장음표시 사용
141쪽
LIBER cis nostri negotiis circumveniaris,ut, quod aiunt, senete,& respirare vix queas,haud absurde facis,si in te dum cum fratre praesertim iocaris: atq; hanc tibi remissionem animi potius delegeris, quam vinum illua Catonis,& Scipionis saltatu. Sed his millis,quis enimneiciat viris grauibus,ac sanctis interdum iocari licere3 Ad epistolam tuam redeo perlepidam quidem lam,& undequat festiuam. Eam ego lunamacu v luptate non dico legisse,sed ebibisse quodamodo m lii visus sum. Dilexi te quidem antehac humanitate, beneficentia,& qua plurimum commendaris aequitae
te,ac fide,nunc etiam tua hac comitate,& iucunditate
me tibi in perpetuum comparasti. odi nimirum rutticos quosdam homines, immo vix quidem homines, ab omni iucunditate,atq; humanitate abhorretes. Ut autem a me quoq; & fortasse diligentius intelligeres
ea,quae a fratre iucundissime requiris, veritus ne ille dum tibi rescribit,multa taceret, quae cora inter am
cos,& cum risu narrantur, ab ipso singula pericruta tus sum,quae tibi exponam. Manc namq; salutaui gra . tia sponsum adii,atq; his ultro,citro h dictis,quae primo congressu famillares,& amici consueuere , continuo illii rogo quonam pacto valuerit in armilustro
Tum ille subridens,viriliter inquit, na perduellis prostrata simul,& deuicta succubuit. Verum operaepre tium est audire mi Alois,quibus eam verbis,& bla , diloquentia deliniuerit .est mea quidem sententia Lan
142쪽
Σalotius noster ut multis ins gnibus ornamentis at primc praeditus,sc vel maxime eloquentia excellens, vide eo recte id dici queat, quod de Venere tradit Pocta. Dum loquitur,vernas assiat ab ore rosas :quanquam in hac re non ipsius Ciceronis, aut Demosthenis eloquetiam magnis ecerim:facile est enim volentem cogere. nulla enim tam dissicilis, tam rigi- .da,tam Sabina, ta barbara est,inquit Pocta,quin fattacto mollior illa viro .Caeterum excluss tandem ambitris solus solam continub amplexatur, deosculatur, lenit etiam verbis blanditur sedens prope lectum. Mea inquit Valentia, sic illi nomen est, tua uitas mea, corculum meum, siae tuos ocellos deosculer,sne te gestem in sinu,mea rosa, meu lilium .Exue te vestibus iam animula mea,mel meum. Nox multa est edormisco iam. Illa autem inuitar smilis tandem exuitur, thorum petit, vultu subtristis,& verecunda. Contra Lanzolottus noster proiectis vestibus ad eam aduolat,amplecti tentat. Non consentit illa, quinimmb modeste repugnat. Tum miles noster, quid
rei est Valentina mea bella bellacula, non hostis, sed
sponsus sum, cur refugis sine te tangi mea vita, siae te amplectar voluptas mea. Tum sponsa, Polypi inquit amplexus vereor. Ah noli,inquit Lanzalotius,id vereri animula mea, ut quicquam in te facturus sim, quod tibi graue, aut molestum suturum sit. Nosti quam e Rictim te deamem, ut ne meos Oculos, aut
143쪽
LIBER animam,aut quicquid in vita milai gratissamu est,certe magis. Plane siquid tibi moleste accidat,quod abominor, id mihi diuidue sit oportebit. Id cum ita sit, tui compertum habeas,quid est, quod deinceps vereare mea lux ξ sine te iam amabo amplectar, tuosq; sidereos tantum ocellos deosculer. Sed litus arat miles noster, illa quidem refragatur vehementius,nec quicquam auscultat, quinimmo flere coepit. Tum Lanzalotius id minime ratus missis iocis,exquisitiore quodam dicendi, ac suadendi genere opus esse arbitratus aurpe enim, & ignominiolum est viro forti, &magnanimo puellis praesertim vim inferre.Igitur suspirans inquit, Uerum profecto perhibebat miserum me,duist urum spontam difficilem, morosam inamabilem, moestam,quod nuc ecce periclitor, & assentior illis mehercle. Nam quid hae lachrima sibi aliud poscant,quidue portendant non video, nisi fortassis me marito, quod aiunt, minime contentaris. Putaba equidem hoc loci sponsalitia, non funeralia celebrare,
tuumin in me amorem verum, ac mutuum sentire,
non odium,non lites: senil c6iugium, S perpetuam tecum,ac tranquillam inire societatem: non tumultum, atq; diuortium Hoccine genus tuum praeclaruillud,& abunde spectatumZhoccine parentum honestissimorum hominum educatio Decetcnim generosas,honestasq; virgines taciturnas, S mansuetas esse, nec minus faciles, & obtemperantes marito. Qilaod
144쪽
sECUN Dus 4s vero aiunt mulieres nescio quas solitas prima nocte maritis obsistere,id ut turpe, & indecorum, ita vilissi-naarum est mulierum. Tu maiorum tuorum mores,
ct dignitatem tibi vendica,tuum ordine imitare : sine plebeculam suis dcturpatis uti moribus.& cosuetudine:placeas summis hominibus, placeas morigeratis: placeas vel praxipue marito, reliqua illam faxem popularem damnes,' asperneris. An reris fortasse nostram hanc coniunctionem quicquam tibi amaritudinis adlaturam erras medius fidius.Si rite memineris animaduertere nonnunquam potuisti, quam sponsae omnes manc surgant solito hilariores, tormosiores, iucundiores. Num hax amaritudinis coniectura estpan no potius suauitatis,summars voluptatisZCarterii sunt anus edentulae,quippe quae inuidia maxime flagrantes,eo modo virgunculas, & nouas sponsas territare consueuerunt,ut qua ipsae iam pridem voluptate
casiae,& orbatae sunt, ea velint & reliquas priuatu iri: pallidu profecto genus, macilentum, deforme, tetrii, versutum,' puellis semper aduersarium, inimicum, damnosum. Sed dispereat vetulae omnes:tu,quod natura docet, quod religio permittit, quod suadet volui tas,quod omnes factitant,ne exhorrescas. Noli meaux aduersari amplius mihi sine te iam dictauior c lumba mea. His, pluribusq; verbis longe suaui ribus, mi Aloisi tandem germanus tuus, Vir meo quidem iudicio disertissimus, voti compos essectus ,
145쪽
LIBER arce,quam oppugnabat,amice potitus est. Ex his facile intelligis, te fratrem non infantem, S eneruum, sed eloquentem, ' robustum habere, qui duelli victoriam non sine triumpho reportauerit. Tu vale,&laetare, nam caetera quam laute, splendide,& honorificentissime peracta sint , id tu satis nosti, & admirantur alii.
Iterum vale meum .. . decus. Papiae.
146쪽
LIBER TERTIUS. Paubor. Cambio Zambiccario Viro Illustri. S. P. D.
Odierno die,nec prius literae tuae mihi redditae sunt liberales quidem. officiosae, S a te sanc prosectar: quibus a me scire desideraS agnationem, S progeniem meam. Ego Cambi magnifice, etsi quod petis,aliis aperire erubescerem,de se quidem dicere non decet, tibi tamen nihil no assentiri persuasum habeo Sum igitur E questris ordinis, Henricus enim pater Eques creatus esta Martino quonda serenissimo Siculoru Rege:a quo dignitates, honores,magistratus & quidem amplissimos assecutus est. Ego vero natus luna patre Praetore,quae dignitas apud nostrates praecipua eli, sororii quoq; mei Equestris sunt gradus.Fratrum vero alter praeclara sapientia Iureconsultus,alter,&item tertius ut nobiles agunt, disciplinae militari, ' ingenuis artibuS Operam dantes.Sumus praeterea, si quid ad rem attinet,multitudine prope innumerabiles, diuitiis,cO-
147쪽
LIBER piis,necessariis, assinitate, gratia, absit verbo inuidia, pollentes apud Urbem Panhormitana. His Panhormit cognomentum est Bononia, illinc enim a quinq; ct nonaginta ferme annis origine ducimus,ex progenie Beccatellorsi: Uanninus etenim Beccatellus auus meuS Bononia profugus ob partes,& Ciuium dissensiones Panhormiti traiecit. Ibi innumerabiles ferme filios,filiasq;,nepotes,neptesq; procreat, aucto ii numero, firmatos domicilio,Bononiam reuerti cu posset, noluit.Bononiae vetustissima est familia, ab octingentis quippe annis extat memoria domus nostrae.
Fuit ille primus auctor familiae Eques Regis Angliae
orator ad summum Pontifice: sepultus eri Bononiae apud Diuum Ioannem in Monte,eius sepulchro,nisi falloriantiquius nil est in patria tua.Eorum domus,&palatia extant adhuc iuxta Diuum Stephanu,' plurima,& vetusta. Helena Caniculorum parens,& Dorothea Guetadinorum,ex nostra sunt familia .Extat etiaMalatesta quidam,vir bello industrius, familiaris, &amicus Principis Caroli Malalestae: in cuius aula Bononiae ostendes arma,& insgnia domus nostrae, vetustis clipeis,& umbonibus inscripta,alas videlicet,& desuper alas viperam diuorti Principum Mediolani insgne. Illo rci quidem partem sustinuertit semper maiorcs mei, a quibus & pluribus donis exornati sunt: cuius argumento tibi litipsa illa vipera, quae nostris eminet armis. Hinc etiam Panhormitani mei mem
148쪽
T E R T I V S 48riter,& summo cu animi desiderio, ac fide prosecuti sunt Mediolani Principes: quibus quippe pro antiquis bene meritis debent res, membra, atq; etiam animas. Et cxtat adhuc in nostris Panhormii quidam, cuius affectio, cuius etia audentia, ne audacia di Xerim,
pro huius nostri Principis amplitudine pluribus innotuit,9 Principem fortasse non latet .Praetereo hoc loci epistolas, tuas quotidie ex Panhormio accipio, quibus me monefacitit inci,uti nulli me dedam in Italia, nisi eorum domino diuo Principi Philippo Mariae, cui soli, ut eorum caetera, sc& meae music debent. Ex quo hactenus nonnullorsi ego Principum,ut ita dica, seruitia,& munera repudiaui,atq; reieci:aut enim Philippo ipsi dignissimo Principi interuiet nausula naca,
aut certe perpetuo obmutescct. Habes igitur origine
meam mi Cambi, qua in re si quid impudenter, aut inepte a me dictii est,erit quod tibi potius imputetur, qui id ipsum ut scribere exigisti,no mihi, qui viro summo,ac modostissimo, mei q; amantissimo obteperauerim. Aberrare quide haud poterit,qui Cambio more gerit. Tuus posthac labor erit imperarc. mihi iussa capessere. Vale,nam caetera fient,ut desderas.
t. Panhor. Cambio miro Illustri. S. P L . a MU q primu mihi reddita fuit epist6la tua,ti It tibi respodi non quide *llabatim,ut soleo,literis praesertim tuis,sed tu particulae,qua pe
149쪽
LIBERtebas a me progeniem,& genesim mea. Qua in re siquid in respodendo peccauerim, peteti tibi potius i mputandu,quam mihi certe, qui obteperaueri m bono, ct spectato viro, meis plurimum studiose:non quod ex meis quicqua laudis expetam, aut existimationis,milcrum est aliorum incumbere famae, sed quia tibi, tuaeq; auctoritati quavis in re mos geredus fuit Ego,s nelcis,id vehementissime studeo mi Cambi,ne a maioribus meis degenerem,ne ue tuum de me testimonium,vanum,aut falsum habeatur,nel modestiae minus mihi curae erit, quam mus arti. Hermafroditi versus est, Scilicet impuris Pegasis unda latet. Crede mihi non potest Poeta quisqua euadere,nis pius,& smplex animo:siquid vero in adolescentia locati,& vagati sumus, Q u.rdam cum prima resecantur crimina barba. Postremo velim desinas de me adeo magnifice loqui: commendare enim quempiam supra mOrem,non honorare,sed rectius onerare est. De his satis, superq;. Aduentus ad nos tuus mihi iucudissimus, ct felix est. In portentum illud hominis iamdudum nihil scribo, occupatus videlicet non tantum negotiis, quantum spe,& futurae vitae euentu, quicquid tamen edidero, primus omniti leges, ac perleges. Aeneam tuum nondum retractaui,recorrigam profecto illum .el ad fastidium,s modo morae patiens fueris,sin minus,mittam ad te interim Virgilium meum. Tu contra si Liuium meum interlegendum aliquando emen; daueris,
150쪽
TERTI US 4sdaueris,haud facies inofficiose. Literis hesternis,nam puto te illas recepisse iam, respondeas,te peto,paulo prolixius,utinam prosperon tranquillo nuntio. Uale meum dec .
E neam tuum mea opera recognitum, atq;
recorrcctum ad Christi Dei optimi natalitia tibi restituam: maiore quidem ex parte iam emendatus est, cras enim octauum librum ata luam.habui adiutorem Maphaeum Uenium Poctam haud reiiciendum, interdum Catonem Iurisconsultum,nec a Poetis abhorrentcm.Dcisthac tua peregrinatione multi multa, ac varia disseminantem,si res nota est aliis,non facis amice mihi illam non renuntiare. ital si modo fas est,fac ne potius ex aliis,quam ex te accipiam quicquid ad rationem vitae, ac fortunae tuae pertineat. Haec eo spectant, ut intelligas, nihil me vehementius concupiscere per haec tempora, quam intelligere, quorsum euasura sit haec tua profectio, quae feli x,ct fortunata sit.Rursum adiicias, an hac tratitum daturus sis,alioqui Mediolanii, ut te ipsum tantum videam,acceda , teq; deosculer ante digressum. Si qua ex parte prospicis me posse conducere itineri tuo,intreeide iubeas, vel capitis periculum adire non verebor,s modo tibi quiuero prodesse, saltem preci bus,ac votis nusquam defuero. se mea lux.