장음표시 사용
41쪽
ut soro I. 10. 132. III, si ibi t.
not. Ν5 et os. qiano Cr. nil Plotinum do puleritud. ndseripsit p. 5l8. Noe tamen opus tinc omendations. Nox idom Vnielienarius roseripsitat lacu pro θήσω . quod invitia liabris a Stephnno illatum erat.
κολονJ In his κοιτον re te servatum n , editoribus. Dionysius habet κοιτην. magis Attieo; idquo ipsum hie ii, quibu-dam libris comparoro dicitur. Sed vid. Cretiger. not. ad Cicor. de Nntur. Deor. I ii. pnu. 50 coli. Matth. Gr. Gr. I. 95. p. 207. Alia forma Daquo magis dialoeti eommunis ost κοιτων. do qua Uessoling. ad h. l. , tando vel hie quidam libri κοιτωνti. Recto nutem observavit Bredov. p. 54 apud Herodotum κοῖτος et κοίτη
intor so dissereo: ut enim ἐς κοι - τον h. l. idem soro valot at tuo inanioeodotitibus ἐς Dικημe. i. o. in xomni clibi Itim. quum κοῖτος VII, II) Aomnum doelarot, ita vostra diri s tir iecim l l l l l. 95. Ial. VII, 15. 16 i, millo mori τῆς κοίτης temptis quiescendi. dormiendi I, 10. 10. V, 20 et in Vita Homor. 22, in qua cap. 3i invenitur κοίτην
ποιεῖο ei. ἀ--ire, requiescere. Locutionem παρειναι - ἐς κοιτον
nes. Ubi nota usum distributivum prnopo Mitionis κατὰ. a Setiae soroad Dionys. locum p. 44 l. Egregio aliquot Norodotois loeis illii stratum. - In sino eapitiκ ad vertin
dioiionem infinitivus ποι ἐειν vel Rimilo quid Oxcipere soleat v. I, 42.
42쪽
ἐς το οἴκημα ' καὶ μετὰ ταυτα αυτίκα παρῆν καὶ ἡ γυνq. ἐσελθουσαν δὲ καὶ τιθεῖσαν τα ει ματα ἐθηεῖτο Ο Γυγης. ως δεκατὰ νώτου ἐγένετο, ἰουσης τῆς γυναικος ἐς την κοίτην, υπεκδυς ἐχωρε ε ἔξω. καὶ ἡ γυνη ἐπορα ιιιν ἐξιοντα. μαθουσα δὲ τό ποιηθὲν ἐκ του ανδρος, Ουτε ανέβωσεν αἰσχυνθεῖσα Ουτε εδοξε μαθεῖν. ἐν νoω εχουσα τίσεσθαι τον Κανδαυλεα. παρα γὰρ τοῖσι Λυδοῖσι, σχεδὸν δε καὶ παρα τοῖσι cuλοισι
βαρβάροισι, καὶ ἄνδρα οφθῆναι γυμνον, ἐς αἰσχυνην μεγά
III. 75 , Dionysium h. l. ita togisse putabat Valetionarius: ην ἔτοιμος
Pindar. Olymp. II, 83 sq. p. 380. Gregor. Corinth. do dialeot. p. 21
hoiit Medieous liber aliiquo. Actonuit Sehweighne serus. Vulgo quidem ἐθηητο . quam formniu
contracta omnia praobet Brodov.
moliores libros secutuκ. Cons. Bre-dov. p. 325: quo eodem auetore estiam eap. 9 lubens reposuissem διατυγειν pro διατυγδειν. nisi eth. i. st aliis eonsensus librorum obstaret, utramquo sormam apud
Horodotum in usu misso monstran itum
moliores libri retinent. quamvis volsino sontontine damno abosse possit atque ro vera ni sit. Cf. Wesset.
ad h. l. infra III, 1 3. cr. laudat Thueydid. II ar fili., ubi Gott-lohorus Platoniei loci admonuit in Monoxen. 19. At quo iis locis, ubinhost praepositio, τερ ιν est a ferre. stionere. Neo alitor sors hoe loeo reddors licet: -Xam npud -- isos ae fere etiara apud mereros hamburos rei Piso montim in probrum vertitur. s. magnum asseri dedecus, quod nudias e vieinfur Ad sententiam hoc loco expressam es. quae Gyges oloquitur cap. 8.: αμαδε κιθωνι ἐκδDομέων συνεκδυεται καὶ την αἰδῶ γννή: euilis asentenistias a Plutarcho Nupt. Praecepi. p. 1as C. vituperatas rationem hiequasi roddit Horodotus. Neo minus hue saeiunt loci. quos cr. adseripsit: Platonis in Bo publ. V. a. p. 452 C. p. 221 Bokk.r - ου πο-
43쪽
similia haud pauen protulit Siriivo pii senti. II. p. 108. Formnis cooc h. l. optimis libris protiniam, eum alii sorroni Moct. alii Dore. retinui
ad Vigor. p. sos et quom Cr. lau-
44쪽
, μενον καὶ ποιήσαντα ου νομζόμενα Ο δὲ Γυγης τέως μὲν ἀπεθωυμαζε τα λεγομενα μετα δὲ ἱκετευε, μή μιν ἀναγκαι u
Bredovium sequimur p. 120, et ii l. et aliis v. e. I, 120. 122. 207 ete.)mutundum in ἐκεiνον, quam Armauisolam Nostro in usu fuisse conten dit. Equidem in his noque atque in aliis consimilibus libros seriptias sequi malim. Ad voculam γε cons. Κuehitur Gr. Gr. g. 703, 2. ΗartiangLelir. d. griecti. Pari. II. p. 357. βουλευμω hic uniet aue Orem esse, xlaruerer de qua vorbi aetivi signi fleaticino monuit Bredov. p. 24.
ἱκετευε, μή μιν αναγκαιν ἐνδειν
saret disti inpiandae tu is optioni Admonuit cr. Pythagoriei diei inpud Diogon. Laert. VIII. g. id:
ad quod proprio speetot αγν ut h. l. αιρεεrciι), quum negatio ad prius h. l. ad 1πειθε sit roserenda. Quam in rem laudat 1, 59. 206. IV, il8, V, 92. Vid. eundem in Gr. Gr. g. 630, 2, a not. pag. 12st.
futurum i mpus laudat 'versoru9Aeit. phili. Monaeenss. I. p. 223sq. in iis, quao eum coniunctivum deithera ipum d poseant, suturum praebeant. CL etiam Cretia r. nil Plotiti. do pulerit. p. 237 et infra Herodot. I, 65. - Mox υπνωμέν 'rest: ,,ei, si somno penitus est oppressus. Citat Cr. Casauboniana p. 86 od. Chr. Wciis. CAP. XII.
i. e. cum Omnia ad insidias necessaria parassent s. ctim de insidiis fisaeiendis inter xe constituissent. In mentem venit Homeri, qui Ili. II 55 eecinit: π vκινην aio Συν et O
Herodoti non immemor sui t) atque Freytag. in eommenti. ad h. l. pag. 2533. Idem verbum apud Ho
45쪽
καί μιν εκελχὶ, εγχειρίδιον δουσα, κατακρυπτει υπο τῆν αυ-τνην θυρνὶν. καὶ μετὰ ταυτα, ἀναπαυομενου Κανδαυλεω, υπ- εισδυς τε καὶ ἀποκτείνας αυτον, ἔσχε καὶ τῆν γυναῖκα καὶ τνην
ἔσχε καὶ την γυναικα καὶ την βασιλGην ΓυγηςJ Diserepant eni iuno uerodotus narravit quaeque excerpsit Aristidiκ setiolias in p. 138
ed. Frommol. Donnihil ab aliorum ηcriptorum narratiotie. Plutarch. Quaesit. Graeeo. p. 301 Gygem exer- itus Opo regnum oecupasse tradit, quod utrum Ox Xantho, an alio ni i-
quo Lydi carum rorum seriptoro illo hauserit, ipsi Crougero dubium videtur Fragnam. historr. p. 204 . Ex eodem Xantho probabilitor duarta sunt, quae de Gygo nil Lydorum regnum evecto copiosius narrata exstant in Nieolai Damaseeni
Excerptis supra ad ens'. κ) laudatis. In his Gygoκ et ipso Daseyli filius perhibetur, qui ad Sadyattis quom
pro 'andaulo in his Excorpiis poni iam supra diximus) nulam nil duetus rogi adeo stratus exstiterit, ut ni, hoe ad Mysorum regoria mittoretur, euius si iam Sadyatti sponsam nΩsorret. Sod in votiis eximino formaecnptus puellao amore eam in itinerotonini ropugnantem idquo post Sa- dyatii enarrantem, qui consostim Gygona intorsei ivbot. Do quo Gyges eortior saetus offugit; doindo sediticino mota Sadvattein interseeit Lydos tuo quamvis initio indignatos valdequo commotos ad sunΝ Perduxit partes ne donique Delphiei dei iussu regnum nμsumsit, Fndyattis uxoro in matrimonium duacta. Fabulis magis exornata Plato nis ost narratio de Gyge ei quontinulo mirisco, do Iro publ. II, 3. pag. a59 s. pag. 37 Ast. , quam tot dolueops colobrarunt, laudanto Λstio ad h. l. p. asa coli. Xenophont. Cyropaod. VII, 2, 24, quibus P. addit Nonni narrat . in Crong. Molott. I. p. 72 e. not. 28, et quaologuntur disputata in Monagianis II. p. 299 de Gyge, qui primuA nrtem sominus castrandi invenerit. Add. Cosmas ad eam. Gregor. NnEian E. in Angel. Mai. Spici log. RO in. II. p. 304 soq. Ad historino silom Aihaec revocare velis, mihi titiquo Horodoti narrntici praeserenda vi lotur, tum quod Horodotum Lydieno rogionis ot historiae omnino valdo gnarum suisso putom, tum quod orientalium regnorum conditionem convorsionesque, qualos apud orientales in gynnoeois sunt, rospicienti linoe qunm maximo necommodiit nvidotiuntur. At voro ad mythol ,-ginm quoquo antiquissimnm satin in rumque rntiones en porti noro, quno Plato, alii, do Gyge momorin Prodiderunt, nemo non videt. Noo iniamen molam esse talia expliearo otad liqnidum perducero bene sentio. Idem quodammodo valet da Cati-daulo, qui Lydorum sermon o Horiaeulos ost, quoque indo nil solaros ration os perdueimur, eum Gyges illo sabulosus, qui 'niadnulom opprimit annuli illius miri opo, non minus nil huiuseemodi rationes coolestes ni- quo eos mogonins portinore videntiar, ubi non minor solis, quam aqucle ostlocus. Sod haec et ni in nitumhrn vit Crouror. iti opisti. Homerice. nil Hermanii. p. 103 - 106. Noe minus seminas nomon, quam sit oratio Drao- tormisit Horodotus, ad tabulas ciai 3-dnmmodo spectat, si quidem in s. Iussa en in memoriam vocaro possit, quao vulgo npud nos quoquo traduntur do Xyxis sWassor-nyxen), aut quod genii quidam, qui
votorum Penatibus similes reperiuntur, Danis. Suecis Normnianisquod leuntur Nissen. Sed totum adscri
46쪽
cito) an a νυσσα arhorri sit repotondum, nolim discornere. IN ODν illud, a nominativo Toυδω formatum, indeque seminarnm Graecarum nominibus in cu oxeuntibus do quibus ΤΣsehirner in Program m. Urntistav. 185 i. p. 1 sqq. ὶ necedens, Etriiseum quid aut Umbrieum sonaro videtur. Vid. Laneti in Sage. di Ling. Etruse. II. p. iis. 149. 151 ubi Tu e i. o. I δευς). III. p. 80η Ttitietis, Tulere i. e. Indero. C. O. Mnollor. Etruse. T. I. pag. 334 seq. Nam Tuscorum urbs momoratur 7 der. His addi nunc poterunt, quae dissoruit E. Muollor. iii Rohnoidowini
Philolog. VII, 2. p. 246 seqq. 2528eqq. , qui totam do Gygo tabulam
nil Lydione terrae naturam referri vult vulcanteam, quam dicunt, Ero-hro indo mutatam, adeo ut quaenquosa fuerint, mox exsiccata, quae firma ot solidu, mox nquiη repleta et demersa existant. Curtius Λrchaolog. Zoit. XI. p. 150 Gygem
numinis aquarum significationem habuisse eontendit. eou καὶ 'Aornorog o Πάριος, κα- Τα τον αυτον χρονον γενομενος. ἐν uβω τριuετρω ἐπεια νήσθηJ IIaee vortia a librario quodam Herodotois adioeta suspicabatur Wesseling., ndeo tuo porsuasit Reigio in Prao sat. p. XIX. Sed roti non tur illa ab omnibus lihris manu scriptis, nee ratio mihi apparet insta, cur Herodotum , qui aliorum poetarum testimonia passim affert vid. Schweighaeusor. ad h. l. add. II, 156. III, ari. 12 l. V, so), hie idem soci,sonogom. Legit deniquo haoe verba suo in eodice tinfinias Grammatieus p 27la ed. Pulseli. et eoia firmari videntur illa repolitis vortiis initio capitis sq.: Luε δὲ thν βασιληrην,
quae nlioquin abundare iuro dixeris. - Quod ad aetatem Arctilo hiattinet, quem Romuli aequalom sn- eit Cieero in Tusce. I, 1., hoc quidem satis eortum vidotur, Archil elium, qui Thasum in insulam e totius eessit nitrio Dono, ex quo Gyges regnare cooperat. tum Pue ritias annos iam excessisso es. Clinton. Fast. Hollon. I. p. 175), i. o. anno 708 a. Chr. n. eundemque
hne vixisse adeoquo floruisse: quod plures tostantur seriptores vid. Clinton. I. p. 181.3. Gyges voro nilro tam ovectus est, si Larehoruni
poetam aequalom hahere potuerit, Horodotique testimonium gravissimum satis comprobetur. Tu cons. Caesar. De carmin. Graeco. elog. orig. p. 59 seq. 72. Westormann. in Commontatione iam supra ad cap. 6 laudata pag. 12: qui do ne-tnte poetno recto constituenda disputarunt: do ipso posta es. Fabric.
seqq. Senarius ipso, quo rospicero vid tur Herodotus, ex κtat apud Aristotcl. Rhetorr. III, 1 T coli. Plutarcii. Moral. II. p. 470 13. Unde relatus est in Brutichii Anal. T. I. p. 42, ubi vide Iaeotisti AnimadverRA. Anthol. T. I. p. 155:
47쪽
στασιῶται καὶ οἱ λοι ποὶ Λυδοὶ . ην μὲν δὴ το χρηστ)ηριον ανελημιν βασιλέα ειναι Λυδῶν, τον δε βασιλευειν ' θν δὲ sto, απο- δουναι οπίσω ἐς Πρακλείδας τήν αρχήν. α νειλε τε δὴ το χρη- στνὶριον. καὶ ἐβασίλευσεν ουτω Γύ γνὶς. τοσονδε μέντοι εἶπε ἡ Πυθίη, ὼς υρακλείδ)γι τίσις ῆζει ἐς τον πίμ πτον απογονον Γυγεω. τούmm του επεος Λυδοί τε καὶ οἱ βασιλεες αλῶν λογον Ουδενα ἐποιευντο, πρὶν dii ἐπετελεσθη. 14 Tην μεν δὴ τυραννίδα ουτω εσχον οἱ Μερμ. νάδαι, τους Ηρακλείδας απελομενοι. Γυγης δε τυραννευσας απέπεμφε
αναθήματα ἐς Βελφους Ουκ oλίγα. ἀλλ' ἶσα μὲν ἀργέ ρου
laudatis p. 385 Milou. . quae eum HBrodote is in oo quoquo consontiunt, quod doum odixisso narrant: Ora
τοις Πρακλείδαις εἰς πωπτην γε
fenu inter Guis fac ionem et reliqtios dos . til, quiando scilicet Orticulum hune resem Lydorum esse dixisset, hi e wyges) remaret: sin minus, tis ne elidis reonum restitueret Partieulam δη, quno male a quibusdam eodd. abost, haud sino quadam vi orationi insertam ess . vix quem iunm fugit. Noe alia soroei dotii Viη in sqq. r ανειλέ τε δητο χρηστηριον κ T. a. st in sitio
noristi participiorum vis do robii ira asountihus, quam illustravit Ilo manu. nd Vigor. p. 7 4, ubi hune quoque loeum laudat, ita vertens: ..rmnum occupuvia et misis. Simili modo sitis ita ustic II. 2, ubi vid. noti.
48쪽
αναθήματα ἔστι οἱ πλεῖστα ἐν Λελφοῖα -δὲ του αργυρου χρυσὸν απλετον ανέθηκεν αλλον τε καὶ , του uακι Groe μνημqν αξιον ἔχειν ἐστὶ, κρητῆρές οἱ αριθμον ερ χρυσεοι α νακέατο. ἐστασι δὲ Ουτοι ἐν τω Κορινθιων έ Ἀσαυρω, σταθμὸν ἔχοντες τριήκοντα ταλαντα ' αληθέι δὲ λογω χρεωμένω ου Κορινθίων του δημοσίου ἐστὶν o θησαυρος, αλλα Κυψ ελου του
nariti plur a Delphis eaestans. Qnae ad sensum certe negotium noti sa- Eosesunt , quamvis struetura paulo sit impeditior. Quod enim o σα iungendum putant eum πλειστα, ut πλειστα Osce sint: per iam mvitia, qtium plurima, noto dicendi genere,
quod exemplis illustravit Sehuosor. ad Dionys. Halle. do composit. Vorbb. p. 184, quodque vol in Latinorum dictione ni iura quantum ac similibus agnosci potest, id minus
aptum videtur propter Vesrborum Ordinem, qui hie lavorsus inveniatur, cum aliaη osce suo vocabulo post. poni solent. Est unus modo loeus
BOissouad.), ubi osci Praopositum Oecurrit. Quae cum ita sint, mn-lim eum Augusto Matthino statuere, duo orationis membra hie in unum
τε καὶ , του M. T. 1.J i. e. risuri immensum pondus tum alitici s. aliarum rerum tum vero etiam . quod praeeipue memoraru dignum es , crat res sex numero aur ei ab eodem dedi fi -- aranι Reliqua interprotatione non Ogotii. Ad pondus eraterum, quod triginta taloniorum aureorum misso
dicitur, facit altor Nostri locus III, 95. ubi auri talentum unum tredoeim argenton talenta aequκro seribit. Indo summam Larchorus eoi
scit 2 106. 0 Livres, In verbis
σταθμον hοντες - ταλαντα notamus linguae usum, ex quo genitivi loco ταλάντων) vox ταλαντα voci σταθμον adseribitur. Plura Matth.
HERODOT. I. Gr. g. 473. - κρατῆρες, quod satis constat, proprie dicuntur maioris ambitus vasa ansis instructa,
in quibus vitium, quod plerumque
non morum, sed aqua tomperatum sumebant, miscebatur. Nequo vero in eonviviis tantum adhibentur, sed in sacris etiam frequenter occurrunt, in templis Oxpositi vel ornatus causa, haud raro splendide summoque artificio elaborati, inde- quo inter artis opera habiti; ox Herodoto eons. I, 51. τη. Iv, 61. 152. Plura dabunt Datio an Recherubessur les noma des vas A Grees p. 11. 16. Ussing Do nominibb. Vasa. Graeco. p. 74 aeq. Becker Chari
dam δήuου, quod, ut a sontontinipsa non aliouum, ita tamen hie exserihondi compendio ortum esso vix dubium. Hinc roeto quoqne tuitus est schae r. ad Lamberi. Bos. do Ellipss. p. 462, ubi vid. - Do -- psela vid. infra V, 92. - θησαυροι sa penumoro dicuntur aediculae a. eollas in Delphieo templo a singulis regihus s. eivitatibus dodicatae, in quibus sua quaeque eivitas do. naria, aurum etiam et argentum Apollini saerandum deponeret. Minimo igitur hie eogitandum do the sauris quibusdam Apollinis voluti fidei eommissis. Egregio hoc admonuit Valekon. ad Horod. IV, 162,
qui locus omnino eum nostro Comia
49쪽
σιλήl ον θρονον, ἐς τον προκατίζων ἐδίκα , ἐόροα αξιοθέητον.
AnuroA istiusmodi, quorum mentiost npud veteres, rocenset, ntque C. F. Hormann: Gottosdiotisti. Al-1orth. g. 39. Not. 16.
omnino primum fuisse memornnt,
qui Dolphos donaria misorii. Vid. Athon. VI, 4. p. 23i E. T. II. p. a m od. Sehweigh. Quos Xanthum
imprimis seeutos osse, eum Creu-κoro suspiceris licet, qui do hiseo Lydorum donariis laudat Homeo pusce. At V. p. 347. Pae laudi Monum tr. Peloponn. II. p. 5l sqq. of Ranishoria. Commentnt. do statuarum multitud. et do donariis Dolph. Altenburg. 18 Id. p. 22 sqq. Proptor haec tam splendidn donaria non mirum est. Gygem ad inn- tam celebritatem pervenisse, ut
lentia, quocum ipso Gyges passim iungitur. Vid. quao laudavit Cr. in Frnemm . histore. p. 20a sq. otin Meleti. I. p. 72 not. 2Α ad Nonni narrat .: qni nunc addit Dracon. domotris p. 33 coli. ii ) propter versiculos illic allatos, tibi syllabam
priorem in voeo Γυγης longam esse grammaticus eontendit. υετα Μιδην τον ΓορδἰωJ Oe-ourrnnt in Lydi ea historia plures roges, quibus vel Midne vol Go, dii nomon tribuitur. Qui hie nomina tur Midas . eundem osse suspicatur vessolitigius, quom Eusebius eoi- locat Olymp. X, d. Quod si verum, illo regnum neespisso putandns erit 738 a. Chr. . i. e. viginti duobusniato annis quam Gyros ad regnum Voetus est. Hune Midam in sol in reui a s donioni indie tum ius soron tem in vaseulo Etruseo Mnsol Grocorinni roprassentatum videmiis: id quod ad Horodoti verba illustranda nil modum valol; vid. Panoma in Arelinolog. Zeltune 1844. D. 24. p. asa soq. Ad eundom Midam ro- sortitit monumentum in ipsa Phry-ein dotoetum n doetissimo viro Lonko, rupibus in eisum litoris inovotristis inscriptum quihus Mido regis nomen continori volunt. Vid. Osaniit Nidas odon Εrkuirungsver- sueti ete. Lips. et Darmstadi. 1830) qui hoe monum nium copioso tractat. quod idem exhibitorunt Toxior Doseripi. do i 'Asio minoiaro I. P. 54 Pl. 56 et Stownrt Deseripi. Os sonio niacient montimonis Mith inserippt. ote. 1842. Aliorum Midam. qui inuritii san minis haustu vitam
finivit. Eusebius ponit Olymp. XXII, 2 si vo anno sua ante Chr. n.: n quo ipso divorsus illo Midna, de quo Horodotus I, 35. 45. Ad sabnlosum ui Inm portiti obunt Nidno horti in Maced nia apud Nostrum VIII, 138 ubi vid. noti. Tu vide omlaino Osann. l. l. p. as seqq. 57 seqq. Clinton Fast. Holl. I. p. 345 seq. Boottie ro Att. Mus. I, 2. p. 3543, qni Midne nomino ressem omnitio signifieari eontendit , obloquitur Osann. l. l. p. 1 . ἐς τον προναείζων ἐδίκti J i. o. , in Da sella rogis) praesidens itia dicere κουιn . ' Praepositionis ἐς ustim in his ne similibus illuκtrant
50쪽
κεῖται δὲ ὁ θρονος Ουτος, ενθα περ οἱ του Γυγεω κρητῆρες. ο δε χρυσὸς ουτος καὶ ὁ αργυρος, τον ὁ Γυγης ανέθηκε, υπὀA1λφῶν καλέεται Γυγάδας ἐπὶ του αναθέντος ἐπωνυμιην. ρσέβαλε μέν νυν στρατιήν καὶ ουτος. ἐπεί τε ηρξε, ἔς τε Μίλητον καὶ ἐς Σμυρνην, καὶ Κολοφωνος το ἄστυ εDε.
nr. 122. p. 365. Mox roliqui κειται, a Diotsebio mutatum in κε etai; vid. I, 9 et cons. Bredov. p. 377. Ad sormam Μίδην, n recenti. edd. conversam in Mia1α. cons. I, 8ihique allata.
de illius, qui dedi vero . nomine.
dotois verbis notaro licet usum
Platon. Cratia. p. 163. In accusativo ἐπωνυμίην, ex abundantia qundam orationis haud inisoquenti addito, minimo haorendum. Est autem incus1Ῥινὶ hie sors idem quod
ουνομα. appellatis, denominatio, ut
ἐσεβαχε - στραtιηH Plerumque v. I. 17. 18 ete.) noeusativum hunc huie vorbo addit Noster; Pausanias dativum. De quo monuit Stobolis ad Pausan. II, 36. I. 5. σεβcώιε μέν νυν σtρατιὴν καὶ Ου- τος --τε Μίλητον καὶ ἐς ΣμυρνηνJ Nue Larchorus refert, quae do bollo qnodam inter Sardianos et Smyrnaeos gesto loguntur ex Dosi thoi Lydieorum libro tertio excoriapta apud Plutarch. Moral. p. 312 sq. ubi vid. Wvttenbach. Annotati. p. 86. Sardiani Smyrnaoos obsidione
presserunt nee ante recessuros Ro
denuntiarunt, quam Smyrnaei uxorum Mnarum copiam ipsis socissent. Quod isti ita Oxsecuti sunt, ut ex ane illae euiusdam consilio sorva κlauto vastitas ornatasque seminarum loco Sardianis permitterent
qui eum ab his de satigati essent
mox a Smyrnaeis oecupati, ipsi eapti sunt. Tradit autem Pausanias IX, 29. I. 2. Mimnermum Poetam versibus elogineis Smyrnaeorum pugnam eum Gygo deseripsisse; iuno si ea suit, do qua rotulit Dosithous, haud miramur poetam, rebus amatoriia eanendis doditum talo argumentum sibi sumsisse ea- nondum. Si vero, quae Seboetie manni ost aestitontia sin Communi do vita et earmin. Mimnermi, Gotting. 1823. p. 2), huic pugnae ipso
a. Chr. n. , quo sero tempore Gyges hane expeditionem sociAso putatur, collocandam esse idem arbitratur Schoenem ann. p. I. . Quin Vulgo Suida potissimum auctore Mimnermum eirca Olymp. XXXVII sivonao ante Chr. n. floruisso ponant; vid. modo Clinton. Fast. Hellen. I. p. 207. In hoe voro bello in signo quoddam Smyrnasorum exstitisse saeinus, vol illud doctimonio osso potorii, quod Aristomenos Measonios excitans ad sortitor rosiston dum Smyrnaeorum exemplum hoc
proponit, ut scribit Pausanias IV, 21, 3. De ipso Mimnermo qui Ogo-runt , laudavi omnes in Pauly Real encyclop. V. p. 33. Κολοφῶνος eo υσευ εIari Colophonem arce excepta illum copisso vulgo intolligunt. Sed monot eonsor in Ephomerr. Iononss. 181 . nr.
Isq. p. 372 αστυ opponi hie urbis finibus agrisque s. ditioni, quae ipsa in Miloto ae Smyrna sit intelligenda. Alioquin a euratius Nostram fuisse loentum illo arbitra