장음표시 사용
51쪽
α, ' ουδὲν γαρ μεγα ἔκγον απ' αυτου αλλο ἐγένετο βασιλευ-zν- τος δυων δεοντα τεσσερακοντα ἔτεα. τουτον μ ὲν παρήσομεν l5 τοσαυτα ἐπιμνησθέμες. υρδυος δὲ του Γυγεω μετα Γυγην βασιλευσαντος μνήμην moi sacra. οντος δὲ Πριηνεας τε εIλε ἐς Μίλ-τον τε ἐσεβαλε. επὶ τουτου τε τυραννευοντος 2. αρ-
αυτου citas εγενε rol Sehaolarus hutio locum laudans in Molott. eritiee. p. 75 legi vult v π αυτου; invitis omnibus libris, quorum nu-etoritatom satis tuetur usus litiguae, eum haud raro id, quod omnino ex aliquo proseetum est, praepositione cino indieetur, ut II. 54 ubi vid. noti. Ae probatur otiam isto unus Pausanias imitationes. do qua dixit Stobolis. ad I, I. g. 3. Molius distinctione loco nostro prospexit
Schne rus, cum puncto maiori, quod anto τουτον μεν παρήσομεν vulgo inveniebatur, sublato minorom hie distinetioriona poneret. Quare socuti eum sumus eum re- enit. editt. - αχχα γαρ simili
modo Noster dixit II, 116. Ias. V. 3. IX, 27. 93. 10s. Cons. Elms-loy ad Euripid. Horael id. 480. Quod ad rom attinet, hellum utique Gygis eum Magnesiis momoratur Nicolao Damaseono p. 453ὶ p. 5l. . 52. Oreli. Fragmm . Graece. hist. III. p. 395 ed. Mueller.), qui e Xantho probabilitor sua desumsit, monento Crougoro in Frn m. historr. p. 202. Noe quidquam apud Horodotum do sabulosa pugna Lydorum eum Amagonibus. CL Ibid. et p. 183. δυῶν δέοντα τεσσερακοντα λεαJδυωω Ionum ex dialecto, ut I, Dd.
lao. III. lal. IV, 1. 80. so. Vid.
Brodov. p. 27u AOq. Πine malo Suidas h. l. citatis ot Sancrosti libor vulgarem hic substituunt sor mam δDoιν. De ipsa temporum ratiotio vid. supra noti. ad 1, 12 sti. C P. XV.
ad Phraortem, Medorum regem. ire cogitabat Aristomenes, quum Messeniaeo bello altero finito Rliodum s ruci perol, Damageto Ialyssi regi filiam adducturus coniugem. Sed morte OPpressus exsequi non potuit. Vid. Pausan. IV, 24, 1. Tempora ipsa conveniunt: namque hollum Mossentaeum finitum Est olvmp. XXVIII, 1 s. 668 a. Chr. n. Ardynantem iam deeem anto annis patri in regno sue os orat idque, ut Noster cap. 16 tradit. per quadragintnnovem annos tenuit. Ipsa Lydicorum regum Meries apud Eusebium
cs. p. 27 ed. Ang. Mai) eum Herodotois sie satis eongruit: in Ni-eolai Damaseeni Excerptis nuper erutis plane alia ox parto legi iam supra ad I, 8 dixi. Elonim anto Gugem ponitur Sa sinues. qui apud Horodotum Ardyn exeipit scap. 16);anto hune rex laudatur Asia tes. qui duos habuit filios, Cadyn et Aron, qui si ipso, modo Anni
sint numeri. septuaginta nilnos regnasse dieitur. Sod in his aliisquo eonsimilibus mihi vel Epitoniatoris culpa nonnihil turbatum vi-
52쪽
eiorum invasio, haud alia atque Cimmeriorum, do qua h. l. ΗerOdotus, qui eum Treres ad Cimmerios pertineant, latiori usus suorit appellation o. Vid. not. ad I, 6 et Franeh. Callin. p. 109 sqq. coli. p. 95 ibi q. Dodis oll. in Exereit. II. do notato Pythng. p. 100 8 q. Add. Wytionb. ad Plutareh. M -
Animadverss. Quum vero temporum ratio adversetur. Franehins I. l. p. III Strabonis verba sie transposita vult: φησὶ δὲ Αὐλισθενης
verum sit, Neo ne, noe supra ad
eap. 6 disquirendum eonsili. neque hie disquiram, eum pronum sit, in eiusmodi locis sino librorum vetustorum auctoritato quid mutare noe omnino Callini notas, ut qui Homero proximus Vixori t. tam emta videatur, quin dubii nihil rolinquatur. Quodammodo tam n assensus ost Frane io G. E. Wobor in libro do ologiois Graoeorum poetis vernaculo formons) ubi Callinum Intra octavum et nonum soculum R. Chr. n. vixisso eontendit; cons.
T. II. p. 4 i5. Utut est, equidem
porsistors malim in ea Aontentia, quam ad cap. 6 posui. Horodotum do una modo Cimmoriorum inva-κiono loqui, neque aliorum seriplorum testimonia. si sorto diseordant aut no eoneordotii a viris doctis sollieitantur. illius auctoritati prae oranda vidori. Quam ennd Em n-totitiam pronnntinuit, qui omnem hanc quaestionem denuo pertractavit, Westormann. De Callisthon. Olynth. P. II. a. p. 11 seqq. Enna demonstrans esse Strabonis vorha a Franehio tentata Callinumque floruisso sub Olymp. XXXVI do. eens. Lygdamidis, qui dux Cim moriorum in hac oxpoditione, aut, ut Franehius vult, in priori, perhibetur. Horodotus nullam faeit mentionem. Vid. tamen Callimaeh. Ηymn. in Dian. 251. Strab. I. p. 61 s. 106 et Hesych. s. V. II. P.
2. Ad Lydiam usque et Ioniam illo progressus, deindo Sardibus e aptis in Cilicia obiisse sortur. Idem Dianao Ephesiae templum
combussit aut eorte se facturum esse minatus os t. Cf. vire. docti.
quibus alterum Nostri Ioeum II 142 rospexisse quoque vi diri potest, quamquam iitrius quo loci ra tio dispar. ηθεα s. ἡθη iam Homero sunt domicilia. sedes Diae: undo ad Herodotum aliosque Ioni eos seriptores transiit hio voeia usus, a quo ne Attiei quidem prorsus abstinent. Sed do his eoplosius admonuit G. I. Behhorus meus
in speeimine Philostrateo, quod prodiit Holdolbergas 1818. p. 30 sq. Ad rem cons. Horod. I, 103. 104.
aeeusativi pluralis est forma Ioni ea, ut πολις, o η ις, alia apud Nostrum, de quibos omnia dabit Brodov. p. 264. Quod antooodit ἀπικέατο, a Diolachio Qt h. l. et I 152 mutatum in απιχοντο, aoristisee. est sorma. non eonfundenda eum
pins quamperfecti forma ἀπειcito, do qua Vid. I, 2. Cons. etiam Bre dov. p. 331 Dq.
53쪽
1ξεω ξtito Σαδυάττης ὁ υρδυος καὶ ἐβασίλευσε ἔτεα δυωδεκα Σαδυάττεω δὲ Ἀλυάττης. Ουτος δὲ Κυαξάρη τε τs Arimκεω ἀπογονω ἐπολεμησε καὶ Μηδοισι, Κιειμερίους τε εκ τῆς Aσίης
λησίοισι. παραδεξάμενος τον πόλεμον παρὰ του πατρος. επε λαυνων γαρ ἐπολιορκεε τῆν Μίλητον τροπω τοιωδε' οκως μὲν
εἰη ἐν τῆ γῆ καρπος ἀδρὸς. τηνικαυτα ἐσέβαλλε την στρατιήν.
ἐστρατευετο δὲ υπο συρίγγων τε καὶ πηκτίδων καὶ αυλου γυ-
rego Oxstat narratio npud Nicolaum
dinoso, viro post hae continontissimo. qui Smyrnam cepit. Eodem spectant. quas loguntur iii Noero iiii Biblioth. d. ait. Lit . u. Κunsta. 6. p. 20, ubi liindntur Xen δε-pli ilus. Lydiearum rerum scriptor. Hod illa, qnao Nieolans habet, Xantho et ipso rorum Lydiearum nitet oro dosumin osso iudient Crou- Eer. Frn m. historice. p. 202 sqq. In aliis Nieolai Damnse eni Exeoriaptis do An siti te. qui a Gyge regno pulsus uerodotei Candauli A locum soro obtinet, plano alia tradi supra iam sad I. 8. 15) monuimu . Oftος δὲ Κυαξαρ' ra Tm Arrio -
coloni prosocii sive egro Asi suorint, talem coniecturam peterisse. Quo autem sensti Smyrna dioi possit Colophoniorum colonia, id manisostum fit ox I, 150, additis ii Α, quae ad I, 140 notata sunt. Οὐκ ως ἐθελε ἀπήλλαξεJ Monua, ut nolueris. discessu M i. g. - etriae altis. elade accepta: quod ipsum
eontinuo additur. Similis elocuti δε- Dis exemplum ex Euripidis Andro. maelio afferunt vη.. ii 68: δἐres γαo eos ' χιλλει os σκυμνον ἐς οἴκονς. svr ως συ θελεις. Atque Herodotus ipso infra I. 32: --μὲν
ad prooomium disputavimus. CAP. XVII. οπιος μὲν ε J Cons. ad I, 1 l.
54쪽
κηλυ τε καὶ ανδρηχυJ υπυ σπι- ριγγων est: viri cantum ad sonum fssulariam: quod satis notum die otidistonus illustrat Mattii. Gramin. Gr. g. 592 6. p. 118 sq. Et quamquam plures gentos antiquitatis ae-eopimus ad tibiae sonum in pugnum ingressas vid. Siehol. ad Pausan. X. l5. g. 2), hie etiam locus eo valol, ut et luxuriem mcillitiemquo L3dorum declarot et musicos primordia ni tuo ineremonia Lydorum genti viridi eot, euius omnino in haero frequens mentio. Vido, quas Creug. attulit ad Xanthum in Fragna m. historiee. p. i56. Add. relli Suppl. noti. ad Nicol. Damase. p. 53 Aq. Non enim tantum Lydorum musica ars in univorsum
inutrumentu eorum musten; quorum hoe loeci primum memorantur fistulas , de quihus monitu vix opus. πηκτιδες quae dei neops laudantur, earum npud Homerum quidem nulla metitio; sed occurrit met τὶς in Orphei Argon. vs. 4il et in Ana croont. VI, 10, tibi eotis. Fischorum. Add. Athon. IV. p. IM A. XIV. p. 635 B. Gesnorus nd Orpboil. l. pro eodoni instrumonto habori vult atqui την τορμιγγα alii cum magade confundunt. Atque omnino lyrae genus id ius antiquissimum soro suisso vidotur, quod Lydi volipsi inuonerint vel eerte excoluerint valdoquo in usu habuerint. CLquos laudat Ast. ad Plat. Polit. III. 10. pr. 456 Comm. p. 390. p. 132 Bokk.). Tortio loco appellatur αδεος sivo tilia. euius montio in robus Ludie is aut Phrygicis nominem ndvortot. Sed maius Dogotium hoo loco oxhibent vortia addita υπ' cenion) γυνα ηro υ τε καὶ αν- δρη to v. quas ne Gollius quidem foeto intellexit, cum in Noeti. ADtiee. I, li lineo seriberet: Alyattes autem. rox terrae Lydine. moro niquo luxu barbarico praeditus quum bellum Milosiis taeerot, ut Herodotus in historiis tradit, eoncinentes fistulatores et fidicinos at- quo feminas etiam ιαietatis in Oxercitu atque in proeliae tu habuit . laseiviontium dolicias conviviorum. Quae si logoris, sam in opinionem induet potoris, αηλον γvναιν iovesso tibinna, quae a seminis Inso-
ribus. Quo melius iam vidit Lar-
rom redderet: ἀνδortio ν, euius sonu gravior esset. Addit Boottiger
Uetior dis Lydis elio Doppolfloto in violand . Atti seb. Mus. l. 2. p. 334 sqq. , illam videri probabilitor eam
quas Romanis sit stata sinistra, alteram masculniu) eam, quao R inanis haerea appelletur. Quae enim dextra manu canatur tibin, o meorosum sonum, qui nobis Anas dida tiar, sinistram tibiam eum, qui nobis ost Discant. Quod vero id om vir doetus l. l. p. 335 sq. hine originem atque initin elegorum, qui ad tibiarum sonum eantati morint,
ropolit, Callini ut primi ologorum
poetao carmina rospicietis, in octae rem adversarium 1an tus est Franiaekium in Callino p. I 18 sqq. 13l
sqq. , qui quo singula Boottigori argumenta convolleroto ex Herodoti verbis omnino quidquam do Calliniologia eon eludi posse negat, idquo otiam temporis spatio, quod multum intor Callinum, olegiaci carminis inuontorem, et Alyattem, doeuius musion militari norodotus to quntur, intercednt, comprobatum putat. Sed pertinet hoc magis ad Callini aetatem, do qua diximus ad I i5. Praotoron consulatur Athonaoi loeus. quem Cr. adscripsit,
linquebat. ἐνεπίμπρη Dindors. qui-dom et ipso dedit, sed in Prnotat. p. XXXVIII proposuit ἐνεπίμπρα. Tu vide Bredov. p. 397., quo nu-ctoro sp. 44) eum Behhero aliisquo
55쪽
δὲ, τά τε δενδρεα καὶ τον καρπὸν τὸν ἐν τῆ γῆ ὁκως δue μείρειε, ἀπαλλάσσετο οπίσω. τῆς γὰρ θαλάσσης οἱ Μιλέμιοι ἐπεκράτεον. ἄστε ἐπέδρηὶς μ' εἶναι ἔργον τ5 στρατις. τας δὲ οἰ
κίας ου κατέβαλλε ὁ Λυδὸς τωνδε εῖνεκα, oκως εχοιεν ἐν- θευτεν ορuεώιμνοι την γῆν σπείρειν τε καὶ ἐργα σθαι οἱ Μιλ,ήσιοι. αυτος δὲ, ἐκείνων ἐργαγμένων. ἔνι τι καὶ σίνε - 18σθαι ἐσβάλλων. Tαυτα ποιέων ἐπολεμ ε ε ἔτεα ενδεκα ἐν τοlσι τρώματα μεγαλα διφάσια Μιλησίων ἐγένετο, ἔν τε Λιμενη γ
Mercitu tirhem Ohaidere, quae ηcit. commeatu maritimo abundabat neotorrostri obsidion o ad deditionomrodigi poterat. In fine cnp. reliqui os ιεώμενοι. ut I, 36.. Bre-dovio auctore p. 387 mutandum inoos εομενοι, ut speii Diotseli.
validissimos sortissimosque suisso, alia aliorum seriptorum tostimonia ostendunt. Cons. Rambaeli. do Ni
Idem vel Ea testantur, quao hoc ipso capite et sequentibus Nosior refert, qui iam supra I, 14 fin. Nilotum in iis urbibus nominaverat. quas Gyges Lydorum rex esset Reia gressus . commotus procul dubio urbis divitiis atquo opibus, quao
coloniarum mnter exstiterat. Cons. Hambaeh. l. l. pne. 6. Hodis urbis olim opulcntissimas aliqliot rudoranodis elorum sui orosso dicuntur in vieinin loci Palat vel P laucta, ad ostium Maeandri, ubi nunc pastoros dogunt Dauci. Cons. Roson mitellor. Bibl. Archaeolog. I. 2. Png. 226. Do antiqua urbs praeter Ram-hachirim eonsulendi o votoribus
praeeipue Strabo XIV, l. p. 94lneq. et Pompon. Mol. I, II. I. Iibi quo Txsehueli. Reliquos loco praebet Forbigor Handb. d. ait. Geogr. II. p. 214., qui ruinas quas dixi prope vicum Palatselia ad Mynntem rosorro vult p. 213 . No-
quo vero dubium ossa, quin hao ruinas veloris Miloti vestigia coti- lineant. accurata disputationo edo. enit Stildan in eomm. Rou. Miloss.
27 seq. Neque nitior eonsuit qui ipsas invisit ruinas, Rosar Κloin asten u. Deutfehland p. 316 seq. ipsum vici miserabilis nomen Pa.
a sc/n s. PalaGMa1 repetons aeorrupto Palatio. Caeterum omnem hane regionem valdo mutatam paludibusque obsitam indoquo valdo insalubrem osse omnes sere testanis
eam vocis sormam es. Bredov. P.
142. ἔν τε Λιμενηroa χώρης τῆς στε-
56쪽
χωρηὶς τῆς σπιτε ρης μαχεσαμένων καὶ ἐν Μαια δρου πεδιω. τα μέν νυν ἔξ ἔτεα των ενδεκα Σαδυάττης o υρδυος ἔτι Λυ-δων ο καὶ ἐσβάλλων τηνικαυτα ἐς την Μιληροίην την στρατιήν Σαδυάττης γαρ ουτος καὶ ὁ τον πολεμον ην συνάψας ' τα δε πέ-ε των ἐτέων τα ἐπομενα τοισι Αλυάττης ο Σαδυάττεω ἐπολέμεε, ος παραδεξάμενος. ώς καὶ προτερον
μοι δεδήλωται, παρὰ του πατρος τον πολεμον, προσειχε ἐντεταμένως. τοῖσι δὲ Μιλησίοισι οὐδαμοὶ γωνων του πολεμον τουτον συνεπελάφρυνον, οτι μη πιοι -υνοι. ουτοι δὲ το
rεorret In quibusdam libris exstat
ἔν τε ἐυ Aiti ετ ηιω patrocinante Gronovio, qui ἔν τε absolute positum vult: inter alia. in his. Sod eo
eoις δε). ut monuit Wosseling., cui add. Ruhnhon. Epist. critie. pag. 236. Alii, quo mendosam scripturam explicarent, ἐν χιαεννὶ&' ox priseo seribendi usu idem valoro posse die hant atque ἐλλιμενη&1, ut loci nomon intolligeretur 'Εaii με νηIsν. ubi pugna illa os ot eom. missa. Larcherus sin tab. goostraph. T. VIII. p. 3024 eonioeerat pν τε Λιμνηro . eum a paludibus stagnisque loco nomen inditum Λι μυήων. Et e loniam illo memorat Milostorum in Chersoneso Thracica cni nomen Λαναι. testo strahono
XIV. p. 635 s. sdi D. Herodoti
Λιιιεν μν sane quam ni inrade non notum est, si Suidam exceperis qui hoc nomine regionem quandam indieari seribit, Herodotoum erodo Ioeum respicistis. Quo magis hie si eodieum seriptura standum vi dotur. Namquo το Aius νήὲον
Aiusωεχν) diei potuit rogio maritima, portus si ιαενας . quos quatuor tosto Strabone XIV. p. na5habuit Milotus. complecton'. Maeandri campus eto πεδιον) extra Miloti ditionem qnno rendus orit in regionibus inferioribus, quas hio
fluvius mare vorsus flexuoso cur upermeat nec raro inundat voxat
quo: vid. I. ini. II, 10. Maeandrum Noster commemorat II, 29. VII, 26. eoll. III. I 22. V. 118. Plura dabniat ΤΣsehueh. ad POmpon. Mel. I, 12. l. a. Forbigor l. i. p. 104. Soldan l. l. p. 6 seqq.
eis Mis33ρος. teste Ross I. l. p. 130. 151; eius cursus nunc valdo mutatus. Vid. Τehihatet os l. l. pag. 247.
eum roeonit. Edd. secuti sumus.
ἐσβάλλω, . quod temporum rationi
magis eongruit. - In seqq. seriis
psimust Σαδυάττης γὰo ουτος quamquam arridet Schwoicliaeuseris uspicio, qui eo, quod libri non nulli distinetiona posita post Σαδυαττης qua illud anteeodentihus
pia atquo abundantia. Simili modo insen eap. 23 sie ropolitur ὁ ID-οιανδρος. Ad aυνα ιγας eon . qua exeitavi ad Plutarch. Philopoem. pag. 67. et addo Horodoti locos
Doquons apud Nostrum. ex quo formulas usus ad Pausaniam transiit, monente Siehel. ad I, 18. g. 6.
57쪽
ὁμοῖον ανταποδιδοντες ἐτιμωρεον και γὰρ δηὶ προτερον οἱ Μιλησιοι τοῖσι χίοισι τον προς 'Eρυθραίους πόλεμον συνδιῆ- Ἐνεικαν. Tῶ δὲ δυωδεκατω ἔτεr ληχυ ἐμπurραμένου υπὸ της στρατιῆς, συπιννειχθη τι τοιονδε γενέσθαι πρῆγμα' ως αφθητο λήῖον, ἀνέμω βιώμενον αψατο νηου Αθηναίηὶς επίκλησιν 'Aσσησί ς. αφθεὶς ὁ νηὸς κατεκαυθη. καὶ το παραυτίκα μὲν λογος oi δεὶς ἐγένετο ' μετα δὲ, της στρατιῆς απι-
κομενης ἐς Σάρδις, ἐνοσησε ὁ 'Aλυάττης. μακροτέρης δέ οἱ
γενομένης τῆς νουσον, πέμπει ἐς Λελφους θεοπ9oπους. εἴτε δῆ συμβουλευσαντος τευ, εἴτε καὶ αυτι' ἔδοξε πέμψαντα τον θεον ἐπείρεσθω περὶ τῆς νουσου. τοῖσι δε ἡ Πυθίη απικομένοισι ἐς Λελφους Ουκ ἔφη χρωειν, πρὶν ii τον νζον της 'Aθηναίης πνορθώσωσι, τον ἐνέπρησαν χωρης της Μιλημίης
Pondot a τὼ λήιον : segetes cum semel incensae essent. venti vi c-ctae s. astitatae corripuerunt templum.
Sio verbum βιασθαι passiva notion apud Nostrum VII, 83. ἐπίκλησιν Ἀσσησίηςl In voco εσσησίης conveniunt seripti libri plurimi. In fine capitis logitur Aaσοσος, vici s. oppiduli nomen undo dea cognomen Assesino traxerit. Plura non constant. Cons. Stephan. Dygant. s. v. 'Aσσησος et Polynen. Strateg. VI, 47. Parthon. Erot. Id. Nicolai Damnso. ExcerPit. p. 388 T. III. Fragmm . hist. Graece. Od. Mueller . In seqq. cum recenti. roposui τοπαραυτικα disiunctim pro Tun αραυτίκα, quod in haud paucis istiusmodi locutionibus no omper secisse, somel hic monuisse sufficiat.
ει τε καὶ αυτ si ἔδοξε πiui ανταJ Structura participii, quam qui
Nec tamen mihi illo persuasit. Vid. Matth. φ. 522, d. not. Ρng. lui 2 coli. Png. luit ot quas monui ad Plutareh. Philopoem. P. 22. CAP. XX.οιδα - ακo :σαςl Haud raro verbum οἶδα apud Herodotum niquo Pausaniam ita iunctum reperituraoristi participiis. iisque in nominativo positis, ut reddi fero possit: memini. Notavit Siebel. ad Pausan. I, 23, 3. δεντα Θρασυβουλω τῶ τοτε Μιλήτου τυραννεύοντι ξεῖνονl Qua et qualis Milesiorum suerit res publicR. non satis constat. Sed nu-etuasse illam haud aliter atque re-
58쪽
γενομενον, παφαντα αγγελον κατειπεῖν, ο κως ἄν τι προει -
liquas Ionum ei vitatos, credihilo ost. Hinc tyranni exstitore, qui in
libera eivitate omnom potestatem adeoque remum nrripuere. Quorum unum Thrasybulum misso, Herodotivmha clare domonstrant. Quare Aosymneta in qui suit antiquo tom-poro in Ioniam eivitatibus ac sortasse etiam apud Milesios summus
magistratus) illum fuisso, qua Rambachii suspieio est du Milotop. 16. IT). haud mihi porsu adoro
possum. Do Assymnotis consul. Eborii Dissorti. Siculi. p. II sqq. t C. F. Hormann Grioch. Siaalsal tertii. g. 63 not. s. ed. quart. , qui g. 64 do tyrannis noeessitudino etnmicitia erebro eoniunctis dissoruit. I a Mileti tyrannis nupor disputavit Plassi Dio Tyrannis I. p. 224 seqq. In seqq. pro κατειπεῖν Guii Dindors in Thes. L. Gr. IV. p. 1320 seribi vult vinitam, libris invitis, quos sequi praosint; vid. Bredov. p. 324 seq. 352 seq.oκως Πν τι προ ριδως προς τοπαρεον βουλευηταιὶ eo eonsilio, utule, re ante eosnua. consilitim aliquod ad rem pertinens raperet. Paristieulam o κως αν si vo εος αν 8oquente coniunetivo snopius apud Nostrum ita usurpntam videmus, ubi optativum sino αν exspeetnbas. Sed illo modo res magis nil prae- sons tempus resortur, oratioque
ipsa hine vividior fit at tuo signifieantior. cr. consori Iloindor s. ad Platon. Protag. p. 501. At inooxompla passim inVeniuntur, v. e. I. 5. 22. 24 ete. Matili. Gr. Gr. P. ima. Idom Iloindor s. l. l. p. 407. O κως αν h. l. reddit eo ut et p.
504 ad pransons tompus βουλευηταὶ attondi tithoi. quod praetori totum imprimis subiici soleat, ubi
alicuius oratio vel sententia proferatur.
Cap. XXI. ως Di τα vere ἐξηγγελθ' i Scripsio Saucroni libro ἐξηγγελθη pro Παγγέλθη quod Schwoigh. et Gais
dodorunt. Sod vid. Bredov. p. 296. Mox seripsi κήρυκα pro κήου-κας , quod praeter eodieum au etoritatem satis firmant verba: nμὲν δη ωπ os et O aD ς κ. T. a.
anetos ηνJ Ualchonarius, quom onsendebat vortium glut in signis eando motu eum Praspositione εἰς adhihilum, suspicabutur ἐς την Μίλητον xii , i. o. .uilaltim abit . uti I, la. 2l0. V, 50. 72; volt ις et ηυΜίχητον παρῆν . Miletum venerat: quod haud inusitatum OAt loquondigenus Nostro I. s. VI. 24 ete. aliisquo seriptoribus, e quihu exempla attulit Valehen. Addo noti. Ad Plutareh. Pyrrh. a init. p. 148 sq.
Cui eonioeturno cum libri non sucsragontur. vulgatam. Selia soro quo- ino probatam in Animadverss. ad Plutarch. Vii. T. V. p. 285. roti-nnorunt posteri editoros, eum omnino, ut hono docet Stobol. ad Pati uan. VIII, 10 sn. p. 233, verba, quas esse, adesse significant, intor- dum eum praopositions εἰς eopn-lontur ita, ut duo simul una sormula indieentur: et penire in Deum et esse in Deo. Atque vid. Herodot.
το; quo loco Aristagoram' navi stando Laeodaemonem dolatum osse docomur. Hine nostro quoquo loeo Omnin sana osse apparet. Ad ἀποστολος possit quis eogitando ad-
59쪽
συβουλος δε σαφέως προπεπυσμένος παντα λόγον. καὶ εἰδως τα Ἀλυάττης μ ελλοι ποι σειν, μπανῆται τοιαδε. οσος ην ἐν τω ἄστεῖ σῖτος καὶ εωυτου καὶ ἰδιωτικος. τουτον παντα συγκομίσας ἐς τqν αγορον, προεῖπε Μιλησίοισι, ἐπεαν αυτος ση-μνὶν si, τοτε πίνειν τε πάντας καὶ κωμω χροεσθαι ἐς αλλήλους.
22 Tαυτα δὲ ἐποίεέ τε καὶ προηγορευε Θρασt βουλος τῶνδε ει - νεκεν, οκως ἄν δ' ὁ κῆουξ ὁ Σαρδιηνὸς, ἰδώit τε σωρον μέγαν
σίτου κεχυμενον καὶ τους ανθρωπους ἔν ευπαθείΓσι ἐοντας.
αγγείλst 'Aλυάττst. τα δὴ καὶ ἐγένετο. ώς γὰρ δ' ἰδών τε ἐκεῖνα ὁ κ1jρi ξ καὶ ε γας προς Θρασυβουλον τας ἐντολὰς του Λυδου
doro κῆρυξ, quomadmodum inveni
quod ipsum adeo subindo additum)do naui vectoria, uti docuit Rubn-kenius ad Timasi Lexie. Platon.
eiiu diei apud Plutareh. Phocion. cap. 11. p. 746 E. Ut enim otia-λεσθαι potissimum de maritimo kinere usurpatur de quo Cr. conferri vult noti. ad Plotin. de pulerit. p. 356 ot Stailhaum. ad Platon. Phitob. p. 15s , haud alitor invenitnrά nostr11εσθω ot quas indo dori-vantur; quod tamen nunquam eo valoro poterit, ut hoc quoquo Ioeo eaduceatorem istum Alyattis maritimo itinere Milotum v nisas dieamus, quae Gronovii est sontantia. Nam do quovis itiners podostriasque ae maritimo saepius haeo vorha usurpari constat.
roεεσθαι morito e Ithris nonnullis retinuerunt editores, Ioeo vulgatas χρῆσθm, quae olim textum Oeeu- paverat. Cons. Bredo v. p. am, qui Herodoteam formam χρῆσθαι suisso eontendit eandemque hie reponi vult. Sed vid. I, 187. 207. Sensum Ioel fio reddidit Sehoigh.: ..e-- messationea mutuas cuneri ni) instituerent. Reeurrit aliqvotios in Pin-lare 1ος teste Wyltonhaeh. ad Pinia tareh. Moria. T. I. p. 560. De voce κῶμος commessatio) oon . . no plurR.
vocavi auctore Bredov. p. 20n lo-etionem edd. vett.. scriptis libris admodum fluetuantibus. Sehwsigh. et Gaiss. προαγορενε; alii ποος η
σιτοδειην cum Belikero e eod. Floroni. duobusque aliis pro vulg. σιτοδηrris. Cf. I, 94 st vid. Bro-dov. p. 18 6.ως ἐγὼ πυνθανDucii R. T. a.J Verba satis elara. immerito viris doctis sollieitata, ut recto monet Soliweigh. Namque Alyattis, qui inducias modo in id tompus, quo templum ossot exstruondum, pacisci volvorat eo praotorlapso hortum scilieot rostauraturi nune, ubi nuntius talia rotulit . hanc ob eau Anm. nee ullam cit, nIinm eum Thra κybulo in gratiam rodiit paeomquo noe solum induetasa iniit. Doelarant autem Vorba ως ἐγω πυνθά- sum egregium Noμtri studium in robus enarrandis Mooquo iis, quae
maxime controvorsae vidorentur. en-
rum tuo enias is indagandi κ: nt illum Milesiorum terram urbemque
60쪽
45 ἐγενετο η διαλλαγή. ἐλπίζων γαρ ὁ 'Aλυαττης σιτοδείην τε εἱ- ναι ἰσχυρον ἐν τῆ Μιλητω καὶ τον λεων τετρυσθαι ἐς τὁ εσχα - τον κακου, ῆκουε του κήρυκος νοστροαντος ἐκ τῆς Μιλήτουτους ἐναντίους λογους ri ως αλος κατεδοκεε. μετα δὲ ῆ τε διαλλαγη σφι ἐγενετο, ἐπ' ω τε ξείνους ἀλλήλοισι εἶναι καὶ ξυμμαχους. ' καὶ δυο τε ἀντὶ ἐνος νηοὐς τῆ 'Aθηναις οἰκοδο
Περίανδρος δὲ ἐν Κυε ελου παῖς, ουτος ο τω Θρασυβουλω23
ipsam adiisse, quo de his vora nudiret, erodibile sit. Quo etiam faeit alter loeus I, 20, ubi Milesios seri-hit Desiphorum narrationi, quam ipsis Dolphis illo aeceptam resor bat, alia quaedam adieeisso; id
quod procul dubio in ipsa Milotourbo nudi verat. Add. I, III et quae
rus ac recenti. odd. τετρυσθω.
Verbum ipsum fundo potissimum etετρυμενοι s. ἀποτετρυμένοι dicuntur a triti. eo reti) illustravit Rctn-kon. ad Timasi Lexio. p. 47 et ab eo laudatus Wessoling. ad Horo. dot. VI, 12. Praetoron cr. eonsuli vult orolli. ad Nieol. Damaseon. p. III, ne viros doetos ad Gregor. Corinth. do dialoet. Ionio. g. 140 - τον καταπεπονημένον τετρυμε vos aεγo DaD ) p. 534. 135 od. Sehaesor. Eodem rosori Cr. Homer. Odysa. XVII, 3871 πτωχον - Τρυ- ξοντα ε αυeto ν, tibi vid. Eustath. p. 638 ed. Basil. Ad formam vocis λεων omnia attulit Brodov. p. l38. ἐπ' tu τε ξιμους cita ηaot σι εI- ναι καὶ ξυμμαχουςJ i. e. eonditione tit hospites ete. ἐφ' m et s. soquenteiti finitivo vol suturi indieativo. satis illustrant, quae affert Κuolinor Gr. Gr. g. 828, 2. Aeetvit hune locum, monotito cr. , Paclaudi Monum orati. Peloponness. II. p. 130 do hospitii iure ne natura disputans. Ut enim eo, quod mutuo erant hospitos ξεῖνοι) amieitiao quodam foedere at tuo humanitatis inter seiuncti, invicom sos e domibuA exeipiebant, ut Omnes removerentur Rimultates atquo offensae, ita hic privato quasi amicorum sooderi ae- ossit publicum foedus ae bellicum ξυμμαχοι), quo maior in utros iu rodundarot utilitas. In soqq. Dro ovoδοριησε eum Belikero aliisquo seripsi οἰνοδομησε, quod probavit Bredov. p. 3i1. - De partieulnes hic ropotita eiusque vi in talibus eon . Κnelinor Gr. Gr. g. 722, 4. κατα μὲν τον προς Μιλησίους τε καὶ Moασυβova ον v. x. a J Ita olibris probatis odiderunt Schweigh. et Gais s. ut infra I, 70. 02. Unus liber καὶ τα pro vaeci, unde Vulgaria loetio fluxit, quae adhue in Matth. oditione eomparet: καὶ ταμὲν κατα EOω προς Mia. Adrom cons. Polyaeni Strateg. VI, 47.
Πεο ανδρος δὲ ην Κυψελου παις M. T. 1.J Temere ot in his verbis et in seqq. nonnulla tontat vir doetus in Cttisfieat Journal XXII. Dr. 44. p. 3et ii quae semol indieasso suffieiat. Sequitur hie nobilissima de Ariono atque Doriandro tabula, por totam antiquitatem merito eo iobrata. Ad quam Herodotum natura quasi Ox operis sui indolo at quo consilio dolatum suisse, haud