장음표시 사용
291쪽
ται ' και σφι ουκ ἐuέσαι Σεστι, ουκὶ ουρῆσαι αντίον αλλου Ταντα μεν νυν ουτω φυλασσεται. μεθυσκομενοι δὲ ἐώθασι
βουλευεσθαι τὰ σπουδαιέστατα των πρηγμάτων ' το δ' αν ἄδρσφι βουλευομένοισι, τουτο τῆ υστεραμὶ νήφουσι προτιθεῖ οστέγαρχος . ἐν του αν ἐοντες βουλευωντια. καὶ Vν μὲν ἄθη καὶ νζτουσι , χρεονται αυτω' ῆν δὲ siri αδ st, μετιεῖσι. τα δ' αννωοντες προβουλευσωροαι, μεθυσκομενοι ἐπιδιαγινωσκουσι. t 34 Eντυγχάνοντες δ' αλλήλοισι ἐν τ1 σι οδοῖσι, τῶ δε αν τις δια
bolis. De argumento cons. supra I Il, ubi Sandanem tacit loqiaentem Persas aquam solnni hi here nee vino uti. Sed probo distinguondum inter Porsas priscos, valdo simplieos in omni victus genero et intor Porsas serioris notatis, tibi summum totius soro Asias imporium adepti in omnem sero luxnriam prolapsi erant. Hos vino valde doditos Plato quoquo commemorat de Lege. I. p. 637 F nlinquo evineunt tostimonia veterum npud Brisson. de reg. Pers. princip. II, 126. Nee
recentioros Persas maximam par-tom ab hoc vitio immunos osso to- tantur peregrinatores. Cons. IIam-
Ουρῆσαι αντιον titio 3l Cons. quno similia apud Modos Doloeos instituerat, supra I, 90. Nam e Modis utiquo haee ad Porsas transire potuerunt. do quihus idem tostati
tur Xenophon Cyro paed. I, 2, 16. VIII. I. 42. VIII, 8. R. atquo Ammianus Mareollinus XXIII n . Tu vid. Brisson. l. l. II, 89 et 12 l.
δαιοτατα, quod etiam in Athonaei l. l. invenitur. Sed vido Nostrum supra I, 8 et es. Brodov. p. 277. I o ro ipsa eonforri potorunt alia ali rum tostimonia, Herodoti narrationem comprobantia, apud BriAs n. l. l. II. β. iai soqq. . Porti-hol hue imprimis Ammiani Marcellini tostimonium XVIII 5. g. 8 ibi t. Lindenhrog. p. 312 ed. Wn . . Utitiir utroque loeo Gibbon his torvete. I, i s. not. 33. Τ. IV. p. 30sed. germnn. . Ae nominem fugit, quae de Porsis doli borantibus hio reseri Herodotus eadem de maioribus nostris tradi a Taeito in Gor-mnn. eap. 22, ubi eonsul. inter pretes.
ειθει ὁ σriγαρχος v. τ. λ .l 'ro Ti- Ioniam more a verbo προτιθicusormnium: qun de ro omnia dabit Bredo v. pag. 393. Pro στεγαοχος nodium dominus) Athenaeus l. l. habot στεγέαρχος. quod otiam Ho-rodoto forsitan rostituondum censet Schweighaeus. in Animndverss. ad Athon. Tom. II. pag. 475. Sod eons. Bredov. p. 215. In seqq. vix opus monero de olliptico usu ἐν eo υν. T. λ. . do quo vid. noti. ad I 35. Quod olim leuehatur χρεωνται ex Athenaeo I v. p. Ita mutavi in roso νται iton qno seripsi eum recenit. edd. αὐτω pro αν- τέ 'r quao forma ferri no quit: eons. Bredo v. p. 246.
τεςJ Restituimus cum Gnissordio votorem lecti nom. quam libris invitis Gronovius at ius Wossolingiussin iniit arant, ut primo loco ponorent oῖ σνντ γχανοντες, altoro loco οἱ ἐντDγχανοντες. Est quid om in nostra lectione nominativus ἐντυγχανοντες i. o. si qui xihi obsiam sunt , qui offendoro possit, et onsondit roapso illo Benedietum siti Aet. somin. Lips. Vol. II. P. 2. p. 283 , qui eorrigit ἐντε)γχανον-
292쪽
γνοίη, εἰ ομοῖοί εἰσι οἱ συντυγχάνοντες ' αντὶ γὰρ του προσαγορευειν ἀλληλους, φιλέουσι τοῖσι στομασι. ἐν δὲ η ουτερος υποδεεστερος Oλθω, τὰς παρειας φιλέονται ' ην δὲ πολλω ρ
ουτερος αγενέστερος, προσπίπτων προσκυνέει Tnν ετερον. τι- μωσι ἐκ πάντων τους αγχιστα εωυτων οἰκέοντας μετα γε
εωυτους, δευτερα δὲ τους δευτέρους, μετα δὲ κατὰ λογον προβαίνοντες τιμωσι ' ῆκιστα δὲ τους ἐωυτων εκαστατω οἰκημε -
τας, ut cohaereat eum διαγνοίη.Sod si talo quid iii libris logoretur aegre equidem desiderarem articulum ante hunc aecusativum. Malim igitur nominativum participii , quem retinent omnos libri, absolutum dicere; quae struetura a nostro scriptoro aliona minimo diei poterit; nee enim, quas Sehwoigh. est sontentia, commodo illo roserripotorii ad ὁμοῖοί εἰσι, quippo eui
appositum sit os σνντυγχανονrFς. Herold. l. l. p. I ii. Horodoti Ioeum misero, ut putat, laeeratum ita rostituero vult, ut pro ivtvγχανοντες feribatur δεντυγχανον et, quod ipsum Ad διαγνοινὶ portinent, post quod verbum mniore distin otione posita sequentia verba ita continuari vult, ut verba εἰ ὁμοιοί εἰσι os συντ. protasin efficiant ad apodosin: αντὶ του R. T. a. et elavoeula γαρ, quam h. i. nocessariam non osse demonstraro studet. Noque vero mihi persuasit, ut nvulgata discederem. - In ipsa ronolim insistore. Satis monuit Brissonius do rest. Pors. princip. II, 78. 1 Tu, eui alios quosdam huius moris tostos addit Wosselingius. Do vorbo προσκυνεῖν vid. ad II, 8o noti. Pro αγεων στερος seripsi. αγε ν ἔστερος, commotus iis, quao attialit Brod V. p. 98. ηπιστα δὲ τους λουτῶν εουαστατω
ot proximo antecedentia si logimus, sponto in mont m vonit Graoeorum sontentia do probo vicino, qui in summo hono habetur, do malo qui summo est dotrimentor vid. Hosiod. γ. κ. 'νι. 346 seq. , ubi Gootiling. npto mominit Pindar.
Nem. VII, 13o et alia quaodam attulit D. v an Lonnop p. 73, in quibus otiam Alemanis illud fragm. LX) μεγα γειτονι γείτων. Loeutio is τι un ἄγε oθcti sin honore hahere aliquem) roeurrit II. 83. Nee ali tor sere activum αγειν II, 172. IX, T. Id quod imitatus ost Pausanins, cuius locos aliquot indieat Stobolis. Ad Pnusnn. I, 5. g. a. Dopartieipio οἰκημενος olusquo usuos. supra I, 28. - τῆς αρετῆς αν- proprio est: virtutem studioso sequi, in virtutam inelambero, i. o. eo ere vir utem. Contra in seqq.
οἴ εχόuενοι sunt proximi quique, ussu Herodoto porquam familiari noentiis seriptori tin insolito; cons. IV 160. V. 4s. VI, 8 ote. Vulgatam μαλα, quam in μαλι orce mutaverant Schwoighaeus. et Gaissord. ex eo. dies Sehollorahemiano, equidem revocavi eum cleenit. edd. et Bre-dov. 13. 66 seq., qui bono docet, vocem μαλα adioetam hic valoror et sic porro, deinreps, usque, ut I, 18 l. VII, 186 aliisquo poetnrum locis. Quae soquuntur verba, Perpartieniam δὲ a proximo antoe dontibus separata: κατα τον αυτονδε λογον καὶ ot Ttiosαι τιμῶσι i. e. ad enndem vero rationem Periagae quoque alios populos eo uni atque in honore hahent , Noster EOnsulto addidit, ut, cum do Modis antea dixisset, eadom quoque ad Porsas do quorum moribus omnino h. l. perscribit portinoro apparent:
quentia addidit per particulam γαρ:προεβωνε γαρ δὴ το ἔθνος αρχον τε καὶ ἐπιτροπευον, ad Persas uti- quo spectantia uoquo do Nodis in tolligendar id quod vol nrticulus etὁ anto εθνος positus et ad proximo pra gressos Persas spectans
293쪽
νους ἐν τιμῆ αγονται, νομιζοντες εωυτους εινο ανθρώπων sueκ otii τα παντα ἀρίστους, τους δὲ αλλους κατα λόγον τον λε- γόιμενον τῆς αρετ γῆς ἀντεχεσθω, τους δὲ ε καστάτω οἰκέοντας μαπο εωυτῶν κακίστους εἶναι. Eπὶ δε Μηδων ἀρχοMων καὶηρχε τα ελ/εα ἀλληλων. συναπαντων μὲν Μῆδοι καὶ τωναγχιστα οἰκεοντων σφίσι. ουτοι δὲ καὶ των os loυρων, οἱ δὲ ιμάλα των θομενων. κατὰ τον αυτον δὲ λογον καὶ οἱ Περσαι τιμω γι' προέβαινε γὰρ δὴ το ἔθνος αρχον τε καὶ ἐπιτροπευον.l35 Σεινικὰ δὲ νομαια IIερσαι προσιενται ἀνδρῶν μάλιστα. καὶ
ne polostas indienro poterni. Quae omnia haud perspexit, qui nupor verba κατα τον αυτον λογον καὶ eadem ratione M P) οῖ Περσαι τι- Musa, eiecta vocula δε, proximo praegressis adiici indequo sequen
χον τε καὶ ἐπιetoon ονψ Hnee ad Persas referri roclo iam Schwoiglinousor. intolloxit. Est enim linoo nostri seriptoris sontentia: ., odomsoro modo, quo Modos, hanc quoquo Porsarum) gentem progre snmesse impernndo ot potos intom sibi commissam mercendo. Quae eo redeunt, ut Persiei imporii similis Propemoduin commonstrotur misso forma, similis soro ambitus ot ro-gnandi s. administrandi provincias ratio, quno anton Modorum suorat. Undo npto hoc loeo usus ost Noo
des, quas non sedibus fixis tenean tur ae voluptatibus tantum vita iaquo doliciis eapion dis ad expeditionos hollieas impoliantur, praeeotoris nd morum mutationem prOelives esse vietorum quo populorum instituta. locos, vivendi conus ado quo luxnriam lubentissimo adsei seoro. Id quod inprimis de Porsis Vnlero, quorum omnis imperii sormn vii nequo ratio tum regum tum privatorum nd Medorum vi torum rationem eonformatκ suorit, in sin
gulis necurate eommonstraro stu
καὶ γὰρ δη την Μηδικὴν ἐσθητα - φορεο DGιJ Portinet hoe potissimum ad stolam illam Modieam qnnm nue toro Cyro Porsas a Modis adscivisso serunt, porti noni huentino vestitus partos, qua singulas persequi longum est. Testimonia pra bohit Isrisson. do reg. Per . prineip. I. 56. II. IR6 AOqq. Wosso ling. ad Diodor. Sieul. II, 6:, Atquo Medico vestimonio non solum induti reperiuntur suurno in . monumentis Porsopolitanis, id qnod satis constat, verum etinis in hypogois Thohatois ot in Ropuloris rogum, ubi tamen eaptivi sio exhibentur. Vid. Costnx. in Deseripi.
do PEgypto Voll. II. p. 405 seq.
τους Αἰγυπτιοvς θωρηκαςJ Persarum loricas, quas ab Aegyptiis limias osso hic Iogimus, deseribit ox votorum tostimoniis Isrissonios l. l. III, 12. Fuerunt illae quidem squa-
294쪽
ρηκας. καὶ ευπαθειας τε παντοδαπὰς πυνθανομενοι επιτ -
δευουσι. κιὰ δὴ καὶ , ἀά Ἐλλήνων μαθόντες, παισὶ μίσγονται.
γαμέουσι δ' εκαστος αυτων πολλας μὲν κουριδιας γυναῖκας πολλω δ' ἔτι πλευνας παλλακὰς κτωντια. 'Aνδραγαθινὶ δ' αυ- l36τη αποδέδεκται, μετα τὸ uάχεσθαι εἶναι αγαθον, Oς ἀν πολ-
Ad priora tempora videntur portinuisso lineae loricae, de quibus
παισὶ μισγοντotii Hoe Πorodoti testimonio usus est Athenaeus XIII, 9. Alium hutns flagitii apud Persas tostem Exeitat messolingiussoxium philosophum Hypotypos . I, 14. p. 38, ni ino illud roprohenden-lom Plutaretium in libro do Horodoti malign. T. II. p. RAT B. sed Ammianus Mareollinus sXIII. s)o A puprilium stuprorum expertos suisso seribit; quod ai do huius aeriptoris ne lato intolliges, constabit IIerodoto fidos sua. Et loquitur ita quoque Orsines Persa apud Curtium X, 1, 12: nee moris esse Persis, mnres duc ro, qui stupro ossum inarotatur. Attulit tineo to stimonia Brissonius i. I. II. 162. Nostra inmota notato donno huieseolori valdo doditos osso Porsas r eontiores porostri natores a re ruiniit. CL Hammor. in Wienor Inhrbile h. VIII. p. az8. Ulut ost, Horodotum linoe seriboro nd En rospiciontem , quas apud Graecos in usu fuisse invenimus, vix dubium; do Graoeis es. allata ah Wincholmanno ad Plutareti. Erotio. p. 120. C. F. Hormann. Grioch. Privatat torth. g. 2s. not. II seqq. mu1 Dσι δ' εκασYος αυτῶν πο12ας κουριδ ιας γυναῖκαςlvo noιδίη γυνη Horodoto et hie et V. 1'. VI, 138 ost uxor Iepuima. eui opponitur pollex s. παχχακή. Disputavit do hae v eo Homerica Butimanti. In Lexilog. I. p. 32 ad ad iusti matrimonii et eoniugii vim reserens; quibus addoro licet Do dorioin. Leett. Π merr. Spoc. III. p. R et Glossar. Homer. II. p. 200 seq.), qui hoe voeabulum, quod a
νυοιος doriuntur, a digni lato otpotestate nomen traxisso vult. As sontitur Inootis: Vermisellio Schrist. IV. p. 289. Ipsam formam κου- οι διος attigit Brodov. p. 166. Praotor Herodotum tostantur alii quoque seriptores, a Brissonio l. l.
II. g. 154 laudati, Porsis lieuisso
complures dueere uxoros Oh numerosas sobolis procreationem, ne praeteron quotquot velloni, polli- eos. Discrimen tamen intor uiminiquo muliorum genus tibivis obsor- vatum invenimus cum privatorum in aedibus tum rogum in aul n. Cons. Neoronii Idoen et e. I, 1. Ρng. 46Μ. - In fine eap. roliqui κτωνται. ni, omnibus libria allatum , a Schaosoro. quom sequitur Dindors, mutatum in κτέονται. quod
κτω κ. e. 1 J i. o. post belli fortitudinem hoc habetum ne declaratur honi nisi oraritim s. in eo cernitur hontis vir, si quis multos procreaverti mios. In quo observamus usum pronominis oς αν sequente eo D innetivo, ubi particulam εἰ exspe- et na. Excitavit, monento Cr., hanc in rem quosdam loeos Volti dorsus nd Platonis Phaedon. p. 54.
Sophist. p. 388, nostri loci haud
sas scribit maximo honoraro ειν-
δρας αγαθους ire πολίπια. Do nr monto loel eonsulatur Brissonius l. l. Noe apud alias nationes huiusmodi praemia πολυ-
295쪽
ἰσχυρον ειναι. ππιδευουσι δὲ τους παῖδας, απο πενταέτεος αρ- ξ-ενοι uε si εἰκοσαετεος, τρια μουνα, ἴππευειν καὶ τοξευειν
παιδιας non exstitisse scimus; Romanorum tantum montionem tacit
r. lostisqno Iuliae ne Papiae Pop- papae lino do ro latae. Do quibus vid. Heinoee. syntagm. Antiqq. Iurisprudent. illustrant. I, 25. g. 4 seqq. eundemquo ad L. Inliam otPap. lib. I. cap. 2.eto πολλον δ' ηγιαται ἰσχνοονειται J Ilaoe prioribus Oxplioandienusa adiecta. Nam quo in liberorum multitudine thaoe est Herodoti sontentia) robur inesse existimant, illudquo ad eivitatis amplitudinem
plurimum sacere, si magna ineolaiarum copia gaudeat. Inde non mirum eos valdo honorari pra omiisque ornari, qui plurimos genuerint filios. - Ad formam ηγεαται es. Brodov. p. 32si et supra I, 13a.; ad significationem cons. noti. ad I, 4. πωδευουσι δὲ τους παiδας κ. T. a. t Do struetura vorbi παιδε ειν eum dupliet aecusativo et perso-nno et rei vix opus admonere. Cons. Κuohnor Gr. Gr. I. 5si, e. Ad πενταετρος saetio supplendum παιδος. De re eonsentitant eum Nostro Strabo XV. pag. Iaa D sd. Cnsnuh. atque Valorius Maximus
VI, 2. I. I. nisi quod levitor in anno educalionis dos niondo dissseniatiunt. ille quartum, hic soptimum ponoris Do filiorum rogiorum institutiono panto aliter tradit Plato in Aleibiad. I. pag. 12i I seq. eap. 17 Ast.) No ano otiam cum
Herodoteis prorsus eonspirnnt, quae de puer. mini atque adolescentulorum institntione apud Porsas u Ritata seribit Xenophon in Cyropnod. l. 2. I. 4 seqq. eoll. I, 3. I. I. Iv. a. q. 5. In summa tamen vix illo et reliqui seriptores ab Herodoto admodum discordant. Nam tria illa, quas pnoros doceri seribit Noster, ab hises paritor indieantur, praecipue tertium illud praeceptum, quo Veritatem Rumme coloroni ipsi quo quam maximo ossent veridici. Nolim ropotoro testimonia a Brissonio eolloeta l. l. II, 83. 101 101 inelus. Nostrae aetatis Porsas, quamquam in his valdo similos maioribus anis, quod vo-Dando, equitando, sagittando doloetantur, in reliquis dissimillimos reperiri, minime voridicos, sodomnium maximo perfidino niqno menditetis doditos, s dona fallentos nee ullo modo promissis stantos, uno sere oro clamant nostri homines, qui illas regiones perlustrarunt. Cons. Hall. Alig. Litt.-Zoit. 184 l. nr. t s. p. 135 seq. Vid. Nam mor. in Wionor Inhrb. VIII. png.
3 5 3μa et LXXXIX. p. 13. , qui
veteriam testimonia do voritatisatudio et cultu apud Persas nonnihil amplissentn eonset, eum in iis Ρ tius insistendum sit, quas do Porsarum moribus in nobilissima Cyropaedine et nusula legantur. uriflsu αν garὶν τῶ πατρὶ ποοσ-βαλ hJ u Muιαν &σην haud dubio vora ost librorum Ioelio, onius loco unus μηδεuων βῖ Gβην. loeution oΠorodotoa ad vulgarem eonsoris
biis omnibus glossatorum manussaei te agnoscas. Namquo Grammatici Attieam vocem cis ην expli-
eant ἀηδίαν, Lntino formone Metum, dolorem ne proprio quid omam des. fastidium. Tu legas mihi copiosam Piors ni disputatiotioni ad Moorid. pag. 60 seq., in qua Hero-
296쪽
ἰπὶ sus αἰτ4 ἀνήκεστον πάθος ερδειν ' αλλὰ λογισάμενος, ἐν
gimus ex hoc loco, pronomen o δε tum n d anteeodontia, tum ad so-quentia paritor roserri, eum vulgo ita doeoant. Otiroς ad proximo Prno- gressa. o δε ad sequentin spectare. Quod non semper servari, Praeter nostrum loeiam nili satis compro-
τοι μη παντα θυμω χρεο.αποκτειναι δὲ Ουδινα κω 1 - γονοι v. e. i. J Herodoti aliorum quo, istius rei sdom qui nobis sa eiunt. testimonia citavit Brisson. l. l. II. g. si . eoll. 98, ubi alia qu nodam proseri, ex quibus eom scatur, quam singulari piolato atque amoro parente A suos Persas coluerint. - In seqq. υποβολιuαια
et μοι ri δια Sehwgh. bono exponit nodotii αἰων ῆ μοιχιδέων Foγα, ut Herodoti sit sententia, talia tan tum ab iis porpetrari posse, quiniit suppositieii sint filii, nut ad
ultorino sanguino nati. Pro ατε Dρε- λ ναι recenti. edd. δω ευρεθῆναι:quo mihi haud opus esse videtur.
αἴσχιστον δε αν τοῖσι κ. T. a. lQuno hie de mendae Io ot apro alieno roseruntur, eadem tradunt Plutaret, .
Do holl. elv. I. 54, quorum locis illustratur Horodo ins a Brisson. l. l. II. 04. Ae portinet huc quoquo id, quod eap. 136 eommemoratur de pueris. qtii verum di ro draconis tur. Atquo attulit Hoeth. l. l. p. 426, quao linc saeiunt o libris Per sarum saeris, in quibus poenae valdo severno pronuntiantur in eos, qui mondae tum dixerint vol pravo animo pecuniam sumserint mutuam;
297쪽
ρα δὲ τό cupείλειν χρέος, πολλῶν μὲν καὶ α λλων εῖνεκα, ιμα- 69λιστα δὲ αναγκαίην φασὶ εἶναι, τον ὁ μοντα καί τι α ευδος λεγειν. 'πις αν δὲ των αστων λεπρην ῆ λευκην uti, ἐς πόλινουτος ου κατέρχεται, ου n συμμίσγεται τοῖσι αλλοισι Πέρσρσι'φιασὶ δε μιν ἐς τόν ῆLον αμαρτοντα τι ταυτα ἔχειν. ξεῖνον δὲ παντα, τον λαμβανό μενον υπὸ τουτων, πολλοὶ Πτελαυνουσι ἐκ τῆς χώρης, καὶ τὰς λευκας περιστερας, την αυτὴν αἰτίην ἐπι-
rectequo addit vir doctus ex his atquo similibus omnino cognosci posso vim atque puritatem doetri-nno Zoroastrieae. Pro ἀναγκαιην minimo opus scribere ἀναγκαιον,
louea ad unum idem quo morbi genus pertinero videtur, quod vulgo communi toprao appollationo indi ratur. Huius enim specios quaedam osso videtur Duca a. η λευκη,
quam cutis ἐξανθη uα i. o. pustulas in euio, vitiliginom) doelarat Aristotolos. appollatione inde duet n. quod, qui hoc morbo laborant, iis eapilli albesentit, Uist. Anim. III, II. p. 805 C. Ubi orientalium ho minum ratio habenda est, quorum eapilli plorum quo sunt nigri . Atque omnino η λευκη Graecis illo dieitur morbus, in quo cutis qnaedam sit mutatio ad albidius, quao ex viscosa glutinosaque pituita contrahitur ot plorumque in intorio romeorporis partem non ponetrat. L prae habetur conus ot eum En ipsa haud raro confunditur nec satis neeurato ab ea discernitur. m. consuli iubot IIonsior. Goseh. des
st, non solum Hebraeos, verum omnes otiam roliquoA Orion iis populos leprnm valde nversatos esse. Porsas legimus maximn cura evitasso leprosos, ipsum auo morbum
ab Alirimano, qui mulus est eonius, infligi putasso; ut illo laborantes ab omni hominum consortionrcorentur, nil quos contagio perventro possol. Quin preces roperiuntur in saeris vorsarum libris in conspeetu leprosi silet undas recte
quo inde atatuit Rhodo Dio holligo
Sage d. Pors. p. 503 seq. , en, quae Horodotus tradat, eum libris Zondicis prorsus convenire, exceptis inteo iis, quao do columbis addi derit. Nostris tomporibus haud aliter separatos adeoque inclusos pororientoni invoniri homines hoe morbo correptos, praeter alios observat Niobulir. in Arab. Doseripi. p. l 20.
Quod Soli ant poeentis in Solem
commissis morbum adscripsit veterum quorundam superstitio, Grno eorum hoc nos ad monot, qui ab
Apollino si. o. Solis numine) irato istiusmodi morbos immitti Oxisti mabant. Insigno praebet exomplum Aesebinis quao perhibetur, opistola prima. Delios scribit illo proptor Apollinis iram a laetos esse morbo pestilenti, in quo τῶ μὲν προsωπα ἐπιμπλαντο λεπικης καὶ τὰς τρtius λευκοὶ ἐγένοντο. καὶ τῶς λευκὰς προιστεραςJ Haec vulgo do tithis intelligunt eorumhis quas propter albi eoloris similitu dinom eum vitiligino laborantibuμ, quorum pallida facios atque albea
cons , oiecorint. Album enim eo- lorom Porsis invisum dietitant. Sod omnium sanetissimum Porsis habori hune colorom. qui innocentino, integritalis adoo quo pietatis indietum sit, optirno common Μlrn. vii IIam mer in Wioner Iahrbh. IX. p. II. 18. Undo consequens psi, hie non do amis columi, is sermonem institui, sed do columbis et ipsis leprosis, quas pariter atque hominos leprosos n so remotas voluerint Porsae. Plura Hammor l. I. Rhodo l.
298쪽
l. Herodotum in iis, quae do columbis seripsit, errore lapsum es o iudicat, ad Porsas transferentem ea, quae de Assyriis ot Babyloniis
et ην αὐτην αἰτιην ἐπιτεροντεςJ Cotis. I, 2u de loentione. In proxime antecedentibus rotinui eum Din dors. vulgatam nouoi εχαυνουσι, euius loeo Gnis sordius o Florent. eod. ediderat πολaol καὶ χαυνουσι; sehao rus prn eunte Como dodorat παλιν ἐξελαυνουσι. Quod Reis io in montem venorni, id unum plaeet Brodovio p. 85 at- quo indo a Diotschio receptum est, qui vocula ticit si oeta πολλοὶ trans
ipsum sortius negat. Attigit nostrum locum Fr. Franke Do parti c. Dogg. Comm. II. Rintol. IAa33
p. 23 roetoquo statuero videtur, Pro ou ex uno libro reeipiendum esse Ουτε, pronii iam Rotrio otSelinosero erat visum. Nox reliqui περιορ/ωοι. e Florentino editum Pro περιορῶσι, quod alii eodd. ni runt. Reeenti. edd. Durae seri-
hiant περιορioum; es. laudd. ad 1,l24. Ad argumentum loci nolo nune afforro aliorum seriptorum testimonia do fluminum eultu, eolloeta illa qui dom a Brissonio l. l. II. I. 22 seqq. sed hoc tonori volim, ex po,qnod aqua neque niquo reliqua elemonia saera habebantur, spontes noro on, quae hoe loco do fluvio. rum sanetitate praecipiuntur. Vid. Hoeth. l. l. p. 428.
i. e. quod ipsos sngit Persas, quo ipsi Porsne animum non adverto runt, equidem vero qui Graoeus
sus dolondam, in ἐκ eco νδε mutnndam esse eenset, quod interpretntur prae esea, mihi nulla videtur opus esso verborum mutatione. τα ODωoucitia στι, ἐοντα Ομοια
τοισι scissatiσι καὶ τῆ μεγαλοπρεπειην. r. a. t Nomina Porsion, quae Ρnritor si . o. pari apud omnos modo)tum do eorporis habitu, tum de dignitato atque gradu singulorum
desumta suerint, A. pariter tum eorpori, tum dignitati s singulorum
reflpondeant, Omnia in eandem literam ex iro, quae Doribus San, Ionibus Sisma sit, Horodoti ost sententia. Extrema verba prnueipue advortorunt viros doctos, Sentigorum, Hydo, Gata horum Ad verss. XXI. p. 66 3, alios, qui Herodotum in his lapsum esse contenderent, quippo deceptum Graeca nominum Persieorum terminatione, iuno, ut omnia soro peregrina vocabula masculini generis, Plerrim- quo Graseo formono in hane litoram exeant. Addunt, quno nunc in Persarum lingua inveniantur nomina, Herodoteae sentontiae minime congruero. At de Persarum lingua non restentiori sod antiquiori, euius vix ulla neeuratior ad nos
dovenit notitia, Horodotus loquitur. Bono hoe vidit A. G. Schlogol senius me nil monuit G. , in In die. BI-
299쪽
doti dictum ad masculina nomina voteris Persarum linguae unico r serri posse statuens, quorum scit. nominativus in illam litoram exto-rit. Quas eum ad Herodoti sententiam comprobandam multum va-loant, miror eundem Virum doctum do Herodoti ingenio et in robus traditis silo noquo minus do eius inis dolo ae saeuitate iudieandi ita pronuntiasso . ut parum considerato examinasse videntur totius operis Horodotoi rationem. In cutientis inseriptionibus quae iuventa sunt nomina, modo in s exeunt, modo in vocalom desinunt: nisi his in pronuntiando additum a esse statuas. Atquo Bohlon Do origin. ling. Zend. p. 32), quae Horodotus h. l. proponit, ea de nominativisormis quibusdam, quae hodioquo
in lingua Zondien reperinntur at- qno olim fortasso frequentiores suerint, valere posse censet: quibus- eum es. Lasson Alipers. Κollinaehrist. p. 25), cui Herodotus indi- ro hie voluisso videtur Porsarum sonum aes, quem simplici Grnoeorum sono a nequalem iudiearit rundo soro non roeodit Loobo Jen.
Liti. Zeit. 1847. p. 2843, qui respiei in his iubet illud sh, Dominibus propriis in ce exeuntibus ita additum, ut si non expresse scriptum, in pronunciando certo expressum inveniatur. Horodotum vero h. I. Doricam litoram San et Ionicum Stymn pro una eademque litora habuisso , id mihi satis ostendisso videtur Wostormanta in Iahrbb. s. Philol. u. Paedag. XXIX. p. 36l eq., eum inter utram quo litora in viri doeti ita discernerent, ut Dorieum San ad sonum aes magis ne-eodoret, si a voro simplicem sonum a redderet: vid. Frang. Εlo-ment. Epigraph. p. I 6 seq. Boeekla. Corp. Inscr. Gr. I. Dr. 25. p. 42. Qui idem eodem opero II. p. lla seq. in hanc Herodoti sontontiam do terminationo nominum Persicorum, quas ad sola virorum nomina sit roserenda, inquisivit rectequo id mihi statuisse videtur, nocesse esse
in prisca Persarum lingun aliquid merit, quod Horodoti iudicio prae-buorit ansam: quod quale fuerit, huius linguae peritis relinquamus declarandum, ipsoquo Boeekhitis l. l. p. 170 iis so codero dieit, quae BOhion l. l. statuit. Ipsas Porsarum voees in antiquis scriptoribus obvias eollegit ot explicuit Paul. Bootti heri Arion, Hal. 1851. R. p. tu seqq. CAP. CXL. I civici μεν ατρεκεως ἔχωJ Noe
loco Trevire non ad ea tantum por- tinoi, quae proxime relata sunt do Persarum nominibus, sed ad onomnia, quae de Persarum institutis, moribus, religione inde a cap. Ial narrantur. - VErba περὶ αυ- των de Persis sunt necipienda. πρὶν αν υπ ορνιθος τὶ κυνος
enm recent. odd. pro vulg. ελκυσθῆ. In ipsa ro eum Horodoto plano consentiunt alii seriptorcs, Agn- thias, Straho, Cicero; quorum tuastimonia suppeditabit Brisson. do reg. Pors. princip. II. l. 152. coli. I de de relig. Persar. eap. 34.
Nec nostra aetato hune morem Penitus intortisae tostantur ea. quRBox Cli arditi. Itinor. sΤ. II. p. 186 profert Larehorus do ei insterio quodam prope Ispalian, ubi hominum
300쪽
cadavera secundum ordinem ne η
riom disposita eonspieiantur, ut ab avibus dein dilanientur. Qua doro plura doineops ox Zoogno libro
asseremus. Quod ad veterem morem attinet, non Magis tantum attribuit, vorum eunctis Porsis, id- quo O saeris Persarum libris probatum it Rhodor Uobor Altor undWorth oini g. morgentiind. Urknnd. p. 132. Dis heiligo Sago et . P. 490 seqq. Eoll. O. Franck III. Jali rosborielit d. Acad. Eu Miinchon. I 833. p. 34 seq. Cadavera hic statuit ab avibus dilaeerata esse, ossa reliqua .humata. Sed quoniam do
Persarum mors non omnino conspirant votores seriptores, ipseque Norodotus dubitanter modo pronuntiavit, dissonas narrationes hoc modo eone illari posse iudieat Zoogado obelisee. p. 249, ut Persis utique patrium fuisse putemus EOrpora humare, post receptos Magorum ritus, initio Oσιας χαριν laeeranda curavisse statimque sepeli-visse, deindo vero aucta superstitione ne votero more spreto soria
in praedam concessisso. Adlieitidom vir doctissimus, eos, qui de Persica gento residui sint in Indiae provine in Gugurato vulgo Parsi di
cuntur otiamnum suorum cadavera avibus exponere, indo nuda Ossa
lena legere. Itemque apud Tibo-tanos et Sia mensos nobilissimum sepulturae genus esse eromationem; ocundum, vulturibus proiici; infimum, aqua mergi aut humari. Aedenique Calmn eos ad Volgam habitantes propinquorum eadnvern Ennibus tradore et sibi honori dueere, tibi a multis una lanientur. Hace
illo. Iam quod ad Porsas attinoi, videntur illi haud omnia quidem
Magorum instituta ac mores rece
pisso. sed retinuisse quaodam domoribus suis pristinis, quibuη anto Nodos victos Magorum quo doctrinam reeoptam dediti morant. Moianuit Hooren. Ideen I, 1. pag. 456.
Adhue in insula Bombay qui habitant Persarum antiquorum, ut serunt, Postori, mortuorum cadaveras te exponero dicuntur. In Tiboto intem mortuorum dilacerationem sori adeoque in honoro poni, eum
ossa Aolu serventur, accepimuη:
45 ., Persao otiam cera circumlitoseondunt, ut quam maxillae permn-neant diuturna corpora ὶ, Sextus
Empiricus Pyrrhon. Hypolyp. III.
cap. 24. pag. l85, qui narraro quosdam soribit, a Persis suspendi mortuos ot nitro condiri atque ita sa- solis obvolvi. Horodotum hic mos eo magis advertero poterat, quo aliae gentes plurimao mortuos eOmburero solobant. Sed hoc nefas videbatur Persis, qui cadaverum eombustione ignem contaminari putabant. Vid. noti. ad 1, M. Neo-ron. Ideon I, 1. pag. 254. et Eooth l. l. pag. 42η. Quod voro Rhodo
l. i. contendit, non tota eorpora, eora obducta, misso humata, sedo Ra tantum eaquo purgata eora, id quidem non prorsus convenit cum Horodoto, qui ipsum eadaver τον νεκυν) sepultum suisso seribit, nisi minus neeurato de ro, quae satio mira videretur, illum retulisse Oxistimos. Simile quid Lar- cherus profert, Angli regis eadavereora obductum anno 1307 p. Chr.
n. at integrum sorvatum nil nostram usquo aetatem. Cons. donique noti. ad I, 108. Cnetorum h. i. non tam do cora, quam do genere quodam gummi s. nsphalti montani, quo adhue in Tibolo eadavera illinant. eogitandum osso