장음표시 사용
251쪽
λευσας τεσσαρακοντα λεα, συν τοῖσι Σκυθat ζρξαν . τελευτα.
credo postmodo suo loco insororovol oblitu A uol impoditus suit: quod idoni Nostro aceidiAso putem VII, 213 ubi do Ephialto so posten Nar-rnturum osso pollicetur, qu no seu utra nunc quaeruntur. Neque aliter statuisso video, qui haec nu-por tractavit Schoeli in Setinoidowin. I hilolog. IX. pag 207-2ll. Unoe sunt, quao de Assyria Horodoti historia mihi plaestit. Cautius in
his statuit Datum ann. , quom Vide, in Horodot. puet. 229 seq. Iaestor. Disputi. Herodoti. Gotting. 828) pag. 35 In sandem sontentiam disputans hanc distrossi nomia arrationi in orendam utique in seriptoris proposito misso censet et qui-dom ultima lihri tertii parto, ubi
Lareliori a rationibus nee idit anno 594 a. Chr. n.: seeundum Volneium 595 n. Chr. n. Cons. supra ad I. 102noit. Ex Clintoni ratione Cynxnres
4n seribit haec Astyages, Medorum reanator, quod filiae Mandanae adhue virginis vosi eam in di luvion om Asias fluxisso somnio vi-dorit, Horodotus roseri; item anno post nuptias eius sex iisdom locis vitem exortam toti Asino ineubnsso. Hoc otiam Charon Lampsaconus Herodoto prior tradit Ah hae Herodotea g. Graeca omnino, ut videtur, narrulione dissorunt, qua oin Nieolai Damnseoni Excerptis vid. ad I, 95) o Ctesia opinor traduntur p. a med. Muellor. In his Astyagis filia dieitur viildo notitiis
ne formosa, quam Spitamno Medo despondet, doto addita Modin uni voran. Nomon filino, quam ipsius Ctosiao Exeorpta Persien g. 2 seq. appellant Amytis, ab ipso Cyro posthae in matrimonium ductam. reticotur. Cyrus vero, qui iam ndmagnam in regin aula auctoritatem pervonorat pineorna quo dignitatem, Artombara mortuo, noeopernt, Ρarentes pauperos, Atradatem patremot Argoston matrem, tum ad so Vo- easso dicitur; atque maior et Oxposuit somnium. quod gravida sibi vidisse visa sit in tomplo dormis iis, quo tempore ipsa eapras apud Mardos paseeret his verbis:
cerot θαλαττ ης. Quod somnium ubi audivit pator, Chaldaeorum uni ex Babylono proponit interpretandum: isquo rospondit bonum portendi magnum ni auo priuanna in
Asia dignitatem: verum optandum osso. no quid Astyages aridi rot. Q uno doin eops Aselata sunt, ita n nriarantur, ut ab hoc indo tempor Cyrus ad multo maior m potentiam ovoetus a Modis descoro cogitarii id quo etiam hortanto simul illo
Babylonio exsecutus sit. Morodoti narrationem sermo sequitur Iustinus I, 4 seqq. Quae apud Aelianum N. A. XII, 21 loguntur do
Saceliora, Babyloniorum rege, eui
similo quid aecidit at ino Astyagi
on ad Hor doli narrationem sano eonseta videntur.
252쪽
πλωία μεν τῆν εωυτου πολιν, ἐπικατακλυσαι δὲ καὶ τ 1 ν Ασί νπασαν. υπερθεμενος δε τῶν μαγων τοῖσι ονειροπολοισι τολυπνιον, ἐφοβήθη, παρ' αυτων α Θα εκαστα μαθων. μετα
αλλην ἴe ιν. ἐδοκεε δε οἱ εκ τῶν αἰδοίων τῆς θυγατρῖς ταυτης φυνω au πελον, την δὲ αμπελον ἐπισχεῖν τη i/ 'Aσίνην πῆ - σαν. ἰδων δὲ τουτο καὶ υπερθέμενος τοῖσι ὀνειροπόλοισι, ιμετε-
υπερθέμενος δε των uάγων τοισι νειροπολοισι to ἐνυπνιυνl Omnes libri Maroθέμενος, sinod n Stophano iam naninium fuit in υπερθius νος, quod reeo. edd. in toxium receperunt. Et cap. sequenti sino ulla ieetionis varietato υπερθεμενος invenitur; ipsaque ratio suadet, ut idem illud hoc quoquo loco recipiatur. Nam, ut bono monet Wytien-baebius in Soloeli. historice. png. 35l, υποθέσθω τινί τι est alietii eonsiliam dare, ut I, L 0. 156. IV, 135. V, 72 r at D περθεσθω rivi τι,
eum viliquo congiliam communi re.
Cons. I. 8. V, 24. VII, 8. 18.
Add. Bredov. p. 64. - Ad argumentum quod attinet, tenendum est, omnino moris suisse in hiseo orientalium rognis, ut res publieae
gravissimao per somniorum interpretationes diseernerentur, ubi Nagorum ut interpretum istorum somniorum stim ma suit auctoritas.
Id quod pariter saerae doeent ii terno quam profanae. Nee sugit Nonneliuin in Geogr. IIerod. Png.
θυγατερα ἐπιτεκα εο υσαν. cc-ipsnm loeutionem eomparat Val-ehen. I, 90. II. 172. IV, 76. VI, a . Wos sol ingius laudat Iustinum I. 4, ubi quod Cambyses vocatur medior is fir, id ex hoe ipso Herodoti loeo Oxplientidum esse monet Sauppo in Iahrbb. s. Pliii. u. Paodag. XXV. p. 218. Sod in Horodoto do nobi i Aeliaemonidarum gento cogitandum osso patobit oxiis, quae . ad I, 125 et 2os asse
αλλην otiuνJ Vorba et ' πρ tiaran mi', qua o vulgo ad proxime ani eodentia rosoruntur ne do primo nuptiarum Cumbysis at Mandanos anno intelliguntur, Jo. a Gumpacti Zoit rechia. d. Babylon. p. 121 seqq.)ita necipere vult, ut do primo anno rogni Astyagis intelligantur, indoque ipso Cyrus eogitetur natus anno 195 n. Chr. n. Ad strueturam vortii ἐδοκε1 In soqq. eotis.
III, 124. VII, 12, et quae alia habet Κuolinor Gr. Gr. g. 649, 3, h. ἐπιτεκα δευσανJ ἐπιτotici Mo- dioens ot alii quidam libri, qui infra I, iii omnes conspirant in Ioiaetione ἐπιτερ, quae etiam proba dieitur Grammatiola damnantibus alteram formam ἐπίτοκος. Vid.
253쪽
κομενην δὲ ἐφυλασσε, βουλομενος το γεννωμενον αυτῆς διας θειρm ἐκ γαρ Οι τῆς OV ιος οἱ των μαγων Oνειροπολοι ἐσῆuαινον. οτι μέλλοι ο τῆς θυγατρος αυτου γονος βασιλεt; - σειν πιαὶ ἐκείνου. Nina δγγ ων φυλασσόμενος ὁ 'Aστυάγn ως ἐγένετο ο Κυρος, καλεσας υρπαγον, ἄνδρα οἰκημον καὶ
πιστοτατον τε Μήδων καὶ παντων ἐπίτροπον των λυτο
Τhomnni Magistr. p. a I ibi t. Nonastor iusti not., Phrynich. p. 333
propter verba cap. se l. μοι συγγενής ἐσtι ὁ παῖς monot Lurelior.
Ipsum narpasti nomen, quod supra I, M iam invenimus, quodque Praetor hunc Nnningum unus etiam o
Darii dupibus storii suorod. VI,
gnis ent. Observavit Leironno Re-vuo Areheolog. IV. p. 472. Mom. do PAead. dos Inser. XIX, 1. P . 124 . id adiiciens, Graeeos nunquam
huiusmodi voeos adhibuisse ad suorum nomina propria, sed on ipsa do enusa ad Persam s. Modum nΡ-plicasse, euius vorum nomen itanduit ratum fuerit. πρῆγμα. το ἄν τοι προσθεω. μη
sormam προσθέ is es. Bredov. P.
3sq. Valet h. l. προστιθε re imponere, initivere, indeque i reare, ut III, 62. V, 30. De acclinativo πρῆγι re relativo pronomini per attra-etionem adiecto es. Matth. g. 474. - παραχρῆσθcii Obiur, nenti limrractare, neylisere, occurrit II, 14l, tibi vid. noti.
asoθtii alibi: periendi aese exponere,
periclitario do quo diximus nil Pln- inrelii Philopoem. pag. 52. Cf. Herodot. VII, 10. q. η. - Verba ἄλλους εχομενος in ins elisens 3 idem
iphont. Itollente. III, I, 2. - ἐξ vario ης valet: posmodo. ut V 106. VI, 85. Cons. supra nil I no laudii. In proximis vortiis vulgo dosidoratur σοι, quod praobot Modi. eous libor et alius Parisinus, qNod quo Gronovio et wosset in gio probatum nune in tortu logitur. Alii libri offerunt συ, inod nee ipsum displicet wos solingio, qui in utramque structuram laudat Aosel, in. de Fals. Legat. p. ali ed. Reis h. Io. Chrysostom. V. p. 24 B. F. VII. p. 8al C. Matthiae donuo omisit σοι. quippe eum sol Lovτέ' soloo- cum videatur. Quod mihi nondum
prorsus est persuasum, qui librorum moliorum auetoritatom in his quoquo sequi malui. Setineteriis otreeenti. edd. eum Brodovio p. 284 cripserunt aptoveo; quod in nullo libro legitur. Sonsum hone reddidit Latinus interpres: ,,rave, ne - aliis hominiatis attidens tuti ipse artibua
254쪽
dehinc capiaris , i. o. te ipsum iri
lum nomon ex cognato verbo im,din proximo sit, repoto adum sit. Quao eum Pnrii in aliena sint nti ORtro loco, ou nune lubens prae
illo suppletum vult τὴν δίσιν, vo-roor, ut surri possit. Ne ino nostro loco huiuAeemodi ellipsis o tangon in orit. Namque in his omnitiusnoque subnudiendam sesso voculam oδυν, mihi persuasum eηt, Nec ii multum a vero aberraro videntur, qui suti Iacolis. in Atticis pag. 341 ad Herod. V, 7 2 praegnans omnino dieondi genus in his sin-tuniit, vorbiamquo aliquod, in quo mittondi, dueendi, eundi notio in
λογοf Ubi nihil ntieesse est ad
υστ πιανος vol addero vol subintelligero υπο, eum ad λογον nequo bono rosorri possit. Vid. Pausan. VI. 8. I. 2 alios ino locos a Schae- sero laudat. ad Lamb. Bos. Ellipas.
255쪽
συνδουλω ' ουνομα δὲ τῆ γυναικὶ ην. τῆ συνοίκεε, Κυνὼ κατὰ τὴν Ελλήνων γλῶσσαν, κατὰ δὲ τὴν Μηδικὴν Σπακω 'τὴν κimet καλεουσι σπάκα AI, 'οι. αἱ δὲ υπωρεαί 1lo
et adit. Moier do Andoeid. orat. V, 2. Png. 5. Negris vortia ἐθελήσει- άναβῆωm aecipit pro αναβήσε - τυι. Noe alitor sero Horold in Iahrbb. s. Philol. u. Paedagog. XXIV. p. 4n2. ista σει seripsi pro vulg. O a missar es. noti. ad II, 14. αλλο τι xi aειπεtαι J i. e. no ea peregi. De quo interrogandi genero monuit Κuehnor Gr. Gr. g. 852. m. Paulo ante quod pro ης Struvo Specim. Quaest. Herod. I. p. 2a repositiam vult τ ῆς. libris invitia. oquidom viro doctissimo ex iis logibus, quas mihi scripsi, Ob-
temporare haud potui. Qui idomp. 30. 32 initio huius eapitis pro Oυκ η ἐνετntito seribi lithot οὐ et ij vel ovκ o κη Apr. , in quo utro
Toν ηπίarato uouας τε ἐπι et ηδεωτάτας νέuονταJ Vocem ἐπιτηδεωτάτας Reisti ius mutaro voluit in ῶν τιτηδειοτάτας, ut pascua intelligantur mnaeive horri ea. Sod verba seqq. ουρεα θηριωδεστατα Reif-hium in errorem induxisso nemo non videt. Wossolingius intelligit pascua hobus pascendis Maime aptia, pyrmia ob soli virtutem, agrosque herbidos atquo irrignos. Schweigh. iniollieit paseua ad id, de quo nunc avehatur, maximo idonen. Gallus interpres Wossolingium est seeutus; Italus reddit: ..per paseoli oppor- tinissimi. svio κεε δὲ τῶν εωυτου συνδου - λωJ Ita scripsimus eum resenti. oditt. e Sanerost. libro. Vulgo δουλη. omisso articulo τῆ . Cons. II. l M. Sol et Onim Nostor inlinadioetiva composita eommunis goneris pleraque prosorror quod monstravit Brodov. p. 275. Vulgntam aDνδoua η omisso artieulo retinuerunt Dindors. et Diot sch. τὴν γαρ κυνα καasor σι σπάκα Μηοοι J Ex Horodoti narration prosectus Iustinus I, 4- alia addit, quibus tabula magia exorti tur otamplificetur. Ipsum Modicum nomen σπακci recto Noster protulit, quando quidam in lingna gondica canis vo
256쪽
ρεφής. η δὲ ἄλλη Μηδικη χώρη πασα απεδος. δετεὶ ἁνο βουκολος σπουδὴ πολλὴ καλεομενος ἀπίκετο, ἔλεγε Ουρ
vult Aug. Guil. a Schloret Indigeti. Bibl. I. p. 32a. Tansilui Losevre ad Iustini locum affirmat, npud Hyrcanios, quae goris Porsis moritaubdita, adhue eanem voeari ast Quod unde illo seivorit, equidem DE- scio, noe ipsa viri doeti nota ad annuus eουt, quam solum o Larehori adnotatione ad h. l. cognovi. Praetoroa Italus interpres comparat Rus forum Sabae. A Gramnant ieis Grao eis citatur σπῶξ ut ean is nomen apud Porsas. Cf. 8iruvo Specim. Quaest. I. pag. 14 not. Herodotuso voce Medi a s. Zondiea Urnoeum nomen Σπακω Rivo KDνω in κυων ranis ad eam ration m formavit, qua Graeci omnino huiuscemodi nomina muliebria propria in es exe-nntia sormare soloni: do quibus nominibus nuper seripsit Pist. Tasehirnor in prostramni. Vratis-lavionsi P. I. 1851. υπ ωρεα, quae Hor doti sormn ost svid. Brodov. p. 156.) pro vulg. υπωρεια. radi-ees signifieat montium. ut IV, 23.
VII, 120. IX, 30. 56. VII. ius.
προς ΣασπειρωνJ i. e. Anapires versus, eam, quam Saspirea in tun . terram versus: in der Ri h vny naehdera Londe der Saspiren. Alia Oxom. pla nans Horodo tot vid. ad I. 8ι. II, 121. Quod moneo, eum hic minus necurata videatur Schwoighnouaeri I. atina interpretatio. - IasMahirum gento mon nimiis ad I HEROD T. I. 104. Variant hie in ipsa nomini Aseriptura nonnihil libri; qua do roquasdam monuit Wossolingius.
. In seqq. vulgatam περιποιήση roiicit Brodov. p. 32, cum modium vortium περιποιείσθω hoe sensu taalnum praestare) apud Dionem Cassium demum reportatur, indo arie in netivum. quod frequontor apud Nostrum sit obvium, ait eommutandum: quaro scribendum πε-
magis eonvenit altor Ioeus I. 24 ruga ευριν τους πορθμεας ἡ αντον διαrρῶσθαι μιν ae ipsum in e Mere a. Nam sol et Nostor vorbis διαχρῆσθαι a. καταχρασθαι vid. ad 1, 82) in emesendi notions ad iungoroneeusativum personae; quem h. l. pronomino si indicari vix mihi dubium. Uine subioeti ne unati via ad infinitivnm monto adiiciendi M. qui nullus allus esse polost nisi
257쪽
eum proprio signis cote Aeetindum, ex.
258쪽
βεον di ορεων χρυσtia τε καὶ ε ῖιμασι κεκοσμχὶμενον, πρὸς δὲ καὶ κλαυθιιον κατεστεῶτα ἐμφανεα ἐν Αρπάγου. καὶ προκα
τεας. quam formam in Horodoto serendam non esse doeet Bredov. p. 224. κεκοφινγυενον iovo' τε καὶ ho θῆ
do quavis perceptione, quac sensi-hus fit, unioni. Vid. Aeschyl. Pro- morti. 2l ot Abrosellii Atilii advorss.
nullis libris. Sed alii retinent, ubi
bitur; quae seriptura placot soliis eie-lineus ero, cum προχα simplex sino τε) non Oeeurrat npud Nostrum noΡraeterea constanter praoporantur
e Satieroni libro aliisquo dedit
259쪽
τε δη κατ' οδόν πυνθάνομαι τον παντα λογον θεράποντος,δς ἐμὲ προπαπων ἔξω πόλιος ἐνεχείρισε το βρέφος ωe αρα Μανδάνης τε εἴη παῖς τῆς Ἀστυάγεω θυγατρός καὶ Καμβυ- σεω του κυρου, καί mν 'Aστυάγης ἐντελλετο ἀποκτεῖναι. li 2 νυν τε ἶδε ἐστί. υμα δὲ ταυτα ἔλεγε ὁ βουκολος, καὶ ἐκκαλυφας ἀπεδείκνυε. η δὲ, ως ειδε το παιδίον μέγα τε καὶευειδὲς ἐυν, δακρυσασα καὶ λαβομέννὶ των γο-άτων του αν
ε ξ Αρπαγρου ἐποψομενους' απολέεσθαί τε κακιστα, ἐν ιι ἡ σφεα ποιήσ i. ως δὲ Ουκ επειθε ἄρα τον ανδρα, δευτερα λέγει ἡ γυνὴ ταδε' Ἐπεὶ τοίνυν ου δυναμαί σε πείθειν μ' ἐκθεῖναι, συ δὲ ωδε ποίγησον, εἰ ὁ ν; πῶσά γε ἀνάγκη οφθνη ναι ἐκκείμενον ' τετοκα γὰρ καὶ θω, τέτοκα δὲ τε riuoς ' τουτομὲν φέρων πρόθες, τον δὲ τῆς 'Aστυάγεος θυγατρὸς παῖδα ως ἐξ ηεμέων ἐόντα τρέφωμεν ' καὶ Ουτω ot τε G υ δλώσεαι αδικέων τους δεσποτας, Ουτε ἐυῖν κακως βεβουλευμένα ἔσται.
q. 720. 2 ot Matthia o h. In . not. 3. pag. III 4 eoli. g. 620. pag. 1257. qui quod in Herod too loco laudando post δὲ adseripsit τε tineis inelusum et apposito intorrogandi signo, quo tauti τε - καὶ molliis li. l. logi indientiariis orni, id quidem reliquos Horodoti loeosn viris doetis allatos perlustrantihnnil noeeAsarium videbitur.
hementer, e iam a que etiam smaritum, rostahae, ne puerulum exp-
re . Admonuit da loeutione πάσn τεχνη ne similibus Wossoling. nil Sophoel. Aia c. 743 od. Εrs.
riquo libri. A Medi eoo ali quo libronhost partieula γε. oloeta indo RGronovio, quod probavit Wosso ling. alios loeos et Nostri II. 22.
scriptorum eollaudans, ubi in hae loentione desideratur particula γε.Quam in mon nostro loeo apti si-mnm honis auo lihris firmatam eumroeenti. oditt. restituore non dubitavimus. Cons. Nnrtunu. Lolire d. Pnrtili. I. p. aso. - Ad vocem
in vorbis sv 31 ἁ δε ποιησον initio npodoseos post Ρronomon erim vi quadam positam cons. III. 6ηooll. 37 ot potissimum V, 40. In sino ea p. cirro1- pro ἀποχε σει) rocto nune e melioribus eodd. reeoptum; plura vid. apud Broclov. p. a10.
260쪽
245ο τε γὰρ τεθνεως βασιληδεὶς ταφῆς κυρησει, καὶ ὁ περιεων
ουκ απολέει την ψυχήν. καρτα τε εδοξε τω βουκόλs προς ita τὰ παρεόντα ευ λεγιιν ἡ γυνὴ, κώ αυτίκα ἐποίεε ταυτα. τὴν μὲν εφερε θανατωσων παῖδα, τουτου μ δεν παρα3ιδοῖ τῆ εωυ- του γυναικί ' τον δε μυτου, ἐόντα νεκρόν, λαβων ἔθηκε ἐς το ἄγγος, ἐν τω εφερε τὸν ε τερον ' κοσμησας δὲ τ' κόσι φπαντὶ του ἐτέρου παιδος, φερων ἐς το ἐρημοτατον των Ουρεων
ἐς πολιν ο βουκολος, τῶν τινα προβόσκων φυλακου αυτου καταλιπων. ἐλθων δε ἐς του 'Αρπαγου αποδεικνυναι εφηετοῖμος εἶνaι του παιδίου τὸν νέκυν. πέμψας δὲ o 'Αρπαγος των εωυτου δορυφόρων τους πιστοτάτους, εἶδε τε δια του - των , καὶ ε θαψε του βουκολου το παιδίον. καὶ το μὲν ἐτέθαπτο ' τὀν δε υστερον τουτων κυοον Ουνομασθέντα παραλαβουσα ετ ρεφε η γυνη του βουκολου, ουνομα ἄλλο κου τι καὶ Ου Kυρον θεμένη.
καὶ oτε δη ην δεκαέτης ο παις, πρῆγμα ἐς αυτον τοιονδε si γενομενον ἐξέφηνέ ιαν. επαιζε ἐν τri κώμu ταυτη, ἐν τῆ ησαν καὶ αἱ βουκολίαι αυται, ἔπαιζε δὲ μετ' ἄλλων ἡλίκων ἐν od ' καὶ οἱ παἐδες παίζοντες ειλοντο εωυτων βασιλέα εἶναι τουτονδη τὸ υ του βουκολου ἐπίκλησιν παῖδα. ὁ δε αυτων διέταξε
Do partieula μὲν in his iterata cons. II, 174.
seq. Paulo Ροκt πίκλησιν Ati istum bubulei puerum secundum c nomen Autim s. prove nimirum reliqui pueri eum cunominare solebant.