장음표시 사용
281쪽
ῆ υοοι VI, 5), ita aecipienda sunt, ut tempus, quod per hane formia
ma in Antheodontibus si iseata detrahatur. Nec alitor intollisti vult Mitys Q unost. Ctos. chronologet. p. 20. Ad vci em παρεξ eons. noti. ad I, 93. Ita tuo ox summa CXXVIII annorum detrahendi orunt XXVIIIRnni por quos, ut suprn I, 106 lo gimus . dominatio Seutharum duravit. Ad lias Scylliarum expeditiones Asinoquo dominntionsem per duodotriginta nil nos similia, quae in Porsico earmine Seli nameli narrantur, refert IIam mor . in Wionor Iahrbiteti. IX. p. 13. Illio enim Κothnisus rex squem Cyaxarem osse vult) por totidom annos inclusus lenotur a Turantis in saxorum
καὶ ωπεστησαν certo Areopio J Mo- morabilis locus, quippo ox quo colligi posse putarunt, quo usquo Πerodotus Vixerit, quot tinnos habuerit baoe ipsa conscribens. Dolaetiorem enim Nodorum, do qua hieserihil nuetor, nee idisse putant Dario Notho regnante. a quo iterum Modi subaeti sunt anno holli Polopolin sinet vigesimo quRrto. i. o. olympiad. XCIII, 1 sivo .los n. m. n. Ita certo Xonophon Helion. I. 2 sin. Undo colligunt, Horodo. tum ad oet gosimum sermo annum vitnm suam duxi so, cum hoc ipsum postremum μέt laetum, cuius in No rodoti Musis fiat montio, forsitan multo post opus iam sit,solutum n eriptore sono insorium. Vid. Dalil-manti. Horod. p. 47. II so Quaesit. Herodd. I. p. 42. Io. Quibus Cr. addit Magoeelii Commenti. in Tabb. Horaeli. p. 102. Sod dubitationommovisso video C. G. I riaeger. in
rum desectionem, quae rentum quin vinia post annis sub Dario Xo. ho noeidit, ab Horodoto indieari simplici formula: vorsoco I ον Π, qui pro more suo dicero debobal
elinat V. D. , ut do Dario nuxta pia liniae locum intolli uero malit, nisi omnino haec Nostri verba serior notato ali alio adioe in morint. DoLnrio mattivis inm cogitaverat Wossolitistius idquo nunc egregio confirmnri vidomus inseriptiono Bi-
suturin, in qua commemoratur Modorum dolaetio antehac non eo ita. Cum Onim Darius ad regnum evo- eius osset, in Modin exortus esse dicitur vir nomino Phrnorios. quiso Cunxnrom esse sorobat Modo s-
quo ad do laetionem sollici intiat, mox vero ab Hydnrno. qui Darii eopiis pracsuit, at auo doinde ab ipso Dario, qui neeossit, Victus et vivus enptus est indoquo eruci affixus. Vido quao rotuli in Iahrbb. s. Philol. u. Pnedne. Vol. L. p. 405 s q. et LVI. p. 10. Add. Rubino in eommonint. de mortis Horodot. tompore p. 9 seq. ot oppori Iournal Asiati ilio XVII p. 538. Non por-spoxit Muro history ote. VI. P. 534 seqq.
Florentino libro . Sanerosit eodieo altero alio Parisino dodi pro κατεστοατθησαν. qt Od Ipsum non caret eodd. nuctori into, commotus iis . quno exposuit Brodov. p. 3 18 50, norinti secundi formas in talitinun pud Horodotum prassorondns osμ docens. Quom eundem etiam II, 81 seeutus sum, ubi vid. nolt.
282쪽
Ctosino testimonium in Exeorpit. Porsiee. q. 2, qui Astyagem, miradoortim vi eompodibus solutum, post ut patrona n Cyro cultum esse resori, qui eius filiam Amytin pro matro ac deinde pro uxoro habu rit. Do extremis satis Astyaei κ nil rolatum invenimus ab Horodoto; sod auetor est idem Ctosias l. l. I. 5, turpiter illum in dosortis re- lietum ne proditum miηero obiissotamo ac siti, splendido tamen post sepultum osso, Ne scilicol turpo sn-einus palam sorset Cyroquo ipsi adscriboretur. Q uno quid om n regnorum orientalium indolo principumque moribus non nbhorrent. Cons. ad Ctosinm notati. p. 107. In
post ilia, i. o. post illa. quao do Astyago aeta erant, Croesum, qui prior ipsum negredi cooperat, subegit. Vid. supra I, 75 seqq. Articulus tu ante προτερον in pluribus eodd. desideratur, indoquo unci inelnditur a Diotseli. C p. CXXXI. Iro sciet δὲ o ιδα νοuolsa τοισδε χρεω ιενουςJ τοισδε eum Gnis s. de dimus, prout meliores libri tutio Lant. Vulgo τοιοισδε. Din dors et Dietseh dodorunt τοιοισι δε et Diotseli pro χρεωμένοις. quod libris invitis mutaro non nusim. dodit ropsus - νοις. - Sequitur hie, ubi Cyri ae
Persarum nune ad summum imperium oveetorum mentio facta erat,
digressio do huius gentis institutis, roligione totoque vIvendi genere. Cons. quao do huismodi digressi nibus a nobis disputata sunt ad I,
αγάλματα tiὲν καὶ νηους καὶ βω- μους Ovκ ἐν votitia ποιεvuἐνορος ωρ uis θαι J Pendent haee, opinor, ah antheodonti vorbo oraci, quod hie mento supplotidum vi lotur. Mox tamen huius strue turno oblitus inorntionem roetam transit scriben
φεροντας. In quo nolim insistero, eum huiuseomodi transitus haud raro apud Nostrum scriptorem inveniantur. Locutionem ἐν νοuωποι εισθω interprotor oquidem: in more hiabere, A. in more possetim sibi hahere, unde nil sensum non malo h. l. reddunt vortia Onu ἐν νομωποι νμένους neos hahent. Quo eodem soro modo νομιζειν paulo post
Emondit. Horodoti. I . I. p. 3. Dogavit ἐν mos to ποινισθαι esse: in more habere. sod significuro nihil aliud posso nisi r moris esse existimare. Quod cum ah h. l. alienum sit item ino participium ποιευμένους offendat, tin ut totius sententiae struetura conturbo tur atque dosormata ot hono soriptoro indigna doeurrat oratio ssunt Horoldi vortia , am vir doctus proponit omendationem, ut scribatur pro οὐκ ἐν νο- μω ποιευμένους ἴδρυεσθαι)r ου νε-
283쪽
νομίκασι π οιέειν, αλλακαὶ τοῖσιν. T. I. Mihi nulla emendations opus esso videtur. In ipso argumento plurimi volo. rum cum Nerodoto consentiunt, quorum locos e cingessorunt BriA
roliv. III. p. 93ὶ ot Davisius ad Cleor. do Loeg. II, 10. p. 234 ed.
tum VIII, 10s. Λe roete quidomiti nostro loco insistunt viri docti
nostrite no intis, ex quo simplieit niquo intogritas religionis Porsarum optimo cognoscatur, qua su rior et ab humanis superstitionibus renuis immunis vix ulla por omnem suorit antiquitatem. Namque sum. Inum numen non imaginibus arto
humana factis tanquam symbolis exprimebant colobant quo, sed in ipsis aquas ot Iunis olo montis vim
clivi nnm venerabantur. Indo ne templis opus, nee statuis, nec altaribus a tiro saetis. Nequo obstant, si quas templorum ne At R-
non to Crougoro in Symbol. I. p. 216 seq. sed . tori. ibique iamld. Add. Κloukor Antiatig E. Zendavest. II, 2. Περσ. p. ia seqq. Nam loquitur Horodotus do primitiva magisque
pura PerHarum religione, eui nita postmodo ox aliarum gentium cultu additn esso, en ipsa documento sunt. si uno eontinuo apud Nostrum loguntur. Et omnino imaginos quasdam deorum in artis operibus haudrnro reperiri, tostantur quae egregio hane in rem disputavit Grote-sond. in Boottigori Amalth. II. p. 60 seqq. , ipsisquo ox operibus inmodium protulit. Neque enim eo, quod idololatria, quae vocntur, RPorsarum religione aliena est, omnes imaginos divinao earumque uηus in commis, nitis excluduntur; acco- auut ni in nitimalium vario compositorum symbola, qualia in monu- montis Persepolitanis adhue cer-nutitur. Ipsa vero deorum simu-lnera s. attributa, quibus numinis divitii vis doelararetur, Posturn nolato Porsito longius progressi ab aliis, quas si bi corniat, nationibus,
Babyloniis praecipuo ni an Asμyriis quin assumserint, dubium nouost; es. RaOul Hoelieito dournat d. Sav. 1843. p. 427 soq. Movi. det Aead. dos Inser. T. XVII. p. 12aot vido Borosum apud Clomunt.
ιατα σψειν αντους se. Persas). A primitivis Porsis hoe alienum
aequo atque a ceteris gentibus stirpis Arianae; ea vero, quae h. l. nhHerodoto trnduntur, neque npud Baetros atquo apud Indos, in Aneris utriusque eontis lihris, in ZODda- vesta et in Vodis, reperiri observat
Itooth Gosch. d. abon illiind. Philos. I. p. 103 seq. De Porsis os. quoquo Ithodo: Dio helligo Sage etc. p. 478 seqq. μωριην in τε oovaiJ i. o. altivitiam illis i utant, stulti ine illos ar-9tiunt. Cons. supra I, 26. 68 et Pausaniam hace imitantem I, 2a, 10, ubi plura Siebetis. In Droximo seqq. dedimus δοκέειν pro vule. δοκεει, libris molioribus sieiubentibus. Do loeutione cons. Rei-gium ad Vigeri do idiot. p. 744.
hominibus ortos. Quem secutus ostΚleuhor. in Appond. nd Zendavest.
Vol. II. P. a. p. 5. 13. Malimoquidem intolligoro deos formae humanae , qui iidem II. lla dicuntur ανθρωποειδεες θεοι; nequo aliteriaνθρωποειδῆ αγάλματα in Clemontis loeo modo laud. Quo eodem sensu Diodorus IV, ias Contauros dieii ἀνθρωποφυεις, i. o. htimnia forma, flauria praeduos. Neque utitor Horodoti loeum intollisti voluit Emeri e David: Iupitor ou Rochor-
284쪽
Ουρεων αναβαίνοντες, θυσίας ερβειν, του κυκλον πaντα του
chos ete. I. p. CXVI seq. Cons. quoquo C. Sehimmolpsone: Do diis
in conspectum homni . venientibus
p. 8. Voluit nutem Herodotus carno- eorum anthropomorphismo, qui dicitur, opponere Orientalium doctriunm magis puram Oxemtam tuo ab eo, quod mntorialitatis vocabulobnrbaro vulgo designant. Tu vide neeurniam disputationem V. D. Ou-war fr. Iessata Aur los mysthr. p. 73- In ed. see., probatnm quoque
Gallo viro docto Lotronno in Iournald. Sav. 18i . p. 100 seq. eoll. 1816. Octob. p. ili.
οι δε ω uιζουσι tale μεν κ . T. a.JPorsas Iovem veneratos esse, multa votornm tostimonia ostendunt a moprolata in noti. ad Ctosine fragium.
p. 146. Add. Xenoph. Cyrop. III, a, 21 ibique Bornomann. Est enim
tenendum, Graecos scriptores, qui Graecis hominibus scriberent, in aliarum nationum diis, cultu, ritibus, aliis doserihondis ita se a commodasso et ni plieuisso ad Grao- Eorum mores ot instituta, ut quodcunquo apud alias gentos numeneoli videront, id nomino appellarent ipsis magis solito eius dot Graeci, nil quom potissimum pero- rini numinis signifieatio at itio cultu neeodoro videretur. Itaque Iovem apud Persas ot invonisso Grao-Cos et nunenpasso quid mirum γPorsarum Iovem mox Noditor ipsero fert ad Omnom eooli orbem sive ambitum, do quo sie Hoethius l. l. p. 104: Dahol ist ahor wohl nielitati das Him meisgowGlbo solbst Eudentiori, sondem an den Ni in meis. rnum, dor mit seinor Unendlich-
Quno rum ita sint, nolim hune Iovem resurro nil eum Persarum deum,
64. III, it . IV, 59. Alia congessit
Astius, a cr. laudatus, nil Pinton. Polit. p. 557. - Quod vero Porsas in montium encuminibus saera taeero Noster geribit, in eo liniadpaucos asseratiotitos nactus est scriptores, quorum testimonia protulit Brisson. do reg. Pors. prinei p. II. g. 38. Est potissimum Strabo eon-sorondus, qui Herodoti verba Ox-
seripsit XV. p. 732 s. 1064 C. Nolo
nune aliarum gentium instituta paria commemyrare, qune quoniam in montium eaeum inibus doos sibi quasi propiores arbitrabantur. illio inprimis saera taeero solebant. Plura Gesonius, cuius locum m. adscripsit, in Commonit. ad Iosai. LXV, 7. p. 232. et Gli illatiy: Men schoD- opser d. Hobr. p. 458. Quae reliqua Nostor prodit de roligi otio Persarum, insignitor saeiunt ad illius
ipsius declarandam simplicitatem. omnium Enim rerum quae habentur prinei pin atques Olementn, Venernis sunt, en quo simplici ratio io. Aecessit eoolum astris repletum et nomine Iovis significatum. duoquo praseipua illiuM lumina, Sol ne Luna, quao Omnia simplicem simplicis uentis et quidom montanae cultum declarant. Consor Creuaer. Symbol. I. p. 18s seq. 216 seq. Od. tort. Atquo Obserunt Nooth. I. l. in noti. p. 33, qnnoe inque hie a Porsis eulta osso tradat Herodotus,ondem serme etiam commemorari
in loco quodam libri saeri, qui di-
285쪽
solem ne deni ino lueom haud creatam. Quod voro Nostor Persns sub eoelo nil oquo in montibus sacra sacero seribit, id eum libris Zendicis, qui die utitur, et ipsum convenit.
eos enim, excepto Aeschylo, inveniri eniti negat. Add. Bachmann.
mam loei, posuit Crouet. in Symbol. I. p. 227 seqq. 2al soqq. eoll. Ch.
Valκ.: Do Nomesi Graecorum Ρ. T. Complures enim monet Asino centos unum idemqiae naturne principium iam inoum naturam naturn- tam alii die uni) variis coluisso eo ominibus, ita ut, quae nitis osset Venus Uranin eadem aliis dieoro-
tur Mylitia. aliis Alitia, Porsis ML
tra. Quamvis enim nomina formae, attributa huius numinis varia varias apud gentos sint . pri mnrinna tamen numinis notionem ac signi- sention om subosso oandem intolligimus. Quae ipsa cum ad coolostos et siderens ration os multiam Perii noni, recto pronuntiat Palm-
dae. concipientis, fructus odontis Telluris idon in exprimi. Ilooth. V ro ubi, qualis suorit Mummus illo dotis quem Iovis nomines doelararint, odocuit, proximum ni, illo loeum tonuisso vult muliebrem deam, per varias Asino contes euitam ha hi-
tam quo parentem omniκ genorationis et pro roationis omnisque in- eremonii in rebus torrestri hias: quam eandem repoti vult ex notione aquarum eoolestium in eoelo quasi eongregatarum ina quo por imbres dolapsarum ad feren in foecundandam. quno indo semina quasi enpiat omnium rerum Pt in promonta; cs. p.
105 soq. At quo idom addit, tinnodeam, vario cultam varieque nominatam per varias Asiati contes,
apud Arianae stirpis centos praeter simplicem aquae appollationem cognomen habuisso Murae. Do quo nomino anto omnia hie videndum, quod Muram deam diserto Noster h. l. nominat, cum vulgci Miuram norint deum eundemquo Solem ipsonssontiente Strabono, qui l. l. Hor dolea respiciens scripsit: τιμω σι
δὲ καὶ stitios, o ν καλουσι Μιθρην καὶ σελήνην R. t. a. Quare, ut sit,
praoeipno Ambrosii tostimonio contra Symmach. II. p. 8io, ubi haeeloguntur: -COolostem Afri. Musrtim Porsao, Plori quo Venerem colunt pro divorsitato nominis, non Pronuminis variatate. Nolumus ini morari in scriptura Miuram, sive Ambrosii ipsius In eurino sive librariorum foeordias illa sit tribuenda; rem ipsam egregie confrmant Ambrosii verba, qui haud scio nia Ox ipso Horodoto 1inoe descripserit. Εodom nominis rationem specinrovolunt, ni qui dom olymon illius
pro runt mihr s. mihir, i. e. amorem,
t in non esso ipsum dei donove nomen, sed eognomon, quod pluribus dii lion os eis tribui possit. o San Meritana lingua ita Explicandum, ut ninicam ot gratain deam , . Urevnd- ωhe, nolue ) nequo atque amieum et beneficum deum doelaret: quar
nil mirum et Solom Ita diei et Lu-
286쪽
ριοι την 'Aφροδίτην Μυλιττα, Ἀραβι- δὲ Aλιττα. Πέρσια δὲ Μίτραν. 'υσίη δὲ τοῖσι Περσkσι περὶ τους εἰρημένους θεους l32
nam ot vero etiam eam deam, quae omnia in rerum natura et pariat et
alat. Addit Irooth, eodem cognomine prnoditam reperiri hane doam apud alias quoque Asiae gentes, ipsos tuo Phoeni eos Astartem vorasso Nemanum, quod idem prorsus signis t. deam sellieet gratam otnmicam. Do qua es. etiam Novors: Dio Phoeniet. I. p. salue seqq. , qui hane deam ad Venerem pinia tam refert. Apud Syros quoque hanc cloam nonae Deae et nenisnne nOminibus appelliari inventia apud eundem virum doetum l. l. p 600. Ut
ad Muram revertar, euius nomen
vol in multis Persarum nominibus propriis, scripturam per i protinn-tibus comparot svid. noti ad VII, 67ὶ roeto mihi videtur LMard Re-eheretios fur lo culto do Venus p. I6 seqq. 183 soqq. uitram et Venerem et Myliatam ad idem resorrenumen, quod omni generationi praesident f., ut ait, , ,h la reproductiondos etros et 1 Pharmonio du monde. Strobor Abhan illi. d. Nilne in . Acad. d. Wissenseb. I. p. 17 3 seqq. t M.)Mi iram intolligit Venerem s. Perfit enm Dianam eandoinquo Annitidom, de qua plura quoquo affert Zooga: Abhandi l. p. 101 seqq. ed. Welcher. Add. quoqno de Mitra monentem Zeussi Dio Dentschon n. thro Nncli-bnrsti immo p. 28η. De Mithra s. Sole issiore, euiua sacrn posten per omnem orbem Nomanum propagata sunt, vido Cronacr. l. l. I. p. 'gauseqq. Quem Mirarum Solis uenium habori ostondit idem Nooth. l. l. noti. p. 281 seq. quocum consentit Poti Εtymolog. Forsch. I. p. XLVII. Q uno omnia si heno pereoperis, in. tollistos, quam pravo ii agant, quini, Morodoto porporam Mithrnm doum in Mitram Aonin transformnium statuant nut Von erom intolligant pinnotam, euius e ultus apud Porsaη, Assyrios. Arntis ssiaruerit. Unum nomino Rhodo: Lober Alior
firmum certumque tonoamus, Mi tram deam suisse Persis Oam, quam aliis alias gentes nominibus per omnem sero Asiam e luorint, sivo naturam dixeris natiirniam, alve principium in rerum natura semineum, sive Lunam sivo Terram. Quas optimo inde eum ι enere L
niti apud Syros I. 105ὶ comparari potuit aut eum Myliata Babyloniorum atquo Assyriorum I, iss), autenm Arabum Aluta. quam infrn III, 8 Nostor appellat Alitis: quod ipsum hoe quoquo loco restitutum volobat Soldon. do diis Syr. p. ias.
Horodotum, ubi porogrinas vocos expressim proserat, non addoro Graecam torminationem, indeque h. l. seriboro Mnaitici et incirce, cum Λssyriorum et Arabum lingua doclinatio no eareat, sed Μιτραν, quoniam in Porsarum lingua invo-niatur nominum doelinatio. Do ipsa voeo υλιττα s. Anticet vid. noti.
nophon seripsisso videri potest, eum Strabo l. l. vietimam tantum
287쪽
coronatam fuisse scribat: θ Ουοι δ' ἐν ναθαρεμ eone' κατευξ ιενοι παorest ησαμενοι to ινρειον ἐστεμ- μενον. Nequo vero in Herodoto quid lumn mutandum, qui Graeeis suis scribebat, non Graeco morosacra sori a Persis, nee libatione, noe tibia, noe insulis, nee mola ad Graecorum morem ntentibu ,
sod tiara, singulari piloi quodam
genero, tectis. Quam ipsam lia ram myrto eireum datam suisso oo magis scribere pineuit, quod Ginoei nudo ensito eodemque corona cincto ad gnera facienda accedere soletiant. Elonim Horodotus in hae tota do Porsarum saeris narratione ad Graecos respicit eaque potissimum affert, quae ipsum maximo adverterant aliena prorsus a Grao- eorum moro. Atque Indo haud scio an explicari possit, quod ignis, cuius praeeipuum loeum in Porsarum sacris esse constat, nullam Noster soeorit mentionem, in reliquis sic satis eonsentiens cum iis, quae o libris Zondi eis cognoscerelicol. Nequo voro inde colligi posse putem, quod stat nil Rhodo Didi ollisto Sago ote. p. 5073, Herodo-tnm ipsum saeris Persarum non inia termisso, sod referro tantum ea, quae ab aliis tradita neceperit.
i. e. prout eorum deorum evique sacra facere quis nuti. In quibus Observamus subiectum quod niunt nox lectum, Ox verbo ipso repetendum, O θυων a. ὁ θ Derio. ut infra II. 47, ubi cons. noti. Quae cum ita sint, mihi non vidotuρ opus osse seribero ἔκαστος, ut proposuit Bokkor; noe mngis nocessarium iudico, eum Noroldo l. I. p. 5 hune locum sie constitueror τῶν ὁι ος αν 1ναστοτε θνειν imis v. T. a
Quod otiam reiecit Dieiach, suspi-
ἐστεφανωμἐνος tuu etιαραν μυρ- σι νη μα uotuJ τιώραν, libris molioribus invitis malo mutatum in taήρην. ut Ionica magis esset rarma, reduxi, Hesychio quoque nuctore, qui s. v. de masculino huius vocis genere admonet, Herodoti non oblitus. Nam alias foeminitio gonoro dieitur ra τιάρα. Qui igitur hoc lo eo asserunt την pro roν, minimo illi oriant audiendi. Cons. Horoilol. III, 12. VII. 6 l. VIII, 120.
Add. nredov. pag. 5 . Est verotiara capitis togumentum Porsia proprium ne familiare, divorsum pro singulorum gradu et dignitato. Rectam anim tiaram sursumque olatam, apice in sublimo erecto, soli reges gestabant, reliqui hominos deorsum vergentem et in frontoni
deduetam; noe differt illa soro ab
Iari et promiscuo cum en usurpatur. Vid. Brisson. de rog. Per .
III, 12. V, 49. VII, 61 eoll. VIII
κατ/Dχεται J i. o. ardenter, magno cum xtudio precatur. notanto Tho n.
62n p. 2l0 seq. Est autem διαμι aeuia ιν in 'tis a reneidere. In eo Vorum ipso haeserunt viri doeti quod Herodoto, qui eas. nnisce
288쪽
67 κατα μερεα το ιρήῖον ἐφήσ13 τα κρεα. υποπασας ποίην ως ἀπα- λωτατην, μίχιστα δὲ τὸ τριφυλλον, ἐπὶ ταυτ ς ε θνὶκε ων παντα τα κρεα ' διαθεντος δὲ αυτου, μαγος ανὴρ παρεστεως ἐπα- ειδει θεογονίην, οιην δὴ ἐκεῖνοι λεγουσι εἶναι τὴν ἐπαοιδήν 'donti Persas nee altaria tacere nec ignem in sacris neeondore tradiderat, hie do vietimis loquitur in
partes conelsis earumque earns elixata; id quod sitio foeo imoque fori utiquo non potuit. Quaro lain
valelienarins loeum Herodoteum plane alio inodo eonstituit; alii pro εψήση τὰ κρεα maluerunt: ευη τακρέα a verbo επω Mi earnes et aleria , alii: ψήση τα κρεα tibi earnes fassitis deuia rid. Sed omnia haee absunt tum a librorum vetustorum vestigiis, tum ab ipsn Herodoti sententia, qui in altari ignem suisso minimo doelarat; nee quidquam impedit, quo mitius alio loco caesam victimam et in partes minutatim sectam, elixatam suisso erodamus. Πnoe ost Wessotineti sontentia, eonfirmatn iis, quao do
Seythis legimus IV, 50 quaeque
niunt. Noe alitor loeum intollexit Brissonius l. l. II, 43. Addo quoquo Κleuher I. l. pag. 16. - Tri- solium, quo in hiseo sunt usi, frequentissimum illis in regionibus. Vid. Brisson. II. g. 137 ei es. Suid. Mηδικὴ ποα, η etsi νυλλος 11γouίνη. m. addit Barherk not. in Tho elassie. Icium. V. p. 243. 244, ubi do hae planta saera trinitatisque symbolo. Sed magis hue saeiunt Boottigeri noti. in Amalthen I. p. Iur not. - τὰ vostiJ Articulum eia a Reishio illatiam retinuimus, quippo ad sontentiam nocessaia
διώθεντος ὁ ε i. e. guae tihi ipse ignoris enturus) dismatii .mas saeordos) adstans Memoniam aerinia, qualem si i Detinfationem esseisietini. Cf. Strab. XV. p. 753. do Magis saerifieantibus eonsimilia scribentem. Herodoten earpit Hydo de relig. Persa. cap. a. pag. iis, eum Horo lotus eontraria seribat iis, quas supra narraverat, Persas deos ex hominibus stonitos negare ανθροπος vires); unde Graeeo potiun moro, non Persico θεογονιην admisceri. Quas eum prava vocis ανθρωποτυης interpretation Utantur, resollero non attinot. Nee Graecorum Themonia hic in censum venire potest, ut bono vidit Wes- sol ingius hase aditetons: ,,Persae ut plura variiquo generis numina profit obantur, videntur ondem alia atquo alia origine, setsi minime humana statuisso. Cogita de Gnosti eorum Aeonibus et Emanationibus Ox Zoroastri ot Chaldao rum Theologin areossitis. Erit igitur Oγονίη non ea, quas II, 53 dicitur, sed in univorsum de diis narratio deque eorum origino, incantatio in sacris adhiberi a lita. Deolarant hoc uorba consulto a Nostro Grnoeos semper respiciente adieetar Οιηυ δη As ot λέγουσι exota την ἐπαοιδην, unde intelliginius, theogoniam, quam Graeco modo loquons Nostor dixit, nihil aliud fuisse nisi appellationem R. incantationem. cantum, quin Mago accinitur, dum res sacra peragitur eoquo eantu continori do doorum Origino et natura oratio a m. Qualis thoogonia quomodo eum Hesiodi theogonia eoutondi potuerit, equidem haud phrspieio proboque Schoena ann . . qui in Dissertat. do Theogo-Dia Hesiodon in saeris non adhi
seqq. Goeitlingium talo quid opinati tom in Prologg. Ilosiodd. p. XLI. satis refutavit. Ad vim vocis ἐπαοιδη consul. Nit Esch. in Corollar. secundo nil Loboch. Aglaoph. Κil. 1Η39.ὶ pag. VI seq. Indo cogitaro hie lieot do earminum formulis sive procibus, quales plerumque brevio. . ros libris Zondieis eontinentur, aede iis praeeipuo quihus nomen I Eeselinor vid. Rhodo l. t. pae. 510 eteons. Κleuker I. I. pag. 18.
289쪽
ανευ γὰρ δὴ μαγου ου σφι νομος ἐστὶ θυσίας ποιέεσθαι. ἐπι- σχω i/ δε ὀλίγον χρονον, αποφέρεται o θως τὰ κρέα, καὶ χρὰ - ται , ο τι μν o λογος αἱρέει. G1μέρην δὲ te πασέων με χιστα ἐκείνην τιμ αν νομίζουσι, τῆ εκαστος ἐγένετο. ἐν ταυτη δὲ πλέω δαῖτα τῶν αλλων δικαιευοι προτίθεσθαι' ἐν τῆ οἱ ευδαί
μονες αυτων βουν καὶ ῖππον καὶ καμηλον καὶ oνον προτιθέα - ται. Oλο ς υπιους ἐν καμίνοισι ' οἱ δὲ πενητες αυτῶν τα λεπτα
sint omnia Racra tum publiea tum privata obiise magoa ut Racerdotum tribum, omnemque rerum divinarum eo itionem, sacrorum nt- quo pultus euram penes eosdem
fuisso. Id quod post Horodotum plurimi testantur seriptoros, de quihun cons. Brissoninm l. l. II. g. 52 seqq.
αποτερεrm o θυσας eci κρίM Cons. eum hisee Strationis locum supra laudatum, ex quo causnmhuius moris discimus. Mneum. quisncrum peragat, hostias maetnino singulas partes scribit diAtribuero iis, qui sacris intermorint; qui iamni, tantos sunm quisque partem se- eum ausorant, nulla diis parto relicta. Deum otiim hane nimirum illis osso porsuasionem) nihil vollo prnoter hostiae animam. Quod si verum ost, multum valet ad nostrum do Porsarum religiono iudietum. Rhodo i l. l. pag. 50n seqq. troclo in his summum discrimen advorti vult, quod intor Persarum ot Graecorum saern obtineat. Ne- quo enim Porsao ita ut Graeei ani mal tanquam vietimam deo offero-hant indeque caesam victimam antoptimas eiusdem partes deo s. n. eordotibus relinquobrint, sed preci-hias saetis requo divina pernetannimal enosum in suos quique usus adhibobant. In verbis seqq. χραται, o τι ua ν ὁ χογος αι ρέει utitur, protiti ratio et avadet) rovoeavi eum vocenti. edd. articulum ὁ, quom Florentini eod. auctoritato dolovorat Gaissord. quem quo etiam
aliis loeis III, 45. IV, 127. VI,
124 3 abesso video, in quibus hens abesso potost; sed hoe loco vix en-rero poterii oratio articulo, quem additum quoquo invenimus II, 33. VII, 4 l. Alia dabit Ustori ad Plutareti. Consol. ad Apoll. p. 67. CAP. CXXXIII. Huioris δι αντασιων μῶυ arre v. x. a.J Loeus et assiens, ab Athenaso IV. p. Ida F. p. n2 Schw . exscriptus, do Porsis diom nntn-lom eolobrantibus. Addimus IX. lio, ubi Herodotiis plura de sesto, quod regis dio natali eolebratur. Alia suppoditabit Brisson. do reg. Pers. prine. I, 42. II, 70 eoll. III. r. addite Olympiodor. in Comment. ad Pluton. Aleth. p. 157. Gibbon. Gosehielit. d. Vers. d. Rom. R. rap. XIX. Tom. IV. pag. 3023. Chardin. Voyngo en Pors. T. III.
pag. D. Nam nee postera notato ab so more Persae desci erunt.
In seqq. pro τῶν αλλων spost δαιτα Bredov. p. 223 mavult reponi των
Oves, spriae, Omneque pectis minus,
dia menti brini , ut Galli roddunt. Eadem locutio infra VIII. 137 atque sic soro Pausanias IX. a etia επxoτερα των προβάτων. Namqnovetoribus quaeris pecora, inter edendum q intuor podibus προμινοντα, προβαrti dieotiantur. Sunt Valeho narii verba nd Horci l. IV, ni, ubi osteΑ Graoeos huius signis eationis aditeoro haud negloxit. Cons. in
290쪽
τῶν προβατων προτιθέαται. σιτοισι δὲ Ουγοισι χρεω more, ἐπ - possiασι δὲ πολλοῖσι καὶ Ουχ αλέσι ' καὶ δια τουτο φασὶ mρ- σαι τους Ἐλληνας σιτεομένους, πεινωντας παυεσθαι, οτι σφι απὸ δείπνου παραφορέεται Ουδ υ λογου tiξιον ' εἰ δέ τι παρα- φέροιτο, ἐσθίοντας αν ου παυεσθαι. o P δὲ καρτα προσκέα
bene usus ost Ilgen. nd Hymn. II Omor. pag. 479 quo probaret, προβατα esso omnis generis animalia quadrupediti. Cons. etiam Ile
rodot. IX, Da ibiquo noti. Quod
paulo ante eameliam quoquct com- momorat, convenit eum usu Araiabum , qui huius animalis enmovaldo doloetari dicuntur apud Aristolol. II. A. VI, 26. Diodor. Sie. V. 54. - χρεωνται et h. l. ot cap. 132 inlaetum rotiqui; recenti. edd.
opsonia, qtinecunque in mensis secundis, primario cibo sumto, nΡ- ponuntur, Grnecis alias voeata ἐπιδορπισuατα ot τραγήλατα, nue toro
Nosyehio. His quam plurimis uti Persas Nostor dieit haud aliter soro
les. , monente m.), sed minime eonfer is, q. e. καὶ ODR αχεσις quntonus eupedias ot hollaria multa uti quo in mensam insorobant, sed non eo eritin omnia. Ita 'Vessolitinius, qui h. l. trae lavit in Dissor tat. Herod. IX. pag. 9u, approbatis atque sie explienns id, quod Gro-novio in montom venerat καὶ ODκαχεσι, cum anton legeretur ναὶ ου καχotai, cuius loco in eod. Modie oci et Florentino Exstat καὶ -
καλεσι. idemquo otiam in Athonaoi Horodoten exseribentis loco supra laudato legitur. undo merito nune iii Norodoti editi nos roee pium καὶ Ουκ ἄχισι, ita ut totius loci haec sit sententia: se Por-sno) ethis sarinaceis paueis utuniatur, sed opsoniis a. bollariis mul tis iisquo non simul sed paulatim illatis. Namquo σιτα s. sim, doethia farinae cis ne potissimum doetho primario. qtaem mensae necundae a. bellaria exeipiunt, in univorsnm diei satis constat; os.
Nerodot. I, 188. II, 36. 60. t M. III, 2a. V, 34. 65; de voco ἀχης cons. I, 106. II. ga. III. la. IV 181. VII. it 4. 21 l. 225. 236. IX
i5. 85. Seita est eonioetura Bochoris in Chariel. II. p. 266 d. Aee. , rescribontis καὶ Ουκ αχεσι aut taria sitan etiam αλάσι, ac de stiliatis cogitantis, quihus Graecos inter bellaria maximo deleetnios esse idom vir diaetus satis monstravit multis ino testimoniis nilatis conis firmavit. Noe tamen mihi perfna- sit, qui olim tinno conioeturam prO
loeo Existimo, praesertim eum Ralibus minimo caruisso videantur Persae, quorum rogibus, qui optimoqunequis o variis regni provinciis ad vietum accipero soletiant, ex Aegypto salem Ammoniacum αχα 'Auum νιακον, ut scripsit C. Muel Ior. Fragna m. hist. Gr. II. p. 92
pro αλας) mitti tradidit Dino in
Persi eis, tosto Athonaeo II. Png. 67 B. - Quod sequitur dἱetum Persarum do Graecis eoonantibus, ita accipiendum est, Graeeos, dum cibum sumerent, esurire desinoro s. Graoeos finem odondi sacere, dum adhue osurironi , propterea quod statim post eosnam sumtam nihil praeterea opsonii in ipsis apponeretur. quod alienius essot momentiant pretii; si voro quid apponeretur huiusmodi, eos non cessaturos soro quin oderont s. non finem odondi saeturos, donoe Antiati ossent . - απο δείπνOii eodem soro Pacto, quo I, 126. o cis δὲ καὐτα προσκεαται lAd formam Ionielim προσκεαταε es. Brodov. p. 329. προσπιισθαι eodem sensu addieram esse alicui
rei, sequi eam ete. III, 34 ot apud Pausan. I, 34. g. 3, ubi notavit Sie-