장음표시 사용
31쪽
μον ἐς τον Eυξεινον καλεομενον ποντον. Ουτος ὁ Κροῖσος βαρβαρων πρωτος, των ἐμεις ωμεν, τους μὲν κατεστρέψατο Ελλήνων ἐς φορου απαγωγὴν, τους δε φίλους προσεποιήσατο. κατεστρέφατο μεν Ιωνας τε και Αἰολέας καὶ ZIωριέας τους ἐν τῆ Ασίti, φίλους δε προσεποι x'ατο Λακεδαιμονίους. προ δε
τῆς Κροίσου αρχῆς παντες Ελληνες ῆσαν ἐλευθεροι ' τό γαρ
Sed in proximis vorbis προς βο-οεην α νεμον abundantiam quandam orationis vidisso mihi vidoor, do qua idem Lambertus IIosius I. l. p. ai. Add. Woisho do pleonasm. p. 42. Pro vulg. βορῆν eum ro- conti. edd. scripsi βορε ην, ut I, 174. Bredovium secutus p. 220, ubi vido plura. onto ς ὁ ΑροισοςJ ,,IIaec verba laudaro videtur Apollon. Dyseolus de prouom. pag. 33a ed. Bokh. G. προ δε της Αροι σου αὐχῆς
vix verum omnino videri statuit
inandoquidom vel antea GraOeorum ros n Lydorum rogibus suspenMas quodammodo fuisse itido paloat. quod non nisi Gygis permissu Abydum condidorint Milosit, testo Strabono XIII. p. 59o: Qui
si regis potentis Omniaque circum irea imperio auo tonentis avet Oritatem in urbe eondenda rospexerint, vix inde eoncludi potorit. Eo dem non liberos suisse, ne subditos iam Lydorum regibus. τυ γαρ Αιμuεριων στραTFvμα κ . T. 1.J i. e. Namque Cimmeriorem -- pedum eontra Ioniam auscepta, quae Croeso prior erat. non oppidorum stiuredactio in potestatem, sed rupina eae in Psione. . Dicondi genus paulo durius vi dotur Pro: ου κατεστρεψατο τεις πολεις, αλλα-ἐmdροuῆς ηὐ-πάξανto. ut Κrebs. interprotatur l. i. p. 19. Hine, auctore Ca sar. Do Carm. Gr. eleg. origin . s lar- burg. iη37. 8) καταστροφὴ est O cupiatio, non ovorsio. Ad locutio
Anton. M. Hatie Cimmoriorum ineursionem
Ardyo Lydis imperante poμt Gygem aecidisse, ipso Noster roseri inline. 15. Add. I, 16. ii . IV, ii. 12.
. Quaro Herodoti antiquioris auctoritatem Strationi iuro praeserendam
dueit Wesset. Illo enim I. p. 6 s. p. 12. III. p. 140 s. p. 222) uomeri
soro tomporthus Cimmoriorum invasionem adseribit. Id quod Lar- choro ita eonciliandum videbatur, ut dilao fuerint Cimmoriorum EX- peditiOtios, aliora posterior, de quRHerodotus scriΡη erit, altera prior, Homericae aut remotioris niteo notatis, euius Euripides quoque men
more magis exornans, cum de ur-
hibus enarret dirutis, quae tunc tomporis no exsistere quidem PO- tuerint. Alitor visum est Volneyo iti Suppl. A l Horod. do Larch. P. et 5 sM. coli. p. 71 ff.), qui, quae apud Strabonom et Euripidem lo-gutitur, tinctotius non in eredibilini utat, quod gen8 vaga, Nomados vocant, utique trium quatuorve seculorum doeursu tacite plures adeo incursiones in Asiam minorem tacere potitorii. Ex Horodoti autem locis do Cimmoriorum Oxpeditionibus omnino duplicem iuvasionem hono distingui posse id in conset,
poro, de qua Horod. I, 15, G, post riorOm Alyattis ot Cyaxaris tempore, de qua Herod. I, 103. Quae ipsa haud scio an molius ad unam andonaque invasionem eontinuitiatam, Ardyis qui 678 n. Chr. ro gnaro coepi i) tempora ineoptam et multo post demum sub Alyattes rogo
61 7 a. Chr.) finitam expulsa ista potito 614 a. Chr.) rosorri queunt. Exstitit postea Franche, qui 0O- eum Indicanto Cr.) subtili dispii latione, si uno Callino itis orta legi tur, p. 109 sqq. itidem duplieoni
32쪽
Κιμμερίων στρατευμα το ἐπὶ την γωνίqν απικοι νον, Κροίσου ἐδν πρεσβυτερον, ου καταστροφη ἐγένετο των πολιων,
ἀλλ' ἐξ ἐπιδρομῆς ἀρπαγή. II δὲ ηγεμονίη ουτω περιῆλθε, 7
ἐουσα φακλειδέων. ἐς το γένος το Κροίσου . καλεομένους δὲ Μερμνάδας. Hν Κανδαυλης, τὸν οἱ Ἐλληνες Μυρσίλον ου-
proharo studot Cimmoriorum invasionem , Sardiumque Oxpugnationem. Λltoram ponit priorem, ad Homeri aetatem recodentem et Callino poetae. qui et ipse Homero proximus morit. momoratnm, cui praesitorii Lygdamus, in Citieia post acorbo salo oppresAus; altornm multo post necidisso vult, quam Cimmoriis Horodotus, Callisthones Troribus ae Lyciis tribuat. Atquo nituntur ista oo nrgumento, quo Callinum non Mehilochi et Gygis notate quae vulgo recepta est sententia). sod multo anton Homerisere asinte vixisso conAeamu . Cf. I. Id. Ulut ost, Horodotum, quem in Lydorum historia satis versatum haud pauca eommonstrunt, do una pOAtorioris notatis ineursiono verba seeisso, equidem haud sine magna veri Apeeio mihi eontondere posse vidoor. Atquo tine in sentontia iis confirmatus sum, quase a viris do- etiκ nostrae aetatis do his Cimmerio
Horodotum tueri studuit, eius tantum Cimmoriorum ineursionis memorem. quae ad suas historins pertinuerit. Quas do Cimmoriis apud
veteros traduntur, en Omnia exis
undo satis intolligitur, permulta tradi, quae ad postarum tabulasntquo commorata potius rotieiondavid autur, quam ad historiae fidem excutionda, ut prorsus incerta sit gentis Origo ne sodos primitiva inrogionibus Europno boreali hias soroquaeronda. Quid, quod ipsum gen-
tes et interprotantes es V kert III, 2. p. 368) ex Hobraeorum doni ino 'repetunt lingua. tibi Eamar denotet tenebrosum, Maturum es. Uliori I. p. 26), aut e Celtico. si diis plaeet, idiomato, ubi Aimr nomen Gallorum gons sibi vindieot. undo quoque Cimori. Ita eerto Volney. l. l. p. II, eui nddo Plut. nnrrat. in Vita Mar. 11, ubi praetor alia hace loguntur: aiam δε Τασι. Κιμ
33쪽
νοιμιζουσι. τυραννος Σαρδίων, απογονος δὲ Ἀλκαίου του Πρακλεος. υγρων μὲν γαρ o Νινου, του Briλου, του 'Aλκαιου,
Dolopi in cortamine eum Oonomao oponi tulisse sortur, do quo Cr. laudat Nits h. Lox. mythol. s. V. II. p. 293 sq. ed. Κlops r. et Schol.
ratie των las cito νων. Nam Λmnκο- num quoque vostigia quaedam in Lydorum rebus inveniri, inquo DiI-mis adeo apparere idem monuit Fragram. hisit. p. 202. Myrsi mroruin LoAbinearum scriptorem pro-sori Plotin. l. l.
Εtmise. II. p. 42 eoll. 82 ed. sec. In loetiono υγρω, subsistendum duximus, ut dudum placuerat Wos solitigio do hae genealogia quaedam notanti. Nichnhr. autem inscriptione super Euseb. Chronte. Armon. Commentati. Rociet. rog. Morol. ann. lη20 ot 182l infortapag. 48 sq. ox hisco genealogiis hoe colligi vult, liniae stirpom Lydorum rogiam si vo clytinμtium sex Assyria eum maxime repotondam osso cs. noti. ad I, 4 sit.), eum alii Oo, quod Horeulem abavum habeat haec stirps, Graeeam misso ipsos tuo Lydos indo pro Graoeis habendos esse Atat ant. Parum rocis quidem. Nam quo ad Assyriam hanc Horaulidarum progeniem, quae Lydis imp rnκso dieitur, pertinoro ipsa linoe genealogia manifesto indient, quamvis hio illi e Graecum quondam colorem induxerit. Heretitia, qui regino stirpis auctor sortur, non Alius ost atque Πoreulos ille Assyriuμ. qui Sandon vocatur. Solis numen eiusque vim ut Oirectus in omnemrorum naturam doctarans eoque ipso ad Graeei Horeulis simi sentio aena proximo aeeodens. Do hoe deo, quem in Assyriorum monuismontis nuper doloetis haud raro repraesentatum videmus, satis copiose rotulit Raout leoehotio in Iourianai d. Sav. 1850. p. 213 ot in e mmentatione, quae inserinitur: usem. sur i Hureulo assyrion et phistileienconsidereo dans sos rapporis nueol Horculo eroe ete. Mom. do l Aend.
dos Inseripti. T. XVII. 2. , ubi vido inprimis p. 206 seqq. . Ilune sequitur Nupsold Exoreiti. Horodd. Spe-eim. III. p. 5 seqq. az seqq.; DOH- nulla ipso nddidi in t Jahrbb. s. Philol. u. Daedae. LXIV. p. 147 seq. Aleae . qui Horeulis filiva perhibetur, ad Graeea nos relieit: ei O-nim ipsi Noreuli Alemonao filio primitus Aleaei nomon fuisse ira dunt; vid. Diod. Sie. I. 24 ibi quo Wossoling. ne M. quod summi dolsolaris nomon esso constat vid.
rum rex dieitur. XDitis, Assyriorum sivo deus sivo rox, Antis cognitiinosi ex Diodoro II, 1 seqq. vel potius o Ciosia, cuius vid. Frncinna. p. 3κ9 seqq. Asron. qui primus Horaelidarum Sardibus regnasso dieitur, si a Graeea stirpo sciγoct)D meu ropotas, venator dicendus orit, qualis illo Mnroci saerno seripturae. Quas eum ita sint, satin patore Oxistimamus, hanc regitim Lydorum stirpona, quae ab Herculogonus ducore sortur, nd Assyriam pertinoro, idquo ipgum admodum valoro ad coniunetionem illam de-elarandnm, quae olim Asiae minoris ineolis cum ipsa Asia interiori eiusque regibus Assyriis interesesseiarit, quorum potentiam neque niquo Raera nil ARiam mitiorem usque portinuisso erodibilo est; cons. supra I, 4 ibiquo nota. Movera: Dio
34쪽
Ρhdniet. I. p. 4 5 seqq. ot Luarii libro supra I. II. p. 227 soqq. 28 3 seqq. Ipsam Ludorum gontem hine ad Somitas quoquo roserri vult Hupseld l. l. pag. 12; in regionibus, quao Assyriis ot Aramaeis finitimao sunt, primitus habitasse
sore statuit Curtius Archilolog. Zeit. XI. p. 14s.oι δε προtsρον 'Aγρωνος βασι -
λευσαντες - ησαν απογονοι Λυδου κ. z. i. J Cum Herodoto eonsontit antiquissimus Lydicarum rerum scriptor Xanthiis, euius locum
Aervavit Dion. Halle. Antiqq. I, 28. p. Ia Itois h. in Xanthi sen-gmenta reeoptum ni ino illustratum a Creuet. Fragmm. historice. P.
idem nune addit Sehol. Plat n. nil
binis quidem locis Atyos menti nom snoit Horod ius I. 94. IV. 45,
non prorsus tumen sibi erinstans, eum Manis filium modo nppollet Atyn. modo Co n. In Alyos rogis nomino Etruseum latero olymon vult, mononto Cr. , Langi l. l. II. p. 28i lp. 223 od. foe. l. Ae sponte hoc nomen nos revoeat nil deum illum Alyn s. Affin in Phrygum sneris 'Matis cognitum, unde reginηtirps indigena genus anum nequo repetebat atque Heraelidarum stirps, quae postmodo regnum asstim sit. ah Ilorento illo Assyri . Ante Flora. elidas ex Assyrin ingrousos hane
Atyis progeniem imperasse indo pro- habito sit. Cons. Hupsold p. 16 seq. Tempora utriusquo dunastiae si eonstituit Larehor. T. VIII. p. 204 Meqq. 213 soqq. 575 coli. I. P. l89), ut Atus anno lan' n. Chr.
N. regnum Anseeperit, Agronis voro
regnum ineoporit ab anno 122n n. Chr. n. Alitor Nupsold p. 12. qui parum firmis rationibus ductus Lydos R. Assyrios dueo Agrone postros 'Troianas demum immigrasAoponit.
ri ins oditoribus ropositum loco Vul-gntne mendosnor re ποτε D. Sed dii-bitat Matili. ad h. l. . nn οσυς docerto homine usurpotur; undo ipse seribi vult: cirro του, i. e. ατ' OP.
II. Cf. Iaredov. p. ir5 ot Crouxor ad Fraum m. historice. p. li 3 soq. Ipsum Maeonis nomen a quo ni quo Atyos ad sacra portinero vel indopatet . quod Cybelo don Maeonis filia perhiboliar Attinquo quendi m qni ab aliis A ivs VOeatur, adamas fledieitur. Qua do ro es. qnno Cr.
riam, modo Phrygum, modo utriusque gentia rox dieitur. Graecorum Μαιων. qui in Thohanorum retin Roeenrrit, Tydeo Thebis rovortonti insidian struens hue minus portinet. Cf. IV. 393. Apollod. III. s.
35쪽
χαλεομνος. παρα τούτων Πρακλεῖδια ἐπιτραφθέντες ἔσχον την αρχην ἐκ θεοπροπίου, ἐκ δουλης τε τι ς Ιαρδανου γεγο νοτες καὶ Ηρακλέος, αρξαντες μὲν ἐπὶ δυο τε καὶ εἴκοσι γε
Strab. XIII. p. 625. seq. s. p. 928B., qui Lydos ab Homero nuspiam Domitiari doeont Ili. II 865). Unde
apparet, eorum sent litium vix probari posse, qui sui'orior in eius terrae, quae postea Lydia est appellata. partem Maeoniam inferiorem, quam Cis trux alluit, Lydiiam antiquitus eΝse vocatam dieeroiit. Vid.
tra dissertum Horodoti testimonium Maeones. quos antiquissimos terrao
incolas liabot, distingui vult v Lydis postmodo ingressis; vide paulo
Tων oleuimus. Probatilibus Schwoig-liaeus. et Gnisf., quamvis rotitient Mattii. Atiost otiim illa a libriκ manu scriptis ot bene abesse potest ex Horodoti loquotidi usu. Honsum loel bone reddidit Sehwoio. .nι his priscis renthus commissum xihi restium ex Oraculi edicto ohιintiertininertio idne quod hanc ob eausam moneo, no quis Corni adstipuletur
ἐπιγενομενοι, i. o. tib his Aucce isenses ne uesidiae ' etc., quodquonnuo reportatur II, 12 l. g. l , ubi vid. Sod ἐπι tocim θέντες pertinet ad verbum ἐπιτρέπειν, quo NoAtor
lita linee structura . ubi istiusniodi verbis in passivo additur idem obioeti accusativus. Vid. Fige h. nd vel l. III. I. p. 437 sq. ot Sint nisint Iahel, h. s. Philolog. u. Paedag. XVI, 2. p. 14s. Et res ipsa Dosndmonot regnorum Orieti talium eon ditionis at tuo status, ubi hoc modorognorum ovorsi nos osset videmus quando Dimirum rogos, inertia ac
luxurio diffluontos, rogili curam aliis permittunt, a quibus ipsi dolii ceps regno doneiuntur. v δουλης Ioακλευέ l Sunt qui Horaeli inA Doti ab Iardani ser va, sed ab Omphalo si vo uxoro Iardani sive filia oriundos esse statuatit. Quam in rem votorum testimonia iam attulit Wossolingius aedisquisivit Creuetor. iii Fragm m. historiee. p. 18u seq.: tu vid. In
qui eum Herodoto plano consentit. Do Omphale, in euius servitio suo-rit Hereulos, quae veteres commenti sunt, hie reserro non attin tritaeo enim Gmnia pertitioni ad illum Herculom Assyrium, qui Sun-
n voentur; cons. Hupseld p. 57. 62 seqq. Raoul Rochoito l. i. p. 100 seqq. p. 206 seqq. p. 231 seqq. Nequo alio dueit ipsum Iardani nomen, tu quo Sardian s. Surdan latero arbitratur C. O. Multor: Κloitio delat Aelio Sehrist. II. p. 100.
Quod ad tomimorum rationes attinet. nuctoro Larehoro regnare incepit Agron, primus Heraclidaruiti rex, aiatio 1220; undo usquo ad Uerculem progenitorum stirpis quiD- quo eum sitit gonorati nos si vo iunniani, HoreuliA ipsius annus natalis
incidet in ann. 1386 a. Chr. , id
quod tantum duorum alanorum Asntio dissort ab eo ipso numero, quem ipso Horodotus prodidit II, 145. I in corte Laretior. I. i., ubi uerodoti fidem eonfirmaee et a pravis nitorum eoni et uris vindi inre Mu-duit. Add. Clinton. Fast. IIolt D. I. p. 133 not. τες μὲν ἐπὶ π1νtακόσιαJ Haec minus congruore existinant Larehor. l. l. p. 213 et 14; quoniam ipse Herod. II, 142 γενεαν triginta triuin annorum Diquatuor mensium spatio definiat. ut centuin sero utinos tros osscintit γενεαί. Quaro h. l. louendum suspicatur: μὲν Δι πεντε -κ α ίδε v α γενε cis, quum ultimus
ntinorum num rus utiquo sanu sit
Sod bono iam Volneyus notavit,
36쪽
νεας ανδρων, δεεα πέντε τε καὶ πεντακοσια. παῖς παρα πα
τρὸς ἐκδεκομενος την αρχὴν. μέχρι Κανδαυλεω του Μυρσου.
quam negligenter in istiusmodi re-
hiis omnino uerint veteres quamque vario pro temporum no locorum ratione generationum nn nos
hoc ad porum orrorum genus revo
caro vult, qnales in numeris omnino apud Horodotum snopius deprohonia dantur. Undo oo us in progroditur
soq., ut Horodoto omnem temporum ne curate indicandorum rationem ah- indienndam osse temere pronuntiet. Nostris Laroheri coniecturrim Aeeuius odiditi ἄρξαντις ιιεν ἐπὶ πεν -
qnoquo viro doeto, qui Hildost, omiti 853 odidit prostrnmma: antlior ῆur chronologio dor illi osten Goselii emo l. Monsulitioit. p. in ἐπὶ in hisco Κrotis. l. i. p. 23 roddi voluit rim circiter. Sod roclinμ Schweleh. per. eum ἐπὶ hoe loco do tomporis inodam Apntio sit necipiendum. CLII. I 10. 133. Pliara Fiselier. ad Woll. III. n. p. 24a et 44. C. G. Κrsiger. in indie. ad Xonoph. Annh.
p. 487. Ad ipsum numerorum oris dinom eons Bredov. p. 280. παῖς παρα - reorrisi Struetura loci nti non impodita, ita tam onnonnihil a vulgari orationis struia
tivi absoluti eorum ex ponere, quos Oxplieuit Matth. Gramm. Grnoc. I. An2 not. Caeterum tacito ost in Herodoton loeutiono, quam imitando oxpre sisso volunt Athenagoram in Lognt. ad Marc. Anton. oi Lucium Commod. P. sn. nilnΟ-scero indicium regni hereditarii lo stitimo suscepti. Quo sons a Thuevd.
uxorom amasse dicitur, quare ἡρα- σθη reddi vult: er mar nusserisordent ieh. Didenses Ilies nerliehi . Ae sano hoe verbum do iis diei qui vel dopereunt vel maioro quadam alicuius rei a s quendae cupidino ducuntur. Antis eonstat; cons.
piondum esso porsuasit Iahlon Ahius Dis ort. do ling. Lycaon. III. p. 85Opuseo. Nam divinitatis esso nomen quod rox sibi assiimsorit, alia huius eoinodi apud alias nation os exempla doelarant. Itaquo vel hoc Can- tilis nomon nd Lydorum roligiones neque pertinebit atque illo Horeules Sandon sivo Assyrius sivo Lydius, regiae Lydorum gentis auctor. Cons. Movors l. l. i. p. 476s q. Ra DI Bochotto t. l. p. 283, qui et ipso huc rosert Hesychii vortia, in quibus quod nuper Guil. Dina
37쪽
emendat Iahlonstitus σκυλοκλιπτην, i. o. spolia auferentem squod utri- quo sit Herculi ot Morcurio Antia conveniat, cum nitor virtute, nitor dolo spolia ausorat), aut GκυλοπυκΤην, i. e. pusnantem. pelle leonina indultim. Mihi neutrum placet: otenim σκυλοπνικτης cunum xulsociatorem declarat aptum quo habet locum itisuriis, ad quao facilius peragenda
cntium suffocat Oro opus est. vid. Q. Curtius in Hoeser. Zettseliri si s. d. Wissoris h. d. Spraeli. II. l. D. 220. qui ad Satiseriinnas usque radices regroditur. Ad cnntinui s. arundinem in Lydorum terra fro-quent om landiatilis nomen nuper ro
bis. s. p. 4l8 ed. Schwoigb. occurrit condimonii sivo edulii genus Lydicum. De quo tamen plura non con- in D l. Vid. Inlii DAL. l. l. p. m. otlἰuit. Ditidors. l. l. IV. li. sai. Ut ad Candaulom Lydorum regem regrediar, mirum sano in iis, si uno nuper Car. Muelleri Fragmin. liist. Graeco. III. p. 380 AOq.) et Aug.-L. Fodori Exeorpta e Polybio Diodoro ole. Darmstad. 1818. snso. II. p. m. s. p. 10 I ed. min.) curno eodico Eseo Halonsi in lucem protracta sunt, Nieolai Damaseoni Ex-eerptis do Lydorum historia no no ineti quidem Candaulis comparoro ultimum quo huius stirpis rogem V eari Sadbaltem. a Gyuo regno pulsum de quo rege cf. I, in), alia- quo omnino narrari ab Herodotois diversa alioquo ex solito, Xantho Opinor rerum Lydiaearum scriptoro dueta. Cons. quao dixi in Inlirbb. s. Philol. u. Paodng. LIX. p. 257 seqq.ως τε ταυτα νομίξωνJ Vnido notandum et hie et in sequontibus simplex ot nntiquum dicendi conus, quod sibi placet saepius idem re
Petens, nec severam Orationis normam curans, ad quam si linoe exigere velis, respiciendum erit ad ea quno infra, multis intortoetis, lu-gutitur: ελεγε προς τυν Γυγην tori δε. Ε doni soro modo cuστε I. 73 in vortiis ciso τι δε περὶ retoiaos ποιεDμενος αυτους N. t. a. Hinc explicanda quoque in sqq. Pnrticula γαρ, qua rationem nia tecedontium quodammodo roddit nuetor mitius illa quidem necessaria, sed quae non sino vi quadam ad loel argumentum declarandum apposita est. Tu os. Matth. Gr. Gr. β. nia
VII. p. sos. Plura ad Herod. I, 24.12l eoll. III, 12 l. Egregio vero,
ut tot alia, hunc locum vernaculo sermotio expressit Lango, euius vorsionem adscriberem, nisi brovi tati consulendum esset.
Gygis variisquo voti. de eo tradi tionibus vid. infra ad c l2. In tinium reliqui Utiσκυλον, quod Din- dors p. XII in Βασκυλεω mutatum vult, a Diet sellio nunc receptum; sod vid. Brodov. p. 233 soqq. Sio quoque Uticκ Dion npud Pausan.
o. huic Gysi res etiam frurissimvis permissehal Candatiles s. cum ho e se res etiam stravissimas communi Oha . D πε or 'σθαί τινί τι, eum aliquo aliqua de re communicare. conferre δε i tiliquem, consulere nKquem. invenitur quoquo I, 107. is aliis Ioeis, quos indieahit Lex. Ilo
rod. Schweigh. - Quae sequuntur verba, ea malim propior participium sie explicare: et vero etiam in eo
se. multum illi tribuebat), quod
oris stine formam supra modum -
tilia. do his se. rebus cum eo verba faciens, do quibus vix cum ali quopiam, nisi cum intimo atque sumiliarissimo niuico rogem colloqui par erat. Nam ut iis assentiar, qui participium υπερεπαινίων pro
38쪽
πολλου διελθοντος γ/αρ Κανδαυλ ρ γενέσθαι κακῶς) ελεγε
προς τον Γύγην τοιάδε ' . . Ut)γq. ου γάρ σε δοκέω πείθεσθαί
vorbo finito poni sexistimoni eitat
Cons. otiam NitEsel, ait Odyss. XII, 53. p. 403. Rosori Matth. g. 631, 4. p. 130o hi ne locum ad ea, quae
monstrant transitum participiorum ita verbum stilium ot vico versa inoque. Alia prorsus ration o DO- strum loeum interpungi vult consor quidam in Ephomor. Ienens .isi . tar. 164. p. 3zo. Comma vult poni post γυναικος ot ex antecedonti πιπερετίθετο ropoli eommunieandi vim, sine notione secundaria interrogandi. Quod mihi eorto
κακιοςJ i. o. in fatis enim erat Cania uti em infor tinnium fieri. De dietioris, quam praeter alios imitatus ost Lucianus Quom. Aerib. hist. 18, es.
dieta seu a sato eonstituta sint voldo saetondis iis, quas oraculum
tato s. rerum noeessitate, nanu
mitti, divino imposita, quod exprimitur vertiis δει et χρη huiusquesnbstantivo Tu vid. p. 37seq. Add. Ps. J. Diteos: de Fati apud Horodotum ratione Conss. l842 p. 2 seqq. - Verbum γιγνε -
σθω cum adverbiis iunctum optimorum scriptorum probatur usu, nee inultum ab st Latinorum : male, bene esse etc. Quae Cr. citat: Ast.
primae deelinationis nomina secundum tortiam quoquo fi etaiit. Undo Dindors, quom vid. p. XII. et Diotselihoe loeo odidorunt Γνγεα, probaritonrodov. p. 223 seq. 22u. Equidem
librcis scriptos socritus retinui Γυγην. ut cap. 14 Mχην, quoniam nullam idoneam perspicio rationem eur Herodotum utraque forma uti potuisso nogem. Γυγη. Ov γαρ σε δοκέω N. x. a lHaec ot sequontia Oh olocutionis suavitatem iun ipsa reM sando iucundior fiat auribus. quam si Oculis subiiciatur, laudat Dionysius
O. 24 sqq. Attica dinleeto expres.sa. Ad quem locum vidoatur eo piosa Sylburgii set Sehaoseri anno talio, do singulis. in quibus diseropnt uterque scriptor, monentium P.
au sqq. ed. Selinos. De sontentia Cr. eonforri iuhet Suotonium do Caligula similo quid narrant om in eius Vita e. 25 Particula γας. quae orationem exorditur, ut infra I. i 21 ot 124 ω παῖ Καuβυοδ eo, γα o ete. eoll. IV. 97. VI, 1 l. minimo explicanda ost certe, ut voluit Wytionbaehius. sed ita, ut ratIone habita primitivas huius partieulas
notionis aut omissa esso quaedam verba sumas tacite o eontoxtu supplenda, quibus simiunxntur γὰρ enusam reddens; aut, quod mnlim. particula γαρ reseratur ad onuntiatio nom postpositam, quae Proprie eam, in qua particula γαρ exsint, nuto-eodore debobat, onus ali sentontia ut primaria praemissa. Ita hoc loco fingas Horodotum seri hero in animo hahuisse: ποιρε. oκως θεή- σεπι γυμνήν' ου ναο σε δοκε u. Cons. I. 24. m ote. ibique nilnoti. Quom Horodoti usum ex Homero repotondum docuit nuper aeeurato
39쪽
hoeeo Horodoti dietum repetiorunt postorno notatis scriptores. indientito Wesselingio ad h. l. oti pion. ad Dionys. Halic. p. 42 ed. Schnes. Quibus multa ulla addidit C. F. Normnnn. ad Lucian. Quomodo hist. conscr. p. 183. 184. Ad Horaelitum
hane sententiam nuper resorri voluit Bomays Heraclitt. P. I. p. 8.
τερα πασι , eum poetae abiudieant,
ortum ex Oodip. Tvr. 1247 s. 12373, ubi vid. interprr. Nequo hue non pertinet Sonoe. Epist. VI. p. 17 ed.
Matth.: - - homino amplius oculis, quam nuribus erodunt. In Meqq.
indieativi futuro oons. VII, 18 ot inno dissoruit de his Baoumloin: Gri celliscito ΜOd. p. 112 seqq.
quam Aeolieam dieit Sohol. Iter mox. p. 4ur a cr. laudatiis, vid. I, 10. - Quae soquuntur Gygis verba. attulit Theo Pro evmnnsnam.
o. quem Ner nem tu profera minime xvinum. Sie νγιης Mnopo ad orationem sententiasque refertur, non
solum apnd poetas v. e. apud Pin. darum, do quo Cr. citat Ast. in
Commonit. Sociot. phil. Lips. II, I. p. 213, verum apud philosophos quoque. Vid. Wyttenbaeh. ad Pline. don. p. 23' et quas habet Cr. ad Proetum sad eate. Plotin. de pulerit.) p. 8a. in Frngm m. hisit. p.
nao Pythagoricae. PraecoPto quodam repetondam osso suspientur.enius meminit Diogonos I nori
Fisehor. ad Wollor. I. p. 154. Gregor. Corinth. p. 4l4. BredoV. P. st. 92. Doclaratur nutona interius Icinum vestimentum lana eon etiam
40쪽
-εκδυεται καὶ τὴν αἰδῶ γ 1νῆ. παλαι δὲ τα καλὰ ἀνθρωποι σι ἐξευρητο, ἐκ των μανθάνειν δεῖ ἐν τοῖσι, δν τοδε ἐστὶ,
cet : .. iam antiquisus inter homines ea inuenta constituraque sunt. ex quihus
quid faciti honestum ait, inarere de hemtia. Addit Cr. eodem sensu quo hie τα καλα shonesta. proba
apud Homerum Odyss. XVIII. 220. XX. 310 ἐσθλά, at ius ΕnAlath. ad priorOm locum p. 666. 34. Idom
XX. 293. p. 735, 36 ed. Bnsil. ubido partieula πάλαι diκ putat ahundantor quasi a votoribus usurpata, quemndmodum ποτε. Sod praostat in Horodotho loco. si quid video, παacii Qxplicaret iam dudum. ut soroin eonsimili Plotini loco Enn. II, lili. 0. e. 15. h. 213 Fr καὶ πάντας
ωαί oso δεnutii μη δεεσθαι ανο- Idem verbum bis positum non sino si undnin vi. qnnm quam signifieation o nonnihil divorsa. Est onina priori loeor rosare. ut alias frequentissime, adiuncto genitivo; ni toro loco ost: quaerere . arcesserentiquid. studere Histri rei. Monuit
Wyttonhach. l. l. p. 345 sq. lnndans similes locos Herodoti III. 44. Xenophontis Cyropa d. I. 4 12. Hinc eum illo veriore praestate, . obsecro te. ne quaeras in hone sta. ' Dionys. Halicarn. l. l. alterum
sonsum hone assecutus est otiis interpros Lntinus: iatoque oro, ne illicita a mo eligas. Cap. IX.