De separatione liberorum ex jure germanico cum primis Lubecensi

31쪽

sta ATIONEM NON ESSE ΜODUM SOLVENDI PATRIAM POTEsTATEM EVINCITUR.

Iisdem nodis sese implicuerunt, qui separationem nostram, tamquam modum exeundi patria potestate Iuris Germanici considerarunt.bmagni sane nominis Mit, THOMAs Ius a HEi NE - Qivs O : DE SENcRENBERa, se) PVFENDOR v d), alii, quorum largam messem collegit, eadem sentiens, AMPL. GR up EN se . Quis autem non videat, hune errorem exinde prosectum esse. quods parationem bonorum cum ea, quae sit per separatam oeconomiam, manifeste confuderint l. Tam certum enim est quam quod certissimum, Iure Germanico patriam exspirare potestatem, quando masculi suos regere penates ipsi incipiunt semellae autem,si per matrimonium in mundium mariti transeunt f . Longe autem alia est ratio φ

triusque negotii, ipsa sua natura diuersi, cuius itaque differentias paulo euratim inuestigabimus. Et primo quidem videas, per si paratam oeconomiam liberos sese a parentibus, per separationem autem vice vera parentes Iiberos a se separare. Porro separata oeconomia est modus, quo liberi tacite potestate parentum exeunt:

32쪽

nostra separatio, salua potestate patria, solitit communionem bono. rum s I. V. In spem hereditatis liberis neutiquam aufert & sine ulla honorum assignatione fieri potest, sine qua tamen hare non intelligitur co; uti similiter liberi per hane ab omni successione ulteriori arcentur. Nec minus ad separatam oeconomiam requis, tur, ut liberi rebus suis ipsi per aetatem superesse queant φ dc valide instituitur non intercedente magistratus auctoritate ci . no' 'stra vero Separatio eum liberis etiam minorennibus suscipitur k si plenissimos effectus producere debeat, coram Senatu Perasenda erit. Denique liberi, per separatam oeconomiam sacris paternis egressi, in testamento praeteriri non possunt, sed exheredari debent ; id quod tamen in nostra plane non est opus.

q. X.

quamuis autem negari nequeat, posse separationem eum sepa rata oeconomia coniunctam esse, immo vero nonnunquam coniuncta sit sa) adeoque libeat eo ipso patria potestate liberentur: tamen hie effectus neutiquam separationi sed in filiis separatae oecono-

miae, in seminis matrimonio erit adscribendus ib, Multa huic

g Vnde separationem in μν Loem & quali alam distinguit h. B o His

33쪽

doctrinae maximo conatu obvertere studuit s. THOMAsius Θ, ad auctoritatem Iuris Saxonici & Alemannici. fortissimo cumprimis S P E c. S v E Vme. 382. praesidio innisus, prouocans. Ita autem ibi: Der inter si sinen Suu von om δεndem, δε re an 'br est id mis

nem mobter. Quem textum, uti ceteros a THOMAsgo ad demonstrandam separationem tanqua modum exeundi patria potessate perperam adductos, eleganter illustrauit GE. An. Sosvn En Tu sd . Namque moribus Alemannicis, filiis, expleto aetatis anno XXV. matrimonium inixe permittebatur. Dotem non uxor marito sed maritus uxori offerebat e , quam pater suo, bonis, destituto.. λ

merare tenebatur, hic autem coniugium iniens, propriam constituebat familiam. Inde consequitur, matrimonium causam esse se. parationis bonorum, atque familiae constitutionem, dum per si brationem bonorum adiuvabatur s0, patriam potestatem disib erς.

. . . STRICTIΜ RECENSENTUR. .. - - .

Quot & quibus modis fiat Separatio, non cadem est DD. semientia. Quatuor eius species co*stituit M E v a us ca) nempe test

erudito Programmate Gotting. ir36.

I f) Quod vocatur ei ne Byblisse, de quo subsidio patMo exstat RE T. Μ d LLE RI dissertatio.

ris omnis & antiquitatis consultissimus,

34쪽

mentarum quae ultima Parentis voluntate suscipitur, Bleiam, quae fit coram Senatu, Conuentionalem, quae, sine solennitate statutaria, pactis seu conuentionibus, di eam, quae, tempore elocationis liber rum expeditur. Contra C OTHMANNvs b nullam praeter I . Dunem admigit, i ut igitur etiam te mentariam cc non agnoscat, cui quoad hanc assentis eiusque sententiae patrocinium suscipit, variis con Mevium argumentis pugnans Cocc Eius cd , asseclam

habens I AB CARrgeri se . t Equidem ra. EVI . quoad semipsam, utut ἱμει Lub. praesidio munitam, discedendum haud exb

.stingo; ipsa tamen diuisi0, cum diuersa genera, quae, saltim unius generis speetes sunt, constituat, non satis adaequata videtur. Et nim solennitas illa iudicialis, qua nonnunquam Separatio suscipitur, Solennis inde dicta, ad naturalia pragis quam essentialia huius negotii pertinet adeoque nouam eius speciem neutiquam constituit. Vnde sua sponte concidit Co THMANNi opinio, hic ulterius haud . revellenda, Praecipue eum iam Mevius fa valide eam destruxe-irit. Potius circumspiciendum: an etiam testamento fieri possit separa uis i id quod assimandum non dubitamus. Cum enim parens s , premo iudicio uxori necessitatem bona communia post mortem suam

eum liberis diuidendi imponere queat ; eaque diuisione liberi iure Lin bona superstitis parentis non minus quam deiuncti non amplius gaudeant ; in locum autem diuisionis substitui possit separatio ς

D l. c. h. I9. m.

35쪽

R : inde sane incitur, posse Patrem vitimis tabulis instituere R. parationem. Rem omnem conficere videtur locus I v R i s L v n. vi rWArde re aber se, die Mutur, im T ament mit besheidetrem Gute Nobis ex principiis, quae supra g. ILBLIV. 1 stabiliuimus. res omnis aestimanda videtur. Inde haec elielmus axiomala: I Separatio fieri potest vel vivo utroque parente vel altero mortuo. II vel est voluntaria vel necessaria. AI Separatio voluntaria troque casu valide instituitur: necessaria, non nisi altero parentum defuncto, casibus Lege determinatim Cum itaque inparatis voluntaria ab utroque parente non solum favsed α ac tremis vel inter vivos vel mortis causa suscipiatur, hinc ea in conuentionalem. auhellen son den uterito So DF μ buriten, vas er Hrgegeben hae isdalabellen, quae iure nostro nunquam de simplici diuisione sumitur sed ubiuis separationem indicat, uti supra . VII. visum est. quae g IU1, 6.

36쪽

quae fit 1npriniis ast 'Eoi rides liberos & testamentissim common

dispescitur. Necessarism Legis iubet dispositio adeoque, casibus e-

venientibus , oluntati parentis*superstitis, velit diuidere vel separare nee he iliati inani relinquis necessariae s accedat Iuflieis ausolitis, Oeatlir iudici Us seu silennis, qua deficiente. Miaiudicialis audit siue minus soleonis b). '

q. XIII.

rationem nihil aliud esse, quam actum legitimum, quo liberi a Parentiabus. ω p -- imn es. ου es interuenisura , dum vn a gnata

uare Abserben stiner sel. Rauen Ν.- - . quo facto, si .vIraqua pars assi audern 1ae euscis riten in seinen Mρι- mando responderit, decretum inte

37쪽

conventa honorem commanrum parte, a communione remouentur, rhque trem non-tibero um, ration successionis, deducuntur. . Ex qua

definitione haec iuris nostri exulisnus principia: I) Necessarius est eorum, quorum intereri .consensus. δὲ Per separationem solvitur bonorum communio. III Pactis illa definiri & cireumferibi potest. IV Demit iura successionis. V, Ut tamen deficientibus liberis non separatis, succedant separati.

. Quemadmodum itaque separatis fieri nori potest y nisi in eam. dem consentiant, quorum interest f. XIII, I): ita haud obscurum est, cur consentire debeant non solum liberi, qui separantur, sa) sed etiam, cum parentes actu separatibilis ex forma statuti mori censeantur b ac proinde libe os immostrym Pax te orbatos existimet sc)- fragile autem esse ge infirmum.hberorum adhuc min rennium consilium, inin omnΦs etasset id , et, adhibendu, sit tutorum ac propinquoxum consensus se , quem adeo necessarium putant

L. 1. pr. D. de minor.

eessarius Aty quaesitum fuit. Assirmat

38쪽

putant DB. kt M quidem a talae silpserit. Possit Inde parentes, liret alias sint liberorum suorum tutores legitimi, alios t tures, M. qui eorum vise pupillos aee minores defendant, ut nominent, ipsa sane necessitas strigere videtur..; Et ad haec negotia abscisse requiri proximos agnelus, i ut quidem Coc d Eius h adibitratur, non putassius sed lacupletes esse, si in eorum locum alios constituant parentes, cum in hanc tutelam Paetitiam ', moribus Germanicis quam Iuri Rumana magis consentaneam, Leges Germanicae vel maxime consentianti si . singulari tamen Magistratus dea creto confirmandos k . Quae omnia longe aliter se habere videmus, quando filia, in matri hium elocata, dote congrua a parentibus separatur. Cum enim 'or, sacris Paternis egressa. in

D a mundium

ἐγ Sub tutoribus etiam intelliginuatiΜEWrvst . ad art. M 'Dimis curatores neque ullum Germanis im itor Coc res. - Υ. e. a sq. qui ter illos innotitae discrimen immo ne Patre lapa iante proximetrum cognato- nomina quidem, quibus a se inuicem eum donsensum sussicere, matre Uero separante, accedere debere etiam tu μελλη arbifratur. Nos, si der thre 'pinatitae Legis quaeratur, inspicie 'dum esse putamus, quo iure ciuitas retro in eiusmodi casibus via fuisset es optima enim est Legum interprey consuetudo , ut loquitur ICrus CA L LM STRAT vs in LII. D. GLL. Et itatam tutorum quam consanguineorum consensum usu fori requiri asserit CARO L c. Sin. IV. is 6. M : ' - Idiscemerent, habuisse, Iuculenter stendit ILL. Ava ERνs, vir laude mea malor, In libro de Gynaecocratia tuteIari viduar. illustr. Sest Is. c. 3. f. a. not. O . '' h l. c. C. V. p. ar. i Ilgi NEC c. I. G. I, Ir, 3 9. Ius Lun. I, 7, I. DAE STE IN P. I. S.IS 2.

39쪽

mundium veDotestatem mam e redat ac: proinde stib tutesa mariti vivat 2 ande illius .opus esse consensu apparet, ita tamen ut prae cedat. consensus inoris, quae in dubio non cons sita existimatur u Iste eonsensus; a libetis eorrunque: tutoribus interponendus. ut expressis verbis deelaretur, 'Ius nostrum non constituit, quIn sus ficere, modo illi eum actum impedire 'potuissent, inon.contradueant, vel ut Ius Lua. i m loquitur; sproteuando ausdrue lichvim .ehaven ideoque tacentes s pro iis habendos esse putet, qui non eis statiunt quod idem est ac qui tacite eonsentiunt n . ez-

etiam accedat Magistratus, tamquam Supremi: Tutoris, auctoritasἐQuemadmodum enim' Germani ,eteres non temere quidduam: aim

dus est ΜEvrvs n. sq. R. m II, 2, 33. . o n An taciturnitas tacitum consen sum inuoluat Θ DD. dissentiunt. Sunt, qui negant ob l. 3 a. D. de R. I. c. 34x de cognat. Ipis. c. . de Reg. Ium in sto. ILL. BROCκηs d. de silentio consensum non inferente. Adfirmant alii ob I. r. I. s. D. de trib. act. l. r s. n. Locati. I. s. pr. eoιt. I. I. R. d.

on . l. o. de rava, Mediam hic

cedendam esse viam cum iuri tumTan rationi maxime conueniens sc proinda rim arbitramur, non ex mera tacit γnitare sed ex accedenubus circumstamitis quibusdam positivis consensum t cxtym elici; quam sententiam luc Ientis argumentis probavit Icti. AHIV s, Fautor ac praeceptor ad cineres v que venerandus, in prolus de eo ventione quae silentio fit. Gotta Ir M

40쪽

euius momenti, ex quo damnum metuendum esset. suscipere passimi, nisi in iudicio S accedente magistratus consensu: ita non mi- tum est, idem volcisis eβ de s paratique liberorum aliquid dispo. re vellent parentes. ιVnde separaticui iudiciali opponitur, qu e priuata conumtione a putibus bisscipitur, rupeuber uessimo den si re misee fur Hm Rathe nichige eheu ta & longe pinguiores essectus consequitur iudicialis ..i de quibus infra. dicendi erit Ioeus. Nee minus inde inserari vi posse matrem cum liberis communimnem nihilominus Umtiuvare, etiamsi Pater tabulis testamenti sepa. rationem instituerit b . Unde corruere videtur obiectio Co cc Elise , quando separationem, si testamento declaretur, sita defunctim untate cinstitui adeoque necessarium eorum, quorum interest, consensum excludi arbitratur.

svMANΤVR A PARENΤIBusia LIBERI. 'cuti que per Separationem, quiae fuerat parentes inter & Ii- heros . bonorum communio finiatur g. XIlI, a. eonsequens est,) illam liberos it quidem iustis nuptiis procreatos, adficere, g. I. sub quibus etiam nepotes & ex his descendentes comprehendum

MEF. n. a.