De separatione liberorum ex jure germanico cum primis Lubecensi

21쪽

tes n qui ct coheredes co hoe est eondomini audiunt & dissortes distinguere. P,

COMMUNIO BONORVM ALTERO CONI VM MOR O A. SUPERSTITE CUM LIBERIS CONTINUATUR.

Quemadmodum igitur communio parentibus & Iiberis in boo

Ius communibus aequale ius concedat. quod, quousque finis eius durat, inviolatum esse debet; ita nihil naturalius est, quam ut ea

morte alterius parentis haud soluatur sed potius ab arbitrio superstitis parentis pendeat, eamdem cum prole sua continuare. VO- eant hane eontinuatam communionem Iura Germanica den mi , vii ex iure Badensi, di Palatino docuit HEs NE cclvs a), & e

primit Ius LunEcENfE b non minus quam WVRsATICVM - o formulat in Geius unae Verriis besemen Herben. Vnde consequi videtur, liberos, quamdiu finis communionis durat, ad divisionem bonorum prouocare non posse. Expresse ita constitutum legimust IVRE LusECEN si d et Stiriae δεν - , die Hau Helbet hesitam

hexedes vocantur bonorum confortes in charta d. a. II 87. ap. WEsTPHAL. t. II. p. 22I .

d) L. a. t. a. a. s. iunct. ML ILQ9. ΜEv. ad L. a. t. a. a. a. STE IN P. II. S. a 3. Hinc paroemia: Lango.

22쪽

is assen Gumn 8c consentiunt in hanc rem non minus I. RALEM. ce , Lus HAMovRGENfE D N BREMENfE g) quam iussinita statuta, magna rennura ab ILL. BOEHMEsto,ch adducta. Quae communio cum iisdem conditionibus, quibus vigente adhue matrimonio stetit, cum liberis continuetur: inde constabit, rerum in communione existentium dominium non fieri solitarium eonimgis superstitis, ut quidem putat b. A LvDEwia si , sed integrum manere liberis rerum eommunium, quod iam antea habebant. condominium ita ut non opus sit, istud demum ex iure deuoIu-

to repetere. Hoc tamen aeque certum est, earum administrand eum potestate, cum iure dirigendi actiones liberorum, adhuc mi mrennium. coniuncta ac proinde tutela fructuaria. hoc est, ipse

Potestate patria Germanica, fungi parentem superstitem. ideoque matri non minus quam patri usumiructum competere cc.

23쪽

' ' Cuius honorum eommunionis ille se potissimum effectus exserit in successionibus, ita ut, non attenta sanguinis proximitate illi, qui cum defuncto in communione vixerat, praesentius ius es set eapietidi hereditatem. Supra de hoc ex Iure Germanico visum'

est cf. II.): ex nostro antem Lubeeensi deduxit Vir cum dignitate amplissimi muneris tum praeclaris in Remp. S Iurisprudentiam nostram meritis illustris, D. HERMANNus GE. KROHN, Reip.

Lubecensis Syndicus S Consistorii Praeses sa). Cum autem haeceommunio in gratiam & commodum liberorum ineatur atque ve, vivo utroque parente vel altero mortuo subsistat s. u. III. ἐλ Rmili ratione in eorum fauorem utroque casu dissolui posse aequisimum est. Ita dissolutio vel a voluntate eorum, qui in commu-

nione vivunt, proficiscitur vel ex Legis dispositione; unde non

immerito Cocc Eius b) modum finiendi communionem in volantariam 8e heressam dispescit. Sola voluntate exspirat. quando vel viuus' uterque parens . . vel, alter9 mψrtuo, superstes, nullo iure cogeuin unum vel alterum liberorum, data certa bonorum com munium parte, a 'communione remouet o. Ex Legis autem ne-'cessitate rescinditur, si damni quid ex illius continuatione liberi

24쪽

metuendum m. Ita. 13 parens ad serenda vota transturus, ad bona immunia diuidenda est obstrictus d . Consentiunt in hanc re Ius HAMavRGENs R. O STADENfE f de cuius antiquitate di sonte vide quae ex intone Sperlingio adnotauit MEL. SEEL Ennius, Vis de Umnire Iiteraria meritissimus nEN si A h aliaque, quae larga manu exhibet BOEuM κνs ci . . Quam dispositionem ex odio seeundarum nuptiarum: prognatam esse, eo minus dubitari poaest, quo certius est, G 'manos transitum ad secunda vota non omni susipicione immunem

existimasse, quin potius sinistist sempir exinde prioris matrimonia liberis auspicia eepio eansset k .. Eadem est ratio. cur 2 ingrestasis in coenobium 'liamive domum reliFxosam Ug

i, ut defuncto possessoce cedant manui mortuae/siquae ideo, et illam inter ipsos. Protestantes, iure amortirationii in illu succedat

ira Ius Lva. ut a, 8. ' a'. Vir consultissimus idemque ab eo in e VP. 3. a. y n. . ' de tempore, quo in hac Academia eis quod sto ci I. c. g. 27. ca poenas secundis nuptias scriptas, k T AC. de M. G. e. I9. Et nota I. I 6. est paroemia: Ein Stisfuater, me Sties cl) I vs L vri II, a, δ. D r. ST A FN muner, vel , dis Henne aeum Habu, P. II. g. 2I7. F., vergist sis Urer Iungen, ap. m) b. Bo In En I. E. P. lib. IB. HERT. L. I. Par. II, p. ra . M. etiam t. XXV. g. 23.

25쪽

inseras . 3 cessare ipsa sua. natura communionem, quando parens bonis communibus non, ut bonum patrem familias decet, utatur eaque vitam vivens dissolutam & Iuxuriossim, dissipando perdat; eum nihil magis communioni conueniati quam ut liberi. tanquam pars communionis, salua sua retineant, iamis den Mndem das Grabistis. Et ita rus L vo. n HAMBVRGENfE co BREM Em se p nee non I vR APRov. FvLDENf--S STAM FRANCE ENHvεANA r constituunti

SEPARArio EST LOCO DIVISIONIS. vBI ET DE ASSIGNATIONE

Hactenus de natura eommunionis, effectu & modis. quibus dissoluitur, quantum pro breuitate nostra satis est. disseruimus; quo posito fundamento ad ipsam rem paullo penitius inspiciendam accedimus. Visum autem est, posse non solum parentes rivos vel etiam, altero mortuo, superstitem libera vesuntate liberos a eo munione remouere sed Sc superstitem, siqua iusta caussi videatur. ad dissoluendam communionem compelli. Uttoque modo liberi dicuntur Iemari, actus vero, qui idcirco instituitur, vocatur δε- paratio. Cum autem liberi gaudeant iure condominii in bonis parentum: inde conseqVi videtur, solui no9 posse communionem, nisi suam quisquς partem. secta diuisione, desumserit. ; Ne tamen diutin

26쪽

diuisionum anseactibus subiiciantur parentes, id iis indulget Legis henignitas, ut possint liberos separare, hoc est, loco dimidiae a. iam congruam partem, pactis conuentis definitam, illis constituere, ita ut hoc ipso ulterioris successionis fiant exsortes a). Inde fluit, Separationem Iocum sustinere diuisionis, adeoque modum

esse finiendi communionem. Et cum separatio sit loco diuisionis, quae plenimi ad liberos transfert dominium; parentes autem, Vipotestatis patriae, tutela fructuaria gaudeant in bonis liberorum

s F. III.): ind parentes ad bona tradenda non tenentur, sed lassicit, si certae bonorum partis, conuentione determinatae', se constituant debitores ib). Vocatur hic actus assignatio, Germanis em Aux-Brvo te . r . ' -

ii o EIUS ORIGO HISTORICA. Sane haee separatio ab iis inde medii aeui temporibus, quibus demum uniuersalis bonorum communio in Germaniam penetrauit

s abi Inde, num separatio si iuris naturalis 3 quaesitum est. Et videtur cum maxime. Quamquam enim e iure praecepta non sit, neque tamen vetita est, adeoque eidern non repugnat ; cuius ideo rasones subduxerunt Co THMANNVS Vol. III. Cons. - . ME . ad I. L. II, a, 33. CRου SI v s adstat. Mindens p. 24a. R ih v. co CE r. qui tamqn non mnino rem acu tetigisse videtur, I. c. C. V. P. 12. & DN. s TE IN P. II. I. -

27쪽

in is '

a) invaluisse, fide LL. Germanicarum asserimus. Qualiacunque eius sed leuia prosecto vestigia praebent 1 vs P Ro v. S A bὶ αS v si v i c v Μ sc ), eamdemque in terris Westphalicis , Ogelu potissimum SusATEN si s d regebantur e . . Vsu. viguisse. gon stat Quae cum seruet etiam Ius Lubccense, quocum, ut 4n ple risque aliis, amice conspirat HAMBVRGENfE f , inde vel ex hoc capite Iuris Lubecensis ex Susatensi originem probari posse. suspicatur H E I N E cc i us g . Ingens autem intercedere discrit

men inter eam separationem, . de qua Iura Saxonica & Alema lea sanciunt, di quae Iure Lubecensi stabilitur, effectus monstrat, cum neutrum ius .liberos separatos. modo accepta conferre velint, a siue cessione excludat, nostro autem Lubeeensi liberi, separatione secta simul omnis hereditatis exsortes censeantur. Inde, si coniecturae

XX. adfert, uxorem venisse laborum prriculorumque sociam, arctissimam vitae consuetudinem concernere videntur. Leges autem antiquorum populorum, originis Germanicae, adquaestus tam tum , vir Grungens se , adeoque communionis particulatis rationem habent, uti accurate probavit h. H Ei, NEC Q. El. I. G. L. I. t. 12.

XIIviris an. 77r . facta, ibidem legit α

ea DN. DE WEsT I ALENpraef. ad i. I V. Mon. P. 333. nD .. ν i) P. 3. r. 3ω a. a. q. o. quod ea instituto illustrauit GROLLMANNν sin d. de Separatione liburorum pex.c Iocationem S diuisionem, Giss. I7 r. g El. I. G. I, 8, 167. D. Cui con trouersiae, dudum inter Viros doctos gitatae, nos in praesenti non immiscemus; legi interim merent , qua U. C. IA C. SCi iv ΗΛcκ, Fautor de Amicus colandissimus, in dissi. de oriagine Statutorum Hamb. non Susaten si Gotting. I749. eleganter disputauit.

28쪽

non nihil licuerit, Separationem, qua Jalem, Iureisualensi, cu-

ius tum temporis latior patebat usus, primum inualuisse, vero iv detur esse simillimum. Atque cum Ius Lubeeense. quod magnae non solum in vicinia fuerat auctoritatis, sed etiam fora urbium, mari Baltico adiacentium, occupabat, hinc commune velut lius factum chὶ, hane quoque doctrinam receperit: ita non mirum Meamdem in varia Germaniae statuta migrasse.

SYNONYMA SEPARAUONIS TRADUNTUR.

Uolupe erit, varias denominationes cognoscere, quibus separatio insignitur. Vocatur autem cum Segregatio tum etiam Osrie elo a), Germanis Asse eruet, Ab Eung, Muriling, Ab his

seeundum ' nopia laris Cis. motum Germanorum & Iuris Lubee. Rost.

origine & fontibus Iuris Lub. eiusquerili, auctoritate, elogio & subsidiis. Rost h. Irarisca Iure Attico liberi per abdimistionem a familia parema alienabantur, quae cum per praeconem fieret, eser dieebatur, I. s. C. de periri post. Inde liquet, hanc denominationem haud satis commode ad separationem applicari, quod fecit in primis 'h. CARO

in dissi. de avdicatione liberom

29쪽

legibus Germanicis appellantur d .

SEPARATIst M FALSO. UOCARI EMANCIPATIONEM - 'PROBATUR.

Neque praetereunda est inconcinna 8c, si qua alia, maxime incongrua denominatio, qua voeatur emancipatio, liberi autem emam eipatorum nomine appellantur sa). Fuit iste mos maxime familiaris superiorum temporum ICtis, Legi Romanae, tanquam glebae adscriptis, ut nihil, nisi peregrino nomine insignitum, iis placeret, quo ipso Iurisprudentiam Germanicam egregie deformarunt. Supra iam sq. I. istiusmodi estrenato erga peregrina iura amori di- eam scripsimus aliisque exemplis iurulenter probauit Ex CEL L. ΜEasTERus b , Vir elegantioris Iurisprudentiae laude celeberrimus, idemque Hospes meus Iongo amicitiae una eoniunctissimus. Itaque cum viderent, emancipationi aliquo modo, in primis quoad

inestum succiniprus, 'quilinari posse separationem, subito indo

. . .ab COTH M. Vol. III. Rem. 66. n. 9.C o C C E I. l. ea C. V. P. a 6. b In Diae de falsa probatione Pro cessus Prouocatorii ex Iure Rom. Q

. M. I. 3. V

30쪽

eam tanquam emancipationem venditarunt, quam nune ex Iure

Quiritium paucis enarrabimus, de separatione infra suo Ioeo dicturi. Ea autem erat emancipatorum conditio, ut, facta emancipatione, liberi capitis deminutionem paterentur paternaque familia egressi pro extraneis haberentur se . Vnde amittebant iura fimbitae dὶ non minus quam sultatis adeoque etiam successionis se ae proinde pater eos supremis tabulis neque exheredare nee heredes instituere tenebatur D S, si in testamento instituti erant, non ipso iure sed velut heredes extranei aditione demum hereditatem adquirebant g . Quod suos inter & emancipatos i discrimen cum iam IusTINIANus, iuris antiqui ambages resecans, sustulerite profecto mirari subit, Viros doctos ad obsoletam isterit emane Milonis Imaginem formam separationis assimilare. Licet autem Iiberi separati non minus quam emancipati iure successionis priuentur: illi tamen non omnino remouentur, cum, deficientibus liberis non se Paratis. tamquam proximi succedant agnati quindi i aifamiliae quocunque modo silua retineant. Vnde. erroribus ansam pra. amus, ab hac emancipationis appellatione abstinere, consultius linet, quod iam sua aetate suasit, aeutissimi Ictus iudicii ι ΜΕ-:'V V. : N i P . - c qi gi L