a.J Sunt ipsius Horodoti vortia, indicium suum adii eientis, quo di
versas eadem de re narrationes Ox
σμουJ i. E. eum a vero Oraculi sensu aborrassot aliumque eum ratus, quam re vera orat, ita doce-ptias e set.
173쪽
παρασκευάζεαι , οῖ σκυτινας μὲν ἀναξυρίδας, σκυτίνην δὲ-τῆν αλλον ἐσθῆτα φορεουσι ' σιτεονται δε Ουκ Oσα εθέλουσι, μαλλ' Oσα ἔχουσι, χωρην ἔχοντες τρηχείην ' προό' δὲ Ουκ ο ρο-διαχρε-ται, ἀλλὰ υδροποτεουσι ' ου συκα δὲ εχουσι τρω- , γειν, OUκ αλλο αγαθον ουδέν. τουτο μὲν δὴ, εἰ νικλήσεις, τί σφεας απαιρήσεια, τοῖσί γε μή εστι μηdis; τουτο δὲ - ῆν νι--κηθῆς, μαθε, οσα ἀγαθα αποβαλέεις. γευσαμενοι γὰρ των
libris seriptis haud probari do
rio consectae, quale omnino deprehenditur vestimonii gotius apud gentes Asiae in regionibus montanis itidoquo frigidioribus habitaratos. Itaque non mirum Dorsis hoceo placuisse vestimentum, eum Mediutorentur vestimentis laxioribus ne romissioribus. Adhuc in rudoribus Persepolitanis conspiciuntur viri utroque vestium genero induti eo quo ipso bono inter so distingue ad i. Monuit Heoron. Ideon otc. I. l. pag. 2lo, cui adit. Rittor. Erit humlo II. p. 7η4. Nec recontiores Porsao huiuseemodi braccis caeru
quo alii testantur seriptores, Persarum terram fuisse asperam cultu- quo disse illimam ob montes, saxa, alia id genus, indoque gontom ipsam durum, paucia eontentam et tonuiuietus generi adstrictam. Cons.m do Xonoph. Cyrop. I, 3, 2. VII, 5, 67. V, 2, 16. Posthae in omne
doliciarum ot luxuriet genus Persas prolapsos esse, satis notum, ut
χρεοντο eum recenti. edd. retinui
pro διαχρε ων τω. Cons. I, 34. - συκα δε εχουσι τρώγειν, Ουκαλλο tiναθor i Disputat do hoe loco ac sententia He dolon Iulianus Imporat. Ep. XXIV. p. auo s q. p. 32 ed. Noyler. , cuius Vid. annotati. p. 261. Nainquo fietis in Du-gibus suavissimis arborquo ipsa in praestantissimis habetur apud voteres, quippe qua quidquid natura sua vo ae dulee proserro queat,omuitio indientum existimemus. Quocirca G. conseri Homeri Odyss.
quam eorum erat illis bonorum, quae ad mollem vitam doli eatamque perdueant.
174쪽
λήνων Συριοι ουνομαζονται ησαν δὲ οἱ a υριοι Ουτοι, το μὲν προτερον ri IIερσας αρξαι, Μήδων κατήκοοι, τοτε δὲ Κυρου.
πυταμος, ος ρ ι εξ ' μνίου ουρεος δια Κιλίκων, μετα δὲ
ἐς Καππαδοκιαν. ita ut, quais hoc crip. 71. narrantur, intorposita reliquao narrationi quodammodo vi dentitur. Est voro illud tenendum, Nyriae Domen antiquitus multo latius patuisso a Babylonia usque
ad Aegyptum, Cilleiam oramquo il
Dot do Syris, qui Babylono ne Nini
regnum constituerint. Namque Omnes, quotquot Arninaleas stirpis habentur gentos, hoc Domine designatao osso videntur. CuΡΡnd eos, qui ad Armonicam, quae non ulla est atquo Aramaica, stirpem
pertinent, haud aliter indo Syriinppellantur at tuo ii Syrii, qui ad Thormodontem habitabant, aut ii, qui Fatuostinam habitabant, alii popilli intra fines modo indieatos. Cons. Billorbeck. Do Asiao uerodot. dissi ei lioribb. Gotting. 17sq. pag. 4. S gabo Descript. Persi .
Horodotum autom do Armenia hieloqui atque ineolis huius terrae nn liqui Himis, qui Gracleo nomino dieantur Syrii, satis patet. Plura Rennel. Geogr. d. Vorod. p. 484. Icilior. Εrdhundo II. pag. 783. Συριοι J Ita constanter hic omnes
libri, qui alibi sui I, 6. VII, 72.)
brorum scriptorum consonsum J rao-
tulimus vulgatao lectioni ε σαν, quae Aldina propagata orat. Vid. modo Bredov. p. 406.έisa 'Αρμν on Ouρεος δια κι- λιγGotii Montis Armenii nulla alibi mutitio, nisi apud unum Dionys. Poriogot. 694, ubi Phasis indo pro-iluoro dieitur. Qiinre suspientur Lar- chorus, indicari Tauri aliquom moti-ttim in Cilicia, intolligotidos tuo esse
tur terrao montos cf. Tom. VIII. pag. 50 . Multo aeeuratins in linoe inquisivit Ritter. Εrdhundo T. II. pag. 716. Qui ουρος h. l. non do
uno monto, sed do montium tractu intolligendum esse monet, neque
alium hic indicari montem, nisi Paryadrem undo altor profluat Halyos solis septe atrionalis praeter Sobasten s. Siwas) vol Arvaeum montem, qui altissimus omnium illic dieatur montium, ex quo in
utrum quo mare pateat Prospectus, et ex quo alter Halyos sons moridionalis provoniens Caesaream Nn- Eacam praeterlahatur. Utrumque montem ad eum pertinere tractum, quem posteriores geographi appellatione minus aeeurata ac definita dosignarint Anti nurum: utrumque in oecidentalibus eius terrae esse sinibus, quae serius Armeniae miri ria nomen acceperit, aut potius in
ipsa Cappadoeia, ad quam usquo Herodoti Armenia pertineat. Ad Herodoti locum eonsuli quoquo poterit Vivion do Naint-Martin .IOurtial dos Voyages 1847 Juill . p. s. . , do his rogionibua dissororis.
Iulus fluvius nune vocatur Aixis Irmae, i. e. sitinius ruber, ut Iam ad I, 6. signifieavimus: do euius su vii eursu accurate nune disputat,
vit eius naturam et singulas partes summa cura perserutatus, addi-
175쪽
iis quoquo tabulis, quao montis imaginem exhibent.
Ματιηνους μεν ἐν ἐχειήἐωωJ Mulieni commemorantur 1, 202. IV, 94. V, 19, partemque Modiae tenuisso dieuntur, Strabonet esto II. p. eta. s. 124. IX. p. bus. s. 776. Qui iidem quod in Asia minori inveniuntur, ubi Lar ero auctoro sT. VIII. p. a24. Eam Cappadocino partem tonent, quae Morimene a Strabono XII. p. 808B. 811 B. 814 A ) et Plinio Ilist. Nat. VI, 3. Tom. I. p. asa ed. Hard.ὶ appellatur, id in gente Opinor pastoritia inultumque palantonoe eortas sodes tenonio eo minus o solidore debet, quo magis qui nunc Matienorum in loca successerunt Aurdi, eodem modo ungantur nec ulla habent eorta domieilia. Unde Herodoto, errorum atque inscitiae propter haec ineusato, patrocinan
αποταμνει aχεδυν παντα τῆς Ἀσίης τα καet u κ. x. a. J τῆς Ἀσιης Tu χ-co est on sere Asiae pars, quam nos Asiam minorem dicero solemus, euius finis ox Horodotimento orientem versus est Halysiluviuη, qui, eum e Cilicino montibus non proeul ab ipso modi torraneo mari profluens septontrionem versus indo in Pontum Euxinum exeat, omnem sero Asiam minorom hancce a reliqua Asia, inprimis ab
separaro iure diei potest. Maro, quod o regione Cypri est, moditerraneum est, quod Ciliciam alluit, in euius montibus Halyn Orici nom
apere antea dixerat Noster. Hane voro torram intor utrumque mare. mediterraneum dieo ntque Pontum Euxinum. voeat civit να, eerviem, id est angustum meatum, angustiorem torrno tractum, corvicis instar Porrectum, ut iam noti de termino Asiniteao istius regionis agatur,
sed quo illa situ fuerit, ubi ab
gusto a Ciliolao finibus in Pontum sit extensa. Monuit Wossolinius laudans IV, M. 89. VI, 36. VII, 223, alia. Cum voro traetus illo a Ciliciao finibus usquo ad Pontum
angustior Nostro videatur, non mirum, quod quinque dishtia illum apodito Expedito permeari posse Prodit ot hoe loeo ot infra Il, 34; nee latuit hoo Scymnum Chium, qui tamon ipso septem ponit diesvs. 1 2s, mox vorO vs. 9213 AOq. Herodoti ipsius mominit loco laeu-noso, quem ex Herodoti verbis rostituere conatus est Meinck p. 58. Quodsi authin diurno itineri vel centum quinquaginta vol duconta
buuntur, longitudo huius tractus orit millo stadiorum. A quo abhorrent et Eratosthenos i Strab. II. p. .l, qui tria millia numerat stadiorum, et Plinius Η. N. VI, 2. , dueenta M. P. indicans; consentit cum Herodoto Scylax in Peripl. p. sa ed. Gronou. Sed recentiorum investigationibus Oxploratum habemus, traetum illum recta vis sexaginta milliaria geographica longum esse, ita ut in unum diem duo- doeim milliaria poditi sorent eonficienda, vel omissis omnibus ambagibus ne doviis locis. Unde non desuero, qui Vorodotum orroris incusarent, quod dimidium tantum longitudinis huius traetus indiea-vorit. Cons. Rennol. l. l. pag. 457. Dosendit Horodotum ab erroris erimine Dali amanti. Horodot. p. 96.97.). Noquor onim hie eogitandum de dueentis stadiis, quas plerumque podes Oxpoditus ex Herodoti monto perseero queat, sed vidori sermonem Osso de eo, quod semel sors an expertum morit a quopiam podite insigni. Tostimonium potitex iis, quaa VI, 106. scoli. VI,
176쪽
Eστρατευε το δὲ ὁ Κροῖσος ἐπὶ τὴν Καππαδοκίην τωνδε 73εινε κα, καὶ γῆς ἱμεριμ προσκτήσασθαι προς την ἐωυτου μοῖραν βουλομενος, καὶ μάλιστα τῶ χροστηριω πίσυνος ἐων, καὶ 36 τίσασθαι θέλων υπὲρ υστυαγεος Κυρον. υστυάγεα γὰρ τον Κυαξάρεω ἐοντα Κροίσου μὲν γαμβρον, Μήδων δὲ βασιλέα, Κυρος ὁ Καμβυσεω καταστρεψ)άuενος εἶχε, γενομενον γαμβρυν
Spartam advenisso altero die, eum iter eorto viginti sex suorit milliarium geographieorum. Quaro haud prorsus fidem excedore putat, si tractus illo Asiae a pedito probato quinque diorum itinere pormoaridieatur. At nihil hoe loeo do insigni peditis alicuius conamine proditur, qui tantum itor tam bravi
aliquando consecerit, sed senten. tiam sunm Omnino aperit auctordo tractus illius longitudine, in quasi ea non vidit, quas Dos multorum saeeulorum investigationibus, mathonanti eorumquo ne geogrRΡhOrum dimensionibus edocti sumus, proseeto illo erit oxeusatione dignus. Conser. etiam Bobrieli. in Geograph. IIerodot. p. 125 seq.uηκος οδουJ i. o. quod ad itineris Ionotiti finem attine . Absent in particulae δε, quam quis sorsan hic roquirat, itemque omissione voeulne α ς, quam antecedent in civχην Ουτος) postulare videantur, mutore quaedam Osfieitur orationi vis, uti monuit Wersor. in Aeti. phili. Non aec. I. p. 57s, ubi h. i. sie vertit: ,,Est autem Omnis htii terrae quasi erevis en itineris lovi. Itidine, ut ab experim quinque dies
nec ulla re s. Onero impoditus.
Cons. I, 104. II, 34. et Hesych. s. v. Thucydid. II, 97 ibiq. Dulier.
νομαδων εἰλη ανδρων στασια- CAP. LXXIII.
iure recepit Gais s. probavitque Bro-dov. p. 132. In antee dentibus verba τάωδε ρῖνεκα rosor ad ternas, quae dolueops prosoruntur, Em as, iunetas aequo per particulam via tori, Oe loco positam, ut infra I. Is n. Cf. Hariunx Lehro d. Partih. I. P. 145. In seqq. βασιλεα iterum cum Gais s. ex iisdom libris reseripsimus. Vulgo βασιληα.
bus libris allatum praetuli mu' lo-etioni ἴλη, quam et h. l. ot infra I. 202 praeserri vult Bredov. P. 160. Sod libri ita fluetuant, ut meliores eorto soqui praestet. Cf. otiam Wosso ling. ad Diodor. Sicul. XVII, 33. - ανδρων cum Wesseis litigio plae t adiungero genitivo et ovvouc Acuti, ut Oadem locutio sit, quae apud Arrian. In l. 29 αυ- voco πορ νομαδες, alia quo huius genoris haud raro occurrunt locutiones, ubi ανηρ, ανθρωπος hoc modo additum videmus. Magis quae
177쪽
τους Σκυθας τουτους το μὲν πρῶτον περιεῖπε ευ, ὼς ἐοντας κέτας, ῶστε δὲ περὶ πολλου ποιεόμενος αὐτους, παθας σφι παρέδωκε τῆν γλῶσσάν τε ἐκμαθέειν καὶ τον τέχνην τῶν το - χρονου δὲ γενομένου, καὶ αἰεὶ φοιτε οντων τῶν Σκυ- θεων ἐπ' ἄγρην, καὶ αἰεί τι φερυντων. καί κοτε συνήνεικε
ελεῖν σφεας μηδέW νοστησαντας θὲ αυτους κεινῆσι χερσὶ oKυαξαρης iην γὰρ ἡ ως dιέδεξε, ὀργην ακρος) τρηχέως καρτα περιέσπε ἀεικεί)ll. οἱ δὲ ταυτα προς Κυαξάρεω παθοντες, ῶστεα νάξια σφέων αυτῶν πεπονθυτες, ἐβουλευσαντο τῶν παρὰ
res, ex eiusdem Volneii ealeulis quibuscum Larcheri computatio congruit, ad regnum est evectus anno Gaa a. Chr. n. Add. Fischer Zeit-tasolii p. υΝ, qui hoc ipso anno, quo Cyaxnres romum suscepit, incursionem Scytharum potiti. - ID seqq. ad ευ περ επειν, hene ιν
tem celebres arte arcuum tractan
dorum. Qian do re sumetat indie so primarios Nostri locos, unde huius artis vis ae notio apud utramque gentem eluceat: III, 2 l. 22.eoll. IV, lat. 132. VII. 61. 'to-
sino Exeorpt. Pers. 17. De tesseraria arcus notioris alibi dicemus. In proximo seqq., ubi eum vi quadam duplicatur vocula καὶ καὶ -
iram pronior. Ita Wessotingi is, quidleotidi formulam aliis Oxomplis Appiani, aemuli Herodotet, illustrat. Et pugilant tros ithri Parisini probae loetione ipsaque deniquo ratio.
vulgo υργην Ουκ ακρος, quod tu tur UOraes, vocem οργην Qxplientis νυχην, hominemque intelligens pustui inoenii: eui suifragatur Uers rus in Aeti. phili. Monace. I. P. II seq. exponens: non bona et senerosia indole, eum Οργη inprimis apud Ionicos et poetas frequens sit: instentiam, indoles, et ακρος apud
Nostrum sempor hono, non mulo OC- eurrat aenati. Sed confiteor, huiusmodi interpretationes, vel si doetodosondantur, magis quaesitas mihi uidori quam veras simplicesque. Alium virum doctum, qui οργην
ODR ακρος explicabat: iram non vincens, is ne non temperians, satis olinguae rationibus rolutavit Schwgli. Hoc enim sorot Uratico: οργῆς ΟυκἐγκρΠtής. Undo eum recenti. editt., probante quoquo Illom sol d. in Glossar. ad Aesetiyl. Pors. vs. 140, retinuimus lectionem Wesselingianam,
quam utiam cum recutit t. odd. ro
tatem mutatam in ἐβονλενσαν, quod mihi ab hoc loco alienum videtur, ubi astitur de iis, qui foeum agitarunt consilia indo ius eortum quoddam intor se eonstituorunt. Cf. III, 84. Wos selingius vulgatao et ipso
178쪽
σφωι διδασκομενων παίδων ενα κατακοψαι ' σκευασαντες δὲ
ciυτον, ωσπερ ἐωθεσαν καὶ τὰ θηρια σκευάγιν. Κυαξαρεrδουνω φεροντες. ως ἄγρην δῆθεν ' δόντες δὲ την ταχίστην κομιυσθια παρὰ Ἀλυαττεα τον Σαδυάττεω ἐς Σαρδις. ταυτα καὶ δὴ ἐγένετο. καὶ γαρ Κυαξάρης καὶ οἱ παρεδεντες δαιτυμο
νες των κρεων τουτων ἐπασαντο ' καὶ οἱ Σκυθαι ταυτα ποιη-
patrocinans attulorat VII, lo. VIII, is i. Loei VI, 12, ut supra I, 1l ubi vid. noit., oi I. 120 alia inibi videtur ratio. Cf. etiam BredoV. p. 24., qui idem p. 22s. pro κυαξά- ρs r in seqq. restitui vult Avαξαρη, ut I, 16.
σκεπιασαντες δὲ αυτον v. T. 1.JPertinent haec participia σκευάσαντες et δοντες eum sequontibus instillivis ad verbum Uoυλε DacENTO, ita ut nominativus nominem offen
lum ortum est 630 n. Chr. n. , finitum anno Ma n. Chr. n.; ex Lnretiori sontantia inoeptum uu2 a. Chr. D. , finitum 593 n. Chr. D.; ita ut, illum si Roquamur. solis dos cito, de qun Horodotus aeribit, acciderit anno 625 a. Chr. n. ot quidem tortio dio Februarii, hunc si nu-d inmus , eadem incidat in nitrium 597 diemquo undotrieosimum Iulii monsis. Qunm sontentiam pandem amploxi ornnt Potnvius, B vhoritis;
a quibus ita diseodunt Dos Vignotos sChronolog. de Phist. Anint. II. p. 2473 ot Dos Brossos Mgm. do PAcad. dos Inseripi. XXI, 33) ut annum 585 a. Chr. n. diem quo duo-dotrieos imum Maii ponant. Alii ad Plinium aeso applicant. qui hanc dolaetio nom olymp. XLVIII, 4. R.
585 n. Chr. n. necidisse feribat Hist. Nnt. II, 12. soct. s. Inde die vicesimo oetavo mensis Maii nn n. 584 nnio Chr. n. de elion om tinneaeeidisse ponunt Bogatiquot in Atho-
mum septimum monsis Mnrtit ann. 582 anto Chr. n. posuit. Mihi in his una ea placet ratio, quam nplerisque nostras notatis viris do etis nΡprohatam invenio, qui nu-
6i0 anto Chr. n. hane solis de&etionom totalom, quam dicunt per omnos Asiae ot Europne regiones intra gradum vi eosimum quintum et quinquagosimum sitas visibilem neeidisso Atatnunt. Vid. Schulta. in Apparat. oritie I. p. 20 soq. IIalma in noti. nd chron olog. do Ptolomeso T. I. D. III. p. 62. Fischer Zoittas. p. 107. Wostormania. nd Pliat.
179쪽
τε , τε ' ἐν τοῖσι πολλακις μὲν οι Μν δοι τους Λυδους ἐνίκ/ησαν,πο, ακις δὲ οἱ Λυδοὶ τους Μήδους' ἐν δὲ και νυκτομαχίην τινα ἐποιν'αντο. διαφερουσι δε σν ἐπὶ χνὶς τὴν πολεμον. τω εκτω δεεῖ συμβολγῆς γενομένης, συνήνεικε, ῶστε μάχης
cipue consulendi oriant, qui nuper admodum neeuratissimo in haoe in
lOD. u. Assyrr. p. 77 - ud. ἐν δε καὶ νυκτομαχέην Σινα ἐποιήσαιτοJ ἐυ δε seil. τοίς πέντε ἔτεσι τουτοις, ut monet Wyttentiach. in selecti. his t. p. 350. Sebwrio. supplot ταυτως ταις siciχαις. Sod milii non dubium, quin Herodotus quinquennii istius antea memorati spatium indiearo voluerit, eum νυκτομυχίη ea sit pugna, quae post nccidisso narratur, sexto
bolli anno, ubi sol defecit. De usu loeutionis ἐν δὲ cons. IIormann. ad Viger. pag. 854. Ad verba ἐπὶ is nil quas do aeqva fortunia intolligonda sunt, ubi nequo Marto utrimquo eortatur) eons. Lambert. Bos. do Ellipss. L. Gr. Ρng. 499. Vulgo supplent τυχης s. μοι sciς.
dieondi rationem Herodotenm, ΡΟ- pn larem magis, ut ita dieam, vulgi quo opinionibus necommodntam,
cum do totali, quas dicitur, de- foetions hie agatur: cons. I. tua. VII, 37. IX, 10. Loirotino in Journat d. Sav. l83Ν. pag. 3iu seq., tando nec inscitiae nee erroris litem η riptori intendam, quod ita nimirum sit locutus Apeciem magis y cutus. quam id, quod ro vera ost; cum quae vera OAMot onusa aeque
ignorarot ni tuo propi quo omnes illius aotatis. Sed Thaletis dolaetionem ipsam praedicentis eoque inniorem linrum rorum cognitionem doctarantis mentio haud orat praetermittenda, quo magis illo hae ro 'upra vulguκ eminuit. Quem ipsum
eximin Astronomine scientia valuis μο quod inde eolligunt, id quodammodo roμtringondum vi lotur . eum
vix credibilo sit, hanc desectionem solis ita fuisso praedietam, ut dies atquo hora securate indieata suo rit, sed in ipso anno indieando
hilo fiat ox ipsis Nostri scriptoris Verbis: ουρον προθήμενος ἐνιαυ- Toν τουτον, ἐν ed δη καὶ Histiori μεταβολή. Cons. Sattit Martin. I. l. pag. 46 seq. Indo quoque volseriore notate sedulo ndnotatum misso vidomus, quando quae PrRedieta fuit defeetio, ipsa aeeidorit; id quod vix saetum suissot, si dotiis tam certo porsuasum sui Asotvoteribus. Tu vid. Bredovit Urti- nolog. Herodot. p. XXXIX. seqq.ot Uhori. Geograph. I, l. pag. 52. Quorum illo Thaleti veram desuetionis causam cognitam misso negat; nee quisquam sane dixerit, unde istiusmodi notitiam omninoaeceperit Thalos. Ex eognition cycli, sive ex Babylone si vo ex Ao-gypto nccepta, explicari haee posse Oxistimat Potersen in: Alig. Hall. Lit. Zoit. 18a . nr. 9n. p. 15η., qu cum etiam eonserendus Diot in Iournal dos Savans l843. p. 612. No-que alitur statuit Mattin l. l. v. 47 seqq. , qui Thalotem, a cuius
notato Reen retius omnino astrono
mino studium inter Graecos origi-nom e porit, in Aogypto odoctum Chaldaeorum quoquo periodum lu- nn rem cognovisse arbitratur: ut indo facilius illo dolaetionis annum dostiiro adeo tuo prasilicere potuerit. Indo in Psoli ori uinis Philosoph. p. 5 od. Milior. Thalos astronomiam ipso Invonisso dieitur. Iam do on superstitione vetorum, quniunt i quid do elicinibus portendi
- γενέσθαιJ In his notant viri doeti abundantiam pnrticulae coστε, cum simplox infinitivus plerumque hae in loeutiono inveniatur. Sodndditno partieulno exompin dabit Sehaesor. ad Lamb. Bos. do Εl-
180쪽
συνεστεώσης τῆν ημερην ἐξαπίνης νυκτα γενέσθαι. την δε με ταλλαγ xii ταυτην τῆς ζιιέρης Θαλῆς ο Μιλ ενιος τοῖσι Ιωσι
προηγορευσε εσεσθαι, θυρον προθεμενος ἐνιαυτον τουτον. εν
37 ιγ δ' καὶ ἐγένετο xi μεταβολη. οἱ δὲ Λυδοί τε καὶ οἱ Μῆδοι
ἐπεί τε εἶδον in κτα αντὶ ημερης γινομενην. τῆς μάχης τε ε παυσαντο, καὶ μαλλον τι ἔσπευσαν καὶ ἀιιποτεροι εἰρξνην ἐωυτοῖσι γενέσθαι. οἱ δὲ συμβιβάσαντες αυτους ησαν οἶδε,
Συέννεσίς τε ὁ ΕΩιξ καὶ Λαβυνητος ὁ Βαβυλώνιος Ουτοί σφι
καὶ το ορκιον οἱ σπευσαντες γενέσθαι ησαν. καὶ γάμων ἐπαλλαγην nrοίησαν ' Ἀλυαττεα γὰρ ἔγνωσαν δουναι την θυγα-τερα 'Aρυηνιν υστυαγεῖ τῶ Κυαεάρεω παιδί. ἄνευ γαρ ἀναγκαίης ἰσχυρῆς συιιβάσιες ἰσχi
ηGαω seripsimus propior libros, quorum tinns innium vulgatam lectionem ab Aldo propagatam tenet k σαν. Vid. ad I. 72. - Gennesia nomen dignitnlis titulum quo antiquissimum Citieino regum videri, quo etiam posteriores huius terrae roges. Persis tributarii tacti, nsi Antil. Nnne sero nomo dubitat. Cons. Aeschyl. Pers. 324. Xenoph. Anah. I. 2. 12 ol ad utrumquo loeum interprotes. Infra quoquo VII. M. Mennoxia Cilix Oromedontis si ius nominatur intor navium duros. Ipsum nomon ox Phoeni eum lingundeduetnm vult Hamaher Niseoll. Phoen. p. 214, assororis vel quod signifieot ho minum anus m. LΛ neti nomen itidem isoquens in Babylonis regibus; es. I, 77. 188. Qui hoe loco mo moratur, enm Nabuchodonosorum, qui ot Nobneadnegar est, sui Ase notat Wossolingius, sed temporum rationos evineunt, hoc Ioeo de uno Naboprias ro. quom dicunt, cogitari posse, qui indo ab anno 625 R. Chr. n. nsquo ad annum sud quo Nobueadnerae successit) re-
dom rodeant, si quidem verum est, quod eontendunt, utrum quo nomen
eonsort de voce eonsimili ἐπαχλα ξις Wytionbneh. ad Plut. Morni. I, 2. pag. 885, ubi explicatur ,.quasi