장음표시 사용
321쪽
γέλους. ὁμως ἀπέστειλαν πεντηκοντέρω ἄνδρας. ως μὲν ἐμοὶ
δοκέει, κατασκοπους των τε Κυρου πρηγιμιτων και γωνίης.
πια κομενοι δὲ Ουτοι ἐς Φωκαιαν ἔπεμπον ἐς Σαρδις σφέων
Κυρω Λακεδαιμονιων ρῆσιν, γῆς τῆς Ελλαδος uηδεμίαν πο-
153λιν σιναμωρέειν, ως αυτων Ου περιοψομένων. Tαυτα εἰποντος του κνῆρυκος, λέγετm Κυρον ἐπείρεσθαι τους παρεοντας οἱ Ελλήνων, τινες αντες ανθρωποι Λακεδαιμονιοι καὶ κόσοι
sellio Indo roeoplum. Ad vocem Πυθι ouoς eius quo dorivationem conforri possunt, quae Observat Lotron no Iournat d. Sav. 1846. p. 1 2. πυρφυρεον τε ε uα περιβαλομε- νοςl Ita eum reconit. editt. scripsimus pro περιβα λ a ομενος. Caeterum bono lite notat Lare herus purpuream vestem multoribus potius quam viris in usu suisso; indutam a Pythermo haud dubio eam
arens de eo, qui dicendi enusa stat et quasi consistit. Vid. Wytton-haelitum ad Plutareti. Mortil. II. P. seta se l.
est I, 214. IV, 133. VI, 86. IX,
Hod vid. VIII, 35. V. 92. g. o. et eoiis. Si ol. ad Pansan. II, 32, a. Add. Bredov. p. 42 et Luciis in programmnis Bonnen Mi anni 18azdo Homoricis opithetis in μωροί
sex ountihus. Est veror Medere, du--- inferre.
g. 567. p. 11 A. Similia hiseo pluras tragicis poetis attulit Burges ad Aeschyl. Ruppl. 927. In seqq.roliqui nolui et norios . libris sieiubentibus; Bokker et Dietaeti πολι
322쪽
πλῆθος, ταυτα εωυτω προαγορευουσι. πυνθανομενου δέ μινεμεῖν προς τον κηρυκα τον Σπαρτιητην' Ουκ ἐδεισά κω αυ-
labuntur , nerum de atiis ipsorum. Quae, monente Schlossero Universalg. I, 1. p. 200, do doli boratio Dilius aequo ae de contabulationi hiis ot quotidiano formons sunt in- tolliganda. Pro mεσχα male olim ἄχεσχα. enm pHεσχα 0. e. λεσχηγενομεναὶ ea sint, do quibus hominos intor se colloquniatur, do quihus sermo fit inter hominos. Indo
περιλεσχήνευτος hominum sermone ce
sas suisso commemorans, verum nec
Μετα ταυτα ἐπιτρεψας τὰς μὲν του δὲ χρυσὸν, τον τε Κροίσου Πακτυn ανδρὶ Λυδῶ κομ ειν,
lato, qualo vulgo robus vendendis atquo emondis clostinatum, sed ubi liboealitor instituti hominos convo nirent honequo morati noe nisi prohane bona verba audirentur. Quo otiam alludit Appianus de bell. ei-vill. II. pag. 803. Mihi quas apud
Xonophon tam loguntur, non tam Perfnrum ex moris, quam ex institutis Soeristieis repetenda vid ontur. μετα ταυτα μιτρεψας τας μὲν αγρδις Nβαλ φ κ. t. λ.J Usus est hoo loco Hoeronius in iis, qua disputat de Porsiei imporii administrandi rations; vid. Idoen ote. I, 1. pag. 403. Noe mirum, eandem soro Cyri ae Persarum misso ratio nom, quae posthac fuit Mongolo rum et dueis illorum Daehingisehan, eum par fuerit et dueum et gou-tium ratio. Namquo in terris Occupatis plerumque eo pias relinquunt, quarum ducos provinciam subditam tonsant importumque tuoantur. Istis adduntur alii regis ministri, qui tributa eoeant rogiquo transmittant; ne saepse etiam ab utrisque divorsi invoniuntur urbium pra laeti, qui praesidiis praesint, quae in singulis urbibus sunt collocata. Ita Cyrus Magarom ducoin exorci tui praefieit Tabalo Sardos permittit, Pactyam tribulis colligondis ni itio omnino rogiis reditibus tho saurisquo Praeponit. - κομιζειν, quod pendet ab μιτορ aptis, cum marchero aliisque interpretor: trana- ferre, deferre, ad Cyrum scilicet, in regios thesauros.
323쪽
num loeum III, 134. Noe Wosso-linio haoe displieuit conio tura,
cum prius verba sic ordinandn censuisset: κcii τους Ιωνας τὴν πρω- την ἐν Ουδ. a. ποιησάμενος εῖναι, et Ionum nullam initio rationem hahendam esse ratus. Sed recto mo
nusquam alibi verbum ε ναι adiectum inveniri; quod si adverbio την πρωτον iunetum abundare dixoris noti certo Herodotoo usui hoe advorsabitur, simul quo locus ipso, qui pariter nti omnibus libris manu seri piis Oxhibetur, incolumis Ataro Ρο- terit. Atque afferro licet similos
s Herod. VII, 143) ipsumquo illud
probo, quod Κuolinor Gr. Gr. h. 652 2. linc ratione reiecta, infinitivum εἴνω tamquam prnodientum ad 'γω - νας referri vult, at quo licet albundantur hie poni addit, quemadmo
ri τε γα a BGβDλων Oi ην δε-οδιος v. r. 1.J Nihil do liis apud Ctosiam vel potius in olus exeor-ptis Persicis relatum legimus. Cy
ens milii so dieitur apud Ctosiam l. l. o. 2. 3. Post, Croeso dovieto Lydinquo subacta, Dorbiees hollo pol iit, mox satis cessurus l. oseqq. ibid. . Atque ipso Herodo- tu Α, quod ad Ctosino fragmonin Ρ. 93 soq. monui, in narratione Ρrogressus , nec de Bactris nee do ro liquis gentibus quid iunm protulit, vel plano oblitus vel ni inrum rerum , quao Graecorum sorsitan niti mos magis advortoront, narration
nbroptus. Nee aliud quidquam Xonophon Cyropaed. I, l. 4) nisi quod in pontibus Cyro subiectis Bactros et Sacas nominnt. I e Saris, quos Seythas esso Putnmus, gentem nomndum, quao regi Onos Supra Porsidem ne Mediam tenuerit,vid. noti. ad Ctesiae senetnam. Pnet.
ut Amasin rogoni, qui eum Croeso
iunctus soodoro Herod. I, τοῦ post
Sardos expugnatus Cyri ultionem timuerit, Persarum in ursionem prudenter avertisso putemus dotiis mis sis sivo tributo oblato. Quod voro
Bia Ion Cyro impedimetito fuisses. Oh siilisso h. l. dieitur η, ἐμποδιος. ut II, 158. V, 90), iam supra I, II Babylonios invonimussoodoro eum Crooso iunctos nequo atque Λogyptios, indoque Provoentos n Croeso, ut ipsum cum Cyro bellantem adiuvarent: quod num eorint, traditum haud roporto: hostili eorto animo in Cyrum Perdas- quo suisso, hic ipso locus satis do-elarat. Ao Iustinum si sequimur 1, 7, o Ctosino libris haud seio nil proscctum, Cyrus, compositis anton in Babylonin rebus, Lydis ot Croes hollum intulit, qui Babyloniis Opem tu lorat, sod victus in regnum suum recesserui: neeodit quoquo Lucianus in Contempl. I. s, quo nu-etoro Cyrus post Babylonom suhaiae inm conirn Lydos pro laetus osso videtur: in quo Lue innum ad historino veram seriem animo misso
324쪽
χαι τε καὶ Αἰγυπτιοι, ἐά ους ἐπεῖχέ τε στρατηλατέειν αυ- eoς, ἐπὶ δὲ Ιωνας αλλον πέμπειν στρατηγον. sὶς δὲ ἀπήλασε 154o κυρει ἐκ των Σαρδιων, τους Λυδους ἀπέστησε o Πακτυης cisto τε I βάλου καὶ Κυρου καταβας δὲ ἐπὶ θαλασσαν. ατε υ χρυσον ἔχων πάντα τον ἐκ των Σαρδιων, ἐπικουρους τε ἐμισθολο καὶ τους ἐπιθαλασσέους δνθρωπους ἔπειθε συνεωυτω στρατευεσθαι. ἐλασας ἐπὶ τας Σαρδις ἐπολιορκεε
αβαλον, ἀπεργμένον ἐν τῆ ἀκροπολει. Πυθοιμενος δὲ κατ οδου ταυτα o κυρος εἶπε προς Mot- 155
σου ταδε' Κροῖσε, τί ἔσται τὸ τέλος των γινομένων τουτων uos : ου παυσονται Λυδοὶ, εἷς οἰκασι, πρήγματα παρέχοντες καὶ αυτοὶ ἔχοντες. φρονratco, μη ἄριστον η εξανδραποδισα - σθαί σφεας ' ομοίως γάρ μοι νυν γε φαίνομαι πεποι κέναι, έος εἴ τις πατέρα αποκτεινας των παίδωυ αυτου φεισαιτο. ῶς δὲ
minus attonio iudicat Nomstortiu- sins T. III. p. 381 od. Bi p., Xonophon Croesum Babyloniis Opomtulisso seribit Cyropaed. I, 5, 3. II. 1, 5); Cyrum vero, qui contra Dah1lonios nil suseipit V, a), post
Croosum devietum Babylonem ng-πros sum osso VII, 53. Quao eum ita sint, Io. a Gumpneli Zoit ro linung d. Babyl. p. 89. eoli. Ab-riss. d. bahyl. assyr. Gosehiel, te p. 12 l) duo bolla a Cyro eum Babyloniis gesta osso statuit, altorum ab Horodoto haud commemoratum, in quo Babyloniorum rex Nortulis-sar obierit anni 5 35 nnio Chr. n. initio, quo eodem anno Nationadium s. Labynotum Herodot. I, 73 ad rognum evocium ponit; nitorum post Lydos novietos Nardosque captas anno 538 nnto Chr. n.
monita. Magis nos remoratur par. licula et . quas si Drobn est, r
sortur ad sequens δ . ita ut in bi partita Orntion o particulae τε si δὲ sthi invicem respondeant; quo dousu eons. God. Hermn nn ad Vi ster. p. 8as. Quod Buttmnian. Gr. Gr. mni. II. P. 32. τε ortum putabat ex enius gominasorma exstot I. 118, id ipsum salsum osso vidimus in annotationoad h. I. indequo minimo nostro loco admittendum. C P. CLIV. απεργμένον ἐν τy ακροπολειJ i.
o. in aree incrusum, seclusum. Nam
χοντες, καὶ αυτοὶ ἔχοντεςJ i. e. non desinent mihi negotia fueraxere ei sthi ipsi molestiam creare. Quae ad locutionem πραγματα παρήχειν κω εχειν illustrandam pertinoiit,eitavi ad Plui. Pyrria. pag. 174. - In seqq. φροντίζω, μὴ tioιστον η eodem modo die tum quo δεδοικαμη, alia id genus: Latini: vereor, ne optimum xu pror puto os inutin
ως εt τις παrsore ἀποκτείνας τῶν παίδων αὐτου φεισωτοὶ Πerodoto in his obversatum osse contondunt Stasini vorsieulum illum, pluribuseelebratum, ut in provorbium adeo
325쪽
καὶ ἐγὼ Λυδιον τον μὲD πλέον τι ri πατέρα εοντα σὲ λαβων ἄγω, αυτοῖσι δὲ Λυδοῖσι τὴν πολιν παρέδωκα ' καὶ ἔπειτα θω υμαζω, εἴ μοι ἀπιστῶσι. υ μὲν δη τα περ ἐνόεε, ἐλεγ o δ' ἀμείβετο τοῖσδε, δείσας μh αναστατους ποιήσ)ὶ τὰς Σαρδις 'n βασιλευ, τα μὲν οἰκοτα εἴρηκας ' σὐ μεντοι μὴ παντα θυμῶ χρεο, μηδὲ πολιν αρχαίζν εξαναστήσηὶς, αναμάρτητον ἐουσαν
καὶ των πρi; ερον καὶ των νυν ἐστεώτων ' τα μὲν γαρ προτε -
ρον ἐγω τε ἔπρηξα. καὶ ε γω εμῆ κεφαλῆ ἀναμάξας φέρω. τὰ
ψας Σάρδις, ουτος δοτω τοι δίκην. Λυδοῖσι δὲ συγγνώμην
εχων τάδε αυτοῖσι επίταξον, ως μγητε αποστεωσι, μήτε δεινοί
VI. pae. 45i Syth. Aristotol. Rhetor. I, 16. II, 17. Polyb. XXII, 8.
In seqq. nota articuli transpositionem qua adnm heno observatam n
Dieero Onim consentaneum erat:
dit χρεεo. - Verba: καὶ των προτερον, καὶ των νυν εστεωτων vortor quod ni inet ad ea, quae prius aetastini et quae nune assuntur. Vid.
νερωJ i. e. eι mo meo capite culpam itio. Imitatus Nostor vidotur Homorum , ut G. monet, in Odyss.
λ J De particula γὰρ vidimus ad
I, 2. Est onim sensus: Pnelyn spoonas tibi det: nnm ille est, qui iniusto egit, qui praesenn scelus eo ministi. Sod maior disseultas in eo posita est, quod Paetyas hoc loco nominetur, eui a Cyro Sardos fuerint permissae, plano alitorniquo I. i54, ubi Tahalus est, quom Sardibus rex praefecit, Paetyno
eura thesaurorum demnndata. Itaque, no Horcidotas sibi ipso eon trarin pronuntiar consentur, We
selingius in . eam ineidit suspicio
τον s. ἐκεῖνον eil. τον Tάβαλ ori. hoc fore sensu: Paetuas is est . qui offendit eum se. Tntiatum), cui tu Sardes commisisti. Quas sontentia morito frigida vi lotur Schweighaeu sero, qui ipse malit satori. manus accurato hie loquontona Croesum so eisso Horodotum, nisi sorte consulto ita dieentom Croesum Nosior induxerit. - Pro florio Eoi Negria odidit δοτω τε Οἴ. ταδε αυτοῖσι ἐπίταξον. ως ιιν τε αποστεωσι κ. τ. 1.J Alitor haoeenarrat Iustinus I . o. 11. Lydi enim post Croesum vietum donii robellaverunt, Cyro in aliis bollis occupato; sed iterum victis nrmn si equi ademti ipsiquo iussi sitiit cauponas Et ludieras artos et lono cinia exorcore. Atqns into saetum
326쪽
addit Iustinns, ut gens olim et potens ot stronua virtute pristinn por-dita in luxnrἱam dolapsa sit. Quae num veriora Rint Herodotois, handdocomamr o Ctosin fluxisso opinor. Λe morito iis . quas apud ΠorOdO- tum do Lydis proponuntur, nitendi inhot IIooron. in Idoon I. I. pag.
seq. do loentions ἄπειπε - μη etῆσθαι. καπηλ/υριν quid sit otuno dientur sensu, monuimus ad
I. 94. Quod voro Lydi iubentur
καὶ κοθnovo De Maroflisa a i. s. t iens suh palliis gestare calceos extihIionre , alterum indo opinor Oxplicandum, quod plerumquo non nisi unam vestem. tunicam, gestaro solobant . additumque altorum vestimontum to stare edi ιιιῶtιον
eis ad dolietas vitam quo molliti oldeditam porti noro videtur vom; o
327쪽
μεν δη ταὐτά οἱ υπετίθετο, αἱρετωτερα ταυτα ευρίσκων Λυδοι n. dii ανδραποδισθέντας πρηθὴναι σφέας επισταμενος οτι, ἐν μη αυοχρεων προφασιν προτείνll, ουκ αναπείσει μιν με ταβουλευσασθαι, αμωδέων δὲ, μη καὶ υστερον κοτε οἱ Λυδοὶ ἐν το παρεὸν υπεκδραμωσι, αποσταντες ἀπο των Περσέων
απόλωνται. Κυρος δὲ ησθεὶς τ)j υποθηκνὶ, καὶ et πεὶς τῆς ορ- γῆς, εφη οἱ πείθεσθαι. καλέσας δὲ Μαζάρεα ἄνδρα Μῆδον
θετο ' καὶ προς εξανδραποδίσασθαι τους ἄλλους παντας, οῖ μετα Λυδων hiὶ Σάρδις εστρατευσα irro. αυτον δὲ Πακτύ)χνl57 παντως ζωντα ἀγαγεῖν παρ εωυτον. Ο μεν δη ταυτα εκ τῆς οδου εντειλάμενος ἀπ λαυνε ες ῆθεα τα Περσεων, Πακτυχὶς δὲ πυθόμενος ἀγχου εἶνm στρατον ἐπ εωυτον ἰοντα, δείσας
ροχετο φευγων ἐς Κυμην. Μαζάρης δὲ ὁ Μῆδος ἐλασας ἐπὶ
τὰς Σαρδις, του Κυρου στρατου μοῖραν οσην δή κοτεως ουκ ευρε ἔτι ἐοντας τοὐς αuφὶ Πακτυην ἐν Σάρδισι. πρωτα μὲν τους Λυδους ηναγκασε τας Κυρου ἐντολας ἐπιτελε- ειν' ἐκ τουτου δὲ κελευσιιοσυνης Λυδοὶ την πασαν δίαιταν
τ)ῆς ζόης μετέβαλον. Μαζήρης δὲ μετὰ τουτο ἔπεu τε ἐς την Κυμην ἀγγέλους, ἐκδιδοναι κελευων Πακτυην' οἱ δὲ Κυ- 7 3μαῖοι ἔγνωσαν, συtιβουλῆς πέρι ἐς θεον ἀνωσαι τον ἐν Βραγ-
τι τοὶ Partieulam τε malo post
VII. 1 n. ἔγνωσαν, συμβουλῆς πέρι ἐς
328쪽
χωρὶσι. θν γαρ αυτοθι μαντῆῖον ἐκ παλαιου ἱδρυμενου, τωγωνές τε πάντες καὶ Αἰολέες ἐώθεσαν χρεεσθαι. ο δε χωρος ουτος ἐστι τῆς Μιλ=γίης υπὲρ Πανόρμου λιμενος. IIεμ,έγαν- 158τες ων οἱ Κυμαίοι ἐς τους Βραγχίδας θεοπροπους εἰρωτεον πεm IIακτυην, ὁκοῖον τι ποιέοντες θεοῖσι uελλοιεν χαριεῖσθαι. ἐπειρωτῶσι δέ σφι ταυτα χρηστηριον ἐγένετο, ἐκδιδοναι IIακτυην LIωσsim. Tαυτα δὲ ώς απενειχθέντα ῆκουσαν οἱ Κυμαχι, ορμέατο ἐκδιδοναι. ορμεωμμου δὲ ταυτη του πλη- θεος, Ἀριστόδικος ὁ υρακλείδεω, αννὶρ των αστων ἐών δο-κt ιος, εσχε μη ποιῆσαι ταλα Κυμαίους, απιστεων τε τω χρησμῶ, καὶ δοκέων τους θεοπροπους ου λεγειν αληθεω ς' ες O, το δευτερον περὶ Πακτυεω ἐπειρησομενοι, si εσαν αλλοι
λεοπρόποι, των καὶ Ἀριστοδικος ην. Απικομένων δὲ ἐς Βραγ- 159χιδας, ἐχρηστηριαζετο ἐκ παντων Ἀριστοδικος, ἐπειρωτεων ταδε ' ωναξ , ηλθε παρ αγριέας ἱκετης IIακτυνὶς ο Λυδος, φευ-γων furνατον μαιον προς Περσεων' οἱ δε ιιιν ἐξαιτεονται, προεῖναι Κυμαίους κελευοντες ' ris ιεῖς δὲ δειμαίνοντες την
ad consilium ipsis hae de re mytendum. - ανά σαι pro olim vulgato ἀνοῖσι dedimus cum recenti. odiit. Brodovium si sequimur p. 34l, repo- nondum ἀνωσαι. Locutionem ανα- τέρειν εῖς τινα. ad aliquem referre illustrat Valchonarius, exemplo adposito VII, 149. - Do Branchidis monitum ost ad I, 46. 92. De
'onomo cons. Solitan in Comment. rorr. Milosη. Ρnet. 4 l. Viam, quae indo ad Branchidarum tomplum du-eobat, statuis utrinquo cinctam, quarum reliquino quaedam sit por- sunt, nostra notato dotectam Nnrrant. CL Aretinoolog. Zoit. 1850. Dr. 13. Rosse K lotunsion ii. Detits
προριναι Κνααμενς κελεεύοντεςJΕ binis libris eum Guissord. mutn-vimus Vulgarem ordinem: κελευοντες Κυμαίους. Vortia sequentia: ημεις δὲ δειμαίνοντες κ. T. λ. equidem sie interpretor: -HONVBro quRmvis timontes Porsurum potentiam, linud tamon sustinuimun adhuc supplicom tradero illis , nuto iunm tua nobis corto decInrata it sententia, utrum nobis inciendum sit. το ἀπο σεὐ sivo τo σὰν , id quod a te provenit. sententia tua. illustratum
a Matthino Gr. Gr. g. 573. Png. li 30. Cons. VII, 101. IX, T. notεωuεν coniunctivus deliberativus
329쪽
αυτος μὲν Ουτω τολ ἱκέτkσι βοηθέεις, Κυμαίους δὲ κελευεις τον ικέτην ἔκδιδοναι; πν δὲ αυτις ἀμείρ ασθαι τοῖσδε ' Ναὶ κελευω, ινα γε ασεβήσαντες θασσον απόλησθε, ως μη το λοιπον περὶ ἱκετεων ἐκδοσιος ἔλθητε ἐπὶ το χρηστή - 160 ριον. υτα ῶς απενειχθέντα ς κουσαν οἱ Κυμαῖοι, ου βουλο- μενοι Ουτε ἐκδοντες απολεσθαι, oυτε παρ μυτοισι ἔχοντες πολιορκεεσθέα , ἐς Μυτιλνὶνην αυτον ἐκπέμπουσι. οἱ δὲ Μυ-
oraculis aliisquo retina futuris indicandis, quas vates animo fluo pra videt, indequo aporta Clara reddit reliquis mortalibus. Tu vido do isto votabulorum genere disputantona Crouetorum in Symbol. FV. pag. 488 od. quart. - In ηοqq. formillam ἐκ προνοίης sdedi a Dyrra, de industria. consul O. s. ut Gallus Oxplicat interpres: de deo in preme diu. a WH s etre bien Onsulto illustrat Larchorus ad h. l. o. con
do passeribus parvin dici roeto monuit Brod Ov. p. 276. Ad nrgumentum cons. Aseliani Var. IIist. V. lT, ubi Athenienses legimus Atar-bem morti tradidisso, quoniam Γε
stodi iam eonversam, directam.
Praos. ad Horod. p. X. magis ex
loquendi usu Horodoti vidotur: tare τε ἀσεβήσαντες. Quod tamen, me auctoro, minime recipiendum. CAP. CLX. M-ιλήνην - οἴ δε M-χο- ναῖοι J De vocis scriptura petimunad I, 27. - Universam Nostri nar-
330쪽
τιληναῖοι, ἐπιπεμποντος του Μαζαρεος αγγελίας ἐκδιδονο τον
τουτο γε εἰπεῖν ατρεκεως ου γαρ ἐτελεώθη. Κυμαῖοι γαρ, ως ἔμαθον ταυτα πρησσομενα ἐκ των Μυτιλλὶνοάων, πέμφαν -
νέος τουτου εστι χωρος τῆς Μυσιης, Λέσβου αντίος. IIακτυηνμεν νυν παραδεξαμενοι οἱ IIερσια εἶχον ἐν φυλακῆ, θέλοντες Κυρω αποδέξαι. ην δὲ χρονος ουτος ουκ Oλίγος γενομ νος,
rationem do Paetya Mytilenaeorum tuo et Chiomni prava ngondi ratione resprohondit Plutaretius sII. p. 85s A. , quod Herodotus in
Graecorum, popularium suorum, re
bus tradendis non satis illorum gloriae consuluerit. Ac Charonis Lampsaceni opponit auctoritatom, iiihil do Chiorum noe Mytilena Orum se elore roserontis. Sed ipsiusChnronis vorba non rito intolliri poterunt, nisi copiosior ira ndsum soris Herodoti narrationem, nee isto Aeriptor silo usquequa ino dignus, quem ab Horod to in historia ηua conscribenda consultum aut eorto illi obversatum esse eo mi
qua Dntent, quanta orticulorum npud Graseeos fuerit nuctoritas, quantam-
quo sidueiam hi omnino in iisdem posuerint. Add. quoquo Groto history os Greoco I v. p. 270 seq.
Ita in torpretatur haec Matthino soloco, quom iam laudavi ad I AI tibi vid. noti. ἐπὶ μισθι' eundem in modii in Nostor dixit V, 65. is io OD 'Aθηναίης Πολιουχουα ποσπαοθεὶς κ. g. a. J Minorvam Athenarum in areo pio enitam IIo- λιαδα s. IIoii ovios, dolim tutelarem, nemo soro ignorat. Indo hane doam Iones ox Attica secum in colonias duxisso eidemquo in eolonia quoque templum Oxstruxisse nemo mirabitur. Cons. quae dixi in Dissortat. do Apollino et Minerva pri
3 seq. Do Aeginetis, qui venerabantur eandem Minervam, cons.
Atarnensem torram pacti mercedem, s. oa sub conditicino, ut Atarnensem terram pro moreudo Pa
etyas traditi aeeiporoni. Do ἐπὶ eons. I, 60. 141. - Scripsimus e codd. cum roeenti. edd. υταρνii pro vulg. υταρνει. Est vero o laeto γνευς nomen et rogionis Chiorum eivitati eoneossae et oppidi hae in
regione non valdo μpatiosa exstrueti. Vid. VIII. lou et cons. VI.28. 29. VII, 42. Conveniunt eum Herodoto Diodor. XIII. 65. XVI.
δέξαι. monstrare eum ut vistim aritie. s. in consper tim Cyri etim pro Itieere, tradere nidum illum Cyro.
us 1 OςJ Nota loentionom ἡν - γενομενος, cuius similia quaedam attigi inua ad I, 5 .