Herodoti Halicarnassensis Musae textum ad Gaisfordii editionem recognovit, perpetua tum Fr. Creuzeri tum sua annotatione instruxit, commentationem de vita et scriptis Herodoti, tabulas geographicas, imagines ligno incisas indicesque adiecit J. C. F.

841쪽

828 HERODOTI

Κανωβικον η εἰ stri γε olae τε εἴη προς ανέμους αντίους πλέειν, τα φορτία ἔδεε περιάγειν ἐν βαρισι περὶ τὸ Θελτα. μέχρι Ου

απίκοιτο ἐς Ναυκρατιν. ουτω μεν δὴ Ναυκρατις ἐτετίμητο.lS0υμφικτυονων δὲ μιισθωσάντων τον ἐν Λελφοῖσι νυν ἐοντα νηον τριηκοσίων ταλάντων δε- εργασασθαι ο γὰρ προτερον ἐωναυτολ αυτομάτως κατεκα , τοὐς Λελφους δὲ ἐπέβαλλε τεταρ- et ζμοριον του ροσθώματος παρασχεῖν) πλανώuενοι δὲ οἱ Βελφοὶ περὶ τας πολις ἐδωτίναζήν, ποιευντες δὲ τουτο, ουκ ἐλαχιστον ἐξ Αἰγυπτου ηνείκαντο. υμασις μὲν γάρ σφι εδωκ εστυπτηριγὶς τάλαντα, οἱ δὲ ἐν Αἰγυπτω οἰκέοντες Ἐλληνες εἴ-

dio aliisque rescribondum censuimus pro vulgato ἐξεργασθαι, quod retinuit Dieis . In ipso verbo eam vim inesse erodi dorim, quam in i ξοικοδομsis et ἐκποιειν adiavertimus supra II, 175. 176. - μι-sθουν hio valet loeare, eloeare saodem exstruendam). Treeonta talon is, quae hie commemorniatur, Aegi-notiea talenta, ab Atti eis utique diversa longoquo iis maiora, hie eo-gitanda esso statuit Grotor Historyos Greeeo IV inli undo esset vult summam Il5000 libr. Angliee. Equi dom cur ab Attieis disce dam, nullam video causam; it que troeenta talenta noquabunt si Wiirmium so in imur, IRI 745 sor. ot 6 Crueig. sivo 1, 668,270 Franeorum Gallicorum. ὁ γαρ προτερον - κατεχαηJ Dosorma κατεκανὶ eonsor quao affert Bredov. pag. 3 i5; etonim priminoristi forma κατεκαυθη) apud Nostrum quoquo reperitur. Do Ioel argumento cons. Herod. I. 50, ubi tompli eromati iam montio orat saeta; do quo ab Alemaeonidis in sinurato Wossoli nona eonsuli vult Hor. V, G2. Pausan. X, 5 et Dion. Potav. in Thon ist. or. 1 v. p. 39l. Et es. noti. Ad I, 50. - In seqq. pro vulg. ἐπεβαλε edidimus eum

Ipsum verbum h. l. impersonaliter sero usurpari videtur de eo. quod conventi. quod initinetum est, s. quod in rabia, soquento infinitivo et accusativo , quemadmodum post suu- βαιτει, alia id genus, animadvertimus. Quare nolim seribero τοῖς Asa poις, uti Sehweigh. in Lex. ΠΟ-rod. A. V. pag. 249 snspicatus est, quamquam, ubi activo sensu usurispatur vortium, dativum personaonti ino adiunetum habet . ut I, I 06. VII. 23. Ao pertinet huc quoquoto ἐπιβαλλον tae. μερος). portio, guae aliotii obtiou. porito conveniens IV, 135. Fr. IIoogor in Aetl. phili. Monaee. III, 4. pae. 487 roseribivuli hoc loco Asicisti. quom admOdiam apud Pausaniam III, Iss. q. v.

IV. s. o. a b viij ooe- ἐπεχάμι ατε dicatur. Quod ab Herodoti loco

alienum videtur. In verbis seqq.

suerat illam, iam alterum additurus axemplum liberalitatis ab Ama sido in Graecos collatae; vid. I, Ida. Issa et cons. . otiam allata ad I I96. II, 26. - ήνεικαντο revoeavi pro ἐνείκαντο. quod e Florontino doderat Gaissord. Tu vid. Brodov. pag. 200. χιλια στvπτηριης τάλανταJ Vido-

842쪽

Κυρηναίοισι δὲ υμασις πιλοτητα τε καὶ συμμαχίην συνε - 18l θήκατο. ἐδικαίωσε δὲ καὶ γῆμαι αυτοθεν, ε&' ἐπιθυμήσας Ελληνίδος γυναικὸς, ε&ε καὶ ἄλλως φιλοτητος Κυρηναίων εῖ- νεκα. γαμε ει δ' ων, οἱ μὲν λέγουσι Βαττου, οἱ δ' 'Αρκεσι, ω θυγατέρα, οἱ δὲ Κριτοβουλου, ἀνδρος τῶν αστων δοκίμου, τηουνομα ην Λαδίκη. τῆ ἐπεί τε συγκλίνοιτο ὁ υμασις, μίσγε

tur intolloxisso Altiea talenta eaque vulgaria, quorum unumquodque se-xnginta minis constat. st 53 sermo libr. Paris. sivo 55 libr. Colon. et quod Oxcurrit, aequat, teste Wurm. do Pondd. rati. p. 47. Letronne . nd eap. antocod. l. pag. 27 hae millo talonin asso affirmat sormo

2500o Nilogrammes. Altiminis quoque mominit Diodor. V, 10, ubi esset inius alia attulit de loeis ne

regionibus, unde proveniat alumen, in re medi ea n veteribus adhibitum. Nam laudatissimum ex Aogypto provenire dicebatur, proximum e Melo inAula. Monot vero Beelim ann. ad Aristolol. do mirabb. cnp. 13s. p. 28l, salem, quom nos aluminis Alaun)nomine novimus, veteres ignorasse quorum alumen s. arυπτηρια haud

dubio morit furioletim impurum stin- reines Eisenuseriol. qualo e lapidibus dissolutis stalaetitarum in modum oriri solet). Idom eitat aluminis historiam, quam doderit in Commenti. soe. Gott. I. et Gosehiel, tad. Ersnd. II. pag. 92. Qui, uti vidotur, ex Borgmanno sua sumsit, euius Ioeum primarium sopusce. ehemic. et phys. I. pag. 281) mecum communicavit doctissimus Gmolinius, vir harum rerum poritissimus. Graecorum enim atυπτηρια, ut Borg- mann. docet, et Romanorum alumen nativa erat materia et a sale, qui

nostris diobus hoc nomen gerit, multum differebat. Ad stalaetitarum genus pertinuisse vidotur, ot si quidnluminis habuit, hoc saltem admodum fuit parcum et vitriolica maloria ex omni parto involutum. Fa-Mitium, quod nostris temporibus amismen audit, in oriento ut idem porgit Bergmann. primum innotuit, sed quando, ubi et quomodo, latet. Ob stypti eam saeuitatem usumque in nrto chro attea et coriaria similem novus sal vetoris retinuit nomen , qui dein Misy, Sory vel atra-

montum autorium appellatus suit. Constat vero aluminis coquotidi nr.tem vix treeontis abhinc annis nSyria ad Europam allatam osse.

Quod Graeci per Aegyptum habitantes liyinti minas dedisso dieiin-tur , id si do a timine intelligas, nitque iam tenuo donum nam aequant formo oeto Κilogrammos suit, ut

iure miremur, non plura ab his Graecis, moreatoribus opinor ditissimis, collata suisse, prasesertim si eum iis, quae Aegyptiorum rex dederit, comparentur. Quaru Letronno l. l. suspieatur excidisso post μνίας vocem χρυσον, ut adeo dodorint Graoei viginti minas nurens, quno nequa verint quatuor talenta argentea, sive

summam formo 22000 Franeorum Gall. seeundum Wiirmium 222ia Fr. su Cent. sivo 10423 Floronn. 18 Crucigg. . Equidem nisi talo

quid oreiderit, certo mento addendum esse crediderim.

quas ex glossem ute in textum irrepsisse videntur.

bus eodd. Βαττου pro vulg. Βάττεω, iubente Bredo v. p. 234, quem recenti. edd. quoquo socuti sunt. Bini libri, aeeedonto Vallas versio

rius putat wesseling., eum optime et ros at tempus congruat, si quidem Battus illo anqualos habuorit Apriem et Amasin Nostro auctore

IV, 15s, Batti voro filium Areosi

laum minor aetas exeludat.

843쪽

830 HERODOTI

σθαι Ουκ οἷος τε ἐγένετο ' τῆσι δε ἄλλpσι γυναιξὶ ἐχρατο. ἐπείτε δε πολλον τουτο ἐγίνετο, εἶπε ὁ υμασις προς την Λαὁίκην ταυτην καλεομενην ' Ω γυναι, κατά ει ε ἐφαρμαξας, καὶ ε στιτοι Ουδεμία μηχανχὶ, μη ουκ ἀπολωλεναι κάκιστα γυναικίων I92 πασέ ν. Η δὲ Λαδίκη, ἐπεί τε οἱ ἀρνευ μένη Ουδεν ἐγίνετο πρηυτερος ὁ υμασις, ε υχεται ἐν τω νοω τxi 'Aφροδίτη, ἐν οἱ ἐπ' ἐκείνqν την νυκτα ιιιχθῆ o μαγις, τουτο γαρ οἱ κακου ει νω μῆρος, αγαλμά οἱ αποπέμψειν ἐς Κυρηνην. μετὰ δε et ηνευχην αυτίκα οἱ ἐμίχθη ὁ υμασις' καὶ το ἐνθευτεν ηδη, Oκοτε ελθοι προς αυτην, ἐμίσγετο ' καὶ καρτα ιιιν εστερξε μετα τουτο.

τετραμμενον του Κυρηναίων αστεος. ταυτην τὴν Λαδίκθν,ώς ἐπεκράτησε Καιιβυσης Αἰγυπτου, καὶ ἐπυθετο αυτῆς lS2 ῆ τις εἴη , απέπεμψε ασινέα ἐς Κυρηνην. 'Aνεθηκε δε καὶ ἀναθηματα ὁ Ἀμασις ἐς την Ἐλλάδα, τουτο ιμὲν ἐς Κυρχὶνηναγαλμα ἐπίχρυσον 'Aθηναίης καὶ εἰκονα ειουτου γραφῆ εἰκα-

cutione Noster usus IV. II 3 indi- at constressum, conetihilum viri eum semina. Eodem modo Hippoerat. de ners s. 109, ubi cons. n Cornenou. T. II. pag. 353. Tu Cons. Eustath. nd Odyss. I, 13. pag. 10, 52 od. Basil. M G. - In seqq. plerisquo libri κ auctoribus omisimus δὴ , quod vulg. post εArg lege

batur.

brorum vetustorum nuctori into ro-

quod glossam sapere videtur. Equidem propter liniae ipsam loetionis variotalem vocu. qnod Sancrostilibor eum aliis praebet, reti re malui quam eum Modioeo ot Floronatino ponoro νφ. Cons. noti. ad 1, 27. in ' ἐκσμην την νυκταὶ Sehaosorus ex coniecturn reposuit πιπ' ἐνείνην την νυκτα, eumque secuti Anni Schwoigh., Gnis s. ot roeenit. odd. Mihi vero nulla iusta mutandienusn apparot. Supra I, 32 invo-nitur ἐπ' ημερην; nlin do Drno- positiono ἐπὶ templis indieante, ubi quartum casum adiunctum habet, notavimus ad II, 119. Cons. II, Iaa. 175.

ostr imas nem pictura assim Itim. ut

neque ne regen suas imagines Ata

844쪽

σμένην, τουτο δε τῆν ἐν Λίνδω Mini ναίη δυο τε ἀγαλματα λί

τεος του Λωκεος, ἐς δε Λίνδον ξεινίης μεν 'ουδεμιῆς ει νεκεν,οτι δε το ψον το ἐν Λίνδω το τῆς 'Amrναίης λέγεται τας του Βαναου θυγατέρας ἱδρυσασθαι προσχουσας. ὀτε απεδίδρησκοντους Αἰγυπτου παῖδας. ταυτα μεν ανέθηκε ὁ Ἀμασις. Uλε δε

tuasve elaborandas curasso aliisquo honoris quasi eausa donasse. Sed

iudico Boockh. in Corp. Inserr. Graece. I, 3. pag. 872) cave credas in publico stat as positas ossenti Amasido Graecis in eivitatibus, cum religionis eansa illas in lem pia dicaverit. Add. Enoul Iroeliotio Do la pinturo eliog les Grecs ote. pag. 200 seq.), qui roeto monet de donario hie agi in deao tomplum dodieato ibiquo suspenso; ipsam

lisco, probabilitor Samio consectam, in ligno pictam misso addit inde- quo sacito etiam Cyrenem mitti atque in templi parieto suspendi potuisse. Ae proraeto primus talo qn id intor Aegyptios fecisse videtur Amasis: namque privatorum hominum imagines eon setondi morom Aegyptiis illa aetato eo itnm non fuisse, iuro mihi statuero videntur viri doeli. Tu cons. etiam Ninitia

18 4.) pag. 16. - Do thorace linteo, enitis statim fit mentici, cons. Ho-

et indo per omnom Grnocinm propngain. Noo abhorrot, quod ab ipso Danao templum conditum nonnulli

seribunt. Vid. Diodor. I, 58, tibi multa do hoe tomplo Wosset ingIns. Sod Strabo XIV. pag. 655 s. 9GTC Herodotum sequitur, quem Eun

dom cons. II, 107. I l ibi t. not. Plura Creuetor. in Symbol. III. p. 34G seqq. ed. teri. Ipsius templi

olim eoleborrimi pauon adhuc superesse rudera testatur Rossi qui ipsum locum, in quo nodos oxstrueta suit, accurato descripsit primusque inscriptiones quasdam thi repertas protulit; vid. Rhoin. Mus. N. F. IV. p. 163 seqq. Archaeolost. Zoit. 185 l. i IX. nr. 25. pag. 281 seqq., Reisen nael, Nos, Un-liearnassi Rhodiis ote . pag. 72 seqq.- Ad formam plusquamperlaeti ἱδρυατυ cons. Bredov. pag. 328, en in 'no eodem pag. 1 II mox scripsi μεχρι pro μεχρις. M seqq. ἐς

lia laetarint, fluxisso pntat Dahi-mnian. IIerod. pag. 152 seqq., cum multo nnte iam Tyriis Phoenicibus insula suerit subdita, quos ipsos Amasis oloeisso putandus sit. Diodorus nihil do Phoeniethns tradit, quos una cum CFpriis ab Aprio

pugna navali victos esse nntea narraverni: ndoo ut vel hae ro pro-hari videntur, utram quo gentem illa notato iunctam missor nisi Cyprios Tyriis s. Phoeni ethus nliquo modo subditos aut tributo obnoxios dixe-

845쪽

832 HERODOTI EUTERPE. U. I 82.

Κυπρον πρωτος ανθρωπων καὶ κατεστρωατο ἐς φορου απαγωγήν.

ris: qua de ro cons. Engel: Κypros I. pag. 244 seq. 253. Hoc loco quod Phoeniciam s. Tyriorum nulla mentio fit, inde opinor Oxplicandum, quod Tyrii g. Phoenie osa Nebueadnogaro prossi nullam Cypriorum rationem habere potuerunt: neque vero inde colligas lieot, Cyprios a Tyriis desecisse suique prorsus iuris misso; es. Hengsten bergilo Tyriorr. robb. pag. 56. In haerorum obseuri into egrogia nobis Oxoritur lux ox insoriptione in ipsa Cypri insula roporin, cura nobilissimi dueis do Luynos publieata ne nuper explicata n Hoethiot ox hae inseriptione, quas alia quoquo Ossori maximo insignia, intelligimus Cypri statum et eonditionem valdensilietam insulam quo bollis intestinis ae foditionibus vexatam, sed mox

liberatam por Aegyptum ipsum tuo Amasidom, euius nomen svid. ad II, 172 tioit.) Hoethius sibi invenis-ovidoturi indo enim ollae tum osso traditur, ut ad pacem coneordiamque redirent singulae civitates, Salamis, Amathus, Idalion, eximiam quo hae in ro misso euram Amniasidis, qui illas civitates, ut foedit Minirent, nilduxit pneemquo insulae reddidit. Vid. Numismatique et Inseripi. Cypriolos par H. do Lilynes. Paris. 1852. Pl. VIII. et IX. pau. 39 seqq. ne potissimum Ed. RoothrDio Proclamation des Amasis andio Cyprior hei dor Dosit gnati me Cyporns duret, dis Aegyptor umilio Mitto dos VI. Inhrh. Εntgisserung dor Eratasel von Idalion etc. Paris ot Ilo id albore. 1855. pag. 95 seqq. - Bollum quod eum Arabi bus gessit Amasis testo Polyaetio VII, 4, Horodotus haud comm

morat.

ἐς vo oon απαγωγηνJ Similom sorooxitum in quibusdam libris serio iarum scriptoriam, qui Horodotum imitari stud norint, se involaisso testatur Wossolingius, v. c. in Proeop.

heli. Golli. I, 5. Agath. I. pag. la

846쪽

EXCURSUS I

Adrasti nomine plures occurrunt in Gra eorum aeque ne Troianorum robus. Primo loco ponamus Argivum illum Adrastum, regem Sicyonium. Talai filium, de quo Homer. lli. ll, 572 et Herodot. V, 67. Plura

Croueter. in Commenit. Horodd. pag. 217 seqq. Altsr Adrastus Flereulis sortiar filius, qui Ox oraculo ue ipsum una cum Ilipponoo fratre interfecit in flammas sese coniiciens, ut testatur Hygin. sal,. 242. A quo divorsus Adrastus, Morosis filius, qui Troianis opitulatur, testo Homortilli. ll. 830 eoll. XI, 32-, aliusque Adrastus Troianus, quem captum n Me nolao interimit Agamemnon. ili. VI, 38 sq. Sed utrum iusi hune pro uno oodonique 4drasto habori vult Nornius ad iliad. l. l. Tertius aut sociandus Adrustus inter nobilos Troianos commonioratur in Iliad. XVI, 694: et praeter hoseo Graecus Adrastus, pater Eurydic A, matris Laomedonii κ. n quo Adrasto nonnulli Adrast eam urbem conditam sor bant cons. Apollod. I, 9. 13 ibi t. NeFn. obss. , aliis aliter statuentibus. Tu vid. Id syn. Ohss. ad ilia d. II, 828. p. 412. Namque Adros eam urbem, ab eo Λdrasto. qui Nem Ains templum primum exstruxerit, eonditam iam Homerus novit, sitam illam quidem ad Propontidem et ad Troadem usquo porrectam ea in reaiono, quae post ad Mysiam pertinuit. Facit hue

Callimachi fragmonium apud schol. Apoll. Rhod. l, 1116 nr. 45. p. 43led. Ernost. . At ius hae in urbe vel cert in eius agris Adrasteue suit templum; quae dea nisi omnino Adrasti dea est, pro Nemeia vulgo ha botur. Cons. Strabon. xl l I p. 880 Antimachi fragium. Od. Sehollonbore. p. 71 st Ilooek. in Crol. I. p. 192 seqq. Alii Adrastetim in nymphis ponunt Iovis ius Cretensis nutricibus una eum Ida, eandemque Curetum sororem appellant. Vid. Callimach. in Iou. 47. Apoll. Rhod. III, 133ihIq. schol. Iungamus hises ea, quae Stephanus Byzantinus s. v. p. 36 ed. Bork. ex Diogono retulit: Adrasteam osso ex Nymphis Orostiadibus, et ex Characis Hellenteis: Adruateam esso locum Troiae appellatum ab Adrastoa, silia Molissi, qui et Idae pater fuerit eius, quas primum in Troia rogitaverit. Iam quo sonsu Adrastea haecce Iovi addatur nutrix, pluribus Oxposuit Cre ueter. in Sγmbos. II. p. 561 seqq. Ad cosinoaoniam enim pertiners illam satis probant, quao apud Proetum ieeuntiar in Thooloe. Platon. IV. 16 et in Timaeum p. 323. Quod vero ad Asiam Apectare videtur Adras ea eius suo religio, disputat Iahlonsk. de Nemesi Aogg. in Pantheo Aegypti. p. 107) eandemque haberi vult ae Bubastis et Tithram- HERODOT. I. 53

847쪽

honem. Ah in arte s. Venere armata et Victrieo sam haud differro eontendit Bochari. in Geogr. saer. I, 42. pag. 664, ac nuper quidemit Oech. l. l. pag. 193 ad eosmoponica Antae minoris numina rotatam vult Adrasteam , haud multum sanequam divorsam a Phrugia matre doum ad oque ipsam Cybelen . quae apud Graecos Adrasteae nona n nec perita loco illo temploque e leberrimo. Qui enim Adria Aioam Melissi laetant filiam, eos ad postoriora tempora periin re idem addit t. l. p. 194. Iam vero haee omnia eum in finem disputavimus, quo commonstremus quod ad Ilerodotἱ narrationem diiudicandam nonnihil lacero potest), Adrasti nomen si Phrygium sit, ot ipsum pertinere ad sarrar gum Domina, a numinibus summis repstita; ut Adrastus quasi alii intinnperhibeatur deae Adrasteae s h. e. Venoris Victricis M. Minervae Victi i-

eis et Ultricis . Verum a Graeca stirpε si repetatur nomen quo ducit fratris ah Adrasto intorsoeti nomon Agathonis), illud potius speciandum videtur, ut Adrastus modo ultor sit quemadmodum Talai illo stiva notus in Epigonorum adversus Thebas ox peditione, frater Eriphyles, qua E satalo istud monito erat naeta, qui id om TFdeum perfugam ob fratris caedem expiat , modo punitus, sons, infeliae, fugaa, suaque ἱpnius manu occumbens, ut illo Herculis filius. Noe abhorret, quod doas Nemesi Adrastus quidam templum dedicasse traditur; hoc enim ad Troicas Phrygiasque religiones utiquo pertinet. Quin Herodoteus Adrastus, Gordii Phrygii filius, Nemesios quasἱ ministor ac famulus est, quod vindietam Croeso superbo debitam existit occiso eius filio ' . Ipse

Pro reun est, solis ac sugax s. exsul, qui sua ipsius donique perit manu. Quae eum ita sint, hoe in universum tenori oquidem velim rhaud pauca in antiquissima Lydorum regum historia inveniri, quae adroligionem potius reserenda Uni animumque pietatis praeceptis Consor-

mandum.

I is, quae magnam partem e Cretidieri schedia ducta sunt, alia quaedam addere placet, quae ad huius narratIonia vim et rationem perspieiondam valeant. Etenim Atys, Croesi filius. qui interseitur ab Adrasto euius totum ab apro a. suo a horravit, sponte in mentem revocat Alyn s. Attin deum per Phrygiam cultum eodemque modo, quo Adonidem, ab apro in t remtum: de qua re eeeinerat Hormesianax teste Pausan. VII, 17. 5. Utroque deo, si vo Atys sive Adonide, satis constat solaris numinis vim declarari, qua vere insunto In rerum natura omnia et producantur et alantur: quae eadem hieme aeeedonto soloque rocedonto plane mare scunt adeo ans emortua sere fiunt. Hoc vero tompus his malo apro signifieari tradit Macrobius Sat. I, 2ir undo satis fit manifestum, quo sennuΑtys ab apro intersci dieatur; es. Croueter. Symb. II. p. 424. 429. eoll. 376. Wolcher: Rhotii. Mus. II, 4. p. 504. Quo eodem sermo redit. at aprum Martis planetae animal dieas, euiun sideria vi omnia in terris

nimio calore premantur at suo deleantur omnisque naturae vis procreatrix o mortua sero videatur, ut si hiemali temporo; vid. Moverat D; o

848쪽

ΛD HERODOT. I, 35.

Phoeniet. I. p. 224. 398. quem Aequitur Th. Monche Lydiaee. p. 17. Λtque copiose ha e tractat Ri vola in Conini. de Baccho si Ponth. P. II. p. 6 seqq. Quare inultum ab st, ut hane Herodoti narrationem ab apri Caldidonii tabula dediaetam aut ad huius similitudinem conficta in habeamus, quemadmodum opinatur Groter History os Groeeo II l. p. 20i, ut Graecorum tabulam de apro Calγdonio et Erymanthico ad orientalium hominum narrationes do Atye s. Adonide revocandam indeque diiudicatidam esse censeamus. Cons. Rivola l. l. p. 12. Adrastum vero, quem satorum ae divinae vindictae ministrum hie cognovimus, nemo non vl- dot pertinere ad deam Νem in Adrastetim s. satum inevitabilo: quam deam per orientis quoque partes diversis nominibu a cultam osse Com. monstravit Chr. Walet in I Iss. do Nemesi Graecorum Tubina. 1852 p. 12 seqq. coli. Prollor: Griech. Mytholog. I. p. 333 seq. Itaque malim eum Stoll. Urspriinglicho Bede ui. d. 4res p. 29 seq.) Adrastum, sived iam sive horoom, inevittibilem dicere tiliorem, ipsa voce α - διδράσκειν hoc declarant . quam eum Wole oro in Schw nek. ElymologiArh-mytholog. Ande utunρα. p. 302 hane vocem a maturitate atque ubertate frugum αδρος, tiδροσυνη) repetere ipsum tuo Adrastum inde ad iiii mina chthonia referre.

849쪽

sas EXCURSU A II

EXCURSUS II

De sepulero Alyattis.

- Franciscua Inchiramius . vir de monumoniorum antiquorum

cognitione morit iunimus, in Monumenti Etruschi serio IV. p. 167 seu postquam Porsennas rogis appulcro Clusino vid. Varro apud Plin. H. N. xxx VI. eap. 13 ot in Asia et in Italia consimilia alia fuisse dixerat, ita pergit: sese I et pari nol paeso di Lidi. secondo che Frodoto narra,

it mali soleo d)Λliat te consisto si in una hase quadriiungia, Moste nenie enorme tumulo di terra de la fgura di tin eo no, a ulla cui troneatura erano cin an evndi stolli. eomo illi obeliselli dolia tonitis Chiusina. -- Tum amandat lectores suos ad Mor. VI tae tabulam F. 6; qua in tabulaico nos exhibitae nunt eum reliquiarum aliquot antiqua satiricae, tum ea . quae inserviant illustrandis deseriptionibu a veterum scriptorum . in his num. 6 et 8 huius ipsius monumenti ,, Prospotto Isoletico dolia elevaZione num. 6 pinnis num. 8 dei se potero di Aliaite Osistito Dei paegedo Lidi o doacritto da Erodoto , quod eum inausoleo Porsennne Comparat In alii ramius. Ae do hoc, qui aeeuratiuκ cognose re velit, ei le

iis monumento mirari Rubeat, qui In hiramius Grascia Ilerodoti verbis illa, quao insignioribus charaetoribus indicavimus, Italiee adiicere potuerit ot quomodo etiam minutolius loro in annot. laudato figuram Alyattei sepulcri coni uperioni habuisse dicero potuerit; laudandusqiae videatur Zoera, qui loco ibidem citato in his se continia rite ,, , idit Herodotus Alyattis Lydi sopulerum maximis quaa tune Oxatabant moli hunnocensendum, quod sic deseribit ete. Sed tamon si a verbis ipΑia lorodoti discedimus: - a1juce, του ἡ κρηπὶς μεν iam ων ρογάχων, ) Ivid. Quatremἴro do Quinor Monunionis ot ouura a d nrt nn liquos restitui a d aprda los doseriptions dos derivatus ἰ reos ot Latin sol noeompn ύs do dissori niti areheologet. Paris i 82s. T. I. p. 12 - 160,

ubi Porsoniano sepulerum rostituero et quao Plinius ex Varro De do hoc monumento tradidit. Oxpliearo e natus est. ad Alyattis sepulcrum quoque respieiotis p. i5i. Praetoron eons. Thiorseh. iii eommentatione ad l. sa lauda in , in qua p. 4la AOqq. eoll. 433 seqq. compnrationem intor utrumque monum 3ntum, Alynitis ne vorsontino, inΜtituit. Post illum ἰ niluni vIrum doctum in hoc sepulcro rostituondo vors itus est Dux do

850쪽

ἐπὶ του σήματος tiνω - sepularum, euius basis e strandibus lapidibus, reliquum autem sepulcrum terrae tumulus est - termini autem, qui quinque sunt adhue ad meum aetatem in summo septilers erant, ab his igitur verbis si diseedimus: ipsam Horodotoi loei sententiam apto et percopisse et reddidisse iudicandus sit Etruscorum monumontoriam interpres. Nam

primum Chandioriis l. l. de his Lydiae appuleris ita resert p. 369 vora Germ. r sese Alle sind mit griinem Rason bedeelit, und so uiol mir in dio Aueon selen, ais teli tinter ilinen horum. and lto, haben noel, thre Κε- eolsorm ohno das a die Spitae anel, nur ein wenig e inges ut hen Harp. Einor der Gratil, liget aus dieser Ilohe, dor molat in dor Mitto ans dor ito nael, Sardos lient, War daa Grat,mal des Alyattos, Vatera dea Croesus. ) Do inde in monumenti Albani, quod Curiatiorum nomino vulpari venit, ruderibus super basi s lapidibus exstructa hodiequo comparent ventiata quinque eonorum Inglii rami l V. p. 168: sese Cosi in Alba, colonia dot Uriai, civi diPenio ebo si pilo tonere compresa noli

anti ea Meonia, it vocetiissimo fi notissimo sppotero denominato de Curiagi h anet, ' esso tin dado lapide quadrato, sui quale sorgono einque graneoni. Se ne vegga la figura alia ser. VI. lnv. F. 6 num. 10 .

Unde haud inopia coniectura ost, Alyattei Illius sepuleri hasin

lapideam si Iaso euhum: tumulum e terra aggestum, eonum. Atque si reputamus, numerum pyramidum quinarium his memorari stiam in mo num nio Porsonnae vid. Varro ap. Plin. l. l. , haud absurde censebimus, eiusmodi architectura o Lydos inter atquo Etruscos concentum tanquam novum argumentum necedere iis, quae plura ad narrationem

Horodoti I, 94 de Lydorum in lialia ndventu firmandam posita sunt. Cui pol etiam Osannum v. el. fidem habere video in disputatione de monumento Phrygio nuper reperto. Vid. eius viri libellus, qui inscribitur Midas p. 10 infra. CRE UZER. INuporrimo inmulos Lydorum rogum Alyattisque sepulcrum ae curatius porquisivisse dicuntur viri docti, Spiogolthal et Bohr-Negondanti, a quibus et certiora et Reeuratiora dos hi κ exspectamus: vid.

Monat,borie hi d. mrlin. Ahad. d. Wissenseb. 1853 Novemb. p. 653. 185l Deeomh. p. 700. ubi nildita est imago camera o subterraneae nuper effossae tumuli Alyattis. m.J

라틴어 텍스트