Antonii Bononiae Beccatelli cognomento Panhormitae Epistolarum libri 5. Eiusdem orationes 2. Carmina praeterea quaedam quae ex multis ab eo scriptis adhuc colligi potuere

111쪽

LIBER

sibi vult draco ille suus : qua in re, nisi fallor, satisfaciam probe, id I subito renuntiabis Andreae nostro: N posthac Lauda dirigito literas apud Antistitem

Deorum mel. Interim,quod facitis,pugnetis pro parte contra Rhodianos,genus hominum teterrimum. Postremo fac per Deos te oro fili,ut singulis diebus a te literas recipiam, S meam hanc parulloquentiam feras aequo animo. Vale. ue. Panhor. Francis o Piccinino illo.

tum te literas Papiae accepi, ne

anteriores illas adhuc olfeci. Q uicquid ad j figurationes scribis, mirifice placet,& ut pietati,acsbidio Principis,sic diligentiae tuae habeo gratias,at Principi latis iciam oportebit:verum est opus Ut Lauda repetam pro pingedis imaginibus :qua de re Andream etiam consultes, velim , & ad me tecum per proprium nuntium sine mora rescribas. Igitur Principi satisfacturus sum,deinde Mecoenatis desiderio post renab tibi literis aureis. Interim,quod saepe dico, ras aequo animo parulloquentiam meam, tum apud Cambitina curiae lumen excusatum me reddaS. Mitterem ad te luculentissimos quosdam versus, ad me nuperime adsignatos, nisi vererer ne perdantur, utpote e Papia venientes. Tu vale meum decus.

112쪽

sECUNDUS so. t. ' Panhor. Accinino Magno. S. P. D. I teras tuas illas, quas nondum olfeceram, accepi,sensit iam unguenta, S suauit*tem

mularum: tum des terium erga me tuum eX imo, ut aiunt,corde sum exosculatus.Curabo iterum Principi satisfacere,quod confido fore:aim utina ne pictor ille Laudess me detineat in mora, eoq; pacto praeueniant riuales.quod velim,quoad liceret, animaduerteres, nam studeo illos vel celeritate superare:sed me angit,quod Lauda: no extat pictor,praeter eum quidem,& unum δε iustumn senem,& dissicilem. Ibo cras igitur Lauda,ut hoc mane ad te verbosius scripsi. Caetera committo amori,& diligentiae tuae.Ego sexcentas quidem figurationes animo habeo. Vale meum lac.

ue. Panhor. Francisio Placinino Pio. S. S. D. Michaele nostri huius Pontificis nepote homino,ut nosti,perhumano,& tuo,accepi tuo nomine,ine es le immemorem magni Cambun ingratum δε fortunas hominis potius quam virtutem,aut amicitiam sequentem non est ita, non est. nam quod ego struo,nisi sis Oedipus,diuinare nO potes .amavi iam Cambium, id & tu scis, & vero omnes intelligunt:amo nunc Cambium aliquanto etiam ardentius,id pace tua dixerim,neq; tu icis, neq; alii intel

113쪽

ligunt.Cambius hoc ipsum unus scit,& intelligit: me

cum est Cambius,non est mortuus, no est,uiuit apud me Cambius,loquitur, suauiter philosophatur Item lectitat,pransitat, dormit,ego vel ut Numa , ille Egoria. Tu Vale.. ni. Panhor. Francisio Piccinino. Atis abunde tecum iocatus sum superioria: bus epistolis, satis super q; S in Cremonam

constantissimum inuectus sum, nunc illud Horatianum seruandum. Lusisti satis, edisti satis,tempus abire tibi est. Ioco vel maxime modus dandus, ne scurram agamus: qui pauxillum iocatur,urbanus est, qui saepe,& multum scurra,qui nuquam rusticus. Atqui cernere erat nostri Cremonae pacientia, quanuis enim contumelia prouocatus, per iocu dicta scuterant,accepit omnia,nihil omnino commotus tria xit etenim vitam non per potiones,ut iocabar,sed I

ctiones,ac disputationes: omnis sermo de honestate, de pacientia,de steris suit de te multa quidem loquuti sumus,aderas, quaquam absens,& lectionibus,& drsputationibus noriris,tua fides, tua amicitia,tua stabilitas plurimum commendata est. Quae omnia malo Cremona ipso accipias vivo sermone, quam me adsentatorem putes,dum te meritissime laudo. Dd reliqui est,item intelliges auiditatem meam recuperaridi cuiusdam libelli a Zambiccario nostro, qui ceuties

114쪽

sECUNDUS samihi reddere pollicitus,vereor ne propositum mutauerit,dum differt restituere:tu aute si id feceris,quod unus facere potes,ut codicillii mihi restituat, immo tales tibi sum gratias habiturus , & praedicaturus quasi quendam heneficiorum Deum: potes multa,facis multa,sed nihil ego a te unquam maiore cum d siderio expectaui, quam nunc codicillum hunc animulam meam. Vale.

ni. Panhor. dreae Palatio. S. S. D.

Udio te per quam iucundum esse Cambio

meo, proinde vel ea sola ratione cogor te

prolixe diligere: viri quidem illius iudicium

tanti facio,vi quos ille probet, ego venerer, quos diligat, ego deamem, quos ue observet, ego religiosiss- me colam. acre nimirum & singulare iudicium est Cambio, ut qui iuxta secum non sentit, is nihil se tiat oportebit. Alioqui sunt in te quoq; artes imgenua , mores egregii, studia deniq; humanitatis, atq; omnia insigniter. Q uas ob res etiam qui em a te non incenditur, barbarus utiq; ferreusq; est. aciunt haec, at alia huiuscemodi, ut te,licet absentem, & quem nunquam viderim, unice diligam, di abs te redamari quam maxime desiderem: quod si concesseris, ingenti me profecto voluptate assoceris : ea si quidem voluptas, quae ex amore proficiscitur , una est & prae aliis iucunda. Qua in ve

115쪽

LIBER ne me fraudes te peto,& si pateris,oro mi iucundissi me Andrea. Bene vale.ex Cambio viro primario intelliges desideria,& vota nostra, quae tibi iterum atq; iteru commendo,omes me mediusfidius hoc tuo beneficio, mel uti,& frui poteris pro tuo arbitratu. alat. Panhor. ydreae Palatio. S. P.

Ccepi nuper a Cremona nostro quantope- Ire me quotidie augeas, ct honestes apudi Coesarem, & Meccaenatem, quod quidem

haud nouum,sed periucundum mihi extitit. ea enim natura es,& ingenio praeditus, ut semper bcncfacere studeas,iis praesertim, quos aut doctrina, aut bonitate praeliare arbitraris:facis prosecto quod dobes, nihil enim virtutis proprium magis est, quam viris potissimum bonis prodesse:nci conuenientius natura tuae, quam benignitas, ait humanitas. sed utinam ego talis vir sim,qualem me existimas, utq; alii paria

ter me existiment,contendis, & eniteris. equidem nihil addubito tua haec de me singularis opinio magna ex parte & te,' tibi credentes frustrabitur:sed eo me

consolor.quod me saltem gratum, S memorem virum intelliges,ut si praestantia non respondeam, me tamen tibi,vel ipsius animae debitorem perpetuo confitear,& decatena Emissi me ergo tuis beneficiis,quos posthac non uteris,& abuteris,erit non quidem modestiae, sed insignis cuiusdam potius auaritiae,ut intelli

116쪽

gas nihil mihi voluptuosius euenire posse, quam si me familiarius, & liberius uti coeperis. Quod reliqui est accipies a Masino fratre suauissimo, quem si studiis hisce nostris addixeris, tantum illi confera, quantum summa mea erga te δε tuos omnes charitas,&obligatio exigit:& summatim nisi mea opera, meisq; facultatibus uteris,in fratrum tuorum praesertim orna mentis,facies sane rem impiam, mihiq; admodum grauem,S molestam. Uale mi Palati dulcissime. he. Panhor. udme Palatio. S. P. D.

Um euntem, S redeuntem a Sigismundo Coesare Benedictum Fortiuatem vistassem hic Ticini,vix primis illis salutatoriis verbis absolutis sermo de te statim incidit amplus quidem, atq; magnificus, mirifice enim de te, tuaq; industria sentit,&iudicat,mirifice praedicat. homo est, vinaca fert opinio, unus omnium memor,& gratus,& in que beneficia nulla perdantur, a te prasertim, a quo & si immortalia beneficia accipisse autumet, & quibus

haud quaquam referre gratias queat, tamen ea Verborum magnificetia,& auctoritate te eXornat,Vt m

iores a viro grato desiderari neq; debeat,neq; possint. Qua ex re tibi plurimum gratulor, quippe qui talem

tuae virtutis buccinatorem,& praedicatorem inuen ris:amat te tantum praeterea, quantum demiratur,

nec me in amando fallere potest homo omnium pum

117쪽

LIBERrissimus,ac luculentissimus:in prouerbio est, ut tussis, sic nec amor occultari potest. Dii boni qua ille assectione de te loquitur, qua pietate deosculatus est fraterculos tuos,qua tandem auiditate sitit Abbate Masinum, qua gratia,quo studio, qua charitate complectitur tuos omnes Iam vides quid a te vicissim, quid a nobis omnibus faciundum sit,si in amore vinci nolumus:qua in re superari maxime turpe est igitur hortatu meo hominem, quod facis, honestabis, & augebis,tuisq; hanc supellectilem auream conseruabis,&continebis aeternum. Vale. c., lat. Panhor. Cudreae Palatio. S. P. D.

I mihi aditus ad te pateret, & nostri Principis interdictum ita permitteret, non literis ego tecum egissem,sed aduolassem nimiru, ac coram misseria te solatus:non proinde quia ad dolorem admodum medicina indigeas,forti enim,& armato animo esse consueuisti,sed quo ipse pietatis ossicium,&charitatis munus explessem . Sed veter licet ad te ire,hoc certe nusquam prohibebor, animi sententiam literis commedare. Heri itaq; nobis adlatum est acerbissimum,& infelix nuntium de migratione

Alexandri fratris:quo primum quidem indoluimus, ac quanqua inter Philosophos & nati sumus, ct quotidie obuersamur,non potuimus non comoueri morte ornatissimi, ac consumatissimi adolescentis . mox

Vero

118쪽

vero ut rationis,& sapientiae arma, atq; antidota se currerunt,leuati sumus: & ea sunt. Principio sic omnes natura creati sumus, ut mortalitati debeamur,

neq; personarum delectus vllus,nel discretio est:moriuntur diuites, moriuntur tenues et occidunt pii, cci

dunt impii:deficiunt pueri,deficiunt senes:&, ut Satyricus noster inquit,Ossa vides Regum vacuis exuta medullis. Itaqr Dei, & naturae instituto nascimur, ut moriamur ut cum tale aliquid obtigerit,piaculare sit, non aequo animo ferre, quod Deo placitum est, ct naturae. Quod ' Satyricus alter clegater ait. Lentus fit patietia quicquid corrigere est nephas. Deinde cum nutus vitae perpetuos labores,fluctus, atq; pericula repeteremanfinita quidem S corporis, di animae, satius, tutiusq; existimabam hominem mori, & Deum Patrem repetere,dissolui,& esse cum Christo, quam hic vivere,ubi vita mors certa foret, ' alterna. Sane bonis,ct emendatis hominibus, praesertim christianis nihil charius, nihil optabilius esse potest, aut esse debet,q hisce exuuiis, ut ita dicam,carcerariis exui,eoq; migrare,ubi beati amo fruuntur sempiterno. Ea ratione credo adductus Empedocles Agrigentinus pater ille Philosophorum S decus, Aetna insiluit, sortiter quidem, S sapienter, ut & Philosopho, & Siculo

par fuit. hoc enim ipsum, quod reliqui sero omnes mori existimant, ille vivere est arbitratus. Atqui nobis non gentibus , sed christianis id quidem non

119쪽

LIBER licet,mortem nam nobis conscire diuinae legis pra cepto prohibemur:si mors autem accidat, ses vltrbosterat, suscipienda alacriter est, atq; amplecienda, quasi Dei immortalis beatissimum donum.Hinc P ricles Atheniensis cum clarissimis duobus filiis esset

orbatus,no modo vultum,aut Orationem, quam per id tempus agebat,non commutauit, sed ne coronam

quidem capite deposuit. Praeterea quis mihi affirmauerit nostri huius adolescentis vitam diuturniorem non propinquorum, & necessariorum exitio futura Erat in faucibus hostiu ,erat praeses exigui oppidi, &immuniti:poterat ergb vel facile expugnari oppidii, re adduci ipse captiuus.Pone eum captum, que Utilomnes admirantur esse non captum, non tunc & Palatianae domus calamitas subsequebatur, & amicoruomnium desolatio captiuitate uniusZScite admodum Epithetus Philosophus:Non omnimodo Diis exosos eue inquit,qui hac vita cum aerumnarum varietate luctantur:sed esse arcanas causas,ad quas paucorii potuit peruenire curiosias. Ego mihi saepe persuas, quicquid bonis in vita accideret,quanouam id triste, aduersumq; videretur.esse lucrifaciencium atm eum prorsus tutelicem censendum, qui semper felix habitus esset in vita. Postremo virtus ipsa, ac bonitas Alexandri obuersabatur oculis meis, S grauitas in adolescente,qua posset etiam senes prouocare, & vincer religio in Deum, pietas in parentes, studium in

120쪽

more Xenophontis Socratici maiore ex virtute adolescentis voluptate, quam ex obitu dolorem percipiebam eius enim virtutum memoria, quanuas ipse decesserit suavissime fruor,atq; delector: sola enim virtus non interit, quae & facit, Vt nunc, semperq; vivat

apud me suauissimus Alexader. His ego,& similibus Andrea fili rationibus, atq; argumentis me ipse consolatus,institui ' Palatiolum velle delinire:is enim accepta desideratissimi fratris morte fleuit ad horam,

mox libros poposcit Tullii, di Bassi, quorum' lectio

ne,& exemplis ipse erigeretur. Tum ego oportunitatem nactus,Heus inquam Palatiote, quo pacto fers optimi fratris calaminum Philosophorum fortassis oblitus es 3 num sortissimorum hominum, quos cum mortem filiorum, tum patriae euersone, tum squid etiam tristius fieri potest, magno, atq; robusto animo tolerasse,crebro lectitamustium ille,grauiter, fateor,

primo nuntium audiui, mox Vero Vt in mentem v

est, quamplurimos esse homines, qui nullos fratres habuissent, mihi tres adhuc reliquos esse florentes omnes,& ornatos aliquanto sum refocillatus, Deos laudesn gratias de superstitibus habeo potius,quam ut defuncium iam amplius lugens, ingratus, ct iniquus videar erga Deum. Habes nunc quibus egon egregius puer Iphicleus Palatiolus argumentis 2 moer νς, ii omni propemodum afflictione liberati simus,