장음표시 사용
81쪽
μὲν, τῆς πολιος ευ ζκουσης, πιαδες ησαν καλοί τε καγαθοὶ καί σφι ειδε απασι τέκνα ἐκγενομενα καὶ παντα παρ ιει- ναντα ' τουτο δὲ, του βίου ευ ῆκοντι, ιος τα- ibita, τε
verum respondens, nil I, 1it ciλη-
Schaos. , ηκουσης o nostro loco laudantes, omnos oliam libri seripli consentiunt in vulgata lectione, nSehnoigh. nliisquo iure non mutatn. Nequo enim vulgain Ioeticino mutata soni titia loel valdo adiuvatur, nequo causa satis iusta ni)paret. cur Herodoto minus scriberolienoriti τῆς πολιος ευ ηκουσης, i. o. civitate syorente. Do τουτο μὲν ronto δὲ cons. modo Hormann.nd Vigor. p. 702. Ad sententiam . en roseri, quae leguntur in Hippia maiori, qui Platonis praeso sori nomen, p. 291 D. pag. i5 l. Od. IIoind. Vidotur onim aut Pinto, aut unis inis illius dialogi est nu-ctor, Herodotum nrito oculos tiniatinisso. - Loeutio καλοί τε κἀγαθοὶ hie non minus do specio nuldo generis praestantia, quam do omnis virtutis in dolo aeeipienda. Nam do optimatibus eorum quo s-liis lini eo qui accipere hie volit
oum vix locutionis sensum nsse uiatum erodiderim. Plura post tot alios disκoruit Weleher. in Prologg. iid Theogn. p. XXIV. to uto δὲ, του μου ευ ηκοντι, ως τα παρ' ημῖν, τελευτη κ . T. λ.Jευ ηκειν του βίου, florere quod viduitam attines s. in re samitin ri) antis latita renati ultim esse. do iis, quibus lauta ne larga suppetit vita,
nophoni. Cyropaed. II, 1, 6. Solonom ita dieontem Nostor saeit eum illa notato Atheniensos non tam divitos facti essent, quam Post bolla Porsi ea potissimum moriant. sod eum Croeso olusquo divitii Acomparati Pauporos niloo habotidi
82쪽
λευτη του βίου λαμπροτάτη ἐπεγένετο. γενομένης γαρ 'Aθηναίοισι μαχης πρ λς το ς αστυγιίτονας ἐν Ελευσῖνι, βοηθησας καὶ τροπὴν ποιήσας των πολεμίων, ἀπεθανε κάλLστα. καί μν ' ανναῖοι δημοσί17 τε ἔθαψαν αυτου, τῆπερ ἔπεσε, -ὶ ἐτίμ=ησαν μεγάλως. Ως δὲ τὰ κατα του πλλον προετρέψατο ὁ Σολων τον 3l Κροῖσον, εἴπας πολλά τε καὶ oλβια, ἐπειρώτα, τίνα δευτερον
inctiasse , quippe qui Solon) mul a de eo Tollo dixisses felici rilemque
bum minus. Suspicatur enim προτρεπεσθαι osse: repetiere, retundere. reiicere, refusare, amoliri uti irespondendo. Quno tamen ratio non
video cur illam vulgo receptam intorpretationem loco moveat. Verba deniquo εωας πολλα τε καὶ ὐλβια explienndi enusa addi, quihus linto- eodent in rα καrα τον Ioato ν quodammodo necuratius illustrotitur satis univorsa loei ratio docet. In
seqq. usum particulae γων γουνὶ illustravit Hariung Lehro d. Par. illi. II. p. 14. Miogo ea καὶ ΒίτωναJ Coleberrima Darratio, multis post Nerodotum quoquo tradita; in quibus potissimum laudant Cleor. Tuseo. unusti. I, 47 ibiq. Davis. Serv. ad Virgil. Goorg. III, 532. Fabrie. ad Soxt. Empir. Pyrrh. I p. III, 24. p. i86. m. addit Fis hor. ad Platon. Axioeli. c. in. Plutareti. Consolat. ad Apoll. pag. 108 Fibiq. Wytientis eli. p. 73o coli. Vii.
s. Contempl. g. 10. ibi quo O. A. Koch. p. 50 - 62 ed. Lips. 18as. Chorie. Gaz. in Epitaph. Procopii p. 20 ed. Bolason . Et exstat apud Stobaon m CXIX. p. 603. T. III. p. 463 od. Gaias.) elegans opi
274. T. IV p. 123 ed. Lips. Signum
hane ob rem erectum momorat Pau
η σανὶ δεαν praeter odd. prioros liter,auei tantum libri; reliqui omnes ησαν, id quod e. 30. multisquo aliis locis in omnitius eomparot libria unumque in Herodoto sorri
posso nunc satis commonstravit
Brodov. p. 406 so s. Itaqne ubivis rostitui ησαν. quod semel hic monuisso sufficiat.
83쪽
ζ1t,τεὶ κομισθῆναι l Mater enim, cuius nomon Cydippen plerique sedunt, alii Theano vid. Homste bus. ad Lucinia. Contempl. III. p. 386 ed. Bis.), Iunonis Argivne Su-
cordotio fungobatur nee sueris perlexum abesso potorni. Cum mosossot verba sunt Sorvii Ad Virg. Goorg. l. l. sacerdotem Argivnminnetis bobus Iro ad templa Iunonis, ot sol omni dio hovos non in V nirentur; - duo sacordotis filii Ciseobis ot Bito matrom, Mui, unto iugum, nil templa dux re etc. DoLotius, quibus ut obniatur in hac ro, monuit Boottigor Κunst mytholog. II. p. 28 l. Noe alitor Athenionses mulieres nil celebranda Ll sensi Diacurribus volii solitas osso o Schol.
iid Aristoph. Plut. 1015 annotat Schwoigh. Quitro ipsum Cadmum
Harmoniamque huiusmodi curru ho-hus vecto usos esMe haud mirum vi-do tur Musgravio nil Euripid. Bacch. laal, ut notiti m. qui de Cydippen i iis quo Iunonis Argivno sacerdoti-huκ conserri iubet v. Vales. ad Polyb. Exeerpti. p. 8. D. Arguunt vero huius sacerdialis preeos nd Iu-minem, olim Olatioris animi et cultioris intonii misso. Hine sponte in montoni venit Diotimno in Platonis Sympos. p. 20 I. p. 425 Behh., cui summa quaevis eo loco tribuit socrntos lunoquo Pt ipsa Raeordos
consequens est, praeter ετα ρας no
Pythagoreas sominas tortium quoque genus ori ditiornm seminnrum in Graeeia misso. nimirum intoren A. quae Ancordotiis langorentur.
Exposuit linoe Cr. in Consurn opp. Frid. Selilogotii in Annali. Iloidol-bore. 1825 D. inu μPqq. - το ἔρον intollisto do ool orrimo Iunonis templo A. Hemoti, quod quadriiginta stadia ab Areis rom tum Noster quoquo insen VI, 8 i. commemor: vit, ubi vid. noti.
μενοι δε, i. o. reste posita, Cico-rotiis potissimum vortiis Commotus, upud quum haecce leguntur t, Iuvenes hi veste posita corpora Oloo perunxerunt, ad iugum necesserunt: ita sacerdos advecta in sanum. Sed εκκληι μενοι. quod
optimi ne plurimi libri Oxhiboni nullus libor ἐκδυομενοι. pauci εκ -
aetiquo ad tomplum properare, uti, ne exponit Seliweigh. lnudans Polyb. XVII, 8. 2, alia. Bene quO- quo tuetur Matth. Gr. Gr. g. 5aa, o not. a. p. 3052 sie vertens: seu faetilliale aliud quid iam furiendi ex
ling. ad Diodor. II, 26, quo ipse usus sum nil Plutarch. Ateib. D. 7s. Et a D γ κ 1 ε ιε a θ α ι o Maeonbb. II. 8. vs. 25. 26 hie laudat Cornes, qui idem Latinam locutionem ..tem pore Metastis e Caesar. B. G. VII, II ot Cleor. Orai. III, 15 comprobiit. Alia nunc eonsulto praetormittimus. Do forma vocis, in qua Io
84쪽
ζευγλην, εἷλκον την ἄμαξαν, ἐπὶ τῆς ἀμάξχὶς δέ σφι οχεετο
η μητορ. σταδιους δὲ πέντε καὶ τεσσεράκοντα διακοιμίσαντες ἀπίκοντο ἐς το ιρον ' ταυτα δέ σφι ποι σασι καὶ ὀφθεῖσι υπὰ
τῆς πανηγυριος τελευτη του βίου ἀρίστη ἐπεγένετο, διέδ/ξέ
τε ἐν τουτοισι ὁ θεος, ώς αμεινον εἴη ἀνθρωπω τεθνάνω μῆλ- λον η Αργεῖοι μι/ γαρ περιστά i/τες ἐμακάριζον των νεηνιέων τλὶν ρογιιην, αἱ δὲ 'Αργειαι τὴν μητερα αυτῶν, οιων
τέκνων ἐκυρο . η δὲ μητηρ περιχαρης ἐουσα τῶ τε εργω καὶ τῆ φῆsινὶ, στῆσα αντίον του ἀγάλματος, ευχετο, Κλεόφ τε
καὶ Βίτωνι, τοῖσι ἐωυτῆς τέκνοισι, οι ιιιν ἐτίμησαν 1ιεγαλως,
lignum transversum, quod loro alligatum erat temoni, hah hat diras Dracts s. orbes ligneos, quibus Oolla boum Vol oquorum insore
haeroni in ni verbio μαλλον, quod hie potitia signiferit nec prorsuM abundat, C r. consort Heindors. ad Plat. Charmid. p. in. Tu vid. Κneh-nor. Gr. Gr. g. 588. not. 2. qui apto iam Iomor. attulit Ili. XXIV 243. ol eons. Apitκ. ad Euripid. Phoeniss. 612. p. 142. Ipsam sententiam
hoe loco onuntiatam Nostor revocat nil supramum numen, quod iunmvis nildito articulo doqignotur ὁλος. tamen de certo quodam doci
ut infra ἡ θιος do Iunono) intolliei timuit, sed poeitandum do illa
vi divina ne si prema. cui omnia
in rerum nitium Aubi Pein sunt, quaequo in nos res sinculorum deorum
quibus naturno viros doctarantur)n quo ni ine mortalium hominum rogit ae gubornat. Cons. VII, 10. g. 5, alia, quae in Commentat. do vita ot seripit. Herod. I. i2. afforemus. Persequitur etiam hace Hos moi stori sititieli - relig. Lobensansielit d. Horodot. p. 8 seq. monotheismi υostigia in talibus nmosei posso ratus. Noquo sano talia admodum
disserunt ab iis, quae leguntur in Eeelesiasto VII, 1r , melior est ho mitii dios mortis die . quo. illo nascitur coli. Job. XIV, 1 seqq. Alia dabimus ad V, 4. 'Αργριοι μεν γαρ - ocouηH Flu eluant hic libri, quorum nonnulli γνώμην i. e. sententiam, animiam pium invenum) exhiboni. Sod Modi estis, Scholiorshem. et duo Parisini
dolo ot protio codd. ot edd. Agria olao vratistav. 1942.) p. 62. Utonim illi libri sunt antiquissimi sorone pracstantissimi, quorum in Herodoto ratio habonda sit, ita, quae
ματος τοιήδε), confirmaro vi lotitur loetionom ρωμην. eui qtiam indopatrocinatur Soliwoigh. . quod aliud Argivi, aliud Argivas laudaverint, illi rohur. hau mni rom, si uno tam pios stlios haborot s. pinni stiorum
orga matrom animum, quod ipsum soret την γνώuην. Hinc ρώμην quoquo tuetur, monente Cr. . Bene-
85쪽
νοι ἀνέθεσιτν ἐς Λελ ους, ως ἀνδρῶν αρίστων γενομενων. 32 Σολων μὲν δὲ ευδαμονίης δευτερεῖα ἔνεμε τουτοισι. Κροῖσος δὲ σπερχθεὶς ειπε YZ ξεῖνε Ἀθηναῖε, η δὲ ημετέρη ευ- δαιμονίη ουτω τοι ἀπέδριπτω ἐς το ιι ηδὲν, οἰστε οὐδὲ ἰδιωτεων ανδρων αξίους ημέας ἐποίησας; υ δὲ ε ,ε' EZ Κροῖσε, . ἐπιστάμενον ιμε το θεῖον πῆν ἐον φθονερον τε καὶ ταραχωδες,
νζγρετον υ πνον, ea tacito ea robimus. I nudat Cr. nd haec Philomon. Lex. Gr. p. 94 sqq. et ad universnm seritontiam votorumquodo morio ae vita iudieium Platon.
Laeliot. p. 105 D sqq. Gorg. p. 512 Λ ooll. Criton. e. 16 seq. p. 54 B. C. Add. Juliani morion his vorha apud Ammian. Marcell.
Ἀργειοι δέ σφεων εἰκονας κ. r. a.JDo signiseatione modii vorbi ποιεῖσθαι γ eiendum oti re vix ostquod monoamus. Cf. nott. ad II, 1m. 127. 148. 175. Addit G. Ernessti ad Callim. hymn. in Ceror. 26, haec quoquo adnotatis, itas imagines tobonno τηβέννω, quod vo-stimonti genus esse eonstat) indntas misso, festo Polane. VII, 61. u. Πoringao Ohss. c. III. p. 29. m. ot Pausan. II, 20 qui narrat, Cloobim ol Bitonom Argis in templo Apollinis Lyeii in marmore Oxhibitos osso, mntrom vehentes, do quo consul. Boettiger. Κuns tmythol. d. Inno p. 132. Bitonis laurem humo ris ς stantis statuam in eodem Apollinis tomplo supra iam momo
ravimiis una cum celeberrimo epi- .grammate.
Maων μιν δὲ - τουτοισιJ i. e. secvndias felici alia partea his Iri hisu. Dietio rodotot eortamina Ornocorum gymniea ludosque, ubi lineo verba ploriam quo do iudieibus . ngonothetis oeenrrniit, ciui primas, eundas docernunt. - Ad σπνον θεὶς cons. noti. ad V, 33. 4 oὲ ηιιετέρη ενδαtuoνιη - μη δὲ xl i. o. nostra felicitus adeo tibale in nihilum proiicitur, l. e. nihili aestsuatur, ntilio Men eensetur. Ubi particula δὲ initio formonis non advorsativam retinet vim, sed Rugol vim interrogationis, qnam rex indignabundus odit.
xata in Paulurchi qui sortiit Ithollodo Ilorodoti malignit. Opp. II. p. 857 F. Magis Onim placuit Pliit nis sontentia, et ipsa multia doinropolita: ὁ τθονος ὐφω του θείου χορου parcitui, in Phaedr. p. 24 A. p. 352 Hoind. undo. mononio ., Protinus seribit p. 216 B: ori μη θέμις φθονον ἐν τοις θεοῖς Ιται. Nos panen ndi telamus, qrino ad Horodoti sontoni iam rito intolligendam pertinent. Qui scriptor ipso VII, 10. s. 5. candom ProserenΗ
86쪽
narius i ad III, 40) monuerat, istius-
inodi ot Horodoti sit aliorum diotaminiis vidori invidiosa eogitanti, τοθειον deum osso titiorem. φθονον vindictam diiunam, migri dietam νέμεσιν. Πino snporbis hominil,ns, quos ultor sequitur dous, idem dieitur φθονερος, talisquo Croeso inprimis illo videri potorat, quom post Us ἐκ θεου νέμεσις ιιεγαλη I, 34). Qui enim hominos ob nimiam,
qua fruuntur, solicitatom spiritus sumunt et magis, quam αμ ομt. soso supra reliquos morinius tollunt Arrogantesquo sunt, seorum nr-roznntiam Ansorhiamquo eatnmita tibus gravioribuR immissis ensii garo solot dous eosquo do sortii-nno statu deiicero, quo modostiam discant noc unquam mortillos soosso atque infirmos obliviseantur. Noe istitur sonsu dous eAt φθονε
ρος. Rontentias huius Oxompla qui quaerat, is eonsulat Valehenarii notam l. l. Alia quaedam olim ipso oeteitavi ad Plui. Alcibiad. e. 33. p. 235., quibus nune addo Plui. Philopoem. cap. 17. l8. Pinan-
rant Pausanias II, 33. s. a. nli-isquo locis a Siehelisio indieatis at tuo Dionysius Halien ass., ΗΟ-rodoti vostigia logons, Antiqq.
ot III, 21. init. ἔδει δε ἄρα καὶ
rum humanarum prudentiam. Alia nunc mitto Doctarum, Sophoclis potissimum testimonia do doorum invidia eum Horodoto congrua, de quibus es. C. Eiel hos In programmato Duishurg. anni 1846. Jaeotis Vormiselit. Sotirist. VI. p. 208 seqq.Dnoniger Inr Zoitaehrist fur Altor-thumswiss. 1836. p. 1052 seq. Dahl-mnnn. in libro do Πorodoti vita norobus pag. 177 seq. atqno Onon- thor. in programmato scholastico, quod Πolmst ad . 1824. prodiit, continens explanationem loci Horo dotoi do μείω φθονερφ. Alia ipsi in Commentat. do vit. et seripit. ΗΟ-rodoti I. 12. n romus.
κολχα μέν ἐστι ἰδεῖν, τα μή τις
enm voxatissimum, qui tot viros doctos exercuit, intactum rotiqui, prnos orlim eum nihil haboam, quod ipso prciseram novi, quo disseulta tos huius loci tollantur, Vix mcoeorto iudicio tollendae, nisi aliundo nova prnesidia comparotitur. Cum nim ex II rodoti computationo septuaginta anni eonsciant diorum summam 25200, omissis quippe monsibus intorentaribus , quibus nil- ditis altoro quoquo anno exsistant262501 illo modo annus constabit
diobuM ano squao Herodoti quoquo ost sontontia III, 10), hoc modo 3 5 diobus, quod utiquo nimis longum, nec talo, sino tempestatum rationes, nil h. l. vult Solo, molius conservontur. Quaru vix vorade nntiqua intercalandi logo IIoro
87쪽
Joi κοσίας και περο κισχιλιας καὶ δισμυριας, ἐμβολίμου
tertio quoquo nnno mensoni inter cularem adii eoro, id quod linioeo loco Prorsus rosinWntur, ubi altoro quoque anno mensem addi vult So io. Ninc Vnrio modo ot loco olsontentino modori studiiserunt viri docti, quos laudatos iiivetitos in annotatione Wosselingit ntquo Schwolo. ad ii. l. Sunt, qui or- roris incusent scriptorem, in quibus unum hic nomino Ios. Sentigerum, qui talem annum commenti sitim nerodoti vocat Do omen 1. terapp. Lib. I. exi r. p. 59 sq.); nec, pracsortim in secunda ratione, orroris suspicione scriptorum liborari posse, nostra notato contendit Sturg. in dosons lotio 1l. Stophani Communit. sociot. philol. Lips. II, 2. p. 2393. eum Attieis Solotiis notnto nciti nisi 36o dierum nianus in usu suorit. Librariis errorem iri hul posso idem negat. Aliis probabilior visa est lineo ratio, qua Νο-lonom hic minuη Graecorum quam Lydorum o ealculis annuin do finito statuerent; qui cum probabilitora50 morit diorum, altornis inter ealaiionibuκ 15 dios ndiectos Esso, quibus Aolis cursui nccommodare tur. Unde in Herodoto logondum:
μοριων 2555u . In alia omniantiit Wytion haebius Soloeit. histor. p. 348 sq. Priorem enim ΠΟ-rodoti nil morum pr babilem censol, cum Horodotus ipso anu diorumn tium constituorit II. 4. III. su. Sod nitoro modo in numerum annidiorum 375 vitium irrepsisse nrhi
diorum 30 et unusquisque nntiuηdios intorealares quinque. Undo insoquentibus quoquo verbis mugianilli opus mutatione, qua se ille et iustum in numerum omnia rodi gatitur. Scribi enim vult: - Θῆνες μὲν παρα τα εβ3Ouήκοντα si te γίγνονται δωδεκα δεοντος et ριτημο ρίου ' ηαερω δε L των
ημ. των ἐς τα ει33. 1τεα, εο υσεων πεντήκονrce κω πεντηκοσιων via πεντακισχιχιων κH δισ- ιυ 9 ε ων κ. τ. 1. Quae utiquo linud talia sunt. quao cuiquam probari possint. Ut enim viro doctissimo id largiar. Herodotum non ita scripsisse, quomadmodum nunc lo-gatur; idem tamen contendo hane corruptelam nitiorem osse, quam
quae iis eopiis manu scriptis. quas nos hahomus, sanari possit. Noquo id multum valet, quod Plutarchus in vita Solonis e. 2I eolloquium hoe
eo narran hanc nnnorum dierum. quo onumeration in prorsus omittat,
aut in libro do malignitate Noro. doli, ubi alios Nostri orrores enΝti eat, line do re tacent. Neutrum enim talo esso puto, ex quo Perii quid ad Horodoti locum ei nitet auteoneludi queat: in quo si seripi rom ipsum nut, qui ab eo loquelis
indueitur, Solonom errasse tom reia quo computasso dixeris, facilius titi- quo ros componetur. Rod id ipsum statuore Proclivo videtur nileoquet morarium: quamvis notato tam romota temporum rationem accura. tamque nrini ne monsium deseriptionem institutam misso vix cro
munum indo repotens, quod Horo dotus nn iuram trioloridis Soloni-rao non Antis rosite comprehendoriterimque Oh cnn qnm otiam ad Du- moros iustos omnia rovoearo haud potuerit.
88쪽
μηνος μὴ γινομιένου. εἰ δὲ ὁ νη-τουτερον των ἐτεων μηνὶ μακρότερον γίνεσθm ινα δὴ αἱ g uti συμβαίνωσι παραγινομε ναι ἐς το δεον, μῆνες μὲν παρα τα 1βδομνήκοντα ἔτεα οἱ ἐμβοδε μοι γινοπιαι τρι κοντα πέντε, ημέραι δὲ ἰκ τῶν μηνων
ut fiant, constitutum est, satis notum. Unde nostrum haud raro no-quat: sol en A. konnen. Cf. Horod.
multa mutavit temero, quao merito respuerunt edd. roeenti.
tempore redeunt. noe certus en in
i. o. . tomo Pantus est, fortunae easilva est obnoxias . ut reeto vertit fel, eigli. Noe alitor Matthino: senilnisi fortunae expositas. In qua sormula legitimum osse Dentrum πῶν
In Graniin. Gr. g. 437. not. a. P. Hl8. πῶν mavult ita oxplicare, ut pro adverbio positum vidoatur
Jaeotis ad Aelian. N. A. IV, an. reddit omnino. avs cpo ori hoc loco
non tam do enlamitate, ut homo omnino calamitas A. ealamitosus di entur, quas Wossolingit ost sententia, quam do fortuna si unquo vi ei-situdinibus intelligendum osκe, et ipAn Voculao notio ot universn huius
dicent om saeit Nostor VII. 49
89쪽
πλουτδειν μὲν μεγα φαινεαι, καὶ βασιλε υς ει ναι πολλων ἀνθρωπων' ἐκεῖνο δὲ, το εἴρεο ειε, ουκω σε ἰγω λέγω. πρὶν δντελευτθσαντα καλως τον αἰωνα πυθω lim. ου γαρ τοι ὁ μεγαπλουσι 3ς ιιῆλλον του ἐπ ημερην ἐχοντος ὀλφώτερος ἐστι, εἰ in οἱ τυχη Drίσποιτο, πάντα καλα ἔχοντα τελευτῆσαι ευ τον
βίον. πολλοὶ μὲν γὰρ ωπλουτοι ανθρωπων ανολβιοί εἰσι, πολλοὶ δὲ ει ετριως εχοντες βίου ευτυχέες. ὁ μὲν δὴ μεγα πλου-
σιος, ἀνολβιος δὲ, δυοῖσι προεχει του ευτυχέος μουνοισC Oυ- τος δὲ του πλουοίου καὶ ανολβίου πολλοῖσι. ὁ uὲν ἐπιθυμιην
necusativi post 4ntorrogandi vor instrueturn ex hoc loco tenenda, sin-etoro Matth. g. 4I c. p. 764, quom heno advortit, quod initio huius ipsius capitis logitur: ἐπειρωτας
σποιτο i. o. nisi ei fortuna adfueris). quao simili modo logiantur VII, 10. g. 4, ob modi ration om , quam Oandom in indicativo nn toeodonti isti obsorvavit Κuolinor Gr. Gr. g. 820, h. 4
sti de dius ea. enm ζα in his sit ἐπι- τατικον idemque soro vnient atquo Invρὸν, πολυ, tosto Hesychio aliisquo grammaticis nilntis a Ditidorso in Tlies. L. Gr. II. P. I l . Invenitur Oadom vox in Euripid. Andromaeh. tria et in Pol lucis Onomastio. III, 109.
3πιοῖσι προδεμ τορο ευτυχεος μου - νοισιJ Endem struetura. de qun ad I, 1. monuimus. Reeurrit paulo post: o δὲ, τοισίδε προέχει ἐκει- ωου R. T. 1., ubi eum Schw. ot Gniss. roposuimus τοι σιδε, librorum nuctoritato satis illud quidoni firmnium et probatum Matth. g.
Monace. I. p. 98 seq., quom Dmnino do b. I. conAni., in quo Pr nomon rcii τα) nd seqq. spectare recto monot. - Q uno vero lite disputantur, haud differunt, ariet rocr. , ni, iis . quae uberiora a Proeto disputata legimus in Commoritariis ad Platonis Alethiad. I. e. 3a. p. 10 . Od. Crouet. Rodit autom eo soro Solonis soritontia, ut is, quid iv κ sit, eri praevortat solieomoundona quo Pnuporem, quod ipso oteupiditatos saeilius Oxploro et dam
num magnum incidotis minoro ne
gotio perferro quont: solix vero idem quo pauper po an toeollat divitona , quod damna eupiditatesque, quibus sorondis ipso minus par efit, omnino fortuna ab eo nreont, ipsu N- quo securum ae tutum ab illis praOstet. Quibusciam G. comparni, uiano Aristotolos disputat in Ethie. Ni-eomnoti. VII, 13: ad ipsa verba citat Valehon. ad Thoocr. Adoning. v. 24. p. 3 l . 318. haec statuen
90쪽
ἐκτελέσαι καὶ ατην μεγάλην προσπεσουσαν ενεῖκαι δυνατώτερος, ο δὲ τοισίδε προέχει ἐκείνου ατην μὲν καὶ ἐπιθυμιηυ
mem is omnibus integer 3 dodi eum recenit. pro Vulgato απειρος quod omnes praehoni libri, Exeopiis duobus Vaticanis, qui eo aio-eturam Holnsii o regio firmant: cs. Iungermanu. nd Pollue. II. Gl. otvid. Wessoling. Diss. Horod. IX.
δὲ, ἀλγεινον παθών. Add. Trael, in. init. ibiquo intor- protos. Sed da Sophoelo mcinuimus ad I, 2. Ipsa vero sententia quo-
tios a veteribus ropolita sit, illeoro longum est. m. laudat Aristotolomiti Ethie. Nicomaeh. I, 10 od. Zeli., ibi eons. Murotum ot Cnmorarium, eoll. Ethie. Eudom. II, 1.; Euripid. Andromaeli. vs. 100. Ibiq. I. Barnes. ne doni ino Platonem do Lega. VII. p. 802 A. Add. Lnsnuix in Commoni. do mortis do mi nntu in volt. p. 51. sivo p. mT Studion d. elass. Altor th. 3. qui plu
ωρ δὲ Mia ανθ ocurron σωμα εν ovδιν αυταρκες ἐστιJ i. o. ita elitim hominis corpus tinum minime rihi in omnibus aurarere omniaque suppedia are potest. stegerris, qui vorti tr. 3ν ουδὲν nulliam omnino eo pias
rodotum indo seribondum eonset: 3ν ουδὲ γν, quo maior addatur Vis
Praelat. p. XJ. Qun tamen emendationo I enm nostrum haud egero vix orit monore, si qui dom sonsum eius probe perspexoris . Laudnuit Ioeum Wolfhius in Ithro do plo-onasmis L. Gr. pag. 54, omi quos te vortite , ita uero etiam homo tintia omnino non sibi moris, q. e. nullus