장음표시 사용
501쪽
ubi docet: Minos una rum Chryso regnanter orationes suas pro hominibus Deo ooerre: b num atqui utile esse, eos in eare., B ob bene is impetranda a Deo per Filium ejus a um Chria suin Dominum nostrum, qui solus noster R demptor dc Salvator est, is eorum orationes,
Q. Potesne probari, antiqvor Patrer. yr morum nempe saeviora M. ad Sanctorum Interis cessionem recursum habui se R. Et quidem manifestissime. . Patres Concilii Chalcedonensis anno 43 I. Celebrati. in quo ogo. Episcopi interfuerunt, ita lo-Juuntur Aet. ri. Harianus posi mortem rivit. fartyr pro nobis oret. S. Basilius. qui vixit annis 37o. in oratione in quadramnia Μa tyres z. Qui, inquit, ait a premituri gusta. ad hos confugiat. S Gregorius Nazianaenus anno anno 37O. oratione in S. Cyprianum et n. inquit. e supernis nos o Hee, Θ myurum hune sanctum diriρα S. Gregorius Nysi nus, S. Basilii frater, anno 38o. in oratione
in S. Theodorum : Intercedere. Inquit, ae aemprecare pro Patria apud communem Regem G. Dominum. S. Ephrem anno 365. in sermone de laudibus Martyrum, precamur, inquit, vos beatissimi Martyres. ut pro nobis miseris resereatoribus Dominum interpellare dignemini,ue superveniat in nos gratia Christ. S. Hieronymus anno 39o. in Epitaphio S. Paulae: Ie, inquit, o Paula, b evitoris tui ultimam i aestuum orationdbus juira: Iris V opera tua
502쪽
orare pro Martyre, cujus nos debemus orationia ibus commendare. 'Praetereo caeteros Patres, qui a princip)ousque nune testimonium perhibuere de imtercessione Sanctorum, & Reliquiarum Cul
Q. quodnam es discrimen inter modum, quo Dei, re modum, quo Sanaorum auxilium imploramus y , . ' R. Caleehismus Concilii Tridentini pa 4. titi quis orandus st 3 quaestionem solvit his verbis: Precamur. mPuit, Deum, ut i e ves bona dei, MI Iiberet nos a malis. A Sanctis auqeem, quia gratiost funt apud Deum, fletimus, ueno i patrocinium fuse'sant, ut nohis a Deo imis petrent ea, quorum indigemus. Hine duas adis 'hibemus precandi formulas disserentes, ad Deum enim proprie dicimus: miserere nobis; audinos: ad Sanctum vero, ora pro nobis.
Q. Sanctorum Invocatio nunquid dieipyle rinjuriosa Chrso sesi mediatori inter Deum Uhomines ' .i R. Hoe dicunt Haeretici, sed inepte, quia I. ut fatentur, non fit iniuria Christo Mediatori ex eo, quod Sanctos hic viventes , oramus, ut intercedant pro nobis ad Deum et . 'ergo similiter M. a. Oramus Sanctos, non ut Μediatores primarios ex natura U Ucio, ut est Christus,
503쪽
494 noris A meaeo qui est Μediator per excellentiam Redem. ptionis & Sanctificationis nostrae; sed ut Nediatores secundarios subjectos Christo, ct potius Intercesores . tanquam amicos &domesticos Dei: Tantum .abest, ut Chris
tum Mediatorem excludamus, cum omnes orationes nostras ad Sanctos porrectas, non aliter concludamus, quam per Dominum m
Nec, quod recurramus ad Sanctos, eo que honoremus, officit honori Deo debito, quin potius ei honorifieum est, quod ejus amicis di domesticis honorem exhibeamus ἔquemadmodum Principi gratum est. si eius Aulidis officia deserantur. Q. Cognoscuntne Sancti Orationes nostras R. Sectarii dicunt, Sanctos nullam habeo re notitiam eorum, quae sub coelo aguntur, citantque illud Job i 3. Sive nobiles fueriint ' 'lii ejus, Me ignobiles, non intelligent: Item illud Eccles. 9. Mortui nihil noverunt a Furi Haee loea ct similia parum faciunt contra
nos, solum evincunt, mortuos res vivorum uon cognoscere, si natura, vitaque corporea,
ut sensivus affixa, spectetur: Homo enim mortuus omni cognitione & sensu destituis turr Deinde Ecelesiasticus loquitur de quisbusdam impiis, qui, negabant immortalitatem animae: non mirum igitur, si in personaeorum subdiderit, mortuos nihil nosse amplius. His non bbstantibus dicimus, Sanctos, licet ex sese agnoscere nequeant voluntates
504쪽
nostras, eum hoc sibi reservarit Deus: omonia tamen & singula quoquo modo ad eos pertinentia rescire, sive ministerio Angelo. rum , cum sint administratorii Spiritur, misi propter eos, qui haereditatem eapiunt salutis , ει 've Deus ipse singulari revelatione illa eis manifesteti Seu denique in Essentia divina, c jus clara visione fruuntur, tanquam in luci dissimo speculo, ut es communioe Theo gorum opinis, ea illis manifestentur. De his omnibus tamen nihil definit Ε elesia. o. Si Sancti ex se nihil nossent, qua ratio , ne diei potes; talis, in se S. Mane cur hane mishi eonee sit ratiam, a tali perieula me liber si ΤR. Hoc dicitur improprie: non quotire ipsa per se ipsum Sanctus miraculum ope in ratus sit, vel quod postulatum favorem ipse dederit, sed quia meritis & precibus suis a Deo impetravit . ut talis gratia nobis Et sie honor Sanctis impertitus in honore missius Dei redundat. βQ. Quomodo hoe disendum sit, Ii Beati 1ion
merentur, eum sint in termino R. Quod si1eut Beati impetrant aliis. αnon sibi, orando, ita causant meritum riun sibi. sed aliis: Oratio enim Beatorum estu iis spositio de congruo, 'ut propter eam Deu sconcedat illud , quod impetrant illi, cui pei. tunt, ct tunc meritum non Beatorum prosit.
sed pro illo, cui redditur, quod huic merito
505쪽
4s6 De ximo Ammis quasi pro praemio proximo correspondeti
Scotus in 4. dis. 4s. q. q. t 'Q. Invocatio b Ciatus Sanctorum non Idololatriam sapiunt Nullatenus, quia in illos ultimam n stram spem non reponimus, nec ipsos ut Deos colimus . nec Sacrificia eis offerimus. ut declarat Tridentinum sess. Ea. cap. 3. Et, quamvis in honorem ' ρο memoriam Sanctorum nonnuIIas interdum Missas Melista celebrare transsueverit: non tamen illis Saeri tum o=rridoret, sed Deo soli, μι ilios eoronavit. Unde nee Sacerdos dicere solet, offero tibi Mero rium, Petre vel Paule; sed Deo, de illorum vi ctoriis gratias agens, eorum patrocinia implorae ut ipsi pro nobis intercedere dignentur in GID. quorum memo iam facimus in terris. Ex tali declaratione Ecclesiae plus quam manifeste constat, nullam in cultu Sanaorum intervenire Idololatriam.
Q. Quomodo intelligendi fune n. Putrer quidam dicentes, Deum solum esse orandum Uinvocandum '. R. Citantur quidem ab haereticis S. ID tius, S. Iraeneus, Tertullianus, & nonnulli alii, qui videntur invocationi Sanct orum contrarii, quasi non liceret alium orare di invocare, quam eum, a quo potest petitionis effectus obtineri. Quod si rig6rqse intelligendi serent, n quidem Sanctos viventes liceret invocare. quod nemo dixerit , quod si licet, multo ma
506쪽
gia invoeandi sunt Sancti in Patria regnam
Deinde sancti illi Patres nihil aliud imtendunt. quam quod in orationibus ad Samctos debeamus semper respicere Deum , ut supremum omnium honorum auctorem dc largitorem : Sanctos vero, ut pure interces fores nostros apud Deum: vel loquuntur de invocatione daemonum, non autem de invocatione Angelorum & Sanctorum.
DE CULTU CHRISTI, B. VIRGI- NIS ET SANCTORUM.
Adoratio est honor exhibitus alicui. cum nota submissi is propter Superioritatem vel excellentiam ejus. Licet autem communiter confundatur cum Hener tione ab ea tamen longe distat. Venerari siquidem, seu honorari potest inferior vel aequalis, minime vero adorari. Adoratio late sumpta, pro Veneratione, triplex est; Latriae, Duliae, ct Hyperduliari Latriae Cultus ille est, quem exhibemus in protestationem supremae, seu infinitae disgritatis & exeellantiae; di in hoe sensu soli eo debetur tanquam supremo Numini, cui nos submittimus. Cultus Duriae est ille, quo aliquem coli, mus propter singularem sanλ:tatem, seu exiseellentiam quamdsm supematuralem , quae
507쪽
in eo cognoscitur. Et hic cultus exhibetur omnibus Sanctis. Cultus Hyperdulis, quemliem creέturae
exhibemus propter eXcellentiam magis nobilem dc supereminentem dignitatem, quam habet 1iaper cae toros Sanctos; Et talis en A. doratio, quae debetur Virgini Deipara rati ne Matemitatis divinae . qua supereminet Onan: bus puris creaturis propter sanetitatem
illi dignitati proportionatam. Q. In quo a perunt relata Adorationes ηR. Adorglio Duliae S Hyperduliae non disserunt specie, sed tantum secundum magis & minus. Objectum enim Duliae est
1anct itas creata communis; Hyperduliae vero est sanctitas creata excellentior. Adoratio Duliae & Latriae disterunt, non ex parte amas externi, quia per eandem saululationem possumus adorare Deum & Samctos ; sed disserunt ex parte interni assectus. Per Latriam enim nos submittimus Deo propter sanctitatem creatam.
Q. Quis Cultus debetur Chriso Domino J
R. Cum Christiis sit Deus in homo. uniucaque Persona. . adorandus est adoratione Latriae: Sic de facto Magi eum adoravere: o procidentes adoraverunt evm. blatth. a. Et Paulus ait: In nomine I u omne genu si Rutur. Philipp. 2. Concilium Constantinopolitanum anath
matizat eum, qui Verbum Incarnatum cum proin pria ejus carne non adorat. Canon. s.
508쪽
Smbesu ais Et ratio est, quod sicut in Christo verum Deum, & verum Hominem, unamque Personam agnoscimus, ita cum uno cultu & adoratione colere debemus. Atqui Deo deis hetur cultus Latriae, ergo similiter & Christo. Et licet sola Deitas, seu Persona Verbi sit ratio adorationis Latriae, tamen humanistas terminat eandem adorationem propter unitatem personae, in qua unitur Verbo. Stetit eodem actu adoramus animam alia cujus Sancti. & corpus ejus licet sola sanis ctitas animae sit ratio adorationis, quin codipus unum totum constituit cum animae Edigo idem est de Christo homine. Verum quidem est, quod si separaretur actualiter humanitas ayerbo divino cum sit
creatura, non esset adoranda adoratione abis
soluta Latriae, sed vel respectiva vel Hyperis thuliae. Si quis tamen sic mente humanita. tem separaret ; non recte ageret, multique negant id licere et quia indecens esset. Christo homini Hyperdusiam exhibere, cum meo
Oportet igitur, Christum adorare unica adoratione. Unde cavere debent, qui pop-Iorum instrassioni vaeant , ne similia in scholis inter Doctores agitari solita, rudioribus proponant ; neque aliis sine necessitate, & nisi aut ab ipsis interrogentur, aut capazes respon-
gynem apte intellige.di judicenturi
509쪽
soo De nono Articula Q. Cum Saeristia christo non osserantur. nonne bene infertur, i um non esse e tu Latriae
Licet Sacrifieium sit praecipuus amas Latriae, soli Deo reservatus, non sequitur, Christum Deum hominem non esse colendum cultu praedicto, nec quin possint illi OG ferri Sacrificia. Ideo autem non solet E clesia offerre Sacrificium Chriso Deo homini, quia nullum habet Sacrificium praeter Euis charisticum, in quo Christus ipse est Rosia, sicut fuit in Sacrificio Crucis. Est etiam Christus simul cujus ossicium ejus nomine obeunt nostri Presbyteri; unde non miri m. quod Christus sibi ipsi non offerat, nee sibi offerendum commiserit nobis. Sacrificium istud offertur a Christo, Smeer otum miniserio, inquiunt Patres Tridem
Q. Esne Crux Chrisi adoranda R. Cruci illi, in qua ipse pependit, domortuus est, ac pretioso suo sanguine pudipuravit, & partibus ejusdem, quamcunque formam retineant; idem est de Clavis, La cea, Velo, Sudariis, & Corona spinea. His omnibus debetur Cultus Latria, sed respecti M. Et hoc constat ex perpetua Ecclesiae Traditione & praxi, quae suuiiseram Crucem, cui fixus est Christus, hucusque Venex ta est, duoque Festa in ipsius honorem instrutuit. scilicet propter Inventionem ejus, S. Ea
510쪽
Deinde, secundum Concilium Tridentianum, sessi 26. Imago est adoranda eadem adoratione, ac prototypus ; sed Crux est
imago Christi crneifixi; ipsa siquidem visa ducimur ad notitiam ipsius JEsu Christi ermeifixi r ergo adoratione Latriae digna est . Praeterea Crux illa consideratur in ordia. ne ad Christum Deum , quem repraesentat morientem pro nostra Redemptione, sed Christo debetur cultus Latriae, ergo & Crinei : si enim Christus ut Homo & Redem. Plor per mortem Crucis meretur cultum Lautriae, Crux ipsa ponitur inter objecta termi
Dixi rassi rective. Nam Crux illa, sicut &alia Dominicae Passionis instrumenta, ex hoc capite summe sunt veneranda r attamen in se solum considerata Crux lignunt est, creatura est, nullam habens Dignitatem super alias res similis naturae. Idem dicendum de Clavis, Funibus, Velo, Lancea &e. ergo illis non debetur adoratio Latriae, nisi respective, ratione Crucifixi, seu JΕsu Christi; ut fuit definitum in Synodo Nitima II. ct in Consantiens contra Wiclessum. Tota igitur ratio Crucem venerandi est. vel ob conta Eum Corporis Christi, vel ob cooperationem eum ipso ad opus Redemptionis materialiter; sed haec motiva non sufficiunt, ut ipsi eultus Latriae exhibeatur, quia in se nihil divinum habet, sed est res inanimata, insensibilis, materialis, creata din.