Ioannis Launoij Constantiensis, Paris. theologi De varia Aristotelis in Academia Parisiensis fortuna, extraneis hinc inde adornata praesidiis, liber. Ad ... Henricum Lud. Habertum Mommorium ..

261쪽

ARIs TOTELI Fost TVNA. 2s Ictoritatibus asonicae Scripturae proprie ex necemitate argumentando , auctoritatibus venaliorum Doctorum Ecclesiae, quas argumentando ex propriis , sed probabiliter. Innititur enim des no a reuelationi, AZouotis, Prophetis facta , non autem revelationi qua fuit aliis οἱ foribus facta. Hi sunt Theologiae limitcs, hi fines intra quos Aristotelis Philosophia includi non potest quis autem amrmaret definitam a beato Thoma

Theologiam sibi non sum cere,, Aristotelis Philosophia indigere, siue ut Christiana fidei dogmata constabiliat, siue ut illa

Confirmet, aut exponat, siue ut illa ab haereticorum impressionibus defendat retici veteres Aristotelis Philo phia tebantur ad conuellenda Christianae fidei dogmata Catholici veteres illa non te-hantur, ad vindicanda Christianae dogmata. Nescio an Catholici recentiores valde laudandi es sent, si ab exemplo veterum deficerent, Λ amicum sibi crederent Aristotelem, quem ut communem inimicum veteres abiecerunt. Cum Heterodoxi nostri temporis antiquos Patres secuti Axi stotelem a rebus Theologicis excludant Orthodoxi eiusdem temporis Aristotelem in rebus Theologicis non includent n-

262쪽

quam, Him aliis de causis , tum Hrimmum , ne antiquos haereticos secuti incla .dere dicantur. Exempla enim maioriam se- qui tutius est.

Postrem, trum sine Platone , sine Ariastoteles, sine Philosophis Christianae religionis dogmata , res scilicet Theologicae transigi possint, Canus non tractat, sed istudia eo tractari ut quid maxime necessarium volitissem Seriptura, traditio, sacrae doctrinae principia duo cus sumiant sibi ,1uhil est admodum , cur aliena tam anxiodi selicito animo requirantur. Dd ain remis duo principia sufficiant, id inuenio traditum a Lirinensi incentio, qui do sententia quamplurimorum Patrum doctriam ride illustrium sic scribit cap. I. Commonitorii ci. Saepe igit/ν magno sudi , summa Muntione perquirens a quampluirimis simia, s doctrina naenamibus , - , quonam modo fossim certa quadam is quasiare ui a regiam via Cathinc ridet merii rem ab haretica pravitatis a tale di merea

263쪽

Quod cam Gregorius IX. perspiceret , tunc non propriuato Episcopo, sed pro P p se gerens magistris de suaviaribus Pario siensis Academiae praeceptum hoc dedit et uagi i meri O si vires Threiama in f-

264쪽

Drum eius δε--em --μram. Non igno tabat Pontiis Scripturam, Sanctorum Patrum tractam amplissimum esse in Ecelasia Dei campum , in quo magistri Aescholis es sese ad satietatem exercerent, disputatumes bene multas instituerenti ab-sblueren Muc paullo ante Gregorium Petriis Cantor Parisiensis vir doctus, pius, quem ille Pontifex vidisse potuerat, in e

bo abbreuiato, S. Nauarrici Collegi, spectabat , dum in capite II. ait: Non eis Grais c d suraindium de friuolis L nde in cap. III. de Mustibus supra vires, iunt ad sistem -- viruην, est refugionibus Dιminum Ie- orsum exagitare videntur. Hoc ipsum meo quidem iudicio Gregorius exprimit praecipiens, ut magistri, scholares Theodidacti fiant. . Ex his autem Patribus mstat, quantast hac in re occidentis. Orientis consenso praesertim cum nullus alius dissentiat. Dico igitur quod mihi visus sum in antiquis Ecclesiae Conciliis, Patrum scruptis obseruare, sed non dico quid ali ea in re sentire debeant. Patres quidem aliquando usi sunt Gentilium Philosophia,qua Gentiles ipsos, Gentilium numina de

Disit so

265쪽

Alvis TOTELI FORTUNA. Is struerent, non qua Christum assererent vel eius fidem confirmarent Theologiae

ancillam recentes novique Doctores, no-

minant Gentilium Philosephiam tametsi non inueniam Christianos veteres ita locutos, qui Ethnicorum opera de ministeriis quoad omnino possent, non utebantur. Sed caueant ne quam faciunt anciliam hanc tandem aliquando magistram faciant. Verum haec disputare nunc, instituti non est mei. Ego enim, quae Aristotelis causam spectant, scribere tantum decreui Canum pra Aristote acredit Amonias Bernatam Casuanus fisopi .

NvN Melchior Cano adiungi potest Antonius Bernardus Mirandulus C sertae Episcopus , qui in libri x x v I r. Euersionis singularis certaminis sectione vi de Aristotelis doctrina sic scribies conce-ῶ-s eos, non θρον- sacras cra' urinante aduenium Christi Redemptoris nostri, etiaeas non intestexeri- , vel lumine Spiritus,andri non fuerunt Euctrati, nunquam potu/fs hanc rem credere sicut accidi odauu non tamen ex hoc sequitur, qui Arsoteles, Hent credere. Deum cognossere sa ιη' ιημ

266쪽

undisse , abud credidisse , o hoc iom i

mimo consentaneum, non virio, cur nonnulli rimine ii ob nate se mordicus velint

rueri An uom nihil credidisse, nis id quod

ratio naturabs ostenderit Praesertim cum nos, sui Christantsemus , non negemus , ratio nem naturaum aisquando conciadere aliud ab eo, quod ipsi essimus. Non enim exi mandum es , id ei quoque accidere non potuisse, quod minis ex nobis acodere expennis', ut miriticet abud ex se uisione crederet, abita ex ratio, naturali dicendum esse arbiimur. Etenim nemo eu ex notis , qui Chrini R

demptoris ac seruatoris nostri eisionem pietatem meis profitemur, qui nemo exprincipiis naturatibus fleri non posse , ut ex eo

quod non es Ampsiciter aliquid ai, Osri

in 'ine , vi verbum a caro tamen r- -ter non credo, mundum uniuer a Deo Fumo maximo, ex eo Aia non eras Num

Diuitiae by

267쪽

ester, creatum fusist, o verbis factum esse

carnem, proque his tuendis ae fendendumiam libentissime Av- esset, non fru-- funderet. Etenim quamuis Aristoteles non ea veritates de Dco Optimo Maximo or dechmis seruatore nostro assecutus fueris,qu- non immenso ipsius Dei beneficio consecutos esse miser tenem- , non tamen ex eius d risis costi re possumu , eum lumine diuino

ita Aramin destitutum fuisse , si asserendinis

sit 'semisuliam omnino tanti numinis tamque admirabilis princire cognitionem senuisse , de quo clarυ ima voce tam multa praeclari tot in oris protulit, ac testata reti-quit Praesertim cum existimandumsi Deum 'timum Maximum non tam fuisse homo

num generi infensem se inimicum, vipas fuerit usum tamdiu in omnibus rebus icipo, atque in turbulentissimis erroribas τυ ,se vulti ei securis aliquin veritates o eas maxime , qua maximi erant

moment , diuersi viis se variis oraculis .isse Clariotii sunt ista , quam ut explicatione ulla indigeant. Aperte loquitur Castrianus Episcopus , audiat qui volue rit. Res tamen non est eiusmodi, ut qui audire noluerit, liturus sit tanquam ethn, mpublicanus. Id cum alia probant

268쪽

α18 VA RI A multa , tum Cassiodorus in opere de Dialectica, ubi Philosophiam ita definit: h osephia est diuinarum humanarumque re--m, in quantu- homini possibile eis probabilis scientia. Aliter Philosophia eis ars artium , disciplina disciptinarum Rum . Philosopbia es meditatio mortis , quod magis conuenit Chrinianis, qui faculi ambitione calcata conuersatione disciplinabili. siilitudines tura patria iuunt. Sicut d

cit Apostolus: In carne enim ambulantes non fecundum carnem militamus. O tibi, Conuersatio noBra in caelis eis. Insectiva

dicitur, quia super si visibilia de diuinis

aliquid causibus contemplamur, eaque mente solummodo contuemur, quantam incorporeum supergrediuntur sectum. Susceptam a inhiare Cano se Ant. Ber nardo commendationem Ari teli aveν Hieronymus Dodinus. AEERONYMus DANDiNus Caesenas Aristotelem vehementer commendat in priniationes, quam suis ad tres de Anima imbros commentariis praefixit. Sic autem loquitur Platonem inter ceteros maxime complexa antiq ita est,priscique Ecclesia no-

269쪽

Athis τοτ ELIS FORTUNA.

a doctores probarant i rissoteum admirari miserunt, quam sectari. Cuius rei cau fam si quaerat, eam esse comperies , quod de rebi, diuinis Plato plurimum dissutaui imnis O diuini nomen adeptus si atque in permultis chri anae fidei nostrae consent nee magis locutus videbour. Immo sanctus Iustinas in Paraenesi ad gentes, o sanctus aequisinus octauo libro de ciuitare Dei cap. . o Alexandrinus Pristin contra Iulianum , o ali plures eum afferunt in Mu pro sacra volumina perlegisse, indeque non pauca in sua scripta ransulisse Arί teles autem naturae potias contemplationi δε--ditus de diuinis paucissima scri r nec affl mari quidqua- mouit, quod certis rationibus ex sensu potissimum ductis probari non posset' eque mundi origine, de animorum

immortalitate , de diuina prouidentia , de hominis felicitate , bonarumque actionum praemio ita statuit, ut certissimis religionis nostra decretis aduersari, plurimumque nasori Ecclesia obesse, ac nouorum ei alumnorum animos perturbare ac retardare posse videretur. Accedebant dialogi assectataeque transiationes , o phalerata fustaque oratio, qua delectarunt magis , quis simplex pu rem, prestum concisum Aristoteticum dicendi gen-.

270쪽

At non multis,oy sui Plato, ac Phiti sopbi priscipatum Lyceum obtinuit ininseque Aristotelis nomen in scholis Philosopho--

να- audiri carpit, ubi sententiarum grauitatem ratiocinandi concludendique fabrilitium inusxerunt, ut ex hoc demum summam is consecutus sit laudem, od ceterorum omnium, qui ou istum phiosophari fuerant sapientiam aut fugauit, aut correxit 'stu sapientia asia veritate Christiana in eiecta, sed retenta atque emendata eis. Hac maiora semper incrementa cepit, atque ita omnium animos conuertit, ut praeciar ima quaeque venia , cerrimaque iudicia, quae singulis alarisas floruerunt; in τη Aristote interpretando furique com mentariis ci Lyrando omnem operam mmdiumque collacarint , τι iam interpretum eiis non fuci numerum inire in

sisque in dieris adeo ferax erit, fertilis Aristotelicus ager inuo increditium quandam in no si homine ingeni vim Mendi , certissimumque summa sapientiae argu

mentum est. Propterea ab eisquentia Roma

na parente inguiari in Philosophia se e

dicebatur, quo nihil acutius, nihil potitius sepositi. Ab aliis miraculam se monorum Matura, qui secubari fuerit dimno mamis